Annals of Military and Health Sciences Research
Volume:3 Issue: 3, 2005

استفاده از مواد دافع حشرات بعنوان یکی از راه های اصلی حفاظت نیروهای نظامی از گزش حشرات محسوب می شود. مواد دور کننده از طریق کاهش ارتباط حشرات ناقل با انسان باعث قطع چرخه انتقال بیماری های منتقله به وسیله بندپایان می شود. اگرچه دی اتیل تولوآمید (DEET) امروزه بعنوان پرمصرف ترین ماده دافع حشرات می باشد، ولی ظهور تحمل (tolerance) در برخی از گونه های پشه های ناقل نسبت به این دافع و همچنین بروز برخی عوارض جانبی ناشی از آن، توجه محققین را به سوی سایر مواد دافع معطوف نموده است. بنابراین مطالعه حاضر در نظر دارد که مدت زمان حفاظت دهی Protection time)) و اثربخشی Failure time)) لوسیون دافع حشرات دی متیل فتالات (DMP) را که در کشورمان سنتز و فرموله شده است، در مقایسه با چند لوسیون مشابه خارجی و پماد سنگر در شرایط آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار دهد.
در این مطالعه از روش آزمایشگاهی Screen cage که برای برآورد مدت زمان حفاظت دهی مواد دافع در مقابل پشه ها طرح ریزی شده است، استفاده شد. این روش بوسیله Barnard درسال 1999 مورد بازنگری قرار گرفته و در سال 2000 بوسیله WHO نیز تایید شده است.
بر طبق نتایج حاصل از این مطالعه، مدت زمان حفاظت دهی لوسیون دافع حشرات DMP (60%) ایرانی در مقابل Anopheles stephensi در حدود 274 دقیقه (04/8 = SE) تعیین شد که از این نظر اختلاف معنی داری با مشابه خارجی و پماد سنگر ندارد. همچنین مدت زمان اثربخشی لوسیون دافع حشرات DMP ایرانی در مقابل An. stephensi در حدود 327 دقیقه (47/10 = SE) برآورد شد که از این لحاظ با لوسیون DMP خارجی و پماد سنگر اختلاف معنی دار دارد. مدت زمان اثربخشی لوسیون DMP ایرانی از هر دو دافع دیگر کمتر می باشد.
لوسیون DMP (60%) ایرانی دارای پتانسیل لازم برای رقابت با مشابه خارجی می باشد، ولی ارتقا کیفی در فرمولاسیون آن لازم است صورت بگیرد تا شاخص مدت زمان اثربخشی آن نیز تقویت گردد. بنابراین می توان از فرم ارتقا یافته این لوسیون به همراه پماد سنگر برای حفاظت نیروهای نظامی از گزند حشرات استفاده نمود. البته ارتقا کیفی پماد سنگر نیز که هم اکنون بعنوان ماده دافع حشرات در نیروهای نظامی ایران استفاده می شود، ضروری به نظر می رسد.

یکی از آثار سمی ارگانوفسفره ها فلج عضلات اسکلتی است که در نهایت باعث مرگ می شود. اکسایم ها تقریبا تنها آنتی دوت های شناخته شده برای جلوگیری یا برگرداندن اثرات سمی ارگانوفسفره ها بر روی عضلات اسکلتی می باشد. در این مطالعه اثرات احتمالی غلظت های مختلف اکسایم نسبتا جدید HI-6 در پیشگیری یا برگرداندن تغییرات ایجاد شده توسط پاراکسون در عضلات اسکلتی بر روی بافت عصب-عضله دو سر گردن جوجه بررسی گردید.
در این مطالعه تجربی می باشد.برای این منظور عصب حرکتی عضله گردن جوجه با فرکانس 1/0 هرتز و مدت زمان پالس 2/0 میلی ثانیه (با ولتاژی بالاتر از ولتاژ مورد نیاز برای ایجاد حداکثر پاسخ) برای تولید تکانه های انقباضی منفرد تحریک شده و پاسخ های انقباضی بصورت ایزوتونیک توسط فیزیوگراف (نارکو) ثبت گردید. با توجه به یافته های قبلی، غلظت 1/0 میکرومولار پاراکسون که قدرت انقباضی عضله را بیش از دو برابر افزایش می داد، مورد استفاده قرار گرفت. سپس اثر غلظت های مختلف HI-6 برای مهار یا برگرداندن اثر پاراکسون مورد بررسی قرار گرفت.
HI-6 با غلظت 1000 میکرومولار تقریبا تمام اثرات پاراکسون (اگر قبل، همرا و یا بعد از پاراکسون به محیط بافت اضافه شود) را خنثی کرده و یا از آن جلوگیری می کند. غلظت های 30، 100 و 300 میکرومولار HI-6 بترتیب 2 5، 50 و 75 درصد از اثرات پاراکسون را برگردانده یا مهار می کند. غلظت 10 میکرومولار HI-6 اثر قابل ملاحظه ای نداشت. HI-6 با غلظت 1000 میکرومولار به تنهایی 20 % اندازه تویچ ها را نسبت به کنترل کاهش می دهد.
در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که HI-6 در مقادیر بکار برده شده می تواند بعنوان آنتی دوت پاراکسون بکار برود، هر چند که در غلظت های بالاتر ممکن است اثرات دیگری نشان دهد.

اشکال L، باکتری های گرم مثبت یا گرم منفی هستند که دارای نقص در دیواره سلولی خود بوده و فاقد پپتید و گلیکان می‎باشند، ولی در محیط های هیپرتونیک توانایی رشد و تکثیر دارند. نقش اشکال L در ایجاد عفونت های انسانی بدرستی مشخص نیست، ولی تابحال این اشکال را از عفونتهایی همچون باکتریوری، مننژیت، تب روماتیسمی، اندوکاردیت و سپتی سمی از انسان جدا نموده اند. آنتی بیوتیک‎ها نیز از جمله القاء کننده های مهم اشکال L محسوب می شوند. هدف از انجام این تحقیق، بررسی ارتباط میان غلظت های مختلف ونکومایسین با القاء اشکال L استافیلوکوکی و بررسی پایداری یا ناپایداری آنها در خون کامل انسان می باشد. در این مطالعه، اثر غلظت های مختلف ونکومایسین بر روی سویه استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس (ATCC 25923) آزمایش گردید. سپس رشد باکتری ها در محیط های چهارگانه BHI Agar، BHI broth، LPM Agar و LPM broth مورد بررسی قرار گرفت. سپس با افزودن اشکال L القاء شده به خون، پایداری یا ناپایداری آنها در خون بررسی شد0 در غلظت های MIC و بالاتر از آن، باکتری های طبیعی قادر به رشد و تکثیر نبودند، اما اشکال L پس از گذشت 3 الی 5 روز در محیط LPM broth القاء شدند. با تلقیح اشکال L استافیلوکوکوس اورئوس به خون کامل انسان، این اشکال پایدار نبوده وپس از چند روز تبدیل به باکتری های طبیعی و دیواره دار گردیدند. در غلظت های پایین تر از MIC ونکومایسین، القاء اشکال L صورت نگرفت و پس از تلقیح به محیط های چهارگانه فوق، رشد استافیلوکوکهای معمولی در تمامی محیط ها مشهود بود. با توجه به اینکه ایجاد اشکال L و سایر اشکال دارای نقص در دیواره سلولی، به عنوان یکی از راه های مقاومت دارویی باکتری ها مطرح است و از طرفی، در غلظت های بالاتر ازMIC ونکومایسین نیز امکان ایجاد اشکال L وجود دارد، لذا می توان چنین نتیجه گرفت که تجویز همزمان دو یا چند آنتی بیوتیک که اثرات ضد میکروبی یکدیگر را تقویت نمایند، یکی از راه های به حداقل رساندن القاء اشکال L و بروز مقاومت دارویی می باشد.

فنی توئین یک داروی ضد تشنج است که باعث پایدار نمودن غشاء های عصبی شده و انتشار حملات تشنجی را از طریق افزایش خروج و یا کاهش ورود یونهای سدیم از غشاء سلول محدود می سازد.باتوجه به فارماکوکینتیک خاص این دارو و ارتباط مهمی که غلظت آزاد دارو با سطح خونی آلبومین دارد و به جهت تغییراتی که در میزان آلبومین سرم در بیماران با ترومای سر بوجود می آید توجه به تغییرات فارماکوکینتیک و تنظیم دوز دارو در این بیماران اهمیت پیدا می کند. در این تحقیق 83 بیمار 18 تا50 ساله که همگی دچار ترومای سر شده و در بخش ICU بستری بودند، وارد مطالعه شدند.از این بیماران که داروی فنی توئین را براساس دستور پزشک معالج دریافت میکردند نمونه خونی در زمانهای مشخص اخذ میشد وسپس غلظت خونی فنی توئین بروش FPIA (Fluorescense Polarization Immunoassay technique) اندازه گیری شده و براساس محاسبات فارماکوکینتیک جمعیتی (population pharmacokinetic) دوز دریافتی فنی توئین برای هر بیمار محاسبه و با دوز تجویز شده در بخش مقایسه گردید0 بین دوزهای نگهدارنده محاسبه شده بر اساس غلظت های پیک و تراف و محاسبات فارماکوکینتیک با دوز تجویز شده در بخش برای هر بیمار اختلاف معنی داری مشاهده می شود(p<0/001).همچنین بین متوسط Vmax (ماکزیمم سرعت متابولیسم دارو)در بیماران مورد مطالعه با متوسط Vmax گزارش شده بر اساس سایر مقالات و در سایر نژادهااختلاف معنی داری مشاهده می شود (P<0/05). از مطالعه حاضر، چنین نتیجه گیری می شود که در اکثر موارد (71%)بدلیل تغییرات فارماکوکینتیکی در این بیماران، غلظت خونی فنی توئین خارج از محدوده درمانی می باشد و با توجه به متوسط Vmax در جمعیت مورد بررسی، اندازه گیری سطح خونی فنی توئین و بخصوص پارامترهای فارماکوکینتیکی نظیر Vmax و اصلاح دوز درمانی براساس این پارامترها یک ضرورت کلینیکی می باشد.

تریکوزوموییدس کراسیکودا، نماتودی متعلق به خانواده تریکوریده است که اولین بار از مثانه رات وحشی در سال 1845 گزارش شد. تصادفا این نماتود در لگنچه، کلیه و میزنای هم مشاهده می شود. وجود این انگل علاوه بر رتهای قهوه ای و سیاه از سراسر جهان از رتهای ازمایشگاهی نیز گزارش شده است. این انگل در ایران نیز از رتها گزارش شده است. در این نماتود تفاوتهای زیادی از نظر اندازه بین نر و ماده وجود دارد و کرم نر انگل رحم کرم ماده است. در این مطالعه ویژگی های مورفولوژیک این نماتود با گزارشات محققین دیگر در دنیا مقایسه شد. در این مطالعه بعد از صید جوندگان، حیوان تشریح شده و از نظر انگلهای مختلف خصوصا تریکوزوموییدس کراسیکودا مورد بررسی قرار می گرفت. در این بررسی تریکوزوموییدس های مثانه و میزنای مورد مطالعه قرار می گرفتند. دراندازه گیری های بعمل آمده، کرمهای نر طولی در حدود 3-1 میلی متر و عرضی در حدود 40-20 میکرون داشتند. کرمهای ماده هم 18-8 میلی متر طول و 250-180 میکرون عرض داشتند. انتهای قدامی کرم ماده در طرفین واجد برجستگی های بود که کم و بیش منظم بود. انتهای خلفی کرم ماده نوک تیز نیست و فاقد هر گونه خار یا برجستگی است. تخمهای انگل واجد جداری ضخیم و تا حدودی شبیه تخم تریکوسفال در قطبین واجد دو برجستگی است که در داخل تخم لارو مشاهده می شد. همچنین تخمها در رحم کرم ماده به وضوح مشاهده می شود. لازم به ذکر است که اندازه تخمهای مشاهده شده حدود 80-50 میکرون تخمین زده شد0 از نظر اندازه های محاسبه شده تفاوتهای اندکی با بررسی های گذشته به چشم می خورد. احتمالا این تفاوتهای کوچک می تواند مربوط به سوش های متفاوت کراسیکودا در مناطق جغرافیایی ویا اینکه می تواند مربوط به سن کرم باشد.

مطالعات قبلی شیوع سر دردهای میگرنی در بیماران مبتلا به اختلالات خلقی را بالاتر از جمعیت عادی گزارش کرده اند. این مطالعه با هدف مشخص کردن فراوانی نسبی سر دردهای میگرنی در بیماران بستری با تشخیص اختلال افسردگی اساسی در تعدادی از بیمارستانهای روانی تهران انجام گرفته است.
این مطالعه اپیدمیولوژیک به صورتوصیفی برروی 105 بیمار بستری در بیمارستان با تشخیص اختلال افسردگی اساسی در سال 1384 انجام شد. تشخیص اختلال افسردگی اساسی بر اساس کرایتریای DSM -IV و تشخیص میگرن بر اساس کرایتریای (International Headache Society)IHS صورت گرفت. جمع آوری داده ها با استفاده از یک چک لیست شامل 5 متغیر طی یک مصاحبه نیمه بنیادی با بیماران مورد مطالعه صورت گرفت. سپس با استفاده ازآماره های توصیفی در نرم افزار اماری SPBS تجزیه وتحلیل داده ها انجام شد.
از میان 105 بیمار مورد مطالعه 62 نفر (59%) مبتلا به سر دردهای میگرنی بودند. از 29 بیمار زن 16نفر(2/55%) واز76 مرد مبتلا 46 نفر(/5 60%) از سر دردهای میگرنی رنج می بردند. از 2 بیمار در گره سنی 19-0 سال هر دو نفر(100%)، از 44 بیمار در گروه سنی 39-20 سال 25 نفر(56/8 %)، از 51 بیمار در گروه سنی 59-40 سال 31 نفر(60/8 %) و از 8 بیمار 60 سال و بالاتر 4 نفر(50%) مبتلا به سر دردهای میگرنی بودند.از 23 بیمار مجرد 10 نفر(43/5 %)، از 71 بیمار متاهل 47 نفر(66/2 %)، از 4 بیمار بیوه 2 نفر(50%) و از 7 بیمار مطلقه 3 نفر (42/9 %) مبتلا به میگرن بودند.از 90 بیمار دیپلم و پایین تر 53 نفر (58/9 %)، از 10 بیمار با مدرک فوق دیپلم 5 نفر(50%)، از 5 بیمار کارشناس 4 نفر(80%)از سردرد میگرنی رنج می بردند.
با توجه به شیوع 59% سر دردهای میگرنی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بررسی این بیماران از نظر ابتلا به سر دردهای میگرنی ضروری است.

عفونت مجاری ادراری (UTI) شایعترین بیماری ادراری تناسلی و دومین عفونت شایع در کودکان می باشد. درمان مناسب، به موقع و به میزان کافی با آنتی بیوتیک گام مهمی در بهبود بیمار و جلوگیری از ایجاد اسکار در کلیه می باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین فراوانی عوامل باکتریال عفونت ادراری والگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها در بیماران زیر 18 سال بستری در بیمارستان اکباتان طی سال های 1383 و 1384 می باشد.
در این مطالعه توصیفی - تحلیلی آینده نگر که از فروردین 1383 تا آبان ماه 1384 انجام پذیرفت کلیه موارد ثبت شده جواب کشت ادرار و آنتی بیوگرام در 156 بیمار زیر 18 سال بستری در بیمارستان اکباتان مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه حاضر بر رو ی 156 مورد نمونه کشت ادرار مثبت انجام شد که 4/77% آنها مربوط به بیماران دختر و 6/25% مربوط به بیماران پسر بود. شایعترین سن UTI در پسرها 24-1 ماهگی و 18-6 سالگی و در دختر ها24-1 ماهگی بود. در مجموع شایع ترین عامل UTI اشرشیاکلی (82%) و در درجه بعدی آنتروباکتر (5%) بود. در بررسی الگوی مقاومت داروئی ارگانیسم های مولد UTI نسبت به آنتی بیوتیک ها، حساس ترین آنها به ترتیب شامل: نیتروفورانتوئین، سی پروفلوکساسین، آمیکاسین، جنتامایسین، نالیدیسیک اسید، سفتی زوکسیم، کوتریموکسازول، سفتریاکسون و توبراماسین و مقاومترین آنتی بیوتیک ها شامل آمپی سیلین و تتراسایکلین بود.
بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، جهت درمان UTI در افراد زیر 18 سال، نیتروفورانتوئین (بجز در UTI تب دار)، سیپروفلوکساسین (در افراد بالاتر از 17 سال)، آمیکاسین، جنتامایسین، نالیدیسیک اسید، سفتی زوکسیم و کوتریموکسازول مناسب تر می باشد.

از آنجایی که درصدی از مرگ ومیر ودر گیری ارگان های مختلف کودکان زیر یک سال در ارتباط با آلودگی دوران جنینی آنان به توکسوپلا سما گوندی می باشد، هدف این مطالعه تعیین شیوع توکسوپلا سموزیس در نوزادان مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی می باشد0 سرم 106و104 نوزاد تازه متولد شده مشکوک به توکسوپلا سما گوندی مادرزادی یک روزه الی یک ماهه مراجعه کننده به به بخش نوزادان بیمارستان طالقانی درمدت حدود یک سال به ترتیب جهت ارزیابی وضعیت آنتی بادی های اختصاصی کلاس های IgM و IgG ضد توکسوپلا سما گوندی به روش های الیزا (ELISA)و ایمونوفلئورسانس غیر مستقیم (IFA) مورد بررسی قرار گرفتند0 در روش ایمونوفلئورسانس غیر مستقیم اگر رقت 100/1را به عنوان حداقل عیار قابل قبول IgM اختصاصی در نظر بگیریم، تعداد مبتلایان 5نفر از نوزادان تحت بررسی خواهد بود ودر صورتی که عیار 200/1 را به عنوان حداقل عیار مثبت IgG در نظر بگیریم،41 نفر مثبت هستند0 در روش الیزا6 نفر دارای آنتی بادی اختصاصی کلاس IgM بوده اندو 38 نفر دارای آنتی بادی اختصاصی کلاس IgG بوده اند0 طبق نتایج، 66/5 درصد به توکسوپلا سموزیس مادرزادی مبتلا هستندو با حذف 6 مورد مثبت از نوزادان شیوع توکسوپلا سموزیس مزمن در بین مادران نوزادان مراجعه کننده در روش ایمونوفلئورسانس غیر مستقیم حدود 34 درصد و این میزان در روش الیزا حدود 2/.3درصد بود0

ارائه خدمات بهداشتی درمانی در هر بخش، مستلزم شناخت صحیح از وضعیت موجود می باشد. لازمه برنامه ریزی در نظام ارائه خدمات سلامتی، وجود اطلاعات پایاو معتبر است. در این راستا، این مطالعه به منظورتعیین میزان تقاضای جامعه برای خدمات پزشکی با استفاده از میزان مراجعه افراد جامعه به خدمات پزشکان در استان گلستان طراحی واجراشده است.
مطالعه از نوع مفطعی و توصیفی- تحلیلی است که در چهار فصل در طول سال های 80و81 در مناطق شهری وروستای استان گلستان انجام شده است0 جامعه آماری 9479 نفر بوده که با استفاده ازنمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند0واحد مطالعه فرد در خانواده بوده وبرای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. این فرم که حاوی اطلاعاتی در خصوص ویژگی های فردی، سابقه ابتلا به بیماری، سابقه بستری شدن در بیمارستان،سابقه مراجعه به پزشک، نوع تخصص پزشک، دفعات مراجعه وبستری وغیره بود،به وسیله پرسشگران آموزش دیده و به روش مصاحبه رو دررو تکمیل شد0 ملاک زمانی قضاوت در مورد بیماری، دو هفته قبل از مصاحبه ودر مورد بستری شدن، 3ماه قبل از مصاحبه بوده است0 میانگین سن افراد مورد مطالعه 1/18 ± 63/25 سال می باشد نسبت ابتلا 9/24% بوده که از این میزان 1/61% برای درمان به پزشک مراجعه نموده و 895 نفر (9/38%) به پزشک مراجعه نکرده بودند0بیماری های عفونی با 6/42%بیشترین شکایت بیماران بوده ودر مرتبه بعد بیماری های اعصاب وروا ن با 3/13% و بیماری های داخلی با 12% قرار داشتند. بیشتر بیماران به وسیله پزشکان عمومی تحت درمان قرار گرفته اند. پزشکان مرد نقش بیشتری در درمان در سطح استان داشته اند(بیش از 85% موارد). 4/1 درصد جمعیت تحت مطالعه سابقه بیشتری داشته که اکثریت آنان رامردان تشکیل می دهند.
نتایج به دست آمده گویایاین حقیقت است که هنوز گروه بسیاری از مردم به دلایل مختلف نمی توانند از خدمات پزشکی استفاده نمایند. بیماری های عفونی در سطح استان جایگاه ویژه ای داشته و پزشکان عمومی بیشترین نقش را در درمان بیماران دارا می باشند.