Annals of Military and Health Sciences Research
Volume:6 Issue: 1, 2008

عفونت محل جراحی از مشکلات عمده مورد توجه در رشته های مختلف جراحی است و از شیوع بالایی در کشورهای درحال توسعه برخوردار است. از آنجائیکه استفاده از درن در بسیاری از موارد ممکن است باعث کاهش خطر عفونت محل جراحی نشود، در مورد ضرورت کاربرد آن اختلاف نظرهایی وجود دارد. محققان در این مطالعه تجربی آزمایشی ضمن معرفی روش اصلاح شده ای در تعبیه درن ها، تاثیر آن را در کاهش میزان عفونتهای محل جراحی بررسی کرده اند.
تعداد 90 موش صحرایی در سه گروه مورد استفاده قرار گرفتند. در گروه اول (آزمون)، درن ها به صورت زیرجلدی کار گذاشته شده و سپس با ایجاد یک لوپ حلقوی 720 درجه متقاطع به پوست ثابت شدند. در گروه دو (شاهد)، درن مطابق روش معمول به سادگی به پوست گره زده شد و در گروه سوم، انسزیون جلدی در محل مشابه گروه های قبلی بدون تعبیه درن ایجاد شد. نمونه ها از نظر بروز نشانه های عفونت به مدت یک هفته تحت نظر قرار داده شده و سپس جهت بررسی شواهد میکروبیولوژیک عفونت آزمایش شدند.
اختلاف قابل توجهی از نظر نشانه های بالینی عفونت میان گروه ها مشاهده نشد؛ باوجود این، میزان کلونیزاسیون کوکسی های گرم مثبت در گروه اول به طور معنی داری پائین تر از سایر گروه ها بود (001/0 p<).
بنا بر نتایج حاصل از این مطالعه استفاده از روش معرفی شده با ایجاد اختلال در انتقال رتروگراد ارگانیسم ها به محل جراحی ممکن است در کاهش میزان عفونت مؤثر باشد.

سندرم دیسترس تنفسی(RDS) یکی از مهم ترین علل مرگ و میر و عوارض در نوزادان نارس می باشد. مراقبت های حمایتی شدت RDS را در نوزادان نارس کاهش می دهد. این مطالعه با هدف بررسی اثر وضعیت قرار گیری نوزاد در وضعیت خوابیده به شکم و خوابیده به پشت بر اشباع اکسیژن شریانی در نوزادان نارس مبتلا به RDS بستری در بیمارستان انجام پذیرفت.
در این مطالعه تحلیلی مداخله ای 69 نوزاد نارس مبتلا به RDS بستری در بخش نوزادان مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران وابسته به اکسیژن بوده میانگین سن حاملگی آنها 4/31 هفته (انحراف معیار = 41/2 و حداکثر= 35 و حداقل = 28) و میانگین وزن هنگام تولدشان 6/1446 گرم (انحراف معیار = 90/218 و حداکثر = 2400 و حداقل = 850) بود. در این نوزادان تاثیر وضعیت خوابیده به شکم و پشت بر میزان اشباع اکسیژن شریانی در هر وضعیت به مدت 3 ساعت بررسی شد. مشخصات فردی، وزن و تغییرات اشباع اکسیژن شریانی با تغییر وضعیت در پرسشنامه های از پیش طراحی شده ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و تی زوج پردازش گردید.
میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی در طول سه ساعت در وضعیت خوابیده به پشت 35/2% 78/91% و در وضعیت خوابیده به شکم 24/2% 54/92% بود و با توجه به (001/0 p=) اختلاف آماری معنی داری بین میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی در طول سه ساعت در این دو وضعیت مشاهده شد. همچنین میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی پس از گذشت سه ساعت قرار گرفتن در وضعیت خوابیده به پشت 15/3% 30/90% و در وضعیت خوابیده به شکم 42/2% 30/91% بود که با توجه به (006/0 p=) اختلاف آماری معنی دار بود.
دراین مطالعه میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی در وضعیت خوابیده به شکم به طور معنی داری بالاتر از وضعیت خوابیده به پشت در نوزادان نارس مبتلا به RDS بود. این امر می تواند در سرویسهای مراقبتی نوزادان نارس مورد استفاده قرارگیرد.

هپاتیت برای گروه وسیعی از حالات بالینی بکار می رود که ناشی از صدمات حاصله از حملات ویروس، مواد توکسیک، فارماکولوژیک و یا حملات با واسطه ایمنی بر روی کبد است که باعث التهاب و نهایتا نکروز سلولهای کبد می شود، که البته بیش از نیمی از هپاتیت های حاد توسط عفونتهای ویرال ایجاد میشود.عامل هپاتیت های ویرال ویروس های (A، B، C، D، E، G) می باشد.
این مطالعه به صورت مداخله ای- تحلیلی (Interventional-Analytic) صورت گرفت. سربازان پادگان 02 به صورت تصادفی انتخاب شدند. حجم نمونه 230 نفر انتخاب شد. مطالعه در دو مرحله انجام شده که مرحله اول پیش از آموزش بود و پرسشنامه ها بین سربازان توزیع و جمع آوری گردید و اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS تحلیل گردید. مرحله دوم بعد از آموزش به سربازان صورت گرفت و همان پرسشنامه بین آنها توزیع شدو نتایج آن تحلیل شدو با مرحله اول مقایسه گردید.
پاسخ دهندگان همگی مذکر بودند، تعداد کل سربازان 230 نفر و میانگین سنی افراد 58/22 سال بود. سربازان همگی در مقطع فوق دیپلم بودند. میانگین نمرات نگرش قبل از آموزش (78/2±)85/8 نمره از 20 بود. ولی بعد از آموزش میانگین نگرش به (80/1±)46/11 رسید. همچنین میانگین نمرات آگاهی قبل از آموزش (41/4±)31/11 از 20 بود ولی بعد از آموزش میانگین نمره آگاهی به(98/2±)96/13 رسید.
بحث و این مطالعه با توجه به تحلیل آماری انجام شده و معنی دار بودن تفاوت میانگین نمرات حاصله از پیش آزمون و پس آزمون، نشان داد که آموزش برسطح آگاهی و نگرش سربازان نسبت به راه های انتقال هپاتیت، تاثیر زیادی داشته است. بنابراین پیشنهاد می گردد برای سربازان برنامه های آموزشی مدون درنظر گرفته شود شود.

حاملگی های منجر به سقط از موارد شایع مراجعات به کلینیک های زنان می باشد. سونوگرافی از ابزار تشخیصی سریع، کم هزینه و در دسترس، در جهت تشخیص موارد سقط و افتراق آن از سایر علل و تصمیم گیری در نوع درمان می باشد و بویژه لزوم به انجام کورتاژ و یا عدم نیاز به آن در موارد سقط کامل را تعیین می کند.
این بررسی به روش گذشته نگر و توصیفی روی 159 بیمار در بیمارستان امام حسین (ع) طی سالهای 1383-1380 انجام شده است. اطلاعات از روی پرونده ها بدست آمده و با روش نمونه گیری غیر تصادفی آسان بوده است.
سن متوسط بیماران (1/5 ±) 1/28 سال با بیشترین شیوع در سنین 30-20 سالگی بوده است. 69% موارد سقط کمتر از 12 هفته و 31% بین هفته های 20-12 بوده است. اکثر بیماران گراوید یک (7/37%) داشتند. شایعترین علامت لکه بینی بوده است. میانگین سن حاملگی (2/2 ±) 10 هفته می باشد. سقط ناقص بیشترین شیوع را دارا بود. 11 مورد مول هیدراتیفرم که یک مورد درسیر بیماری به کوریوکارسینوما تبدیل گردید. خونریزی ساب کوریون در 87% موارد در هفته های20-10 دیده شد. جنین زنده در 10 مورد دیده شد که وجود ضربان قلب نشان دهنده ادامه حاملگی تا 90% موارد می باشد.
در این بررسی شایعترین گروه مربوط به موارد سقط ناکامل بود که گزارش سونوگرافی در انجام کورتاژ و بهبودی بیمار نقش بسزایی داشته است. بررسی مغایرت شیوع سنی مول هیداتیفرم با مطالعات قبلی و همچنین نقش و اهمیت خونریزی ساب کوریون در موارد منجر به سقط در مطالعات آینده پیشنهاد می گردد.

دربسیاری از مشاغل از جمله نظامیان در میدان جنگ و به هنگام حملات شیمیایی، به منظور جلوگیری از آسیب های فیزیکی، شیمیایی و محیطی افراد مجبور به استفاده از لباس های محافظتی هستند. این لباسها علاوه بر عملکرد محافظتی باید حداقل محدودیت های فیزیولوژیک، روانی وارگونومیک را بر بدن اعمال کنند. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر لباس محافظتی NBC و لباس رزم معمولی بر ظرفیت هوازی داوطلبان است.
این مطالعه یک پژوهش تجربی (Experimental) است که30 داوطلب مرد سالم بر اساس معیارهای ورودی انتخاب گردیدند. پس از انتخاب ترتیب استفاده از پوشش ها بصورت تصادفی برای هر داوطلب، هر داوطلب یکبار با لباس محافظتی NBC بدون ماسک، یکبار با لباس NBC با ماسک و بار دیگر با لباس رزم معمولی (همه داوطلبان با هر سه لباس تست شدند) فعالیت بدنی طبق پروتکل Bruce انجام شد. ظرفیت هوازی با قرار دادن مدت زمان انجام فعالیت بدنی در فرمول مربوطه پیش بینی شد. از آزمون Repeated measure ANOVA برای مقایسه مقادیر ظرفیت هوازی در سه نوع پوشش و از آزمون Paired t-test برای مقایسه بین دو نوع پوشش استفاده شد.
نتایج نشان داد که ظرفیت هوازی (حداکثرمیزان اکسیژن مصرفی) در داوطلبان با لباس محافظتی NBC با ماسک ml/kg/min 91/7 ± 4/43، در لباس محافظتی NBC بدون ماسک ml/kg/min 37/8 ± 05 /52 و در لباس رزم معمولی ml/kg/min 54/6 ± 57 /59 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار است (001/0 p<). این سه نوع لباس از نظر اثر بر متغیرهایی چون مدت زمان انجام فعالیت بدنی، مسافت طی شده و حداکثرمیزان اکسیژن مصرفی متفاوت عمل می کنند.
در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که در لباس محافظتی NBC با ماسک ساخت کارخانه میلاد فرد زودتر به آستانه خستگی می رسد، زیرا ظرفیت هوازی (حداکثرمیزان اکسیژن مصرفی) برای این نوع لباس کمتر از لباس بدون ماسک و لباس رزم معمولی مشاهده شد.

استئوپروز یا پوکی استخوان یکی از شایعترین بیماری های وابسته به سن می باشد که بخصوص در خانم های یائسه احتمال شیوع و پیامدهای ناشی از آن مثل شکستگی بیشتر خواهد بود. مطالعه حاضر با هدف تعیین میانگین T Score و دانسیته استخوانی مهره های کمری و گردن استخوان ران در زنان یائسه خانواده های نظامی فاقد ریسک فاکتورهای ثانویه استئو پورز مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی بقیه ا..(عج) به منظور تشخیص میزان فراوانی استئوپنی و استئوپروز در آنها انجام شده است. در یک مطالعه توصیفی مقطعی 200زن یائسه با استفاده از روش DEXA(Norland ZR-bs،For Atkinson،WI،USA) تراکم توده استخوانی آنها در نواحی مهره کمری و گردن استخوان ران اندازه گیری شد. نتایج حاکی از آن است که میانگین سنی بیماران 2/4±2/57 سال و میانگین T Score مهره کمری و گردن فمور به ترتیب (11/1±09/1-) و (05/1±69/1-) می باشد. همچنین شیوع استئوپروز در مهره کمری و گردن فمور به ترتیب 5/25% و 7% و شیوع استئوپنی در این نواحی به ترتیب 51% و 5/47% بدست آمد که بطور کلی میزان 26% استئوپروز و 5/52% استئوپنی برآورد می شود. بحث و مطالعه حاضر نشان داد که استئوپروزیائسگی درخانواده های نظامی کشور ما همانند نتایج تحقیقات انجام شده در دیگر اقشار جامعه بسیار شایع است و با توجه به شیوع بالای آن بخصوص بعد از یائسگی و افزایش مورتالیتی و موربیدیتی و پیامد ها و همچنین هزینه بالای درمان و مراقبت های بهداشتی طولانی مدت آن، ضرورت انجام تحقیقات جامع دراین زمینه و غربالگری بموقع جهت تشخیص، پیشگیری و درمان زودرس آن توصیه می شود.

بیماری آرتریت روماتوئید یک بیماری مفصلی التهابی مزمن و شایع می باشد که باعث التهاب و تورم و گاها تغییر شکل وآنکلیوز در مفاصل می شود. استراحت موضعی با splint به منظور کاهش التهاب حاد و تورم ودرد مفاصل این بیماران به کار می رود. هدف مطالعه بررسی اثر Rest splint درکاهش التهاب در مفاصل دست ومچ دست بیماران آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به بیمارستان مصطفی خمینی بوده است. همچنین در این مطالعه اثر Rest splint درکاهش درد، مدت خشکی صبحگاهی، تعداد مفاصل درگیر، کاهش تورم مفاصل، کاهش تندرنس مفاصل، دامنه حرکتی مفاصل دست وحجم دست و قدرت گرفتن دست بررسی شده است.
در50 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید برحسب اتفاق به یکی از دست های آنان Rest splint تجویز شد که به مدت یک ماه استفاده کردند و میزان درد، مدت خشکی صبحگاهی، ترم وتندرنس و محدودیت حرکتی مفاصل مچ و دست، حجم دست وقدرت گرفتن دست قبل وبعد از مطالعه بررسی شد.
استفاده از Rest splint باعث کاهش درد (2../.= p) کاهش خشکی صبحگاهی، (1./.= p) بهبودی تورم (3.../.= p) و تندرنس (4../.= p) ودامنه حرکتی مفاصل مچ دست (5.../.= p) در دست با splint شد. در حالی که در ارزیابی نهایی دست با و بدون splint بهبودی فقط در تورم، (4../.= p)، تندرنس (3%= p) و دامنه حرکتی (4%= p) دیده شد و در میزان درد وخشکی صبحگاهی و در تعداد مفاصل گرفتار ومیزان فلکسیون مفاصل MCP و PIP وحجم دست وقدرت گرفتن دست بهبودی دیده نشده است.
با توجه به نتایج فوق استفاده بیشتر از این splint در درمان بیماران دچار آرتریت روماتوئید توصیه می گردد.

اختلالات روانی علت مهمی ازبیماری ها درمیان پرسنل نظامی می باشند و دلیل شایعی برای جدایی از ارتش بوده است و شایعترین علت این اختلالات که باعث ترک وخارج شدن از خدمت می شوند اختلالات شخصیت می باشند. از این مطالعه ارزیابی و بررسی شیوع اختلال شخصیت در سربازانی است که از خدمت فرار کرده اند. در این مطالعه 102 سرباز فراری و105 سرباز مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان 506 تحت مصاحبه بالینی و معاینه روانی قرار گرفتند و تشخیص اختلالات شخصیت در این بیمارن براساس معیارهای تشخیصی DSM-4 داده شد سپس با استفاده از نرم افزارآماری SPSS تجزیه وتحلیل داده هاانجام گردید.
در این بررسی شیوع اختلالات شخصیت در میان سربازان فراری 73 درصد و در میان سربازان مراجعه کننده به درمانگاه 22 درصد بود. اختلال شخصیت مرزی 18درصد، ضداجتماعی 23 درصد و نمایشگری 29 درصد درمیان سربازان فراری و اختلال شخصیت مرزی 8/3 درصد وضد اجتماعی 1 درصد ونمایشگری 2/16 درصد درسربازان بیمار مراجعه کننده به درمانگاه بدست آمد.
این بررسی نشان داد که فراوانی اختلالات شخصیت در سربازان فراری را نسبت به سربازان مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان و نسبت به جامعه نشان داد. لذا با توجه به نتایج این تحقیق نسبت به بررسی سربازان قبل از سربازی در مورد وجود اختلال شخصیت، پیشنهاد می شود که برای تعمیم یافته ها نیاز به بررسی های جامعتری وجود دارد.

سندروم کانال کارپ یکی از عوامل مهم ناتوانی افراد در انجام کار می باشد بنا بر این مطالعه و دستیابی به روش های جدید جهت از بین بردن این بیماری حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه کم کردن و یا از بین بردن علائم و ناتوانی های متعاقب این سندروم می باشد. این تحقیق بر روی 60 بیمار مبتلا به سندروم کانال کارپ صورت پذیرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. گروه اول شاهد به آنها استراحت و داروی ضد التهاب غیر استروئیدی به صورت خوراکی داده شد. گروه دوم گروه آزمون به مرکز فیزیوتراپی ارجاع و روزانه تحت درمان با یونتوفورزیس قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 20 روز تحت درمان بودند. در گروه شاهد میانگین سنی 27/35 و در گروه آزمون 03/37 بوده است. میانگین تغییرات Distal Latency(DL) در گروه شاهد قبل از درمان 04/5 بعد از درمان 70/4 (P=0/000) و در گروه آزمون قبل از درمان 49/5 و بعد از درمان 47/4 (P=0/000) بوده است. این اعداد بیانگر این است که در هر دو گروه درمان موثر بوده است. درد شبانه در گروه آزمون در پایان درمان 80% ازبین رفت اما در گروه شاهد فقط در 6/46 % ازبین رفتن درد مشاهده شد.
درمان با یونتوفورزیس دگزامتازون نتیجه بسیار مطلوبتری نسبت به استراحت و درمان داروئی داشته است.

لاپاکو درختی با گلهای متنوع می باشد که به خانواده بیگنونیاسه تعلق دارد. قسمت مورد استفاده این گیاه در طب گیاهی پوست آن می باشد. در سال 1981 میلادی، FDA این گیاه را بعنوان یک ماده قابل اطمینان از لحاظ بهداشتی معین نمود. گیاه لاپاکو محتوی 3 تا 7 درصد لاپاکول می باشد. ماده اخیر مهمترین جزء درمانی این گیاه را تشکیل می دهد. در ایران در منطقه جنوب گیاهی مشابه بنام انار شیطان وجود دارد که جزء همین خانواده محسوب می شود پس از بررسی های بعدی مشخص شد که پوست ساقه این گیاه نیز محتوی 2 تا 7 درصد لاپاکو می باشد.
در این طرح اثر استفاده موضعی از پوست ساقه گیاه انار شیطان (بصورت عصاره الکلی 20%) با روش استفاده از محلول الکلی دیکلوفناک موضعی در بهبود درد ناشی از استئوآرتریت اولیه زانو مورد مقایسه قرار گرفته است.
نوع مطالعه، کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد. گروه هدف از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انتخاب شدند. که با توجه به موارد ورود و خروج مطالعه تشخیص استئوآرتریت اولیه زانو برای آنها تایید گردید. گروه هدف به روش تصادفی ساده به دو گروه 40 نفره تقسیم شدند. در گروه اول محلول موضعی گیاهی (عصاره الکلی 20% گیاه انار شیطان و در گروه دوم محلول موضعی دیکلوفناک تجزیه شد. در هر گروه به بیماران توصیه می شد که 40 قطره از محلول را در هر نوبت مورد استفاده قرار دهند. میزان استفاده در هر گروه 4 بار در روز برای مدت 4 هفته در نظر گرفته شد. بیماران 4 هفته پس از شروع درمان و 2 هفته پس از اتمام درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی با استفاده از دو معیار NRS و WOMAC صورت گرفت و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
علائم استئوآرتریت اولیه زانو به دنبال 4 هفته درمان با عصاره الکلی 20% گیاه انار شیطان بطور واضح از درمان با دیکلوفناک موضعی بیشتربود. مطابق با معیار WOMAC 42% بهبود براساس متغیر درد، 41% بهبود براساس متغیر عملکرد جسمانی و 40% بهبود براساس متغیر خشکی مفصل به دنبال 4 هفته درمان با عصاره الکلی 20% گیاه انار شیطان مشاهده شد. شدت درد براساس معیار NRS، 48% بهبود داشت.
درمان موضعی با عصاره الکلی 20% گیاه انار شیطان در حین درمان 4 هفته ای نسبت به محلول دیکلوفناک موضعی در درمان استئوآرتریت اولیه زانو مؤثرتر است و با مروری بر سایر مطالعات میزان اثر آن در بهبود علائم حتی با NSAID خوراکی برابری می کند.

بیماری های پریودنتال باعث قرار گرفتن باکتری ها در جریان خون می شوند باکتریمی ممکن است باعث شروع عکس العمل هایی از طریق میزبان شود که سبب تغییرات عروقی و تصلب شرایین می گردد.
در مطالعات قبلی نشان داده شده که حضور پاکت های پریودنتال به طور مثبتی با کلسترول cholesterol] و [LDL*5 وابسته بوده است. در مطالعه حاضر به بررسی میزان LDL و تری گلیسرید (TG) خون در بیماران سالم مبتلا به پریودنتیت و مقایسه آن با چربی خون افراد سالم پرداخته شد تا رابطه بین بیماری های پریودنتال و احتمال خطر افزایش کلسترول خون و تری کلیسرید تعیین شود.
این مطالعه از نوع مورد شاهدی بوده و 80 نفر فرد سالم مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران در طی سال 1382 جامعه مورد مطالعه را تشکیل می دادند که 40 نفر گروه شاهد] سالم از نظر پریودنتال [و 40 نفر گروه مورد] بیمار از نظر پریودنتال [را شامل می شدند ایندکس پلاک (PI)، عمق پاکت (PPD)، از دست رفتن چسبندگی (CLA=clinical loss attachment)، خونریزی حین پروب (Bop= Bleeding on probing) و هم چنین میزان TG، LDL، HDL، Chol، LDL/HDL، Chol/HDL اندازه گیری و ثبت شد.
نتایج بدست آمده حاکی از این بود که در گروه مورد بین میزان PPD با chol و LDL و هم چنین میزان Bop، با Chol و LDL رابطه مستقیم وجود داشت.
این مطالعه مؤید این مساله است که با شروع بیماری پریودنتال میزان chol و LDL نیز افزایش می یابد.

با گذشت 50 سال از کشف دارو های ضد سلی و پیشرفت در زمینه بیولوژی مایکوباکتریوم توبرکولوزیس، هنوز هم این باکتری به عنوان پاتو‍ژن مهم در مرگ و میر افراد به شمار می آید. رد یابی منشاء عفونت به قدرت تفکیک گونه های مایکوباکتریوم توبرکولوزیس نیاز دارد. هدف از این مطالعه، انگشت نگاری ژنتیکی برای شناسایی گونه های مختلف عامل بیماری سل بوده است.
این بررسی بر روی 292 فرد مبتلا به بیماری سل ساکن تهران در سال 83 -82 صورت گرفت. استخراج DNA و هضم نمونه ها با آنزیم طبق دستور العمل استاندارد انجام شد. انتقال ساترن بر روی غشاء صورت گرفت. پروب IS6110 با HRD نشاندار و به قطعات هدف در طول ژنوم هیبرید شد.
از بین 292 سویه مایکوباکتریوم توبرکولوزیس، 232 سویه ها (4/79%) دارای الگوی متفاوت IS6110 عفونت مجدد فعال شده و 60 سویه (6/21%) دارای الگوی مشابه انتقال اخیر بودند. همچنین در 39 سویه مقاوم به دارو، 33% الگوی مشابه مشاهده شد. در این بررسی، 97/4% از سویه ها متعلق به خانواده Beijing بود. بحث و با توجه به مشاهدات و تنوع بالا IS6110 در سویه های مختلف مایکوباکتریوم توبرکولوزیس می توان نتیجه گیری کرد که در جمعیت مورد بررسی، اکثر افراد با منشاء متفاوت به بیماری سل مبتلا شده اند. بنابراین، فعال شدن مجدد عفونت، نقش بیشتری را در گسترش بیماری سل در تهران داشته است

ترانسفوزیون اتولوگ مبحثی است که به ویژه در جراحی های پیچده مثل جراحی قلب و پیوند اعضاء می تواند جایگاه مفید و ارزشمندی داشته باشد. یکی از انواع آن (ANH) ACUTE NORMOVOLEMIC HEMODILUTION میباشد. هدف از این مطالعه تعیین اثر این تکنیک در بهبود هموستاز و پارامترهای هماتولوژیک بیماران پیوند کرونر به روش بای پس قلبی – ریوی (CABG) و کاهش انتقال خون همولوگوس عوارض بعدی آن با هدایت دستگاه ترومبوالاستوگرافی می باشد.
در یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تعداد 130 بیمار کاندیدای جراحی پیوند کرونر به روش بای پاس قلبی ریوی بطور تصادفی سازی به دو گروه 65 نفری A،B تقسیم شدند. درگروه A پس از القای بیهوشی، با اجرای تکنیک ANH از بیماران خون گرفته شد و در خاتمه عمل به آنها برگردانده شد و در گروه B این تکنیک مورد استفاده قرار نگرفت. در هر دو گروه با استفاده از ترومبوالاستوگرافی (TEG) تغییرات انعقادی و هموستاز بیمار مورد مطالعه قرار گرفت. اطلاعات به کمک نرم افزارآماری11 SPSS و آزمونهای T-TEST و مجذور کای، و آنالیز مکررواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. در این مطالعه میانگین هموگلوبین بیماران در گروه A قبل و بعد از CABG تفاوت معنی دار نداشتند ولی در گروه B تفاوت معنی دار بود. میانگین پلاکت، در هر دو گروه قبل و بعد از CABG تفاوت معنی دار داشتند. از نظر اجزا ترومبوالاستوگرافی در گروه A میانگین جزء زاویه یا angle تفاوت معنی دارقبل و بعد از CABG داشتندو در گروه B نیز افراد با اجزاء MA یا ماکزیمم امپلیتودو R یا جزء فاکتور انعقادی و K یا جزء سرعت انعقاد تفاوت معنی دار قبل و بعد از CABG داشتند. در این مطالعه از نظر میزان ترانسفوزیون خون در اطاق بوضوح در گروه A کمتر از گروه B بود.
با توجه به آمار بدست آمده به نظر میرسد انجام تکنیک ANH باعث کاهش مصرف فراوردهای خونی اعم از پلاکت FFP و P.C شده که علاوه بر کاهش هزینه ها باعث کاهش ریسک واکنش های آلرژیک و عفونت های منتقله از راه خون میشود. از طرف دیگر استفاده توام از TEG و ANH می تواند از اختلالات انعقادی (خونریزی و ترومبوس و آمبولی...) بیماران تا حد زیادی جلوگیری کند و در صورت ایجاد اختلال انعقادی با تشخیص دقیق اجزا انعقادی با استفاده از TEG بطور دقیق و اختصاصی می توان اختلال مربوط مثل کاهش فیبرینوژن – کاهش پلاکت یا دیس فانکشن پلاکت و کمبود فاکتورها را جبران کرد.

کاربرد پرتوهای یونساز، اگرچه در تشخیص بیماری ها مؤثر است اما از دیدگاه حفاظت در برابر پرتوها منشا خطرات بالقوه ای است شناخت بیشتر عوامل مرتبط با دزیمتری فردی، می تواند در تقلیل میزان پرتوگیری سودمند باشد. مطالعه حاضر با هدف فوق در بین کارکنان رادیولوژی طراحی و صورت گرفت.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی (مقطعی) بود که در سال 1385 انجام شده است. کلیه پرتوکاران بیمارستانهای ارتش تهران مورد مطالعه قرار گرفتند (162 نفر) جهت جمع آوری داده ها از چک لیست و اطلاعات پرسشنامه استفاده گردید. جهت توصیف و تحلیل داده ها از جداول توافقی و نمودارهای مناسب و نرم افزار SPSS استفاده گردید.
نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان داد که ماکزیمم دز دریافتی فردی 29/0 میلی سیورت بود که مربوط به افراد فاقد تحصیلات دانشگاهی بود و مینیمم دز دریافتی 05/0 میلی سیورت بود که مربوط به افرادی بود که کمتر از 30 ساعت با منابع یونساز کار می کردند. فراوانی انجام آزمایشات پزشکی در بیمارستان های گلستان، 502، 504 و مصطفی خمینی 100% بود. درصد فراوانی استفاده از فیلم بج در بیمارستانهای 501، 502، 504، 506، مصطفی خمینی و گلستان 100% بود.
دز دریافتی افراد به تفکیک کلیه پارامترهای مدنظر درحد استاندارد قابل قبول بود. لذا برگزاری کارگاه های حفاظت در برابر اشعه درخصوص ارتقاء سطح ایمنی کارکنان مراکز یونساز ضروری است.

نقاط ماشه ای یکی از علل شایع درد در کلینیک بوده و یک علت بسیار شایع درد های عضلانی - اسکلتی محسوب می شوند با توجه به تئوری جدید که اسپاسم دوکهای عضلانی را عامل اصلی در بروز نقاط ماشه ای می داند، کشش عضلانی جزء درمانهای اساسی این بیماری قرار می گیرد. این مطالعه روش کشش عضله بلا فاصله پس از تزریق لیدوکائین را با روش کشش پس از استفاده از اسپری اتیل کلرید را در درمان نقاط ماشه ای مورد مقایسه قرار می دهد.
بیماران مبتلا به نقاط ماشه ای در ناحیه گلوتئال به دو گروه تقسیم می شدند.در گروه الف به کل عضله مبتلا در جهت فیبرهای عضلانی در مسیر انتشار درد اسپری زده می شدو همز مان عضله به صورت غیر فعال برای حدود 30 ثانیه به آهستگی کشیده می شد ودرگروه ب بلافاصله پس از تزریق عضله مبتلا 3 مرتبه وهر بار 20 ثانیه در جهت محدوده حرکتی تحت کشش قرار می گرفت. ابزارهای اندازگیری در ارزیابی ها شامل 10-0 شدت درد عددی، مقیاس آنالوگ دیداری ومعیار فهرست خلاصه شده درد بودند.
در مقایسه بین دو گروه براساس VAS و NRS کاهش قابل ملاحظه درد در گروه ب نسبت به گروه الف در ماه اول و ماه دوم پس از درمان وجود داشت و با توجه به معیار BPI (با توجه به همه شاخص ها بجز راه رفتن و فعالیت های روزانه) نیز این تفاوت از لحاظ وضعیت عملکردی بیماران نیز در ماه اول پس از درمان مشهود بود.

نازایی عدم باروری بعد از یک سال عدم پیشگیری از بارداری است. روش های کمک باروری میزان حاملگی چند قلو را افزایش میدهند. میزان حاملگی های چند قلو در لقاح مصنوعی 35% می باشد. لذا میزان سزارین، نوزاد نارس و مرگ و میر پری ناتال افزایش می یابد.
این مطالعه گذشته نگر توصیفی و تحلیلی می باشد. همه زنان باردار دو قلوئی مراجعه کننده به بیمارستان های طالقانی، مهدیه و امام خمینی (ره) در سالهای 1382-1375 بدون در نظر گرفتن سن یا رتبه حاملگی وارد مطالعه شدند. بیماران با سابقهٔ زایمان پره ترم، پارگی زودرس کیسه آب، سقط جنین، هیپرتانسیون و سزارین در زایمان قبلی از مطالعه حذف شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون استفاده شد که 1.96 ≤ Z (P≤ 0.05) از نظر آماری معنی دار بود.
درسه گروه مورد مطالعه از نظر وزن کم هنگام تولد، هیپرتانسیون، سن نوزاد، پارگی زودرس کیسه آب، سقط، زایمان پره ترم، آپگار دقیقه اول و پنجم، مرگ جنین و مرگ و میر نوزادی تفاوت آماری معنی داری یافت نشد. میانگین سن در گروه بارداری خودبخود 5/26 سال، در گروه IVF 34 سال و در گروه تحریک تخمک گذاری 30 سال بوده است. نسبت زنان با بارداری اول د رهر دو گروه IVF و تخمک گذاری بیشتر از زنان با بارداری اول در گروه بارداری دوقلوئی خودبخود بوده است. میزان سزارین بطور معنی داری در گروه IVF بیشتر از گروه بارداری خودبخود بود (Z >1.96) P<0.05)) و میزان زایمان واژینال در گروه بارداری دوقلوئی خودبخود بیشتر از گروه IVF بود (Z >1.96، P < 0.05). تفاوت آماری معنی داری از نظر نحوه زایمان میان بارداری دوقلوئی خودبخود و تحریک تخمک گزاری یا IVF پیدا نشد.
نتایج بارداری های دوقلوئی خودبخود، پس از IVF و تحریک تخمک گذاری تفاوت چشم گیری با هم ندارند.

پستان در طول دوره های قاعدگی، حاملگی، بارداری و یائسگی تحت تاثیر مداوم فیزیکی و فیزیولوژیکی قرار می گیرد. اهمیت بیماری های پستان در جوامع غربی با افزایش روزافزون ابتلا به سرطان پستان افزایش می یابد. با توجه به شیوع بالای اختلالات پستانی در زنان و آثار روانی که بر زنان دارد مطالعه ای توصیفی با هدف بررسی شیوع و عوامل موثر بر توده های بدون علامت پستان در زنان مراجعه کننده به بیماران خانواده ارتش از آبان ماه 84 تا آبان ماه 85صورت گرفت.
این تحقیق مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که بر روی 660 نمونه انجام گرفت. نمونه های مورد مطالعه به صورت تصادفی از بین زنان مراجعه کننده به بیمارستان که به علتی غیر از اختلالات پستانی مراجعه کرده بودند انتخاب شده و تحت معاینه کامل پستان قرار گرفتند. نمونه های دارای توده جهت بپوپسی ازجاع شدند. در بین نمونه های مورد مطالعه پرسشنامه هایی جهت بررسی عوامل موثر در شیوع توده های پستانی توزیع و نتایج حاصل مورد بررسی قرار گرفت.
از بین 660 نمونه مورد مطالعه تعداد 5نفر دارای توده پستانی بودند،که20% آنها بدخیم،20%کیست، 60%فیبروآدنوم بودند.
فراوانی شیوع توده های بدون علامت پستان در این مطالعه 7/0% می باشدوشیوع توده های خوش خیم 80% است. با توجه به این که شیوع توده های بدخیم بدون علامت در این بررسی 20% می باشد، انجام self examination ومعاینه دوره ای توسط پزشک اهمیت به سزایی دارد.

سندرم تونل کارپ شایعترین نوروپاتی فشاری ست. برای این بیماری درمانهای غیر جراحی زیادی مطرح شده است که از روش های غیر جراحی تزریق موضعی کورتیکوستروئید و لیزر کم توان است. هدف از انجام این مطالعه بررسی الکترودیاگنوستیک مقایسه اثرات کوتاه مدت تزریق موضعی کورتیکواستروئید با لیزر کم توان در درمان سندرم تونل کارپ بود.
طی یک مطالعه کار آزمایی بالینی (RCT) یک سو کور، 38 بیمار(50 دست) مبتلا به سندرم تونل کارپ بطور تصادفی به دو گروه درمانی تزریق موضعی کورتیکواستروئیدولیزر درمانی تقسیم شدند. به طور همزمان برای هر دو گروه اسپلینت مچ تجویز شد. شدت درد و متغیرهای الکترودیاگنوستیک بیماران قبل و 8 هفته بعد از اتمام درمان مورد مقایسه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای غیر پارامتریک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
16 بیمار (21 دست) از گروه لیزر و17 بیمار (23 دست) از گروه تزریق در مطالعه باقی ماندند. میانگین سنی کل بیماران(10 ±) 4/47 سال بود. در هر دو گروه درمانی شدت درد، تاخیر انتهایی حسی و تاخیر انتهایی موتور نسبت به پیش از درمان به طور معنی داری کاهش یافت. اما میانگین تغییرات آمپلی تود حسی و موتور از لحاظ آماری معنی دار نبود. در مقایسه بین دو گروه درمانی، تغییرات شدت درد و متغیرهای الکترودیاگنوستیک اختلاف معنی داری نداشتند.
لیزر کم توان در کوتاه مدت می تواند به اندازه تزریق موضعی کورتیکواستروئید در درمان سندرم تونل کارپ مؤثر باشد.