فصلنامه علمی چکاوک
سال شانزدهم شماره 4 (پیاپی 76، زمستان 1386)

ویروس های آنفلوانزای A از هشت قطعه RNA با قطبیت منفی که یازده پروتئین را کد می کنند، تشکیل شده است و به بیماری زایی کم و زیاد تقسیم می شود. آنها از روش های نوترکیبی (reconbination)، حذف (Deletion) یا اضافه کردن (insertion) برای فرار از شناسایی توسط سیستم ایمنی استفاده می کنند. همه گیری شناسی آن با واکنش متقابل بین میزبان، عامل و محیط تعیین می شود.
پرندگان وحشی، مخازن طبیعی این ویروس هستند، آنها در مجرای روده تکثیر یافته، در مدفوع دفع می شوند و از راه انتقال دهانی مدفوعی منتقل می شوند. آنها از طریق اتصال به سیالوساکاریدهای سطح سلول میزبان، به سلول های میزبان می چسبند و اغلب به پنوموسیت های نوع II، ماکروفاژهای آلوئولی و سلول های پوششی مکعبی غیرمژه دار در برونشیول های انتهایی متصل می شوند. میزان مرگ و میر بالا در انسان به میزان 61 درصد و 100-90 درصد در طیور مشاهده شده است.

ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) عامل بیماری زای مسری در طیور می باشد و یکی از مهم ترین پاتوژن ها در صنعت مرغداری محسوب می شود که زیان های اقتصادی فراوانی را ایجاد می نماید. این ویروس جزو خانواده پارامیکسو ویروس ها (Paramyxoviridae) و گونه روبولاویروس (Rubulavirus) طبقه بندی می شود. اگر چه امروزه به دلیل سازمان یافتگی ژن P و تصحیح ریبونوکلئیک اسید در NDV، شباهت بسیاری به گونه های رسپیروویروس (Respirovirus) و موربیلی ویروس (Morbillivirus) دارد. بنابراین باید ملاحظات بیشتری برای طبقه بندی مناسب NDV و دیگر پارامیکسو ویروس ها به کار برده شود (37، 66، 87). ژنوم این ویروس دارای 15186bp بوده و کدکننده شش پروتئین (F, HN, M, N, P, L) می باشد.

نقرس در شرایطی ایجاد می شود که مقدار زیادی اسیداوریک در خون باشد (hyperuricaemia) (1).
این بیماری در اثر تجمع رسوب اورات در کلیه ها و پراکنده شدن آن در سطح احشایی داخلی بدن و یا داخل مفاصل بوجود می آید (2).
اورات بر روی سطح ارگان های مختلف داخلی و مفاصل به ویژه مفصل خرگوشی قرار می گیرد.
نقرس معمولا در طول بازرسی پس از مرگ ماکیان دیده می شود و می تواند یکی از دلایل عمده خسارت اقتصادی مزارع پرورشی باشد...

یکی از عوامل مؤثر در راندمان تولید در طول دوره پرورش جوجه های گوشتی، میزان دمای محیط است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر 5 تیمار دمایی بر روی رشد، ضریب تبدیل و تلفات جوجه های گوشتی تا سن 21 روزگی بود. این اطلاعات برای دستیابی به حداکثر سوددهی در جوجه های گوشتی مورد نیاز است. با استفاده از 10 جایگاه سه آزمایش اجرا گردید. 5 جایگاه مربوط به جوجه های نر و 5 جایگاه دیگر به جوجه های ماده اختصاص یافت. تیمارهای دمایی شامل 28، 29، 30، 31 و 32 درجه سانتی گراد بودند و روزانه 3/0 درجه سانتی گراد کاهش می یافتند. پایین ترین دما در طول دوره آزمایش 7/15 درجه سانتی گراد بود. روشنایی به صورت دائم و آب و خوراک نیز به صورت آزاد در دسترس جوجه ها بود. افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در روزهای 7، 14، 21 تعیین شد و تلفات نیز در زمان وقوع یادداشت برداری می شد. نتایج حاصله نشان داد که دما بر روی افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی تاثیری نداشت، اما این صفات در نرها نسبت به ماده ها در دوره 7 تا 14 و 14 تا 21 روزگی برتر بودند. دما بر روی تلفات تاثیر داشت و بیشترین مرگ و میر در 1 تا 7 روزگی و در پایین ترین تیمار دمایی اتفاق افتاد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که برای بررسی تاثیر دما بر روی عملکرد جوجه های گوشتی میزان تلفات بهترین شاخص است.

تولک در پرندگان به صورت ریزش دوره ای پرها و پردرآوری مجدد تعریف می شود.
تولک یک فرآیند بیولوژیکی طبیعی است که در آن پرندگان به طور اختیاری مصرف خوراک شان را کاهش می دهند و تولید تخم متوقف می شود و پر و بال آنها ریخته و دوباره جایگزین می شود. در طبیعت در فصل پاییز پرندگان وارد مرحله ای می شوند که به تدریج طول مدت روز و قابلیت دسترسی به خوراک کاهش می یابد. اما تولک اجباری یک فر آیند طبیعی نیست.
اهمیت تولک اجباری: تولک اجباری می تواند یک ابزار مدیریتی مؤثر باشد و مرغدار را قادر می سازد تا تعداد تخم بیشتر و با قیمت تمام شده پایین بدست آورد. از طریق تولک اجباری طول عمر گله می تواند تا 105 هفتگی تداوم یابد.
مرغ های تخمگذار در پایان سیکل تخمگذاری (بعد از یک سال تولید) به منظور توقف تخمگذاری و ترمیم دستگاه تناسلی و اسکلتی برای تولید در چرخه دوم به تولک برده می شوند. استفاده از برنامه تولک اجباری به طور گسترده ای در مزارع تولید تخم مرغ به منظور کاهش هزینه ها و حصول سود حداکثر انجام می گیرد. طبق بررسی های انجام شده در آمریکا 83 درصد تولیدکنندگان تخم مرغ در سال 1999 از تولک اجباری استفاده کرده اند...

اسیدلینولئیک کونژوگه (CLA) مخلوطیاز ایزومرهای موقعیتی و هندسی اسیدلینولئیک (C18:2, Cis-9, Cis-12) بوده که در آن پیوند دوگانه بین جفت کربن های مجاور و به صورت مزدوج می باشد (10و12). ساختمان دو ایزومر اسید لینولئیک کونژوگه و اسیدلینولئیک (شکل اول از بالا) در شکل زیر نشان داده شده است...

در این تحقیق نتایج حاصل از افزایش میزان پروتئین جیره های آغازین و پیش از تولید پولت های مادر گوشتی برروی میزان تولید و همچنین اثر پایین بودن وزن بدن در طی دوره پرورش مورد ارزیابی قرار گرفت. پولت ها به گونه ای تغذیه شدند که به وزن پیشنهاد شده استاندارد برسند (H) و یا وزنی حدود 90 گرم کمتر (L) از اهداف پیشنهاد شده داشته باشند و نیز در گروه H دو گروه دیگر تشکیل داده شد که با مقادیر آغازین (19درصد پروتئین خام) اما یک (5H) یا دو (6H) هفته بیشتراز زمان مورد نظر برای جیره آغازین تغذیه شدند و پس از آن مطابق با راهنمای موجود تغذیه شدند. گروه جداگانه ای از پولت های H از 16 تا 21هفتگی با جیره های پیش از تولید حاوی 17درصد پروتئین خام (HHP) و یا 14 درصد پروتئین خام (HLP) تغذیه شدند. پولت های گروه L نیز در سن 16 تا 21هفتگی توسط جیره های پیش از تولید حاوی 17 درصد (LHP) و یا 14 درصد پروتئین خام (LLP) تغذیه شدند. در ابتدای دوره پرورش اندازه بدن و پروتئین لاشه 5H و 6H افزایش نشان داد در حالی که چربی لاشه آنها کاهش یافت، اما با گذشت زمان این اختلافات از بین رفت و با شروع تولید هیچ اختلافی در درصد پروتئین، درصد خاکستر و یا درصد چربی لاشه مشاهده نشد. میزان تولید در 65 هفتگی گروه های 5H و 6H و به همان اندازه در گروه های HHP و LHP اندکی بهبود یافت، هرچند که با گروه H این اختلاف تولید معنی دار نبود. میزان تولید گروه LLP کمترین بود (P<0/05). گروه های H و HHP بیشترین و L و LLP کمترین وزن تخم مرغ را داشتند. تحریک اولیه رشد و اندازه بدن که با استفاده از جیره با پروتئین اضافی انجام گردید، توانست عملکرد را بهبود مناسبی دهد و همان طور جیره های پیش از تولید با پروتئین بالا نیز همین اثر را داشتند. دریافت پروتئین کمتر از حد طبیعی در مرحله پیش از تولید باعث کاهش عملکرد گردید. عملکرد مرغ های L از تمامی جنبه ها به جز اندازه تخم مرغ مشابه مرغ های H بود.

ماهیچه فراوان ترین بافت بدن است و 30 تا 40 درصد کل توده بدن را تشکیل می دهد. ارزیابی تنش های فیزیکی و محیطی مؤثر بر ماهیچه ها به ویژه در مراحل قبل از کشتار و در حین کشتار اهمیت زیادی دارد. بررسی ها نشان داده است که متابولیسم انرژی در ماهیچه های اسکلتی و تولید گرما در شرایط تنش های فیزیکی و محیطی، تولید و کیفیت گوشت حاصل شده را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین ممکن است عواملی مانند نژاد، مدت زمان ماندن در قفس، تعداد پرنده در هر قفس (در مراحل حمل) و روش های آماده سازی قبل از کشتار، متابولیسم ماهیچه را تحت تاثیر قرار دهند. بنابراین بررسی چگونگی متابولیسم ماهیچه های مختلف بدن و اثر تنش های متفاوت بر کیفیت گوشت قابل عرضه از جنبه بازارپسندی و حفظ سلامت مصرف کنندگان ضروری است.