Journal of Advances in Medical and Biomedical Research
Volume:11 Issue: 44, 2003

ویتامین ث موثرترین آنتی اکسیدان محلول در آب بوده و مطالعات، نشان دهنده رابطه معکوس بین مصرف این ویتامین و بیماری های قلبی - عروقی می باشد. از این رو تحقیق حاضر در سال 1380 به منظور بررسی اثر مصرف خوراکی ویتامین ث بر قابلیت انقباضی آئورت در موش های صحرایی انجام گرفت. 60 موش صحرایی ماده از نژاد ویستار در محدوده وزنی 180 تا 220 گرم، به یک گروه کنترل و 5 گروه آزمایش (هر گروه 10 موش) تقسیم شدند. به حیوانات گروه آزمایش به ترتیب به مدت 1، 2، 3، 4 و 8 هفته ویتامین ث 3/0 درصد محلول در آب آشامیدنی داده شد. پس از بی هوش کردن حیوان با پنتوباربیتال سدیم، آئورت سینه ای خارج و بعد از زدودن آندوتلیوم، در حمام بافت حاوی محلول کربس 37 درجه سانتی گراد با پی اچ 4/ 7 و اکسیژن 100 % قرار گرفت. مواد محرک شامل کلرید پتاسیم و فنیل افرین با غلظت های مختلف به ترتیب پس از یک دوره بهبودی 90 دقیقه ای به حمام بافت اضافه شدند. نتایج با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی، آنالیز واریانس و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از کاربرد غلظت های مختلف کلرور پتاسیم و فنیل افرین در گروه کنترل با گروه های آزمایش با مصرف 1 و 2 هفته ویتامین ث اختلاف معنی دار نداشتند. پاسخ انقباضی حاصل از کلرید پتاسیم در غلظت های 50،60 و 75 میلی مول در لیتر در گروه آزمایش 3و 4 هفته به ترتیب 2/0 ±2/2، 2/0 ±2/2، 2/0 ±3/2 و 2/0 ±96/1، 1/0 ±9/1، 1/0 ±97/1 و در گروه آزمایش 8 هفته به ترتیب 1/0 ± 5/1، 1/0 ±6/1 و 1/0 ± 6/1 گرم بر میلی متر مربع بود. نتایج انقباض حاصل از کاربرد غلظت های 1 و 5 میکرومول در لیتر فنیل افرین در گروه آزمایش 3 و 4 هفته به ترتیب 1/0 ±2/3، 2/0 ±5/3 و 1/0 ± 7/2، 1/0 ±3 و در گروه آزمایش 8 هفته به ترتیب 2/0 ± 5/2 و 2/0 ± 7/2 گرم بر میلی متر مربع بود. پاسخ انقباضی آئورت در تمام موارد ذکر شده در گروه های آزمایش به طور معنی داری (05/0 < P) کمتر از گروه کنترل بود.نتیجه گیری و توصیه ها: افزایش مصرف ویتامین ث می تواند قدرت انقباضی عضله صاف آئورت را کاهش دهد.

خلاصه مطالعات محدود و متناقضی در زمینه ی تفاوت جنسی در شاخص های آناتومی سطحی مغز انسان (مساحت و ضخامت قشر مغز) صورت گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین تفاوت های جنسی در شاخص های آناتومی سطحی قشر جزیره در نیم کره ی چپ مغز افراد سالم و راست دست می باشد. این مطالعه ی توصیفی مقطعی بر روی 72 مغز اتوپسی شده ی متعلق به افراد راست دستی انجام شد که به علل غیرمغزی فوت کرده بودند. مغز افراد در کمتر از 24 ساعت پس از مرگ از درون جمجمه خارج و در محلول فرمالین 4 درصد تثبیت شد. نیم کره ی راست هر مغز برای مطالعات نوروپاتولوژیک و تایید سلامت مغز و نیم کره ی چپ جهت بررسی های استریولوژیک استفاده شد. محاسبه ی مساحت و ضخامت قشر جزیره از روی تصاویر برش های کرونال و سریال 5 میلی متری نیم کره ی چپ هر مغز، به کمک درجه ی خطی و نقطه ای و با روش بدون تورش استریولوژیک انجام گرفت. نتایج با آزمون تی مستقل تحلیل شد. در مجموع مغز 38 مرد و 34 زن بررسی شد. محدوده ی سنی مردان 58 تا 84 سال (5/7 3/69 سال) و زنان 61 تا 83 سال (5/5 2/67 سال) بود. مساحت بیرونی قشر جزیره در مردان 6/4 1/23 سانتی متر مربع و در زنان 6/3 3/20 سانتی متر مربع بود (007/0 =P). مساحت درونی قشر جزیره در مردان 6/5 2/21 سانتی متر مربع و در زنان 2/3 3/18 سانتی متر مربع بود (008/0 = P). مساحت متوسط قشر جزیره در مردان 5/5 6/21 سانتی متر مربع و در زنان 3/3 3/19 سانتی متر مربع بود (03/0 = P). ضخامت قشر جزیره در مردان 8/0 2/3 میلی متر و در زنان 4/0 3 میلی متر بود که از نظر آماری معنی دار نبود. درصد کاهش مساحت های بیرونی، درونی و متوسط ضخامت قشر جزیره در زنان نسبت به مردان به ترتیب 9/11، 9/13، 6/10 و 4/4 درصد بود. نتیجه گیری و توصیه ها: مساحت های بیرونی، درونی و متوسط قشر جزیره در نیم کره ی چپ مغز مردان سالم و راست دست بیشتر از زنان است. با این حال، ضخامت قشر جزیره ی نیم کره ی چپ در دو جنس مشابه است. علت این تشابه حجیم تر بودن قشر جزیره نزد مردان است. هر چند اهمیت عمل کردی این تفاوت ها و شباهت های جنسی هنوز مشخص نشده است، ولی توصیه می شود هنگام مطالعات مورفومتریک روی مغز افراد سالم به تفاوت ها و شباهت های طبیعی بین دو جنس توجه شود.

با توجه به این که سرطان پستان در راس بدخیمی های زنان قرار دارد، بررسی همه جانبه و مفصل این معضل حایز اهمیت است. یکی از مسائل مورد بحث در سرطان پستان وجود گیرنده فاکتور رشد اپی درمال در پیش آگهی بیماری می باشد. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی این گیرنده در سرطان پستان و رابطه آن با درگیری گره های لنفاوی در سال 1380 تا 1381 در اصفهان انجام شد. این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 43 مورد سرطان پستان انجام شد. نمونه گیری به روش آسان و معیار ورود به مطالعه وجود سرطان اولیه و مهاجم پستان بود. از بلوک های پارافینی نمونه های پاتولوژیک، مقاطع 6 میکرونی تهیه و به دو روش هماتوکسیلین ائوزین و ایمیونوهستیوشیمی، به ترتیب برای تشخیص نمونه ها و تعیین گرفتاری غدد لنفاوی و نیز تعیین گیرنده های فاکتور رشد اپی درمال، رنگ آمیزی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کای دو انجام شد. از 43 نمونه سرطان پستان 16 مورد دارای گیرنده فاکتور رشد اپی درمال بودند که از این تعداد 12 مورد گره لنفی گرفتار داشته و در 4 مورد گره لنفی فاقد درگیری تومورال بود. 38 مورد از سرطان های مورد بررسی کانسرداکتال مهاجم و 5 مورد کانسر لوبولر مهاجم بودند. 30 مورد از کل سرطان های مورد بررسی دارای درگیری غدد لنفاوی و بقیه فاقد درگیری بودند. رابطه معنی داری بین وجود گیرنده فاکتور رشد اپی درمال و درگیری گره لنفی و نیز با نوع سرطان وجود نداشت. نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد بررسی گره لنفاوی مهم تر از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای تعیین پیش آگهی در سرطان پستان باشد. خارج کردن دقیق گره لنفی توسط جراح و بررسی آن توسط پاتولوژیست هنوز مهم تر از آزمایشات پاراکلینیکی دیگر است.

خلاصه به طور معمول پس از سزارین، بیماران ساعت های طولانی ناشتا نگه داشته می شوند و این امر منجر به صرف هزینه و وقت بیشتر برای سیستم درمانی می شود. مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی شروع زود هنگام رژیم مایعات با وضعیت معمول، از نظر طول مدت بستری و زمان لازم برای برگشت حرکات روده ای پس ازسزارین های انتخابی در بیمارستان ولی عصر زنجان در سال 1381 انجام شد. در این مطالعه ی تحلیلی 200 نفر از افرادی که مورد سزارین انتخابی قرار گرفته بودند انتخاب و به طور اتفاقی به دو گروه تقسیم شدند. گروه شاهد 100 نفر بودند که طبق معمول 10 تا 12 ساعت پس از عمل برای آن ها رژیم مایعات شروع شد. گروه مورد 100 نفر از افراد داوطلبی بودند، که 2 تا 3 ساعت بعد از عمل، رژیم مایعات را شروع کردند. دو گروه از نظر سن، تعداد حاملگی، سن حاملگی و علت سزارین با هم یکسان بودند. دو گروه از نظر تحمل رژیم مایعات، برگشت حرکات روده در روز اول پس از عمل و طول مدت بستری در بیمارستان با هم مقایسه شدند. وجود استفراغ در شروع مصرف مایعات به عنوان عدم تحمل و وجود صدای روده در سمع روز اول پس از عمل، به عنوان برگشت حرکات روده در نظر گرفته شد. ترخیص بیماران پس از دفع گاز انجام شد. نتایج مطالعه با استفاده ازآزمون دقیق فیشر، تی و کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت. میانگین روزهای بستری در گروه شاهد (5/0 ± 2/2 روز) بیشتر از گروه مورد (3/0 ± 1/2 روز) بود (05/0 P<). برگشت حرکات روده ای فردای روز عمل در 81 نفر از گروه شاهد و 92 نفر از گروه مورد وجود داشت که اختلاف دو گروه از این نظر معنی دار بود (01/0 P<). در گروه شاهد هیچ موردی از عدم تحمل به رژیم مایعات وجود نداشت ولی 6 نفر از گروه مورد پس از شروع نوشیدن مایعات به علت تهوع و استفراغ دوباره از مصرف مواد خوراکی منع شدند(05/0 P<). عارضه ی مهمی در هیچ یک از بیماران دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری و توصیه ها: شروع زود هنگام رژیم مایعات در سزارین های انتخابی باعث کاهش روزهای بستری و برگشت سریع تر حرکات روده ای شده و عارضه ی مهمی ایجاد نمی کند. از این رو استفاده از این روش پس از سزارین های انتخابی توصیه می شود.

خلاصه دوره ی مراقبت پس از بی هوشی زمانی پر خطر برای کودکان بیمار است. کنترل غیر تهاجمی گازهای خون از انجام روش های تهاجمی جلوگیری کرده و ضمن کنترل مداوم، صرفه جویی در هزینه ها را نیز به دنبال دارد. این تحقیق به منظور مقایسه ی درصد اشباع اکسیژن خون شریانی حاصل از پالس اکسی متری و آزمایش گازهای خون شریانی درکودکان 1 تا 36 ماهه ی تحت عمل جراحی قلب بستری در بخش مراقبت های ویژه ی کودکان بیمارستان قلب شهید رجایی در سال 1376 انجام گرفته است. این تحقیق یک مطالعه ی تحلیلی است که بر روی 50 کودک انجام شد. روش انتخاب نمونه ها نمونه گیری مبتنی بر هدف بوده و پس از 4 ساعت از بدو ورود کودکان یک میلی لیتر خون شریانی برای آزمایش گازهای خون شریانی گرفته و هم زمان مشاهده ی پالس اکسی متری بر روی آن ها انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و مشخصات نمونه ها با اطلاعات حاصل از پرونده، آزمایشات و مشاهده ی علایم حیاتی بیمار بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های میانگین، انحراف معیار، آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. از 50 کودک مورد بررسی، 57 درصد تحت عمل جراحی قلب بازو 43 درصد تحت عمل جراحی قلب بسته قرار گرفته بودند. 42درصد کودکان در سنین 12 تا 36 ماه و 6 درصد بین گروه سنی 1 تا 5 ماهه بودند. بین درصد اشباع اکسیژن شریانی حاصل از پالس اکسی متری با درصد اشباع اکسیژن در آزمایش خون شریانی همبستگی قوی وجود داشت (995% = r). نتایج نشان داد که می توان از پالس اکسی متری به عنوان یک وسیله ی غیر تهاجمی در مورد اطفال تحت جراحی قلب استفاده کرد. استفاده از فرمول به دست آمده در این تحقیق برای تبدیل درصد اشباع اکسیژن به دست آمده از پالس اکسی متری به درصد اشباع آن در اندازه گیری خون شریانی توصیه می شود.

با توجه به مصرف روزانه مقادیر زیادی از داروها جهت کنترل بیماری ها و افزایش طول عمر، توجه افراد به اثرات جانبی این مواد بر سیستم های مختلف بدن معطوف شده است. مترونیدازول به عنوان یکی از داروهای پرمصرف همواره از نظر ایجاد عوارض خاص مورد توجه بوده است. به منظور بررسی اثرات احتمالی این دارو با مقادیر معمولی مصرف آن در انسان بر سیستم تناسلی نر، مطالعه حاضر بر روی موش های صحرایی نر در دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال های 1381 تا 1382 انجام گرفت. این پژوهش به روش تجربی در محیط آزمایشگاهی بر روی 24 موش صحرایی نر بالغ در سه گروه 8 تایی شامل دو گروه تجربی و یک گروه شاهد انجام گرفت. به گروه شاهد به مدت 60 روز آب آشامیدنی معمولی و به گروه اول تجربی روزانه 200 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن و به گروه دوم تجربی روزانه 400 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن پودر مترونیدازول محلول در آب به مدت 60روز داده شد. در پایان، بعد از بی هوشی موش ها در هر سه گروه، عمل خارج کردن بیضه ها انجام و مقاطع بافتی تهیه شده پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین مورد مطالعه بافت شناسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در گروه های تجربی وزن بیضه ها کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد ((P<0.001. کاهش سلول های دودمان اسپرم در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل معنی دار بود ((P<0.001. کاهش سلول های لیدیگ فقط در گروه دوم تجربی معنی دار بود (P<0.001). تفاوت تعداد سلول های سرتولی در هیچ یک از گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود.نتیجه گیری و توصیه ها: مترونیدازول بر بافت بیضه تاثیر گذاشته و موجب تضعیف عمل کرد بیضه می شود. از این رو پیشنهاد می شود این دارو با احتیاط بیشتری تجویز شده و در صورت امکان در مردان از داروهای جایگزین استفاده شود.

ویروس B19 از خانواده پارو ویریده، بیماری های مختلفی از قبیل بیماری پنجم، کم خونی بحرانی زودگذر، آپلازی، هیدروپس فتالیس و آپلازی مادرزادی را سبب می شود. با توجه به اهمیت عفونت با این ویروس در زمان حاملگی و اثر آن بر روی جنین که خطر از دست دادن جنین را افزایش می دهد، مطالعه حاضر بر روی زنان 15 تا 45 ساله ساکن شهر سراوان جهت تعیین سرواپیدمیولوژی این ویروس در سنین باروری در استان سیستان و بلوچستان در سال 1380 انجام گرفت. بعد از تعیین حجم نمونه که 365 نفر بود، شهر سراوان از نظر جغرافیایی به چهار منطقه تقسیم شده، و از هر منطقه به نسبت، نمونه ها از بین خانم های سنین 15 تا 45 ساله متاهل انتخاب و پس از اخذ 5 میلی لیتر خون، سرم آن ها جدا شده و تا زمان انجام آزمایش در منهای 20 درجه سانتی گراد نگه داری شد. جستجوی آنتی بادی برعلیه ویروس B19 توسط کیت الیزا ساخت کارخانه RADIM صورت گرفت. در زمان نمونه گیری پرسش نامه ای که حاوی اطلاعات دموگرافیک و متغیرهای مورد بررسی بود در مورد هر یک از افراد مورد مطالعه تکمیل شد. این مطالعه نشان داد که 2/59 درصد افراد مورد بررسی برعلیه ویروس B19 آنتی بادی داشتند. در بین افراد مورد مطالعه 3/17 درصد افراد در طی دوران باروری خود حداقل یک بار مرده زایی و 7/22 درصد حداقل یک بار سقط و 5/6 درصد بیش از یک بار در دوران باروری خود سقط را تجربه کرده بودند. بین سقط و داشتن آنتی بادی برعلیه B19 رابطه معنی داری مشاهده شد ((P=0.0003. ولی این رابطه بین مرده زایی و آنتی بادی بر علیه B19 معنی دار نبود. نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد شیوع عفونت با ویروس B19 در منطقه مورد بررسی در مقایسه با مطالعات انجام گرفته در مناطق دیگر کشورمان به خصوص تهران کمتر می باشد. علی رغم نبودن رابطه معنی دار آماری بین B19 و مرده زایی، انجام مطالعات گسترده تر توصیه می شود.

نظر به شیوع کوله سیستیت حاد به عنوان یکی از اورژانس های پزشکی و اهمیت شناسایی جرم های میکروبی و به دنبال آن درمان آنتی بیوتیکی مناسب برای این بیماری، مطالعه حاضر به منظور بررسی علل شایع میکروبی و آنتی بیوتیک موثر بر آن ها در بیماران مبتلا به کوله سیستیت حاد بستری در بیمارستان شفیعیه زنجان در طی 5 سال انجام گرفت. مواد و روش ها مطالعه به روش توصیفی از نوع داده های موجود، بر روی کلیه بیمارانی انجام شد که با تشخیص کوله سیستیت حاد در فاصله زمانی مهر 75 لغایت مرداد 80 مورد عمل جراحی قرار گرفته بودند و کشت و آنتی بیوگرام روی صفرای آن ها انجام پذیرفته بود. حساسیت میکروبی نسبت به آنتی بیوتیک ها سنجیده شد. میکروب شایع و آنتی بیوتیک موثر از برگه کشت و آنتی گرام استخراج شده و با آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تعداد 60 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند از این تعداد (70 درصد) 41 مورد دارای کشت مثبت و 19 مورد (30 درصد) دارای کشت منفی بودند. که 8/51 درصد از موارد کشت مثبت به زنان تعلق داشت. شایع ترین میکروب ها به ترتیب اشرشیاکولی (8/54 درصد)، استافیلوکوک کواگولاز منفی (3/14 درصد)، کلبسیلا و آنتروباکتر هر کدام 5/9 درصد بودند. موثرترین آنتی بیوتیک ها به ترتیب شامل آمیکاسین (5/69 درصد)، جنتامایسین (6/47 درصد) و نالیدیکسیک اسید (9/42 درصد) بودند.نتیجه گیری و توصیه ها: کشت صفرا در 70 درصد بیماران با کوله سیستیت حاد در زنجان مثبت می باشد و اشرشیاکلی شایع ترین میکروب می باشد. از آنجا که بیشترین حساسیت میکروبی نسبت به آمیکاسین گزارش شده، مصرف این آنتی بیوتیک در موارد کوله سیستیت حاد به عنوان انتخاب اول توصیه می شود. انجام مطالعات وسیع تر با تعداد نمونه بیشتر در این زمینه توصیه می شود.