نشریه علوم سیاسی
سال ششم شماره 3 (پیاپی 23، پاییز 1382)

در تبیین رابطه اخلاق وقدرت از دیدگاه قرآن، این فرضیه مطرح شده که با توجه به این که غایت قدرت چیست، نوع رابطه قدرت واخلاق متفاوت است: اگر غامت قدرت، سعادت وخیرپنداری باشد اخلاق ابزار تحکیم قدرت می شود واگر غایت قدرت، سعادت وخیر حقیقی باشد، قدرت ابزار تحقق اخلاق می شود وچون قرآن، غایت قدرت را سعادت حقیقی می داند بنابراین قدرت را ابزار تحقق فضایل اخلاقی می داند.

سرمقاله بیست و دومین شماره مجله علوم سیاسی، «روش شناسی فلسفه سیاسی و علم سیاست» نوشته آقای حمید پارسانیا، همان گونه که از عنوان آن بر می آید قصد دارد روش شناسی این دو حوزه دانش را با هم مقایسه کند. نویسنده محترم مقاله سعی دارد با نقادی نگرش اثبات گرایانه به سیاست، تعریفی اسلامی از آن ارائه نماید. این امر به خارج شدن از اصطلاحات رایج در رشته علوم سیاسی منجر شده، و بر پیچیدگی قلم و محتوای مقاله افزوده است. بنابراین بررسی نوشتار فوق از دو بعد امکان پذیر به نظر می رسد: تعریف اصطلاحات و مسائل محتوایی در خصوص فلسفه سیاسی و علم سیاست.

دوست عزیز جناب آقای دکتر حقیقت نقدی را بر «روش شناسی فلسفه سیاسی و علم سیاست» مرقوم فرموده اند که مشتمل بر یک مقدمه و دو بخش است: بخش اول پیرامون علم سیاست و بخش دوم پیرامون فلسفه سیاسی است. اصل نوشتار که مورد نقد ایشان قرار گرفته در شماره 22 فصلنامه علوم سیاسی به صورت سرمقاله در 9 بند آمده است. از آنجا که برخی از نقدهای ایشان به اجمال عبارات نوشتار و به تعبیر ایشان به ابهام آن باز می گردد، اینک با پرداختن به نقد ایشان تلاش می شود تا حدی از اجمال یا ابهام سرمقاله نیز مرتفع شود. از این پس از اصل نوشتار با عنوان مقاله و از نقدی که بر مقاله وارد آمده با عنوان نقد و از مباحثی که پیرامون نقد مطرح می شود با عنوان نقد نقد یاد خواهیم کرد.