Annals of Military and Health Sciences Research
Volume:1 Issue: 2, 2003

پریکاردیت و افیوژن پریکارد یکی از عوارضی است که در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه دیده می شود و باوجود اینکه از زمان آغاز دیالیز از دهه 60 شیوع آن از 50% به 10% کاهش یافته است، ولی همچنان این عارضه در این دسته از بیماران موجب مرگ و میر قابل توجهی می شود. بسیاری از این بیماران بدون علامت هستند و تنها براساس یافته های اتفاقی در عکس قفسه سینه، الکتروکاردیوگرافی و یا اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می شوند.
در این مطالعه مقطعی که به منظور بررسی ارتباط بین افیوژن پریکارد با نیتروژن اوره خون و کراتینین و سایر پارامترهای آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه در بیمارستان دکتر شریعتی و اشرفی اصفهانی در سال 1380 انجام گرفته است، 132 بیمار تحت همودیالیز مزمن، تحت بررسی با اکوکاردیوگرافی و اندازه گیری برخی پارامترهای آزمایشگاهی از جمله نیتروژن اوره خون، کراتینین، هموگلوبین، کلسیم، کلسترول تام، فسفر، حاصلضرب فسفر در کلسیم، تری گلیسیرید و اسید اوریک قرار گرفتند.
شیوع افیوژن پریکارد 13% بود. 6.1% بیماران افیوژن اندک، 6.1% افیوژن متوسط و 0.8% (یک بیمار) افیوژن شدید پریکارد داشتند. فقط یکی از بیماران با افیوژن متوسط علایم پریکاردیت به صورت درد سینه تیپیک داشت و بقیه بدون علامت بودند. بین افیوژن پریکارد با Cr و BUN سرم ارتباط معنی دار معکوسی وجود داشت (P <0.05) و بین سایر پارامترها ارتباط معنی داری یافت نشد. در بیماران مبتلا به افیوژن پریکارد اندک در مقایسه با میزان متوسط افیوژن پریکارد، میزان آلبومین و فسفر سرم بالاتر بود (P <0.05).
نتیجه گیری و توصیه ها: با در نظر گرفتن ارتباط معنی دار و معکوس افیوژن پریکارد با Cr و BUN سرم، به نظر می رسد که افزایش شدت دیالیز، شدت و شیوع افیوژن پریکارد را کمتر کند. اگرچه برای تایید این موضوع به مطالعات بیشتر نیاز است و استفاده از روشی که به صورت کمی میزان افیوژن پریکارد را مشخص کند به عنوان مثال روش (Simpson) موجب افزایش دقت نتایج بدست آمده خواهد شد.

بیماری زخم پپتیک و ازوفاژیت علل عمده سوء هاضمه اند که با وجود اتیولوژی متفاوت همراهی بالایی نشان داده اند. در واقع 3/1 موارد پایداری یا عود سو هاضمه پس از ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری در مبتلایان به زخم دوازدهه، ازوفاژیت همزمان است لذا هدف ما بررسی میزان همراهی این دو بیماری بوده است.
تحقیق به صورت مشاهده ای توصیفی و از نوع Case-Series و با جمع آوری نتایج اندوسکوپی 806 بیمار مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی بیمارستان نیروی دریایی ارتش در سالهای 1378-1380 انجام شد. سپس نتایج حاصل تحت آنالیز آماری قرار گرفت.
همراهی زخم دوازدهه و ازوفاژیت ریفلاکسی در 104 بیمار مشاهده شد که معادل %21 بیماران به زخم دوازدهه است. شایعترین یافته اندوسکوپی ها گاستریت منتشر انتروم بود.
نتیجه گیری و توصیه: وجود ازوفاژیت توام در %21 بیماران مبتلا به زخم دوازدهه رقم قابل ملاحظه ای بود، لذا توجه دقیق متخصصان مربوطه را در هنگام انجام اندوسکوپی می طلبد تا این همزمانی مورد بی توجهی قرار نگیرد.

در طی دهه گذشته پیوند قلب به عنوان بهترین درمان برای بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب که در مراحل انتهایی قرار دارند و به درمان های معمول پاسخ نمی دهند، پذیرفته شده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین پیش آگهی بیماران ایرانی گیرنده پیوند قلب و بررسی روش های بهبود آن می باشد.
این مطالعه به روش گذشته نگر در بیمارستان دکتر علی شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است و به بررسی 32 بیمار می پردازد که در طول 10 سال (از دیماه سال 1372 لغایت آذر ماه سال 1382) تحت عمل جراحی پیوند قلب ارتوتوپیک (30 بیمار) یا هتروتوپیک (2 بیمار) فرار گرفته اند. اندیکاسیون پیوند، میزان بروز عوارض و مرگ و میر و علل آنها، میزان بقا یک، سه و پنج ساله در این دسته از بیماران مورد بررسی قرار گرفته است.
میانگین سنی 11±32 سال بود (12 تا 45 سال). 22 بیمار مذکر و 11 بیمار مونث بودند. 1.8% از بیماران کلاس III قلبی براساس طبقه بندی NYHA و 28.2% بیماران کلاس IV قلبی بوده اند. اندیکاسیون پیوند شامل کاردیومیوپاتی اتساعی (81%) و کاردیومیوپاتی ایسکمیک (19%) بودند. میانه دوره پیگیری 24 ماه بود (2 تا 110 ماه). 19 بیمار (59.4%) دچار 36 دوره عارضه شدید (به ترتیب شامل رد حاد پیوند، عفونت، نارسایی کبد و کلیه، نارسایی قلبی و افیوژن پریکارد) پس از عمل شدند. 15 بیمار (47%) در طول دوره مطالعه فوت شدند (از 1 روز تا 2 سال پس از پیوند) میزان بقا یکساله، سه ساله و پنج ساله به ترتیب 39.1% (محدوده اطمینان 95% از 13.7% تا 60.7%)، 34.8% (محدوده اطمینان 95% از 13.7% تا 55.8%)، 30.4% (محدوده اطمینان 95% از 10.1% تا 50.8%) بود. مهمترین علل فوت به ترتیب شامل رد پیوند، عفونت و سپسیس نارسایی قلبی بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: در نهایت مولفین توصیه می کنند که اگرچه در بهبود میزان بقا بیماران عوامل بسیاری دخالت دارند و تا نزدیک شدن به نتایج مشابه کشورهای پیشرفته هنوز راه طولانی در پیش است، در آینده بهبود سیستم پیگیری و مراقبت های پس از عمل و نقش سیستم پزشکان مراقبت های اولیه می تواند در بهبود پیش آگهی مورد بررسی قرار گیرد.

هدف از این بررسی مشخص ساختن این بود که آیا حجم منی به تنهایی نشان دهنده کیفیت آن است یا نه؟ تعداد 1160 نمونه از 1160 مرد اخذ و خصوصیات منی مورد ارزیابی قرار گرفت. این مردان به علت ناباروری مراجعه کرده بودند.
در این بررسی 58% نمونه ها دارای حجم طبیعی، 18% دارای حجم بالا و 24% دارای حجم کم بودند. در 42% مردان مراجعه کننده، منی دارای حجم غیر طبیعی (زیاد یا کم) بود. 16% نمونه های دارای حجم زیاد و 12% نمونه های با حجم کم، دارای خصوصیات منی مشابه با افراد بارور بودند.
نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این بررسی نشان داد که نمونه های دارای حجم زیاد یا کم همراه با تغییراتی در حرکت و شکل اسپرم ها می باشند و شیوع وجود اسپرماتوزوئید با خصوصیات غیر طبیعی در این ها زیاد است، از طرف دیگر، حجم طبیعی، دلیل بر کیفیت خوب منی نمی تواند باشد.

سل یک عامل تهدید کننده حیات انسان در جهان خصوصا در کشورهای در حال توسعه می باشد. سیگار نیز به عنوان یک عادت اجتماعی، یک ریسک فاکتور مهم در ایجاد این بیماری و پیشرفت آن محسوب می شود. هدف از این مطالعه، تعیین بررسی رابطه سیگار با مرگ و میر بیماران مسلول ریوی می باشد.
افراد مورد مطالعه، از بین بیماران بستری در بخش سل بیمارستان دکتر مسیح دانشوری که در سال های 81-1380 تشخیص سل داشته اند، انتخاب شدند. گروه مورد شامل کلیه بیماران مسلول ریوی فوت شده و گروه شاهد، تعداد مساوی از بیماران مسلول ریوی زنده (که به صورت اتفاقی انتخاب شدند) می باشد. داده های مورد نیاز هر دو گروه جمع آوری و با آزمون های آماری مناسب آنالیز شد.
در طی دو سال، 53 مورد بیمار مسلول فوت شده وارد مطالعه گردید. متوسط سن گروه مورد 18 ± 53 سال و در 57 نفر گروه شاهد، متوسط سن برابر 20 ± 50 سال بود. در گروه مورد، 26 نفر (49%) و در گروه کنترل، 22 نفر (39%) مرد بوده اند. در بین گروه مورد 47% افراد سیگاری بودند که این میزان در گروه شاهد برابر 17% بود. دو گروه از نظر سنی و توزیع جنسی، تفاوت معنی دار نداشتند. ولی در خصوص عادت مصرف سیگار بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت (P=0.001) و Odd`s ratio مصرف سیگار برابر 4.19 (10.01 و 1.75: CI95%) می باشد که خطر مرگ بیش از 4 برابر را در گروه مسلول سیگاری، برآورد می نماید.
نتیجه گیری و توصیه ها: این مطالعه نشان داد که سیگار، یک ریسک فاکتور مهم در مرگ و میر بیماران مسلول ریوی می باشد. براساس نتایج، شانس مرگ افراد مسلول ریوی سیگاری بیش از 4 برابر افراد مسلول غیر سیگاری است. هرچند نیازمند مطالعات آینده نگر با همسانی عوامل مرگ دیگر نیز می باشد.

بیماری روماتیسمی قلب از مسائل مهم قلبی عروقی می باشد و در کشورهای در حال توسعه همچنان بعنوان یک معضل بهداشتی باقی مانده است که سبب مرگ و میر در کودکان و بالغین می شود. بررسی های جمعیتی محدودی در ایران جهت تعیین شیوع بیماری روماتیسمی قلب انجام شده است. این بررسی جهت تخمین شیوع این بیماری در بین دانش آموزان مناطق شهری استان همدان، واقع در غرب ایران، صورت گرفته است.
این بررسی مقطعی توسط یک گروه پزشکی آموزش دیده زیر نظر متخصص قلب و عروق انجام شد. در این مطالعه کلیه دانش آموزان (18-7 ساله) در 7 شهر استان همدان طی سال 1372 مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص بیماری روماتیسمی قلبی فقط پس از تایید با اکوکاردیوگرافی داپلر گذاشته شد.
در مجموع 167786 دانش آموز (104242 پسر و 63544 دختر) مورد بررسی کلی و بخصوص بررسی از جهت شواهد بیماری روماتیسمی قلب قرار گرفتند. از این میان 714 بیمار مشکوک بودند که در 23 بیمار، بیماری روماتیسمی قلب تایید گردید (14 پسر و 9 دختر). این نتیجه شیوع کلی بیماری را 1.37 در 10000 نفر نشان می دهد که تفاوت معنی داری بین گروه های سنی 11-7 سال، 14-12 سال و 18-15 سال وجود نداشت. از مجموع 23 بیمار فقط 16 بیمار از بیماری خود آگاهی داشتند (69.6%). در تمام بیماران دریچه میترال درگیر بود. از میان 23 بیمار مبتلا، نارسایی دریچه میترال خالص در شش بیمار دیده شد (26%). نارسایی دریچه میترال به همراه تنگی دریچه میترال در 9 بیمار (39.1%)، تنگی دریچه میترال به همراه نارسایی دریچه آئورت در یک بیمار و درگیری دریچه میترال بصورت نارسایی و تنگی به همراه نارسایی دریچه آئورت در چهار بیمار (17.3%) تایید گردید. همچنین یک بیمار مبتلا به کاردیت حاد روماتیسمی بود. درگیری دریچه تری کوسپید و پولمونر در هیچ بیماری دیده نشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: این مطالعه نشان می دهد که شیوع بیماری روماتیسمی قلب در منطقه نسبت به اغلب مطالعات سایر کشورهای در حال توسعه پایین تر است. در تعدادی از بیماران فقدان آگاهی از بیماریشان گزارش شد که ضرورت آموزش سلامت عمومی را نشان می دهد. همچنین انجام مطالعات دیگر جهت تعیین بیماران جدید توصیه می شود که بیماران تحت پیشگیری ثانویه قرار گیرند تا از تشدید ضایعات دریچه ای جلوگیری گردد.

سرطان یکی از معضلات زندگی بشر است که در تمام نقاط دنیا گسترش دارد. برای ابتلا به سرطان هیچگونه استثنایی وجود ندارد. ثبت موارد ابتلا به سرطان جهت یافتن گسترش آن در سطح جامعه ضروری است. هدف این مطالعه ثبت اطلاعات زمینه ای بیماران سرطانی مراجعه کننده به بخش رادیوتراپی بیمارستان بعثت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در طی سال های 79-1369 بوده است.
مطالعه به روش بررسی داده های موجود بر روی پرونده 2651 بیمار مبتلا به سرطان پذیرش شده از سال 1369 لغایت پایان سال 1379 انجام گرفته است. از هر پرونده داده های مورد نظر استخراج و در یک فرم اطلاعاتی ثبت گردید و سپس با استفاده از آمار توصیفی نتایج تفسیر شد.
از سال 1369 لغایت پایان 1374 سالانه بطور متوسط 107 نفر (41 تا 190 نفر) مراجعه کننده وجود داشته است، که از سال 1375 این تعداد به 402 نفر (308 تا 414 نفر) در سال رسیده است. تعداد مراجعین مرد (1343 نفر) تفاوت واضحی با تعداد مراجعین زن (1308 نفر) نداشته است. بیشترین مراجعین مربوط به شهر تهران (1196 نفر) بوده است. از نظر نوع سرطان، از 16 گروه ثبت شده، سرطان های جمجمه و مغز بیشترین موارد را تشکیل می داد (79%) و کمترین موارد مربوط به سرطان های کلون و مدیاستن بوده است (هر یک 0.45%).
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به افزایش تعداد مراجعین در سال های اخیر برنامه ریزی جهت پذیرش بیماران و تشکیل بانک اطلاعاتی بیماران مراجعه کننده و گسترش سیستم ارجاع در شهرستان ها توصیه می گردد

آکرومگالی بیماری ناشایعی است و تظاهرات متنوعی دارد که از جمله آنها می توان به تظاهرات قلبی و عروقی اشاره نمود. هدف از اجرای این مطالعه تعیین یافته های الکتروکاردیوگرافیک و اکوکاردیوگرافیک در بیماران مبتلا به آکرومگالی بوده است.
مطالعه به روش بررسی داده های موجود بر روی پرونده های 70 بیمار بستری در بیمارستان امام خمینی و بیماران ارجاعی از درمانگاه های جراحی اعصاب بیمارستان های امام خمینی، شهدای تجریش و امام حسین (ع) در طی تابستان 1379 انجام گرفته است. جهت جمع آوری داده ها براساس پرونده های موجود در بایگانی با کمک آدرس و تلفن بیماران با آنان تماس گرفته شد و در صورتیکه بیش از 6 ماه از درمان ریشه کنی بیماری سپری شده بود، بیمار به مطالعه وارد می شد، سپس از بیمار معاینه بالینی از جمله فشار خون، الکتروکاردیوگرافی و اکوکاردیوگرافی به عمل می آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی تفسیر گردید.
70 بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند. متوسط سن بیماران 46 سال و 52 درصدشان مرد بودند. متوسط طول مدت بیماری 6 سال بود. 41% جامعه مطالعه شده دچار فشار خون بالا بودند. در مجموع در 61% از بیماران یافته های غیر طبیعی الکتروکاردیوگرافی (به ترتیب نمای Strain pattern، افت قطعه ST یا T منفی، هیپرتروفی بطن چپ و نمای Q پاتولوژیک) و در 43% یافته های غیر طبیعی اکوکاردیوگرافیک (هیپرتروفی بطن چپ، افت کسر جهشی در حالت استراحت، اختلال عملکرد دیاستولیک، نارسایی آئورت و هیپرتروفی قرینه سپتوم) یافت شد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به شیوع بالای اختلالات قلبی عروقی در این دسته از بیماران، توصیه می شود که بررسی بیماران آکرومگال از نظر قلبی مورد توجه بیشتری قرار گیرد. انجام بررسی های الکتروکاردیوگرافیک و انجام اکوکاردیوگرافی جهت تشخیص زودرس علائم و درمان مناسب، در این دسته از بیماران باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند

فرورفتن سوزن یا اجسام تیز و برنده آلوده به خون در بدن و یا پاشیدن خون یا ترشحات آلوده به خون به داخل سطوح مخاطی که تحت عنوان جراحات ناشی از سر سوزن (Needle stick injury) بحث می گردد قادر به انتقال حداقل بیست پاتوژن منتقله از طریق خون به پرسنل پزشکی شده و در این بین سه بیماری ویروسی ناشی از HBV و HCV و HIV از اهمیت بیشتری برخوردار می باشند. این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی و عملکرد پرسنل پزشکی و پیراپزشکی در بیمارستان 505 ارتش در رابطه با جراحات ناشی از سر سوزن و بیماری های ویروسی منتقله از این طریق انجام شد.
روش مطالعه از نوع توصیفی و با پر کردن پرسشنامه برای 88 نفر از پرسنل شامل پزشک (متخصصین رشته های مختلف، پزشکان عمومی و کارورزان رشته پزشکی)، دندانپزشک، پرسنل پرستاری و پیراپزشکی که در بخش های مختلف بیمارستان کار می کردند در آبان ماه 1381 انجام گرفت.
آگاهی کارکنان بهداشتی درمانی باتوجه به درصد پاسخ های صحیح به سوالات مطروحه هاغلب کمتر از 50% است، نسبتا ضعیف محسوب می شود. در مورد عملکرد کارکنان می توان گفت 69.3% از کارکنان پوشش کامل واکسیناسیون هپاتیت B را داشته اند و 29 نفر سابقه حداقل یک نوبت تا بیش از 100 نوبت و در مجموع بیش از 246 مورد NSI را در طول خدمتشان ذکر می کنند. میزان کلی NSI به ازای هر 100 نفر کارکنان بهداشتی-درمانی (HCWs=Health care workers) در سال معادل 28.5% بود. این در حالیست که در اکثر موارد درمان و پیگیری لازم نیز انجام نشده بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: میزان آگاهی پرسنل در مورد خطر سرایت سه ویروس یاد شده و مسائل درمانی و پی گیری پس از NSI در حد قابل قبولی نبوده و باوجود پوشش واکسیناسیون HBV در حد مطلوب، تعیین سطح آنتی بادی پس از دوره کامل واکسیناسیون درحد پایین بود لذا گذاشتن کلاس های آموزشی، ثبت موارد NSI و تشکیل پرونده بهداشتی برای پرسنل پزشکی در تمام بیمارستان ها و مراکز بهداشتی و درمانی توصیه می گردد.

پلاسماسیتوما در گروه سنی بالاتر از 25 سال، میزان بروز 30 در هر صدهزار نفر دارد. این نوع بیماری سه نوع تظاهر بالینی دارد. 1) میلوم مولتیپل 2) پلاسماسیتومای منفرد استخوانی 3) پلاسماسیتومای اکسترامدولری. در این مقاله به معرفی یک خانم مبتلا اقدام گردیده است.
معرفی بیمار: بیمار خانم 57 ساله ای بود که یکسال قبل تشخیص میلوم مولتیپل برای ایشان داده شده بود علیرغم شیمی درمانی با دیسترس تنفسی و خشونت صدا مراجعه نمود که با نمونه برداری، تشخیص پلاسماسیتومای اکسترامدولری حنجره داده شد و با پرتودرمانی توده تقریبا بطور کامل از بین رفت.
نتیجه گیری و توصیه ها: شیمی درمانی میلوم مولتیپل الزما از متاستاز حنجره پیشگیری نمی نماید و هنوز درمان انتخابی پلاسماسیتومای اکسترامدولری حنجره، پرتو درمانی با دزهای حدود 4000 CGY می باشد

در طی سال ها علی رغم پیشرفت تکنیک های جراحی و تشخیص، تاثیر کشنده سرطان پستان ادامه یافته است و با توجه به اینکه ما با نوعی بیماری روبرو هستیم که در بسیاری از بیماران از قبل به مرحله گسترش رسیده است، تشخیص بیماری باید چند سال زودتر صورت گیرد تا بتوانیم بر میزان مرگ و میر سرطان پستان تاثیر بگذاریم. سرطان های فامیلی مشخص می توانند با ژن جهش یافته ارثی مرتبط باشند. از جمله ژن های BRCA1 و BRCA2 با سرطان پستان و تخمدان مرتبط می باشند. با توجه به اهمیت این ژن ها و روش های درمانی در حاملین ژن جهش یافته و تناقضاتی که در مورد روش های درمانی پیشگیری وجود دارد. این مقاله تنظیم شده است.
این مطالعه به روش مروری (Review article) از نوع تحلیلی انجام گرفت که بطور سیستماتیک با استفاده از کلمات کلیدی Chemoprevention و Ovarian cancer و Breast cancer و Hereditary predisposition و BRCA2 و BRCA1 و Increased surveillance و Prophylactic surgery به جستجوی مقالات در سایت www.pubmed.com سپس متن کامل مقالات در سایت های Ovid و Proquest بین سال های 1994-2003 پرداخته شد. تعداد 50 منبع بدست آمد که با توجه به دستیابی به متن کامل مقالات از آنها استفاده گردید.
نتیجه گیری و توصیه ها: افزایش ریسک سرطان پستان در حاملین ژن جهش یافته BRCA1-2 مسجل می باشد. روش درمان خانم هایی که در ریسک بالای سرطان پستان قرار دارند از نظارت دقیق تا ماستکتومی پروفیلاکتیک (PM) و اوفورکتومی پروفیلاکتیک (PO) توصیه می شود. جهت روشن شدن و رفع تناقضات موجود نیاز به انجام تحقیق و بررسی های بیشتر می باشد.