مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال هشتم شماره 4 (پیاپی 22، زمستان 1380)

نقش دمودکس فولیکولوروم در تعدادی از مطالعات بالینی در روزاسه گزارش شده است. از آنجائیکه دمودکس فولیکوروم پارازیت اجباری فولیکول مو می باشد ممکن است افزایش تعداد آن بیماریزا باشد. در این مطالعه نقش احتمالی دمودکس فولیکولوروم و اهمیت تعداد آن در روزاسه مورد بررسی قرار گرفت.
یک مطالعه توصیفی مقایسه ای گذشته نگر روی 80 مورد بیوپسی از پوست صورت در طی پنجسال (1377 1372) در بخش پوست بیمارستان سینا همدان که تشخیص روزاسه و غیر روزاسه داشتند انجام گردید. این بیماران شامل 39 مورد روزاسه و 41 مورد غیر مبتلا به روزاسه بوده که از نظر سن و جنس مشابه بیماران روزاسه بودند و محل بیوپسی در دو گروه مبتلا و غیر مبتلا ناحیه صورت بود. از هر نمونه چهار برش مختلف تهیه و میانگین دمودکس در هر دو گروه تعیین گردید. نتایج حاصله با نرم افزار EPI6 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و با آزمونهای آماری 2 و t تست گردیدند.
میانگین دمودکس پوست صورت در مبتلا یان به روزاسه 103 /1 و برای افراد غیر روزاسه ای 171/0 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P < 0.05). در مردان و زنان مبتلا به روزاسه و درماتوزهای غیر روزاسه از نظر میانگین دمودکس اختلاف معنی دار وجود نداشت (P >0.05). میانگین تعداد دمودکس در افراد مبتلا به روزاسه بالای چهل سال در مقایسه با افراد زیر چهل سال اختلاف معنی دار داشت(P < 0.05). در این مطالعه میانگین دمودکس در افراد روزاسه ای از میانگین گروه کنترل بیشتر بود. ولی جهت تعیین نقش دقیق دمودکس در روزاسه احتیاج به مطالعه آینده نگر با گروه کنترل در پوست نرمال می باشد.

روش جراحی فیکساسیون بین دندانی در درمان شکستگی های فک تحتانی و فوقانی، جراحی های ترمیمی در اسکلت میانی صورت و تغییر شکل های مادرزادی ماندیبول انجام می گیرد. یکی از عوارض مهم بعد از عمل در این روش، تهوع و استفراغ به علت اثرات داروهای بیهوشی استنشاقی و اوپیوئیدهاست. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه اثرات متوکلوپرامید و ترکیب متوکلوپرامید و دگزامتازون در کاهش میزان شیوع تهوع و استفراغ بعد از جراحی فیکساسیون بین دندانی بر روی بیماران با شکستگی فک انجام پذیرفت.
در طی یک کارآزمایی بالینی 60 بیمار کاندید عمل فوق به صورت دو سوکور در دو گروه درمانی A (متوکلوپرامید) و B (متوکلوپرامید + دگزامتازون) از نظر کاهش میزان تهوع و استفراغ مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در سه مرحله: روی تخت عمل، در اتاق ریکاوری و در بخش تا 24 ساعت پس از عمل تحت پیگیری قرار داشتند.
بر اساس نتایج حاصل، در مرحله اول پیگیری 30% بیماران گروه A و 6% بیماران گروه B دچار تهوع و استفراغ شدند. این میزان در مرحله دوم به ترتیب 17% و صفر درصد بود. در مرحله سوم هیچکدام ار بیماران گروه های درمانی دچار تهوع و استفراغ نشدند.
یافته ها حاکی از آن است که استفاده همزمان متوکلوپرامید و دگزامتازون می تواند بطور موثری از وقوع تهوع و استفراغ پس از عمل در جراحی فیکساسیون بین دندانی بکاهد. تحمل خوب دگزامتازون از سوی بیماران و نیز عوارض کم آن در مقایسه با خطرات ناشی از استفراغ پس از عمل، از دیگر عواملی هستند که استفاده همزمان این دارو را با سایر داروهای ضد استفراغ توجیه می نماید، هرچند که استفاده گسترده از آن نیاز به مطالعات بیشتر دارد.

تخم مرغ یکی از مهمترین مواد غذایی است که آلرژی یا ازدیاد حساسیت فوری نسبت به پروتئینهای آن در جوا مع مختلف و سنین متفاوت مشاهده می گردد. با توجه به تعدد موارد آلرژی به پروتئینهای سفیده تخم مرغ و نیاز به جداسازی اجزاء آلرژن این ماده برای بکارگیری آنها در تشخیص و درمان افراد مستعد از نظر ژنتیکی یا Atopic، این پژوهش انجام گردید. تحقیق حاضر در آزمایشگاه ایمنی شناسی دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش توصیفی از نوع اکتشافی انجام گردید.در ابتدای کار سوسپانسیونی از عصاره خام سفیده تخم مرغ تهیه شد و میزان پروتئین توتال آن اندازه گیری گردید، سپس با استفاده از کروماتوگرافی تعویض یونی، ایمونوا لکتروفورز و SDS-PAGE اجزای آلرژن سفیده تخم مرغ تفکیک و تخلیص گردیدند.
با استفاده از کروماتوگرافی تعویض یونی سه جزء به نامهای F1، F2 وF3 در pHهای مشخص از یکدیگر تفکیک شدند. به منظورارزیابی خلوص این اجزا، از آزمون ایمونوا لکتروفورز و SDS-PAGE استفاده گردید. در هردو آزمون، F1 باندهای متعدد پروتئینی، F2 فقط یک باند پروتئینی و F3 یک باندمشخص و یک باند ضعیف ایجاد کردند. از روش SDS-PAGE همچنین برای تعیین وزن ملکولی پروتئینهای مختلف سفیده تخم مرغ در مقایسه با استاندارد استفاده گردید و نتایج این آزمون مشخص نمودکه F2 اوترانسفرین وF3 اوآلبومین می باشند.
نتیجه نهائی این پژوهش نشان داد که اوترانسفرین بدست آمده از درجه خلوص بالایی برخوردار است ولی اوآلبومین حاوی بخش خیلی کمی ناخالصی است.

تاسیس بخشهای مراقبت ویژه قلب (CCU) موجب کاهش مرگهای داخل بیمارستانی متعاقب ایست قلبی گردیده، زیرا آریتمی های بالقوه کشنده با اقدامات موثر قابل برگشت میباشند. هدف این مطالعه تعیین پیش آگهی کوتاه مدت (داخل بیمارستانی) بیماران بستری در بخش CCU بیمارستان اکباتان همدان است که متعاقب ایست قلبی، احیاء قلبی-ریوی Cardio Pulmonary Resusitation (CPR) شده اند. این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی و آینده نگر بوده و به مدت یکسال از آبان 76 لغایت آبان 77 تعداد 101 بیمار بستری در بخش CCU را که حداقل یکبار CPR شده اند، در برمیگیرد.
در بررسی حاضر شایعترین مکانیسم ایست قلبی در احیاء موفق فیبریلاسیون بطنی و در احیاء ناموفق آسیستول و برادیکاردی بوده و 8/20 در صد بیمارانی که دچار ایست قلبی شده اند، احیاء موفق و ترخیص از بیمارستان داشته اند.
احیاء موفق و منجر به ترخیص بیمار دراین بررسی در مقایسه با مطالعات مشابه، در صد قابل قبولی بوده و نشان از کیفیت مناسب بخش CCU بیمارستان مذکور دارد.

این مطالعه به منظور تعیین قدرت و دقت تصویرنگاری در تشخیص تومور استخوانی قبل از بیوپسی در بیماران مراجعه کننده به بخش ارتوپدی بیمارستانهای سینا و شریعتی تهران طی سالهای 72 و 73 انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی تعداد 71 بیمار در فاصله سنی 65-6 سال با تشخیص اولیه تومور استخوانی دارای پرونده و آزمایشات و بررسی های رادیولوژیک و جواب قطعی پاتولوژی، بررسی شدند. برای رادیوگرافی های افراد موردمطالعه با کمک الگوریتم ارائه شده سه تشخیص مطرح گردید و سپس تشخیص ها به دو دسته خوش خیم و بدخیم تقسیم شده و با نتایج حاصل از بیوپسی مقایسه شد. بعلاوه توزیع فراوانی تومورها بر اساس مشی تومور (خوش خیمی و بدخیمی) و نوع آن تعیین شد.
نتایج نشان داد فراوانی انواع تومورها اعم از خوش خیم و بدخیم در سنین 25-6 سال بیشتر بوده (68.8%) و فراوان ترین تومور خوش خیم در کل بیماران ژاینت سل تومور (18.3%) و فراوانترین تومورهای بدخیم استئوسارکوما (5.6%) و یوینگ سارکوما (5.6%) بود. از نظر مقایسه نتایج رادیولوژیک و پاتولوژیک در صورتی که هر سه تشخیص یک ضایعه جزو تومورهای خوش خیم بود با میزان پیشگویی مثبت (Positive predictive value) معادل 100درصد می توان گفت ضایعه خوش خیم بوده و در یک جلسه اقدام تشخیصی و درمانی را برای بیمار انجام داد. این موارد شامل 88% تومورهای خوش خیم و 64% کل تومورهای افراد مراجعه کننده با شرایط موردمطالعه بود.
نتیجه نهایی اینکه صرفا با کمک یافته های رادیولوژیک در بیش از نیمی از بیماران می توان اقدام تشخیصی درمانی را در یک جلسه انجام داده و از صرف هزینه های زائد برای اقدامات تشخیصی و درمانی بصورت مجزا و اتلاف زمان جلوگیری نمود.

واریسلا زوستر varicella-zoster یک بیماری نسبتا شایع پوستی است که بعلت فعالیت مجدد ویروس نهفته در فردی که قبلا به آبله مرغان مبتلا گشته عارض شده ومعمولا گرفتاری از نظر بالینی محدود به یک درماتوم عصبی میباشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی خصوصیات بالینی و دموگرافیک بیماران مبتلا به زونا مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان سینا همدان در سال 77-1373 می باشد.
این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی مقطعی گذشته نگر می باشدو جمع آوری نمونه به روش در دسترس وبا رجوع به پرونده بیماران صورت پذیر فته است وسپس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته است.
از بین 10486 بیمار مراجعه کننده 173 نفر مبتلا به زوستر بوده که 6/1 درصد مراجعه کنندکان را تشکیل میدهد. 9/54 درصد از مبتلایان مرد بودند. 2/20 درصد بیماران را گروه سنی 69-60 تشکیل داده که دارای بیشترین فراوانی بود. در فصل تابستان بیشترین و در فصل بهار کمترین مراجعه وجود داشته است. درماتوم های گرفتار شامل توراسیک 41درصد، سرویکال 3/24 درصد، لومبوساکرال 1/23درصد و تری جمینال 6/11 درصد بود.گرفتاری در درماتوم سمت راست بدن 4/47 درصد ودر سمت چپ 48درصد ودر 6/4 درصد دو طرفه بود.
این مطالعه نشان می دهد که فراوانی بیماری زونا در زنان کمتر از مردان می باشد. همچنین بیماری در گروه های سنی پائین از فراوانی قابل توجهی نسبت به مطالعات انجام شده در کشورهای پیشرفته برخوردار است.

سالهاست که توجه محققین بر روی یافتن ترکیبات آنتی اکسیدانی که مانع از اکسیداسیون LDL شود بدون اینکه اثرات مخربی داشته باشد معطوف گردیده است. در برخی از ویتامینها مثل ویتامین های C وEخاصیت آنتی اکسیدانی علیه اکسیداسیون LDL کاملا مشخص شده است.اسانسهای فرار از جمله فرآورده های گیاهی هستند که بدلیل خاصیت لیپوفیلیک توانایی وارد شدن بداخل ذره LDL را دارند و اثرات آنتی اکسیدانی این ترکیبات هنوز بخوبی روشن نشده است. هدف از این تحقیق بررسی امکان استفاده از فرآورده های گیاهی نظیر اسانسهای فرار به منظور پیشگیری یا درمان احتمالی آترواسکلروز میباشد.با توجه به اثر محتمل اسانسهای فرار بر روی تمایل LDL به رسپتورش میتوان این تمایل را تحت تاثیر قرار داد و از تغییراتLDL ممانعت کرد و درنتیجه باآتروژنز مقابله نمود.
در این تحقیق خواص آنتی اکسیدانی غلظتهای مختلف 3 نوع اسانس فرار بنامهای: تیمول و پاراسیمول و لیمونن وهمچنین ویتامین C بر روی میزان تمایل LDL طبیعی و اکسیده (با یونهای Cu+2) به رسپتور مربوطه در سلولهای بافت آدرنال گوسفند در حضور LDL نشاندار شده با یک ماده فلوئورسنت بنام فلوئورسین ایزو تیوسیانات(FITC) مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور پس از جداسازی محلول LDL از سرم نرمال و انکوباسیون آن با ترکیبات فوق، واکنش اکسیداسیون بر روی آن انجام گرفت و مقداری محلول LDL با FITC نشاندار گردید و سپس همه محلولهای فوق به محیط شامل سلولهای بافت آدرنال (که حاوی رسپتور LDL هستند) اضافه شد و شدت فلورسانس محلول رویی مخلوط آزمایش پس از سانتریفوژ در اسپکتروفلوریمتر خوانده شد. همچنین اثرات تؤام بهترین غلظت آنتی اکسیدانی ویتامین C (بدست آمده در این پروژه) با هر یک از غلظتهای مختلف سه اسانس فوق نیز ارزیابی گردیده است.
نتایج بدست آمده نشان میدهد که ویتامین C در غلظت 100 میکرومولار دارای بیشترین اثر برروی افزایش تمایل LDL به رسپتورش میباشد(برای LDL طبیعی 5/18 درصد و برای LDL اکسیده 62 درصد) واز میان اسانسهای مورد آزمایش تیمول دارای بیشترین اثر است(برای LDL طبیعی 27 درصد و برای LDL اکسیده 50 درصد). همچنین در بررسی اثرات همزمان هر یک از این اسانسها با مؤثرترین غلظت ویتامین C (100 میکرومولار) باز هم تیمول بالاترین اثر مثبت رابر روی تمایل LDL به رسپتورش داشته است.
این یافته ها بیانگر اینست که احتمالا" ترکیبات فوق با اثر برروی اتصال LDL به رسپتور مربوطه میتوانند از ایجاد آترواسکلروز جلوگیری کرده و بعنوان آنتی اکسیدان مورد توجه قرار گیرند.

در مورد این پژوهش درکشورما تا کنون اطلاعات مستندی وجود نداشته است. با توجه به اهمیت ضایعات نسج نرم ناشی از پروتزهای متحرک دندانی و احتمال تغییرات پاتولوژیک پرمخاطره درآنها این مطالعه با هدف شناخت اپیدمیولوژی این ضایعات بعنوان مبنائی جهت مطالعات بعدی در شهر همدان و در سال 1376 انجام گرفت.
در این پژوهش یک مطالعه توصیفی – مقطعی طراحی وباروش تصادفی – خوشه ایدرپنج منطقه جغرافیایی شهرهمدان 350 نفر (222 زن 128 مرد) بعنوان نمونه انتخاب شدند که با مراجعه به درب منازل مورد مصاحبه ومعاینه بالینی قرارگرفتند.
8/78% ازافراد مورد معاینه حداقل یک نوع ضایعه نسج نرم ناشی از پروتزمتحرک دندانی دردهان داشتند که هیپرپلازی التهابی فیبروزی با 8/26 % بیشترین فراوانی وشیلوزگوشه لب با 53/2% کمترین فراوانی را به خود اختصاص داده بودند. فراوانی سایرضایعات بین این دو بوده است. فراوانی ضایعات نسج نرم ناشی ازپروتزدرجامعه مورد بررسی به میزان قابل توجهی بیش ازحداکثرفراوانی این ضایعات درمطالعات منتشرشده موجود جهانی است که بررسی علل آن ضروری است.

ویتیلیگو عارضه سلولهای رنگدانه ای ملانوسیت می باشد که معمولا با سفیدی پوست و مو تشخیص داده می شود، ولی می تواند درگیری عصبی، چشمی، گوشی هم داشته باشد. همراهی بیماری های خود ایمنی مانند دیابت قندی، اختلالات غده تیروئید و پیدایش آنتی بادی بر علیه سلولهای معدی با بیماری ویتیلیگو گزارش شده است. پژوهش های قبلی در دیگر کشورها همراهی بیماری ویتیلیگوبا بیماری دیابت را متفاوت و بین 1 تا1/7 درصد گزارش کرده اند. هدف از این مطالعه تعیین شیوع دیابت و اختلال در تست تحمل گلوکز در مبتلایان به بیماری ویتیلیگو در شهر کرمان درسال 1378 است. مطالعه به صورت مقطعی و با مقایسه افراد مبتلا و غیر مبتلا به بیماری دیابت انجام شده است افراد مورد مطالعه 125 بیمار مبتلا به ویتیلیگو بوده که تشخیص بیماری توسط متخصص بیماری های پوست و مو تائید شده است. بیماران از بین مراجعین به کلینیک تخصصی بیماری های پوست که به طور پی در پی مراجعه کرده بودند انتخاب شدند.
شیوع دیابت و اختلال تست تحمل گلوکز دربیماران مبتلا به ویتیلیگو با سن شروع و مدت استقرار بیماری مرتبط نمی باشد ولی با وجود سابقه درگیری در خانواده ارتباط معنی داری را نشان می دهد. شیوع بیماری دیابت و اختلال در تست تحمل گلوکز در 2/8% بیماران مبتلا به بیماری ویتیلیگودیده می شود که در مقایسه با افراد غیر مبتلا بالا تر می باشد.

آسیبهای تاندونی مچ پا در جمعیت کلی در قالب آسیبهای ورزشی، شغلی و آسیبهای ناشی از فعالیتهای عادی روزمره، موارد شایعی هستند. شیوع آن در جمعیت کلی 7-2 درصد می باشد و اکثریت موارد در گروه سنی 35-15 سال رخ می دهد که فرد از لحاظ آمادگی و قدرت بدنی در اوج قرار دارد. این مطالعه با هدف مقایسه کارآمدی دو روش درمان غیر جراحی “بی حرکتی اولیه” و “درمان فعال زودرس” در بازگرداندن فعالیت طبیعی قبل از آسیب در بیماران دچار پیچ خوردگی مچ پا طراحی شده است.
مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی می باشد که اطلاعات مورد نیاز با معاینه اولیه و معاینات سریال بعدی از 200 نفر از بیمارانی که در نیمه دوم سال 78 به اورژانس یا درمانگاه ارتوپدی بیمارستان مباشر کاشانی همدان مراجعه کرده و به صورت تصادفی بر حسب روز مراجعه در یکی از دو گروه درمانی قرار گرفتند، با استفاده از چک لیست جمع آوری شد و نتایج پس از استخراج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و با آزمون t و آزمون دقیق فیشر تست گردید.
میانگین زمان بازگشت به فعالیت عادی روزمره و نیز فعالیت شغلی یا ورزشی در بیماران با شدتI پیچ خوردگی مچ پا در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. میانگین زمان بازگشت به فعالیت شغلی یا ورزشی در بیماران با شدتII پیچ خوردگی مچ پا نیز تفاوت معنی داری در دو گروه نداشت و تنها میانگین مدت زمان بازگشت به فعالیت عادی روزمره در بیماران با شدتII پیچ خوردگی مچ پا در دو گروه معنی دار بود (001/0 = P). ضمن اینکه وضعیت عملکردی بیماران در روز 90 پس از شروع درمان نیز در دو روش درمانی فوق تفاوت معنی داری از نظر آماری نشان نداد.
در نهایت می توان نتیجه گرفت که دو روش درمانی “بی حرکتی اولیه” و “درمان فعال زودرس” تفاوتی در بازگرداندن بیماران دچار پیچ خوردگی مچ پا به سطح فعالیت فیزیکی قبل از آسیب ندارند.

نظر به اهمیت همبستگی بین نسبت کمر به باسن(Waist to Hip Ratio) با فشار خون و لیپیدهای سرم و عدم انجام پژوهش هایی در این زمینه روی افراد بالغ سالم در ایران این بررسی به منظور تعیین میزان همبستگی نسبت کمر به باسن با متغیرهای ذکر شده بر روی زنان شاغل در مرکز آموزشی درمانی حضرت علی بن ابیطالب(ع) شهر رفسنجان در سال 1378 صورت گرفت.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که بر روی 62 زن شاغل سالم با سن بیشتر از 25 سال و کمتر از 40 سال صورت گرفت. ضمن مصاحبه حضوری اطلاعات دموگرافیک جمع آوری و اندازه گیری های آنتروپومتریک انجام شد. اندازه گیری قد، دورکمر و باسن با استفاده از متر و اندازه گیری وزن توسط ترازوی عقربه ای و اندازه گیری فشار خون توسط فشارسنج جیوه ای انجام شد. میزان تری گلیسرید، کلسترول و H D L توسط اتوآنالیزر تعیین شد. برای محاسبه LDL از فرمول HDL = LDL استفاده شد.
یافته های این بررسی نشان داد که 6/22% نمونه ها دارای WHR طبیعی (8/0-69/0) بودند. بیشترین درصد نمونه هایی که WHR طبیعی داشتند متغیرهای اندازه گیری شده آنها به ترتیب شامل: H D L در محدودهmg/dl56-37، LDL در محدوده mg/dl 115-66، کلسترول mg/dl 216-167 و تری گلسرید mg/dl 142-43 بود. بین WHR و متغیرهای مورد بررسی ارتباط معنی دار آماری مشاهده نشد و تنها بین W H R و وزن ارتباط معنی دار آماری مشاهده گردید (P<0.001).
بنظر می رسد عدم ارتباط معنی دار آماری بین W H R و فاکتورهای مورد بررسی بعلت سالم بودن نمونه های مورد بررسی و سن تقویمی آنها باشد و این نتیجه شاید بیانگر آن باشد که W H R زمانی با فشار خون و لیپیدهای سرم ارتباط دارد که فرد یا دارای سن بالا یا دارای بیماری های مرتبط با فاکتورهای مورد بررسی باشد که این خود تحقیقات بیشتری را در این زمینه می طلبد.