فهرست مطالب
دو ماهنامه میکروب شناسی پزشکی ایران
سال دوم شماره 1 (بهار 1387)
- 80 صفحه، بهای روی جلد: 20,000ريال
- تاریخ انتشار: 1387/02/10
- تعداد عناوین: 12
-
-
صفحه 1زمینه و اهدافکمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس از مجموعه مایکوباکتریوم های با شباهت ژنتیکی زیاد تشکیل شده که با توجه به طولانی بودن زمان انکوباسیون، تعیین هویت این باکتری ها بسیار مشکل است. به دلایل بهداشتی، تمایز بین مایکوباکتریوم بویس از سایر مایکوباکتری های کمپلکس توبرکلوزیس از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این تحقیق ارزیابی یک روش جهت افتراق مایکوباکتریوم بویس از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می باشد.روش بررسییک قطعه از شبه ژن oxyR به طول 548 جفت باز هدف آزمایش PCR-RFLP قرار گرفت. نوکلئوتید 285 از قطعه هدف مذکور در ژنوم مایکوباکتریوم بویس و مایکوباکتریوم بویس BCG، حاوی باز آدنین، در حالی که در تمامی دیگر اعضاء کمپلکس توبرکلوزیس حاوی باز گوانین می باشد که باعث از بین رفتن یک سایت عملکرد آنزیم AluI می شود. لذا در قطعه مذکور، در مایکوباکتریوم بویس و مایکوباکتریوم بویس BCG چهار سایت برش، در حالی که در سایر مایکوباکتری های کمپلکس، سه سایت برش توسط این آنزیم وجود دارد. در 6 جدایه بالینی مایکوباکتریوم جدا شده از انسان و 50 جدایه گاوی و 5 سویه استاندارد، قطعه مورد نظر از شبه ژن oxyR توسط PCR تکثیر و سپس با استفاده از آنزیم AluI برش داده شد و الگوهای برش با یکدیگر مقایسه شد.یافته هادر تمامی موارد مربوط به مایکوباکتریوم بویس و مایکوباکتریوم بویس BCG سه قطعه ناشی از برش، در حالی که در تمامی موارد مربوط به سایر مایکوباکتری ها، یک قطعه ناشی از برش مشاهده شد.نتیجه گیریروش PCR-RFLP بر روی شبه ژن oxyR روشی سریع و دقیق جهت افتراق مایکوباکتریوم بویس از سایر مایکوباکتری های کمپلکس توبرکلوزیس می باشد.
کلیدواژگان: مایکوباکتریوم بویس، کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، شبه ژن AluI، PCR، PFLP، oxyR -
صفحه 9زمینه واهداف
عفونت های طبیعی استافیلوکوکوسی و واکسن های حاوی سلول کامل باکتری توانایی کمی در برانگیختن آنتی بادی های میزبان دارند. در حالی که آنتی بادی های اختصاصی بر علیه آنتی ژن های نوترکیب استافیلوکوکوسی بسیار محافظت کننده هستند. ساکول آنتی ژنی است که به تازگی شناخته شده است و اطلاعات اندکی در مورد ویژگی های ساختاری و ایمونولوژیکی آن وجود دارد. هدف این مطالعه کلون کردن و تعیین توالی ژن ساکول استافیلوکوکوس اورئوس می باشد.
روش بررسیپس از تهیه پرایمرهای اختصاصی قطعه ای از ژن مورد نظر با روش PCR تکثیر یافت و به همراه پلاسمید با آنزیم های NdeIو XhoI، به صورت انتهاهای چسبان تولید گردیدند. پس از ترانسفورم pET21asacol به درون باکتری حد واسط اشریشیا کلی، پلاسمید نوترکیب با روش های هضم آنزیمی و تعیین ترادف ارزیابی شد. در نهایت ژن sacol با استفاده از نرم افزار مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته هاژن ساکول به طول 723 جفت باز با توالی صحیح، کلون گردید. هضم آنزیمی با موفقیت انجام شد بدین ترتیب که ساکول به طور کامل از پلاسمید جدا گردید. تعیین توالی شباهت 100 درصد را با ژن الگوی اولیه ازاستافیلوکوکوس اورئوس نشان داد. بررسی نرم افزاری حاکی از آن بود که این ژن پروتئینی به وزن مولکولی 32 کیلو دالتون را کد کرده و دارای 267 اسید آمینه می باشد که در انتهای N- ترمینال دارای یک C51 پپتیداز و در ساختار ثانویه خود دارای 1 مارپیچ آلفا و14صفحه بتا می باشد.
نتیجه گیریساکول در اکثر سویه های استافیلوکوکوس اورئوس حفظ شده است وممکن است در اکثر عفونت های استافیلوکوکوسی نقش داشته باشد. مطالعه نقش ایمونولوژیک و بررسی تنظیم بیان آن در مطالعات آتی اهمیت آن را فاش خواهد ساخت.
کلیدواژگان: استافیلوکوکوس اورئوس، ساکول، کلونینگ -
صفحه 15زمینه و اهدافانتروکوک ها جزء فلور طبیعی دستگاه گوارش انسان می باشند، ولی تحت شرایطی می توانند باعث عفونت شوند و مهمتر اینکه یکی از عوامل عفونت های بیمارستانی هستند. مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین در انتروکوک ها، مصرف این دارو را محدود کرده است. با توجه به فراوانی فنوتیپ های vanA و vanB در میان انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین، در این مطالعه به شناسایی خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی vanA و vanB در سویه های بالینی پرداخته شده است.روش بررسی32 سویه انتروکوک مقاوم به ونکومایسین، از میان ایزوله های انتروکوک جدا شده از نمونه های ادرار و یک نمونه خون مورد بررسی قرار گرفتند. مقاومت این سویه ها نسبت به دیسک های ونکومایسین، تیکوپلانین، تتراساکلین، جنتامایسین، اریترومایسین و سیپروفلوکساسیین تعیین گردید. MIC ونکومایسین، برای تمام سویه ها با روش microdilution بدست آورده شد. بررسی وجود ژن های vanA و vanB برای 31 ایزوله ای که μg/ml6≤ MIC داشتند، توسط PCR انجام شد.یافته هابر اساس نتایج آنتی بیوگرام تیکوپلانین وMIC ونکومایسین، 25 سویه دارای فنوتیپ vanA و 6 سویه دارای فنوتیپ vanB بودند. تمام سویه ها به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند و به ترتیب% 87/96، %25/81 و %12/78 از سویه ها به دیسک های اریترومایسین، تتراساکلین و جنتامایسین مقاوم بودند. ژن های vanA و vanB به ترتیب در تمام 25 ایزوله ای که فنوتیپ vanA و 6 سویه ای که vanB داشتند، شناسایی شد. در 13 سویه از 25 سویه که دارای فنوتیپ vanA بودند، هر دو ژن vanA و vanB توسط PCR تکثیر شد.نتیجه گیرینتایج نشان می دهد که از 25 سویه دارای فنوتیپ vanA 12 سویه انتروکوک، فنوتیپ و ژنوتیپ vanA و 13 ایزوله (%52) با وجود داشتن فنوتیپ vanA، دارای هر دو ژن vanA و vanB بودند. 6 سویه فنوتیپ و ژنوتیپ vanB را دارند. با توجه به امکان ایجاد تغییر ژنوتیپی در انتروکوک ها، به نظر می رسد این ایزوله ها ژن vanB را از طریق انتقال پلاسمیدی بدست آورده اند.
کلیدواژگان: انتروکوک، ونکومایسین، vanB، vanA -
صفحه 23زمینه و اهدافسلول های باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به طور طبیعی بر روی پوست و غشاء های مخاطی بدن انسان زندگی می کند و نیز یکی از عوامل مهم عفونت های nosocomial (عفونت های بیمارستانی) می باشد. توانایی تشکیل بیوفیلم نقش مهمی در ویرولانس این باکتری دارد. کینولون ها از دسته آنتی بیوتیک هایی هستند که برای سالیان متمادی، برای درمان عفونت های ادراری ایجاد شده توسط استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به کار برده شده اند. با توجه به مقاومت برتر سلول های ساکن ساختارهای بیوفیلمی نسبت به آنتی بیوتیک ها در مقایسه با سلول های پلانکتونیک، مطالعه مقاومت بالای سویه های بومی مولد بیوفیلم استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس هدف این بررسی قرار گرفت.روش بررسیدر این پژوهش، 10 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بومی از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جدا شد و همچنین سویه استاندارد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس PTCC 1435 به عنوان کنترل به کار رفت. شناسایی ایزوله ها بوسیله آزمایش های مورفولوژیک و بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. به دنبال آن آزمون های سنجش حساسیت باکتری علیه 3 آنتی بیوتیک کینولونی (سیپروفلوکساسین) (CP)، افلوکساسین(OFX) و نالیدیکسیک اسید(NA) به دو روش دیسک گذاری (Kirby – Baure) و تهیه غلظت در لوله (Broth dilution test) انجام شد.یافته هامیانگین حداقل تراکم بازدارندهMIC (Minimum Inhibitory Concentration) این آنتی بیوتیک ها برای 10 ایزوله بدست آمده به این صورت بدست آمد: سیپروفلوکساسین lμ/gμ 375/7، افلوکساسین lμ/gμ 53/11و نالیدیکسیک اسید lμ/gμ 2/259. سپس مدلی تجربی برای تولید بیوفیلم در شرایط آزمایشگاهی طراحی شد و از این ایزوله ها، بیوفیلم به دست آمد. سپس MIC این 3 آنتی بیوتیک علیه شکل بیوفیلم ایزوله ها تعیین شد. مدل تجربی بیوفیلم افزایش مقاومت نسبت به این آنتی بیوتیک ها را نشان داد: از 15 برابر افزایش مقاومت در برابر نالیدیکسیک اسید تا 18 برابر در مقابل سیپروفلوکساسین. میانگین MICآنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، افلوکساسین، نالیدیکسیک اسید علیه شکل بیوفیلم10 ایزوله به ترتیب برابر lμ/gμ 4/128، lμ/gμ 8/177 و lμ/gμ 4/3942 بود.نتیجه گیریاستافیلوکوکوس اپیدرمیدیس افزایش مقاومت در مقابل آنتی بیوتیک های کینولونی مختلف در ساختار بیوفیلم نسبت به شکل پلانکتونیک نشان داد. نتایج حاصل از این پژوهش بر روی سویه های بومی با نتایج حاصل از پژوهش های مشابه در دیگر سویه ها همخوانی دارد و بر مصرف دوز کافی آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت های ادراری ناشی از بیوفیلم تاکید دارد.
کلیدواژگان: باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، بیوفیلم، عفونت ادراری، کینولون -
صفحه 31زمینه و اهدافهلیکوباکتر پیلوری عامل التهاب معده و زخم های گوارشی و عامل خطر ایجاد آدنوکارسینومای معده به شمار می آید. ژن وابسته به سیتوتوکسین A (cagA) یکی از مهمترین شاخص های بیماریزایی این باکتری می باشد که به دلیل تنوع ژنتیکی در نواحی جغرافیایی مختلف از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ژن مذکور در بیماران دچاراختلالات گوارشی و ارزیابی آن به منظور غربالگری بیماران در معرض خطر بالا می باشد.روش بررسیدر این مطالعه 180 بیمار دچار اختلالات گوارشی مراجعه کننده به بخش اندوسکوپی بیمارستان امیر اعلم یا انستیستو کانسر شهر تهران وارد مطالعه شدند. از میان 120 بیماری که هلیکوباکتر پیلوری از آنها جدا شد،81 بیمار دچار سوء هاضمه بدون زخم، 17 بیمار دچار زخم گوارشی و 22 بیمار مبتلا به سرطان معده بودند. پس از کشت، جداسازی باکتری و استخراج ژنوم جستجوی ناحیه حفاظت شده ژن وابسته به سیتوتوکسین با استفاده ازPCR انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون مجذور کای انجام شد.یافته ها120 سویه هلیکوباکتر پیلوری از 180 بیمار مورد بررسی جدا شد. از میان 120 سویه مورد بررسی، 101 سویه (2/84%) cagA مثبت بودند و 19 سویه باقیمانده (8/15%) cagA منفی بودند. تمام بیماران دچار سرطان معده سویه های cagA مثبت را حمل می کردند و وجود این ژن با سرطان معده در مقایسه با بیماران دچار سوء هاضمه بدون زخم، ارتباط معنی داری را نشان داد. در عین حال با سایر اشکال بالینی اختلاف معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیریبه دلیل پراکندگی یکنواخت ژن cagA در بیماران دارای علایم بالینی متفاوت، بررسی حضور ژن cagA به تنهایی نمی تواند به عنوان شاخص تعیین کننده برای یک پیامد بالینی ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری باشدکلیدواژگان: ژن وابسته به سیتوتوکسین A، سرطان معده، زخم گوارشی
-
استفاده توام فاژ لیتیک و آلکالین فسفاتاز برای درمان عفونت سوختگی ناشی از اشرشیاکلی در موش آزمایشگاهیصفحه 37زمینه و اهداف
باکتریوفاژها به اشکال مختلف از باکتری ها به عنوان میزبان برای تکثیر و بقای خود استفاده می کنند. گروهی از آنها لیتیک هستند، که پس از تکثیر در میزبان سبب لیز باکتری ها می شوند. از این نوع برای درمان عفونت های باکتریال و فاژتایپینگ استفاده می شود. که در مقایسه با آنتی بیوتیک ها دارای مزایای درمانی زیادی هستند. در این مطالعه نیز اثرات درمانی و ضد میکروبی فاژ لیتیک جداشده از منابع طبیعی بر علیه باکتری اشرشیاکلی در عفونت سوختگی ناشی از این باکتری مورد مطالعه قرار گرفته است.
روش بررسیباکتریوفاژهای لیتیک با استفاده از محیط کشت لوریا براث و روش Overlay از منابع محیطی جستجو و جداسازی شدند. در مرحله بعد با استفاده از میزبان باکتریایی تکثیر و پس از فیلتراسیون و رسوب پلی ساکاریدهای موجود به عنوان استوک درمانی استفاده شدند. برای درمان از نوعی مدل سوختگی موش آزمایشگاهی و عفونت القاء شده در پشت حیوان استفاده شد.
یافته هافاژهای لیتیک به فراوانی از مدفوع گوسفند، انسان و فاضلاب شهری جداسازی شدند. در مجموع تیتر فاژ جداشده از مدفوع گوسفند بسیار بالاتر از بقیه نمونه ها بود. نتایج آزمون مقایسه نسبت های کای-دو نشان می دهد، بین درصد بروز مرگ در گروه های مختلف اختلاف معنی داری وجود دارد.
نتیجه گیریبا توجه به آنالیز های آماری، در این مطالعه تزریق فاژهای لیتیک مانع مرگ 80 درصد موش های مبتلاء به عفونت ناشی از اشرشیاکلی شد. که می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند بر علیه عفونت های ناشی از باکتری ها از آن استفاده شود
کلیدواژگان: باکتریوفاژلیتیک، اشرشیاکلی، موش آزمایشگاهی، آهکالین فسفاتاز -
صفحه 45زمینه و اهدافاسترپتوکوک های دهانی بویژه استرپتوکوکوس موتانس از عوامل موثر در ایجاد پوسیدگی دندان و بیماری های پریودنتال شناخته شده اند. با افزایش مقاومت باکتریایی به آنتی بیوتیک ها، برای حذف باکتری های پاتوژن حفره دهانی یک روش جدید، از جمله استفاده از پروبیوتیک ها می تواند مورد بررسی قرار گیرد. به همین منظور در این مطالعه تاثیر لاکتوباسیلوس فرمنتوم به عنوان یک ارگانیسم پروبیوتیک بر فرایند اتصال استرپتوکوک های دهانی به سطوح، مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسیسویه استاندارد استرپتوکوکوس موتانس ATCC35668 به همراه 40 سویه استرپتوکوکوس موتانس وسایر استرپتوکوک های دهانی جداشده از نمونه های پلاک و پوسیدگی افراد داوطلب مورد بررسی قرارگرفت. قدرت تشکیل بیوفیلم در این سویه ها با روش رنگ سنجی ارزیابی گردید و قویترین سویه ها در تشکیل بیوفیلم انتخاب شد. سپس تاثیر سویه پروبیوتیک (لاکتوباسیلوس فرمنتوم ATCC9338) بر اتصال استرپتوکوک ها در میکروتیتر پلیت های پلی استیرنی به طور همزمان و 30 دقیقه قبل از ورود استرپتوکوک به سیستم مورد بررسی قرار گرفت.یافته هانتایج نشان دهنده کاهش اتصال استرپتوکوک ها در حضور پروبیوتیک مربوطه بود که در زمانی که سویه پروبیوتیک قبل از استرپتوکوک وارد سیستم شده بود کاهش اتصال بیشتر شد. کاهش اتصال احتمالا به دلیل کلونیزه شدن جایگاه های اتصال با سویه پروبیوتیک قبل از ورود سویه استرپتوکوکی و میانکنش بین باکتری ها می باشد.نتیجه گیریچون اتصال مهمترین و اولین فاکتور در ایجاد پوسیدگی و بیماری می باشد، کاهش اتصال می تواند راه موثری در کاهش ریسک پوسیدگی دندان باشد.
کلیدواژگان: استرپتوکوک، اتصال، پوسیدگی دندان، پروبیوتیک، لاکتوباسیلوس فرمنتوم -
صفحه 53زمینه و اهدافغلظت های کمتر از توقف دهنده رشد (Sub-MIC) به غلظت زیر MIC گفته می شود که می تواند باعث القاء تغییرات مورفولوژیکی، تغییر در میزان بیان فاکتور های ویرولانس و خصوصیات بیوشیمیایی گردد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرSub-MIC دو آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین و آمپی سیلین بر روی فعالیت همولیتیکی باکتری اشریشیاکلی بود.روش بررسیدو ایزوله کلینیکی باکتری اشریشیاکلی که دارای بیشترین فعالیت همولیتیکی در بین ایزوله ها بودند انتخاب شدند، سپسMIC دو آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین و آمپی سیلین به روی آنها تعیین شد و سپس غلظت های MIC و Sub-MIC (8/1، 4/1، 2/1) دو آنتی بیوتیک فوق به روی فعالیت همولیتیکی دو ایزوله بررسی گردید.یافته هادر مقایسه با لوله کنترل در مورد آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین، مشخص شد که در غلظت هایMIC و Sub-MIC (8 / 1، 4 ∕ 1، 2 ∕ 1) کاهش معنی داری در میزان فعالیت همولیتیکی مشاهده می شود و هرچه غلظت آنتی بیوتیک کمتر می شد، میزان فعالیت همولیتیکی بیشتر می گردید. در مقایسه با لوله کنترل در مورد آمپی سیلین، در غلظت های مختلف آنتی بیوتیک تغییر محسوسی در کاهش میزان فعالیت همولیتیکی مشاهده نشد.نتیجه گیریدر این مطالعه مشخص گردید که غلظت هایSub-MIC آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین میزان تولید همولیزین را در باکتری اشریشیاکلی کاهش می دهد ولی آمپی سیلین به روی فعالیت همولیتیکی دو ایزوله اشریشیاکلی مورد بررسی تاثیریکلیدواژگان: اشریشیاکلی، فعالیت همولیتیکی، سیپروفلوکساسین، آمپی سیلین، کمترین غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC)، غلظت کمتر از Sub، MIC) MIC)
-
صفحه 59عفونت های بیمارستانی یکی از عوارض بستری در بیمارستان بوده و استافیلوکوکوس اورئوس یکی از میکروارگانیسم های مهم مولد عفونت بیمارستانی می باشد. تجویز نامناسب آنتی بیوتیک در ایجاد استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم نقش دارد (2و1). قسمت قدام بینی محل اصلی کلونیزه شدن این باکتری است گرچه در نواحی دیگری نظیر پوست ناحیه آسیب دیده و زیربغل، واژن، پرینه و مخاط نازو فارنکس نیز کلونیره می شود(3). 50-25% افراد سالم با این ارگانیسم کلونیزه شده و شیوع کلونیزاسیون در افراد آلوده به HIV، همودیالیزی ها بیماران با صدمات پوستی، معتادین تزریقی و دیابتیک های وابسته به انسولین شایعتر است (4). مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس به کلاس های مختلف آنتی بیوتیکی گزارش شده و شیوع استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین(Methicillin Resistant Staphylococcus Aureus) اکتسابی از جامعه و بیمارستان در حال افزایش می باشد (5-7).
511 بیمار بستری در بیمارستان لقمان حکیم بین سال های 1383-1377 {180بیمار(35%)زن و 331بیمار (65%)مرد} که در کشت از نمونه های ارسالی ایشان نظیر خون، ادرار، ترشحات ریوی استافیلوکوکوس اورئوس بدست آمد بررسی شدند. در صورتیکه کشت های مثبت استافیلوکوکوس اورئوس در محیط کشت مولر هینتون هاله کمتر از mm 9 در اطراف دیسک متی سیلین با غلظت μg5 تشکیل داده بود به آن (MRSA) اطلاق شد واگر بیمار در هنگام بستری مبتلا به عفونت نبوده و یا در دوره کمون ابتلابه آن نباشد به عنوان اکتسابی از بیمارستان (HA-MRSA) در نظر گرفته شد والگوی مقاومت نسبت به 11 آنتی بیوتیک با روش دیسک دیفیوژن و متد کربی بائر(8و9) مشخص گردید.
از 511 نمونه، 462 مورد (90%) مقاوم به متی سیلین بود. 345 مورد (6/74%) از بخش ICU مسمومین، 34 مورد (3/7%) از بخش جراحی بودند. از 462 مورد مقاوم به متی سیلین 299 مورد (65%) مربوط به جنس مذکر و 163 مورد (35%) مربوط به جنس مونث بود. مقاومت نسبت به سیپروفلوکساسین (3/1%)، پنی سیلین (2/0%)، آمپی سیلین (2/0%)، کلرامفنیکل (5/1%)، آمیکاسین(9/0%)، جنتامایسین (1/1%)، اریترومایسین (3/1%)، لینکومایسین (4/0%)، کلیندامایسین (4/0%) و کوتریموکسازول (4/0%) بود.
در مطالعه حسیبی وهمکاران (10) مقاومتی به ونکومایسین در MRSA اکتسابی از بیمارستان وجود نداشته شاید این تفاوت با تحقیق حاضر بدلیل انجام روش MIC در بررسی مقاومت باشد. در مطالعات رضوی و شکوهی (12،11)، 34% از S.aureus مقاوم به کلوگزاسیلین و 100% مقاوم به پنی سیلین و آموکسی سیلین گزارش شده بدون آنکه راه اکتساب عفونت استافیلوکوکی (بیمارستان یا جامعه) مشخص شود ولی در این مطالعه 90% MRSA از بیمارستان کسب شدند. در گزارشی از قبرس (13) شیوع MRSA (5/37%) بسیار کمتر از مطالعه حاضر(7/83%) می باشد. در مطالعه ای در کانادا (14)، MRSA در جنس مذکر شایعتر (57%) بود که با تحقیق حاضر مشابه است. آمار بسیار بالای عفونت های MRSA اکتسابی از بیمارستان لقمان حکیم دقت در شروع درمان آنتی بیوتیکی تجربی مناسب رایادآوری می نماید
-
Page 1Background And ObjectivesMycobacterium tuberculosis complex is consisted of homogenous organisms.They are slowly growing mycobacteria and their isolation and identification are difficult and time consuming. Differentiation of Mycobacterium bovis, causative mammalian tuberculosis, from other members of Mycobacterium tuberculosis complex is very important in epidemiology and control of disease in humans and animals. The aim of this study was to evaluate a molecular method to differentiate Mycobacteriom bovis from Mycobacterium tuberculosis.Material And MethodsDNA human isolates of Mycobacterium tuberculosis (n=6) and Mycobacterium bovis isolates (50) were extracted and used as template in PCR. A 548bp fragment of oxyR pseudogene was amplified and digested with AluI endo nuclease. The nucleotide 285 could be adenine (M. bovis) or guanine (M. tuberculosis). Such variation produces different restriction site for AluI.ResultsThere were three incisive fragments in all Mycobacterium bovis and Mycobacterium bovis BCG strains and one incisive fragment in other members of Mycobacterium tuberculosis complex.ConclusionPCR-RFLP method on 548bp fragment of oxyR gene is a rapid and accurate method to differentiate Mycobacterium bovis and Mycobacterium bovis BCG from other members of Mycobacterium tuberculosis complex.Keywords: Mycobacterium bovis, Mycobacterium tuberculosis complex, oxyR pseudogene, PCR, RFLP, AluI
-
Page 9Background and Objectives
Natural staphylococcal infections and vaccines based whole bacteria lead to poor antibody responses, but recent research reveals that specific antibodies based on recombinant staphylococcal antigens are much more protective. Sacol is a novel antigen that its structural and immunological traits poorly characterized. This research aimed to clone of sacol, a novel gene from Staphylococcus aureus.
Material And MethodsThe specific primers with suitable restriction sites were designed and sacol amplified by PCR. The sacol and plasmid were produced as sticky ends by restriction enzymes NdeI and XhoI. To amplify the recombinant plasmid the pET21sacol transferred into competent cell E.coliTOP10. The recombinant plasmid harvested from the host and analyzed by restriction enzymes and sequencing. Finally,sacol gene analyzed by bioinformatics tools.
ResultsThe sacol gene has 723bp which amplified, cloned and sequenced successfully. Sacol is highly conserved in Staphylococcus aureus strains. Moreover, software analysis shows that sacol encodes a protein with 32KDa molecular weight (267 amino acids) which has similarity with C51 peptidase in N-terminal with one alpha helix and 14 beta sheets.
Conclusionthe sacol gene is conserved in majority of Staphylococcus aureus strains and may exist and express in most of staphylococcal infections.The role and regulation of the gene is thus of great interest.
Keywords: Staphylococcus aureus, sacol, cloning -
Phenotypic and genotypic characterization of vancomycin-resistant Enterococci from clinical isolatesPage 15Background And ObjectivesAlthough Enterococci are part of the normal flora of the gastrointestinal tract in humans, they cause infections under certain circumstances. Vancomycin Resistant Enterococci (VRE) cause serious problems resulting in limited therapeutic options in hospitalized patients. In this study we examined the VRE isolated from clinical specimens to determine the prevalence of vanA and vanB phenotypes.Material And MethodsThirty-two vancomycin resistance Enterococci isolates cultured from clinical samples were investigated. Resistance of isolates to vancomycin, teicoplanin, tetracycline, gentamicin,erythromycin and ciprofloxacin were determined by disk diffusion method. MIC of vancomycin for all strains was determined using by micro-dilution method. Existence of vanA and vanB genes was checked by PCR.ResultsUsing microbroth dilution assay, 25 and 5 isolates appeared as vanA and vanB phenotypes respectively. All isolates were resistance to ciprofloxacin. Resistance to erythromycin, tetracycline and gentamicin were detected in 96.87%, 81.25% and 78.12% of isolates respectively. vanA and vanB genes were found in 25 and 6 isolates respectively. Co-existence of vanA and vanB were found in 13 isolates using PCR.ConclusionOur results showed that 12 and 6 of the strains are phenotypically and genotypically vanA and vanB respectively. Although 13 of 25 isolates (52%) showed vanA phenotype, they have both vanA and vanB genes. With the possibility of genotypically alteration in enterococci, it seems that these isolates acquired vanB gene through conjugation.Keywords: Enterococci, Vancomycin, vanA, vanB
-
Page 23Background And ObjectivesBacterial cells of Staphylococcus epidermidis are naturally occurring on skin and human mucosal membranes. They also cause nosocomial infections. Capability of biofilm formation plays an important role in the bacterial virulence. Quinolones have been used to treat urinary tract infections caused by S. epidermidis for several years. Thus, resistance to this type of antibiotics has emerged among the strains of this organism. Since the bacterial cells residing within biofilm structures are more resistant than those in planctonic stage, we conduct this study to examine the effect of quinolnes was the main goal of ones study of higher resistance of native biofilm producing strains is the goal of this projectMaterial And MethodsIn this research ten native isolates of S. epidermidis were obtained from pathients with urinary tract infection. Also standard strain of S. epidermidis PTCC 1435 was used as a control.Identification of strains was confirmed using morphological and biochemical tests. Challenge tests against the isolated was performed using three quinolone antibiotics including Ciprofluxacin, Ofluxacin, Nalidixic acid, with two different procedures: kirby bauer disk diffusion test, and broth dilution test.ResultsAverage of MICs of above mentioned antibiotics against ten isolated was obtained as follow:Ciprofluxacin (7/375 μg/μl), Ofluxacin (11/53 μg/μl), Nalidixic acid (259/ 2 μg/μl). Experimental biofilm model of these bacteria showed much higher resistance to quinolone antibiotic, from 15 times in case of Nalidixic acid to 18 times greater resistance in case of Ciprofluxacin. Average of MICs amang ten isolates against thethree antibiotics also showed increased resistance as follow: Ciprofluxacin (128/4 μg/μl),Ofluxacin (177/8 μg/μl), Nalidixic acid (3942 /4 μg/μl).ConclusionS. epidermidis showed increased resistance to different quinolone antibiotics in biofilm structure, comparing to those of planktonic form. Results obtained from this research is in agreement with those of other similar projects; and emphesize on applying of a de quaite doses of antibiotics against urinary infection caused by biofilmic Staphylococcus epidermidis.Keywords: Staphylococcus epidermidis, biofilm, urinary tract infection, quinolone
-
Page 31Background And ObjectivesThe gastric pathogen Helicobacter pylori is introduced as an etiologic agent of gastritis and peptic ulcer and is associated with development of gastric adenocarcinoma. One of the most studied virulence marker of H. pylori is cytotoxin-associated gene A (cagA) with significant geographical heterogeneity around the world. This study was undertaken to assess the status of cagA gene of H. pylori strains infecting Iranian patients suffering from various gastrointestinal diseases and to evaluate the detection of this gene as a screening marker of high-risk patients.Material And MethodsIn this study, 180 patients (Mean age: 44 years) with upper gastrointestinal manifestations referred for endoscopy to Amir-Alam Hospital or Cancer Institute in Tehran were included.Among one hundred twenty H. pylori infected patients 81, 17 and 22 had non–ulcer dyspepsia (NUD), peptic ulcer disease (PUD), and gastric carcinoma (GC) respectively. Tissue samples were homogenized and incubation was performed up to 5 days. Identification was based on morphology under Gram staining and biochemical tests. The status of conserved region of cagA gene was determined by gene specific PCR. For statistical analysis, χ2 test was used.ResultsAmong the 180 of studied patients, 120 H. pylori strains were isolated. One hundred and one (84.2%) of the tested strains were positive for cagA and the remaining strains (15.8%) were negative. All of gastric cancer cases were infected with cagA-positive strains. The cagA-positive strains were significantly associated with GC as compared with NUD (p < 0.05) but this association did not gain statistical significancefor other clinical outcomes.ConclusionAlthough the possession of cagA is associated with GC when compared to NUD, due to the uniform distribution of cagA in all other disease categories detection of cagA alone can not be considered as a discriminative marker for a specific clinical outcome. Hence, the study of other virulence determinants and functional characteristics of cagA gene might be necessary for screening high risk patients.Keywords: Cytotoxin, associated gene A, Gastric cancer, Peptic ulcer
-
Page 37Background And Objectives
Bacteriophages are microorganisms that have been using bacterial hosts for propagation and life cycle. Some of them are called lytic bacteriophages, that lyse bacterial hosts after growth. These kinds of bacteriophages are used for treatment of bacterial infections and phage typing.lytic bacteriophages have several advantages as a treatment against infections in contrast with antibiotics.Therapeutic effects of lytic phage isolated from natural habitates were studied against burn infection of Escherichia coli.
Material And Methodslytic bacteriophages were isolated from environmental resources using luria broth and overlay method. Then phages propagated using Escherichia coli as host, supernatant filtered, and after precipitation of polysaccharides used for treatment of Escherichia coli infections. For treatment experiments induced burn infections in laboratory mouse were used.
Resultslytic bacteriophages were isolated frequently from human and sheep stools, and sewage. Phage titer isolated from sheep's stool was higher than other samples. Х2 analyses results indicate that there was significant difference in death incidence of studied groups.
ConclusionBased on statistical analysis using lytic bacteriophage for treatment of burn infection of Escherichia coli inhibited 80 % of mouse from death. Results emphesis the potential of bacteriophages as potent antibacterial treatments.
Keywords: Lytic Bacteriophage, Escherichia coli, Mouse, Alkaline phosphatase -
Page 45Background And ObjectivesOral Streptococci especially Streptococcus mutans are the major cause of dental caries & periodontal diseases. Going along with the increasing antibiotic resistance of bacteria, new methods for decreasing of oral cavity pathogens must be investigated. The aim of this study was to determine the effect of lactobacillus fermentum ATCC9338 as a probiotic strain on the adhesion of oral streptococci to the surfaces.Material And MethodsS. mutans ATCC35668 with oral streptococci isolated from dental plaque & caries (40 isolates) were studied. The ability of biofilm formation was investigated using the colorimetric method.An isolates showing the strongest activity in forming biofilm were selected. Then the effect of probiotic strain on the adhesion of the selected isolate to the polystyrene microtiter plate was determined simultaneously and 30 minutes before streptococci entrance to the system.Resultsthis study showed that in the presence of probiotic strain, the streptococcal adhesion were reduced,and this reduction was significantly stronger if the probiotic strain was inoculated to the system before the oral bacteria. Adhesion reduction is likely due to bacterial interactions and colonization of adhesion sites with probiotic strain before the presence of streptococci.ConclusionAdhesion reduction can be an effective way on decreasing cariogenic potential of oral streptococci.Keywords: Biofilm, Lactobacillus fermentum, Streptococcus mutans, Probiotics, Dental caring
-
Page 53Background And ObjectivesSub-minimum inhibitory concentration (S - MIC) can induce changes in morphology, virulence factors and biochemical properties of bacterial pathogens. The goal of this study is to determine the Sub-MIC effect of ciprofloxacin and ampicillin on the haemotytic activity of E. coli.Material And MethodsTwo clinical isolates of E. coli with high heamolytic activity was selected. Changes in haemolytic activity of the isolates was assessed after exposing them to MIC and Sub-MIC of ciprofloxacin and ampicillin.ResultsCiprofloxacin decreased haemolytic activity at 1/2, 1/4 and 1/8 Sub-Mic, whereas ampicillin showed no effect on haemolytic activity.ConclusionWe conclude that Sub-MIC concentrations of ciprofloxacin decreased the haemolytic activity of E. coli, wherease ampicillin had no such effect.Keywords: E. coli, Haemolytic activity, Ampicillin, Ciprofloxacin