دوماهنامه مهندسی شیمی ایران
پیاپی 5 (اسفند 1381)

استفاده از آنزیم ها تاثیر بالقوه ای را در افزایش تولید، کارآیی، بازده و کیفیت در عملکرد فرایندی صنعت کشاورزی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه دارد. فرایندهای کاتالیز شده آنزیمی که با روش های دیگر فرایند مواد غذایی مقایسه می شوند، معمولا دارای زمینه ساده، سرمایه گذاری عمدتا پایین و مصرف مقادیر نسبتا ناچیز انرژی هستند.

یک مدل ریاضی با در نظر گرفتن تاثیر فیلم مایع و ورود مجدد قطرات (Entrainment) جهت پیش بینی میزان افت فشار در شوینده های ونتوری ارائه گردیده است. مقایسه نتایج بدست آمده توسط این مدل با نتایج آزمایشی ارائه شده است توسط (1985) Viswanathan و همچنین نتایج منتج از مدل های قبلی (Viswanathan,1985; Boll, 1973) بیانگر دقت و قابلیت مدل ارائه شده در پیش بینی میزان افت فشار نهایی و موضعی در شوینده های ونتوری می باشد.

قیر یکی از مهمترین مواد مورد استفاده در آسفالتها، مصارف عایق کاری و غیره می باشد. قیر به تنهایی دارای معایب بیشماری بوده و معمولات افزودن پلیمرها به قیر باعث اصلاح خواص قیر می گردد. مهمترین مسئله هنگام افزودن پلیمرها به قیر، پایداری امولسیون قیر - پلیمر حاصل می باشد.

این مقاله حاصل فهالیت های دو نفر دانشجوی کوشا و علاقه مند است که ساخت یک دستگاه انتقال حرارت به روش هدایتی را با کمک استاد راهنمای خود به عنوان پروژه پایان تحصیلی کارشناسی به انجام رسانیده اند. آقایان صادقی و اسدپور در ابتدای گزارش خود چنین آورده اند،”با توجه به اینکه دانشگاه آزاد اسلامی - واحد امیدیه با کمبود لوازم آزمایشگاهی مواجه بود مسئولین دانشگاه بر آن شدند تا کار ساخت برخی وسایل آزمایشگاهی را بر حسب اولویت به عنوان پروژه پایان تحصیلی به دانشجویان بدهند ما نیز از این رویه استقبال کرده و کار ساخت دستگاه انتقال حرارت به روش هدایت را با راهنمایی های مسئول پژوهشی دانشگاه و استاد راهنما شروع کردیم.

مهندس سیروس وقایع نگار در سال 1327 در تهران متولد شد. تحصیلات دانشگاهی را در رشته مهندسی شیمی در سال 1350 از دانشگاه صنعتی شریف به پایان رساند و از آن تاریخ در شرکت های مختلف مهندسی مشغول فعالیتهای گوناگون گردید.

در این مقاله تولید و خواص منعقدکننده زیستی برون سلولی جدید بررسی شده است. میکروارگانیسم باسیلوس فیرموس با توانش تولید منعقدکننده زیستی از خاک جداسازی و به عنوان سویه ای جدید برای اولین بار در دنیا گزارش شد. با توجه به آنالیزهای کیفی و کمی، منعقدکننده تراوشی از دیوار سلولی باکتری مذکور، نوعی پلی ساکارید اسیدی است.