Journal of Advances in Medical and Biomedical Research
Volume:11 Issue: 43, 2003

کالیکرین انسانی13 (hK13) آنزیمی است که توسط ژنhK13 از خانواده کالیکرین کد می شود. مطالعات متعددی وجود hK13 را در مایع منی، مایع آسیتی بیماران با سرطان تخمدان و شیر مادران گزارش کرده اند. در این مطالعه فعالیت آنزیمی و ویژگی سوبستراییhK13 مورد بررسی قرار گرفت. دی ان آی نوترکیب ویژه آنزیم hK13 در داخل سیستم ژنوم Pichia Pastoris قرار داده و تکثیر شد. سپس از محلول رویی پس از سانتریفوژ با استفاده از کروماتوگرافی مایع با قدرت سریع آنزیم فوق جدا شده و با استفاده از اولترا فیلتراسیون تغلیظ شد. با استفاده از دستگاه اسپکتروفلورومتر ویکتور سرعت اولیه کاتالیزوری آنزیم تعیین شده و برای تعیین ضریب ثابت میکائیلیس و منتون از نرم افزار کینتیک آنزیمی مدل 1/1 متصل به برنامه گرافی سیگما استفاده شد. دو تری پپتید والینیل پرولینیل آرژینین و فنیل آلانینیل سرینیل آرژینین متصل به 7 آمینو 4 متیل کومارین (AMC)بسیار سریع تر از سایر سوبستراها توسطhK13 هیدرولیز شدند و میزان ضریب ثابت میکائیلیس و منتون بر ضریب ثابت کاتالیتیکی محاسبه شده برای آن ها، نسبت به سایر سوبستراها بسیار بالاتر بود. آنزیم مذکور به سختی قادر به هیدرولیز پیوندهای پپتیدی از طرف عامل کربوکسیل لیزین بود. میزان ضریب ثابت کاتالیتیکی بر ضریب ثابت میکائیلیس و منتون برای هیدرولیز سوبسترای والینیل پرولینیل آرژینین توسط تریپسین 5/1 برابر هیدرولیز این سوبسترا توسط آنزیم hK13 بود.نتیجه گیری و توصیه ها: تری پپتید والینیل پرولینیل آرژنین متصل به 7 آمینو 4 متیل کومارین بهترین نوع سوبسترا (در بین 6 نوع تری پپتید مختلف) برای این آنزیم است. بنابراین شاید بتوان از افزایش اندک میزانhK13 به عنوان یک شاخص تومور برای کمک به تشخیص بیماری های سرطان (به ویژه سرطان پستان و تخمدان) استفاده نمود. استفاده از تکنیک های پیشرفته آزمایشگاهی جهت ساختن سوبستراهای ویژه hK13 و مرتفع نمودن مهار فعالیت آنزیم در جریان خون توصیه می شود.

علی رغم شناخت بعضی از تغییرات متابولیک و همودینامیک ناشی از غذا در افراد سالم، پاسخ های افراد دیابتی نوع II بعد از مصرف غذا و فرآیند هضم، هم چنان در پرده ابهام می باشد.به منظور شناخت تغییرات متابولیک و همودینامیک ناشی از مصرف درشت مغذی ها در افراد دیابتی نوع II تحقیق حاضر در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1380 صورت پذیرفت. تحقیق به روش کارآزمایی بالینی روی 15 فرد دیابتی نوع II انجام و پاسخ های متابولیک شامل انسولین، نوراپی نفرین و قند خون، قبل و تغییرات آن تا 6 مرحله زمانی (15، 30، 60، 90، 120 و 180 دقیقه) بعد از مصرف نشاسته گندم، کازئینات سدیم و روغن زیتون و پاسخ های قلبی - عروقی شامل برون ده قلبی و فشار خون سیستولیک قبل و تغییرات آن تا 5 مرحله زمانی (تا محدوده دو ساعت) بعد از مصرف مواد فوق تعیین شد. نتایج با آزمون های آماری تی زوج و آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری و تی وابسته مورد قضاوت قرار گرفت. 15 فرد دیابتی نوع 24) زن و 11 مرد) با متوسط سنی 2/5± 9/38 سال و متوسط نمایه توده بدن 6/1±24 کیلوگرم بر متر مربع مورد بررسی قرار گرفتند. پاسخ انسولین در افراد دیابتی بعد از کربوهیدرات و پروتئین افزایش یافت (P<0.05) ولی بعد از دریافت چربی تغییری مشاهده نشد. پاسخ انسولین 3 ساعت بعد از دریافت کربوهیدرات (6± 24 میکرو واحد بر میلی لیتر) بالاتر از میزان ناشتا (7/2±9/12 میکرو واحد بر میلی لیتر) بود (P<0.01). نوراپی نفرین به دنبال دریافت درشت مغذی ها افزایش یافت(P<0.05). برون ده قلبی صرفا بعد از دریافت پروتئین افزایش نشان داد و از 226±4020میلی لیتر در دقیقه، قبل از مداخله 262 ± 4389 میلی لیتر در دقیقه بعد از مداخله رسید (P<0.005). فشار خون سیستولیک بعد از دریافت هر سه ماده مغذی کاهش یافت و کاهش بعد از مصرف چربی معنی دار بود (P<0.005). نتیجه گیری و توصیه ها: پاسخ های متابولیک و قلبی - عروقی افراد دیابتی نوع 2 تحت تاثیر درشت مغذی های مختلف، متفاوت بود. تحقیقات دیگری با تعداد نمونه بیشتر توصیه می شود.

با توجه به شیوع بالای دیابت حاملگی و اهمیت تشخیص به موقع آن برای پیشگیری از عوارض در مادر و جنین و نیز پژوهش های اخیر در خصوص استفاده از 75 گرم گلوکز به جای 100 گرم در تشخیص دیابت حاملگی، مطالعه حاضر جهت بررسی رابطه تشخیص دیابت بر اساس آزمون تحمل گلوکز 75 گرمی با ایجاد عوارض در مادر و جنین طی سال های 811380 انجام گرفت. در این مطالعه توصیفی تحلیلی تعداد 450 نفر از زنان حامله، به روش آسان انتخاب شدند. تست تحمل گلوکز با 75 گرم گلوکز در بین هفته های 24 تا 28 حاملگی برای تمام افراد انجام شد و بر اساس معیارهای انجمن دیابت آمریکا افرادی که دو یا بیش از دو نمونه قند پلاسمای غیر طبیعی داشتند به عنوان افراد حامله دیابتی مشخص شدند. سپس اطلاعات مربوط به پی آمدهای نامطلوب حاملگی شامل ناهنجاری های مادرزادی، ماکروزومی، پره اکلامپسی اکلامپسی، زایمان زودرس و مرگ جنین از طریق مطالعه پرونده های پزشکی این افراد بعد از وضع حمل به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و آزمون های کای دو و دقیق فیشر استفاده شد. در این مطالعه 9/2 درصد از افراد آزمون غربال گری مثبت داشتند. هم چنین یک ارتباط معنی دار آماری بین آزمون غربال گری مثبت و نتایج زیان بار حاملگی شامل ناهنجاری های مادرزادی، ماکروزومی، پره اکلامپسی، اکلامپسی و زایمان زودرس وجود داشت ((P<0.01. لیکن بین آزمون غربال گری مثبت با مرگ جنین ارتباط معنی داری وجود نداشت. علاوه بر این ارتباط معنی دار آماری نیز بین آزمون غربال گری مثبت با برخی مشخصات فردی مادر از قبیل: سن، وزن، نمایه توده بدنی، تعداد حاملگی، گلوکوزوری، سطح قند خون ناشتا و نیز سابقه زایمان زودرس، مرگ جنین و ماکروزومی وجود داشت (001/0 (P=. ارتباطی بین تاریخچه ناهنجاری در نوزادان قبلی و نیز تاریخچه دیابت حاملگی با آزمون غربال گری مثبت دیده نشد.نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به ارتباط آزمون غربال گری مثبت با برخی عوامل خطرساز در مادر و نیز برخی پی آمدهای نامطلوب حاملگی، به نظر می رسد استفاده از 75 گرم گلوکز برای غربال گری دیابت، حداقل در مادران پرخطر، مفید باشد. انجام مطالعات گسترده تر در خصوص مقایسه روش تشخیص با 75 گرم گلوکز، با روش 100 گرم توصیه می شود.

در بسیاری از موارد به منظور بررسی کسر جهشی بطن چپ از اکوکاردیوگرافی استفاده می شود. از آنجا که به نظر می رسد معاینه بالینی دقیق و نتایج بررسی های پاراکلینیکی ساده تر بتواند با اطمینان کافی کارایی سیستولیک بطن چپ را تخمین بزند، مطالعه حاضر بر روی بیماران مراجعه کننده به بخش اکوکاردیوگرافی بیمارستان امام خمینی تهران در سال 1380 انجام گرفت. در این مطالعه تحلیلی از نوع مقایسه روش های تشخیصی، کلیه بیمارانی که جهت تعیین کسر جهشی به بخش اکوکاردیوگرافی ارجاع شده بودند (157 نفر) به صورت مستمر مورد بررسی قرار گرفتند. از تمامی بیماران شرح حال گرفته شد و برای آنان معاینه فیزیکی، نوار قلب و رادیوگرافی قفسه سینه انجام شد. سپس بر اساس اطلاعات حاصل و تخمین کسر جهشی بر اساس الگوی معین، نمونه های پژوهشی به سه گروه کسر جهشی "طبیعی"، "پایین" و"احتمالا پایین" تقسیم بندی شدند و نتایج با اکوکاردیوگرافی مقایسه شد. برای بررسی قدرت تشخیصی از محاسبه حساسیت، ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت و منفی استفاده شد. از بین 157 بیمار مورد بررسی در نهایت به دلیل عدم تکمیل اطلاعات، 128 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. از این تعداد کسر جهشی بطن چپ در 61 نفر طبیعی، در 52 نفر پایین و در 15 نفر احتمالا پایین تخمین زده شد. نتایج فوق در 90 درصد افراد گروه اول، 63 درصد افراد گروه دوم و 13 درصد افراد گروه سوم به وسیله اکوکاردیوگرافی تایید شد. در مجموع روش نیمه بالینی (شرح حال، معاینه فیزیکی، نوار قلب و رادیوگرافی سینه) از حساسیت 91 درصد، ویژگی 75 درصد، ارزش پیش بینی مثبت 63 درصد و ارزش پیش بینی منفی 95 درصد برای کشف موارد با کسر جهشی پایین در مقایسه با اکوکاردیوگرافی بر خوردار بود.نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد چنان چه در بررسی های بالینی، گرفتن نوار قلب و رادیوگرافی قفسه سینه، کسر جهشی بیمار طبیعی برآورد شود به ویژه زمانی که نوار قلب بیمار طبیعی باشد، نیازی به انجام اکوکاردیوگرافی نخواهد بود.

عفوت ادراری یکی از شایع ترین بیماری های عفونی باکتریال در کودکان است و تشخیص به موقع، نقش مهمی در پیش گیری از عوارض ثانویه آن دارد. روش انتخابی تشخیص عفونت ادراری کشت ادرار است، ولی اعتبار آزمایش تجزیه ادرار به عنوان یک آزمون غربال گری مورد بحث است. مطالعه حاضر به منظور تعیین قدرت تشخیصی آزمایش تجزیه ادرار برای تشخیص عفونت ادراری، در بیمارستان های شهید فهمیده و رازی کرمانشاه در طی سال های 78-1377 انجام شد. این مطالعه به صورت تحلیلی از نوع مقایسه آزمون ها بر روی بیماران مشکوک به عفونت ادراری انجام شد. بیمارانی وارد مطالعه شدند که 72 ساعت قبل از مراجعه آنتی بیوتیک دریافت نکرده و قادر به جمع آوری ادرار به روش مید استریم باشند. هرنمونه ادرار علاوه بر کشت، از نظر تعداد لکوسیت و باکتری در هرشان میکروسکوپی و وجود خون، پروتئین و نیتریت با نوار ادرار از نوع Behring آلمان بررسی شد. معیار مثبت برای کشت، وجود باکتری با تعداد کلنی بیش از 105 در نظر گرفته شد. در تجزیه ادرار، باکتری به هر تعداد و لکوسیت بیش از 5 عدد در یک شان میکروسکوپی و وجود پروتئین +1، خون +1 و نیتریت مثبت در نوار، مثبت در نظر گرفته شد. در نهایت هر کدام از شاخص ها با کشت ادرار مقایسه و میزان حساسیت و ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت و منفی هر شاخص محاسبه شد. 221 بیمار شامل، 163 دختر و 58 پسر مورد مطالعه قرار گرفتند. کشت ادرار در 6/69 درصد موارد مثبت شد. میزان حساسیت و ویژگی برای لکوسیت به ترتیب 3/86 درصد و73 درصد، در مورد نیتریت 66 درصد و 3/84 درصد، پروتئین 9/56 درصد و 2/35 درصد، خون 61 درصد و 44 درصد و باکتری در ادرار 9/71 درصد و 8/71 درصد بود. نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین حساسیت مربوط به لکوسیت (3/86 درصد) و بیشترین ویژگی مربوط به نیتریت (3/84 درصد) است. با توجه به پایین بودن حساسیت، آزمایش تجزیه ادرار با استفاده از نوار Behring یک روش مناسب برای غربال گری نمی باشد.

خلاصه ویروس انسانی لوسمی سلول T تیپ 1 (HTLV1) عامل بیماری لوسمی سلول T بزرگسالان (ATL) و بیماری میلوپاتی وابسته به HTLV1 و فلج اسپاستیک تروپیکال (TSP) می باشد. این ویروس ازطریق انتقال خون یا سرسوزن به ویژه در معتادین تزریقی و هم چنین از طریق شیردادن و تماس جنسی ازمرد به زن انتقال می یابد. این مطالعه برای یافتن وفور آنتی بادی برعلیه ویروس فوق دربیماران تالاسمی ماژور، به عنوان یک گروه پرخطر و مقایسه ی آن با افراد سالم در شهر زابل و زاهدان در سال 1380 انجام گرفت. این مطالعه ی کوهورت تاریخی بر روی 190 بیمار شناخته شده با تالاسمی ماژور و 189 فرد سالم از شهرهای زابل و زاهدان انجام شد. از کلیه ی افراد 3 میلی لیتر خون در لوله ی فاقد ضد انعقاد گرفته و سرم آن ها جدا شد. سپس به روش الیزا آنتی بادی ضد HTLV1 در آن ها جستجو شده و در موارد مثبت برای تعیین تیپ ویروس از روش وسترن بلات استفاده شد. نتایج با استفاده از آمار توصیفی بیان و برای مقایسه ی گروه ها از آزمون کای دو استفاده شد. آنتی بادی برعلیه HTLV1 در 6/1 درصد بیماران تالاسمیک و 5/0 درصد افراد سالم یافت شد. هیچ یک از افراد مثبت، سابقه ی دریافت خون از استان خراسان را نداشته، و هیچ رابطه ای بین سن، جنس، فامیل بودن پدر و مادر، وجود فرد تالاسمیک در خانواده و سابقه ی مسافرت به استان خراسان با ابتلا به HTLV1 دیده نشد. نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج حاکی از آن است که احتمالا راه اصلی انتقال HTLV1 در کشور ما انتقال خون می باشد. بنابراین لازم است ابتدا تمام جمعیت اهداکننده ی خون و سپس فقط اهداکننده های جدید از نظر وجود HTLV1 بررسی شوند تا با تشخیص موارد سرولوژیک مثبت از انتقال این ویروس به بقیه ی افراد جلوگیری شود.

شهر زنجان با جمعیتی بالغ بر سی صد هزار نفر در حال حاضر از منابع آب زیرزمینی جهت شرب استفاده نموده و هم اینک به دلیل دفع غیراصولی فاضلاب شهری و نیز کاهش نزولات جوی طی دهه گذشته در معرض خطر کمبود جدی و آلودگی آب می باشد. از این رو به دلیل اهمیت موضوع بهداشت آب، این تحقیق جهت تعیین برخی خصوصیات مهم شیمیایی و میکروبی منابع آب آشامیدنی شهر زنجان طی سال های 80-79 صورت گرفت. تحقیق از نوع توصیفی بوده و طی آن ازکلیه چاه های تامین کننده آب آشامیدنی شهری طی چهار فصل نمونه های متعدد در مجموع به تعداد 280 نمونه جهت بررسی شیمیایی و میکروبی اخذ شد. مقادیر مربوط به نیترات، نیتریت، کلرید، کل کلی فرم ها و کلی فرم های مدفوعی با روش اسپکتروفتومتری، تیتراسیون آرژانتومتری و تخمیر چند لوله ای کلی فرم ها اندازه گیری شد. برای تحلیل آماری از آزمون کروسکال والیس استفاده شد. در این تحقیق 36 حلقه چاه آب آشامیدنی، بر اساس موقعیت محلی و احتمال خطر آلودگی، به دو دسته درون شهری (22 حلقه) و برون شهری (14 حلقه) تقسیم شدند. میانگین غلظت نیترات، نیتریت و کلرور چاه های درون و برون شهری اختلاف معنی دار نشان داد (P<0.0003، P<0.03، P<0.0003). نیترات در برخی چاه های درون شهری بالاتر از استاندارد ولی نیتریت و کلرور کلیه چاه ها کمتر از حد استاندارد بودند. مجموع نسبت غلظت واقعی نیترات و نیتریت به مقدار استاندارد آن ها (شاخص سازمان جهانی بهداشت) نیز محاسبه و مشخص شد در 4 حلقه چاه فراتر از یک) بیش از حد مجاز) بود. در خصوص نتایج میکروبی نیز هیچ چاه درون یا برون شهری آلودگی به کلی فرم ها و کلی فرم های مدفوعی نداشت.نتیجه گیری و توصیه ها: این تحقیق نشان داد که برخی از چاه های آب شرب شهر از نظر غلظت نیترات و نیتریت در شرایط نامطلوبی بوده و برخی نیز در معرض خطر آلودگی می باشند. توصیه می شود با توجه به مشخصات هیدرولیکی، شبکه توزیع آب آشامیدنی شهر از نظر نیترات و نیتریت مورد بررسی قرار گرفته و در صورت نیاز راه کارهای مناسب اتخاذ شود.