مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال پانزدهم شماره 3 (پیاپی 49، پاییز 1387)

سرطان معده از شایعترین بدخیمی ها در کشور ایران بوده و در بعضی از مناطق، حتی رتبه اول را در میان سرطان های تشخیص داده شده داراست. با توجه به نقش موتاسیون های توموری در پیش آگهی ونحوه انتخاب درمان در سرطانهای مختلف، این مطالعه برای تعیین ارتباط بین موتاسیون های P53 و افزایش بیان مارکر HER-2/neu با پیش آگهی بیماران وارزیابی صحیح تر و درمان مناسب تر سرطان معده، انجام شد. این مطالعه به شکل توصیفی مقطعی روی 51 بیمار (36 نفر مرد، 15 نفر زن با میانگین سنی 5/12 ± 3/61 سال) که پس از انجام آندوسکوپی وبیوپسی از بافت تومورال و یا پس از جراحی بر اساس آزمایشات آسیب شناسی از نمونه بافت تهیه شده، مبتلا به سرطان معده شناخته شدند، انجام شد. ابتدا لام های تهیه شده اولیه ونمونه های بافتی که بصورت بلوک پارافینی در مراکز مختلف پاتولوژی وجود داشتند، جمع آوری شدند و مجددا مورد بازبینی قرار گرفتند. سپس لام های تهیه شده از بافت تومورال و بافت مجاور، به روش ایمونوهیستوکمیستری(IHC) با استفاده از کیت متعلق به شرکت DAKO ایالات متحده، رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری با بزرگنمایی X10، X40 از جهت رویت تغییر رنگ ایجاد شده، مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به بیان طبیعی مارکر HER-2/neu در بافتهای طبیعی، زمانی نمونه مربوطه مثبت تلقی میشد که تغییر رنگ در بیش از 50% بافت رنگ پذیر، رخ میداد. اما در مورد مارکر P53، فقط تغییر رنگ در نمونه مربوطه، بعنوان جواب مثبت تلقی گردید. همچنین با استفاده از اطلاعات بدست آمده از شرح عمل انجام شده، گزارش آسیب شناسی، معاینه فیزیکی و بررسی های پاراکلینیک، مرحله و گرید بیماری مشخص و سپس آنالیز آماری انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که مارکر P53 در 51 درصد و مارکر HER-2/neu در 9/54 در صد بیماران مثبت بود. اگرچه هیچگونه ارجحیت جنسی و سنی در بروز این مارکر ها وجود نداشت، اما با افزایش درجه بافت شناسی تومور، میزان بروز موتاسیون P53 افزایش نشان می داد. همچنین با افزایش مرحله بیماری، میزان افزایش در بیان HER-2/neu نیز افزایش می یافت. این مطالعه ارتباطی بین موتاسیون P53 با مرحله بیماری و افزایش بیان HER-2/neu با درجه بافت شناسی آدنوکارسینوم معده، نشان نداد. نتیجه نهائی: بین درجه بافت شناسی سرطان معده و بروز موتاسیون در P53 و همچنین با احتمال بالایی بین مرحله بیماری با افزایش بیان مارکر HER-2/neu ارتباط مستقیمی وجود دارد. این یافته ها میتوانند نشان دهنده ارزش پروگنوستیک این دو مارکر در بیماران مبتلا به سرطان معده از نوع آدنوکارسینوم معده باشند.

مطالعات نشان می دهند که دلایل تنوع پیامدهای کلینیکی عفونت ناشی از هلیکو باکتر پیلوری ممکن است که به فاکتورهای محیطی و میزبان وهمچنین اختلاف در ژنوتیپ، شیوع یا بیان فاکتورهای بیماریزای وابسته به باکتری مرتبط باشند. بر این اساس هدف از این مطالعه تعیین پراکندگی ژنوتیپهای مختلف فاکتورهای اصلی بیماریزایی ureAB، vacA، cagA در سوشهای هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران دارای عفونت معده بدون زخم و بیماران دارای زخم معده بود.
در این مطالعه توصیفی مقطعی 65 سوش هلیکوباکتر پیلوری که 35 سوش آنها از بیماران دارای عفونت معده بدون زخم و 30 سوش آنها از بیماران دارای زخم معده جدا شده بودند با روش RFLP-PCR مورد مطالعه قرار گرفتند.
شیوع ژن vacA در سوشهای جدا شده از بیماران دارای زخم نسبت به بیماران فاقد زخم بصورت معنی داری) 05/0P< (، بیشتر بود. در RFLP ژن cagAدوالگوی متفاوت دیده شد. الگوی β با سه باند در هر دوگروه بیماران فراوانی بیشتری داشت. هضم آنزیمی منجر به تولید یک الگوی کاملا یکنواخت در 33/83% از سوشهای دارای vacA جداشده از بیماران دارای زخم شد. این الگوبا حالت زخم دار بیماری از نظر آماری مرتبط بود. آنالیز پلی مرفیسمهای ureAB 10 الگوی قابل افتراق را مشخص کرد که الگوی ureAB 5a شایعترین الگو در تمام سوشها بود (61/47%). برای ژنهای ureAB، cagA هیچ ارتباطی بین الگوهای خاص DNA و حالت کلینیکی بیماری مشاهده نشد.
نتیجه نهائی: اگرچه در بیماران مورد بررسی حضور ژن cagA ممکن است که فاکتور خطری برای ایجاد حالت زخم دار بیماری نباشد اما به نظر می رسد که وجود یک ژنوتیپ یکسان cagA با افزایش خطر ایجاد زخم همراه است. در نهایت علیرغم وجود درجه بالائی از تنوع ژنومی در ژنureAB، الگوهای محافظت شده ای از DNA در منطقه ما انتشار دارند.

امروزه نقش نشانگرهای توموری در تشخیص و پیش آگهی سرطان ریه تحت مطالعه و بررسی می باشد. در این مطالعه ارتباط سطوح سرمی نشانگر های توموری آنتی ژن کارسینوژن جنینی و قطعه محلول سیتوکراتین 19 (Cyfra21-1) با فعالیت آنزیم تلومراز در سطح بیوپسی بیماران مبتلا به سرطان ریه و گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه موردی- شاهدی تعداد 50 فرد مبتلا به سرطان ریه به عنوان گروه مورد و 20 بیمار مبتلا به بیماری های غیرتومورال ریوی به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. میزان فعالیت تلومراز با روشPCR–ELISA در نمونه های بیوپسی و سطوح سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی و قطعه محلول سیتوکراتین 19 به روش الیزا اندازه گیری شد و داده های حاصله با استفاده از آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین غلظت سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی، قطعه محلول سیتوکراتین 19 به همراه فعالیت آنزیم تلومراز نمونه های بیوپسی در بیماران بطور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود. همبستگی مستقیم و معنی داری بین غلظت های سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی و قطعه محلول سیتوکراتین 19 دیده شد. بین سطوح سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی و قطعه محلول سیتوکراتین 19 با فعالیت آنزیم تلومراز در سطح بیوپسی بیماران همبستگی مثبت معنی داری مشاهده شد. میانگین غلظت سرمی قطعه محلول سیتوکراتین 19 وآنتی ژن کارسینوژن جنینی افراد مبتلا به کارسینومای یاخته غیر کوچک نسبت به کارسینومای یاخته کوچک بالا و معنی دار دیده شد.بیماران مبتلا به کارسینومای یاخته کوچک میانگین غلظت تلومراز بالا و معنی داری نسبت به کاسینومای یاخته غیر کوچک داشتند.
نتیجه نهائی: بر اساس یافته های این مطالعه می توان فرض پیشنهاد نمود که اندازه فعالیت آنزیم تلومراز در سطح بیوپسی برای تشخیص نوع یاخته های کوچک سرطان ریه و غلظت سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی برای کارسینومای بشره ای و قطعه محلول سیتوکراتین 19 برای کارسینومای سنگفرشی یاخته های غیر کوچک سرطان ریه مورد استفاده قرار گیرد.

در سیستم اعصاب مرکزی، آدنوزین بعنوان تعدیل کننده درون زاد فعالیت نورونها و تنظیم تحریک پذیری آنها می باشد. در واقع افزایش غلظت داخل مغزی آدنوزین منجر به خاتمه و برقراری حالت پایدار بعد از تشنج می شود. بااین حال هنوز این سوال وجود دارد که آیا اثرات ضدتشنجی آدنوزین ناشی از اثرات مهار عمومی مغز می باشد یا اینکه نواحی خاصی از مغز نقش کلیدی در ایجاد اثرات ضد تشنجی آن دارد. در این راستا هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه فعالیت گیرنده های آدنوزینی A1 ناحیه CA1 هیپوکمپ بر شدت تشنجهای ناشی از کیندلینیگ الکتریکی آمیگدال و قشر انتورینال موش صحرایی می باشد.
در این مطالعه تجربی موشهای صحرایی با تحریک الکتریکی روزانه آمیگدال (گروه A) و قشر انتورینال(گروه B) کیندل شدند. به حیوانات کیندل شده N6 –سیکلوهگزیل آدنوزین (CHA)، آگونیست اختصاصی گیرنده A1 با غلظت های 1، 10 میکرومولار و 1 و 3- دی متیل- 8- سیکلو پنتیل گزانتین (CPT)، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده A1 با غلظت 1 میکرومولار به ناحیه CA1 هیپوکمپ هر دو گروه تزریق شد(1 میکرو لیتر در دو دقیقه). حیوانات در زمانهای 5 و 15 دقیقه پس از تزریق تحریک شدند. به تمامی حیوانات 24 ساعت قبل از تزریق دارو، مایع مغزی- نخاعی مصنوعی تزریق و از داده های حاصل به عنوان کنترل استفاده گردید.
کمیتهای تشنجی در زمانهای 5 و 15 دقیقه بعداز تزریق اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده نشان داد که CHA با غلظت 10 میکرومولار باعث کاهش معنی داری در مدت زمان امواج تخلیه متعاقب(ADD) ثبت شده از آمیگدال و قشر انتورینال و مدت زمان مرحله 5 تشنج(S5D) می شود و زمان تاخیری بین تحریک تا شروع مرحله 4 تشنج (S4L) را در هر دو گروه افزایش می دهد. CHA با غلظت یک میکرو مولار تاثیری بر کمیت های تشنجی گروه B نداشت ولی در گروه A کمیت های تشنجی را بطور معنی دار تغییر داد. CPT با غلظت 1 میکرومولار تاثیری بر کمیت های تشنجی هر دو گروه نداشت. پیش درمانی حیوانات با CPT 1 میکرو مولار بطور معنی داری اثرات CHA بر مدت زمان امواج تخلیه متعاقب(ADD) ثبت شده از آمیگدال و قشر انتورینال را حذف کرد.
نتیجه نهائی: نتایج حاصله این احتمال را مطرح می کند که ناحیه CA1 هیپوکمپ در گسترش امواج تشنجی از آمیگدال یا قشر انتورینال به سایر نواحی مغزی نقش داشته و فعالیت گیرنده های آدنوزینی A1 در این ناحیه توسط CHA اثرات ضد تشنجی بیشتری در کیندلینگ آمیگدال نسبت به قشر انتورینال دارد.

تغییر در عملکرد سیستم های بافتی و عمومی رنین- آنژیوتانسین بافتی از مهمترین عوامل دخیل در بیماری های قلبی- عروقی و از جمله پرفشاری خون اولیه می باشد. مطالعات اخیر نشان می دهد که سیستم عمومی رنین- آنژیوتانسین در پاسخ های فوری و کوتاه مدت و سیستم بافتی یا موضعی رنین- آنژیوتانسین در فرایند های طولانی مدت کنترل کننده قلب و عروق نقش دارند. این مطالعه به منظور شناخت تغییرات ایجاد شده در عملکرد سیستم رنین- آنژیوتانسین موضعی در عروق اندام تولید مثل جنس نر بدنبال افزایش فعالیت عمومی این سیستم در اثر القای پرفشاری خون کلیوی مدل گلدبلاتی انجام گرفت.
در این مطالعه تجربی تعداد 30 سر موش صحرایی بطور تصادفی در سه گروه آزمون، شاهد و کنترل سنی قرار گرفتند در حیوانات گروه آزمون بعد از بیهوشی با تیوپنتال سدیم(50mg/kg، I.p) با گذاشتن گیره نقره ای در شریان کلیوی سمت چپ، پرفشاری خون کلیوی در این گروه القاء گردید. در حیوانات گروه شاهد بعد از بیهوشی و شکاف پهلوی چپ و جدا کردن شریان کلیوی بدون نصب گیره نقره ای محل عمل بخیه گردید. بعد از پایان زمان آزمایشات، بدنبال بیهوشی با تیوپنتال سدیم (50mg/kg، I.p) اقدام به خون گیری از حیوانات و سپس بیضه ها همراه با مجاری دفران خارج و پس از وزن نمودن، تعداد اسپرمهای موجود در این مجاری شمارش گردیدند. فعالیت رنین پلاسما با استفاده از کیت در پلاسمای خون حیوانات اندازه گیری شد.
اندازه فشار خون سیستولی در حیوانات گروه آزمون بدنبال القای پرفشاری خون با قبل از القا در این گروه و با فشارخون حیوانات گروه های شاهد و کنترل سنی تفاوت معنی داری داشت(P<0.05). تعداد اسپرم در مجاری دفران، وزن بیضه ها و میزان فعالیت رنین پلاسما در گروه آزمون با حیوانات گروه های شاهد و کنترل سنی تفاوت معنی داری داشت(P<0.05).
نتیجه نهایی: نتایج حاصله از این مطالعه نشاندهنده القای فعالیت سیستم رنین- آنژیوتانسین بافتی یا موضعی بدنبال افزایش فعالیت سیستم رنین- آنژیوتانسین عمومی در اثر افزایش فعالیت رنین با منشاء کلیوی می باشد. نتایج بدست آمده تاکیدی بر مطالعات قبلی در خصوص وجود یک(Rennin-Angiotensin System (RNA) کلاسیک در اندام تولید مثل جنس نر می باشد.

مرفین قادر به ایجاد اثر تشدیدی ونیز تضعیفی بر فعالیت صرعی برحسب شرایط آزمایش می باشد. بررسی اثرات متضاد مرفین بر برخی فعالیتهای عصبی مثل صرع می تواند مکانیسم بعضی از رخدادهای عصبی و سازشهای نرونی را توجیه نماید. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر مرفین بر حملات صرعی ایجاد شده بوسیله مایع مغزی نخاعی با منیزیم کم در هیپوکامپ کامل در خارج بدن بوده است.
در این مطالعه تجربی موشهای نوع C57/BL6 11 تا 19 روزه مورد استفاده قرار گرفت. موشها بیهوش شده و مغز آنها خارج گردید و در Artificial CerebroSpinal Fluid(ACSF)سرد- یخ که بطور مداوم اکسیژن گیری می شد به مدت 3 دقیقه قرار گرفت(25n=). سپس هیپوکامپ زنده بصورت سالم ودست نخورده با دقت از بقیه مغز جدا شد ودرACSF استاندارد حداقل به مدت یک ساعت قبل از ثبت نگهداری شد. ACSF با منیزیم کم برای مشروب کردن بافت همراه با اکسیژن مورد استفاده قرار گرفت که باعث ایجاد فعالیت صرعی در بافت شد. ثبت الکتروفیزیولوژیک بطور عمده از لایه هرمی در ناحیهCA1 به عمل آمد. فعالیتهای صرعی از نظر طول مدت و درصد زمان حمله مورد مطالعه قرار گرفت.
مرفین با غلظت10و200 میکرومول فعالیتهای صرعی را تضعیف کرد،درحالیکه غلظتهای متوسط مرفین(30و100 میکرومول) این فعالی ها را تشدید نمود. نالوکسان(μM10) نه تنها اثرات تحریکی مرفین را مهار کرد، بلکه فعالیتهای صرعی ایجاد شده بوسیله ACSF با منیزیم کم را نیز تضعیف نمود. غلظتهای مختلف مرفین بصورت توام با نالوکسان(μM10) حملات صرعی را تضعیف نمود.
نتیجه نهائی: مطالعه حاضر نشان داد که مرفین در غلظتهای حدود 30 و100 میکرومول ممکن است باعث تشدید فعالیت صرعی شود و در بیماران صرعی باید با احتیاط بیشتری مصرف گردد. بر عکس، نالوکسان اثرات ضد صرعی نشان داده ومی تواند در این مورد مفید واقع شود.

هموروئید یکی از شایعترین بیماری های جراحی در ناحیه آنورکتال است که با درد و خونریزی و خروج توده از ناحیه آنوس خود را بروز می دهد و یکی از مهمترین دلایلی که باعث می شود بیماران از انجام جراحی خودداری نمایند ترس از درد است. کنترل درد بویژه در 24 ساعت اول بعد از عمل علاوه بر افزایش رضایت بیمار منجر به کاهش احتباس ادرار و یبوست نیز خواهد شد و کاهش درد باعث استقبال بیشتر بیماران از عمل جراحی خواهد شد. مطالعه ارائه شده بررسی تاثیر بلوک عصب پودندال بر کاهش درد بعد از هموروئیدکتومی در دو گروه بلوک شده و بلوک نشده می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 120 بیمار با میانگین سنی 7/37 سال که به طور اتفاقی به بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی اهواز مراجعه کردند، به صورت تصادفی به دو گروه با بلوک عصبی (60 نفر) و بدون بلوک عصب (60 نفر) تقسیم شدند. در گروه اول بلوک عصب انجام شد و در گروه دوم بلوک عصب انجام نشد سپس نمرات درد 2، 6، 12 و 24 ساعت بعد از عمل با روش Mcgill visual Analog Scale در هر گروه محاسبه شد. اعداد بدست آمده با تست Chi- Square مقایسه شدند و نتایج مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان دوز استفاده شده از مسکن تزریقی نیز محاسبه و در دو گروه مقایسه شد.
میانگین نمرات درد در 2، 6، 12و 24 ساعت بعد از عمل درگروه بلوک شده به ترتیب برابر با 53/2، 4/2، 91/1، 7/2، 38/2 و در گروه بلوک نشده به ترتیب برابر با 43/3، 23/3، 98/2، 81/2، 11/3 بود. میانگین تعداد دوز مخدر در گروه بلوک شده 69/0و در گروه بلوک نشده 3/1 بود. ارزشP در دو گروه در ساعات فوق برابر با 001/0، 002/0، 001/0 و66/0، برای مقایسه کلی دو گروه 01/0 و برای مقایسه مصرف مسکن نیز 003/0 بود.
نتیجه نهایی: طی این مطالعه مشخص شد که بلوک عصب پودندال باعث کاهش درد آشکاری بعد از هموروئید کتومی در ساعات اول پس از عمل می شود. علاوه بر آن مصرف مسکن نیز به علت کاهش درد بعد از عمل در موارد بلوک شده کاهش می یابد.

گرچه کاربرد برنامه های آموزشی-روانشناختی به منظور ارتقاء کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه توصیه شده است اما تا به امروز اثربخشی این برنامه ها به ویژه شیوه کوتاه و ساده شده آنها نامشخص بوده است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی یک برنامه کوتاه مداخله آموزشی-روانشناختی با روش آموزش خود-تدبیری و اصلاح رفتارویژه بیماران مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه بر کیفیت زندگی این بیماران بود.
به منظور دستیابی به هدف مذکور در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 42 بیمار با تشخیص قطعی بیماری انسدادمزمن ریه(COPD) که به صورت پی در پی به درمانگاه های ریه مراکز نور و الزهرا اصفهان مراجعه نموده بودند بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند و در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. بیماران گروه مداخله علاوه بر درمانهای طبی معمول، طی 8 جلسه هفتگی یک ساعته تحت تاثیر مداخله آموزشی روانشناختی ویژه بیماران مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه قرار گرفتند و گروه کنترل فقط تحت درمانهای طبی معمول قرار داشتند. ارزیابی توسط فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت در سه مقطع قبل از درمان، پس از درمان و سه ماه پس از درمان انجام گرفت. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کواریانس و تحلیل کواریانس با اندازه های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج حاصل از تحلیل کواریانس با اندازه های تکراری بین دو گروه در چهار بعد کیفیت زندگی شامل بعد فیزیکی (303/19F= و 0001/0< P)، بعد روانشناختی(53/10F= و 002/0< P)، بعد اجتماعی (2/4F= و 000/0< P) و بعد محیطی (635/8F= و 006/0< P) تفاوت معناداری را نشان داد. همچنین نتایج تحلیل کواریانس داده های مرحله پیگیری در سه ماه پس از مداخله تفاوت معناداری بین دو گروه در سه بعد کیفیت زندگی شامل بعد فیزیکی (157/14F= و 0001/0< P)، بعد اجتماعی (35/5F= و 026/0< P) و بعد محیطی (43/4/8F= و 042/0< P) را نشان داد. معهذا تفاوت معناداری بین دو گروه در بعد روانشناختی (289/3F= و 077/0< P) مشاهده نشد.
نتیجه نهائی: گرچه مطالعه روی نمونه های بزرگتر با پیگیری طولانی تر به منظور بررسی اثر بخشی روش های مداخله مورد نظر ضروری است اما یافته های این پژوهش تاثیر مداخله آموزشی- روانشناختی چند وجهی خلاصه شده شامل خود-تدبیری و اصلاح رفتار ویژه بیماران مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه توام با نظارت مستمر درمانگر را بر ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران تایید نمود. همچنین به نظر می رسد که اثر بخشی هر برنامه مداخله آموزشی _روانشناختی متضمن تناسب با ابعاد مختلف کیفیت زندگی و بکارگیری مولفه های موثر آن در یک شیوه قابل فهم و قابل اجراء برای بیماران می باشد. این دستاورد می تواند نکته قابل توجهی باشد که در مطالعات قبلی کمتر مورد توجه بوده است.

امروزه صنایع خودروسازی از نقطه نظر بروز حوادث ناشی از کار از کانون های بسیار حساس در ایران به شمار می روند. استرس شغلی و اعمال ناایمن به ترتیب به عنوان فاکتورهای تاثیرگذار در افزایش ریسک مشکلات روانی و جسمانی و حوادث شغلی شناخته می شوند. هدف اصلی این مطالعه تعیین رابطه استرس شغلی و اعمال ناایمن با حوادث و عوامل تاثیرگذار مرتبط است.
داده های مورد نیاز پژوهش با استفاده از تکنیک نمونه برداری از رفتار ایمنی، پرسشنامه استرس شغلی استاندارد شده و محاسبه شاخصهای تحلیلی حوادث جمع آوری شد. شیوه انتخاب نمونه ها کاملا«تصادفی بود. آنالیز اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای مربوطه صورت گرفت.
نتایج مطالعه نشان داد که استرس شغلی با اعمال ناایمن، اعمال ناایمن و استرس شغلی نیز با حوادث رخداده همگی ارتباط مستقیم معنی داری با یکدیگر داشتند ((p-value<0.05. مطالعه ارتباط توام استرس شغلی، اعمال ناایمن و حوادث از طریق آزمون آماری نشان داد که افزایش یک درصدی میزان اعمال ناایمن نسبت به افزایش یک نمره ای استرس شغلی تاثیر فزاینده تری بر حوادث دارد. بنابراین از روی تغییر در میزان این دو متغیر می توان احتمال بروز حوادث را در سازمان پیش بینی نمود.
نتیجه نهایی: تعدیل یا حذف فاکتورهای شناسایی شده موثر در ایجاد استرس و کاهش اعمال ناایمن نیازمند سرمایه گذاری و اجرای یک برنامه مدیریت کنترل استرس می باشد.

نظر به اهمیت و نقش مهارت های زندگی در تامین بهداشت روانی دانشجویان، مطالعه حاضر به تعیین میزان آگاهی دانشجویان دختر دانشگاه های شهر تهران از مهارت های زندگی می پردازد.
در این پژوهش توصیفی پیمایشی جامعه مورد مطالعه تمامی دانشجویان دختر شهر تهران می باشد، که از بین آنها 585 نفر با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. به وسیله پرسشنامه محقق ساخته آگاهی از مهارت های زندگی آنان سنجیده شد و داده های به دست آمده در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بررسی داده های حاصل از پرسشنامه نشان می دهد که 3/9% دانشجویان آگاهی کمی از مهارت های زندگی دارند، میزان آشنایی5/47% دانشجویان در حد متوسط و2/43% آنها آگاهی زیادی از مهارت های زندگی دارند. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد که بین مقطع تحصیلی دانشجویان و میزان آگاهی از مهارت های زندگی تفاوت معناداروجود دارد(05/0>P)، اما بین عوامل جمعیت شناختی مورد بررسی و میزان آگاهی از مهارت های زندگی تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه نهایی: نتایج این پژوهش نشانگر اهمیت توجه هرچه بیشتر به آموزش مهارت های زندگی در دانشگاه ها می باشد. با توجه به آنکه تقریبا 9% دانشجویان دختر آگاهی کمی از مهارت های زندگی داشته اند، و از آنجا که نتایج پژوهش ها نشان می دهد بین مهارت های زندگی با بهداشت روان رابطه مستقیم و با رفتارهای پرخطر رابطه معکوس وجود دارد، لازم است تا برنامه ریزی مدون و اجرای جامعی در زمینه آموزش مهارت های زندگی دانشجویان صورت گیرد.

بیماری کاوازاکی یک واسکولیت سیستمیک حاد است که بیشتر در شیرخواران و کودکان تظاهر می یابد. التهاب و واسکولیت سیستمیک شدید باعث درگیری سیستم قلبی-عروقی ومخصوصا«صدمه به عروق کرونر می شود که شامل آنوریسم یا اتساع عروق کرونراست.هدف نهائی از درمان بیماری کاوازاکی کاهش التهاب و واسکولیت سیستمیک بلا فاصله بعد از تشخیص و بنابراین پیشگیری از صدمه به عروق کرونر و ترومبوز می باشد.
معرفی بیمار: در این گزارش یک پسر 7 ساله مبتلا به بیماری کاوازاکی با تب طول کشیده و آدنوپاتی گردنی به همراه اریتم مارژیناتوم صورت و گردن بعنوان اولین تظاهر پوستی آن معرفی می گردد.بیمار با ایمیون گلبولین داخل وریدی شش روز پس از بستری درمان گردید.
نتیجه نهایی: تقریبا هر نوع راش جلدی بجز ضایعات وزیکولر و بولوس در بیماری کاوازاکی شرح داده شده است. شایعترین تظاهرات جلدی بیماری کاوازاکی راش ماکولو پاپولر و اریتماتو می باشد اگرچه سایر موارد مثل کهیر، اریتم مولتی فرم، راش مخملکی و اریترودرمی هم گزارش شده است. تشخیص افتراقی های اریتم مارژیناتوم در کودکان محدود است. علت اصلی اریتم مارژیناتوم تب روماتیسمی حاد می باشد که البته در نواحی صورت و گردن گزارش نشده است. بروز اریتم مارژیناتوم به عنوان اولین نشانه بیماری کاوازاکی می تواند آنرا در تشخیص افتراقی های اریتم مارژیناتوم در نواحی صورت و گردن قرار دهد.

توبروزاسکروزیس (Ts) یک بیماری پوستی عصبی با توارث اتوزومال غالب است که ارگانهای متعددی ازجمله مغز، پوست، چشم، قلب، کلیه و حتی استخوان را درگیر می کند.تریاد اپی لپسی، عقب ماندگی ذهنی و آدنوم سباسه در این بیماری شاخص است.. تشنج در 80% موارد، عقب ماندگی ذهنی در (44%)به شکل IQ<21 و مشکلات رفتاری اوتیسم وتشنج های تکرار شونده همراه با حالات لبخندی در این بیماران بعضا«دیده می شود. درTS تظاهرات چشمی شبکیه ای و غیر شبکیه ای دیده میشود.ضایعات رتین به دو فرم تومورهای گردmulberry))در ناحیه ی سر عصب و اطراف آن همچنین ضایعات صاف و خاکستری رنگ در ناحیه دیسک به نام فاکوما ((phakoma دیده می شود. در مطالعات اخیر به دلیل اهمیت هامارتوما در تشخیص TS هم اکنون این یافته جزو علایم اصلی یا (ماژور) محسوب میگردد.
معرفی بیمار: بیمار پسر بچه 9 ساله ای است که به علت تشنج های کلونیک استاتوس دربخش اطفال بستری گردید حین درمان و کنترل تشنج بررسی های لازم:شامل اندازه گیری الکترولیتها و Brain MRI & CT scan، EEG انجام شدکه دال بربیماری توبروزاسکلروزیس بود. معاینات چشم پزشکی و آنژیوگرافی از هر دو چشم وجود تومور های Mulberry در عصب بینایی چشم راست را نشان داد در بررسی های تکمیلی از بیمار با توجه به رادیوگرافی از سینوسها CT scan، MRI وجود هامارتوما در بینی بیمار گزارش شد.
نتیجه نهائی: با توجه به اینکه توبروزاسکلروز یک بیماری مولتی سیستم است لذا در صورت اثبات این بیماری براساس ضایعات پوستی تشنج و MRI مغز می بایستی به دنبال احتمال ابتلا سایر ارگانهای درگیر باشیم همانگونه که در بیمار مورد نظر نیز وجود تومور رتین (شبکیه) و هامارتومای بینی متعاقب پیگیری و Work Up سایر اعضا به اثبات رسید.