نشریه پلاسما و نشانگرهای زیستی
سال دوم شماره 1 (پیاپی 12، بهار 1387)

پلی گالاکتورونازها(PGs) آنزیم هایی هستند که در مراحل اولیه آلودگی گیاهان توسط قارچ های پاتوژن تولید می شوند. در دیواره سلولی اکثر دو لپه ای ها و برخی تک لپه ای ها پروتئین مهار کننده آنزیم پلی گالاکتوروناز (PGIP) قرار گرفته که در برهمکنش با آنزیم پلی گالاکتوروناز اثر مهار کنند گی یا کاهش دهندگی فعالیت آنزیم را دارد. هدف از این تحقیق بررسی اثر متقابل PGs تعدادی از قارچ های پاتوژن باPGIP گیاه لوبیا بود. در این تحقیق تاثیر مهار کنندگی PGIP استخراج شده از سه کولتیوار مختلف لوبیا روی PGs مربوط به 20 جدایه مختلف قارچی از جنس های فوزاریوم، آسکوکایتا، آسپرژیلوس، پنی سیلیوم، فیتوفتورا و رایزوکتونیا مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.جهت مشخص کردن وجود فعالیت پلی گالاکتوروناز در جدایه ها از روش Rapid Screeing استفاده شد. استخراج پروتئین از گیاه با روش Bennett انجام گرفت و میزان فعالیت PGs و هم چنین اثر متقابل PGs-PGIP با استفاده از روش کالمر تعیین گردید. نتایج حاصل از اثر متقابل آنزیم پلی گالاکتوروناز قارچ ها و پروتئین مهار کننده آن در لوبیا نشان داد که بیشترین میزان مهار کنندگی این پروتئین (بین 43 تا 60 درصد) بر روی آنزیم پلی گالاکتوروناز 4 جدایه از قارچ های پنی سیلیوم سیدووی، رایزوکتونیا سولانی، آسپرژیلوس اورینتیاریزوس وآسپرژیلوس آلیاسوس مشاهده می شود، در حالی که در 10 جدایه فوزاریوم F23) و (F47، آسپرژیلوس (نایجر و اوستوس)، پنی سیلیوم (کروستوسووئین، میسنسکی و واکس مانی) رایزو کتونیا سولانی(AG-4HGII)، بیولاریس اوستولنسیس و فایتوفتورا سیتروفتورا میزان مهار کنندگی بین 23 تا 40 درصد بود و در 6 جدایه باقی مانده پروتئین مهار کننده مورد مطالعه قادر است فقط بین صفر تا 16 درصد فعالیت این آنزیم را مهار کند.

ناشنوایی غیر سندرومی اتوزومال مغلوب (ARNSHL) به عنوان شایع ترین نوع نقص شنوایی و در زمره هتروژنوس ترین ناهنجاری ها محسوب می شود.جهش های ژنتیکی در ژن های رمز کننده کانکین 26 و30 از مهم ترین دلایل تب منجر به ناشنوایی است هدف از این پژوهش آنالیز پیوستگی در لوکوس های DFNB9، DFNB12، DFBN40 بوده و در تحقیق حاضر 50 خانواده ایرانی که دارای ناشنوایی حسی – عصبی غیر سندرومیک اتوزومال مغلوب برای موتاسیون در ژن GJB2 منفی یا هتروزیگوت بودندجدا و نقشه یابی هوموزیگوسیتی در مورد این خانواده ها با استفاده از مارکر های پلی مورفیک STR انجام گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده موتاسیون در ژن OTOF جایگاه DFNB9، ژن CDH23 در جایگاه DFNB12 و لوکوس B40 در جمعیت مورد بررسی به عنوان دلایل اصلی نقص شنوایی ارثی غیر سندرومیک نمی باشند و جایگاه های ژنی دیگری باید در ARNSHL دخیل باشد.

گونه های کمپیلوباکتر از عوامل اصلی بیماری زای انسانی منتقله از راه مواد غذایی می باشند. هدف از این تحقیق تعیین میزان شیوع گونه ها، سروتایپ ها و مقاومت آنتی بیوتیکی کمپیلوباکترهای جدا شده از نمونه های مدفوعی (306 نمونه) بیماران مبتلا به اسهال در شهر زنجان است. کمپیلوباکترها با سه روش غنی سازی، استفاده از محیط های انتخابی و روش فیلتراسیون جدا گردیدند. سروتایپینگ با استفاده از آنتی سرم های رفرانس و با روش آگلوتیناسیون مستقیم انجام گرفت. برای آنتی بیوگرام از روش دیسک دیفیوژن استفاده شد. نمونه های کمپیلوباکتری جدا شده 24/62% کمپیلوباکتر ژژونی، 57/28% کمپیلوباکترکلی، 04/2% کمپیلوباکتر کنسیسوس، 04/2% کمپیلوباکتر لاری، 02/1% کمپیلوباکتر آپسالینسیس، 06/3% کمپیلوباکتر ژژونی همراه با کلی و 02/1% کمپیلوباکتر کلی همراه با کنسیسوس بوده وسروتایپ های پنری شایع کمپیلوباکتر ژژونی شامل O2، O3، O6، O21 و O1 و برای کلی O5، O48، O49 و O25 بودند. هم چنین 06/14% سویه های ژژونی و 5/37% سویه های کلی مقاوم به یک یا دو آنتی بیوتیک شناخته شدند.

داروی کوتریموکسازول متعلق به دسته داروئی آنتی بیوتیک ها است که در درمان عفونت های باکتریائی استفاده می شود. با توجه به عوارض جانبی زیاد کوتریموکسازول هدف از این تحقیق بررسی اثر مقادیر مختلف این دارو بر شاخص های خونی در موش صحرایی نر است. حیوان های مورد استفاده 50 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار با وزن تقریبی25± 250گرم بود. برای این منظور موش ها به صورت تصادفی به 5 گروه ده تایی تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه شاهد (دریافت کننده حلال دارو) و گروه های تجربی که داروی کوتریموکسازول با مقادیر (mg/kg)120،60،30 به صورت خوراکی دریافت کردند. از تمام گروه ها در پایان روز چهاردهم خون گیری به عمل آمده و شاخص های مهم خون شامل تعدادگلبول های قرمز و سفید، غلظت هموگلوبین خون، هماتوکریت (HCT)، میانگین غلظت هموگلوبین خون(MCH)، میانگین غلظت حجم گلبول های قرمز (MCV)، میانگین غلظت هموگلوبین گلبول قرمز(MCHC) و پلاکت ها به وسیله دستگاه کولتر کانتر اندازه گیری شدند.نتایج حاصله بر اساس برنامه آماری SPSS و تست Tukey مورد بررسی قرار گرفت. میانگین تعدادگلبول های قرمز و تعداد پلاکت های خون در گروه های تجربی دریافت کننده مقادیر (mg/kg) 120،60از داروی کوتریموکسازول کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل و شاهد نشان دادند. هیچ گونه اختلاف معنی داری در میانگین غلظت هموگلوبین خون و تعداد گلبول های سفید خون و میانگین هموگلوبین گلبول قرمز (MCH) بین گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل و شاهد مشاهده نشد.میانگین غلظت هموگلوبین گلبول قرمز (MCHC) و میانگین غلظت هماتوکریت خون در گروه تجربی دریافت کننده مقدار mg/kg 120از داروکا هش معنی داری را نسبت به گروه کنترل و شاهد نشان داد. میانگین غلظت حجم گلبول های قرمز (MCV) در تمام گروه های تجربی دریافت کننده دارو نسبت به گروه کنترل و شاهد کاهش معنی داری نشان داد.

گونه های آئروموناس متحرک در ارتباط با آب و ماهی بوده و ماهی ها و آب های آلوده به این باکتری ها می توانند به عنوان ناقل بیماری های مختلف در انسان و حیوان مطرح باشند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی آئروموناس های متحرک درماهی های قزل آلا و بررسی تولید انتروتوکسین در آئروموناس های جدا شده است. در این پژوهش تعداد 110 نمونه ماهی به صورت تصادفی و در زمان های مختلف از فروشگاه های ماهی تهیه و نمونه های آبشش و سطح پوست آن ها برای بررسی باکتری های مذکور مورد استفاده قرار گرفت. پس از جداسازی گونه های آئروموناس که با تست های بیوشیمیائی و محیط های مختلف صورت گرفته است، برای بررسی تولید انتروتوکسین در آن ها ازروش RIL استفاده شد.پس از تهیه سوپرناتانت (محلول عاری ازسلول) از هر باکتری برای انجام روشRIL، بعد از بی هوش کردن حیوان و ایجاد لوپ های cm 5در ایلئوم حیوان به هر لوپ 1mlسوپرناتانت و به یکی از لوپ ها به عنوان شاهد محیط کشت خالص تزریق وبعد از 18 ساعت حیوان را کشته و میزان افزایش مایعات نسبت به لوپ شاهد سنجیده شد. از تعداد 110 نمونه ماهی 123 کلنی آئروموناس، 20 کلنی سویه های ویبریو، 36 کلنی از سایر باکتری ها مثل سودوموناس و کروموباکتریوم جداسازی شد.در این تست 85/65 درصد سویه های آئروموناس دارای قدرت تولید انتروتوکسین بودند.

امروزه مواد حاجب یونی به طور وسیعی در آزمایش های مختلف رادیولوژی در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند. با این وجود بررسی های چندانی در مورد آثار سیتوتوکسیک این مواد بر روی اسپرماتوژنز انجام نشده است.هدف از این تحقیق بررسی اثر اوروگرافین 76% (از مواد حاجب یونی ید دار) بر روی فرآیند اسپرماتوژنز در مدل موشی است. درابتدا جهت تعیین روزی که پس از تزریق اوروگرافین 76% تعداد اسپرم ها به کم ترین میزان خود می رسد، ماده حاجب با غلظت 5/2 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن موش به 5 گروه 3 تایی از موش های نر نژاد آلبینو سوئیسی تزریق شد. موش ها را به ترتیب در روز های 18، 20، 22، 24 و 26 پس از تزریق کشته و اسپرم ها شمارش گردیده و بیستمین روز به عنوان روز مورد نظر پس از تزریق جهت ادامه آزمایش ها انتخاب شد. دوزهای متفاوت از ماده حاجب شامل 5/0، 1، 2، 3 و 4 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن موش از طریق ورید دمی به 5 گروه 5 تایی از موش ها تزریق شد.موش ها را 20 روز پس از تزریق کشته و اسپرم ها پس از هموژنایزکردن هر دو بیضه چپ و راست با استفاده از هموسیتومتر در زیر میکروسکوپ نوری شمارش گردیدند. میانگین تعداد اسپرم ها در همه دوز ها در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان داد و بیش ترین کاهش در تعداد اسپرم ها در کمترین دوز تزریقی (001/0> P) مشاهده شد. توصیه می شود که استفاده از اوروگرافین 76% در بیماران با تاریخچه مشکلات باروری محدود شود.

CYP2C19 یک ژن پلی مورف است که محصول آن در متابولیسم بسیاری از داروها از جمله آمپرازول شرکت دارد. سه الل با جهش شناخته شده از این ژن به نام های CYP2C19*2 و CYP2C19*3 و CYP2C19*4 در این تحقیق انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. این پلی مورفیسم ها در جمعیت های مختلف مطالعه شده بودند و نتایج نشان می داد که در افراد حامل این جهش ها متابولیسم آمپرازول به طور ناقص انجام شده و اثرات سمی دارو در آن ها ظاهر می شود در این مطالعه از بین 1824 نمونه خون جمع آوری شده بصورت سیستماتیک از جمعیت نهاوند 300 نمونه به طور اتفاقی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. از 10 میلی لیترخون محیطی DNA استخراج و برای هر نمونه DNA سه الل مورد نظر به روش PCR تکثیر و هضم آنزیمی بر روی هریک از محصولات PCR انجام گرفته سپس نتایج بر روی ژل پلی آکریل آمید 10% بررسی گردید. نتایج حاصل نشان داد که فراوانی الل جهش یافته CYP2C19*2 در جمعیت مورد مطالعه 12درصد و فراوانی الل تیپ وحشی 88 درصد بود. فراوانی الل جهش یافته CYP2C19*3 14 درصد و فراوانی الل تیپ وحشی آن 86 درصد بود. هم چنین فراوانی الل جهش یافته CYP2C19*4 2 درصد و فراوانی الل تیپ وحشی آن 98 درصد مشاهده شد.

بروسلوزیس بیماری زئونوزی و بومی ایران است که تشخیص سریع و مناسب این بیماری نقش مؤثری در بهبود بهداشت عمومی، کنترل و ریشه کنی آن دارد. طراحی روش های سنجش ایمنی در تشخیص بیماری بروسلوزیس نیازمند بررسی مقایسه ای با روش های رفرانس هم چون تست رایت، فیکساسیون کمپلمان و تست 2- مرکاپتواتانول (-ME2) می باشد. در ایران روش آگلوتیناسیون لوله ای استاندارد (تست رایت) یکی از روش های غربال گری معتبر است که جهت تشخیص بروسلوز به کار می رود. هدف از این تحقیق طراحی کیت الایزای غیر مستقیم در تشخیص سرولوژیکی بروسلا و دستیابی به حساسیت بالاتر نسبت به روش های مرسوم دیگر می باشد. در این تحقیق از لیپوپلی ساکارید صاف (S-LPS) بروسلا ملی تنسیس که به صورت تجاری و با خلوص بالا تهیه شده بود به عنوان آنتی ژن جهت کوت کردن میکروپلیت ها استفاده شد. روش الایزای غیرمستقیم بر روی 194 نمونه سرمی که 119 نمونه آن تست رایت مثبت و با کیت الایزای طراحی شده نتایج مثبتی را نشان داده اند، است. از 75 نمونه سرمی منفی، 72 نمونه نتیجه منفی نشان داد که به ترتیب بیان گر حساسیت 100% و اختصاصیت 96% کیت طراحی شده بود. بر همین اساس میزان حد آستانه یا (Cut off) نیز 19/0 تعیین گردید. دقت بالا و سرعت انجام آزمایش در مقایسه با سایر تست های سرولوژیکی و کیت های خارجی از جمله مزایای این روش است.