مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
پیاپی 64 (خرداد و تیر 1387)

بتاتالاسمی، شایع ترین بیماری ارثی در جهان و به ویژه در ایران و استان مازندران می باشد. بیماری به دلیل ایجاد جهش در ژن بتا-گلوبین بر روی کروموزوم 11 ایجاد می شود و تاکنون بیش از 150 نوع مختلف جهش در این ژن شناسایی شده است. یکی از داروهایی که در درمان بیماران تالاسمی مورد استفاده قرار می گیرد هیدروکسی اوره است که البته درتمام بیماران موثر نیست. مکانیسم اثر هیدروکسی اوره کاملا روشن نیست، این مطالعه به مقایسه انواع جهش های ژن بتا در افراد بتا-تالاسمی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات تالاسمی ساری در دو گروه پاسخ دهنده به دارو و بیمارانی که به این درمان پاسخ نمی دهند، پرداخته است.

مطالعه به روش مورد- شاهدی، با مقایسه دو گروه 30 تایی بیماران تالاسمی که داروی هیدروکسی اوره را دریافت نموده اند، انجام گرفته است. مطالعه بین دو گروه، شامل افراد خوب پاسخ دهنده(شاهد) و گروهی که به درمان پاسخ نداده اند(مورد) صورت گرفته است. ابتدا DNA افراد با استفاده از خون محیطی استخراج گردید. سپس از دو روش مختلف برای تعیین جهش استفاده شد. تعیین جهش ژن بیماران فوق درمرکزتحقیقات تالاسمی ساری با روشARMS-PCR، انجام گردید. همچنین یافته ها مجددا در مرکز تالاسمی امیرکلا و با استفاده از دو روش(Reverse Dot Blot) و ARMS-PCR مورد مطالعه و تایید قرار گرفت.

در گروه پاسخ دهنده(شاهد)، میانگین سن افراد 78/7±1/28 سال و میانگین سن شروع انتقال خون 56/8 ± 5/8 سال بوده است. همچنین میانگین مدت مصرف داروی هیدروکسی اوره در این گروه 34/2 ± 6/9 گزارش شده است. در این گروه، مقایسه میانگین میزان هموگلوبین و اندازه گلبول قرمز (MCV) در قبل و بعد از مصرف دارو از نظر آماری معنی دار بوده است. در گروه بدون پاسخ (مورد)، میانگین سن افراد گروه 43/6 ± 3/21 سال و سن شروع انتقال خون 75/3± 3/3 سال و میانگین مدت مصرف داروی هیدروکسی اوره 8/0 ±3/2 ماه گزارش شده است. از جهش های به دست آمده، IVSII-1G>A بیش ترین شیوع را در دو گروه شاهد و مورد داشته است؛ به گونه ای که در 30 بیمار شاهد، 22 نفر برای این جهش، هموزیگوت بوده و 7 نفر این جهش را به شکل هتروزیگوت نشان داده اند (فراوانی 5/42 درصد) اما در 30 بیمار مورد، تعداد هموزیگوت ها 11 نفر و تعداد هتروزیگوت ها 11 نفر به دست آمده است (فراوانی 5/27 درصد). مقایسه آماری بین دو گروه مورد و شاهد از نظر جهش IVSII-1 بیانگر تفاوت معنی داری در این دو گروه بوده است (008/0P<). در مورد جهش های دیگر به دلیل فراوانی پایین جهش های یافت شده در بین دو گروه، مقادیر از نظر آماری قابل مقایسه نبوده است.

ارتباط معنی دار جهش IVSII-1 در بیماران پاسخ دهنده به هیدروکسی اوره نسبت به گروه بدون پاسخ، مشابه یافته های گذشته و معنی دار می باشد همچنین یافته های قبلی حاکی از ارتباط تغییرات دیگری در بخش های تنظیمی ژن گاما مانند پلی مورفیسم در نقطه 158- (C یاT) در پروموتر ژن گاما (XmnI) با اثر داروی هیدروکسی اوره می باشد. برای روشن شدن نقش دقیق مولکولی هیدروکسی اوره در فعال سازی ژن گاما-گلوبین در بعضی و عدم توانایی آن در بعضی دیگر از بیماران نیاز به بررسی فاکتورهای مولکولی بیش تری می باشد.

نیتریک اکساید (NO) مولکول گازی کوتاه اثر است که از تجزیه ال-آرژینین به سیترولین تحت فعالیت آنزیم نیتریک اکساید سنتاز (NOS) وابسته به کلسیم/کالمودولین تولید می شود. بیان ایزوفرم های متعدد نیتریک اکساید سنتاز در عضله اسکلتی، پیشنهادکننده نقش بسیار مهم نیتریک اکساید در تنظیم متابولیسم و عملکرد عضلانی است. در این مطالعه، اثر ال- آرژینین در برخوردگاه عصبی- عضلانی عضله دو بطنی گردنی جوجه مورد بررسی قرار گرفت.

عضله دوبطنی گردنی از جوجه های به سن 3 هفته تهیه و در دستگاه حمام عضو کار گذاشته می شد. حمام عضو دارای یک ظرف با حجم 70 میلی لیتر حاوی محلول تیرود هوادهی شده با اکسیژن با درجه حرارت 37 درجه سانتی گراد بود. غلظت نیتریک اکساید نیز با استفاده از روش طیف سنجی رنگ و ردیابی مستقیم نیتریک اکساید، نیتریت و نیترات در هموژنات عضله دوبطنی گردنی جوجه اندازه گیری گردید. غلظت نیتریت تام (نیتریت+ نیترات)، پس از تبدیل کامل نیترات به نیتریت با گرانول های کادمیوم اشباع شده با مس، توسط یک طیف سنج در طول موج 540 نانومتر اندازه گیری شد.

ال- آرژینین در غلظت 500 میکروگرم/ میلی لیتر، پاسخ حرکت کششی (Twitch) ناشی از تحریک الکتریکی را کاهش داد و منحنی های وابسته به میزان (Dose-Response) استیل کولین یا کرباکول را به سمت راست منتقل کرد. ال- آرژینین درغلظت 1000 میکروگرم/ میلی لیتر منجر به چرخش به راست برجسته همراه با کاهش سقف اثر برای منحنی های وابسته به میزان استیل کولین یا کرباکول شد. اثر مهاری ال- آرژینین بر پاسخ حرکت کششی توسط کافئین (200 میکروگرم/ میلی لیتر) مسدود گردید. سطح نیتریک اکساید نیز به طور معنی داری در غلظت های 500 و 1000 میکروگرم/ میلی لیتر ال-آرژینین درمقایسه با گروه شاهد افزایش یافت.

این یافته ها نقش احتمالی سطوح افزایش یافته نیتریک اکساید به دنبال اثر تضعیفی ال- آرژینین بر روی پاسخ حرکت کششی را نشان می دهد. علاوه براین، نتایج نشان می دهد که اثر آنتاگونیستی پس سیناپسی ال- آرژینین احتمالا ناشی از مختل شدن آزادسازی یون های کلسیم از رتیکولوم سارکوپلاسمیک است.

کاوازاکی بیماری مهم و خطرناک با عوارض وخیم اما قابل پیشگیری می باشد، به شرطی که زود تشخیص داده شودودرمان گردد. علی رغم سال ها تلاش و تحقیق، هنوز عوامل ایجاد بیماری کاوازاکی ناشناخته باقی مانده است.

کلیه بیماران مبتلا به سندرم کاوازاکی که در مرحله حاد در سال های 1386-1385 به مرکز طبی کودکان مراجعه نمودند و قبلا IVIG (گاما گلوبولین وریدی) نگرفتند در مطالعه قرار گرفتند سپس فرم پرسشنامه تکمیل گردید و3- 5 سی سی خونکامل درلوله حاوی EDTA از بیمارگرفته شد و پس از سانتریفوژ در منفی هفتاد درجه نگهداری شد. تعداد نمونه ها 43 عدد بوده است که پس از اتمام دوره تحقیق جهت UPCR مورد استفاده قرار گرفت.

از 43 بیمار مورد بررسی 28 نفر مذکر و 15 نفر مونث بودند. بیماران از 6 ماهه تا 9 ساله بودند. 29 مورد کاوازاکی با علائم داشتند و 14 مورد کاوازاکی بدون علامت داشتند. در 2 بیمار یک پسر و یک دختر از 43 بیمار مورد مطالعه با روش UPCR ترتیب ژنی باکتری ژن 16S rRNA یافت شد. کشت خون در همه بیماران منفی بود. لنفادنوپاتی در 17 مورد، راش در 36 مورد، 5 مورد اریتم اطراف محل تلقیح ب- ث- ژ، تغییر در اندام ها به صورت ادم و قرمزی کف دست و پا در 16 مورد، پوسته ریزی در اندام های انتهایی در 28 موردتغییرات قلبی در 8 مورد و ترومبوسیتوز در 36 بیمار وجود داشت، رسوب سرم بین 30 تا 125 بوده است.

نقاط ماشه ای یکی از علل شایع درد محسوب می شود و تزریق به داخل نقاط ماشه ای می تواند به طور موثری باعث غیر فعال شدن این نقاط و احساس بهبود بیمار گردد. میزان تاثیر تزریق به داخل نقاط ماشه ای به طور عمده با تکنیک تزریق ارتباط دارد. این مطالعه روش کشش عضله بلافاصله پس از تزریق را با روش تزریق بدون کشش در درمان نقاط ماشه ای مورد مقایسه قرار می دهد.

بیماران مبتلا به نقاط ماشه ای درناحیه گلوتئال باتوجه به موارد ورود و خروج مطالعه از درمانگاه های دانشکده پزشکی شیراز گردآوری شدند. افراد در دو نوبت معاینه در درمانگاه و دو نوبت تماس تلفنی مورد ارزیابی قرار گرفتند. محلول تزریق شده به تمام بیماران مخلوط لیدوکائین و متیل پردنیزولون استات بود. بیماران به دو گروه تقسیم شدند: در گروه الف تزریق بدون کشش عضله مبتلا صورت گرفت و درگروه ب بلافاصله پس از تزریق، عضله مبتلا 3 مرتبه و هر بار به مدت 20 ثانیه در جهت محدوده حرکتی، تحت کشش قرار گرفت. ابزار اندازه گیری در ارزیابی ها شامل شدت درد عددی (10-0)، «مقیاس وجه تشابه (دیداری)» و معیار «فهرست خلاصه شده درد» بودند.

بر اساس مقیاس وجه تشابه دیداری در 1 ماه پس از تزریق، تفاوت قابل ملاحظه ای بین دو گروه وجود داشت. همچنین بر اساس شدت درد عددی (10-0) 1 ماه و 2 ماه پس از تزریق، تفاوت قابل ملاحظه ای بین دوگروه مشاهده شد ولی هیچیک از موارد تشکیل دهنده معیار فهرست درد به جز وضعیت خلقی بین دو گروه تفاوتی نداشت.

در درمان علامتی نقاط ماشه ای در ناحیه گلوتئال، روش کشش عضله بلافاصله پس ازتزریق متیل پردنیزولون از روش تزریق بدون کشش (حداقل تا 2 ماه پس از تزریق) موثرتر است.

هلیکوباکترپیلوری به عنوان عامل بیماریزایی جدی در دستگاه گوارشی انسان به شمار می رود و عفونت ناشی از آن ممکن است در ارتباط با وجود یا عدم وجود ژن cagE باشد. این مطالعه به منظور بررسی وجود ژن cagE در ایزوله های هلیکوباکتر پیلوری و ارتباط cagE با سوهاضمه های بدون زخم، زخم های پپتیک و سرطان صورت گرفت.

150 نمونه بیوپسی بیماران بر روی محیط های اختصاصی بروسلا آگاروکمپیلوباکتر واجد خون گوسفندی وآنتی بیوتیک های سه گانه کشت داده شد. پس از بررسی کلنی های به دست آمده توسط تست های بیوشیمیایی، استخراج ژنوم صورت گرفت، سپس به کمک پرایمرهای طراحی شده و روش PCR به بررسی وجود و یا عدم وجود ژن cagE انجام شد.

از 92 کشت مثبت، 34،28،20،10 ایزوله به ترتیب از بیماران مبتلابه سو هاضمه های بدون زخم، زخم اثنی عشر، زخم معده و سرطان معده به دست آمد. فراوانی ژن cagE در نمونه های فوق به ترتیب 23/88 درصد،100 درصد، 85 درصد، 100 درصد مشاهده گردید.

با توجه به حضور ژن cagEدر غالب ایزوله های مورد بررسی حضور این ژن نمی تواند شاخصی جهت تفکیک ابتلاء به بیماری های فوق باشد.

اختلالات دفعی به هرگونه مشکل در دفع ادرار و مدفوع اطلاق می گرددکه شامل نگه داری و یا تاخیر در دفع ادرار و مدفوع می باشد. شیوع این اختلالات در مطالعات مختلف، متفاوت بوده و به طورکلی 21 درصد کودکان درجاتی از اختلالات دفعی را در دوران کودکی تجربه می کنند. درکشور ما تاکنون مطالعه جامعی در این مورد انجام نشده است لذا در این مطالعه، اختلالات دفعی کودکان دبستانی شهر ساری بررسی شد تا با شناخت وضعیت همه گیری شناسی این مشکلات بتوان برنامه ریزی های آموزشی و بیماریابی را به انجام رساند.

این مطالعه مقطعی (cross-sectional) در دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرستان ساری در سال 1386 انجام گرفت. با توجه به شیوع اختلالات دفعی(25-15 درصد) و با در نظر گرفتن ضریب اطمینان 95 درصد و میزان خطای 10 درصد، تعداد 2201 نمونه در نظر گرفته شد. نمونه ها به طور اتفاقی از مناطق مختلف شهرستان و به میزان مساوی بین دو جنس انتخاب گردید. ابزار مطالعه، پرسشنامه استاندارد شده ای بود که شامل مشخصات و 10سوال در مورد وضعیت دفع ادراری و 19 سوال در مورد وضعیت دفع مدفوع بود. پرسشنامه از طریق اولیای مدرسه به والدین تحویل داده شد و توسط والدین تکمیل گردید. جهت مقایسه میانگین ها از آزمون مربع کای و آزمون t استفاده شد.

میانگین سنی شرکت کنندگان 96/8 ± 43/1 سال و 7/48 درصد آن ها دختر بودند. در 4/38 درصد کودکان، اختلالات دفع ادراری و در 29 درصد کودکان، اختلال دفع مد فوع مشاهده شد. شیوع اختلال ادرار کردن ارتباطی به جنس کودک، میانگین سنی و میزان تحصیلات والدین نداشت ولی در مورد کودکان با اختلالات دفع مدفوع، شیوع آن ارتباطی معنی داری با عواملی مثل میانگین سنی، جنس، پایه تحصیلی، سابقه خانوادگی، مصرف سویا و فیبر و وجود تنش های محیطی داشت.

توصیه می شود که آموزش همگانی در توجیه انواع علایم اختلال دفعی در سطح جامعه شهری و روستایی به عمل آید تا شاهد مراجعه دیرهنگام و عواقب نامطلوب ناشی از آن نباشیم.

امروزه نقش فلزاتی چون روی و مس در بیماری های التهابی بسیار مورد توجه قرارگرفته است زیرا بسیاری از آنها نقش فعال کننده فرآیندهای متابولیکی را در بافت مفاصل و عملکرد سیستم ایمنی ایفا می کنند. مطالعات متعددی این ارتباط را نشان داده است و عده ای هم مرتبط ندانستند. هدف از این مطالعه ارزیابی غلظت پلاسمایی روی و مس در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئیدRA)) مراجعه کننده به کلینیک روماتولوژی در ساری و مقایسه آنها با گروه شاهد بود.

در این بررسی 80 نفر وارد مطالعه شدند که 40 نفر آنها بیماران مبتلا به RA و 40 نفر به عنوان گروه شاهد بودند. بیماران با گروه شاهد از نظر سن و جنس همسان سازی شدند و از تمام افراد 10 میلی لیتر خون وریدی گرفته شد. برای به دست آوردن غلظت پلاسمایی روی و مس از دستگاه اسپکترومتر جذب اتمی استفاده شد.

میزان غلظت روی در بیماران در مقایسه با گروه شاهد به صورت معنی داری کمتر بود اما میزان غلظت مس بین این دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد. بین میانگین غلظت روی و مس در بیماران ارتباط معنی داری وجود نداشت، اما بین میانگین غلظت روی و نسبت غلظت Zn/Cu ارتباط معنی داری وجود داشت و این ارتباط معنی دار بین میانگین غلظت مس و نسبت غلظت Zn/Cu هم وجود داشت. ارتباط بین غلظت روی و این نسبت قوی تر بود یعنی کاهش غلظت روی در کاهش این نسبت موثرتر بود.

به نظر می رسد در مبتلایان به RA غلظت پلاسمایی روی در مقایسه با افراد شاهد به صورت معنی داری کمتر بوده است ولی غلظت پلاسمایی مس تفاوت بارزی نداشت. در مورد این که آیا بیماران مبتلا به RA نیازمند مصرف مکمل های روی، در طی درمان خود می باشند یا خیر به مطالعات بیش تری نیازمند است.

نظم مهندسی جدار شرایین براساس ترتیب قرارگرفتن سلول های آندوتلیال، عضلانی صاف و آدوانتیس در طرفین تیغه ارتجاعی داخلی می باشد. پژوهش های اخیر بر نقش مهم سلول های آدوانتیس و آندوتلیال در رشد و ترمیم عروقی تاکید می نمایند. در دیدگاه جدید دینامیکی، عروق خونی همواره حالت پایداری را از نظر ساختار مهندسی و نظم به کارگیری سلول ها در جدار خود فراهم می نمایند که به مولفه های نظیر فشار خون، ضخامت لایه عضلانی، نظم موجود در انقباض عضلات صاف جدار عروقی و تعداد و وسعت سطح تماس سلول های آندوتلیال با خون در جریان بستگی دارد. تحقیقات اخیر ارائه شده در این مقاله سعی در پاسخگویی به سوالات بنیادی درباره تنوع و نظم انواع سلول های موجود در جدار شرایین (cellular heterogeneity) هنگام بازسازی (remodelling) در شرایط نرمال و پاتولوژیک را دارد.

تعداد دوازده موش وحشی (Wild Type-WT) تحت آزمایشات قرارگرفتند. پس از بیهوش کردن حیوان با Co2 قطعاتی زنده از جدار شرایین مزانتریک جدا و از بافت چربی پاکسازی گردیده و در دستگاه perfusion myograph تحت فشارطبیعی 70mmHg بامخلوطی از اکسیژن و دی اکسید کربن (95/5%) در محلول کربس، توسط LSCM با استفاده از رنگ آمیزی فلوئورسنت هسته ای (Syto13) / تحت موج لیزر آرگون یونیزه 488nm) و DIO لیپوفیلیک/ تحت موج لیزر آرگون یونیزه 484nm/501nm برای کانال سبز و موج لیزر آرگون - هلیوم 543nm/580nm برای کانال قرمز مورد مطالعه قرار گرفتند.

تصاویرکامپیوتری سه بعدی تهیه شده از لایه های مختلف جدار شرایین باکمک لیزر، موید نظم مارپیچی (Helical) عضلات صاف در ارتباط با سلول های آندوتلیال بودند. تصاویر تهیه شده از سلول های آندوتلیال و عضلات صاف در طرفین تیغه ارتجایی داخلی (IEM) موید وجود اتصالات سلولی Myoenothelial Connections مابین این سلول ها بود که از نظم مارپیچی سلول های عضلانی صاف در رابطه با آندوتلیوم متابعت می کرد.

اهمیت حفظ اتصالات محکم بین سلولی نظیر اتصالات میوآندوتلیال هنگام انقباض و یا انبساط عروقی و شکل گیری دوباره آنها طی فرآیند بازسازی مخصوص درفشارخون بالا که ممکن است نسبت ایجاد گسستگی هایی در این نوع از اتصالات گردد؛ درک جدیدی از مدل فیزیولوژیکی و دینامیک طبیعی عروق خونی در یک مدل سه بعدی (3D) ارائه می نماید.

پرفیوژن کبد برای مطالعه متابولیسم ویژه در این ارگان و نیز تهیه هپاتوسیت به کار می رود. برای تهیه هپاتوسیت از کبد رات به طور کلی سه روش مکانیکی، شیمیایی و آنزیمی وجود دارد. هر سه روش دارای مزایا و معایب خاص می باشند. به نظر می رسد تلفیقی از هر سه روش منجر به آسیب کمتر غشاء سلول و بازده بیش تر عمل می شود.

در این مطالعه کبد در محل خود (in situe) کانوله می شود و بر اساس روش شیمیایی- آنزیمی در سه مرحله پرفیوز می گردد. در اولین مرحله کبد توسط مسیر تک مسیری باز توسط محلول کربس- رینگر فاقد کلسیم و منیزیم و حاوی شلاتور کلسیم (EDTA)1 به مدت ده دقیقه پرفیوز گردید. در دومین مرحله کبد توسط محلول کربس- رینگر فاقد کلسیم، منیزیم و شلاتور کلسیم برای شستشوی عروق کبد از شلاتور به مدت یک دقیقه دیگر پرفیوز می گردد. در سومین مرحله کبد توسط کربس- رینگر آنزیم کلاژناز IU/mL) 200) به مدت نه دقیقه توسط سیستم دو مسیری بسته پرفیوز گردید. سلول های هپاتوسیت در غلظت cell/mL 106 9-7 در محیط کربس- رینگر (بافر بیکربنات) در فلاسک های شیشه ای مخصوص تحت جو (5: 95 (O2:CO2، انکوبه شدند. برای بررسی زنده بودن سلول های هپاتوسیت از تست های منع ورود رنگ (تریپان بلو) و از تست تراوش آنزیم سیتوزولی لاکتات دهیدروژناز (LDH) استفاده گردید.

سنجش فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز (LDH) به عنوان نشانگر مهم بخش سیتوزولی در سلول هپاتوسیت و محیط انکوباسیون در آغاز و پایان انکوباسیون نشان داد که در ابتدای انکوباسیون حدود 92 درصد و در پایان انکوباسیون حدود 88 درصد آنزیم در سلول احتباس شده و به ترتیب فقط 8 درصد و 12 درصد آنزیم از سلول ها به خارج تراوش شده است. بررسی میکروسکوپی سلول های هپاتوسیت نیز نشان دادند که سلول ها دارای غشاء صاف، بدون چروکیدگی و پار گی و بدون واکوئل می باشند. هنگام رنگ آمیزی سلول ها با رنگ حیاتی تریپان بلو فقط در 5 درصد سلول ها رنگ وارد سلول ها گردید.

یافته های این تحقیق نشان می دهند که تلفیق روش های مکانیکی، شیمیایی و آنزیمی موجب بهبود کیفیت جداسازی سلول های هپاتوسیت از کبد رات می گردد. به طوری که پرفیوژن کبد توسط شلاتور کلسیم به مدت 10 دقیقه و سپس توسط آنزیم کلاژناز به مدت 9 دقیقه موجب تولید حدود mL10سلول با زنده بودن(Viability) بیش از90 درصد می گردد.

تاثیرمی گذارد. تغذیه بیماران در ICU بیمارستان ها غالبا از طریق محلول تهیه شده در آشپزخانه بیمارستان انجام می شود که ارزش تغذیه ای آن تاکنون مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف از انجام این مطالعه، آنالیز محلول گاواژ بیمارستانی آشپزخانه مرکز آموزشی- درمانی امام خمینی ساری و مقایسه نیازهای تغذیه ای بیماران با مقادیر تامین شده بوده است.

محتویات کربوهیدرات، لیپید و پروتئین محلول گاواژ (Gavage) به ترتیب بر اساس روش های لین یون (Leen ion)، ژربر (Gerber) و کجلدال (Kejeldal) اندازه گیری شد. 30 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ساری که حداقل 5 روز در بخش مراقبت های ویژه بستری بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. نیازهای متابولیکی روزانه بیماران با استفاده از معادله هریس بندیکت (Harris-Benedict) محاسبه شد و میزان کالری و پروتئین تامین شده در مقایسه با میزان مورد نیاز تعیین شد.

میزان کربوهیدرات محلول گاواژ، چربی، پروتئین و میزان انرژی زایی اندازه گیری شد. میزان انرژی زایی محلول بیمارستان 5/32 درصد و میزان پروتئین 16 درصد محلول های استاندارد بوده است. میزان انرژی مورد نیاز بیماران در بدو ورود Kcal/day 633 ± 2302 و در هفته های اول، دوم و سوم به ترتیب 634 ± 2301، 661 ± 2283 و790 ±2228 Kcal/day بوده و حداکثر انرژی تامین شده Kcal/day 632 ± 600 بوده است. حداکثر میزان پروتئین تامین شده در هفته سوم معادل 9/22 درصد بوده است.

محلول گاواژ تهیه شده در بیمارستان در برآورده کردن کالری و پروتئین مورد نیاز بیماران کافی نبوده و لازم است این محلول ها به گونه ای تهیه شوند که از محتوای کربوهیدرات، لیپید و پروتئین قابل قبول برخوردار باشند و یا محلول های روده ای استاندارد آماده برای بیماران تامین شود.

التهاب استخوان و مفاصل (Osteo Arthritis) آرنج یک بیماری ناشایع ولی ناتوان کننده است. در صورت عدم پاسخ به درمان های غیر جراحی، چند روش جراحی قابل انجام است که عبارت است از خارج ساختن نسوج مرده مفصل (Debridment) ترمیم مفصل زند زیرین - بازویی (Ulnohumeral)، هم جوشی و ترمیم کامل مفصل آرنج (Fusion and total elbow Arthroptasty). در این مقاله نتایج ترمیم مفصل زند زیرین - بازویی در هفت بیمار بررسی شده است.

در این مطالعه هفت بیمار (5 مرد و 2 زن) با میانگین سنی 46 سال (34-56) بین سال های 85-1378 تحت عمل جراحی قرار گرفتند. تمام بیماران با روش یکسان جراحی شدند. با برش خلفی آرنج و ایجاد یک حفره 17 میلی متری در اوله کرانون، استوفیت های حفره اوله کرانون و کرونویید خارج گردید.

متوسط پی گیری 18 ماه (12-38 ماه) بود. بیماران با انجام پرتونگاری و معاینات دوره ای و بر اساس معیار «MEPS» (معیار ارزیابی فعالیت ارنج در میو کلینیک) بررسی شدند. در شش مورد (85 درصد) نتایج خوب تا عالی (میانگین افزایش دامنه حرکت حدود 53.5 درجه و بهبود کامل درد) و یک مورد بهبود نسبی درد MEPS و متوسط به دست آمد. تغییری در دامنه حرکت در وضعیت چرخش به داخل و خارج مشاهده نشد. تشکیل مجدد استیوفیت و کاهش دامنه حرکت در یک مورد پس از یک سال دیده شد.

با توجه به نتایج به دست آمده پس از عمل جراجی و پی گیری بیماران، بهبود کامل و رضایت بخش (85 درصد) افزایش دامنه حرکت، کاهش درد و هزینه و مدت بستری، ترمیم مفصل زند زیرین – بازویی می تواند به عنوان روش موثر درمان استیوآرتریت آرنج محسوب گردد.

کاهش فشارخون حین دیالیز یکی از عوامل افزایش مرگ و میر در بیماران تحت همودیالیز است. یکی از عوامل ایجاد کننده افت فشار، کاهش کلسیم خون است. این مطالعه در بیماران مراکز همودیالیز بیمارستان امام خمینی(ره) و فاطمه زهرا (س) ساری در سال 85 انجام شد.

در این مطالعه 100 بیمار همودیالیزی بررسی شدند. سطح کلسیم و آلبومین قبل از همودیالیز و فشارخون قبل، حین و بعد از دیالیز اندازه گیری شد و داده ها با آمارهای توصیفی و X2 پردازش شدند.

28 درصد بیماران دچار افت فشارخون حین دیالیز شدند. سطح کلسیم خون در 25 درصد بیماران، پایین بود؛ به طوری که میزان آن در افراد مبتلا به افت فشارخون3/39 درصد و درافراد با فشارخون طبیعی4/19 درصد بود و اختلاف بین دوگروه معنی دار بود.

پیشنهاد می شود در رابطه با غلظت کلسیم مایع دیالیز مصرفی در مراکز دیالیز تجدید نظر گردد.