مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال بیستم شماره 2 (پیاپی 51، تابستان 1386)

بریج های تمام سرامیکی با نگهدارنده های اینله، به دلیل تراش کم دندان، محافظه کارانه ترند. بیشترین شکست این بریج ها در ناحیه کانکتور میان پونتیک و نگهدارنده ها است. تقویت سرامیک کور مورد استفاده در این بریج ها باعث افزایش دوام کلینیکی آنها می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر زیرکونیا بر استحکام خمشی کور سرامیک IPS Empress 2 انجام شد.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 28 نمونه سرامیکی به شکل مکعب مستطیل به ابعاد 3× 17 میلی متر در چهار گروه به ترتیب زیر تهیه شد:(1): کور سرامیک اینسرام آلومینا (به روش Slip casting) به عنوان گروه کنترل(2): کور سرامیک لیتیوم دی سیلیکات (به روش Hot press) (IPS Empress 2)(3): کور سرامیک لیتیوم دی سیلیکات همراه با Cosmopost (پست زیرکونیا) به صورت طولی در مرکز نمونه(4): کور سرامیک لیتیوم دی سیلیکات همراه با Cosmopost (پست زیرکونیا) به صورت طولی در زیر نمونهنمونه ها تحت آزمایش خمش سه نقطه ای با طول 15 میلی متر و با سرعت 5/0 میلی متر در دقیقه قرار گرفتند. نیروهای شکست ثبت شدند و داده ها با استفاده از آزمون آماری یک طرفه ANOVA و post- hoc(Tomhane) با سطح معنی داری 05/0p< مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. سپس سطح شکست نمونه ها با میکروسکوپ الکترونی (SEM) بررسی شد. در ضمن چهار نمونه اضافی مشابه گروه 3 ساخته و برش داده شد تا ناحیه حد فاصل میان پست زیرکونیا و سرامیک IPS Empress 2 قبل از شکست تحت ارزیابی SEM قرار گیرد.
میانگین و انحراف معیار استحکام خمشی سه نقطه ای (بر حسب مگاپاسکال) برای گروه ها به این شرح بود: گروه 1: 6/44 ± 4/378، گروه 2: 5/27 ± 6/258، گروه 3: 7/51 ± 3/144، گروه 4: 3/22 ± 230. استحکام خمشی گروه های 2 و 3 و 4 به طور معنی داری از گروه 1 کمتر بود. در میان تمام نمونه ها، استحکام خمشی گروه 3 کمترین بود. ارزیابیSEM نشان داد که ترک بعد از شروع در حد فاصل پست زیرکونیا و IPS Empress 2 پخش می شود.
با توجه به نتایج این مطالعه، پست زیرکونیا (Cosmopost) باعث تقویت سرامیک IPS Empress 2 نمی گردد.

هدف نهایی در درمان ریشه ایجاد یک سیل کامل در سرتاسر طول کانال ریشه و تطبیق هر چه بهتر ماده پرکردگی با دیواره کانال می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان ریز نشت آپیکال در دندان های تک کاناله درمان ریشه شده با استفاده از مخروط اصلی گوتاپرکا با درجه تقارب 02/0 و 04/0 انجام شد.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، از 72 دندان تک کاناله تازه کشیده شده، استفاده شد. تاج دندان ها قطع شد و کانال ریشه با روش step-back و به کمک گیتس گلیدن و رعایت apical patency آماده سازی شد. دندان ها به دو گروه 31 تایی آزمایشی تقسیم شدند. 2 گروه 5 تایی شاهد مثبت و منفی نیز در نظر گرفته شد در گروه اول از مخروط اصلی گوتاپرکای 02/0 و در گروه دوم از مخروط اصلی گوتاپرکای 04/0 استفاده شد.. نمونه ها به روش تراکم جانبی پر شدند و به مدت 3 روز در انکوباتور در رطوبت 100% و دمای 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. سپس تمام سطح دندان ها به جز 2 میلی متر انتهای ریشه، توسط دو لایه لاک ناخن و یک لایه موم چسب پوشانده و دندان ها به مدت یک هفته در جوهر پلیکان قرار داده شدند. دندان ها در جهت طولی دو نیمه شدند و بیشترین میزان نفوذ خطی رنگ به داخل کانال به وسیله استرئومیکروسکوپ توسط دو نفر جداگانه اندازه گیری گردید. داده ها توسط آزمون t مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. 05/0P< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
میانگین ریز نشت آپیکالی در گروه دارای مخروط اصلی 02/،0 برابر 88/0 53/2 میلی متر و در گروه دارای مخروط اصلی 04/،0 برابر 20/1 89/4 میلی متر بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<).
براساس نتایج این مطالعه، سیل آپیکالی کانال ریشه هنگام استفاده از مخروط اصلی گوتاپرکا 02/0 در مقایسه با مخروط اصلی گوتاپرکا 04/0، بهتر تامین می شود.

سالهاست که برای پخت مواد پلیمری در دندانپزشکی از لامپ های هالوژنه استفاده می شود. اخیرا برای بالا بردن درجه پخت و تسریع در کار، دستگاه های هالوژنه با توان بالا و دستگاه هایی از قبیل دیود منتشر کننده نور آبی و پلاسما آرک ارائه شده اند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر دو دستگاه هالوژنه با توان معمولی و توان بالا و یک نوع دستگاه LED (Light Emitting Diode) بر میزان درجه تبدیل دو نوع کامپوزیت دندانی انجام شد.
در این تحقیق تجربی آزمایشگاهی از دو دستگاه هالوژنه Coltolux 50 با توان تابش mW/cm2 330 و Optilux 501 با توان تابش mW/cm2 1030- 100 و یک دستگاه LED با توان تابش mW/cm2 620 استفاده شد. دستگاه هالوژنه Optilux 501 با دو روش پخت استاندارد و Ramp مورد استفاده قرار گرفت. در روش پخت استاندارد از توان mW/cm2 820 و در روش Ramp از توان mW/cm2 1030- 100 استفاده شد. آزمایش ها بر روی دو نوع کامپوزیت هایبرید (Tetric ceram) و نانوفیلد (Filteke supreme) انجام شد. از هر کامپوزیت سه نمونه با روش های مختلف پخت شد، سپس درجه تبدیل آنها به روش FTIR اندازه گیری گردید. داده ها توسط آزمون های واریانس یک طرفه و دو طرفه و مقایسه چندگانه توکی موردتجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. 05/0P< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
کامپوزیت هایبرید تتریک سرام درجه تبدیل بالاتری نسبت به کامپوزیت نانوفیلد سوپریم نشان داد. Optilux 501 و LED تاثیر معنی داری در DC تتریک سرام نداشت، ولی Coltolux 50 پلیمریزاسیون پایین تری ایجاد کرد. میزان درجه تبدیل کامپوزیت تتریک سرام در همه دستگاه ها به طور معنی داری بیشتر از سوپریم بود (05/0P<). سوپریم در روش های مختلف پخت تفاوت معنی داری در DC نداشت.
بر طبق یافته های این مطالعه درجه تبدیل در کامپوزیت هایبرید بیشتر از نانوفیلد بود. دستگاه های هالوژنه با شدت بالا و همچنین دستگاه LED به طورمعنی داری باعث بهبود درجه تبدیل کامپوزیت هایبرید در مقایسه با دستگاه کانونشنال Coltolux 50 می شوند.

در درمان ریشه دندان باید میکروارگانیسم های داخل کانال تا حد زیادی حذف شوند. به این منظور استفاده از داروهای داخل کانال به عنوان یکی از مهمترین مراحل قبل از پرکردن کانال مورد توجه می باشد. خمیر هیدروکسید کلسیم به علت خاصیت آنتی باکتریال و حلالیت بافتی یکی از متداول ترین داروهایی است که امروزه استفاده می شود. این پودر با مواد مختلفی ترکیب می گردد تا به خمیری قابل استفاده در داخل کانال ریشه تبدیل شود. زمانی که این ترکیب در مجاورت عاج دیواره کانال قرار می گیرد، تغییرات سطحی در عاج ریشه ایجاد می کند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تغییرات میکروهاردنس عاج در مجاورت ترکیب هیدروکسید کلسیم با گلیسیرین، نرمال سالین و آب مقطر در مدت زمان 7 و 14 روز انجام شد.
در این مطالعه آزمایشگاهی، 15 دندان تازه کشیده شده سانترال و کانین ماگزیلا انتخاب شدند. بعد از قطع تاج و پاکسازی کانال ریشه دندانها، نمونه های دندانی به صورت عرضی و از 3/1 میانی برش داده شد و در پایان 30 نمونه جهت انجام مطالعه فراهم گردید. نمونه های مورد مطالعه به صورت تصادفی به 3 گروه 10 تایی تقسیم و سپس در مجاورت ترکیب هیدروکسید کلسیم با سه حامل گلیسیرین، نرمال سالین و آب مقطر برای مدت زمان 7 و 14 روز قرار داده شدند. میکروهاردنس نمونه های مورد مطالعه با شرایط کاملا یکسان و در مدت زمان 7 و 14 روز با استفاده از دستگاه ویکرز و با وارد ساختن نیروی 200 گرم به مدت 15 ثانیه اندازه گیری شد. داده ها توسط آنالیز واریانس داده های مکرر، T زوج، آنالیز واریانس یک طرفه و LSD بررسی و 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
آنالیز آماری نشان داد که هر سه ترکیب باعث کاهش میکروهاردنس عاج می شوند. در مدت زمان 7 روز، میزان کاهش میکروهاردنس عاج متعاقب استفاده از ترکیب هیدروکسید کلسیم و گلیسیرین بیشتر از دو ترکیب دیگر بود، ولی در 14 روز میزان کاهش در میکروهاردنس عاج متعاقب استفاده از ترکیب هیدروکسید کلسیم و آب مقطر به طور قابل ملاحظه ای بیشتر بود.
استفاده از ترکیبات هیدروکسید کلسیم به عنوان داروی داخل کانال باعث نرم شدن عاج دیواره کانال می شود. براساس نتایج مطالعه حاضر، استفاده از ترکیب هیدروکسید کلسیم با گلیسیرین در مدت زمان 7 روز و همچنین ترکیب هیدروکسید کلسیم با آب مقطر در مدت زمان 14 روز بیشترین تاثیر را در کاهش میکروهاردنس عاج نشان می دهد.

از اهداف مهم در ترمیم های چسبنده دندانپزشکی، محدود نمودن تراش حفره به حذف عاج عفونی و حفظ ساختمان سالم دندان می باشد. استفاده از محلول های آشکارساز پوسیدگی و نیز ضدعفونی کننده حفره می تواند در دستیابی به این هدف کمک کننده باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر عوامل آشکارساز پوسیدگی و ضدعفونی کننده حفره روی ریز نشت ترمیم های کامپوزیتی انجام شد.
در این تحقیق تجربی آزمایشگاهی جهت بررسی ریز نشت از روش نفوذ رنگ در حفرات کلاس پنج در 48 دندان پرمولر کشیده شده سالم انسان استفاده شد. دندان ها براساس استفاده از ماده آشکارساز پوسیدگی Seek و ماده ضدعفونی کننده حفره Consepsis liquid به 4 گروه تقسیم شدند. در گروه 1 آشکارساز پوسیدگی و در گروه 2 محلول ضدعفونی کننده حفره روی سطوح عاجی به کار رفت. در گروه 3 از هر دو ماده روی سطح عاج استفاده و گروه 4 به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. در همه گروه ها ماده باندینگ عاجی PQ1 وکامپوزیت Amelogen Universalمورد استفاده قرار گرفت. ریزنشت در کف جینجیوال نمونه ها با بررسی نفوذ رنگ اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون Kruskall Wallis و مقایسه چندگانه Dunn مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. 05/0P< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
گروه دوم کمترین میزان ریزنشت و گروه چهارم، بیشترین میزان ریزنشت را نشان دادند، اما آنالیز آماری هیچ تفاوت معنی داری بین 4 گروه مورد مطالعه نشان نداد.
به کار گرفتن ماده آشکارساز پوسیدگی Seek و محلول ضدعفونی کننده حفره Consepsis liquid، تاثیری بر توانایی تطابق رزین های چسبنده عاجی ندارد.

MTA(Mineral Trioxide Aggregate) ماده ای است که کاربردهای مختلفی در درمانهای اندودونتیکس دارد، از آن جمله: درمان پالپ زنده، ایجاد سد آپیکال در دندان های با آپکس باز، ترمیم پرفوریشن ها، پرکردن حفره انتهای ریشه حین جراحی پری آپیکال، سد تاجی در سفید کردن دندان و ترمیم تحلیل های خارجی. اخیرا گزارش شده که خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک سیمان پرتلند بسیار شبیه Pro Root MTA است. در ضمن ماده ای به نام Root MTA در ایران تهیه شده است که ادعای مشابهت با Pro Root MTA را دارد. در صورتی که بتوان از سیمان پرتلند و Root MTA در کلینیک به جای Pro Root MTA استفاده نمود، از لحاظ اقتصادی بسیار مقرون به صرفه خواهد بود. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سمیت سلولی سیمان پرتلند و MTA ساخت ایران (Root MTA) در مقایسه با Pro Root MTA بر روی سلول های فیبروبلاست L929 موش انجام شد.
در این مطالعه آزمایشگاهی عصاره های 0،4، 24 ساعته و 7 روزه مواد بر روی سلول های کشت داده شده (فیبروبلاست L929) به پلیت های 96 خانه انتقال داده شدند. پس از 24 ساعت انکوباسیون، نمونه ها به روش Neutral Red رنگ آمیزی شدند و دانسیته نوری (OD) هر یک توسط ELISA Reader خوانده شد. داده های این مطالعه با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون Tukey HSD با سطح معنی داری 05/0> Pمورد تحلیل آماری قرار گرفت.
در تمامی گروه های مورد مطالعه (Pro Root MTA، Root MTA و سیمان پرتلند) و گروه کنترل منفی در تمام لحظات (لحظه مخلوط کردن، 4، 24 ساعت و 7 روز پس از مخلوط کردن) سلول های جدا شده از کف گوده، سلول های گرد بوده و خاصیت انکسار نور توسط سلول ها که از علائم مرگ سلولی می باشد، را نشان ندادند، در حالی که در گروه کنترل مثبت سلول های گرد و جدا شده از کف ظرف که خاصیت انکسار نور را نشان می دادند، مشاهده شد.
با توجه به نتایج تحقیق حاضر، Pro Root MTA، PC و Root MTA دارای قابلیت پذیرش نسجی یکسان هستند. PC دارای پتانسیل استفاده در موقعیت های کلینیکی مشابه موارد استفاده MTA می باشد. با این وجود به منظور جایگزین کردن Root MTA و PC به عنوان موادی با کیفیت مشابه MTA و ارزان تر مطالعات بیشتر in vitro و in vivoپیشنهاد می شود.

کاربرد کامپوزیت ها و مواد ترمیمی با نور سخت شونده در دندانپزشکی رواج زیادی یافته است. موفقیت ترمیم های انجام شده تا حدود زیادی بستگی به کارائی مناسب دستگاه های لایت کیور شامل شدت اشعه خروجی و طول موج دستگاه دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کارایی دستگاه های لایت کیور در مطب های دندانپزشکی خصوصی شهر تهران در سال 1384 انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی، دستگاه های لایت کیور 240 مطب دندانپزشکی شهر تهران به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. شدت اشعه توسط دستگاه رادیومتر و میزان دبری جمع شده روی fan دستگاه و وجود خراش یا ترک بر روی فیلتر از طریق بررسی و مشاهده مستقیم دستگاه ثبت شد. سن دستگاه، تعداد دفعات تعویض لامپ و رضایت دندانپزشک از دستگاه از طریق پرسش از افراد در فرم های مخصوصی درج گردید. داده ها به کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون t مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. 05/0>P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
شدت اشعه 8/53% دستگاه ها بیشتر از mW/cm2 300 بود که این شدت اشعه مطلوب می باشد. شدت اشعه 4/30% دستگاه ها بین mW/cm2 201 تا 300 و شدت اشعه 8/15% از دستگاه های لایت کیور mW/cm2 200 و کمتر از آن بود. در ضمن بین میزان نور خروجی دستگاه با افزایش سن دستگاه و یا افزایش دفعات تعویض لامپ، یا خش دار بودن فیلتر و یا افزایش دبری بر روی fan رابطه ای منفی وجود داشت.
طبق یافته های این مطالعه شدت اشعه دستگاه های لایت کیور در 2/46% مطب های دندانپزشکی برای کیورینگ مناسب نبوده و از آنجایی که با افزایش سن دستگاه و یا افزایش دفعات تعویض لامپ و یا افزایش میزان دبری بر روی fan دستگاه و یا وجود خراش بر روی فیلتر از شدت اشعه کاسته می شود، بنابراین کنترل منظم کیفیت این دستگاه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

یکی از مشکلات بعد از جراحی های حفره دهان به خصوص جراحی های وسیع، نقایص مخاطی ناشی از جراحی و ترمیم دیررس می باشد. تاکنون انواع پیوند های پوستی- مخاطی در این زمینه مورد استفاده قرار گرفته اند. غشاء آمنیون نیز به عنوان یک biologic dressing در جراحی های پوست، چشم و گوش و حلق و بینی مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی هیستوپاتولوژیک روند ترمیم به دنبال استفاده از پیوند غشای آمنیون انسانی به مخاط شاخی دهان خرگوش انجام شد.
در این مطالعه تجربی حیوانی در مخاط کام 10 خرگوش که از نظر وزن، جنس و نژاد وضعیت یکسانی داشتند، دو defect مخاطی هم اندازه به طریق جراحی ایجاد و در یکی از آنها غشای آمنیون انسانی پیوند زده شد. سپس در زمان های7،14و28، روز متعاقب جراحی از هر دو ناحیه در کام 3،4و3 خرگوش به ترتیب به طور تصادفی نمونه برداری شد و مورد مطالعه میکروسکوپیک قرار گرفت.
در نواحی پیوند زده شده در مقایسه با نواحی بدون پیوند، تشکیل اپی تلیوم سطحی بیشتر بوده و اپی تلیوم تشکیل شده ضخامت بیشتری را دارا بود. همچنین میزان انفیلتراسیون سلول های آماسی کمتر بود. در همه نمونه ها در ناحیه بافت همبند ناحیه گیرنده پیوند تشکیل بافت غضروفی مشهود بود.
یافته ها نشان می دهد که پیوند غشای آمنیون می تواند در روند ترمیم زخم های دهانی مؤثر باشد. بنابراین باید مطالعات بیشتری با استفاده از مدل های حیوانی و انسانی و با تعداد نمونه بیشتر انجام گیرد. مسئله تشکیل بافت غضروفی در بیشتر این پیوند ها و اهمیت آن در بازسازی نقایص استخوانی نیازمند تحقیقات بیشتری است.

ترس از محیط دندانپزشکی از جمله اضطراب ها و ترس های کودکان است که به شکل رفتارهای منفی مانند ترس، اضطراب و خشم بروز می کند. این رفتارهای منفی در واقع ناشی از اضطراب جدایی، مواجهه با وسایل دندانپزشکی و نیز تجربه درمان های گوناگون پزشکی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر بخشی مداخلات شناختی- رفتاری و پلاسیبو در کاهش آشفتگی ناشی از شیوه های دندانپزشکی کودکان انجام شد.
در این کارآزمایی بالینی از تکنیک مداخلات شناختی- رفتاری استفاده شد. آزمودنی های این پژوهش شامل 42 کودک مراجعه کننده به مطب دندانپزشکی بودند که دارای ترس از محیط دندانپزشکی بودند و به طور تصادفی به گروه های آزمایشی، پلاسیبو و کنترل تقسیم شدند (هر گروه 14 آزمودنی). مقیاس ترس، مقیاس چهره ای خشم، مقیاس چهره ای درد و شاخص فیزیولوژیک ضربان نبض مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسه چندگانه Tukey تحلیل و 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
یافته ها نشان داد که گروه های شناختی- رفتاری، پلاسیبو و کنترل تفاوت معنی داری از نظر ترس، خشم، درد و ضربان نبض داشتند. همچنین آزمون چند مقایسه ای توکی نشان داد که روش مداخلات شناختی- رفتاری در مقایسه با پلاسیبو، ترس، خشم، درد و ضربان نبض کودکان را هنگام درمان های دندانپزشکی به طور معنی داری کاهش می دهد.
با توجه به نتایج حاصله می توان از مداخلات شناختی- رفتاری برای کاهش آشفتگی های ناشی از درمان های دندانپزشکی در کودکان استفاده نمود

در سال های اخیر مواد مختلفی در مایع شیار لثه (GCF) به عنوان مارکرهای تشخیصی جهت بررسی وقایع بیولوژیک و پروسه های بیوشیمیایی مرتبط با turnover استخوان در حین حرکات ارتودنسی، مورد توجه قرار گرفته اند. غلظت IL-6 حین حرکات ارتودنسی در مایع شیار لثه در هفته اول پس از اعمال نیرو افزایش می یابد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تغییرات IL-6 در مایع شیار لثه در طول 4 هفته پس از اعمال نیروی ارتودنسی انجام شد.
14 بیمار (9 زن و5 مرد با میانگین سنی5/2 ±1/15 سال) که باید پره مولر اول آنها خارج می شد و دارای مال اکلوژن کلاس I بودند، در این کارآزمایی بالینی شرکت کردند. یکی از دندان های کانین فک بالای هر بیمار با یک نیروی مداوم ارتودنسی (فنر NiTi) تحت حرکت دیستالی قرار گرفت(Distalized Canine: DC). بر روی دندان کانین قرینه آن براکت ارتودنسی قرار گرفت، ولی نیروی ارتودنسی به دندان وارد نشد(Contralateral Canine: CC) و یکی از دندان های کانین فک پایین به عنوان کنترل در نظر گرفته شد و هیچ دستگاهی روی آن قرار نگرفت(Antagonist Canine: AC). وضعیت پریودنتال بیماران قبل از مداخله و 14 و 28 روز پس از مداخله ثبت گردید. مایع شیار لثه ای در بیماران قبل از مداخله و 14 و 28 روز پس از آن به صورت مجزا از سطوح مزیال و دیستال دندان های مورد بررسی توسط کاغذ مخصوص جذب GCF جمع آوری شد و سپس میزان IL-6 توسط روش ELISA تعیین گردید. میزان IL-6 در سطوح مزیال و دیستال دندان های DC، CC و AC قبل و بعد از اعمال نیرو با روش های آماری ANOVA برای داده های تکراری و مقایسه چندگانه LSD مورد آنالیز آماری قرار گرفت. 05/0>P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
با وجود این که شاخص های التهابی لثه (ایندکس پلاک و شاخص خونریزی از لثه) در هر دو دندان DC و CC نسبت به زمان آغاز مطالعه افزایش یافت، ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. میزان IL-6 در GCF در دندان DC نسبت به دو دندان دیگر افزایش معنی داری را در 14 روز پس از مداخله نشان داد (002/0P=). همچنین میزان IL-6 در دندان DC در 14 روز پس از مداخله به صورت معنی داری بالاتر از زمان آغاز مطالعه و 28 روز پس از مداخله بود (009/0P=). میزان IL-6 در دندان CC نیز در طول مطالعه افزایش یافت، ولی میزان آن کمتر از دندان DC بود. میزان IL-6 در دندان AC در طول مطالعه، در حد پایه باقی ماند.
یافته های مطالعه حاضر حاکی از آن است که غلظت IL-6 در اثر اعمال نیروی ارتودنسی، در روز 14 به بیشترین حد خود می رسد و در سطح فشار و کشش تفاوت معنی داری ندارد.

یکی از مشکلات اصلی درمان با پروتزهای پارسیل متحرک طرح درمان می‎باشد. جهت سرعت، سهولت و دقت بیشتر در طراحی پروتزهای پارسیل متحرک می توان از رایانه استفاده کرد. مطالعه حاضر با هدف تهیه یک نرم افزار جهت طراحی پروتزهای پارسیل متحرک انجام شد. جهت تهیه این نرم‎افزار از نتایج پرسشنامه (بخش اول) و کتب مرجع پروتزهای پارسیل متحرک، نرم ‎افزار Visual C++ و برنامه فارسی نویس مریم استفاده شد. جهت استفاده از این نرم افزار با مشخص کردن دندان های غایب و اطلاعاتی در مورد دندان های پایه، طرح درمان نهایی به صورت نوشتاری و تصاویر گرافیکی توسط رایانه و به صورت هوشمند ارائه می‎شود. نرم افزار فوق هوشمند و کم حجم است. از این سیستم قدم به قدم در آموزش طراحی پروتزهای پارسیل متحرک می توان سود جست، ضمن این که به عنوان کمک به کلینیسین در تصمیم گیری در طراحی پروتز پارسیل مفید است. به علاوه این سیستم قابلیت تبدیل به نرم افزاری کاملتر را دارد

ادنتوم شایعترین تومور ادنتوژنیک می باشد اما بندرت در سیستم دندانهای شیری مشاهده می گردد. ادنتوم توموری خوش خیم با منشا دندانی است که رشدی آهسته دارد و همچنین اتیولوژی آن ناشناخته می باشد اما فاکتورهایی مثل ترومای موضعی، عفونت و فاکتورهای ژنتیکی به عنوان عوامل احتمالی مطرح می باشند. ادنتوم موجب اختلالاتی در رویش دندان ها مانند نهفتگی و یا تاخیر در رویش دندان های شیری و ناهنجاری در موقعیت دندان مثل tipping و یا جابجایی دندان های مجاور می گردد. در این مقاله، یک مورد ادنتوم کامپاند در دختر 5 ساله که به دلیل عدم رویش دندان کانین شیری مندیبل در سمت راست مراجعه کرده بود، گزارش می گردد.