Hormozgan Medical Journal
Volume:12 Issue: 1, 2008

تب و بدنبال آن احتمال تشنج یکی از نگرانی های عمده والدین کودکان تب دار می باشد. که برای کاهش تب داروهای ضد تب زیادی به طور بی رویه مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مطالعه، بررسی اثر ضدتب و پایداری در پایین نگه داشتن آن توسط دو داروی استامینوفن و ایبوپروفن در کودکان شش ماهه تا ده ساله تب دار می باشد. این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سویه کور بر روی 360 کودک تب دار شش ماهه تا ده ساله مراجعه کننده به اورژانس اطفال انجام شد. در این پژوهش کودکان مورد مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم گردیدند. به یک گروه شربت استامینوفن با دوز mg/kg15 و به گروه دیگر شربت ایبوپروفن با دوز mg/kg 10 داده شد. بیمارانی وارد مطالعه شدند که درجه حرارت دهانی 40-38 یا رکتال 5/40-5/38 درجه سانتی گراد داشتند. درجه حرارت در کودکان مورد پژوهش در بدو ورود به اورژانس، 2، 4 و 6 ساعت پس از دریافت داروی ضدتب اندازه گیری و در فرم های از پیش تهیه شده ثبت گردید و اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای t و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که میانگین درجه حرارت در بدو ورود در گروه استامینوفن 7/0±01/39 درجه سانتی گراد و در گروه ایبوپروفن 69/0±03/39 درجه سانتی گراد و بدون اختلاف آماری معنی دار بود. میانگین درجه تب در دو ساعت پس از شروع درمان در گروه استامینوفن 92/0±78/38 سانتی گراد و در گروه ایبوپروفن 78/0±25/37 درجه سانتی گراد بود (0001/0P<). میانگین درجه تب در شش ساعت پس از شروع درمان در گروه استامینوفن 92/0±36/37 و در گروه ایبوپروفن 05/0±99/36 درجه سانتی گراد بود (002/0P<). در کل پایداری اثر ضدتب ایبوپروفن بیشتر از استامینوفن بود. یافته های این پژوهش نشان داد که ایبوپروفن در مقایسه با استامینوفن در پایین آوردن درجه تب مؤثرتر است و در مدت زمان پایین نگه داشتن تب نیز از پایداری خوبی نسبت به استامینوفن برخودار است. توصیه می گردد در مواردی که استامینوفن نتواند درجه تب را پایین آورد و یا اثر ضدتب پایدارتری موردنظر است، از ایبوپروفن به عنوان داروی ضدتب در کودکان بالای شش ماه استفاده شود.

نارسایی مزمن کلیه باعث اختلال کارکرد همه ارگانهای بدن منجمله قلب و ریه می گردد. اختلال عمده این بیماران خیز ریوی به علت افزایش نفوذپذیری عروق مویین و افزایش حجم مایع داخل عروقی و فضای بینابینی، فشارخون شریانی و نارسایی قلبی می باشد. این تغییرات منجر به تغییر کارکرد فیزیولوژی و مکانیک ریه می گردد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر محلولهای همودیالیز و سایر عوامل مداخله گر بر پارامترهای اسپیرومتری می باشد. این مطالعه مقطعی بر روی 41 بیمار نارسایی مزمن کلیه در شهریور و مهرماه 1385 در بیمارستان لبافی نژاد تهران انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه دیالیز بی کربناتی و استاتی تقسیم شدند قبل و بعد از شروع همودیالیز اسپیرومتری (FEF25-75 %FEV1/FVC، FEV1، FVC) و توزین دقیق انجام گردید. آزمایشات بیوشیمی انجام گرفت. تجزیه پارامترهای اسپیرومتری با استفاده از آزمون آماری t انجام شد و P-value کمتر از 05/0 معنی دار تلقی شد. 29 بیمار دیالیز بی کربناتی و 12 دیالیز استاتی مورد بررسی قرار گرفتند. بهبود عملکرد تنفسی در پارامترهای اسپیرومتری فقط در گروه بی کربناتی معنی دار بود که وقتی نتایج بر حسب جنس بررسی شد، بهبودی فقط در گروه مردان معنی دار بود. این بهبودی برای پارامتر FEV1، FEF25-75% و FVC معنی دار بوده است. کاهش وزن طی دیالیز و آزمایشات بیوشیمی و خونی رابطه معنی دار با بهبود پارامترهای اسپیرومتری نداشت. دیالیز بی کربناتی باعث بهبود معنی دار پارامترهای اسپیرومتری و کارکرد ریوی در مردان می گردد.

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) یک اختلال عملکردی در سیستم روده – معده است که با علائم ویژه روده – معده بدون علت ارگانیک تعریف می شود. اتیولوژی این بیماری دقیقا روشن نیست اما افراد مبتلا به این بیماری بیشتر علائم منطبق با اختلالات سایکوپاتولوژی، صفات نابهنجار شخصیت و استرسهای روانی را در خود گزارش کرده اند. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین استرسهای زندگی با سندرم روده تحریک پذیر بود. این مطالعه بصورت مورد – شاهدی و تعداد نمونه 76 نفر از بیماران با ناراحتی و مشکلات گوارشی و تشخیص سندرم روده تحریک پذیر (IBS) بود و با گروه کنترل مورد مقایسه قرار گرفتند. گروه کنترل از بین کلیه کسانی که سابقه ناراحتی گوارشی و یا مراجعه به متخصصین داخلی را نداشته، بصورت تصادفی انتخاب و با گروه آزمایشی همتاسازی شدند. ابزار پژوهش شامل یک آزمون رویدادهای استرس زای زندگی (Paykel)، با اندکی تغییر داده شده، یک چک لیست ملاکهای تشخیصی سندرم روده تحریک پذیر (Rome-II) و یک چک لیست ویژگی های دموگرافیک به همراه مصاحبه بالینی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد ارتباط معنی داری بین استرس و IBS وجود دارد (002/0p=). به عبارت دیگر، میزان و شدت استرسهای زندگی در گروه IBS بیشتر از گروه کنترل بود. دیگر نتایج پژوهش نشان داد مرگ همسر بیشترین شدت استرس را در میان 65 رویداد استرس زای زندگی بیماران IBS به خود اختصاص داده و کمترین استرس مربوط به بروز بیماری خفیف جسمی بود. همچنین بیشترین فراوانی استرس در همین گروه مربوط به بالا رفتن هزینه های زندگی بود که 50% بیماران این مسئله را بعنوان یکی از رایج ترین استرسهای زندگی شان گزارش کردند. در حالی که این میزان در گروه کنترل، 42% بدست آمد. استرس منفی روانشناختی و وقایع استرس زای زندگی یک مؤلفه مهم در بیماران با سندرم روده تحریک پذیر است که در طرح ریزی و استراتژی های درمانی این مسئله باید مدنظر قرار گیرد.

تشنج درمانی یک روش درمانی مؤثر برای بسیاری از اختلالات روانی خصوصا افسردگی شدید و اسکیزوفرنی است که غالبا با عوارضی مانند افزایش فشارخون، تاکیکاردی، آریتمی و حتی سکته قلبی توام می باشد. روش های متعددی جهت کنترل و کاهش این عوارض قلبی عروقی بکار رفته است. هدف این مطالعه، بررسی اثر کلونیدین خوراکی به عنوان پیش دارو بر پاسخ های همودینامیک پس از تشنج درمانی می باشد. این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی دو سوکو است که در 100 بیمار 50-15 سال با کلاس بیهوشی 1 و 2 کاندید درمان با تشنج درمانی انجام شده است. قبل از شوک بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. بیماران گروه اول کلونیدین خوراکی به عنوان پیش دارو دریافت کرده و به بیماران گروه دوم دارو نما تجویز شد. پس از اندازه گیری فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب اولیه بیماران، القای بیهوشی یکسان در هر دو گروه انجام شد. سپس شوک الکتریکی داده شد. فشارخون و ضربان قلب بیماران 2 دقیقه پس از پایان تشنج مجددا اندازه گیری و ثبت شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون آماری t-test تجزیه و تحلیل گردید و 05/0P< معنی دار تلقی شد. بیماران دو گروه از نظر میانگین سنی، نسبت جنسیتی و پارامترهای اولیه همودینامیک یکسان بودند و تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میانگین فشارخون سیستولیک و دیاستولیک بعد از شوک درمانی در گروه اول بطور قابل توجهی کمتر از گروه دو بود (05/0P<). اما تعداد ضربان قلب بیماران دو گروه پس از شوک درمانی اختلاف معنی داری را نشان نداد. با توجه به نتایج بدست آمده، ما استفاده از کلونیدین به عنوان پیش دارو قبل از الکتروشوک درمانی را توصیه می نمائیم.

آی، یو، دی کاپرتی (Tcu 380A) یکی از مطمئن ترین و پراستفاده ترین روش های برگشت پذیر پیشگیری از باداری است. اهداف این مطالعه تعیین میزان تداوم استفاده از آی، یو، دی و فاکتورهای مرتبط با آن و علل قطع استفاده از این روش در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی بندرعباس بود. جمعیت مورد مطالعه این پژوهش تحلیلی زنانی بودند که از ابتدای سال 1381 تا پایان سال 1383 در مراکز بهداشتی و درمانی و پایگاه های بهداشت شهری بندرعباس آی، یو، دی کاپرتی (Tcu 380A) گذاشته بودند. حجم نمونه 400 نفر و نمونه گیری به صورت چندمرحله ای انجام شد. داده ها با مصاحبه و استفاده از پرونده های خانوار جمع آوری و به کمک نرم افزار آماری SPSS13 و استفاده از جداول طول عمر، آزمون کاپلان مایر و رگرسیون Cox مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان تدام استفاده از آی، یو، دی در فواصل زمانی شش ماه، یکسال، یک و نیم سال، دو سال، دو و نیم سال، سه سال، سه و نیم سال و چهار سال به ترتیب 92%، 87%، 81%، 75%، 69%، 62%، 56% و بقای آی، یو، دی با مشاوره و تمایل به داشتن فرزند بیشتر در آینده هنگام گذاشتن آن، ارتباط معنی دار آماری داشت (03/0P<). مهمترین دلایل قطع استفاده از این روش به ترتیب خونریزی (6/23%)، عوارض جانبی (1/21%)، تمایل به بارداری (3/16%)، درد (4/11%)، نگرانی های بهداشتی (9/8%)، خروج خودبخودی (5/6%) و عدم رضایت از روش (7/5%) بود. برگزاری کارگاه های مشاوره تنظیم خانواده جهت کارکنان بهداشتی و توانمند نمودن آنها و تاکید بر انجام مشاوره قبل از استفاده از آی، یو، دی و اطلاع رسانی کافی به خانم ها در خصوص عوارض جانبی و انجام معاینات منظم جهت بررسی و مراقبت از عوارض توصیه می شود.

امروزه استفاده از مدل های آموزشی جهت تعیین علل عدم پذیرش مسائل بهداشتی در روند درمان روبه فزونی می باشد. یکی از مدلهایی که در طی سالهای گذشته مورد توجه قرار گرفته است، مدل اعتقاد بهداشتی می باشد. در این مطالعه هدف اصلی ما سنجش سازه های این مدل به همراه شاخص HbA1c در بیماران دیابتیک می باشد. در این مطالعه مقطعی، 76 بیمار دیابتیک وابسته به انسولین و غیروابسته به انسولین که در طی ماه های تیر و مردادماه سال 1385 به درمانگاه دیابت دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان مراجعه نموده و بیش از یک سال از تشخیص دیابت آنان می گذشت، پس از کسب رضایت مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات بوسیله سه پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه مدل اعتقاد بهداشتی و پرسشنامه خودکارآمدی انجام گرفت. HbA1c به روش کالری متری و شاخص توده بدنی محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله نرم افزار SPSS و آزمون آماری t و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت. تعداد 46 نفر (5/60%) زن و 30 نفر مرد مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین میزان موانع درک شده بر اساس کنترل قند، میزان خودکارآمدی درک شده بر اساس جنس، میزان خودکارآمدی درک شده بر اساس سواد، میزان حساسیت درک شده بر اساس مدت سال ابتلا به دیابت تفاوت معنی داری بین فاکتورهای مورد بررسی و HbA1c بدست نیامد. کنترل دیابت با وجود سالها دارودرمانی و رژیم درمانی، در اکثر بیماران نامطلوب می باشد. میزان سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در بیماران با کنترل بد دیابت پایین تر از بیمارانی است که دارای کنترل مطلوب می باشند. لزوم یک برنامه آموزشی دقیق بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی برای بالا بردن حساست و شدت درک شده در بیماران و افزایش منافع درک شده به همراه از بین بردن موانع درک شده پیشنهاد می گردد.

اختلالات هیپرتانسیون در حاملگی شایع هستند و ترکیب هیپرتانسیون و پروتئینوری در حاملگی، خطر مرگ و میر و عوارض پریناتال را بطور چشمگیری افزایش می دهد. روش استاندارد در بررسی پروتئینوری، جمع آوری ادرار 24 ساعته می باشد. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط پروتئین ادرار 8 ساعته با پروتئین ادرار 24 ساعته طراحی شده است. این مطالعه مقطعی بر روی 65 خانم باردار مبتلا به هیپرتانسیون با سن حاملگی بالای 20 هفته که جهت بررسی پروتئینوری در بخش زنان بیمارستان دکتر علی شریعتی بندرعباس بستری شده بودند، انجام گردید. از هر بیمار، 4 نمونه شامل نمونه تصادفی ادرار، نمونه 8 ساعته، نمونه 12 ساعته و نمونه 24 جمع آوری شد. پروتئین نمونه تصادفی به صورت کیفی و پروتئین نمونه 8، 12 و 24 ساعته به صورت کمی محاسبه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار Minitab مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ضریب همبستگی پیرسون نمونه 8 ساعته و 12 ساعته با نمونه 24 ساعته و حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی نمونه تصادفی و نمونه 8 و 12 ساعته محاسبه شد. ضریب همبستگی بین پروتئین ادرار 8 ساعته و 24 ساعته 8730/0 (01/0P<) و برای نمونه 12 ساعته و 24 ساعته 89/0 (01/0P<) محاسبه شد. نمونه ادرار 8 ساعته دارای حساسیت 63% و ارزش اخباری منفی 82%، نمونه ادرار 12 ساعته دارای حساسیت 82%، ویژگی 88%، ارزش اخباری مثبت 85% و ارزش اخباری منفی 86% بود و نمونه تصادفی ادرار دارای حساسیت 75%، ویژگی 63%، ارزش اخباری مثبت 62% و ارزش اخباری منفی 76% بود. تمامی افراد دارای پروتئینوری در نمونه ادرار 8 و 12 ساعته دارای پروتئینوری قابل توجه در ادرار 24 ساعته بودند. ارتباط قوی بین پروتئین ادرار 8 ساعته و 12 ساعته با پروتئین ادرار 24 ساعته وجود دارد. نتیجه مثبت یا منفی همزمان از نظر پروتئینوری در آزمون 8 و 12 ساعته و نمونه تصادفی ارزش قابل توجهی در اثبات وجود یا رد پروتئینوری در جمع آوری نمونه 24 ساعته دارد.

استفاده از پسورالن همراه اشعه ماوراء بنفش (PUVA) علیرغم خطراتی که برای پزشک و بیمار دارد، به عنوان درمان انتخابی ویتیلیگو نسبتا وسیع مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه تاثیر PUVA در بیماران ویتیلیگو مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه توصیفی – تحلیلی بر روی 30 بیمار ویتیلیگو که در طول سالهای 1384 و 1383 در مرکز نوردرمانی بیمارستان شهید دکتر فقیهی شیراز PUVA دریافت کرده بودند، انجام شد و میزان پاسخ دهی به درمان ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در کل 22 بیمار (4/73%) بهبودی نشان دادند که از این تعداد، در 18 نفر رپیگمانتاسیون ضایعات حدود 51 تا 75 درصد و 4 نفر نیز بیشتر از 75% نشان دادند. ضایعات تنه، صورت و گردن بهترین رپیگمانتاسیون را نشان دادند. در صورتی که ضایعات دست و پا عموما به درمان مقاوم هستند. جنس بیماران و مدت زمان بیماری اثری در رپیگمانتاسیون نداشت ولی سن شروع بیماری رابطه منقی با میزان رپیگمانتاسیون و دوز دریافتی ارتباط مثبتی با میزان رپیگمانتاسیون داشت. قبل از شروع نوردرمانی باید محل انتشار ضایعات را در مناطق مختلف بدن مورد توجه قرار داد. ضایعات دست و پا به PUVA مقاومند و ضایعات تنه، صورت و گردن بهترین پاسخ دهی را دارند.

رفتارهای تغذیه ای غلط یکی از عوامل مهم در ایجاد انواع بیماری های مرتبط با سوءتغذیه و همچنین کمبود عناصر مغذی در انسان است. چاقی احتمالا شایع ترین نوع سوءتغذیه مخصوصا در کشورهای در حال توسعه هم در بین نوجوانان و هم در بین بالغین می باشد. مطالعات اخیر در کشور ما نیز نشان داده اند که افزایش وزن و چاقی در جوامع شهری و روستایی از شیوع بالایی برخوردار است. این پژوهش با هدف بررسی برخی رفتارهای تغذیه ای در بین نوجوانان (20-10 ساله) و بزرگسالان (60-50 سال) چاق (30BMI≥) مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی بخش جناح در سال 1383 انجام شده است. پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی می باشد. در این مطالعه تعداد 82 نفر از مراجعه کنندگان (40 بزرگسال و 42 نوجوان) چاق (30(BMI≥ با استفاده از روش غیراحتمالی آسان و در دسترس به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه تعیین رفتارهای تغذیه ای و مصاحبه جمع آوری گردید. پس از تکمیل پرسشنامه ها توسط این دو گروه، داده ها توسط نرم افزار SPSS تحت ویندوز و با استفاده از شاخصهای آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که حدود 20% از نوجوانان و 10% بزرگسالان چاق در هفته بیش از سه بار ساندویچ و غذاهای آماده استفاده می کردند، 44% نوجوانان و 20% بزرگسالان در هفته بیش از سه بار از نوشابه استفاده می کردند، 52% از نوجوانان در طول هفته اصلا صبحانه مصرف نمی کردند، 60% هر دو گروه کمتر از دو سهم لبنیات در طی روز و 44% از نوجوانان و 55% از بزرگسالان کمتر از سه سهم میوه در طول روز دریافت می کردند. نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد افراد چاق شرکت کننده در این مطالعه دارای رفتارهای متعدد ناسالم تغذیه ای می باشند. تلاش برای آموزش مردم در مورد اهمیت رژیم غذایی سالم و بهبود سیاست های دولت در مورد در دسترس قرار گرفتن مواد غذایی سالم و بهداشتی به بهبود وضعیت تغذیه ای جامعه کمک خواهد کرد.

زایمان در منزل اثرات مطلوبی در لیبر و زایمان دارد. هدف این مطالعه مقایسه زایمان در منزل و بیمارستان در زنان نخست حامله بود. در این مطالعه توصیفی تحلیلی، جامعه آماری کلیه زنان در محدوده سنی 30-18 سال، با حاملگی ترم، تک قلو، نمایش سر، شروع خودبخودی زایمان و بدون عوارض بارداری بودند که از میان آنها 50 نفر در گروه زایمان در منزل و 50 نفر در گروه زایمان در بیمارستان مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه مقایسه طول زایمان، نمره آپگار دقیقه اول و پنجم، میزان اپی زیاتومی، میزان رضایت مندی از تجربه زایمان، زمان شروع تغذیه با شیر مادر جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونی t، کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر و توسط نرم افزار SPSS انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که زایمان در منزل باعث کاهش طول زایمان (01/0P<)، کاهش میزان اپی زیوتومی (01/0P<)، کاهش زمان شروع تغذیه با شیر مادر (01/0P<) و افزایش میزان رضایتمندی مادران از تجربه زایمان می شود (01/0P<). همچنین یافته ها نشان داد که طول مرحله دوم زایمان، آپگار دقیقه اول و پنجم در دو گروه تفاوت معنی داری ندارند. با توجه به یافته های فوق، می توان نتیجه گرفت نه تنها زایمان در منزل هیچگونه اثر نامطلوبی بر زایمان ندارد، بلکه بسیاری از نتایج زایمان زا نیز بهبود می یابد و می توان آن را در زایمان های طبیعی بدون عارضه، در صورتی که بتوان شرایط بهین در کشور ایجاد نمود، به کار برد.