Annals of Military and Health Sciences Research
Volume:5 Issue: 1, 2007

زردی یکی از شایعترین مشکلات بالینی در دوره نوزادی است و افزایش شدید آن حتی در نوزادان ترم سالم ممکن است باعث ضایعات مغزی گردد. این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات درمانی کلوفیبرات خوراکی در هاپیربیلی روبینمی غیر مستقیم غیر همو لیتیک نوزادان ترم انجام شد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 60نوزاد ترم سالم با زردی غیر همو لیتیک انجام شد. 30 نوزاد (گروه کنترل) تنها فتوتراپی دریافت کردند و 30 نوزاد دیگر (گروه مورد) با یک دوز تنهای کلوفیبرات خوراکی (100mg/kg) همراه با فتوتراپی درمان شدند. دو گروه از نظر میانگین بیلی روبین توتال و غیر مستقیم پس از شروع درمان و مدت زمان بستری و نیاز به تعویض خون با هم مقایسه شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
میزان کاهش بیلی روبین توتال و غیرمستقیم در بیماران دریافت کننده کلوفیبرات هم ر اه با فتوتراپی به طور معنی داری از نظر آماری بیشتر از بیماران دریافت کننده فتوتراپی به تنهایی بود(p< 0/05). میانگین مدت زمان بستری از 9/0 9/2 روز در گروه کنترل به 6/0 2/2 روز در گروه مورد (درمان با کلوفیبرات) کاهش یافت (p=0.002). متوسط بیلی روبین توتال سرم در گروه درمان شده با کلوفیبرات کمتر از گروه کنترل بود. هیچ یک از نوزادان در گروه درمانی پس از48 ساعت نیاز به فتوتراپی نداشته ولی در گروه کنترل، 9 نوزاد (30%) پس از 72 ساعت و 2 نوزاد (7/6%) پس از 96 ساعت نیاز به فتوتراپی داشتند.تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر جنسیت، زمان شروع زردی و نیاز به تعویض خون وجود نداشت.
کلوفیبرات باعث کاهش آشکار بیلی روبین توتال و غیر مستقیم در نوزادان می شود. استفاده از این دارو بدون ایجاد عوارض جانبی باعث کوتاهتر شدن مدت زمان بستری و کاهش نیاز به فتوتراپی می شود.

تومورهای بینابینی یا با تمایل بدخیمی پایین تخمدان، رفتار بالینی خوبی دارند. شایعترین نوع این تومورها، انواع سروزال هستند. هدف از این مطالعه بررسی اثر عوامل موثر بر زمان بقای کلی و زمان بقای بدون بیماری در مبتلایان به تومورهای بینابینی سروزال است.
15 بیمار مبتلا به تومورهای بینابینی سروزال، (SBTs) Serous borderline tumors وارد یک مطالعه بقاء (survival) شدند و از نظر تاثیر الگوهای میکروسکوپی نکروز، التهاب داخل اپی تلیال، الگوی میکروپاپیلری غربالی شکل، تهاجم استرومایی اندک، کارسینوم داخل اپی تلیال، فعالیت میتوتیک در ده میدان میکروسکوپی قوی، FIGO stage و نوع درمان انجام شده بردوضعیت بالینی یعنی زمان بقای کلی و بقای بدون بیماری مورد بررسی قرار گرفتند.
میانگین سنی بیماران در زمان تشخیص 35 سال با دامنه (68-16) سال بود از 15 بیمار مبتلا 6 مورد (40%) SBTs تیپیکال، 3 مورد (20%) SBTs با کارسینوم داخل اپی تلیال (SBTs-IEC)، 4 مورد (26%) SBTs با الگوی میکروپاپیلری (SBTs-MP) و 2 مورد (3/13%) SBTs با تهاجم استرومایی اندک (SBTs-Mi) داشتند. تفاوت معنی داری از نظر آماری بین گروه های مختلف تومور از نظر سن P- value = 0.58 و اندازه P- value =0.68 وجود نداشت.
13 بیمار (87%) stage = 1 داشتند و 2 بیمار (13%) stage >1 داشتند میزان عود در این بیماران 7% بود. میزان بقای بدون بیماری در این گروه 93% و میزان بقای کلی 100% بود. Stage بالا، نکروز و میتوز اثر بارزی بر بقای بدون بیماری داشت با 16. /.= p. از نظر تاثیر بر بقای کلی به علت عدم رخداد مرگ ای ن متغ ی رها در آزمونهای آماری وارد نمی شوند.
اثر FIGO stage روی بقای بیماران در اکثر مطالعات مورد قبول است که در مطالعه ما نیز چنین است. در حالیکه در مورد اثر دیگر الگوهای هیستولوژیک اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد، در مطالعه ما نیز این الگوها فاقد اثر بودند.

مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که کمردرد به دنبال انجام بار برداری، مهمترین اختلال در سیستم عضلانی- اسکلتی می باشدو در جوامع صنعتی از شیوع بالایی نیز برخوردار است.اطلاعات در مورد چگونگی فعال شدن عضلات وقتی که ابعاد مختلف یک فعالیت مدنظر است اندک میباشد.لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر بار خارجی و وضعیت تنه بر فعالیت الکتریکی عضلات تنه انجام شده است.
این مطالعه بر روی 10زن سالم بدون سابقه کمردرد انجام شد. با استفاده از دو حسگر شیب سنج، سیستم الکترومیوگرافی پنج کاناله و الکترود سطحی، فعالیت الکتریکی عضلات سمت راست (ارکتور اسپاین- مولتی فیدوس- راست شکمی- مایل داخلی- مایل خارجی) بررسی شد. شش فعالیت استاتیک با سه سطح بار خارجی(صفر و شش ودوازده کیلوگرم) و دو وضعیت تنه(نوترال و خمیده ی 30 درجه) مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند.
با افزایش بار خارجی فعالیت الکتریکی عضلات پشتی و شکمی افزایش معنی دار یافت(p<0/05). همچنین با افزایش زاویه خمیدگی تنه خارجی فعالیت الکتریکی عضلات پشتی افزایش معنی دار یافت(p<0/05).
باافزایش بار خارجی بر میزان فعالیت عضلات تنه(شکمی وپشتی)افزوده می گردد.در واقع هم فعالیتی عضلات شکمی و پشتی، ثبات ستون فقرات را حین حفظ بار خارجی تامین می نماید.وضعیت خمیده تنه نیز از جمله وضعیت هایی است کهنیاز ستون فقرات به ثبات را افزایش می دهد. نقش عضلات پشتی در این وضعیت جهت حفظ ثبات و کنترل میزان خمیدگی، درزمان حفظ بار وپیشگیریاز کمردرد ضروری به نظر می رسد.

درمان سنتی بیماری دیابت با استفاده از گیاهان طبیعی و یا عصاره های آن در سرتاسر جهان شناخته شده است. در میان آنها دارچین بیش از همه مورد توجه قرار گرفته است.
هدف از مطالعه اثرات مکملی دارچین بر روی هیپوگلیسمی ایجاد شده توسط انسولین در راتهای نر دیابتی شده توسط استرپتوزوسین می باشد.

دراین مطالعه تجربی، تعداد 40 رات نر دارای وزن متوسط220 گرم انتخاب و به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه کنترل، آب و ر ژ یم غذائی معمولی دریافت نمودند. گروه دیابتی، بوسیله تزریق داخل استرپتوزوسین (mg/kg 40) دیابتی شدند. گروه دیابتی +انسولینی، پس از دیابتی شدن تنها انسولین NPH (u/kg 5) دریافت کردند.
گروه دیابتی + انسولینی + دارچین، علاوه بر انسولین، سوسپانسیون دارچین (mg/kg 60) به صورت خوراکی داده شد. میزان گلوکز خون رات ها به روش Glucose Oxidize Method سنجش شد.داده هاتوسط نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند.

میزان گلوکز خون در گروه دارچینی در مقایسه با گروه انسولینی بیشتر کاهش یافت و این اختلاف در سطح p<0.01 معنی دار بود.

در دارچین ترکیبات بیواکتیوی (احتمالا MCHP) وجود دارد که احتمالا سبب تقویت اثر انسولین در گروه دارچینی می گردد. شاید در آینده بتوان از فرم استخراج شده دارچین به عنوان راه درمان طبیعی در برابر بیماری دیابت استفاده کرد.درنتیجه گیری صرفا"به اثر دارچین ونتایج آن در این مطالعه اشاره شود.

آلوپسی آره آتا (Alopecia areata)یک بیماری التهابی مزمن ونسبتا"شایع فولیکولهای مواست که 2 درصد از جمعیت عمومی را گرفتار می کندکه با وجود درمانهای پیشنهادی مختلف هریک از آنهامحدودیت های دارند هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی تجویز همزمان آنترالین با غلظت 5/. درصد به همراه محلول ماینوکسیدیل با غلظت 2درصد در درمان آلوپسی آره آتااست.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده است. افراد تحت مطالعه از طریق گزینش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند:26 نفر در گروه درمان قرار گرفتندوبه مدت 30 هفته در شب 20 دقیقه از فرمولاسیون آنترالین 5/.درصد استفاده کردهوپس از شستشو و خشک کردن سر، در همان شب وصبح روز بعد از محلول ماینوکسیدل 2درصدبر روی نواحی گرفتار استفاده کردند.27 نفر گروه دارونما هم از فرمولاسیون حاوی پایه بدون دارواستفاده کردند.پس از تکمیل دوره درمان، با بررسی رشد موهای ترمینال، رویش مجدد موها مورد ارزیابی قرارگرفت.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت.
از بین 53 بیمار بر میانگین سنی 23/4+ 35/18 سال 32 نفر(4/.6%)مردو21نفر(6/39%)زن بودند. میزان پسخ به درمان در افراد گروه درمان (9/67%) در مقایسه با دارونما (1/ 32%) بیشتر بود(63%= P).اریتم وهیپرپیگما نتاسیون در بیماران مصرف کننده دارو به ترتیب در1/96%و100% بیماران مشاهده شددر حالیکه 6/29%از مصرف کنندگان دارونما دچار اریتم شدند و هیچ یک هیپرپیگمانتاسیون نداشتند.
اغلب مصرف کنندگان آنترالینبه همراه ماینوکسیدیلبه مداخله درمانی پاسخ مثبت دادندو مطالعات دیگربا حجم نمونه بیشتر وطول درمان بیشتر جهت ارزیابی میزان اثر بخشی این روش درمان توصیه می گردد.

آزمایش های سم شناسی حاد اولین قدم برای تعیین میزان خطر یک ترکیب شیمیایی برای انسان بوده است؛ که در این سنجش ها اغلب از حیوانات آزمایشگاهی استفاده می شود اما امروزه بسیاری از آزمون هایی که بر روی حیوانات انجام می شد منسوخ گردیده است. لذا در این پژوهش جهت ارزیابی سمیت حاد مواد از مخمر ساکارومیسس سرویسیه (ptcc-5052 (سمیت عصاره آبی گلرنگ، عصاره اسپند و مشتقات دی هیدروپیریدین مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی، ابتدا با استفاده از لام های هماسیتومتر نئو بار تعداد سلول ها در واحد میلی متر تعیین شد و رابطه آن با کدورت سلولی در طول موج 525 نانومتر به صورت معادله بدست می آید در مرحله بعد سمیت مواد مورد بررسی قرار گرفت و 50 درصد مهار رشد از آن محاسبه شد.
نتایج اثرات سمی وابسته به غلظت را برای عصاره آبی گلرنگ =112μl/ml IC50 و عصاره اسپند =476μg/ml IC50 نشان داد. سمیت مشتقات دی هیدرو پیریدین تا غلظت 100μl/ml مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج حاصل از این آزمون با نتایج حاصل از سایر روش های تعیین LD50 در سنجش مواد مذکور(موش کوچک و بزرگ و میگوی آب شور و کشت سلول های پستانداران) تا حد زیادی هماهنگ می باشد.

یکی از موارد بارداری های پرخطر خانم های مبتلا به فشار خون حاملگی می باشند. با وجود چند دهه تحقیق گسترده هنوز چگونگی آغازیا تشدید هیپرتانسیون در اثرحاملگی حل نشده باقی مانده است.هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه تعداد و حجم پلاکت در زنان پره اکلامپتیک در مقایسه با زنان سالم حامله می باشد و میزان تغییر حجم به صورت افزایش حجم پلاکت در زنان حامله دچار پره اکلامپسی موردبررسی قرارگرفته است.

در این تحقیق که از نوع مورد – شاهدی می باشد،70 خانم حامله شامل 35 خانم حامله نرمال و 35 خانم باردار مبتلا به پره اکلامپسی در سن حاملگی یکسان با یکی کردن تعداد حاملگی و سن مادر، از نظر تعداد و حجم پلاکت مقایسه شدند. از سال 83 - 80 این بررسی ها روی مراجعه کنندگان به درمانگاه مامائی بیمارستان آیه اله طالقانی صورت گرفت و آزمایشگاه بیمارستان مذکور تنها مرجع آزمایش همه بیماران بوده است.داده ها توسط نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند.

در کل 70 بیمار تحت بررسی قرار گرفتند که 35 مورد سالم و 35 نفر پره اکلامپتیک بودند. میانگین سن در گروه سالم 4/5 ± 27 سال و در گروه پره اکلامپتیک 3/5 ± 2/27 سال با حداقل17و حداکثر 38 در هر دو گروه تعیین شد. تعداد حاملگی این بیماران از 1 تا 8 بار بود و سن حاملگی بطور متوسط در هر گروه 1/5 ± 7/32هفته با دامنه 41- 20 بدست آمد.در گروه باردار سالم هیچیک تعداد پلاکت کمتر از /μl 150000 نداشتند و در هیچیک حجم متوسط پلاکت بیش از fm 10نبود. درافراد مبتلا به پره اکلامپسی 16 نفر معادل (7/45 %) پلاکت کمتراز μl / 150000 داشتند و حجم پلاکت در 9 نفر آنان (7/25%) بیشتر یا مساوی fm 10 بود. میانگین تعداد پلاکت در خانم های سالم32600 ± μl / 208300 و حجم متوسط پلاکتی بطور میانگین fl 63/0 ± 2/8 تعیین شد. در خانم های مبتلا به پره اکلامپسی تعداد متوسط پلاکت 84000 ± μl /154000و حجم متوسط پلاکتی بطور میانگین fl 84/0 ± 2/9 بود. نتایج به دست آمده در مورد تعداد پلاکت(0.005 P<)، حجم پلاکت(P<0.0001) از لحاظ آماری معنی دار بودند.

علاوه بر کاهش تعداد پلاکتها در پره اکلامپسی، حجم متوسط پلاکتها در بیماران پراکلامپتیک افزایش می یابد. پدیده فوق حاکی از ظهور پلاکت های جوان تر در پاسخ به تخریب پلاکت ها و عمر کوتاهتر پلاکتها در پره اکلا مپسی است

اختلال استرس بعد از صدمه (PTSD: post Tarumatic Stress Disoeder) درافراد با مواجهه ای که درآن ترس یا موقعیتی بدون کمک در تماس با وقوع حادثه وتلاش برای اجتناب از آن وجود دارد، ایجاد می شود.این علائم ممکن است از یک ماه بعد ازواقعه شروع شده و بخش های چشمگیری از زندگی فرد را تحت تاثیر قراردهد.این مطالعه با هدف تعیین شیوع PTSD درپرسنل پایور ووظیفه نزاجا شهر تهران در سال 1384 انجام گردید.
این مطالعه مقطعی توصیفی برروی 355 نفر پرسنل پایور ووظیفه نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در پادگانهای شهر تهران که در سال 1384 مشغول به خدمت بودندصورت گرفت.
نمونه گیری از نوع تصادفی خوشه ای-طبقه ایمی باشدواز هر طبقه که از پادگان های شهر تهران است به تناسب جمعیت نمونه گیری شد. تشخیص PTSD براساس معیارهای DSM-IV_TR توسط روانپزشک صورت گرفت. داده های به دست آمده توسط نرم افزار 5/11 SPPP مورد بررسی تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
میا نگین سنی نمونه ها 68/20 و میانگین مدت خدمت ایشان 24 ماه بود.9/14% از افراد مورد بررسی مبتلا به PTSD بودندو بیشترین علل ذکر شده از سوی پرسنل مبتلا به بیماری PTSD شامل تصادف (2/30%) وانفجار (4/9%) می باشد.مبتلایان به PTSD دارای میانگین سنی و میانگین مدت خدمت بالاتر بودند.(5%> p) نتیحه گیری: پرسنل مبتلا به بیماری PTSD 9/14% از کل افراد را تشکیل می دهند. کاهش مدت خدمت، افزایش استانداردهای ایمنی و مقررات وآموزش حرفه ای توصیه میگردد

کتابهای مرجع و تحقیقات قبلی، پزشکی را جز. مشاغل پر استرس طبقه بندی و پزشکان را جز افراد پر خطر در زمینه ابتلا به اختلالات روانی، طلاق و خودکشی قرار داده اند. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سلامت روان دانشجویان پزشکی غیر نظامی و مهمان در دانشگاه ارتش در مقاطع بالینی انجام شده است.
این مطالعه به روش توصیفی مقطعی Cross sectional و با استفاده از پرسشنامه GHQ-28 بر روی 205 دانشجوی پزشکی از تاریخ مهرماه 1383 تا پایان اسفند ماه همان سال صورت گرفته است. تشخیص اختلال روانی با نقطه برش 23(با استفاده از روش نمره گذاری لیکرت) بوده و نتایج بر اساس 6 متغیر دیگر و با استفاده از برنامه آماری spss نسخه 10 تحلیل گردیده است.
از 205 دانشجوی شرکت کننده در این تحقیق 98 نفر(8/47%) مشکوک به اختلال سلامت روان تشخیص داده شدند که رابطه معنی داری بین اختلال روان با وضعیت تاهل (مجرد بودن) (P=0.047) و سابقه خانوادگی مشکل روانی (P=0.025) بدست آمد. از این تعداد 79 نفر(5/38%) دچار جسمانی سازی علایم بودند که در این مقیاس رابطه معنی داری بین اضطراب و جنس (مونث) (P=0.019) و همچنین سابقه خانوادگی مثبت (P<0.01) بدست آمد. 69% از این افراد اختلال عملکرد اجتماعی داشتند که ارتباط معنی داری با مقطع تحصیلی (اینترنی) (P=0.042) داشت. همچنین در 63/25% این افراد افسردگی یافت شد که با وضعیت تاهل (تجرد) (P=0.031) و سابقه خانوادگی مثبت رابطه معنی دار به دست آمد.
با توجه به بالا بودن میزان اختلالات روانی (اضطراب و افسردگی و تبعات آنها) در دانشجویان پزشکی نسبت به دانشجویان سایر رشته ها و جمعیت عمومی، توصیه می شود ضمن تفهیم شرایط به دانش آموزان قبل از انتخاب رشته تحصیلی، در جهت شناسایی رفع عوامل استرس زا در دانشجویان اقدامات جدی صورت بگیرد، و نیز ایجاد مراکز مشاوره فعال دانشجویی وکلاسهای آموزشی فنون مقابله با استرس و آشنایی با مکانیسمهای دفاعی در مراکز آموزشی دایر شده و سنجش سلامت روان دانشجویان در آغاز و کلیه مراحل تحصیلی نهادینه گردد

انحصار قدرت به عده کمی در راس سلسله مراتب بیمارستانی باعث گردیده احساس ناتوانی در این سازمان ها اندمیک شود و پرستاران اغلب احساس می کنند در محیط کارشان ضعیف هستند. جهت حل این معضل و توسعه اثر بخشی، بهره گیری از راهکار توانمند سازی بسیار تاثیرگذار است. هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط این درک پرستاران از رفتارهای توانمند کننده مدیران و نیز درک آنان از اثربخشی کار خویش می باشد.
در این مطالعه مقطعی-همبستگی 194 پرستار مشغول به کار در سه بیمارستان اموزشی بقیه الله ، جماران و نجمیه با بیش از یک سال تجربه کاری و بدون سابقه مدیریت به روش تصادفی- طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. 2 پرسشنامه استاندارد به صورت مقیاس 27 آیتمی " رفتار توانمند کننده رهبر" و مقیاس 24 آیتمی محقق ساخته "خود اثر بخشی کار خویش" جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شدند. پرسشنامه ها توسط پرستاران خارج از محیط کار تکمیل شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و با بکارگیری آزمون های آماری کای دو،فیشر وضریب همبستگی اسپیرفن- براون مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند.
پرستاران درک نسبتا بالایی از رفتارهای توانمند کننده سرپرستاران خود (1.20 ± 5.08) داشتند. بیشترین درک انها از رفتار "اطمینان بخشی" (1.24 ± 5.34) و کمترین درک آنان از رفتار" دادن اختیار و کاهش بوروکراسی" (1.31 ± 4.94) بود. همچنین درک انها از اثربخشی کار خود (0.749 ± 4.94)متوسط بود.بیشترین درک انها از اثربخشی در امر "مراقبت بالینی" (0.752 ± 5.37) و کمترین درک انها در زمینه " پژوهش" (1.10 ± 3.96) بود.
نتایج حاکی از ارتباط بین درک پرستاران از رفتارهای توانمند کننده سرپرستاران و درک آنان از اثربخشی کار خود بود. این یافته ها به مدیران سازمانی تاکید می کند که نقش پر رنگ تری در افزایش اثربخشی کار پرسنل از طریق رفتارهای توانمند کننده داشته باشند. همچنین جهت درک بهتر فرایند توانمند سازی تحقیقات بیشتر در این زمینه پیشنهاد می شود.

درصدی از مرگ ومیرکودکان زیر یک سال وهمچنین کودکانی با عوارض عصبی مختلف وگرفتاریسایر ارگانها، در ارتباط با آلودگی دوران جنینی آنان به توکسوپلاسما گوندی (از طریق جفت) می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی مقایسه حساسیت دو تکنیک IFA و ELISA با روش PCR درتشخیص انگل توکسوپلاسماگوندیدر بین کودکان کمتر از یک سال بستری شده در بیمارستان طالقانیمی باشد.
دراین مطالعه توصیفی- آینده نگر104 نوزاد تازه متولد شده مشکوک به توکسو پلاسموزسمادرزادی یک روزهالی تا قبل از یک سالگی که در بخش نوزادان بیمارستان طالقانی از اردیبهشت 1379تا 1380 بستری می شدندجهت ارزیابی وضعیت آنتی بادی های اختصاصی کلاس Igm و IgG ضد توکسو پلاسما گوندی به روش های ELISA و IFA مورد بررسی قرارگرفته ودر عین حامل مایع نخاع ونمونه 104 در همان فاصله زمانی جهت ردیابی ژنوم این انگل به روش PCR مورد ارزیابی قرارگرفتند.دادها توسط نرم افزار SPSS نسخه 5/11 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
نتایج آزمایش PCR حکایت از ابتلا 6 نوزاد از 115 نوزاد تحت بررسی (22/5درصد) به توکسو پلاسموزیس مادرزادی داشت.درروش IFA تعداد مبتلایان 2نفر از 104 توزاد تحت بررسی(93/1درصد)ودرروش ELISA، 6نفر ارز 106 نوزاد تحت بررسی(66/5درصد) بود. از آنجائیکه بر روی سرم هر 6نوزاد مثبت از نظر PCR، آزمایشات IFA و ELISA صورت گرفته بود،می توان نتایج آزمایشات را بین آنها مقایسه نمود.
طبق نتایج حساسیت روش IgM / ELIS برحسب PCR، 33/83% وویژگی آن 99% می با شدو حساسیت روش IgG / ELISA برحسب PCR، 3/33% با ویژگی 64% می با شد. حساسیت روش IgG / ELISA بر حسب PCR در رقت 100/1، 100 % ولی با ویژگی 9/44% می باشد و حساسیت روش IgM / IFA برحسب PCR با رقت 100/1، 3/83% با ویژگی 100%می باشد

بیماری واریکوسل شایع ترین عارضه قابل درمان با جراحی در بیماران نابارور مرد است. علیرغم یک طرفه بودن در اکثر موارد متاسفانه در بیضه سمت دیگر نیز ظاهر می شود و باعث ناباروری در شخص مبتلا می گردد.. لذا جهت جلوگیری از بروز چنین پیامدهایی بهتر است واریکوسل هر چه زودتر تشخیص داده شده و تحت درمان قرار گیرد. این تحقیق به دنبال فراوانی واریکوسل در افراد بدون علامت بوده است.
برای این کار از مطالعه توصیفی - مقطعی(cross sectional) استفاده شده که نمونه ها از سربازان بدون علامت گرفته شد سپس با پر کردن پرسشنامه های هدفدار، معاینه بالینی از نظر تایید واریکوسل یا عدم تایید واریکوسل انجام شد. با توجه به حجم نمونه 1275 نفری، 165 نفر مبتلابه بیماری بودند که 118 نفر درجه 1 و 33 نفر درجه 2 و 14 نفر درجه3 واریکوسل بوده اند. از این 165 نفر نمونه منی و سونوگرافی به عمل آمده است. 1 /86 درصد افراد دارای بالای شصت میلیون در میلی متر اسپرم داشته اند و 5/3 درصد نیز آزواسپرم بوده اند. از نطر رده سنی بیشترین رده سنی 19 تا 21 سال بوده است که زمان بدو خدمت به سربازی افراد بوده است. حدود 90 درصد بیضه سمت چپ و 3 درصد در بیضه سمت راست و 7 درصد دو طرفه مبتلابه واریکوسل بوده اند. 94 درصد حجم بالای 5/1 میلی متر منی داشته اند. در این بررسی شیوع واریکوسل در سربازان بدون علامت 5/13 درصد بوده است. با توجه به شیوع نسبتا""بالای این بیماری، وعواقب ناشی از این بیماری که باعث خرابی بیضه و نهایتا"" عقیمی می گردد، باید نسبت به این بیماری آگاهی های لازم را داده تا دیگران در صورت وجود علائم مثل تورم یا سنگینی در بیضه ها بدون شرم و حیا به پزشک مراجعه و نسبت به وجود یا عدم وجود بیماری خود آگاه شوند

حضور باکتری های مقاوم در بخشهای مختلف بیمارستانها به خصوص بخشهای مراقبت ویژه و مشکلاتی که این باکتری های مقاوم در درمان بیماران به وجود می آورند، ضرورت شناخت و اطلاع دقیق از این نوع باکتری ها و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها را مشخص می سازد. این پژوهش با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های شایع در بخشهای عمومی و ویژه صورت گرفته است.
در یک مطالعه توصیفی مقطعی از مهر ماه 1384 الی مهر ماه 1385 در بیمارستان مدائن شهر تهران نمونه برداری استاندارد از مایعات بیولوژیک، زخم ها و وسایل درمانی مرتبط با بیماران از قبیل سرساکشن، لوله تراشه، کاتتر فشار ورید مرکزی (Central vein pressure) و... انجام شد. تعداد 692 نمونه در بخش میکروب شناسی آزمایشگاه به روی محیط های انتخابی و سپس افتراقی برده شدو پس از تشخیص نوع باکتری، آنتی بیوتیکهای مؤثر بر روی آنها تست شد.
از مجموع 692 نمونه بالینی،192 نمونه مربوط به بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه ((ICU و500 نمونه مربوط به بیماران بخش های عمومی بود. درصد فراوانی باکتری های گرم مثبت و قارچ در بخش ICU بیش از بخشهای عمومی،در حالیکه درصد فراوانی باکتری های گرم منفی دراین بخش کمتر از بخشهای عمومی بود (001/0 P<). بیشترین فراوانی در بخش ICU مربوط به باکتری کلبسیلا (4/22) و در بخشهای جنرال مربوط به باکتری Ecoli (6/31 درصد) بود. در بخش ICU بیشترین موارد مقاومت به آنتی بیوتیک سفتازیدیم (9/87 درصد) و کمترین موارد مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین (7/7 درصد) بود. در بخشهای جنرال بیشترین موارد مقاومت به آنتی بیوتیک سفوتاکسیم (6/78 درصد) و کمترین موارد مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین (9 درصد) مشاهده گردید. درصد مقاومت به اکثر آنتی بیوتیک ها در بخش ICU به طور معنی داری بیش از بخشهای جنرال بود (01/0 P <).
این مطالعه نشان داد که انواع باکتری های گرم مثبت و منفی در بخش ICU بیمارستان مورد بررسی شایع می باشند. و مقاومت داروئی بخصوص مقاومت به چند دارو در بین میکروارگانیسم های بخش ICU و نیز بخشهای عمومی شایع می باشد. لذا توصیه می گردد که در صورت مشاهده عفونتهای بیمارستانی، ترجیحا از آنتی بیوتیک های جدید و مؤ ثرتر استفاده گردد

ناحیه اتصال دهنده(c.z;connector zone) ناحیه ای است که دو دندان مجاوربه نظر می رسد که با هم تماس دارندولی با نقطه تماس (contact point) متفاوت است. این فاکتور یکی از عوامل موثر درطرح لبخند زیبا می باشد.بنابراین با هدف تعیین وضعیت c.z در دانشجویان ومراجعین به دانشکده دندانپزشکی آزاد تهران این پژوهش در سال 1384به اجرا درآمد.
این تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت واز میان افراد واجد شرایط (عدم پوسیدگی پروگزیمالی وترمیم های پروگزیمالی، انواع پروتز در ناحیه قدام، عدم شلوغی دندانها، عدم فاصله بین دندان ها)تعداد 320 نفر انتخاب وداده ها از طریق پرسش نامه و تهیه عکس های دیجیتالی وثبت در فرم های مخصوص جمع آوری شدندو نهایتا" داده ها در نرم افزار spss نسخه 5/11 از طریق آزمون T-Test مورد بررسی آامری قرار گرفتند.
این پژوهش نشان داد که میزان c.z در بین دندان های قدامی ماگزیلا با دور شدن از میدلاین کاهش می یابد(1../.= p) وبا افزایش سن میزان این فاکتور بین سانترال ولاترال و کانین (1../.= p) ودربین دو سانترال تغییر چندانی ندارد(5/.= p). در بازسازی دندان های قدامی به منظور ایجاد لبخند طبیعی وزیبا متناسب شخصیت افراد می بایست به میزان c.z سنین مختلف توجه خاصی شود.

بیمارانی که کاندید دریافت پیوند کلیه برای سومین بار می شوند بسیار نادر هستند و در معرض یک جراحی با تکنیک بسیار مشکل قرار دارند. هدف ما بررسی تکنیک ها، عوارض و نتایج پیوند کلیه سوم و مقایسه آن با پیوندهای متعدد مراکز دیگر است.
در این مطالعه توصیفی – مقطعی که در فاصله سال های 70 تا 85 در بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) انجام شده است از 2157 پیوند کلیه، 9 نفر پیوند سوم بررسی شده اند. در تمام بیماران جراحی به روش داخل پریتون انجام شده است. استامپ شریان ایلیاک داخلی راست وکامان ایلیاک راست بیشتر برای آناستوموز شریانی مورد استفاده قرار گرفته اند و ورید ایلیاک مشترک چپ بیشتر برای آناستوموز وریدی بکار رفته است. آناستوموز حالب در تمام بیماران با روش خارج مثانه ای Lich انجام شده است.
متوسط سن بیماران 42/2 سال و نسبت مرد به زن 2/1 بوده است. در طول38 ماه پیگیری دوسوم گرافت ها فعال و باکراتی نین متوسط mg% 3/1 بوده اند. عارضه مهم جراحی (عروقی و ارولوژیک) نداشتیم. دو مورد dehiscence زخم داشتیم که بدون تاثیر روی فعالیت گرافت درمان شد.
پیوند سوم برخلاف گرافت اول و دوم که تکنیک استانداردی دارند، تکنیک های متعدد و مشکلی را طلب می کنند و به علت ناشایع بودن تجربه در آنها به سختی حاصل می شود ولی نتایج عمل و فعالیت گرافت قابل مقایسه با گرافت اول و دوم بوده و عوارض جراحی نیز بیشتر نیست.

شا یع ترین عات نارسایی حاد کلیه، کاهش خون رسانی به کلیه بدون آسیب سلولی ویا ساختمانی بافت کلیه می باشد که در راس آنها هیپوولمی و عفونت ها مطرح می گردند.این موارد غالبا" پیش آگهی خوبی داشته ودر صورت تشخیص ودرمان به موقع، با بهبودی کامل عملکردکلیه همراه هستند.
بیمار سرباز 20 ساله ای بود که به علت اعتیاد به مواد مخدر در بازداشتگاه نظامی بوده واز4روز قبل از مراجعه دراعتصاب غذاوآب به سر می برده است. بیمار با علائم کاهش سطح هوشیاری، تب وعدم کنترل ادرارومدفوع به اورژانس آوردهشد. در طی بررسی های تشخیصی، بیمار مبتلا به نارسائی حاد کلیه از نوع پره رنال به علت سپتی سمی در زمینه آندوکاردیت عفونی دریچه تری کوسپیدناشی از تزریقات مکرر وریدی مت آمفتامین بود. با انجام همو دیالیز مکرر، سطح هوشیاری بیمار به وضع عادی برگشته وبا تجویز آنتی بیوتیک وریدی، بیمار پس از 4 هفته با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص گردید.
در این بیمار عدم مصرف مایعات و سپتی سمی ناشی از آندوکاردیت عفونی دریچه تری کو سپید، عامل بروزنارسائی حاد کلیه وکاهش سطح هوشیاری بیمار بوده است که تشخیص سریع وبه موقع ودرمان مناسب آن، مانع پیشرفت نارسائی کلیه وباقی ماندن عوارض غیر قابل برگشت کلیوی گردید.