مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال بیست و یکم شماره 3 (پیاپی 56، پاییز 1387)

شرایط بافت نرم اطراف ایمپلنت برای رسیدن به نتایج دراز مدت موفق از لحاظ سلامت و زیبایی لازم است. هدف از این مطالعه، ارزیابی مقایسه ای مشخصات بافت نرم اطراف ایمپلنت های جایگزین تک دندان با دندان طبیعی Contra lateral بوده است.
این مطالعه گذشته نگر در 28 بیمار با دندان و دارای ایمپلنت قدامی تک واحدی انجام شد. در 14 بیمار ایمپلنت به روش دو مرحله ای و در 14 بیمار ایمپلنت به روش یک مرحله ای قرار داده شده بود و حداقل یک سال از قرار گرفتن ایمپلنت ها در فانکشن گذشته بود. در این بیماران، شاخص های عرض بیولوژیک (BW)، پاپیلای بین دندانی و بین ایمپلنت - دندان (PI) و همچنین ضخامت مخاط (MT) در اطراف ایمپلنت های یک مرحله ای و دو مرحله ای و دندان contra-lateral ارزیابی شد و با استفاده از آزمون های آماری t-test، Mann-Whitney و Wilcoxon با یکدیگر مقایسه شدند.
میانگین BW در ایمپلنت های یک مرحله ای 48/0±42/1 میلی متر، در ایمپلنت های دو مرحله ای 48/0±67/1 میلی متر و در دندان کنترل 60/0±47/1 میلی متر بود. میانگین PI در ایمپلنت های یک مرحله ای 52/0±50/2، در دو مرحله ای 55/0±53/2 و در دندان شاهد 47/0±72/2 بود. میانگین MT در اطراف ایمپلنت یک مرحله ای 48/0±10/3 میلی متر، در دو مرحله ای 75/0±09/3 میلی متر و در دندان کنترل 88/0±57/2 میلی متر بود. از لحاظ شاخص های مورد بررسی در این مطالعه اختلاف معنی داری بین ایمپلنت های دو مرحله ای و یک مرحله ای با یکدیگر و نیز ایمپلنت ها با دندان ها مشاهده نشد.
باتوجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد در شرایط استاندارد، شاخص های؛ عرض بیولوژیک، پاپیلای بین دندانی (پاپیلای بین دندان و ایمپلنت) و ضخامت لثه در اطراف ایمپلنت های یک مرحله ای، دو مرحله ای و دندان contra-lateral مشابه باشد.

پانتیک، دندان مصنوعی پروتز پارسیل ثابت است که جایگزین دندان طبیعی بوده و نما و عملکرد آن را بازسازی می نماید. پانتیک یک جایگزینی ساده محسوب نمی شود چرا که اگر کاملا مشابه با دندان طبیعی باشد تمیز کردن آن امکان پذیر نخواهد بود. طرح پانتیک را مسایلی مانند زیبایی، سهولت رعایت بهداشت، حفظ سلامتی انساج روی ریج بی دندانی، راحتی و خواست بیمار تعیین می کند. در این مطالعه توجه به طراحی صحیح پانتیک های پروتز ثابت جهت تامین حداکثر زیبایی مدنظر قرار داشت و با هدف بررسی طرح های مختلف پانتیک و تناسب آنها با ریج بی دندانی انجام پذیرفت.
برای انجام این پژوهش cross-sectionalاز بیمارانی که در بخش پروتز ثابت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران تحت درمان با بریج قرار داشتند قالب اولیه گرفته شده و از روی کست نوع ریج بیمار مشخص گردید.57 کست تشخیصی و درکل 73 پانتیک مورد بررسی قرار گرفت. در انتها نیز بریج گلیز شده و آماده تحویل به بیمار مورد مطالعه قرار گرفته و ابتدا مطابق تعاریف موجود نوع طرح پانتیک مشخص شد و بعد داخل ریتینر و درسطح بافتی پانتیک یک لایه fit checkers گذاشته و در دهان بیمار قرار گرفت تا بدین ترتیب شکل ناحیه تماس بافتی ثبت گردد.
شایع ترین طرح مورد استفاده در پانتیک ها، Modified Ridge Lap با فروانی 2/93% بود. از لحاظ کانتور ریج بی دندانی با توجه به طبقه بندی siebert 2/45% ریج ها بدون نقص کانتور ونرمال، 2/19% کلاس I، 2/8 % کلاس II و 4/27% کلاس III بودند. در بررسی صحت شکل ناحیه تماس بافتی پانتیک ها، در مجموع، شکل ناحیه تماس بافتی 4/27% از پانتیک های ارایه شده مطابق با تعاریف موجود درست بود، بنابراین 6/72% موارد به صورت نادرست طراحی و ساخته شده بودند.
آمار بالای شکل نادرست ناحیه تماس بافتی پانتیک ها بیانگر عدم آگاهی و یا نبود دقت در مراحل طراحی و ساخت پانتیک ها می باشد که برای رفع این مشکلات توجه بیشتر به آموزش و تاکید در این زمینه به دانشجویان و تکنسین های لابراتوار توصیه می گردد.

حذف میکروارگانیسم های بیماریزا و فراورده های آنها از داخل کانال یکی از اهداف درمان کانال ریشه می باشد. این دستاورد با استفاده از روش های مکانیکی و شیمیایی مختلفی فراهم می گردد اما نتایج حاصله موفقیت قطعی را نشان نمی دهد. در سالیان اخیر متدهایی جهت استفاده از باکتری های غیربیماریزا جهت مهار رشد میکرو ارگانیسم های بیماریزا در علوم پزشکی ارایه شده است (آنتی بیوزیس)، اما در درمان های اندودنتیک تاکنون این روش ها مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی آزمایشگاهی اثر ضد باکتریایی لاکتیک اسید باکتری ها (LAB) بر روی باکتری های کانال ریشه عفونی بود، که می تواند یکی از موارد استفاده از پروبیوتیک ها در دندانپزشکی باشد.
باکتری های جدا شده از کانال های ریشه های عفونی دندان را رشد داده و بر روی پلیت های حاوی محیط Muller Hinton agar دارای چاهک پخش نمودیم، سپس به چاهک های موجود LAB اضافه شد. پلیت های مذکور در محیط بی هوازی نگهداری شدند. سپس رشد و اثر مهاری لاکتیک اسید باکتریاها بررسی شد. همچنین از درون هاله های ایجاد شده اطراف چاهکها نمونه برداری و تک کلونی های مقاوم احتمالی تعیین هویت شد. سپس تعدادی از نمونه هایی که حساس و یا مقاوم بودند به تفکیک انتخاب و به آنها سوش میکروبی Entrococcus faecalis (E.f) اضافه گردید و اثر LAB همانند روش فوق مجددا بررسی گردید.
نتایج نشان داد که 7/66% از نمونه های میکروبی کانال ریشه حداقل نسبت به یک سری از LAB حساس بودند و 3/33% از نمونه ها به تمامی موارد LAB تحت آزمایش مقاوم بودند. ضمن اینکه باکتری های بی هوازی رشد یافته در هاله مهاری LAB جزء سویه های با تواتر پایین فلور نرمال دهان می باشند. همچنین اضافه نمودن E.f به نمونه های میکروبی باعث افزایش حساسیت این عفونت ها به LAB شد. این اختلاف با استفاده از آزمونMc-Neamar معنی دار بود.
بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که LAB می توانند رشد باکتری های بیماریزای کانال ریشه را مهار نماید. باتوجه به اینکه باکتری E.f در عفونت های مقاوم به درمان، غالب می باشد و از سوی دیگر حضور همین میکروارگانیسم باعث افزایش اثر مهاری LAB بر روی میکروارگانیسم های عفونت کانال ریشه می شود، می توان به نتایج درمانی این روش امیدوار بود.

یکی از روش های مشاهده واضح تر تغییرات جزیی استخوانی استفاده از تکنیک Digital Subtraction Radiography (DSR) می باشد. باوجود تحقیقات بسیار در زمینه کاربرد DSR در دندانپزشکی مطالعات زیادی درباره استفاده از این روش برای بررسی تغییرات استخوانی سرکندیل مفصل گیجگاهی فکی انجام نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه رادیوگرافی پانورامیک و رادیوگرافی Panoramic Digital Subtraction در تشخیص ضایعات شبیه سازی شده کندیل مندیبل بود.
این یک مطالعه بررسی فرآیند است که در آن دو عدد اسکال خشک انسان بدون هیچگونه ضایعه مشخص انتخاب شدند. دو نوع تغییرات افزایش و کاهش دانسیته استخوانی در سرکندیل این جمجمه ها مورد بررسی قرار گرفتند. افزایش دانسیته با اضافه کردن سه عدد Bone chip با سه سایز متفاوت (5/1- 1- 5/0 میلی متر) در دو موقعیت Antromedial و Superolateral سرکندیل و کاهش دانسیته استخوانی با ایجاد دو عدد Hole (سوراخ) 1 و 2 میلی متری در Antrocenral و Lateral pole کندیل انجام شد. رادیوگرافی های پانورامیک با و بدون حضور ضایعه تهیه شدند سپس دیجیتال شده و Digital subtraction بر روی آنها انجام گردید. 8 مشاهده گر 155 شکل بدست آمده از دو تکنیک را بررسی کرده و نظرات خود را در پرسشنامه تهیه شده وارد نمودند. این مطالعه از نوع بررسی فرآیند Process research می باشد. حساسیت، ویژگی، تکرارپذیری و توافق پاسخ ها توسط آزمون کاپا و جداول تقاطعی مناسب و بررسی ارتباط بین متغیرهای کیفی بوسیله آزمون های مجذور کای و یا آزمون دقیق فیشر انجام شد.
ویژگی دو روش پانورامیک و DSR برای تشخیص عدم وجود ضایعه به ترتیب 4/15% و 7/66 % بود و حساسیت در تشخیص ضایعات استیوفیتیک در دو روش پانورامیک و DSR به ترتیب 1/61% و 6/80% و در تشخیص ضایعات استیولیتیک 5/37% و 3/83% بود. بطور کلی در روش پانورامیک 9/41% و در روش DSR 6/82% تصاویر بطور صحیح تشخیص داده شدند که اختلاف بین دو روش بطور قابل ملاحظه ای معنی دار بود (0001/0>p). آزمون دقیق فیشر نشان داد که اختلاف دو روش در تشخیص ضایعات 1 و 2 میلی متری معنی دار (به ترتیب 023/0=p و 002/0=p) و در ضایعات 5/0 و 5/1 میلی متری معنی دار نبود. برتری روش DSR نسبت به روش پانورامیک در تشخیص درست وجود ضایعه در محل های lateral، central و medial معنی دار بود. متوسط مقدار Kappa در میان مشاهده گرها در روش پانورامیک برابر با 177/0 و در روش DSR برابر 693/0 بود. میزان توافق پاسخ های مرحله اول و دوم مشاهده برای هر مشاهده گر در روش پانورامیک برابر 45/0 و در روش DSR برابر 94/0 بدست آمد.
بر اساس یافته های مطالعه حاضر، Digital Subtraction Radiography بصورت معنی داری دارای قدرت تشخیصی بالاتری نسبت به رادیوگرافی پانورامیک در تعیین تغییرات استخوانی شبیه سازی شده سرکندیل (استیولیتیک و استیوفیتیک) می باشد.

سمان های رزینی در هنگام سخت شدن به علت فرآیند پلیمریزاسیون دچار انقباض می شوند که این انقباض سبب ایجاد استرس می شود. اثرات ناشی از انقباض پلیمریزاسیون بر روی ترمیم و دندان اهمیت زیادی دارد. کاهش حجم سمان رزینی می تواند در کاهش این اثرات مفید باشد. روش هایی همچون حذف اندرکات با ماده مناسبی مثل گلاس آینومر در تراش حفره برای ترمیم غیرمستقیم می تواند حجم سمان رزینی به کار رفته را کاهش دهد. هدف از این مطالعه ارزیابی مقاومت به شکست دندان های مولر فک پایین با ترمیم کلاس I اینله سرامیکی است که با دو روش مختلف حذف اندرکات تهیه شده اند.
در این مطالعه تجربی 30 دندان مولر سالم به صورت تصادفی به 3 گروه 10تایی تقسیم شدند: یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد (دندان های سالم). بر روی بقیه دندان ها حفرات کلاس یک مشابه، با اندرکات استاندارد در دیواره باکال و لینگوال در زاویه خطی اگزیوپالپال تراش داده شد. در گروه دوم اندرکات با استفاده از گلاس آینومر Vitremer (3M USA) حذف شد. پس از تهیه قالب از گروه 2 و 3 و تهیه دای، اندرکات در گروه3 روی دای و قبل از ساخت اینله حذف شد. اینله های (Vitadur-Alpha) آماده و با سمان Rely X ARC (3M USA) در دو گروه سمان گردید. پس از 24 ساعت نمونه ها تحت ترموسایکل قرار گرفتند و سپس نیروی مقاومت به شکست توسط universal testing machine ارزیابی شد. و با استفاده از آزمون یک طرفهANOVA و Tukey HSD مورد تحلیل آماری قرار گرفت. شکل شکست نمونه ها توسط استریومیکروسکوپ با بزرگ نمایی 40 بررسی شد. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
مقاومت به شکست در 2 گروه ترمیم شده بصورت معنی داری از گروه کنترل کمتر بود (05/0>p). بین دو گروه ترمیم شده تفاوتی از لحاظ آماری وجود نداشت (199/0=p).
با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر، روش حذف اندرکات در دو گروه بر مقاومت به شکست دندان های ترمیم شده اثری نداشت. شکست در گروه2 نسبت به گروه3 شدت تخریب کمتری داشت.

تغییرات ابعادی ناهمگن (بدشکلی) یکی از مشکلات عمده در رادیوگرافی پانورامیک است. تعیین دقیق میزان تغییرات ابعادی در هر منطقه از تصویر می تواند در کاربرد کلینیکی بهتر تصاویر پانورامیک موثر باشد. هدف از این مطالعه تعیین ضرایب تصحیح عمودی و افقی برای مناطق مختلف تصاویر پانورامیک تهیه شده بوسیله دستگاه cc Proline پلن مکا می باشد.
در این مطالعه که از نوع بررسی روش ها است فانتومی نامتقارن از فک پایین از جنس پلکسی گلاس و آلومینیوم بعنوان معادل های نسج نرم و سخت طراحی شد. طول نیم فک راست از نیم فک چپ کمتر بود و هر نیم فک به عنوان نمونه ای جداگانه در نظر گرفته شد. به منظور اندازه گیری فواصل عمودی و افقی نشانگرهای استیل به کار رفت. طول و فواصل مارکرها با میکرومتر دیجیتال میتوتویو با دقت 05/0± میلی متر اندازه گیری شد. سپس از هر نیم فک فانتوم به وسیله دستگاه PM 2002 cc Proline (پلن مکا، فنلاند) 8 بار رادیوگرافی پانورامیک بعمل آمد. اندازه های مشابه در تصاویر دیجیتایز شده بوسیله نرم افزار سیگنوس با دقت 01/0 میلی متر به دست آمد. میانگین 8 بار اندازه گیری به عنوان اندازه نهایی در نظر گرفته شد و با ابعاد واقعی مقایسه گردید. میانگین ضرایب تصحیح برای فواصل افقی و عمودی در هر ناحیه محاسبه شد.
میانگین ضریب تصحیح عمودی برای نیم فک راست 02/0±77/0 (دامنه 75/0-80/0) و برای نیم فک چپ 05/0±77/0 (دامنه 75/0- 85/0) محاسبه گردید. میانگین ضریب تصحیح افقی برای نیم فک راست 15/0±98/0 (دامنه 76/0-18/1) و برای نیم فک چپ 14/0±02/1(دامنه 90/0-25/1) تعیین شد.
تغییرات ضرایب تصحیح افقی و عمودی در دو نیم فک و همچنین در نواحی مختلف یک فک نسبتا زیاد است به طوری که به خصوص در مورد فواصل افقی استفاده از یک ضریب تصحیح ثابت برای نواحی گوناگون عملی به نظر نمی رسد. در مقایسه با ضرایب تصحیح افقی تغییرات ضرایب تصحیح عمودی در دو نیم فک و همچنین بین نواحی مختلف یک نیم فک کمتر است.

دندان های شکسته شده قدامی را می توان با اتصال قطعه شکسته شده به ساختار باقیمانده دندان بازسازی نمود. این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تاثیر زمان های مختلف خشک شدن و مرطوب سازی مجدد قطعه شکسته شده را قبل از باند شدن به دندان، بر روی نیروی لازم جهت شکست دندان های بازسازی شده با روش اتصال مجدد، مورد بررسی قرار داد.
108 عدد دندان ثنایای فک پایین انسانی جمع آوری و به 9 گروه 12تایی تقسیم گردیدند و سپس تحت شکست قرار گرفتند. قطعه شکسته شده دندان در درجه حرارت اتاق در هوای آزاد قرار گرفت و قسمت اپیکال باقیمانده دندان ها در آب غوطه ور شد. زمان قرارگیری در معرض هوا در گروه های 1، 2 و 3 سی دقیقه، برای گروه های 4 و 5 شش ساعت، در گروه های 6 و 7 بیست و چهار ساعت و در گروه های 8 و 9 سه روز در نظر گرفته شد. قطعات شکسته شده در گروه های 2، 4، 6 و 8 به مدت 30 دقیقه در آب غوطه ور شدند و زمان قرارگیری در آب برای گروه های 3، 5، 7 و 9 بیست و چهار ساعت در نظر گرفته شد و قطعه شکسته در گروه1 بدون مرطوب سازی مجدد مورد استفاده قرار گرفت. بعد از آن تمام قطعات شکسته شده موجود در این گروه ها به قسمت اپیکال مربوط به خود توسط عامل باندینگ و کامپوزیت با ویسکوزیته پایین باند گردیدند و متوسط نیروی لازم جهت شکست توسط یک ماشین تست مکانیکی اندازه گیری شد و با استفاده از تست های آماری one way ANOVA و Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
آنالیزهای آماری نشان دادند که در بین گروه های مختلف مطالعه اختلاف معنی دار وجود دارد (001/0p<). بیشترین و کمترین نیروی لازم جهت شکست به ترتیب مربوط به گروه های 3 و 8 بود و نیروی لازم جهت شکست در گروه1 با اختلاف معنی داری از گروه های 2، 3، 5، 7 و 9 پایین تر و از گروه های 4، 6 و 8 بالاتر بود. در حالیکه اختلاف معنی داری بین گروه های 3، 5، 7 و 9 همچنین گروه های 4، 6 و 8 وجود نداشت، نیروی لازم جهت شکست نمونه ها در گروه های 2، 3، 5، 7 و 9 با اختلاف معنی داری بیشتر از گروه های 4، 6 و 8 بود.
این مطالعه نشان داد که نیروی لازم جهت شکست توسط قرارگیری قطعات شکسته شده در معرض هوا قبل از باندینگ تحت تاثیر واقع می شود. همچنین مشخص گردید که با افزایش زمان خشک شدن قطعات شکسته شده، نیروی لازم جهت شکست کاهش می یابد و بعد از مدتی ثابت باقی می ماند. این مطالعه نشان داد که برای افزایش استحکام اتصال بعد از قرارگیری در معرض هوا قطعات شکسته شده باید در آب نگهداری شوند و بهترین نتایج زمانی حاصل می شود که قطعه شکسته شده حداقل برای 24 ساعت در آب قرار گیرد.

افزایش سهولت در آماده سازی، سرعت کار و حفظ بیشتر شکل اولیه کانال توسط وسایل چرخشی نیکل تیتانیم، در دندان های دایمی از مزایای این گونه وسایل ذکر شده است. هدف از این بررسی، مقایسه زمان آماده سازی و مقدار جابجایی کانال ریشه توسط فایل های دستی (K فایل) و فایل های چرخشی (Hero642) در مولرهای شیری بود.
30 عدد مولر شیری در این تحقیق تجربی آزمایشگاهی استفاده شد. پس از تهیه حفره دسترسی، نمونه ها به دو گروه 15تایی K فایل و فایل چرخشی (Hero642) تقسیم شدند. پیش از آماده سازی کانال با Kفایل شماره 15 و پس از آن با فایل اپیکال نهایی (MAF) توسط RVG رادیوگرافی تهیه و بر اساس قانون وین انحنای کانال اندازه گیری شد و مقدار جابجایی کانال محاسبه گردید. زمان کار در هر گروه به وسیله کرونومتر اندازه گیری و ثبت گردید، سپس نتایج با آزمون آماری t-test و Mann-Whitney ارزیابی شدند.
میانگین مقدار جابجایی کانال ریشه با استفاده از فایل های چرخشی Hero642 (42/3 درجه) نسبت به روش دستی (33/7 درجه) کمتر و اختلاف آماری در میان دو گروه معنی دار بود (05/0>p). میانگین زمان آماده سازی کانال در روش دستی، (526 ثانیه) و در روش استفاده از فایل های چرخشی (257 ثانیه) بود (001/0>p).
با توجه به زمان آماده سازی کوتاه تر و جابجایی کمتر کانال برای فایل های چرخشی، کاربرد این فایل ها برای آماده سازی کانال ریشه دندان های شیری در روند پالپکتومی پیشنهاد می شود.

بیماری نقص تشکیل مینای دندان که اصطلاحا از آن تحت عنوان amelogenesis imperfecta یاد می شود، یک بیماری ارثی است که به دو صورت Hypomineralized و Hypoplastic دیده می شود. این بیماری معمولا هم دندان های شیری و هم دایمی را مبتلا می سازد و سبب بروز ناهنجاری های متعددی نظیر ظاهر نازیبا، حساسیت دندان ها و سایش شدید در بیمار می شود. در درمان این بیماران مساله باند مواد ترمیمی به ساختارهای دندانی که دچار نقص شده اند و نیز نوع بازسازی دندان های شیری و دایمی که به صورت درمان موقت و یا دایم انجام می گیرد مورد سوال است. علاوه بر این مسایل مشکل open bite قدامی نیز از دغدغه های درمانی اینگونه بیماران می باشد. در این مقاله ضمن بررسی تحقیقات اخیری که در این رابطه صورت گرفته، طرح درمان هایی که تا به امروز در مورد این بیماری، در کودکان و بزرگسالان ارایه شده، مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان ماهیت درمانی چند جانبه بیماری مورد تاکید قرار گرفته و نکات قابل توجهی در انتخاب بهترین نوع درمان معرفی می گردد.

اندوکاردیت باکتریال بیماری نادری است که امروزه علی رغم پیشرفت در همه جنبه های علم پزشکی احتمال مرگ و میر و ناتوانی ناشی از آن80-10% می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی آگاهی گروهی از دندانپزشکان ایرانی در مورد تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک جهت پیشگیری از اندوکاردیت باکتریال می باشد.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی، جامعه مورد نظر 205 دندانپزشک شرکت کننده در چهل و هفتمین کنگره بین المللی انجمن دندانپزشکان ایران در بهار سال 1386 بودند که با روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شدند. پرسشنامه تهیه شده توسط محقق، بدون ذکر نام، در اختیار شرکت کنندگان در کنگره قرار گرفت. بعد از جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از آزمون t-test، مجذور کای، آزمون همبستگی اسپیرمن و برنامه SPSS 13.5 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
در ارتباط با نیاز به تجویز آنتی بیوتیک در بیماران دارای دریچه مصنوعی قلب، 6/94% از پاسخ ها صحیح بود. شایع ترین اقداماتی که از نظر پاسخگویان نیاز به تجویز آنتی بیوتیک داشت به ترتیب عبارت بود از جراحی لثه و جرمگیری، کشیدن دندان و قرار دادن نخ های زیر لثه. بیش از نیمی از پاسخ دهندگان (8/65%) آموکسی سیلین را به عنوان آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک انتخاب کرده بودند. میانگین نمره آگاهی برابر 4/12±77/38% محاسبه شد.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که درصد آگاهی گروهی از دندانپزشکان ایرانی در رابطه با تجویز آنتی بیوتیک جهت پیشگیری از اندوکاردیت باکتریال نسبتا پایین می باشد. همچنین درصد آگاهی با گذشت زمان فارغ التحصیلی کاهش می یابد.