ماهنامه بانک و اقتصاد
پیاپی 96 (بهمن 1387)

استفاده از پایگاه های اطلاعاتی به منظور بازیابی اطلاعات، انجام مطالعات اپیدمیولوژیک و تصمیم گیری های مدیریتی منوط به کدگذاری بالینی صحیح است. هدف این پژوهش بررسی میزان صحت کدگذاری تشخیص ها بر اساس ICD10 بود.
تعداد 370 پرونده از بیمارستان های آموزشی کاشان در سال 1386 بصورت تصادفی ساده انتخاب و ضمن چکیده نمودن اطلاعات آن، مجددا بر اساس ICD10 کدگذاری شد. صحت کدها بر اساس توافق کدهای اصلی پرونده و کدهای کدگذار مجدد (بعنوان استاندارد صحت) تعیین گردید. خطاهای کدگذاری به دو گروه تقسیم شدند. خطاهایی که در آن ماهیت یا موضع تشخیص اشتباه کد شده بود بزرگ و سایر خطاها، خطای کوچک در نظر گرفته شد. سپس تاثیر عوامل مختلف گردآوری شده با کمک چک لیست و مشاهده بر صحت کدها به کمک شاخص های آماری درصد، آزمون مجذور کای، OR و CIدر سطح اطمینان 95 درصد مورد تحلیل قرار گرفت.
صحت کدگذاری تشخیص ها 3/77 درصد بوده است. 84 خطا (7/22 درصد) در بین کدهای تشخیص مشاهده شد که از بین آنها 28 مورد (3/33 درصد) خطای بزرگ و 56 مورد (7/66%) خطای کوچک بود. استفاده از کتاب کدگذاری و استفاده نکردن از اختصارات، خطای کدگذاری را بطور معنی داری کاهش داد. مطالعه کامل پرونده باعث کاهش خطاها گردید. ثبت اطلاعات بیشتر، به خصوص علت بیماری، باعث افزایش خطاها گردید. همچنین رابطه بین خوانایی پرونده با صحت کدگذاری تشخیص، معنی دار نبود.
اکثریت کدهای تشخیصی صحیح بوده است. جهت کاهش خطاهای موجود، عوامل مرتبط با کدگذار از جمله توجه بیشتر به اطلاعات موجود در پرونده و مستندسازی بهتر، و عدم استفاده از اختصارات می تواند باعث بهبود کیفیت کدگذاری تشخیص ها و پایگاه های اطلاعاتی مربوطه گردد.

آلودگی به انگل های روده ای از مهمترین بیماری های عفونی و یکی از مشکلات بهداشتی تمام جوامع به ویژه کشورهای در حال توسعه می باشد. این بیماری ها در کشور ما و در گروه های مختلف اجتماع از شیوع متفاوتی برخوردار می باشد. سالمندان و معلولین یکی از گروه های در معرض خطر این بیماری ها قرار دارند. به همین دلیل این مطالعه به منظور تعیین شیوع انگل های روده ای در سالمندان و معلولین گلابچی کاشان طی سال های 86 - 1385 صورت گرفت.
تحقیق به روش مقطعی (Cross–Sectional) و تصادفی روی 297 نفر شامل، 243 سالمند و معلول و 54 نفر از پرسنل مرکز گلابچی صورت گرفت. از هر فرد نمونه مدفوع صبحگاهی تهیه و با 2 روش مستقیم و روش تغلیظ فرمالین – اتر انجام شد. اطلاعات دموگرافیک افراد ثبت گردید. ملاک تعیین آلودگی مشاهده حداقل یک انگل بود. شیوع انگل ها به تفکیک تعیین و فاصله اطمینان(CI) شیوع آن ها برآورد گردید.
از 243 نمونه مدفوع سالمندان و معلولین مورد بررسی، 191 نفر (6/78 درصد) (CI=78.6 ± 5.16) آلوده به انواع انگل های بیماری زا وغیر بیماری زای روده ای بودند. میزان آلودگی به انگل های روده ای بیماری زا 9/ 42 درصد بود. آلودگی در معلولین بیش از سالمندان و در مردان بیش از زنان و تفاوت آنها معنی دار بود (001/0 =(P. تک یاخته های بیماری زا به ترتیب شیوع عبارت بودنداز: بلاستوسیستیس هومنیس؛3/33 درصد، آنتامبا هیستولیتیکا / آنتامبا دیسپار؛ 5/ 16درصد، ژیاردیا لامبلیا؛ 5/4 درصد و دی انتامبا فراژیلیس؛ 6/1 درصد. تک یاخته های غیر بیماری زا به ترتیب شیوع عبارت بودند از: آنتامبا کلی؛ 4/49 درصد، کیلوماستیکس مسنیلی؛ 5/23 درصد، آنتامبا هارتمانی؛ 9/23 درصد، اندولیماکس نانا؛ 5/11 درصد و یدآمبا بوتچلی؛ 6/6 درصد. نسبت آلودگی به کرم ها به ترتیب عبارت بود از: تنیا؛ 6/1 درصد و هیمنولپیس نانا؛ 8/0 درصد، استرنژیلوئیدس استرکورالیس؛ 4/0 درصد و انتروبیوس ورمیکولاریس؛ 6/1 درصد. میزان آلودگی به انگل های روده ای در پرسنل؛ 3/46 درصد و به تفکیک انواع انگل های روده ای به ترتیب عبارتند از: بلاستوسیستیس هومنیس؛ 5/31 درصد، انتامبا کلی؛ 4/20 درصد و انتروبیوس ورمیکولاریس با روش اختصاصی؛ 5/8 درصد. از نظر شدت آلودگی، 8 /42 درصد آلوده به یک انگل، 24 درصد آلوده به دو انگل، 2/18 درصد آلوده به سه انگل و 15 درصد به 4 انگل و بیشتر آلوده بودند.
نتایج این تحقیق نشان داد آلودگی های انگلی روده ای به ویژه انگل های بیماری زا بالاتر از حد مورد انتظار می باشد. با توجه به اهمیت بیماری های انگلی و نقش عوامل مساعد کننده مثل تراکم جمعیت و ضعف سیستم ایمنی در بروز آن ها، درمان وکنترل عفونت نزد سالمندان و معلولین حائز اهمیت زیادی می باشد.

میلولیپوم غده فوق کلیوی یکی از تومورهای خوش خیم و نادر می باشد که از بافت های چربی و هماتوپویتیک تشکیل شده است. اکثرا به شکل تصادفی کشف می شود، ولی اخیرا با روش های رادیولوژیک جدید نیز قابل تشخیص است.
معرفی بیمار: بیمار مرد 58 ساله با سابقه فشار خون خفیف بود که جهت بررسی توده غده فوق کلیه راست به کلینیک غدد معرفی شده بود. توده فوق کلیه این بیمار در سونوگرافی شکم به هنگام بررسی علت درد ناحیه اپیگاستر به طور تصادفی دیده شده بود. در CTscan آدرنال توده با دانسیته چربی بین قطب فوقانی کلیه راست و کبد چسبیده به بازوی داخلی غده فوق کلیه راست دیده شد.
اگر تشخیص قطعی میلولیپوم غده فوق کلیه با تصویربرداری امکان پذیر باشد بررسی غددی بیمار لازم نیست. زیرا میلولیپوما آدرنال از نظر هورمونی غیرفعال است و ترشح هورمونی ندارد.