Journal of Dental School
Volume:26 Issue: 1, 2008

فایل های بینابینی FlexoFile Golden Mediums ادعا شده است که آماده سازی مناسب تری در کانال ها فراهم و احتمال جابجایی اپیکالی را به حداقل می رسانند. اما تاکنون تحقیق کامل و جامعی در این زمینه گزارش نشده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر استفاده از فایل های بینابینی FlexoFile Golden Medium به همراه فایل های متداول FlexoFile در مقابل فایل های FlexoFile به تنهایی در آماده سازی کانال های خمیده در بلوک های رزینی و تعیین میزان جابجایی اپیکالی در این کانال ها بود.
در این تحقیق تجربی 50 عدد بلوک رزینی حاوی کانال های خمیده با خمیدگی 40 درجه تهیه شدند. آماده سازی 25 عدد از این کانال ها توسط فایل های متداول K-Flexofile (گروه شاهد) و 25 عدد دیگر توسط فایل های مذکور به همراه فایل های بینابینی FlexoFile Golden Mediums (گروه مورد) انجام گردید. در هر دو گروه آماده سازی کانال ها با تکنیک Passive Step back با روش Anticurvature Filing و حرکت Pull & Push انجام شد. تصاویر قبل و بعد از آماده سازی کانال ها توسط دوربین دیجیتالی تهیه و به کامپیوتر انتقال داده شدند. پس از منطبق سازی این تصاویر مقدار رزین برداشته شده از نواحی داخلی و خارجی خمیدگی محاسبه گردید. سپس نتایج بوسیله آزمون آماری Mann Whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میزان رزین برداشته شده از نواحی داخلی و خارجی خمیدگی کانال ها در هر یک از دو گروه از ناحیه آپکس تا 11 میلی متری آن در فواصل یک میلی متری بررسی گردید. در سه ناحیه 7، 8 و 9 میلی متری از آپیکال میزان رزین برداشته شده از دیواره خارجی کانال در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود(05⁄0>P). در بقیه نواحی در دیواره خارجی و تمام نواحی در دیواره داخلی اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.
استفاده از فایل های بینابینیFlexoFile Golden Mediums به همراه فایل های متداول FlexoFile در آماده سازی کانال های خمیده توصیه می گردد.

ناهنجاری Cl II/I همراه با تانگ تراست، کاهش رشد فک پائین و اپن بایت نقصی است شایع. اترات مایوفانکشنال تانگ گارد فک بالادر روابط قدامی خلفی در دوره دندانی مختلط به اثبات رسیده است. لذا مطالعه حاضر جهت تعیین اثرات این دستگاه در فک پائین بر روی مجموعه دنداانی استخوانی بیماران Cl II/I مبتلا به تانگ تراست همراه با کاهش رشد فک پائین مراجعه کننده به یکی از مراکز دانشگاهی و مطب خصوصی از سال 84- 1382صورت پذیرفت.
تحقیق با طراحی کارآزمائی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد بر روی 23 بیمار شامل 14 دختر با میانگین سنی 8 سال و 9 ماه و 9 پسر با میانگین سنی 10 سال و 6 ماه مبتلا به Cl II/I همراه با تانگ تراست در دوره دندانی مختلط انجام شد. بیماران فاقد سابقه هر گونه درمان ارتودنسی، دچار کمبود رشد فک پائین، دارای رشد عمودی بودند و با تانگ گارد فک پائین تحت درمان قرار گرفتند. سفالوگرام قبل و بعد از درمان آنها تهیه و تعدادی از شاخص های زاویه ای و خطی اندازه گیری شد. تغییرات با آزمون Paired t مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
دستگاه تانگ گارد فک پایین باعث افزایش معنی دار زوایای SNB و Facial بین ثنایایی و فاصله B و Pogتا خط مرجع شد (05/0P<). کاهش معنی دار شاخص های ANB، Wits، IMPA و 1-SN مشاهده گردیدد)05/0>P). در شاخص هایJarabak Index، Y-Axis، SN-MP و SNA تغییرات معنی دار نبود.
نتایج نشان داد که در بیماران Cl II/I دچار کمبود رشد فک پائین و تانگ تراست دستگاه تانگ گارد فک پایین باعث افزایش مختصر رشد فک پائین می گردد.

استفاده از دهانشویه های فلوراید یکی از موثرترین روش های پیشگیری از پوسیدگی است. به همین علت دفتر سلامت دهان و دندان وزارت بهداشت نسبت به استفاده از دهانشویه سدیم فلوراید 2/0% در کودکان مدارس ابتدایی اقدام نمود. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه میزان فلوراید بزاق کودکان دبستانی پس از مصرف دو دهانشویه ایرانی کیمیا و شهر دارو بود.
در ای تحقیق کارآزمایی بالینی تصادفی با طرح متقاطع، 42 کودک سالم از لحاظ جسمانی و دندانی انتخاب شدند. 22 نفر از این کودکان caries free و 20 نفر دارای دندان های پر کرده با آمالگام ولی فاقد پوسیدگی بودند. نمونه ها پس از آموزش های لازم بهداشت دهان و دندان و مصرف خمیر دندان فاقد فلوراید از یک هفته قبل از آزمون، 10 میلی لیتر دهانشویه 2/0% سدیم فلوراید را به مدت 1 دقیقه در دهان گرداندند و سپس آن را تخلیه کردند. نمونه های بزاق تحریک نشده در فواصل زمانی 5 دقیقه ای، در زمان پایه و دقایق 5، 15، 25 و 45 از افراد تهیه گردید. 7 روز پس از آزمون دهانشویه اول، دهانشویه دوم به افراد تجویز گردید. پس از جمع آوری کلیه نمونه ها، حجم بزاق و مقدار فلوراید موجود در آن تعیین و نتایج با استفاده از آزمون آماری 2-way repeated measure ANOVA مورد بررسی آماری قرار گرفت.
تفاوت معنی داری بین دهانشویه های کیمیا با میانگین 175/0 ± 195/0 و شهردارو با میانگین 18/0 ± 199/0 و بین دختر و پسر، 7 ساله با 12 ساله و در طی زمان های مورد بررسی مشاهده نگردید.
نتایج مطالعه نشان داد که تفاوت معنی داری میان فلوراید آزاد شده در بزاق کودکان پس از مصرف دو نوع دهانشویه سدیم فلوراید 2/0% ایرانی کیمیا و شهردارو طی زمان های مورد بررسی وجود نداشته است

با توجه به معایب کامپوزیت های خودسخت شونده، کاربرد کامپوزیت های نوری در ارتودنسی پیشنهاد شده است، اما عبور نور از طریق براکت های فلزی مورد سوال است. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای کامپوزیت نوری ایده آل ماکو و Brilliant برای اتصال براکت های ارتودنسی استیل و سرامیک به دندان بود.
در این تحقیق مداخله ای آزمایشگاهی، 80 دندان پرمولر اول فک بالابه 4 گروه 20تایی تقسیم شد. پس از اچینگ مینای سطح باکال، رزین Margin Bond زده و کیور شد. گروه اول شامل کامپوزیت ایده آل ماکو و براکت استیل (S.I.)، گروه دوم کامپوزیت ایده آل ماکو و قاعده براکت سرامیکی Fascination (CI)، گروه سوم کامپوزیت Brilliant و براکت سرامیکی (C.B.) و گروه چهارم کامپوزیت Brilliant و قاعده براکت استیل (S.B.) بود. پس از تنظیم موقعیت براکت روی دندان با تابش نور 20 ثانیه از اکلوزال و 20 ثانیه از جینجیوال، کامپوزیت سخت شد. سپس استحکام برشی پیوند توسط دستگاه Zwick اندازه گیری شد. ابتدا آزمون Kolmogrov-Smironov و سپس آزمون آنالیز واریانس 2 عاملی و آزمون Tukey انجام شد.
میانگین استحکام پیوند برشی درگروه های SB، CB، CI، SI به ترتیب برابر با 37/3±71 /9، 40/4±36/7، 21/2±58/5 و 77/5±36/12 مگاپاسکال بود. طبق بررسی آماری، اختلاف بین گروه ها معنی دار بود(001/0P<). اختلاف بین گروه C.B. با S.B. معنی دار بود (001/0P<) ولی بین سایر گروه ها معنی دار نبود.
کامپوزیت های نوری (ایرانی و خارجی)، قابلیت خوبی جهت اتصال براکت های استیل به دندان دارند. استحکام پیوند برشی براکت های سرامیکی کمتر از براکت های استیل بود. در اتصال براکت های سرامیکی به دندان، تنها کامپوزیت ایده آل ماکو نتایج قابل قبولی داشت

ریزنشت مشکل مهمی در ترمیم های آمالگامی است و می تواند به تغییر رنگ دندان، تحریک پالپ، حساسیت بعد از ترمیم و عود پوسیدگی منجر شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی و مقایسه میزان ریزنشت در سه نوع آمالگام (Cinalux، Dentam و SS White در حفرات کلاس V هنگام استفاده از یک نوع عامل باندینگ عاجی (Excite) و وارنیش (Copalite) بود.
در این مطالعه تجربی، آزمایشگاهی، 78 دندان سالم پرمولر انسان انتخاب و در سطح فاسیال آنها حفرات کلاس V به ابعاد 2×2×3 میلی متر ایجاد شد. سپس دندان ها به 5 گروه (یک گروه 18 تایی شامل دو گروه 9 تایی کنترل مثبت و کنترل منفی و 3 گروه 20 تایی) تقسیم شدند. هر گروه 20 تایی به دو گروه 10 تایی تقسیم شد که یک گروه با عامل باندینگ عاجی و یک نوع آمالگام و گروه دوم با وارنیش و همان آمالگام تقسیم شدند. سپس دندان ها به مدت 105 ثانیه و برای 7000 دور در دمای بین Co2±4 و Co4±54 ترموسایکل شدند. دندان ها در متیلن بلو 2% قرار گرفته، توسط دیسک الماسی برش داده شده و میزان نفوذ رنگ در زیر استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی 40 مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون های Kruskall-wallis و Mann-whitney برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
میانگین ریزنشت هنگام استفاده از وارنیش در تمامی انواع آمالگام بیشتر از Excite بود. آزمون آماری تفاوت معنی داری بین ریزنشت هنگام استفاده از وارنیش و انواع آمالگام نشان نداد. بین استفاده از عامل باندینگ عاجی Excite و انواع آمالگام تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد (05/0P<). کمترین میزان ریزنشت در هنگام استفاده از Excite در آمالگام Dentam دیده شد.
طبق یافته های حاصل از این مطالعه میزان ریزنشت هنگام استفاده از عامل باندینگ عاجی کمتر از وارنیش بوده، نوع آمالگام مصرفی نیز در میزان ریزنشت موثر می باشد.

امروزه به منظور تعمیر داخل دهانی سازه های PFM با فلز اکسپوز شده توسط کامپوزیت رزین، علاوه بر روش های مختلف آماده سازی سطح آلیاژ، سیستم های چسباننده چند منظوره ای موجودند که برای باند به مینا، عاج، فلز و پرسلن استفاده می شوند. سیستم Adper Scotchbond Multipurpose Plus (ASMP) از جمله این سیستم هاست. در اکثر مطالعات نتایج استحکام اتصال اولیه و تاخیری متفاوت بوده است. یکی از عوامل موثر بر پایایی اتصال مواد زمینه‍ ای با یکدیگر، چرخه های حرارتی هستند. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین اثر چرخه های حرارتی بر استحکام اتصال کامپوزیت رزین به آلیاژ سوپرکست با کاربرد سیستم ASMP و با استفاده از اچ، سندبلاست و کاربرد توام آنها بر روی سطح بود.
در این تحقیق آزمایشگاهی تجربی، از میان نمونه های آماده شده، تعداد 60 نمونه فلزی انتخاب و به طور تصادفی در 6 گروه قرار گرفتند. سیلندرهای کامپوزیتی به سطوح نمونه هایی که به ترتیب تحت آماده سازی سطحی اچ (گروه های 1 و 4)، سندبلاست (2و5) و کاربرد توام آنها (3و6) قرار گرفته بودند، چسبانده شدند. سپس گروه های 4 تا 6 تحت 1000 بار چرخه حرارتی در دماهای متناوب 5 و 55 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. گروه های 1 تا 3 بدون انجام چرخه حرارتی در آب مقطرC °37 نگهداری شدند. آنگاه استحکام اتصال نمونه ها توسط دستگاه اینسترون اندازه گیری شد. یافته ها توسط آنالیزهای آماری ANOVA دو طرفه و دانکن مورد بررسی قرار گرفتند.
میانگین استحکام باند در گروه های 1 تا 6 به ترتیب: 49/0±84/1، 77/0±77/4، 59/3±97/17، 62/0±08/1، 81/0±98/1 و 38/2±77/12 مگاپاسکال به دست آمد که نشانگر تفاوت معنی دار در استحکام باند برشی گروه های مورد مطالعه بود (001/0P<).
نتایج نشان دادند چرخه های حرارتی اثر قابل توجهی بر کاهش استحکام اتصال کامپوزیت به آلیاژ سوپر کست دارند. به علاوه کاربرد توام سندبلاست واچ بر روی سطح آلیاژ، استحکام باند را به طور قابل ملاحظه ای افزایش می دهد.

با توجه به اینکه یکی از سخت ترین کارها در دندانپزشکی ترمیمی هماهنگ کردن دقیق رنگ دندان با ترمیم می باشد، هدف اصلی از این مطالعه تعیین توانایی انتخاب رنگ دانشجویان دندانپزشکی یزد در آذر سال 83 بود.
این مطالعه توصیفی بر روی 127 نفر از دانشجویان بالینی دانشکده دندانپزشکی یزد انجام شد. متغیرهای مورد بررسی در این مطالعه شامل سن، جنس، سابقه استفاده از عینک و لنز و سال ورود به دانشگاه بودند. در این مطالعه به کمک کامپوزیت هلیومولار راهنمای رنگ (Shade guide) با تنوع 16 رنگ ساخته شد. برای انتخاب موارد آزمون از 6 رنگ همان کامپوزیت و به طور تصادفی نمونه هایی ساخته شدند. در شرایط نوری یکسان از دانشجویان خواسته شد که مشابه 6 رنگ آزمون را که از بین 16 نمونه راهنمای رنگ Shade guide)) شناسایی کنند. نتایج توسط آزمون آماری t، آنالیز واریانس و LSD مورد بررسی قرار گرفتند.
میانگین تشخیص صحیح تمام رنگ های آزمون در گروه سنی 29-20 سال و 39-30 سال اختلاف معنی داری نداشت. میانگین تشخیص صحیح تمام رنگ ها در گروه آقایان با خانمها 91/3 بود که تفاوت معنی داری نداشت. میانگین تشخیص صحیح تمام رنگ ها در افرادی که سابقه استفاده از عینک یا لنز نداشتند با دیگران تفاوت آماری معنی دار داشت(023/0=P). میانگین تشخیص صحیح تمام رنگ ها بین ورودی های مختلف اختلاف معنی داری داشت(016/0=P).
در این مطالعه انتخاب صحیح رنگ به سن و جنس افراد وابسته نبود ولی در گروهی از افراد که از عینک فتوکرومیک یا لنز استفاده می کردند، تعیین و انتخاب رنگ به میزان معنی داری ضعیف تر از سایرین بود.

برای اغلب بیماران، زیبایی نهایی ترمیم مهم است. به همین دلیل به منظور بهبود کیفیت ترمیم ها از لحاظ زیبایی و عملکرد، ترمیم های ترکیبی آمالگام - کامپوزیت معرفی شدند. هدف از این مطالعه مقایسه انواع روش های تقویت دیواره های باکال تضعیف شده در دندان های پرمولر بود.

در این تحقیق آزمایشگاهی از 70 دندان پرمولر سالم و مشابه فک بالای انسان استفاده گردید. نمونه ها به هفت گروه 10تایی تقسیم شدند. در 6 گروه از سه ماده تقویت کننده کامپازیت(A)، کامپوگلاس F (B)، سمان گلاس آینومر (C) به دو روش الف: تقویت در دیواره های باکال و دیستال، ب: تقویت در دیواره های باکال و دیستال و کف پالپال، استفاده شد. در گروه هفتم (D) از ادهزیو Scotchbond M. P. P به عنوان گروه کنترل استفاده شد. سپس نمونه ها به روش معمول با آمالگام ترمیم گردیدند. سرانجام نمونه ها در معرض500 چرخه حرارتی (oC55-oC 5) قرار گرفتند. توسط دستگاه اینسترون با سرعت یک میلی متر در دقیقه و زاویه 45 درجه به نمونه ها نیرو وارد شد. آنالیز آماری ANOVA، آزمون دانکن و chi- square جهت ارزیابی آماری استحکام در برابر شکست، محل و نوع شکست ها به کار رفت.

گروه هایی که در آنها تقویت در دیواره های باکال، دیستال و کف پالپال با ماده کامپوزیت انجام شده بود، بیشترین استحکام را دارا بودند. بالاترین میزان نوع شکست ادهزیو در گروه های تقویت شده با کامپوزیت و کنترل بدست آمد. بیشترین نوع شکست کوهزیو و مخلوط به ترتیب در گروه های کامپوگلاس و گلاس آینومر مشاهده گردید.

این تحقیق نشان داد که رزین کامپوزیت مناسب ترین ماده جهت تقویت دیواره های ضعیف شده می باشد که زیبایی مطلوبی را نیز به وجود می آورد.

شیوع نهفتگی پالاتالی کانین فک بالابین 1 تا 3 درصد متغیر است. تعیین اینکه آیا نهفتگی اتفاق خواهد افتاد یا خیر و زمان بندی چگونگی درمان که از نهفتگی کانین تاثیر می پذیرد برای نتیجه ای موفقیت آمیز حائز اهمیت است. اگر تنها یک رادیوگرافی پانورامیک برای مشخص نمودن زودهنگام نهفتگی دندان کانین بتواند استفاده شود نه تنها از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است بلکه در نهایت نتیجه درمان نیز مطلوب تر خواهد بود. هدف از مطالعه حاضر ایجاد روشی قابل اعتماد برای پیش بینی نهفتگی کانین فک بالا براساس یک رادیوگرافی پانورامیک و تعیین ایندکس هایی در رادیوگرافی پانورامیک با دقت کافی جهت پیش بینی نهفتگی کانین ماگزیلا می باشد.
مطالعه تشخیصی حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی و گذشته نگر صورت پذیرفت. شیوه نمونه گیری به صورت تصادفی آسان بود. تعداد 64 رادیوگرافی پانورامیک دوره دندانی مختلط که متعلق به دو گروه بیماران دارای کانین نهفته و غیرنهفته بود مورد بررسی قرار گرفتند. در این دو گروه 88 کانین غیرنهفته و 40 کانین نهفته وجود داشت. برای پیشگویی نهفتگی کانین دو ایندکس در رادیوگرافی های پانورامیک مورد بررسی قرار گرفت: 1- دندان لترال رویش یافته در بعد مزیودیستالی به نواحی چهارگانه 4 تا 1 تقسیم شد و به این ترتیب موقعیت نوک کاسپ کانین دائمی رویش نیافته نسبت به لترال دائمی مشخص شد. 2- زاویه داخلی بین محور طولی کانین رویش نیافته و یک رفرنس افقی که خط اتصال فوقانی ترین نقطه کندیل ها بود اندازه گیری شد. یافته ها توسط آمار توصیفی و logistic regression بررسی شدند.
تمامی دندان های غیرنهفته در ناحیه 1 و 2 دیده شدند که 3/69 درصد در ناحیه 1 و 7/30 درصد در ناحیه 2 بودند. از مجموع دندان های نهفته 5/17 درصد در ناحیه 1، 5/42 درصد در ناحیه 2، 5/27 درصد در ناحیه 3 و 5/12 درصد در ناحیه 4 قرار داشتند. همچنین میانگین زاویه برای دندان های غیرنهفته 72/74 درجه و برای دندان های نهفته 12/67 درجه بود.
در رادیوگرافی پانورامیک، موقعیت نوک کاسپ کانین مهمترین عامل در پیشگویی نهفتگی احتمالی است و قرارگیری کانین در نواحی مزیالی تر، صحت پیشگویی را افزایش می دهد ولی در اغلب موارد، زاویه کانین از این نظر فاقد ارزش بوده، درصد احتمال پیشگویی با یا بدون در نظر گرفتن زاویه تفاوت چندانی نداشت.

آگاهی از تنوعات آناتومیک حفره پالپ دندان ها به ویژه در دندان های چندریشه عاملی مهم در تشخیص و درمان اندودنتیک موفق می باشد. درمان ریشه مولر دوم چهار ریشه فک بالا تنها در تعداد بسیار کمی از گزارشات ارائه شده است. هدف این گزارش مورد ارائه و شرح درمان ریشه یک مولر دوم فک بالا با چهار ریشه بود.
گزارش مورد: دختر خانم 20 ساله ای بدون سابقه بیماری سیستمیک به منظور درمان دندان مولردوم سمت چپ فک بالا معرفی شده بود. در بررسی رادیوگرافی های تشخیصی وجود آنومالی در ریشه ها واضح بود. پس از تهیه حفره دسترسی وجود چهار مدخل که هرکدام مربوط به یک ریشه مجزا بودند تایید گردید. درمان ریشه کامل در هر چهار کانال انجام شد.
گزارش حاضر نشان می دهد که دندانپزشک باید از تنوعات آناتومیک در حین مراحل تشخیص و درمان مولرهای فک بالا آگاه بوده تا با وجود مشکلات موجود در آناتومی فضای پالپ، درمان ریشه مناسب را انجام دهد.

استفاده از ایمپلنت برای جایگزینی دندان های از دست رفته به کیفیت و کمیت استخوان بستگی دارد. یکی از راه های کسب کمیت و کیفیت بهتر استفاده از پیوندها مانند پیوند استخوان از خود شخص، بیواوس و عاج دمینرالیزه است. هدف از این تحقیق بررسی هیستومورفومتریک کاربرد عاج دمینرالیزه در افزایش کمیت استخوان و استواینتگراسیون در استخوان تیبیای خرگوش می باشد.
در این تحقیق تجربی از پنج خرگوش سفید نیوزلندی ماده استفاده شد. یک سوراخ به قطر 5/3 میلیمتر برای قرار دادن ایمپلنت ایجاد شد. در هر استخوان تیبیا یک ایمپلنت کاشته شد بنابراین هر خرگوش دارای دو ایمپلنت بود. در قسمت دیستالی آن سوراخ یک ضایعه به قطر 6 میلیمتر که تمامی ضخامت استخوان را در بر گرفته بود، ایجاد شد. یکی از ضایعه ها با عاج دمینرالیزه اتوژن (ADDM) پر شد و دیگری خالی رها شد. روی هر دو آنها با غشا Bioguid (ساخت کشور ایتالیا) که قابل جذب و از جنس کلاژن بود پوشیده شد. خرگوش در هفته های سوم، پنجم، هفتم، نهم و یازدهم کشته شده و از هر خرگوش دو نمونه بدست آمد. سپس نمونه ها دکلسیفیه شده، ایمپلنت آنها خارج شده برای ارزیابی هسیتومورفومتریک و هیستولوژیک به لابراتوار فرستاده شد.
ارزیابی هیستومورفومتریک نشان داد که میزان تماس ایمپلنت با استخوان در قسمت کورتکس در هر دو گروه کنترل و تجربی یکسان است اما در ناحیه مغز استخوان میانگین طول تماس استخوان با ایمپلنت در هفته های مختلف در گروه تجربی که در آن از عاج دمینرالیزه استفاده شده بود خیلی بیشتر از گروه شاهد بود (گروه تجربی=19%، گروه شاهد=0). سطح متوسط استخوان تازه تشکیل شده در بین پیچ ها در هفته های مختلف در گروه تجربی بیش از گروه شاهد بود (گروه تجربی=35%، گروه شاهد= 23%).
در این مطالعه هیستومورفومتریک عاج دمینرالیزه اتوژن منجر به تشکیل استخوان جدید در مغز استخوان در اطراف ایمپلنت شد و میزان استئواینتگراسیون افزایش پیدا کرد.

سایش های دندانی شامل attrition، abrasion و erosion برای سالیان دراز مورد توجه بوده، اما نقش اروژن که به صورت از دست رفتن ساختمان دندان در ارتباط با مصرف مواد غذایی اسیدی در جوانان می باشد، در حال حاضر مورد تاکید بیشتری قرار گرفته است. هدف این تحقیق تعیین اپیدمیولوژی اروژن در دختران دبیرستانی 17-14 ساله در شهر قزوین بود.
این تحقیق به روش توصیفی و از نوع مقطعی cross sectional صورت پذیرفت. در ابتدا 397 دختر 17-14 ساله دبیرستانی از 6 دبیرستان سه منطقه مختلف قزوین به طور تصادفی انتخاب شدند. در این بررسی از شیوه مشاهده و مصاحبه پیروی گردید. اطلاعات مربوط به رژیم غذایی، داروها، ورزش شنا، عادات پارافانکشنال و وضعیت اقتصادی – اجتماعی این افراد توسط پرسشنامه کسب شدند. دندان های قدامی بالا و پائین پس از خشک کردن در نور مناسب معاینه شدند و اروژن براساس روش Jenkins و Eccles درجه بندی گردید. نتایج تحقیق براساس برنامه آماری SPSS و آزمون Pearson مورد بررسی قرار گرفت.
شیوع اروژن در جمعیت مورد مطالعه 4/14درصد بود. از میان دندان های معاینه شده بیشترین دندان های درگیر، سانترال های بالا (78 مورد از 191 دندان) و بیشترین سطح درگیر نیز سطح لبیال بود. از نظر آماری ارتباط معنی داری بین ریسک فاکتورهای مورد مطالعه و ایجاد اروژن به دست نیامد.
با توجه به بالا بودن شیوع اروژن در جمعیت مورد مطالعه و مشکلات درمانی آن، نیاز به توجه و پیگیری دقیق این عارضه وجود دارد.

ضایعات تحریکی محیطی بافت همبند نرم، در مخاط دهان نسبتا شایع بوده، با وجود خوش خیم بودن، می توانند برای بیمار مشکلاتی را ایجاد نمایند. از آنجا که دندانپزشک عمومی با چنین ضایعاتی برخورد دارد، در صورت عدم اطلاع از میزان شیوع و علائم بالینی آنها که گاهی با سایر ضایعات قابل اشتباه هستند، در تشخیص و طرح درمان دچار مشکل شده، که منجر به اتلاف وقت، هزینه بیمار و دندانپزشک می گردد، این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع ضایعات تحریکی محیطی بافت همبند نرم در بیماران مراجعه کننده به بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی طی سالهای 1360 تا 1385 صورت پذیرفت.
این تحقیق از نوع توصیفی مقطعی گذشته نگر بوده، تکنیک آن، مطالعه پرونده های بیمارانی بود که از سال های 1360 تا 1385 به این مرکز درمانی مراجعه کرده، پرونده های آنها به طور کامل تکمیل شده بود. فرم اطلاعاتی براساس متغیرهای سن بیمار، جنس بیمار و محل ضایعه طراحی شده و داده ها در فرم اطلاعاتی ثبت گردیدند. همچنین پرونده های ناقص از این بررسی حذف شدند. برنامه آماری این بررسی نرم افزار SPSS Ver 11.0 می باشد.
از میان 4529 بیمار مورد بررسی، در 87/19% (900 مورد) ضایعه تحریکی محیطی بافت همبند نرم وجود داشت که از این تعداد 7/29% فیبرومای تحریکی، 9/21% جایانت سل گرانولومای محیطی، 5/19% پیوژنیک گرانولوما، 3/19% اپولیس فیشوراتوم، 8% فیبرومای اسیفیه محیطی، 5/0% جایانت سل فیبروم، 4/0% اورال فوکال موسینوزیس و 4/0% هایپرپلازی پاپیلاری کام بودند. 157 مورد (1/18%) در سنین 59-50 سالگی و 140 مورد (3/16%) در سنین 29-20سالگی بودند. 9/61% ضایعات در زنان و 1/38% در مردان دیده شد. شایع ترین محل برای ضایعات در لثه 3/54% بود. کمترین شیوع مربوط به کف دهان با 1/0% بود.
9/19% ضایعه تحریکی محیطی بافت همبند نرم وجود داشت. شایع ترین این ضایعات، فیبرومای تحریکی بود.

امروزه استفاده از نرم افزارها در آنالیز سفالومتریک مرسوم شده است ولی با توجه به تغییرات قومی و نژادی باید این نرم ها برای هر ملیتی تطبیق داده شوند. هدف از این مطالعه دستیابی به استانداردهای سفالومتریک برای کودکان 9 تا 11 ساله ایرانی و مقایسه آن با استفاده از نرم افزار دنتوفاشیال پلنر با نژاد امریکایی بود.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی طولی بود، که برروی 60 سفالومتری کودکان 9 تا 11ساله شهر قزوین انجام شد. این افراد براساس معیارهای مایرز دارای اکلوژن نرمال بودند. سفالومتری ها ترسیم شده و سپس 13 لندمارک آنالیز بافت نرم Legan و 32 لندمارک بافت سختRicketts دیجیتالیزه شدند. سپس توسط نرم افزار Dentofacial planner، یازده متغیر برای هر گروه سنی (20 نفر در هر گروه 9 و 10 و 11 ساله) محاسبه شد. میانگین هر گروه با نژاد آمریکایی نرم با آزمون t Student مقایسه شدند.
در دختران ایرانی 9 ساله تحدب صورت بیشتر بود. همچنین زاویه نازولبیال و پروتروژن لبها بیشتر وجود داشت. در پسران ارتفاع میانی صورت مشابه نژاد آمریکایی بود و تفاوت زاویه نازولبیال کمتر مشاهده شد. در دختران 11 ساله تفاوت بین ارتفاع تحتانی صورت و پروتروژن لب ها کمتر شده و زاویه نازولبیال در پسران 11 ساله بیشتر از نژاد آمریکایی بود.
تفاوت معنی داری در استانداردهای بافت نرم و بافت سخت ایرانیان در مقایسه با نژاد آمریکایی وجود داشت. بنابراین تدوین بانک اطلاعاتی نژاد ایرانی ضروری به نظر می رسد

دکلسیفیکاسیون دندانها یکی از مشکلاتی است که در طی درمان ارتودنسی با دستگاه های ثابت با آن روبرو می شویم. پیشنهاد شده است که استفاده از سمانهای گلاس آینومر آزاد کننده فلوراید می تواند خطر دکلسیفیکاسیون مینا را زیر بندهای ارتودنسی کاهش دهد. هدف از این مطالعه مقایسه جذب فلوراید مینا از 3 نوع سمان گلاس اینومر مورد استفاده در banding ارتودنسی (AquaCem. Resilience، Bandite) در دندان های دائمی در شرایط آزمایشگاهی بود.
این مطالعه به صورت تجربی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. نمونه ها شامل 33 دندان پرمولر سالم بودند که برای درمان های ارتودنسی کشیده شده بودند و به صورت غیر احتمالی ساده انتخاب شدند. دندانها به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. در هر گروه یکی از سمان های گلاس اینومر AquaCem، Resilience، Bandite آزمایش شدند. یک نوار چسبنده دایره ای شکل به قطر 6 میلی متر روی مرکز سطح باکال هر دندان چسبانده و بقیه سطح دندان با 2 لایه لاک مقاوم به اسید پوشانده شد. پس از برداشتن نوار چسبنده براکت ها با سمان مربوط به هر گروه روی پنجره سمان شدند. سپس تمام نمونه ها به مدت یکماه در 5 میلی لیتر آب دیونیزه قرار داده شدند. پس از این مدت براکت ها debond شدند و بقایای سمان با یک scaler دستی از روی سطح دندان برداشته شد. از پنجره ها توسط 1 میلی لیتر اسیدپرکلریک 5/0 مولار به مدت 60 ثانیه نمونه برداری شده و سپس 4 میلی لیتر Total Ionic Strength Adjustment Buffer 5/0 مولار به آن اضافه شد. غلظت فلوراید و کلسیم محلول به ترتیب توسط پتانسیومتر و ICP اندازه گیری شد. عمق بیوپسی و غلظت فلوراید مینا محاسبه شده و نتایج توسط one way ANOVA و Kruskal-Wallis آنالیز شدند.
میانگین جذب فلوراید در گروه 1 برابر 11/6446±44/9408، در گروه 2 برابر 1/12234±16408 و در گروه 3 برابر 8/6452 ± 91/8981 بوده است. همچنین میانگین عمق بیوپسی در گروه های 1، 2 و 3 به ترتیب برابر 64/2±43/1، 82/0±60/0 و 53/0±79/0 برآورد گردید.
میزان جذب فلوراید از سمان Resilience بیشتر از دو گروه دیگر و میزان عمق بیوپسی در این گروه کمتر از دو گروه دیگر بود. هرچند این اختلافات از نظر آماری معنی دار نبود.