Iranian Journal of Pediatrics
Volume:18 Issue: 4, 2009

مطالعات اندکی در زمینه تاثیر سن بر ابتلا به وبا در ایران و جهان وجود دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر سن به ویژه کودکان زیر 15 سال بر ابتلا به وبا در یک دوره ده ساله (1384-1375) در ایران انجام گرفت.
در یک مطالعه مقطعی و بر اساس اطلاعات موجود در مرکز مدیریت بیماری ها جمعیت کشور و موارد مثبت گزارش شده وبا در این دوره ده ساله به دو گروه زیر 15 سال و بالای 15 سال تقسیم شده و میزان بروز در کل کشور و در هر دو گروه محاسبه شد. با استفاده از نرم افزارEP16 و SPSS خطر نسبی (Relative Risk) گروه سنی کمتر از 15 سال نسبت به گروه سنی بالاتر از 15 سال در رابطه با ابتلا به وبا با حدود اطمینان 95% محاسبه گردید. P Value کمتر از 5% معنی دار تلقی گردید.
نمودار بروز وبا در کشور دارای دو نقطه اوج یا اپیدمی درسال های 1377 و 1384 می باشد که میزان بروز به ترتیب 7/15 و 63/1 در یک صد هزار نفر بوده است. در سال های بین دو اپیدمی بروز وبا در گروه سنی کودکان زیر 15 سال بیشتر از بالغین بوده و قرار گرفتن در گروه سنی زیر 15 سال عامل خطر تلقی شده و خطر نسبی آن مثلا در سال 1381 معادل 53/4 می باشد. اما در سال های اپیدمی گروه سنی بالاتر از 15 سال بیشتر مبتلا شده و خطر نسبی برای کودکان کمتر از یک محاسبه شد.
یکی از علل بروز اپیدمی های وبا در دوره های 6-5 ساله در کشور تغییرات ایمنی اجتماعی یا Herd immunity می-باشد در سال های بین دو اپیدمی سابقه ایمنی اکتسابی نسبت به وبا در گروه سنی بالاتر از 15 سال برای آنها یک عامل حفاظت کننده است اما بتدریج در مدت چند سال رو به کاهش می گذارد و در سال های اپیدمی گروه سنی بالغین در مقایسه با کودکان بیشتر در معرض خطر هستند.

بیماری ریفلاکس معده به مری که شایع ترین اختلال مری درتمام سنین می باشد، ناشی از شلی گذاری اسفنکتر تحتانی مری است که عوارض حاصل از ان موجب اختلال در کیفیت زندگی میشود. مطالعات مختلف نشان داده که باکلوفن بعنوان آگونیست رسپتور گابا B، مهار کننده قوی اسفنکتر تحتانی مری بوده و می تواند در درمان ریفلاکس موثر باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی کارآیی این دارو در گروه سنی شیرخواران بود.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 30 شیرخوار مبتلا به ریفلاکس گاستروازوفاژیال در مرکز طبی کودکان تهران انجام شد. پس ازانتخاب مواردبر حسب شاخصهای تعیین شده و تکمیل پرسشنامه مقدار 25/0 به ازاء هر کیلو وزن بدن در دو دوز منقسم باکلوفن خوراکی به مدت 3 ماه تجویز شد. سپس به طور هفتگی و ماهیانه علائم آنها مورد بررسی قرار گرفت. در انتها نتایج بدست آمده به روش آماری فریدمن با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 30 بیمار انتخاب شده، 17 نفر پسر و 13 نفر دختر بودند. میانگین سنی آنها 1/7 (5/4) ماه بود. شایع ترین علائم به ترتیب عبارت بود از: استفراغ 100%، اختلال در وزن گیری 93%، گریه و بی قراری 63%، سرفه 53%، آپنه 7/6%. اختلاف چشمگیری در میانگین افزایش وزن در یک ماه قبل از درمان و ماه های پس از ان مشاهده شد(P<0.0001). همچنین تغییر معنی داری در وضعیت تغذیه، بهبود استفراغ وگریه وبیقراری بین ماه های قبل و پس از درمان حاصل شد (P<0.001).
باکلوفن قادر به کنترل حملات ریفلاکس حجمی (استفراغ) و کاهش بی قراری شیرخواران و در نهایت افزایش وزن و بهبود وضعیت تغذیه ای انان گردد. وحتی می تواند جایگزین مناسب جهت پروکینتیک ها در درمان ریفلاکس گاستروازوفاژیال باشد

با توجه به رقابت دانشگاه های علوم پزشکی کشور در حیطه تولید علم، و با توجه به اهمیت تولید علم در حیطه طب کودکان، مطالعه حاضر به هدف علم سنجی مقالات علمی- پژوهشی منتشر شده در حیطه طب کودکان از ایران در مدلاین و همچنین مقایسه دانشگاه های مختلف علوم پزشکی ایران در این زمینه انجام شد.
تمامی مقالات منتشر شده در بین سال های 1975 تا 2007 در مجلات علمی پژوهشی نمایه شده در مدلاین که حوزه تحقیق آنها طب کودکان بوده است و مطالعه در ایران انجام شده است، بررسی شد. از مقالات مورد نظر، یک نسخه چاپ گردید و چک لیستی مشتمل بر تاریخ انتشار، نام مجله، ضریب تاثیر، تعداد نویسندگان و آدرس علمی محقق تکمیل گردید. دانشگاه های علوم پزشکی کشور از نظر تعداد مقالات، ضریب تاثیر، مجموع ضرایب تاثیر مقالات مقایسه گردید.
تعداد 819 مقاله در این فاصله زمانی از ایران منتشر شده است که 565 مورد توسط دانشگاه های علوم پزشکی انجام شده بود. دانشگاه تهران با 142 مقاله (3/17% از کل و 1/25% از بین دانشگاه های علوم پزشکی کشور) در رتبه اول و پس از آن 116 مورد دانشگاه علوم پزشکی شیراز (2/14% از کل و 5/20% از بین دانشگاه های علوم پزشکی کشور) و پس از آن دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با 88 مقاله (7/10% از کل و 5/15% از بین دانشگاه های علوم پزشکی کشور) بیشترین مقالات را به خود اختصاص می دادند. از نظر مجموع ضرایب تاثیر مقالات (حاصل ضرب تعداد مقاله و میانگین ضریب تاثیر)، دانشگاه تهران، شهید بهشتی و شیراز به ترتیب 152، 93 و 80 رتبه های نخست تا سوم را بدست آوردند. کرمان، تبریز، و سپس ارومیه رتبه های نخست میانگین ضریب تاثیر مقالات را بدست آوردند (6/5، 0/5 و 1/3) براساس مطالعه حاضر، دانشگاه علوم پزشکی تهران از نظر تعداد مقالات، مجموع ضرایب تاثیر خام بیشترین سهم را در تولید علم طب کودکان به خود اختصاص داده است. دانشگاه تهران به عنوان نخستین دانشگاه دارای تخصص طب کودکان و دارای پیشینه و زیر ساخت های قوی پژوهشی و همچنین سهم قابل توجه اعضای هیئت علمی توانسته است این افتخار را کسب نماید

یکی از مسائل مورد بحث در برنامه درمان حمایتی بیماران بتا تالاسمی ماژور استفاده از ترکیب اسید فولیک می باشد. اگرچه در بیماران بتا تالاسمی ماژور گاهی اوقات ممکن است نیاز به درمان حمایتی اسید فولیک به علت کمبود فولات رژیم غذایی یا کاهش جذب گوارشی افزایش یابد اما عامل اساسی کمبود ترکیب حمایتی فوق، افزایش نیاز مغز استخوان در زمینه خون سازی غیر موثر در غیاب تزریق خون کافی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی فولات، وضعیت تزریق خون و نیاز به ترکیب حمایتی فوق در بیماران بتا تالاسمی ماژور انجام شد.
این مطالعه به صورت مقطعی، توصیفی- تحلیلی در بیماران بتا تالاسمی ماژور تحت تزریق خون مکرر و منظم در مرکز آموزشی درمانی کودکان مفید تهران طی سال 1385گرفت. سطح سرمی فولات بیماران در یک مرکز آزمایشگاهی معتبر به روش Electro chemi lumines اندازه گیری شد. سطح سرمی طبیعی اسید فولیک در محدوده طبیعی 3 تا 5/17 نانوگرم در میلی لیتر در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از برنامه نرم افزاریSPSS و آزمون های آماری مجذور کای، T و آزمون همبستگی Spearman انجام شد.
در این مطالعه 100 بیمار بتاتالاسمی ماژور مورد بررسی قرار گرفتند که 56 نفر آنان (56%) دختر و 44 نفر (44%) پسر بودند. میانگین سنی بیماران 156 (±2/71) ماه و در محدوده 14 تا 288 ماه بود. میانگین مقادیر هموگلوبین بیماران 5/9 (±78/0) با محدوده 5/7 تا 9/11 گرم در دسی لیتر بود. میانگین مقادیرMCV بیماران 2/84 (±2/4) فمتولیتر در محدوده 4/73-3/95 بود. میانگین سطح سرمی فولات بیماران 9 (±9/4) و در محدوده 1 تا 19 نانوگرم در میلی لیتر بدست آمد. در ارزیابی سطح سرمی فولات 100 بیمار مورد مطالعه تنها 3 مورد از بیماران سطح سرمی کمتر از حد طبیعی داشتند. در این مطالعه 73 بیمار (73%) مقادیر هموگلوبین برابر یا بیش از 9 گرم در دسی لیتر داشتند.
بر اساس این مطالعه چنین به نظر می رسد در صورتی که بیماران بتا تالاسمی ماژور تحت درمان با یک برنامه تزریق خون مکرر و منظم قرارداشته باشند نیاز به اسید فولیک مکمل نخواهند داشت.

اشتباهات داروئی شایع ترین نوع خطاهای پزشکی و ازعلل قابل اجتناب آسیب با علت ناشناخته در کودکان هستند. اشتباه در هر یک از مراحل فرآیند دارو دادن شامل نسخه نویسی، کپی و نسخه برداری دستور پزشک، توزیع و پخش دارو و مرحله دارو دادن به بیمار ممکن است، رخ دهد. هدف مطالعه حاضر تعیین اشتباهات داروئی در نوشتن دستورات داروئی توسط پزشک و اشتباهات داروئی در گزارش پرستاری پرونده های یک بیمارستان کودکان بود.
این تحقیق یک مطالعه توصیفی- مقطعی و مبتنی بر اطلاعات بیمارستانی است. نمونه شامل 898 پرونده بیماران بستری در بیمارستان شهید مدنی خرم آباد در 6 ماهه اول سال1383 بود که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه مشخصات فردی بیمار، پزشک و پرستار، چک لیست اصول نوشتن دستورات داروئی و چک لیست نحوه اجرای دستورات داروئی در گزارش پرستاری بود که با مطالعه و بررسی اولین دستور پزشک و اولین گزارش پرستاری موجود در پرونده تکمیل می شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS ویراست 5/11 مورد بررسی و تجزیه تحلیل قرار گرفت.
در 1/74% موارد توصیه های لازم در مورد اجرای دستور داروئی نوشته نشده بود، در 8/47% فواصل تجویز دارو یا با اصطلاح نوشته شده و یا اصلا مشخص نشده بود. در 5/45% واحد دارو یا به صورت شک برانگیز نوشته شده بود یا اصلا نوشته نشده بود، و در 5/20% دستورات دارویی دارای حداقل یک تداخل داروئی بودند. بررسی گزارش های پرستاری نشان داد در 5/77% احتیاطات مربوط به اجرای دستور دارویی رعایت نشده نبود. در 9/14% به تداخلات دارویی توجه نشده بود. در 8/14% فواصل یا ساعت داروی داده شده مطابق دستور پزشک نبود. در 3/6% موارد دستور داروئی توسط پرستار اجرا نشده بود.
در محیط شلوغ و پیچیده بخش های کودکان اشتباهات دارویی به دفعات زیاد رخ می دهد. اگرچه بیشتر این خطاها جزئی بوده و ممکن است، موجب آسیب بیمار نشود، اما به هر حال اشتباهات دارویی نشان دهنده کیفیت کار پرسنل می باشند و خطاهایی که در این تحقیق تشخیص داده شد مطرح کننده نیاز پزشکان و پرسنل پرستاری به برنامه های بازآموزی و آموزش مداوم می باشد.

رینیت آلرژیک بیماری شایعی است. وجود دو عامل، حساسیت به یک آلرژن و وجود آن آلرژن در محیط، برای ایجاد آن ضروریست. شناخت این آلرژن ها و حذف آنها از محیط زندگی باعث کاهش شیوع بیماری و تسریع در درمان می شود. در این مطالعه شیوع رینیت آلرژیک در همدان و ارتباط آن با جنس، فصل سال، سیگاری بودن والدین، نگهداری از حیوانات خانگی و پرنده و گیاهان آپارتمانی در منزل، نوع شیرتغذیه ای در دوران شیرخوارگی و بعد خانوار بررسی شد.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی 50% از مدارس راهنمایی شهر همدان به صورت تصادفی انتخاب و 1600 دانش آموز 14-13 ساله این مدارس (900 دختر و 700 پسر) با استفاده از پرسشنامه استاندارد و جهانی ISAAC (International study of Asthma and Allergies in Childhood) براساس وجود شکایات رینیت آلرژیک بررسی شدند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از برنامه SPSS ویراست سیزدهم وارد رایانه شده با استفاده از آزمون مجذور کای و با سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت بدین ترتیب شیوع بیماری و ارتباط آن با عوامل ذکر شده تعیین گردید. در مرحله دوم افرادی که بیمار بودند از نظر وجود نشانه های بیماری معاینه شدند.
شیوع رینیت آلرژیک در جمعیت مورد مطالعه 7/17% بدست آمد. اختلاف معنی داری بین دوجنس مشاهده نشد (6/18% در پسرها و 17% در دخترها) (05/0P>). در 2/37% کودکان نوع دائمی رینیت آلرژیک و 8/62% موارد بیماری نوع فصلی یا تشدید شونده با فصل بود که در نوع فصلی بیشترین موارد مربوط به بهار بود (21% موارد) شیوع بیماری در دانش آموزانی که پدر یا مادر یا والدین سیگاری داشتند 6/30% و در آنهایی که هیچ یک از والدین آنها سیگاری نبودند 2/11% بدست آمد که اختلاف معنی داری بود (001/0>P). همچنین بین شیوع بیماری و نگهداری حیوانات خانگی و پرنده در منزل ارتباط مستقیم وجود داشت (001/0P=). در این مطالعه رابطه معنی داری بین شیوع بیماری و نگهداری از گیاهان آپارتمانی در منزل، نوع شیرتغذیه ای در دوران شیرخوارگی و بعد خانوار مشاهده نشد. شایع ترین نشانه های بیماری هاله آلرژیک در 54% بیماران و ترشحات رقیق و روشن از بینی در 51% موارد بود.
شیوع رینیت آلرژیک در شهر همدان نسبت به آمار ارائه شده در سایر مطالعات بالا نمی باشد. در صورت اجتناب والدین از سیگار کشیدن در منزل و حذف حیوانات خانگی و پرنده از منازل می توان شیوع رینیت آلرژیک را کاهش داد.

مطالعات اندکی در زمینه تاثیر سن بر ابتلا به وبا در ایران و جهان وجود دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر سن به ویژه کودکان زیر 15 سال بر ابتلا به وبا در یک دوره ده ساله (1384-1375) در ایران انجام گرفت.
در یک مطالعه مقطعی و بر اساس اطلاعات موجود در مرکز مدیریت بیماری ها جمعیت کشور و موارد مثبت گزارش شده وبا در این دوره ده ساله به دو گروه زیر 15 سال و بالای 15 سال تقسیم شده و میزان بروز در کل کشور و در هر دو گروه محاسبه شد. با استفاده از نرم افزارEP16 و SPSS خطر نسبی (Relative Risk) گروه سنی کمتر از 15 سال نسبت به گروه سنی بالاتر از 15 سال در رابطه با ابتلا به وبا با حدود اطمینان 95% محاسبه گردید. P Value کمتر از 5% معنی دار تلقی گردید.
نمودار بروز وبا در کشور دارای دو نقطه اوج یا اپیدمی درسال های 1377 و 1384 می باشد که میزان بروز به ترتیب 7/15 و 63/1 در یک صد هزار نفر بوده است. در سال های بین دو اپیدمی بروز وبا در گروه سنی کودکان زیر 15 سال بیشتر از بالغین بوده و قرار گرفتن در گروه سنی زیر 15 سال عامل خطر تلقی شده و خطر نسبی آن مثلا در سال 1381 معادل 53/4 می باشد. اما در سال های اپیدمی گروه سنی بالاتر از 15 سال بیشتر مبتلا شده و خطر نسبی برای کودکان کمتر از یک محاسبه شد.
یکی از علل بروز اپیدمی های وبا در دوره های 6-5 ساله در کشور تغییرات ایمنی اجتماعی یا Herd immunity می-باشد در سال های بین دو اپیدمی سابقه ایمنی اکتسابی نسبت به وبا در گروه سنی بالاتر از 15 سال برای آنها یک عامل حفاظت کننده است اما بتدریج در مدت چند سال رو به کاهش می گذارد و در سال های اپیدمی گروه سنی بالغین در مقایسه با کودکان بیشتر در معرض خطر هستند.

آترواسکلروز فرآیندی است که از دوران کودکی شروع می شود، بدون علامت پیشرفت می کند و معمولا تا بزرگسالی علامت بالینی از خود نشان نمی دهد. بالا بودن چربی خون و پرفشاری خون مهم ترین عوامل خطر آترواسکلروز و بیماری های عروق کرونر می باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقادیر چربی و فشار خون کودکان و نوجوانان 3 تا 18 ساله با سابقه سکته قلبی زودرس در والدین و مقایسه آن با گروه شاهد انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه مورد شاهدی بود که در کودکان و نوجوانان 3 تا 18 ساله با و بدون دارای والدین دچار سکته قلبی زودرس (در هر گروه 209 نفر) انجام شد. فشار خون و مقدار چربی خون کودکان اندازه گیری شد. اطلاعات جمع آوری و با برنامه SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین مقدار کلسترول، لیپوپروتئین با تراکم پائین و تری گلیسرید در گروه مورد به ترتیب 6/171، 3/112 و 0/94 و در گروه شاهد 0/150، 8/104 و 0/81 میلی گرم در دسی لیتر بود که این تفاوت در دو گروه از لحاظ آماری معنی دار بود. میانگین مقدار لیپوپروتئین با تراکم بالا در گروه مورد 9/38 و در گروه شاهد 6/39 میلی گرم در دسی لیتر بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود. متوسط فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در گروه مورد 2/110 و 8/71 میلی متر جیوه و در گروه شاهد 1/99 و 3/60 میلی متر جیوه بود که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری داشت.
کودکانی که یکی از والدین آنها مبتلا به سکته قلبی زودرس می باشد دارای چربی خون و فشار خون بالاتر در مقایسه با گروه شاهد می باشند، بنابراین این کودکان جزء گروهای پر خطر برای ابتلا به بیماری های عروق کرونر می باشند.

این مطالعه با هدف مقایسه مرگ و میر و عوارض درمان سندرم دیسترس تنفسی نوزادان نارس در دو دوره زمانی قبل از استفاده از سورفاکتانت و بعد از استفاده از سورفاکتانت انجام گرفته است.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی، مرگ و میر و عوارض ناشی از درمان سندرم دیسترس تنفسی شدید نوزادان در 50 نوزاد گروه "مطالعه" که با سورفاکتانت درمان شده بودند با 66 نوزاد گروه "شاهد" مبتلا به همین بیماری که بدون سورفاکتانت درمان شده بودند مقایسه گردید. گروه شاهد به علت عدم دسترسی به سورفاکتانت از دریافت آن محروم شدند. کلیه نوزادان پس از گذاشتن لوله تراشه با تهویه مکانیکی درمان شدند. سورفاکتانت استفاده شده از نوع Survanta بود که با دوز 4 میلی لیتر به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن در طی 24 ساعت اولیه تولد در 4 وضعیت مختلف و از طریق لوله تراشه و فقط در یک دوز تجویز شده بود.
دو گروه از نظر متغیرهای اولیه نظیر سن زایمانی- جنس و وزن تولد اختلافی با هم نداشته و با هم قابل مقایسه بودند. مرگ و میر و بروز عوارضی همچون پنوموتوراکس، سپسیس و خونریزی ریه در گروه شاهد بیشتر بود اما بروز خونریزی داخل مغزی و مجرای شریانی باز در دو گروه اختلافی با هم نداشت.
یافته های این مطالعه نشان داد استفاده از سورفاکتانت در نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی با کاهش مرگ و میر و کاهش میزان بروز پنوموتوراکس، سپسیس و خونریزی ریوی همراه است.

امروزه چاقی یکی از شایع ترین اختلالات تغذیه ای در کودکان و نوجوانان می باشد که پیشگیری و درمان به موقع آن ضروری است. اگر چه روش های درمانی متعددی برای درمان چاقی پیشنهاد می شود اما همواره بهترین روش درمانی پیشگیری به موقع است که پیشگیری از طریق آموزش روش های درست غذایی و برنامه تعدیل رفتار در نوجوانان مهمترین رکن محسوب می شود. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر برنامه تعدیل رفتار غذایی برشاخص های تن سنجی نوجوانان چاق دختر در دوره راهنمایی در شیراز سال 1386 انجام گردید.
در مطالعه ای شبه تجربی، 60 دختر نوجوان چاق (شاخص توده بدن بیشتر از صدک 95) با میانگین سنی 11 تا 15 سال شرکت داشتند افراد از دو مدرسه مختلف به صورت آسان انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. افراد گروه آزمایش در برنامه تعدیل رفتار به مدت 16 هفته (هرهفته به مدت 4 ساعت) در مدارس شرکت کردند. شاخص های تن سنجی افراد قبل و بعد از برنامه و دو ماه پس از آن در هر دو گروه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و تحلیلی (T تست و طرح اندازه گیری مکرر) مورد تجزیه و تحلیل واقع گردید و سطح معنی داری 05/0>P از نظر نتایج آماری پذیرفته شد.
اندازه وزن در گروه آزمایش 75/2 کیلوگرم کاهش و در گروه کنترل 62/0 کیلوگرم افزایش داشت، تغییر در اندازه شاخص توده بدن به ترتیب در گروه آزمایش و کنترل (07/1- و 24/0+) و دور بازو (31/2- و 5/0+ سانتی متر) بود که تفاوت هر سه شاخص از نظر آماری معنی دار بود (001/0>P).
برنامه تعدیل رفتار غذایی تاثیر بسیار مطلوبی بر کاهش شاخص توده بدن نوجوانان دارد. والدین، مربیان مدرسه و دیگر گروه های حمایتی باید تشویق شوند که در برنامه های تعدیل رفتار شرکت داشته باشند

ویروس واریسلا زوستر عامل آبله مرغان می باشد که معمولا فرد یک بار به آن مبتلا شده و باعث ایمنی در تمام طول عمر می-شود اما مواردی از عود بیماری گزارش شده است.
معرفی بیمار: بیمار دختر 12 سال و 4 ماهه ای بود که از حدود بیست ماه قبل مبتلا به لوکمی حاد لنفوبلاستی بوده و در طی دو ماه دوبار مبتلا به آبله مرغان گردید نامبرده دو سال قبل از ابتلا به لوکمی هم یک بار دچار آبله مرغان شده بود.
احتمال عود آبله مرغان به ویژه در افرادی که نقص ایمنی دارند وجود دارد

آنسفالومیلیت منتشر حاد یا Acute Disseminated Encephalomyelitisیک بیماری التهابی حاد منوفازیک و دمیلینیزان سیستم عصبی مرکزی با مکانیسم اتوایمیون می باشد که معمولا در گروه سنی اطفال و به دنبال عفونت های ویروسی و واکسیناسیون اتفاق می افتد. علایم بیماران بصورت علائم سیستمیک همراه با علایم عصبی متفاوت نظیر آنسفالوپاتی، فلج اندام ها، درگیری اعصاب کرانیال، آتاکسی و نوریت اوپتیک دیده می شود. MRI روش تصویر برداری انتخابی برای رویت تغییرات مغزی می باشد که شواهد درگیری به صورت ضایعات مولتی فوکال دمیلینیزان در ماده سفید ساب کورتیکال به صورت دو طرفه و غیر قرنیه دیده می شود. درمان های پیشنهادی شامل کورتیکواستروئید، ایمونوگلوبولین و پلاسما فرزیس می باشد. در صورت تشخیص به موقع، بیماری به خوبی به درمان های مناسب پاسخ داده و پروگنوز خوبی دارد.

فنیل کتونوری شایع ترین فرم یک بیماریautosomal recessive بنام هیپر فنیل آلانیننمیاست که بعلت کمبود یا عدم فعالیت آنزیم فنیل آلانین هیدروکسیلاز در کبد، اسید آمینه ضروری فنیل آلانین به تیروزین تبدیل نشده و سبب افزایش مزمن فنیل آلانین خون و پیدایش عوارضی از جمله آسیب مغزی غیر قابل برگشت می شود.
از آنجا که نوزادان مبتلاء بلافاصله بعد از تولد هیچگونه علامت بالینی نشان نمی دهند، اولین گام در درمان بیماری، غربالگری و تشخیص بموقع می باشد. درمان اصلی که تغذیه درمانی است باید زیر تیمی شامل متخصصان اطفال، تغذیه، روانشناسی، پرستار و مددکار اجتماعی انجام شود و در صورتی موثر خواهد بودکه تا قبل از سومین هفته زندگی نوزاد آغاز شود. ملاحظات اساسی در تنظیم رژیم غذایی این بیماران تامین مقادیر کافی انرژی، پروتئین و سایر مواد مغذی، محدودیت فنیل آلانین و استفاده از مکمل تیروزین بر اساس سن، ژنوتیپ بیماری، میزان رشد و انرژی مورد نیاز به منظور حفظ غلظت فنیل آلانین خون در محدوده mg/dl 6-2 است، که از طریق استفاده از غذاهای فرموله آماده، مصرف مواد غذایی کم پروتئین و کم فنیل آلانین اعمال می شود به طوریکه امکان دستیابی به اپتیموم رشد و تکامل مغزی برای کودک فراهم شود.
باتوجه به آن که فنیل آلانین یک اسید آمینه ضروری است و تیروزین نیز در در مبتلایان به فنیل کتونوری ضروری می باشد، کنترل مکرر غلظت این دو اسید آمینه و مد نظر قرار دادن عوامل غیر تغذیه ای موثر در غلظت فنیل آلانین اهمیت ویژه دارد.
همچنین ارزیابی رشد و تکامل و آموزش والدین بیمار نقش بسزایی در موفقیت درمان دارد. ضمن آنکه ضرورت ادامه رژیم محدود از فنیل آلانین تا دوران بزرگسالی در مطالعات متعدد نشان داده شده است.