مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال سی‌ام شماره 4 (پیاپی 80، زمستان 1387)

ناشنوایی یکی از شایعترین اختلالات حسی عصبی است. 80 درصد از ناشنوایی های ارثی، غیرسندرومی است. تاکنون 85 لوکوس ژنی برای ناشنوایی غیرسندرمی با انواع الگوهای وراثتی شناسایی شده است. یکی از این لوکوس ها، DFNB1 است که دربرگیرنده ژن کانکسین 26 می باشد. جهش های این ژن، به تنهایی مسئول 50 درصد ناشنوایی های غیرسندرمی با الگوی وراثتی اتوزوم مغلوب درجمعیت سفیدپوستان گزارش شده است. تاکنون، بیش از 90 جهش متفاوت در جمعیت های مختلف در ژن کانکسین 26 گزارش شده است. با توجه به اینکه در مبتلایان به ناشنوایی از منطقه آذربایجان شرقی بررسی کامل ژن کانکسین 26 با استفاده از تکنیک بسیار حساس و در عین حال اقتصادی(Single Strand Conformation Polymorphism/Heteroduplex Analysis، SSCP/HA) صورت نپذیرفته، این بررسی ضرورت پیدا کرد.
از 100 فرد مبتلا به ناشنوایی با الگوی وراثتی اتوزوم مغلوب از منطقه آذربایجان شرقی افرادیکه در بررسی قبلی بصورت هموزیگوت دارای جهش delG 35 بودند، کنار گذاشته شد. در بقیه مبتلایان (85 مبتلای غیرخویشاوند) ژن کانکسین 26 با استفاده از تکنیک SSCP/HA مورد بررسی قرار گرفت. لازم بذکر است استخراجDNA از بافت خونی و پس از اخذ رضایتنامه کتبی از افراد بیمار یا خانواده آنها صورت گرفت.
از تعداد 170 کروموزوم بررسی شده برای اگزون 2 ژن کانکسین 26 در مجموع 14 الگوی متفاوت SSCP در 62 کروموزم (36% درصد) مشاهده گردید. در یک فرد ناشنوا (2 کروموزوم) این تفاوت در الگو بصورت هموزیگوت و در 30 فرد ناشنوای دیگر (60 کروموزوم) این تفاوت بصورت هتروزیگوت بود. 67 درصد بیماران بررسی شده حاصل ازدواج فامیلی بوده و بقیه ناشنوایان دارای والدین با ازدواج غیرخویشاوند بودند.
الگوی متفاوت باندی SSCP برای اگزون 2 ژن کانکسین 26 در مقایسه با افراد نرمال در %36 از کروموزوم های مورد بررسی از خانواده های مبتلا از آذربایجانشرقی مشاهده شد که ضرورت بررسی این ژن را در قدم اول برای الگوهای مشخص شده نشان میدهد.

ثابت شده که بستری شدن در بیمارستان و انتظار برای عمل جراحی اضطراب بالایی را در بیماران ایجاد کرده و باعث ایجاد عوارض رفتاری و شناختی می شود که می تواند روی فرایند بهبودی تاثیر گذار باشد. پیش بینی و انتظار برای عمل جراحی بدون توجه به وسعت جراحی باعث ایجاد اضطراب می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر ملاقات پرستاری قبل از عمل بر اضطراب قبل از عمل بیمارات تحت اعمال جراحی گوش و حلق و بینی می باشد.
با استفاده از یک آزمون کنترل شده 45 بیمار منتظر عمل جراحی الکتیو گوش و حلق و بینی توسط پرستار جراحی ملاقات شدند (گروه تجربی). یک گروه کنترل 45 نفری نیز فقط مراقبتهای روتین بخش را دریافت نمودند. نتایج مورد اندازه گیری در این مطالعه سطح سرمی کورتیزول صبحگاهی بود.
میانگین سطح کورتیزول صبحگاهی در گروه کنترل (100/micg)47/6±88/27 و در گروه تجربی (100/micg)78/6±92/16 بدست آمد.
نتایج نشان می دهد که میزان کورتیزول صبحگاهی در گروه تجربی کمتر از گروه کنترل است و این تفاوت از نظر آماری معنی دار است (05/0>P).
با توجه به اختلاف معنی دار دو گروه کنترل و تجربی، به نظر می رسد که ملاقات پرستاری قبل از عمل توانسته است میزان کورتیزول صبحگاهی را در بیماران تحت اعمال جراحی گوش و حلق و بینی کاهش دهد.

درمان آسم در 50 سال اخیر بهبود چشمگیری پیدا کرده که عمدتا" بدلیل پیدایش کورتیکواستروئیدها استنشاقی در اوایل 1980 بوده است.
با این وجود، پیامد با کیفیت خوب نه تنها به در دسترس بودن دارو بلکه به استفاده مناسب آن نیز وابسته است. پیامد عدم تبعیت از درمان از دست دادن فرصت بهبود برای بیمار و از دست دادن دارو توسط سیستم بهداشتی و متعاقب آن افزایش مرگ ومیر است. این مطالعه برای بررسی اثر آموزش و پیگیری منظم بر میزان تبعیت از درمان در کودکان مبتلا به آسم پایدار متوسط تا خفیف اجرا شد.
دریک مطالعه نیمه تجربی (قبل وبعد)، دو گروه از کودکان با آسم پایدار خفیف تا متوسط ارجاع شده به کلینیک تخصصی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مورد مقایسه قرار گرفتند. گروه اول 200 کودک مبتلا به آسم را شامل می شد که حداقل به مدت یکسال با روش سنتی درمان گرفته بودند. گروه دوم نیز 300 بیمار در همان گروه سنی وشدت بیماری را شامل می شد که حداقل به مدت یکسال با یک برنامه جامع از آموزش و ویزیت های پیگیری منظم تحت درمان قرار گرفتند. یافته ها با استفاده از مجذور کای تجزیه و تحلیل و 05/0 P< معنی دار تلقی شد.
نتایج نشان می دهد که در گروه اول 100 نفر (50%) ودر گروه دوم 295 نفر (3/84 %) دارای میزان تبعیت بالاتر از 50% بودند. (00/0 P =) با در نظر گرفتن میزان تبعیت مساوی یا بیش از 50%، دربین دوگروه از بیماران مبتلا به آسم پایدار خفیف، تفاوت معنی داری وجود داشت. (00/0 P =) این مطالعه نشان می دهد که آموزش وپیگیری برنامه ریزی شده میتواند به میزان بالائی از تبعیت منجر شود.

اختلالات خوردن دسته ای از بیماری ها هستند که در دختران نوجوان زیاد دیده می شوند. با توجه به کمی اطلاعات در این زمینه، مطالعه جهت برآورد شیوع دانش آموزان دبیرستانی دختر در معرض خطر اختلالات خوردن و ارتباط آنها با شاخص های دموگرافیک در شهر تبریز انجام گرفت.
1887 دانش آموز دبیرستانی دختر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت برآورد شیوع افراد در معرض خطر از پرسشنامه نگرش تغذیه ای استفاده شد. بعد از تعیین پایایی و اعتبار پرسشنامه، شیوع در معرض خطر برای اختلالات خوردن و ارتباط آنها با شاخص های دموگرافیک تعیین شد.
پرسشنامه دارای پایایی و اعتبار قابل قبول بود (به ترتیب: 8/0 و 76/0). میانگین و انحراف معیار امتیاز پرسشنامه در نمونه های مورد بررسی 48/8 ± 71/11 بود. 7/16% نمونه ها (با حدود اطمینان 95 %: 3/18-1/15%) در معرض خطر اختلالات خوردن بودند. تفاوت معنی داری در شیوع اختلالات خوردن در بین گروه های سنی مختلف وجود نداشت. امتیاز پرسشنامه و شیوع اختلالات خوردن در دانش آموزانی که وزن خود را خیلی زیاد می دانستند، گروهی که تمایل به کاهش وزن داشتند، دانش آموزان سیگاری و دانش آموزان با سن خونروش کمتر از 11 سال بیشتر از سایرین بود (05/0 P).
نتایج مطالعه از نتایج مطالعات در تهران، کشورهای عربی و برخی کشورهای اروپایی کمتر است. نتایج مطالعه نشانگر آن است که این دسته از بیماری ها در جامعه ما هم دیده می شوند. در بروز این بیماری ها عواملی چون: نگرش نسبت به وزن، سن شروع خونروش و استعمال دخانیات اثر دارند.

فلج مغزی یکی از شایعترین علل ناتوانی در کودکان است که یک انسفالوپاتی غیر پیشرونده بوده و شاه علامت آن تاخیر حرکتی است. این اختلال در اثر صدمه به مغز در حال رشد رخ می دهد و علاوه بر درگیری حرکتی ممکن است با اختلالات گفتاری، شنوایی، بینایی، صرع و عقب ماندگی ذهنی نیز همراه باشد. شایعترین ریسک فاکتورها پره ماچوریتی و وزن کم تولد می باشد. هدف این مطالعه بررسی اتیولوژی وعلل زمینه ای، شیوع انواع مختلف فلج مغزی، اختلالات همراه وسیر تکامل از نظر سن کسب مهارتهای حرکتی می باشد.
طی مدت 2 سال 155 کودک زیر 11 سال مبتلا به فلج مغزی که به مرکز توانبخشی بیمارستان کودکان مراجعه کرده و تحت اقدامات توانبخشی بودند، به طریقه آسان و در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات حاصله در پرسشنامه ها جمع آوری و نتایج استخراج گردید.
حدود یک سوم (8/34%) بیماران سن زیر 2 سال داشتند. 6/62% آنها پسر بودند. شایعترین فرم در این مطالعه فرم کوادری پلژیک (5/46%) بود و دی پلژیک (7/38%) و همی پلژیک 8/7 درصد بود.3/ 70% از بیماران فرم اسپاستیک و2/ 14% از نوع هیپوتونیک، 3/10% از نوع مختلط و 2/5% آتتوئید بودند. اختلالات گفتاری و استرابیسم شایعترین علائم همراه بودند (بترتیب7/7 4% و 2/41%). مشکلات شناختی واضح در8/ 18% و صرع در 5/17% بیماران یافت شد. وزن کم تولد و پره ماچوریتی شایعترین ریسک فاکتورها بودند به ترتیب.3/36و3/51 درصد. میانگین سن کنترل گردن 76/8 ± 55/11 ماه، میانگین سن نشستن 26/14 ± 53/21 ماه، میانگین سن ایستادن 82/13 ± 47/28 ماه بود. 64% بیماران در گروه سنی 2 – 6 سال قادر بودند با کمک راه بروند.
شایعترین فاکتور زمینه ای وزن کم تولد و پره ماچوریتی بود که معرف اهمیت ارزیابی تکامل و پیگیری دراین نوزادان می باشد. با توجه به اینکه تعداد قابل توجهی از کودکان فلج مغزی با کمک قادر به راه رفتن می باشد و اختلال شناختی واضح در درصد کمی از این بیماران دیده می شود لذا با تشخیص و شروع هر چه زودتر اقدامات توانبخشی می توان کمک عمده ای در کسب استقلال نسبی این کودکان انجام داد.

بتا تالاسمی، اختلال توارثی همراه با کاهش یا عدم تولید زنجیره بتاگلوبین میباشد. هدف از این مطالعه شناسایی جهش های شایع ونادر بتاتالاسمی در شمالغرب کشورمان می باشد. این امر در تشخیص قبل از تولد این بیماری مفید خواهد بود.
یکصد بیمار غیر فامیل از استانهای آذربایجان شرقی و اردبیل که با روش های بالینی به عنوان بیماران بتاتالاسمی شناخته شده بودند،انتخاب شدند که شامل 00 2 کروموزوم می باشند.جهش این کروموزومها توسط روش های PCR-ARMS وتعیین توالی مورد بررسی قرار گرفت.
هفده نوع جهش مختلف در این منطقه شناسایی گردید که جمعا" 95٪ کل کروموزومهای مورد مطالعه را شامل می شوند. جهش (IVS-II-1 GA) با 21٪، بیشترین فراوانی را دارا بود. سایر جهش هاعبارتند از: IVS-I-110 (GA) 18%، FSC-8/9 (+G) 14.5%، FSC-8 (-AA) 8%، IVS-I-1 (GA) 7.5%، IVS-I-5 (GC)، FSC 44 (–C)، Codon 15 (TGGTGA)، FSC 5 (–CT)، IVS-I-6 (TC)، IVS-II-848 (CA)، FSC 36/37 (–T)، –28 (AC)، FSC 25/26 (+T)، IVS-II-745 (CG)، FSC 16 (–C) و IVS-I-25 (–25 bp del). جهش در 5٪ کروموزومها ناشناخته باقی ماند.
نتایج این مطالعه نشان داد که شباهت ها و تفاوت هایی بین این منطقه با سایر مناطق ایران و کشورهای همسایه وجود دارد. این مطالعه جامعترین مطالعه در زمینه جهش های بتاتالاسی شمالغرب کشور می باشد و می توا ند در تشخیص قبل از تولد بیماری بتاتالاسمی در شمالغرب کشور بسیار سودمند باشد.

بی حسی نخاعی در بیماران مبتلا به پره اکلامپسی بعلت کمبود حجم و وازوکنسترکسیون ممکن است سبب ایجاد افت فشار خون غیر قابل پیش بینی گردد. اما مطالعات اخیر این مسئله را نشان نداده اند. مطالعه حاضر شیوع و شدت هیپوتانسیون را در بیماران حامله دچار پره اکلامپسی و سالم مقایسه نموده است.
در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، شیوع و شدت هیپوتانسیون و تعداد ضربان قلب در سه گروه بیمار مبتلا به پره اکلامپسی شدید، خفیف و حامله های سالم که تحت عمل جراحی سزارین با بی حسی نخاعی قرار گرفتند، مقایسه شده است. تعداد افراد مورد مطالعه در هر گروه 30 نفر بود. بعد از تجویز مایع داخل وریدی بی حسی نخاعی با10 میلی گرم بوپیواکائین هیپربار 5/0 درصد به اضافه g3/3 سوفنتانیل انجام گردید. فشار خون قبل و هر دو دقیقه بعد از شروع بی حسی اندازه گیری شد. هیپوتانسیون به افت فشار سیستولیک به کمتر از mmHg 100 در بیماران حامله سالم و یا 30% کاهش فشار خون متوسط در هر سه گروه اتلاق گردید و با mg5/2 افدرین داخل وریدی تا حداکثر دوز درمانی افدرین جهت درمان افت فشار خون mg50 در نظر گرفته شد.
تمام بیماران بی حسی رضایت بخش داشتند. ازنظر شیوع افت فشارخون تفاوت معنی داری بین گروه پره اکلامپسی شدید و خفیف با گروه حامله های سالم(شاهد) وجود نداشت (05/0 P >). تعداد ضربان قلب پایه و نیز تغییرات آن بعد از بی حسی در سه گروه تفاوت معنی داری نداشت (41/0P=). وضعیت نوزادان از نظر آپگار دقایق اول و پنجم و مارکرهای بیوشیمیایی شریان نافی و مقایسه آنها بین گروه ها تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد. (05/0 P >).
نتایج این مطالعه نشان می دهد که شیوع و شدت بروز هیپوتانسیون دربیماران پره اکلامپتیک درمقایسه باحامله های سالم ضمن عمل جراحی سزارین با بی حسی نخاعی مشابه بوده و پیامد نوزادان متولد شده نیز مشابه میباشد.

نزدیک بینی بالا یکی از علل کاهش دید درافراد جوان می باشد که معمولا" اعمال جراحی رفراکتیو روی قرنیه laser insitu keratomileusis، LASIK یاPhotorefractive keratectomy، PRK در آنها به دلیل محدودیت هایی قابل انجام نیست. در مطالعه حاضر تاثیرعمل جراحی تعبیه لنز داخل چشمی فاکیک درحدت بینایی این افراد بررسی شده است.
دراین مطالعه در28 چشم از 14 بیمار مبتلا به نزدیک بینی بالا اصلاح دید توسط تعبیه لنزهای فاکیک آرتیزان انجام شد و سپس درمعاینات مرتب یک روز ویک ماه و 6 ماه بعدازعمل ریفرکشن، دید اصلاح شده، دید بدون اصلاح، فشار داخل چشمی و پاکی متری بیماران بررسی شده است.
افزایش معنی داری بعداز جاگذاری لنز فاکیک درحدت بینایی این بیماران نسبت به قبل از عمل با عینک و بدون استفاده ازعینک ملاحظه شد (001/0 > P) در هیچ یک از بیماران عارضه تهدید کننده بینایی ایجاد نشد. پاکی متری قبل و بعداز عمل تفاوت قابل ملاحظه نداشت.
چنین استنتاج می شود که لنز داخل چشمی فاکیک دربهبود بینایی بیمارانی که کاندید مناسبی برای سایراعمال جراحی رفراکتیو نیستند روش مناسبی (درصورت داشتن شرایط لازم) باشد.

شیوع یرسینیا انتروکولیتیکا در دنیا افزایش یافته و مطالعات مختلفی ارتباط بین اسهال حاد کودکان را با آن مطرح نموده اند. در این مطالعه میزان عفونت و نقش بعضی از فاکتورهای دخیل در ایجاد عفونت توسط یرسینیا انتروکولیتیکا در کودکان زیر 14 سال بررسی شده است. در ضمن تاثیر استفاده از KOH به همراه روش غنی سازی باسرما در جداسازی یرسینیا ها و نیز الگوی مقاومت آن نسبت به آنتی بیوتیکهای مختلف تحت مطالعه قرار گرفت.
پانصد نمونه مدفوع اسهالی(در نوزادان بصورت رکتال سوآب) کودکان زیر چهارده سال ارجاع شده به آزمایشگاه مرکز طبی اطفال بیمارستان امام خمینی تهران در سال 1381 بر روی محیط های کشت انتخابی برای گونه های یرسینیا انتروکولیتیکا، شیگلا، اشریشیا کلی پاتوژن و سالمونلا کشت داده شدند. عمل غنی سازی با روش سرما (4 درجه سانتیگراد) و نیز KOH بر روی نمونه های مخصوص جداسازی یرسینیا انتروکولیتیکا قبل از انجام کشت اجرا گردید.
شش سویه از یرسینیا انتروکولیتیکا سروتایپ O:3 از میان پانصد نمونه اسهالی کودکان زیر چهارده سال جدا گردید. در تمام نمونه های مثبت از نظر یرسینیا انتروکولیتیکا لکوسیت زیادی مشاهده گردید و در چهار مورد از نمونه ها همراه با خون بود. علائم بالینی شامل اسهال، درد های شکمی واستفراغ در تمام بیماران وتب در دونفرثبت گردید. یرسینیا انتروکولیتیکاهای جداشده نسبت به آمینو گلیکوزید ها، کوتریموکسازول، سفتی زوکسیم حساس و در مقابل آمپی سیلین، سفازولین وسفالوتین مقاوم بودند.
میزان جدا سازی یرسینیا انتروکولیتیکا با بکارگیری توام روش غنی سازی KOH و سرما (4 درجه سانتیگراد) افزایش یافت. میزان جدا سازی یرسینیا انتروکولیتیکا بیشتر از سایر انتروپاتوژن ها نبوده و با سن وفصل در ارتباط می باشد.

فیبریلاسیون دهلیزی شایعترین آریتمی قلبی بوده و درمان دارویی آن معمولا با میزان عود بالایی همراه است. روش جراحی III Cox.Maze برای برگرداندن ریتم سینوسی در فیبریلاسیون دهلیزی همراه با بیماری دژنراتیو میترال نتایج خوبی داشته است. البته روش III Cox.Maze در بیماران با فیبریلاسیون دهلیزی مزمن بدون بیماری دریچه ای بعنوان روش جراحی قلبی بکار می رفت بعد این روش همزمان با دیگر جراحی های قلبی رماتیسمال و به جز رماتیسمال دریچه میترال انجام گرفت.
این بررسی یک مطالعه توصیفی و مقطعی است. از سال 1378 تا 1380 تعداد ده بیمار با بیماری روماتیسمال دریچه میترال و فیبریلاسیون دهلیزی مزمن تحت عمل جراحی III Cox.Maze و تعویض دریچه میترال قرار گرفتند. عملهای جراحی همراه ترمیم دریچه تری کوسپید در 4 بیمار و تعویض دریچه آئورت در 2 بیمار بوده است. اندیکاسیون ما برای انجام عمل Cox.Maze III، فیبریلاسیون دهلیزی مزمن، سابقه حوادث ترومبوآمبولیک و دهلیز چپ بزرگ در اکوکاردیوگرافی قبل از عمل بوده است.
بیماران 2 نفر مرد و 8 نفر زن با سن متوسط 8 ± 40 سال بودند. متوسط زمان بستن آئورت در عمل 11 ± 90 دقیقه و زمان متوسط در ماشین قلب و ریه مصنوعی 18 ± 144 دقیقه بود. مورتالیته بیمارستانی نداشتیم و ریتم سینوسی نرمال در مرحله اولیه 60% و در مراحل بعدی در 80% بیماران به دست آمد و انقباض همزمان دهلیز راست و دهلیز چپ در 80% و 70% بیماران با اکوکاردیوگرافی از راه مری در 6 ماه بعد از عمل وجود داشت.
روش جراحی Cox.Maze III همزمان با تعویض دریچه میترال یک روش مناسب و موثر برای تبدیل فیبریلاسیون دهلیزی به ریتم سینوسی و برقراری انقباضات دهلیزی در بیماری رماتیسم قلبی بوده است.

تنگی آئورت در 3 تا 8 درصد بیماران با نقصهای مادرزادی قلبی رخ می دهد. شایعترین علتهای تنگی آئورت به ترتیب تنگی های دریچه آئورت و تنگی زیر دریچه آئورت و بالای دریچه آئورت می باشد. پسرها 3-2 برابر بیشتر از دخترها درگیر هستند. شایع ترین فرم ها، فرم فیبروتیک یا Ridge، سپس تیپ فیبروموسکولار است و فرم تونل مانند فرم نادر است. بهترین روش جراحی رزکسیون ضایعه انسدادی با میومکتومی جهت جلوگیری از عود است. هیچ مطالعه در این مورد در ایران صورت نگرفته است بنابراین ما این مطالعه را جهت فهم بهترین زمان و متد جراحی انجام دادیم تا بدینوسیله بتوانیم نتایج جراحی و عوارض را فهمیده و از پیشرفت بیماری که منجر به نارسایی آئورت می شود جلوگیری کنیم و همچنین امیدواریم که با این مطالعه بتوانیم میزان مرگ و میر و عوارض بیماری را کاهش دهیم.
تمام 279 بیماری که با تشخیص تنگی زیر دریچه آئورت در بخش اطفال بیمارستان شهید رجائی در بین سالهای 72 تا 82 بستری شده بودند وارد مطالعه شدند. تمام اطلاعات بدست آمده از بیماران در پرسشنامه از پیش تنظیم شده ثبت و با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
103 بیمار (9/36%) مونث و 176 (63%) مذکر بودند سن متوسط آنها 62/5 ± 59/15 سال بود. 193 بیمار (1/69%) جراحی شدند که 83 (7/29%) نفر از آنها در موقع جراحی اختلاف فشار بیش از 40 میلیمتر جیوه داشتند. 110 مورد (5/40%) به علت همراهی با بیماری های قلبی دیگر جراحی شدند. تیپ جراحی در 144 نفر از بیماران (61/74%) از نوع رزکسیون فیبروتیک وفیبروموسکولار با یا بدون میوتومی (2 مورد توام با تعویض دریچه میترال و 3 مورد توام با تعویض دریچه آئورت)، 44 مورد(79/22%) رزکسیون فیبروتیک و فیبروموسکولار با میومکتومی و 5 مورد (59/2%) کونوراستان انجام شده است. در این مرکز هیچ عمل جراحی ROSS (Modifid kono) انجام نگرفته بود. بعد از جراحی، 28 مورد (73/33%) عود داشتند 12 مورد (3/4 %) طی فالوآپ فوت داشتند.
با نگاه به نتایج این مطالعه در این مرکز جراحی، اغلب رزکسیون فیبروتیک و فیبروموسکولار با یا بدون میوتومی فراوانی آنها 144 (61/74%) می باشد. درمان استاندارد این بیماری بستگی به تنگی و میومکتومی جهت جلوگیری از عود بود که در این مرکز فقط در 44 مورد (79/22%) موارد صورت گرفته است که ممکن است علت عود بالای تنگی بعد از جراحی در این مرکز باشد.

رتینوپاتی نارسی یک اختلال عروقی است که در نوزادان نارسی که شبکیه آنها هنوز بطور کامل واسکولاریزه نشده، اتفاق می افتد. انتظار می رود با توسعه خدمات ارائه شده به نوزادان نارس و بهتر شدن پیش آگهی این نوزادان، شیوع رتینوپاتی نارسی افزایش یابد. هدف از این مطالعه بیماریابی 2 ساله و بررسی نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان الزهرا تبریز از نظر رتینوپاتی نارسی بود.
کلیه نوزادان نارس زیر 32 هفته یا کمتر از 1500 گرم و کلیه نوزادان 1500-2500 گرم با شرایط ناپایدار بالینی که به سن بیماریابی رسیده بودند تحت بررسی بیمار یابی و معاینات افتالمولوژی قرار گرفتند.
از بین 2023 مورد بستری در طی سالهای 1384 و 1385، 399 نوزاد در طرح بیماریابی وارد شدند که از این تعداد 29 مورد (27/7%) رتینوپاتی نارسی شناسایی گردید. از این تعداد 15 مورد خوبخود بهبود یافته و 14 مورد تحت لیزرتراپی و یک مورد ویترکتومی قرار گرفته و بجز یک مورد کوری، بقیه موارد دارای بینایی مطلوب هستند. فراوانترین ریسک فاکتور شناسایی شده موجود به ترتیب اکسیژن درمانی، تهویه مکانیکی با ونتیلاتور، دریافت خون، دریافت سورفاکتانت و پره اکلامپسی مادر بود.
فراوانی رتینوپاتی نارسی در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستان الزهرا کم است. ولی با توجه به خطر وجود این بیماری در نوزادان نارس بیماریابی روتین در کلیه بخشهای مراقبتهای ویژه نوزادان توصیه می گردد. با کنترل ریسک فاکتورها و بیماریابی به موقع و ارایه حمایت های لازم می توان از بروز عواقب وخیم آن جلوگیری نمود.

عفونت های بیمارستانی از مهمترین عوامل مرگ ومیر در سراسر جهان می باشند که به آسانی با بکارگیری مناسب ضدعفونی کننده ها قابل کنترل خواهند بود. هدف از مطالعه حاضر بررسی خواص میکروب کشی برخی ضدعفونی کننده های پرمصرف برضد تعدادی ایزوله بالینی سودوموناس ایروجینوزا می باشد.
حساسیت 25 ایزوله بالینی سودوموناس ایروجینوزا در برابر ضدعفونی کننده های جرمی ساید - پی، ستریماید- سی، اتانول و پوویدن آیوداین با روش تست استاندارد سوسپانسیون وهمچنین تست سطحی با اندکی تغییرات مورد بررسی قرار گرفت. همچنین به منظور بررسی تاثیر مواد آلی در فعالیت های ضدعفونی کننده های مورد بررسی، 5 درصد سرم گاوی به تست استاندارد سوسپانسیون اضافه گردید.
بر اساس نتایج بدست آمده از تست سوسپانسیون، کمترین غلظت کشندگی فراورده های آزمایشی در محدوده غلظت مصرفی یعنی جرمی ساید- پی، ستریماید - سی، پوویدون آیوداین و اتانول به ترتیب 5/1، 120/1، 10% و 70 درجه قرار گرفت در حالی که نتایج تست سطحی که کارایی ضدعفونی کننده ها را بر علیه بار میکروبی سطحی بررسی می کند، بطور بارزی متفاوت بوده و درجاتی از کاهش را نشان میدهد. افزودن 5 درصد مواد آلی تفاوتی در کارایی هیچ یک از فراورده های آزمایشی ایجاد نکرد.
سویه های مورد بررسی در برابر 3 فرآورده اتانول، جرمی ساید- پی و پویدون آیوداین در رقت های مصرفی در تست سطحی با درصدهای مختلف مقاومت نشان دادند و تنها ستریماید - سی در محدوده رقت مصرفی 30/1 بطور کامل قادر به حذف کلیه سویه ها بود.

استرس روانی اجتماعی یکی از مباحث مهم و کلیدی در امر بهداشت روان جوامع بشری محسوب می شود. این مطالعه به منظور رتبه بندی رویدادهای استرس زای زندگی در جمعیت عمومی شهر تبریز ایران صورت گرفته است.
در این مطالعه توصیفی مقطعی با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایو سیستماتیک 600 نفر از افراد بالای 18 سال در شهر تبریز انتخاب شدند. با توجه به تفاوتهای فرهنگی اجتماعی تغییراتی در پرسشنامه هولمز و ریهی بعمل آمد و پرسشنامه ای شامل 50 رویداد استرس زا ساخته شد. از آزمودنی ها خواسته شد میزان استرس زایی هر رویداد را با دادن نمره ای بین 20-0 مشخص نمایند. از آنالیز آماری متناسب جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.
'' مرگ فرزند'' بیشترین نمره استرس زایی(005/0= std error و75/19= mean) و تعطیلات تابستانی کمترین نمره استرس زایی (23/0= std error و 06/4= mean) را به خود اختصاص دادند. بعد از مرگ فرزند رویدادهای زیر به ترتیب جزو ده رویداد اول استرس زا قرار گرفتند: مرگ همسر، خیانت همسر، زندانی شدن، اعتیاد، طلاق، مورد تهمت واقع شدن، ازدواج ناموفق، فرار یکی از افراد خانواده از منزل، مرگ عضو نزدیک خانواده(غیر از همسر و فرزند). در مقایسه میانگین کلی نمرات استرس زایی، زنان نسبت به مردان بطور معنی داری نمره بالاتری را برای رویدادها اختصاص دادند.
تفاوتهای فرهنگی اجتماعی و بویژه نقش جنسیت در رتبه بندی و کمی سازی رویدادهای استرس زا باید مورد توجه قرار گیرد. با وجود این هنوز رویدادهای مشترکی به ویژه در میان ده رویداد اول استرس زا در فرهنگ های مختلف وجود دارند که اثرات استرس زایی مشابهی را اعمال می کنند.

پارگی کانالیکول ها بطور مرسوم با عبور دادن لوله سیلیکونی دو کانالیکولی از هر دو کانالیکول و آناستوموز دو انتهای قطع شده ترمیم میگردد. اخیرا" لوله سیلیکونی تک کانالیکولی برای ترمیم پارگی کانالیکول مورد استفاده قرار گرفته است. در این مطالعه ما به مقایسه میزان موفقیت وعوارض ترمیم پارگی کانالکیول با استفاده ازلوله سیلیکونی تک کانالیکول ودوکانالیکول پرداخته ایم.
بیماران به دو گروه تقسیم شدند. در گروه یک 20 کانالیکول با تعبیه مینی مونوکا و در گروه دو 50 کانالیکول با تعبیه کراوفورد تحت ترمیم قرار گرفتند. استنت 3 ماه در محل باقی می ماند. پروبینگ و شستشو بلافاصله بعد از درآوردن استنت و نیز 3 ماه بعد جهت ارزیابی باز بودن آناتومیک انجام گرفت. برای ارزیابی سوبژکتیو اشک ریزش از تقسیم بندی سه درجه ای بهبودی کامل، بهبودی نسبی، عدم بهبودی استفاده گردید.
در پیگیری نهایی 19 کانالیکول در گروه 1 و 49 کانالیکول در گروه 2 از نظر آناتومیکی باز بودند (49/0 = P). در ارزیابی سوبژکتیو 80% بیماران گروه 1 و64% بیماران گروه 2 فاقد اشک ریزش بودند(بهبودی کامل) (31/0 = P). عوارض شامل تشکیل بافت گرانولاسیون (2 مورد گروه 1 و یک مورد گروه 2)، درآمدن زودرس استنت (3 مورد در هر گروه) تنگی کانالیکول (3 مورد گروه یک و 9 مورد گروه 2) و اسلیت پونکتوم (فقط 16 مورد در گروه دو) بود (002/0 = P) عارضه قرنیه ای در هیچیک از دوگروه مشاهده نشد.
از نظر میزان موفقیت، لوله گذاری تک کانالیکول و دو کانالیکول با هم یکسان بودند. عارضه اسلیت پونکتوم مختص به لوله گذاری دو کانالیکول بوده و در لوله گذاری تک کانالیکول دیده نشد بنابراین لوله تک کانالیکولی مینی مونوکا می تواند جایگزین مناسبی برای لوله کراوفورد در ترمیم پارگی های کانالیکول باشد.

یکی از مواد رایج پر کننده انتهای ریشه Mineral Trioxide Aggregate، MTA است که کاربردهای گوناگونی در اندودنتیکس دارد. هدف از این مطالعه مقایسه ریز نشت MTA سفید و خاکستری به عنوان مواد پر کننده انتهای ریشه بود.
50 دندان تک کانال به دو گروه آزمایشی 20 تایی و دو گروه کنترل مثبت و منفی 5 تایی تقسیم شده اند. پس از پاکسازی، شکل دهی، پر کردن کانالها و قطع 3 میلی متر انتهای ریشه، حفرات 3 میلیمتر در انتهای ریشه تعبیه و در دو گروه های آزمایشی به ترتیب MTA سفید و خاکستری قرار داده شد. در گروه های کنترل مثبت و منفی ماده ای قرار داده نشد. در گروه کنترل منفی تمامی سطوح دندان با لاک پوشیده شد. در گروه کنترل مثبت و گروه های آزمایشی تمامی سطوح دندان به جز ناحیه اپیکالی با لاک پوشانده شد. پس از انجام مراحل آزمایش نفوذ رنگ، مقدار ریز نشت با استفاده از استریو میکروسکوپ در بزرگنمایی 16× با دقت 1/0 میلیمتر اندازه گیری و پس از محاسبه میانگین و انحراف معیار از آزمون ANOVA با سطح معنی داری 05/0 P جهت پردازش داده ها استفاده شد.
مقدار ریز نشت در گروه کنترل منفی صفر و در گروه کنترل مثبت 3 میلیمتر بود. در گروه MTA سفید میانگین ریز نشت 5/0 میلیمتر و در گروه MTAخاکستری 3/0 میلیمتر بود. تفاوت ریز نشت بین دو گروه آزمایشی معنی دار نبود (14/0= P) در این مطالعه بین ریز نشت اپیکالی MTA سفید و خاکستری وقتی که به عنوان ماده پر کننده انتهای ریشه استفاده می شود، تفاوت معنی داری وجود نداشت.

نادربودن و رفتار متفاوت سارکومهای حنجره در قیاس با کارسینومهای آن، یکی از چالش های مهم تشخیصی و درمانی در بیماران مبتلا به سرطانهای حنجره می باشد. گزارش یک مورد استئوسارکوم حنجره در یک مرد 71 ساله در ذیل ارائه می گردد.

انواژیناسیون آپاندیس یکی از انواع ناشایع انواژیناسیون با شیوعی حدود 01/0درصد بوده و علتی ناشایع و غیر معمول برای انواژیناسیون ایلئوکولیک محسوب می گردد. گروه سنی اطفال بیشتر از همه به انواژیناسیون آپاندیس دچار می شوند در حالیکه این امر در بزرگسالان یک واقعه نادر محسوب می شود. تشخیص قبل از عمل آن نیز بندرت داده می شود. در اینجا ما یک مورد انواژیناسیون آپاندیس در پسری 12 ساله را که قبل از عمل، انواژیناسیون ایلئوکولیک به همراه آپاندیس ملتهب در آن با استفاده از سونوگرافی تشخیص داده شده بود معرفی می کنیم. سپس انواع انواژیناسیون آپاندیس و روش های تشخیصی و درمانی آنرا مورد بحث قرار خواهیم داد.

بیماری پاژه یک بیماری اسکلتی مزمن با علت نامعلوم می باشد که اکثرا در سنین بالای 40 سال رخ می دهد. بررسی شواهد کلینیکی، شواهد رادیوگرافی، لابراتواری و نمای هیستوپاتولوژی بیمار حاضر وجود بیماری پاژه را اثبات می کند. با توجه به شروع علائم بیماری در سنین 30 سالگی در این بیمار، مورد حاضر نمونه غیر معمولی از تظاهرات این بیماری در سن زیر 40 سالگی است.

لیپوم حنجره از توده های خوش خیم نادر در حنجره بوده که شایع ترین علامت آن انسداد راه هوایی و علایم بصورت تدریجی و آهسته ایجاد می شود. مفیدترین روش تشخیصی CT اسکن می باشد که تومور با دانسیته پایین دیده می شود. درمان جراحی بوده که بر حسب اندازه و محل می تواند بروش آندوسکوپیک یا جراحی باز باشد. در این مقاله ما یک مورد لیپوم حنجره را معرفی می کنیم که به روش جراحی باز از طریق گردن درمان شده است