فهرست مطالب
مجله چشم پزشکی بینا
سال سیزدهم شماره 3 (بهار 1387)
- 80 صفحه،
- تاریخ انتشار: 1387/06/01
- تعداد عناوین: 14
-
- مقالات پژوهشی
-
صفحه 289هدف
تعیین شیوع تنبلی چشم و برخی عوامل خطرساز موثر بر آن در دانش آموزان مقاطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان منطقه یک شهر مشهد در سال 1385.
روش پژوهش: طی یک مطالعه مقطعی و با نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 2510 دانش آموز از مدارس منطقه یک شهر مشهد جهت معاینه انتخاب شدند. بهترین دید اصلاح شده 10/8 یا کم تر در هر چشم، تنبلی چشم تعریف گردید.یافته هااز 2510 دانش آموز انتخاب شده، 2150 نفر در مطالعه شرکت کردند (مشارکت 7/85 درصد). شیوع تنبلی چشم در کل دانش آموزان 9/1 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد]95٪[CI: 94/0 تا 9/2 درصد)، در پسران 7/1 درصد و در دختران 1/2 درصد بود (620/0=P). تنبلی چشم در 7/31 درصد موارد فقط در چشم راست، در 5/41 درصد موارد فقط در چشم چپ و در 8/26 درصد موارد در هر دو چشم مشاهده گردید. حدود 66 درصد مبتلایان به تنبلی چشم دچار عیوب انکساری بودند.
نتیجه گیریشیوع تنبلی چشم در دانش آموزان منطقه یک شهر مشهد با مطالعات انجام شده در سطح کشور هم خوانی دارد. وجود عیوب انکساری یکی از عوامل خطرساز وقوع تنبلی چشم است.
-
صفحه 295هدفگزارش نتایج روش های مختلف تعیین کراتومتری واقعی قرنیه و نیز تعیین قدرت لنز داخل چشمی (IOL) در چشم هایی که قبلا تحت عمل کراتوتومی شعاعی (RK: radial keratotomy) با یا بدون کراتوتومی آستیگماتیک قرار گرفته بودند.
روش پژوهش: مطالعه بر روی 10 چشم از 7 بیمار انجام شد. قدرت قرنیه از دو طریق (contact lens methods) CLM و متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری در توپوگرافی تعیین شد. سپس قدرت IOL با استفاده از 3 فرمول SRK II، SRKT و H II (Holladay II) محاسبه گردید. در جراحی آب مروارید، برای همه چشم ها، از قدرت IOL محاسبه شده با فرمول H II استفاده شد. سپس نتایج رفرکتیو بیماران 3 ماه بعد از عمل گزارش شد. برای مقایسه با فرمول های دیگر، با استفاده از این قانون که هر 5/1 دیوپتر تغییر در سطح IOL باعث 1 دیوپتر تغییر در رفرکشن بیمار در سطح عینک می شود؛ رفرکشن بیماران با لنزهای محاسبه شده به وسیله سایر فرمول ها تعیین گردید و با فرمول H II مقایسه شد.یافته هارفرکشن بعد از عمل در 8 چشم که از روش CLM استفاده شده بود؛ بین 00/2+ تا 00/3- دیوپتر بود. در هر دو روش CLM و متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری، میزان دوربینی بعد از جراحی آب مروارید با فرمول SRK II بیش تر از SRKT و با SRKT بیش تر از H II بود. هم چنین متوسط معادل کروی در استفاده از روش متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری در توپوگرافی با فرمول H II، 08/0 و در استفاده از روش CLM با فرمول H II، 05/0- بود.نتیجه گیریبه نظر می رسد که در بیماران دارای سابقه RK، متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری در توپوگرافی به عنوان کراتومتری، از دقت قابل قبولی در مقایسه با روش CLM برخوردار است و نیز دقت فرمول H II برای تعیین قدرت IOL بعد از RK از فرمول های SRK II و SRKT بیش تر و نتایج آن به امتروپی نزدیک تر و قابل قبول تر است.
-
صفحه 305هدفارزیابی تاثیر افزودن یک برش متناظر قرنیه به برش مرسوم در جراحی آب مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن در اصلاح آستیگماتیسم پیشین قرنیه.
روش پژوهش: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 120 چشم با آستیگماتیسم قرنیه ای بیش از 1 دیوپتر که تحت عمل فیکوامولسیفیکیشن بدون بخیه قرار می گرفتند؛ انجام شد. بیماران بر اساس نوع آستیگماتیسم موافق یا مخالف قاعده، در 4 دسته با و بدون افزودن برش اضافی قرنیه ای قرار گرفتند. داده ها توسط آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و دوطرفه و آزمون تکمیلی Tukey-a مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته هامیانگین آستیگماتیسم قبل از عمل در گروه برش فوقانی+ برش متناظر 86/0±82/1 دیوپتر و در گروه برش تمپورال+ برش متناظر 82/0±74/1 دیوپتر بود که پس از عمل، به ترتیب به 59/0±31/1 دیوپتر (013/0= P) و 64/0±19/1 دیوپتر (009/0= P) کاهش یافتند. تفاوت میزان آستیگماتیسم در دو گروه تک برشی (فوقانی و تمپورال) قبل و بعد از عمل معنی دار نبود.نتیجه گیریاستفاده از یک جفت برش متناظر قرنیه شفاف در محور پرشیب، روش مناسبی برای اصلاح آستیگماتیسم خفیف تا متوسط در بیماران مبتلا به آب مروارید است که نیاز به مهارت و ابراز اضافی ندارد. به لحاظ نظری، افزایش خطر اندوفتالمیت، محدودیتی برای این روش می باشد.
-
صفحه 309هدفمقایسه نتایج کارگذاری لنز داخل چشمی (IOL) در فضای کپسولی با کارگذاری هاپتیک لنز در فضای شیار سیلیاری و گیر انداختن (capture) اپتیک در کپسول خلفی در جراحی آب مروارید کودکان.
روش پژوهش: هجده چشم از 9 کودک دچار آب مروارید مادرزادی دوطرفه در محدوده سنی 8-5/2 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. چشم های هر بیمار به طور تصادفی در یکی از گروه ها قرار گرفت. در یک چشم (گروه کپسولی) پس از انجام کپسولورکسیس قدامی، آسپیریشن عدسی، ویترورکسیس خلفی و ویترکتومی قدامی، IOL هیدروفوب آکریلیک (Acrysof: MA60BM) داخل فضای کپسولی کار گذاشته شد. در چشم دیگر (گروه شیاری) با فاصله زمانی 2 تا 4 ماه، عمل جراحی به همان روش انجام گردید و IOL از همان نوع در فضای سولکوس قرار داده و سپس اپتیک لنز در کپسول خلفی گیر انداخته شد. بیماران دست کم به مدت 18 ماه پی گیری شدند. حدت بینایی، کدورت کپسول خلفی و سایر عوارض احتمالی در دو گروه بررسی شدند.یافته هامیانگین سنی بیماران 7/11/5 سال (5/2 تا 8 سال) و مدت پی گیری 2/5±6/25 ماه (18 تا 35 ماه) بود. میانگین بهترین دید اصلاح شده در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت. در هیچ مورد از دو گروه، کدورت محور بینایی و جابه جایی قابل ملاحظه IOL مشاهده نشد. واکنش شدید اتاق قدامی و تشکیل فیبرین روی IOL در دو چشم از هر گروه دیده شد. چسبندگی عنبیه به کپسول قدامی (posterior synechia) در یک چشم از گروه کپسولی اتفاق افتاد.نتیجه گیریدر جراحی آب مروارید کودکان، انجام کپسولوتومی خلفی به همراه ویترکتومی قدامی و استفاده از لنزهای آکریلیک هیدروفوب، احتمال کدورت محور بینایی را به حداقل می رساند. در مواردی که به دلایلی نتوان IOL را در فضای کپسولی کار گذاشت؛ قرار دادن هاپتیک لنز در شیار سیلیاری و گیر انداختن اپتیک آن در کپسول خلفی، روش جایگزین مناسبی است.
-
صفحه 316هدفگزارش نتایج پیوند اتولوگ لیمبوس به محل نقص ناشی از برداشتن ناخنک اولیه و عودکننده.
روش پژوهش: در مطالعه این مجموعه موارد، 203 چشم از 203 بیمار تحت بی حسی پری بولبار به وسیله لیدوکایین 2 درصد، تحت جراحی برداشتن ناخنک قرار گرفتند. سپس از لیمبوس فوقانی همان چشم یا چشم مقابل، به اندازه مورد نیاز بافت لیمبوس با ضخامت 30 درصد لیمبوس نرمال و به پهنای 1 میلی متر در قدام لیمبوس تا 2 میلی متر در خلف لیمبوس، به وسیله چاقوی هلالی تهیه شد و به محل ناخنک برداشته شده منتقل گردید و توسط دو بخیه با نایلون 0-10 دوخته شد. همه جراحی ها توسط یک نفر (م.ق) و به روش مشابه انجام شدند. قطره کلرامفنیکل تا 2 هفته و قطره بتامتازون تا 4 هفته بعد از عمل داده شد. بیماران حداقل یک سال پی گیری شدند و از نظر شفافیت قرینه و عود ناخنک مورد معاینه قرار گرفتند.یافته هابیماران شامل 128 مرد (63 درصد) و 75 زن (37 درصد) با میانگین سنی 6/45 سال (65-19 سال) بودند. ناخنک در 6/61 درصد موارد اولیه و در 4/38 درصد موارد ثانویه بود. اندازه ناخنک به طور متوسط 7/2 میلی متر (6/3-6/1 میلی متر) بود. به جز تشکیل بافت فیبروز که در برخی موارد در محل دهنده رخ داده ولی پیش رفت نکرده بود؛ عارضه قابل توجهی در بیماران دیده نشد. عود در 9 چشم (5/4 درصد) دیده شد. سابقه جراحی ناخنک، جنس، سن و آب مروارید بعد از عمل، نقشی در عود نداشتند. اندازه اولیه ناخنک بیش تر از 2/3 میلی متر با نسبت شانس 28، بروز عود را افزایش می داد.نتیجه گیریبرداشتن جراحی ناخنک و پیوند بافت لیمبوس، یک روش جراحی بی خطر و موثر در درمان ناخنک اولیه و ثانویه است.
-
صفحه 321هدفتعیین عوامل خطرساز و نتایج درمان در مواردی از پیوند نفوذی قرنیه (PK) که به دنبال ترومای غیرنافذ دچار جداشدگی محل جوشگاه پیوند و نیز خارج شدن لنز داخل چشمی (IOL) شده بودند.
روش پژوهش: مطالعه موارد بیماری به روش گذشته نگر بر روی 7 چشم از 7 بیمار انجام شد. همه چشم ها بلافاصله پس از مراجعه به دنبال تروما، تحت مراقبت های اولیه قرار گرفتند و سپس ترمیم ثانویه تحت بی هوشی عمومی در اتاق عمل انجام پذیرفت. پس از ارزیابی محل زخم، ویترکتومی قدامی انجام شد و ترمیم ثانویه زخم نیز به وسیله بخیه با نایلون 0-10 انجام شد.یافته هابیماران شامل 6 مرد و یک زن با میانگین سنی 2/66/20 سال (10 تا 30 سال) بودند. میانگین فاصله بین پیوند قرنیه و تروما 1/106/15 ماه (5/26-5/2 ماه) بود. میانگین بهترین دید اصلاح شده بیماران قبل از تروما 38/06/0 لوگمار (معادل 80/20) و بعد از درمان نهایی 96/09/0 لوگمار (معادل 160/20) بود. دید نهایی یک بیمار به حد درک نور کاهش یافت. در هیچ مورد به پیوند مجدد نیاز نشد. بیش ترین موارد جداشدگی جوشگاه زخم در قسمت فوقانی پیوند (4 مورد) قرار داشت. بیش ترین عامل تروما، ضربه سیلی بود. هیچ موردی از اندوفتالمیت مشاهده نشد.نتیجه گیریبیمارانی که تحت عمل پیوند نفوذی قرنیه قرار می گیرند؛ در هر زمانی به ویژه در سال اول، مستعد جداشدگی جوشگاه پیوند به دنبال تروما هستند. این مساله در مردان جوان که فعالیت اجتماعی بیش تری دارند و در معرض تروما هستند؛ شیوع بالاتری دارد و می تواند منجر به نابینایی گردد. توجیه کامل بیماران نسبت به این مساله و استفاده از محافظ چشم و در صورت امکان، انجام پیوند لاملار قرنیه به جای PK در مواردی که اندیکاسیون دارد؛ می تواند عوارض ناشی از تروما را در این بیماران کاهش دهد.
-
صفحه 326هدفارزیابی ارتباط بین فشار داخل مغزی (ICP) و فشار داخل چشمی ((IOP.
روش پژوهش: این مطالعه بر روی 90 بیمار که جهت بررسی های نورولوژیک، تحت LP (lumbar puncture) قرار گرفتند؛ انجام شد. در همه بیماران IOP قبل و پس از انجام LP به وسیله تونومتر گلدمن اندازه گیری شد. بیماران به دو گروه با ICP طبیعی (O2cmH 20<) و با ICP بالا (O2cmH 20>) تقسیم شدند.یافته هابیماران شامل 61 زن (68 درصد) و 29 مرد (32 درصد) با میانگین سنی 36/11±9/32 سال (62-13 سال) بودند. در گروه ICP طبیعی، 33 بیمار و در گروه ICP بالا، 57 بیمار قرار داشتند. در هر دو گروه رابطه معنی داری بین ICP و IOP وجود داشت؛ به طوری که 9/71 درصد بیماران با ICP بالا، IOP بالا (mmHg 21>) نیز داشتند و 1/28 درصد از بیماران با ICP بالا، IOP طبیعی (mmHg 21<) داشتند (001/0P<) که اکثر (7/93 درصد) بیماران اخیر، سابقه بیماری مزمن عصبی داشتند. کاهش IOP پس از انجام LP در بیماران با ICP بالا، بارز بود (001/0P<).نتیجه گیریبه نظر می رسد که بین ICP و IOP ارتباط معنی داری وجود داشته باشد. در بیماران دارای IOP بالا و سابقه بیماری های نورولوژیک، باید افزایش ICP را نیز در نظر داشت.
-
صفحه 331هدفتعیین همبستگی بین ضخامت لایه فیبرهای عصبی (NFL: nerve fiber layer) و یافته های میدان بینایی در بیماران مبتلا به آتروفی عصب بینایی.
روش پژوهش: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 35 چشم از 28 بیمار مبتلا به آتروفی عصب بینایی انجام شد. در همه چشم ها، ضخامت NFL توسط OCT (optical coherence tomography) اندازه گیری شد و ارتباط آن با یافته های میدان بینایی انجام شده توسط دستگاه هامفری (Humphrey) ارزیابی شد.یافته هاضخامت NFL به طور میانگین 5/27±9/44 میکرومتر بود. بین میانگین ضخامت NFL درOCT و انحراف میانگین در میدان بینایی، همبستگی معنی داری وجود داشت (493/0r= و 003/0=P) ولی PSD (pattern standard deviation) در اسکوتومای فوقانی و تحتانی با نواحی متناظر آن در OCT ارتباط قابل توجهی نداشت. میانگین NFL در OCT با حدت بینایی بیماران نیز ارتباط آماری معنی داری نداشت.نتیجه گیریOCT می تواند به عنوان یک آزمون عینی (objective) برای کمک به تشخیص بیماران مبتلا به آتروفی عصب بینایی مورد استفاده قرار گیرد.
-
صفحه 336هدفتعیین میزان موفقیت انجام ممبرانوتومی خلفی با لیزر یاگ در بیماران دچار رتینوپاتی دیابتی همراه با خون ریزی پره رتینال ناحیه ماکولا.
روش پژوهش: این مجموعه موارد مداخله ای شامل 24 چشم از 22 بیمار دچار رتینوپاتی دیابتی است که دارای خون ریزی پره رتینال ناحیه ماکولا نیز بودند. پس از معاینه کامل چشم پزشکی، عکس از فوندوس بیماران گرفته شد و بیمارانی که خون ریزی آن ها به اندازه DD 3 یا بیش تر بود؛ تحت ممبرانوتومی به وسیله لیزر یاگ (Nd:YAG) قرار گرفتند. نتایج عمل شامل موفقیت در باز شدن غشای هیالویید و آزاد شدن خون به فضای زجاجیه، مدت زمان جذب خون ریزی، بهترین دید اصلاح شده (BCVA) پس از انجام لیزر و عوارض احتمالی ناشی از لیزر مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته هابیماران شامل 15 زن (68 درصد) و 7 مرد (32 درصد) با میانگین سنی 5/656 سال (71-48 سال) بودند. میانگین اندازه خون ریزی DD 2/16/4 بود. میزان موفقیت در تخلیه و جذب خون 71 درصد و متوسط زمان جذب نسبی خون جهت بازگشت دید 03/53/14 روز (27-8 روز) بود. در این فاصله، BCVA که قبل از عمل بین درک حرکت دست تا شمارش انگشتان از 4 متری بود؛ به 100/20 تا 25/20 افزایش یافت. بیماران به طور متوسط حدود 43 روز (23 تا 86 روز) پس از ممبرانوتومی، از مزاحمت های بینایی نظیر فلوتر شکایت داشتند. بیماران در همه موارد انجام موفق ممبرانوتومی، بهبود دید داشتند. پس از جذب خون و شفاف شدن زجاجیه، 11 چشم (7/64 درصد) که دارای ادم ماکولا بودند؛ قبل از انجام PRP (panretinal photocoagulation)، تحت لیزردرمانی ماکولا قرار گرفتند. هفت چشم (29 درصد موارد) به دلیل عدم موفقیت در ممبرانوتومی، تحت عمل ویترکتومی و اندولیزر قرار گرفتند. متوسط زمان پی گیری 3/187/34 ماه (71-10 ماه) بود.نتیجه گیریبه نظر می رسد که در بیماران دچار رتینوپاتی دیابتی با خون ریزی پره ماکولار با اندازه DD 3 یا بیش تر، ممبرانوتومی خلفی با لیزر یاگ، قابل انجام و بی خطر و با موفقیت نسبی همراه است؛ به طوری که منجر به بازگشت سریع دید و رفع نیاز به ویترکتومی می گردد.
-
صفحه 341هدفتعیین تظاهرات آسیب شناسی نمونه های برداشته شده حین عمل ترابکولکتومی و نیز ارزیابی نتایج عمل مذکور در بیماران مبتلا به گلوکوم مزمن اولیه و یافتن هرگونه همراهی احتمالی بین تظاهرات آسیب شناسی با موفقیت یا شکست عمل جراحی.
روش پژوهش: در این مجموعه موارد مداخله ای، چشم های مبتلا به گلوکوم مزمن اولیه که بین سال های 85-1383 مراجعه کرده بودند؛ تحت عمل جراحی ترابکولکتومی قرار گرفتند و به مدت 6 ماه بعد از عمل جراحی پی گیری شدند. نمونه های ترابکولکتومی در همه موارد از نظر آسیب شناسی بررسی شدند و نتایج بالینی عمل جراحی در هر چشم مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته هادر مجموع 30 چشم از 28 بیمار مبتلا به گلوکوم مزمن اولیه با میانگین سنی 59 سال (محدوده سنی 20 تا 90 سال) شامل 18 مرد (3/64 درصد) و 10 زن (7/35 درصد) تحت عمل جراحی ترابکولکتومی قرار گرفتند. گلوکوم در 17 بیمار (7/60 درصد) از نظر بالینی زاویه باز و در 11 بیمار (3/39 درصد) زاویه بسته بود. جراحی در 16 چشم (3/53 درصد) به صورت فورنیکس- بیس (fornix-based) و در 14 چشم (7/46 درصد) به روش لیمبال- بیس (limbal-based) انجام شد. عمل جراحی در 26 مورد (7/86 درصد) موفق (فشار داخل چشمی کم تر از mmHg 21 بدون دارو) و در 4 مورد (3/13 درصد) ناموفق (عدم کنترل فشار داخل چشمی با جراحی) بود. نمونه های ترابکولکتومی در موارد موفق از نظر جراحی، در 15 مورد (7/57 درصد) حاوی شبکه تورینه، در 6 مورد (1/23 درصد) فقط شامل صلبیه و در 5 مورد (2/19 درصد) فقط حاوی بافت قرنیه بودند. موارد ناموفق در 3 مورد (معادل 75 درصد) حاوی شبکه تورینه و در یک مورد (معادل 25 درصد) فقط حاوی صلبیه بودند. در 7 مورد (9/26 درصد) از موارد موفق، نمونه های ترابکولکتومی حاوی هر 3 بخش قرنیه، شبکه تورینه و صلبیه بودند که این امر در هیچ یک از موارد ناموفق دیده نشد.نتیجه گیریمحل و نوع بافت برداشته شده در عمل ترابکولکتومی متغیر است و به نظر می رسد که بر میزان موفقیت عمل جراحی تاثیر قابل توجهی می گذارد به طوری که هرچه بافت ترابکولکتومی قدام به خار صلبیه ای (scleral spur) باشد؛ موفقیت عمل جراحی بیش تر خواهد بود.
-
صفحه 347هدفارزیابی ویژگی های بالینی سندرم دوئن در مراجعان به بیمارستان نیکوکاری تبریز.
روش پژوهش: پرونده پزشکی بیماران مبتلا به سندرم دوئن که طی 5 سال (1381 تا 1385) به درمانگاه استرابیسم بیمارستان نیکوکاری، به عنوان مرکز ارجاعی شمال غرب کشور، مراجعه نموده بودند؛ مورد بررسی قرار گرفت و مشخصات دموگرافیک و بالینی بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته هاطی این مدت 63 بیمار شامل36 زن (1/57 درصد) و 27 مرد (9/42 درصد) با میانگین سنی 7/71/10 سال (1 تا 35 سال) وارد مطالعه شدند. فراوانی سندرم دوئن در بین انواع استرابیسم، 5/2 درصد بود. چشم چپ، راست و هر دو چشم به ترتیب در 3/60 و 4/25 و 3/14 درصد موارد درگیر بودند. شایع ترین نوع سندرم دوئن، نوع I (6/91 درصد) بود و بعد از آن نوع II (6/6 درصد) و نوع III (6/1 درصد) قرار داشتند. شایع ترین علت مراجعه و یافته بالینی، انحراف چشم بود. بیماران در 19 درصد موارد دچار تنبلی چشم بودند و 6/47 درصد آن ها تحت عمل قرار گرفتند.نتیجه گیرییافته های ما دارای شباهت ها و تفاوت هایی با سایر مطالعات می باشند. مهم ترین تفاوت ها شامل درصد بالای اندیکاسیون جراحی و فراوانی بسیار کم نوع III (کم ترین فراوانی) در مقایسه با بررسی های منتشرشده می باشند.
- گزارش موارد بیماری
-
صفحه 352هدف
گزارش یک مورد استحاله محیطی Terrien دوطرفه همراه با اکتازی کامل محیطی قرنیه و دیستروفی چندشکلی خلفی (posterior polymorphous) در بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید.
معرفی بیمار: مرد 24 ساله ای با سابقه آرتریت روماتویید از 8 سال پیش، به علت کاهش تدریجی بینایی از 4 سال قبل، به کلینیک چشم پزشکی بیمارستان لبافی نژاد ارجاع شد. در معاینه، نازکی و اکتازی کامل محیطی قرنیه همراه با وسکولاریزه شدن و رسوب چربی در هر دو چشم مشاهده شد. هم چنین در ناحیه دسمه و اندوتلیوم، ضایعاتی با نمای وزیکولر و نواری (band-like) وجود داشتند. تظاهرات قرنیه بیمار منطبق بر استحاله محیطی Terrien دوطرفه با درگیری 360 درجه همراه با دیستروفی چندشکلی خلفی بود. مدارک قبلی بیمار نشان می دادند که اختلالات چشمی از 4 سال قبل ایجاد شده اند.نتیجه گیریحسب اطلاع ما، این اولین گزارش از همراهی استحاله محیطی Terrien دوطرفه با اکتازی کامل محیطی قرنیه و دیستروفی چندشکلی خلفی در یک بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید است. درگیری دورتادوری، سن کم در زمان علامت دار شدن و اکتازی کامل مخیطی دوطرفه قرنیه، تظاهرات تیپیک استحاله محیطی Terrien کلاسیک نیستند. به نظر می رسد که آرتریت روماتویید، عامل تشدید بیماری و بروز این نمای شدید و آتیپیک استحاله محیطی Terrien باشد.
-
صفحه 357هدفگزارش یک بیمار مبتلا به ایریدوسیکلیت هتروکرومیک فوکس و استحاله حاشیه ای پلوسید قرنیه به صورت هم زمان.
معرفی بیمار: بیمار خانم 37 ساله ای بود که به علت کاهش دید هر دو چشم، به ویژه چشم چپ از سال ها پیش به درمانگاه سگمان قدامی درمانگاه چشم پزشکی پوستچی شیراز ارجاع شده بود. در معاینه چشم، بهترین دید اصلاح شده در چشم راست 50/20 (اصلاح 90×50/7- 50/6-) و در چشم چپ 80/20 (اصلاح 90×00/11- 50/8-) بود. در معاینه با اسلیت لمپ، در هر دو چشم، نازک شدگی نواری قرنیه در قسمت تحتانی همراه با برجستگی بالای آن دیده می شد. علاوه بر آن، در چشم چپ، رسوبات قرنیه ای (keratic precipitate) ظریف متعددی بر تمام سطوح اندوتلیوم قرنیه دیده می شد و در اتاقک قدامی، +1 یاخته و فلیر (flare) وجود داشت و یک آب مروارید زیرکپسولی خلفی نیز دیده می شد. مقایسه عنبیه دو چشم، هتروکرومی متوسطی را نشان می داد که در کنار سایر یافته ها، به نفع ایریدوسیکلیت هتروکرومیک فوکس است. توپوگرافی چشم چپ یک آستیگماتیسم خلاف قاعده را نشان می داد و ناحیه پرشیب (steepening) قرنیه که از ناحیه نازال و تمپورال قرنیه شروع می شد و به قسمت محیطی تحتانی ادامه پیدا می کرد؛ دیده می شد که به نفع استحاله حاشیه ای پلوسید قرنیه بود.نتیجه گیریحسب اطلاع ما، این بیمار اولین مورد از گزارش هم زمان ایریدوسیکلیت هتروکرومیک فوکس و استحاله حاشیه ای پلوسید قرنیه می باشد. همراهی این دو بیماری ممکن است تنها یک بروز هم زمان باشد و یا ممکن است به علت یک اختلال تکاملی ناشی از تاثیر عوامل رویانی بر یاخته های ستیغ عصبی در دوران تکامل جنینی باشد.
- مقاله تصویری
-
Page 289Purpose
To determine the prevalence of amblyopia and its determinants in students of region 1 in Mashhad, 2006.
MethodsUsing randomized cluster sampling, 2510 students were selected to undergo ophthalmologic examinations. Amblyopia was defined as corrected visual acuity of 8/10 or less in either eye.
ResultsOf the 2510 selected student, 2150 were examined (85.6% participation rate). The prevalence of amblyopia was 1.9% (95% confidence interval [CI], 0.94 to 2.9) including 2.1% in female and 1.7% in male subjects (P=0.620). Amblyopia was detected in right eye in 31.7%, left eye in 41.5% and both eyes in 26.8%. About 66% of amblyopic cases had refractive errors.
ConclusionThe prevalence of amblyopia in students of region 1 in Mashhad is comparable to that of other parts of the country. Refractive error is a significant risk factor for occurring amblyopia.
-
Page 295PurposeTo report the results of different methods for true corneal power and intraocular lens (IOL) power calculation in 10 eyes with previous radial keratotomy (RK) with or without astigmatic keratotomy.MethodsIn this case series including 10 eyes of 7 patients who had undergone RK with or without astigmatic keratotomy, we firstly determined corneal power using twoMethodscontact lens method (CLM) and mean keratometry of 3 mm zone in topography. In the next step, IOL power of these eyes was calculated using three formulas including SRK II, SRK T and Holladay II, but the results of Holladay II formula were used as determinant of IOL power during cataract surgery. Since 1.50 diopter change in IOL power results in 1.00 diopter change in patient’s refraction at spectacles plane, we estimated the manifest refraction of these eyes with other formulas for comparing with the results of Holladay II formula three months after cataract surgery.ResultsPostoperative manifest refraction in 8 eyes by using CLM ranged from -3.00 to +2.00 diopter. In both CLM and mean keratometry of 3 mm zone in topography, the amount of hyperopia after cataract surgery with SRK II formula was more than SRK T, and with SRK T was more than Holladay II. Mean spherical equivalent was 0.08 diopter in mean keratometry of 3 mm zone in topography and Holladay II formula and -0.05 diopter in CLM and Holladay II formula indicating adequate precision of these two methods.ConclusionsIt seems that after RK, mean keratometry of 3 mm zone in topography yield a precise estimate of true corneal power as compared to CLM and that Holladay II formula has the most exact result closer to emetropia in comparison with SRK II and SRK T formulas.
-
Page 305PurposeTo compare the efficacy of adding an opposite clear corneal incision (OCCI) on the steep axis during phacoemulsification in reducing the pre-existing corneal astigmatism.MethodsThis randomized clinical trial was performed on 120 eyes with corneal astigmatism of >1D undergoing phacoemulsification. Incisions were made based on the type of astigmatism as follows: superior or superior+OCCI in the with-the-rule and temporal or temporal+OCCI in the against-the-rule astigmatism. Patients were followed with refraction, keratometry and topography. Statistical analyses were done using one and two ways ANOVA and Tukey-a test.ResultsMean corneal astigmatism was 1.82±0.86 D in the superior+OCCI group and 1.74±0.86 D in the temporal+OCCI group preoperatively which respectively decreased to 1.31±0.59 (P= 0.013) and 1.19±0.64 (P= 0.009) postoperatively. No significant changes occurred in the amount of astigmatism in none of the two single incision groups.ConclusionPaired OCCI on steep axis is a useful technique to correct mild to moderate pre-existing astigmatism with no need to extra skill or instrumentation.
-
Page 309PurposeTo compare the results of implantation of intraocular lens (IOL) haptics in ciliary sulcus versus optic capture through the posterior capsulorrhexis following IOL implantation in capsular bag in pediatric cataract surgery.MethodsEighteen eyes of nine children with bilateral congenital or developmental cataract were included in this contralateral prospective randomized study. All cases underwent anterior capsulorrhexis, lens aspiration, posterior capsulorrhexis and anterior vitrectomy. In one eye, IOL (Acrysof MA60BM) was implanted in capsular bag and in the follow eye, IOL haptics were implanted in ciliary sulcus and optic was captured through the posterior capsulorrhexis. Position of the IOL in the first eye was randomly selected. Best-corrected visual acuity (BCVA), visual axis opacification and possible complications were evaluated.ResultsMean age of the patients was 5.1±1.7 (range 2.5-8) years. Patients were followed for 25.6±5.2 (range 18-35) months. There was no statistically significant difference between the two groups in term of BCVA. Visual axis remained clear in all cases of both groups. Early postoperative fibrin formation was seen in two eyes of each group. There was no significant IOL decentration in any cases.ConclusionPosterior capsulotomy followed by anterior vitrectomy and implantation of hydrophobic acrylic IOL in pediatric cataract surgery significantly decreases secondary opacification of visual axis. In the cases with difficult or impossible implantation of IOL in the capsular bag, implantation of haptics in ciliary sulcus and IOL optic capture through posterior capsulorrhexis is a safe alternative method.
-
Page 316PurposeTo report the result of limbal autografting in primary and recurrent pterygium.MethodsIn this case series, all patients who were referred to our clinic at Farabi hospital, Isfahan, Iran for treatment of pterygium were included. Indications of surgery included chronic ocular irritation, impaired or threatened vision, ocular motility problem and cosmetic reasons. Under subconjunctional anesthesia, pterygium was removed from the cornea and conjunctiva and a crescent shape limbal tissue from supratemporal region of the same or the sound eye was then prepared and sutured in the area of pterygium removal. In cases with conjunctival problem due to previous surgery or severity of the disease, some amount of conjunctival tissue was also included in the transplanted limbal tissue. Postoperatively, topical betamethasone for 4 weeks and antibiotic for 2 weeks were prescribed.ResultsTwo-hundred and three eyes were studied of which, 125 eyes (61.6%) had primary and 78 eyes (38.4%) had recurrent pterygium. After at least one year of follow-up, only 9 eyes (4.5%) had recurrence larger than 1 mm. Visual acuity and refraction improved in 60% of the eyes. No significant complication occurred except appearance of a fibrous tissue in the donor site which was not progressive and was covered by the upper lid in all cases.ConclusionsSurgical removal together with limbal autograft is a safe and effective method for treatment of primary and recurrent pterygium.
-
Page 321PurposeTo investigate the risk factors of wound dehiscence and lens extrusion following blunt trauma in patients with penetrating keratoplasty (PK) as well as the results of treatment.MethodsIn a retrospective case series, 7 eyes of 7 patients including 6 male and one female subjects were investigated. All cases received primary care at the time of referral and then underwent secondary repair under general anesthesia in operation room setting. After evaluation of the wound, anterior vitrectomy was performed and secondary wound repair was done using nylon 10-0.ResultsMean age of patients was 20.6±6.2 (range 10 to 30) years and mean interval between keratoplasty and trauma was 15.6±10.1 (range 2.5 to 26.5) months. Mean best-corrected visual acuity of patients before the trauma and at final follow-up was 0.6±0.38 logMAR (20/80) and 0.9±0.96 logMAR (20/160), respectively. In one case, visual acuity decreased to light perception after the final treatment. No case needed regraft. Most prevalent site of dehiscence was superior to the graft (4 cases) and the most prevalent cause of blunt trauma was hitting by hand. No case of endophthalmitis occurred.ConclusionPK patients are susceptible to wound dehiscence due to trauma especially during the first postoperative year. This is more prevalent in young male subjects who are more prone to trauma because of higher social activities. Proper explanation of this problem for patients together with using protective eye shields as well as performing lamellar keratoplasty instead of PK if possible can decrease side effects of trauma in these patients.
-
Page 326PurposeTo evaluated the correlation between intracranial pressure (ICP) and intraocular pressure (IOP).MethodsThis interventional case series included 90 patients undergoing lumbar puncture (LP) for neurologist evaluation. IOP was measured before and 1 hour after the LP by using Goldmann tono-meter. Patients were compared into two groups: patients with normal ICP (<20 cmH2O) and patients with high ICP (≥20 cmH2O).ResultsPatients included 29 male and 61 female subjects with mean age of 32.9±11.4 (range 13-62) years. Thirty-three patients had normal ICP and 57 patients had high ICP. There was a significant correlation between ICP and IOP such that 71.9% of the high ICP group had high IOP (>21 mmHg) and 28.1% of them had normal IOP (P<0.001). Significant decrease in IOP occurred after LP in the high ICP group (P< 0.001).ConclusionsIt seems that there is a significant correlation between IOP and ICP.
-
Page 331PurposeTo evaluate the correlation between retinal nerve fiber layer (NFL) thickness and visual field parameters in patients with optic atrophy.MethodsThis study was performed on 35 eyes of 28 patients with optic atrophy. NFL thickness was measured by optic coherence tomography (OCT) and visual field analysis was performed by Humphrey perimetry. The correlation between NFL thickness and visual field parameters was evaluated.ResultsMean NFL thickness was 44.9±27.5 µ which was significantly correlated with mean deviation of perimetry (r=0.493, P=0.003); however, no significant difference was found between quadrant NFL thickness and corresponding visual field pattern standard deviation. No significant correlation was found between visual acuity and NLF thickness.ConclusionSimilar to visual field, OCT can be used as an objective diagnostic tool in optic atrophy suspected patients.
-
Page 336PurposeTo evaluate the success rate of Nd:YAG laser membranotomy in patients with diabetic premacular hemorrhage.MethodsThis interventional case series included 24 eyes of 22 patients referred to retina clinic of Farabi Eye Hospital, Tehran, Iran during 2000-2007 with chief complaint of sudden loss of vision and clinical diagnosis of premacular hemorrhage due to proliferative diabetic retinopathy. All patients underwent complete ocular examination and color fundus photography. Nd:YAG laser membranotomy was performed in patients with >3 DD hemorrhage. Main outcome measures were success rate of membranotomy, improvement of visual acuity and the complications.ResultsTwenty-four eyes of 22 patients (68.2% female and 31.8% male) with diabetic premacular hemorrhage were enrolled. Mean age of patients was 56±6.5 years. Nd:YAG laser membranotomy was successful in 71% of patients resulting in release of trapped blood into the vitreous cavity which absorbed during 14.3±5.03 (range 8 to 27) days. Range of preoperative visual acuity was from hand motion to count finger at 4 m which improved to a range of 20/100 to 20/25 postoperatively. Patients complained of some visual disorders such as blurred vision and floater over 23-86 days (mean 43 days), postoperatively. Macular photocoagulation was performed in 11 eyes with macular edema before panretinal photocoagulation. Mean follow-up period was 34.7±18.3 (range 10-71) months.ConclusionNd:YAG laser membranotomy in diabetic premacular hemorrhage is a simple and inexpensive outpatient procedure which results in rapid visual recovery and is relatively safe. Further controlled clinical trials are recommended.
-
Page 341PurposeTo evaluate the histopathologic features of trabeculectomy specimens and the results of tra-beculectomy in relation with these features in patients with chronic primary glaucoma.MethodsThis interventional case series included 30 eyes of 28 patients with primary chronic glaucoma who underwent trabeculectomy between 2004 and 2006. Each case was followed for 6 months post-operatively. Histopathologic features and results of surgery were evaluated. The surgery considered as successful when resulted in intraocular pressure (IOP) <21 mmHg without antigiancoma medication and as failed when resulted in IOP of > 21 mmHg and need to anti-glaucoma agent.ResultsMean age of patients was 59 (range 20 to 90) years and 18 patients (64.3%) were male. Seventeen patients had chronic primary open angle glaucoma and 11 had primary chronic closed angle glaucoma. The operation was performed as fornix-based method in 16 eyes and limbal-based in 14. The surgery was successful in 26 (86.7%) and failed in 4 (13.3%). The content of trabeculectomy specimens in the successful cases included trabecular meshwork in 15 (57.7%), only scleral in 6 (23.1%) and only corneal tissue in 5 (19.2%) cases. Out of 15 cases with content of trabecular meshwork, 7 cases (26.9% of successful cases) had all three portions of cornea, trabecular meshwork and sclera. This figure was not observed in any failed cases. The content of trabeculectomy specimens in failed cases included tra-becular meshwork in 3 cases and only sclera in one case.ConclusionThe size and position of the site of trabeculectomy is variable and seems to have significant effects on the success rate of the surgery such that surgical resection anterior to the scleral spur increases the chance of surgical success.
-
Page 347PurposeTo evaluate the clinical features of Duane's syndrome in patients who were referred to Nikoo-kari Eye Centre, Tabriz, as a referral centre of northwest of Iran.MethodsWe retrospectively reviewed medical records of all patients with Duane's syndrome who were referred to the strabismus clinic of our center during a 5-year period (2002-2006). Clinical and demographic characteristics were evaluated.ResultsOverall 63 patients including 36 (57.1%) female and 27 (42.9%) male subjects were enrolled which account for 2.5% of patients referred for any type of strabismus. Mean age at presentation was 10.1±7.7 (range 1-35) years. Left, right and both eyes were involved in 60.3%, 25.4% and 14.3%, res-pectively. The most common type of Duane's syndrome was type I (91.6%) followed by type II (6.6%) and type III (1.6%). The most common presenting sign was eye deviation. The prevalence of amblyopia was 19% and 47.6% of patients underwent surgery.ConclusionThe rate of surgical intervention and the frequency of type III Duane's syndrome was very low is our series as compared to other published studies.
-
Page 352Purpose
To report bilateral Terrien's marginal degeneration, circumferential peripheral corneal ectasia and posterior polymorphous dystrophy in a patient with rheumatoid arthritis.Case Report: A 24-year-old male patient, who was known case of rheumatoid arthritis from 8 years before, presented with decreased vision since four years ago. Comprehensive ophthalmic eye exami-nation revealed bilateral circumferential peripheral corneal thinning and bulging with vascularization and lipid deposition in addition to band-like lesions in Descemet's membrane. Previous records revealed no gross abnormalities up to four years ago. Corneal lesions were consistent with bilateral circumferen-tial Terrien's marginal degeneration concomitant with posterior polymorphous dystrophy.
ConclusionTo our knowledge, this is the first report of concomitant bilateral Terrien's marginal degeneration with total peripheral corneal ectasia and posterior polymorphous dystrophy in a patient with rheumatoid arthritis. Circumferential involvement, younger age at presentation and bilateral total peripheral corneal ectasia in this case are not typical for classic Terrien's marginal degeneration. The underlying rheumatoid arthritis may have aggravated the condition leading to this atypical and severe presentation of Terrien's marginal degeneration.
-
Page 357PurposeTo report a patient with Fuch's heterochromic iridocyclitis and pellucid corneal marginal degeneration.Case Report: A 37-year-old woman referred to Poostchi Eye Clinic, Shiraz, Iran with complaint of low vision in both eyes especially in the left side since many years ago. On ophthalmologic examination, best-corrected visual acuity was 20/50 in right eye with refraction of -6.50-7.5@90º and 20/80 in left eye with refraction of -8.50-11.00×90º. Slitlamp examination revealed inferior thinning of cornea in both eyes and diffuse keratic precipitates on corneal endothelium, 1+ cell and flare in the anterior chamber and posterior subcapsular cataract in left eye. There was a moderate iris hetererchromia between the eyes which beside other findings was suggestive of Fuch's heterochromic iridocyclitis. Corneal topography was in favor of pellucid marginal degeneration.ConclusionTo our knowledge this is the first case of pellucid marginal degeneration associated with Fuch's heterochromic iridocyclitis in the literature. This may be a co-incidence or might have occurred due to a defect in embryonic ocular development.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.