نشریه روانشناسی و علوم تربیتی
سال سی و هشتم شماره 1 (بهار 1387)

پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان آزاردیدگی، سلامت روانی و جهت گیری مذهبی در دو گروه دختران فراری و عادی اجرا شده است. نمونه پژوهش شامل 25 دختران فراری 17 تا 25 ساله شهر تهران که تحت پوشش مراکز ویژه دختران فراری بهزیستی استان تهران، است. گروه مقایسه پژوهش حاضر نیز شامل 25 دختر عادی با خصوصیات مشابه و ساکن در در مناطق جنوبی شهر تهران است. که یکی از پارکهای این منطقه انتخاب گردیده است. در این پژوهش از مقیاس جهت گیری مذهبی (بهرامی احسان 1381)، پرسشنامه سلامت روانی (گلدبرگ 1978) و آزمون محقق ساخته آزار دیدگی جهت بررسی جهت گیری مذهبی، سلامت روانی، و میزان و شدت آزار دیدگی استفاده شده است. نتایج بدست آمده بیانگر تفاوت معنادار نمرات دو گروه در متغیرهای مورد بررسی است. نمرات گروه دختران فراری در متغیرهای آزاردیدگی و خرده آزمون استقرار نایافتگی آزمون جهت گیری مذهبی بالاتر از گروه دختران عادی و در متغیرهای سلامت روانی و جهت گیری مذهبی پایین تر از گروه دختران عادی بوده است. بین خرده مقیاسهای ارزنده سازی و کامجویی در مقیاس جهت گیری مذهبی نیز میان دو گروه تفاوت معناداری به دست نیامده. همچنین گروه دختران فراری از لحاظ شدت آزار دیدگی، شدت آسیب نمرات بالاتری نسبت به گروه دختران عادی کسب کردند.

مطالعه حاضر به بررسی رابطه رشد اجتماعی و رشد زبانی در دانش آموزان دختر پایه اول دبستانهای دولتی شهر قزوین پرداخته و هدف آن تعیین چگونگی رابطه بین این دو متغیر و نشان دادن اهمیت رشد اجتماعی و تاثیر آن بر رشد زبانی دانش آموز دختر پایه اول انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. روش پژوهش علمی – مقایسه ای است. نتایج بدست آمده از اجرای آزمون رشد زبان TOLD-P-3 و پرسشنامه رشد اجتماعی واینلد نشان داد که رابطه همبستگی بین رشد زبانی و رشد اجتماعی با ضریب 59/0 معنادار است. همچنین از محاسبه ضرایب همبستگی که بین خورده مهارتهای رشد زبانی به ترتیب گوش کردن، ساماندهی، صحبت کردن، معناشناسی و نحو و رشد اجتماعی به عمل آمد. می توان رابطه همبستگی بین هر کدام از خرده مهارتهای رشد زبانی و رشد اجتماعی را (به ترتیب) با ضرایب 51/0-47/0-45/0-47/0و58/0 معنادار دانست. علاوه بر این، نتایج حاصل از آزمون T که برای مقایسه سن حقیقی آزمودنی ها با سن هنجار آنها و خرده آزمونها رشد زبان به عمل آمد، نشان داد که سن حقیقی آزمودنی ها در خورده آزمونها 1و3و4و5و6و با سن هنجار آنها مطابقت داشت و فقط در خرده آزمون 2، سن حقیقی آزمودنی ها یک سال نسبت به سن هنجاری آنان تاخیر داشت.