Journal of Pathobiology Reaearch
Volume:11 Issue: 1, 2008

هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی مارپیچی شکل و میکروآئروفیل است که در لایه مخاطی معده انسان تکثیر یافته و ایجاد عفونت می نماید. عفونت ایجاد شده توسط این باکتری که با تخریب بافت پوششی معده همراه است، منجر به التهاب مزمن معده می شود که می تواند سبب ایجاد زخم های معده و دوازدهه شود. رویکردهای اخیر در راستای به کارگیری درمان های اختصاصی برای مقابله با این عفونت است که در این میان آنزیم اوره آز به عنوان یکی از مهم ترین عوامل بیماری زا و آنتی ژنیک این باکتری، هدف مناسبی برای این منظور است. هدف از مطالعه حاضرتولید IgY اختصاصی بر علیه زیرواحد C آنزیم اوره آز است.
در این مطالعه ابتدا به منظور تهیه پروتئین نوترکیب زیرواحد C اوره آز، پس از کشت و تخلیص ژنوم باکتری، با کمک PCR، ژن زیرواحد C آنزیم اوره آز هلیکوباکتر پیلوری تکثیر و سپس روی ناقل بیانی pET28a کلون شد. پس از انتقال سازه نوترکیب به باکتری اشرشیاکلی زیرگونه Bl21DE3، پروتئین نوترکیب مورد نظر بیان شد. در ادامه پروتئین نوترکیب از طریق کروماتوگرافی میل ترکیبیNi-NTA تخلیص شد. در نهایت پس از تزریق پروتئین نوترکیب تخلیص شده به مرغ، تکمیل دوره ایمن سازی، جمع آوری تخم مرغ ها و جداسازی زرده تخم مرغ، IgY با رسوب گذاری به کمک پلی اتیلن گلیکول تخلیص و با سنجش الایزا ارزیابی شد.
بررسی با SDS-PAGE نشان می دهد پروتئین نوترکیب به خوبی بیان و تخلیص شده است، همچنین نتایج به دست آمده با الایزا نشان دهنده ایمنی زایی بالای پروتئین نوترکیب و توان بالای آنتی بادی در شناسایی زیرواحدC آنزیم اوره آز است. بررسی با SDS-PAGE همچنین نشان می دهد، تخلیص IgY با خلوص بیش از 70 درصد انجام شده است.
با توجه به توان بالای آنتی بادی IgY-HpUc در شناسایی زیرواحد UreC آنزیم اوره آز، امکان استفاده از این آنتی بادی به صورت خوراکی به منظور محدود کردن رشد و توسعه عفونت هلیکوباکتر پیلوری مطرح می شود.

واکسن های DNAیی برای ایجاد ایمنی در مقابل عوامل بیماری زای مختلف اعم از انگل ها و ویروس ها به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند. توانایی DNA واکسن برای القای پاسخ ایمنی قوی بستگی به میزان بیان پروتئین کد شده در سلول های یوکاریوتی دارد. بنابراین بهینه سازی روش انتقال DNA پلاسمیدی به عنوان یکی از مراحل مهم در افزایش بیان پروتئین مورد نظر برای پیشبرد واکسیناسیون DNAیی مهم است. اخیرا ناقلین غیرویروسی از قبیل پلیمرها و پپتیدهای کاتیونی به عنوان سیستم های انتقال ثر ژن به داخل سلول های یوکاریوتی شناخته شده اند. در این بررسی، کارایی ترانسفکشن ژن E7 ویروس پاپیلومای انسانی نوع 16 توسط دو ناقل غیرویروسی در شرایط آزمایشگاهی ارزیابی شد.
ساختار DNAیی کدکننده ژن E7 ویروس پاپیلومای انسانی نوع 16 (pEGFP-E7) در مقیاس زیاد با خلوص بالا تهیه شد. سپس از دو سیستم انتقالی شامل پلیمر پلی اتیلن ایمین با وزن ملکولی 25 کیلودالتون و هیبرید پلیمر- پپتید به صورت کونژوگه PEI600-Tat برای ترانسفکشن DNA پلاسمید حاوی ژن E7 در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد.
در این تحقیق مشخص شد ترانسفکشن ژن E7 که توسط هر دو سیستم انتقالی پلی اتیلن ایمین 25 کیلودالتونی و PEI600-Tat انجام می شود. مقایسه میزان سلول های COS-7 ترانسفکت شده توسط این دو سیستم انتقالی نشان داد که کارایی پلی اتیلن ایمین به صورت مجزا بیشتر از فرم کونژوگه آن با پپتید Tat است.
در این بررسی نشان داده شد که کارایی ترانسفکشن ژن E7 با سیستم انتقالی پلی اتیلن ایمین در مقابل سیستم PEI-Tat در شرایط آزمایشگاهی بیشتر است اما باید در نظر داشت که سمیت پلی اتیلن ایمین مانع استفاده از آن در شرایط زنده می شود. بنابراین با توجه به سمیت کمتر سیستم انتقالی PEI600-Tat و انتقال ثر DNA پلاسمید توسط آن، بررسی کارایی این سیستم جدید در شرایط زنده دارای اهمیت زیادی است.

عفونت با هلیکوباکتر پیلوری در سطح جهان گسترده است و بیشترین عامل بیماری زایی در عفونت های سوء هاضمه التهاب معده (گاسترودئودنال) است. گاهی شیوع آن تا 80 درصد بعضی از جمعیت ها را در بر می گیرد اما تنها 10 تا 20 درصد از این افراد به بیماری های مرتبط با این باکتری مبتلا می شوند. همچنین عفونت های حاصل از هلیکوباکتر پیلوری مانند زخم گوارشی، التهاب معده، التهاب دوازدهه و سوء هضم است و تفاوت در بیماری زایی هلیکوباکتر پیلوری به عوامل میزبان و بیماری زایی باکتری وابسته است. هلیکوباکتر پیلوری براساس ژن های vacA و cagA به سویه (تیپ)های متعددی تقسیم بندی می شود که بیماری زایی متفاوتی دارند. وجود این ژن ها در سویه های هلیکوباکتر پیلوری ممکن است برای تشخیص نوع باکتری بیماری زا و غیر بیماری زا به کار برده شود. هدف این تحقیق بررسی فراوانی ژن تولیدکننده سیتوتوکسین واکوئلی (vacA) در ژنوتیپ سویه های هلیکوباکتر پیلوری است که از میان بیماران مراجعه کننده به مجتمع آموزشی، پژوهشی و درمانی حضرت رسول اکرم (ص)، پذیرفته شده در بخش داخلی همراه با عفونت های زخم گوارشی، التهاب معده، التهاب دوازدهه و سوء هاضمه انجام گرفت.
در این مطالعه نمونه بیوپسی ناحیه آنتروم معده از180 بیماران مراجعه کننده به بخش داخلی مجتمع آموزشی، پژوهشی و درمانی حضرت رسول اکرم (ص)، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در تهران که به طور معمول تحت آندوسکوپی گوارشی- معدی قرار گرفته اند، جمع آوری شد. پس از کشت و جداسازی سویه های مثبت هلیکوباکتر پیلوری با آزمایش های استاندارد و استخراج DNA باکتری، حضور ژن vacA و نیز تیپ های مختلف آن با استفاده از روش PCR تعیین شد.
در این مطالعه از نمونه های 180 بیمار بیوپسی 92 سویه هلیکوباکتر پیلوری جدا (51 درصد) و توسط روش های بیوشیمیایی تعیین هویت شد. نمونه ها از زخم گوارشی (79 درصد)، التهاب معده (60 درصد)، التهاب دوازدهه (90 درصد) و سوء هاضمه (30 درصد) بود که 87 سویه هلیکوباکتری پیلوری (94 درصد) دارای ژن vacA هستند و بیشتر ژنوتیپ ها هم در ژن vacA است. همچنین 59 نمونه سویه ها (64 درصد) ژنوتیپ m2/s1 را نشان داده است. 57 (62 درصد) سویه از این 92 سویه هلیکوباکتر پیلوری متعلق به تیپI بوده و 31 (33 درصد) سویه ها در تیپIV و 3 (26/3 درصد) نمونه در تیپ II و 2 (17/2 درصد) نمونه در تیپ IIIقرار گرفتند.
نتایج این مطالعه، تفاوت بین فراوانی تیپ I وIV، نشان دهنده بیماری زایی بیشتر سویه های تیپ I (62 درصد) است و در بیماران مبتلا به زخم گوارشی درمقایسه با سایر عفونت ها، به طور معنی داری اختلاف دارد (01/0P≤).

پیش شرطی سازی به ایسکمی یکی از پدیده های درون زاد است که می تواند توسط عوامل مختلف و از مسیرهای مولکولی متفاوت در بافت های مختلف مانند مغز ایجاد شود. در این مطالعه اثر پیش شرطی سازی به واسطه هیپرکسی نورموباریک پیوسته و متناوب بر میزان نقص نورولوژیک، حجم سکته مغزی و میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز بررسی شده است.
رت ها در چهار گروه به صورت گروه های پیوسته (24 ساعت پیوسته) و متناوب (4 ساعت در روز به مدت 6 روز) در معرض هیپرکسی نورموباریک و نورموکسی نورموباریک (RA یا هوای اتاق) قرار می گرفتند. هر گروه به سه زیرگروه تقسیم شدند. زیرگروه اول، بعد از 24 ساعت، تحت جراحی انسداد شریان میانی مغز به مدت 60 دقیقه قرار گرفتند و سپس 24 ساعت به آن ها اجازه برقراری مجدد جریان خون داده شد. زیرگروه دوم و سوم به نام زیرگروه شم (بدون انسداد شریان میانی مغز) و گروه دست نخورده (بدون جراحی) برای بررسی اثر هیپرکسی نورموباریک بر میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در نظر گرفته شد.
یافته های ما نشان می دهد که هیپرکسی نورموباریک متناوب و پیوسته در القای تحمل به ایسکمی درگیر هستند. پیش درمان با هیپرکسی نورموباریک پیوسته یا متناوب نقص های نورولوژیک را بهبود می بخشد، حجم سکته مغزی را در گروه متناوب تا 7/72 و در گروه پیوسته 2/65 درصد کاهش می دهد و میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز را به طور معنی دار افزایش می دهد.
اگرچه برای شناخت مکانیسم حفاظت عصبی حاصل از هیپرکسی نورموباریک مطالعات زیادی لازم است، اما نتایج این تحقیق نشان می دهد که در رت هیپرکسی نورموباریک آثار حفاظت عصبی خود را تا حدی از طریق افزایش میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز نشان می دهد.

یکی از مهم ترین انواع آسیب های سلولی، اکسیداتیو دآمیناسیون DNA و نوکلئوتیدهای آزاد در مخزن نوکلئوتیدی سلول است. مشارکت نوکلئوتیدهای دآمینه غیرعادی (ITP، dITP، XTP) در ساختار ژنوم می تواند فراوانی جهش های جابه جایی بازها را افزایش دهد. پیشنهاد شده است که انباشت این نوکلئوتیدها می تواند منجر به ناپایداری ژنتیکی شود که زمینه ساز انواع بیماری ها و سرطان ها می شود. آنزیم ITPase کد شده توسط ژن ITPA مسئول حفاظت سلول ها از طریق حذف بازهای پورینی دآمینه از مخزن نوکلئوتیدی است. هدف این مطالعه بررسی نقص احتمالی در فعالیت ژن ITPA به عنوان یک عامل مهم در ایجاد پیش زمینه ژنتیکی برای ناهنجاری های کروموزومی و بدخیمی هایی از جمله سرطان لوسمی میلوئیدی مزمن است.
بیان ژن ITPA در 23 بیمار لوسمی میلوئیدی مزمن و 21 نمونه سالم با استفاده از RT-PCR نیمه کمی و به کارگیری ژن GAPDH به عنوان ژن کنترل داخلی اندازه گیری شد. واریانت های غیرعادی به دست آمده از تکثیر cDNA ژن ITPA کلون و تعیین توالی شد و با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیکی توالی آن ها مقایسه شد.
داده ها بیانگر کاهش بیان ژن ITPA در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن در مقایسه با نمونه های سالم بود. همچنین دو نوع رونوشت علاوه بر رونوشت اصلی در برخی نمونه ها تولید می شود که یکی دارای حذف 123 نوکلئوتیدی و دیگری حذف 77 نوکلئوتیدی در ناحیه چارچوب خواندنی (ORF) است.
به نظر می رسد که با کاهش بیان ژنITPA در بیماران لوسمی میلوئیدی مزمن فعالیت آنزیمیITPase طبیعی نبوده و اختلال در بیان این ژن می تواند به عنوان یک عامل افزایش دهنده ناپایداری ژنتیکی در این بیماران در نظر گرفته شود.

علیرغم غربالگری خون های اهدایی با روش های حساس مبتنی بر شناسایی آنتی بادی، همچنان خطر انتقال عفونت های ویروسی وجود دارد. بنابراین طراحی روش های حساس مبتنی بر شناسایی اسید نوکلئیک مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق طراحی روشی حساس تر در مرحله شناسایی نسبت به روش های معمول و همچنین تشخیص همزمان عفونت های ویروس نقص ایمنی اکتسابی تیپ یک و ویروس هپاتیت C در یک نمونه است.
پس از طراحی آغازگرها و پروب های اختصاصی دو ویروس و بهینه سازی روش واکنش زنجیره ای چندگانه، مرحله نشاندار کردن محصول با استفاده ازنوکلئوتیدهای متصل به دیگوگسی ژنین انجام شد. محصول به دست آمده ابتدا به دو قسمت مجزا تقسیم و پس از واسرشت شدن در شرایط قلیایی با پروب اختصاصی مجاور شد. پروب های حاوی بیوتین انتهایی پس از اضافه شدن به پلیت پوشش یافته با استرپت آویدین متصل شدند. پس از شستشو، آنتی بادی ضد دیگوگسی ژنین متصل به آنزیم آلکالن فسفاتاز به چاهک ها اضافه شد. در مرحله نهایی شستشو انجام و سوبسترا اضافه شد. با استفاده از روش رنگ سنجی نمونه های مثبت و منفی از نظر عفونت قابل شناسایی هستند.
35 نمونه با روش طراحی شده مورد آزمایش قرار گرفتند، که شامل 27 نمونه مثبت و 8 نمونه منفی تایید شده و 4 نمونه پانل استاندارد بودند. هیچ گونه نتیجه مثبت یا منفی کاذب مشاهده نشد.
روش طراحی شده دارای حساسیت و اختصاصیت قابل قبولی برای تشخیص عفونت ویروس نقص ایمنی اکتسابی تیپ یک و ویروس هپاتیت C در دوره پنجره می باشد به علاوه امکان کمی کردن روش وجود دارد، که در کنترل بیمار و پایش درمان مفید است. همچنین در کنار حساسیت بسیار بالا هزینه و زمان کمتری برای انجام آزمون نیاز است.

سارکوسیستیس از شاخه اپی کمپلکسا است که زندگی دو میزبانه اجباری دارد. علف خواران (میزبان واسط) با خوردن آب و غذای آلوده به اسپروسیست ها که توسط گوشت خواران (میزبان اصلی) دفع می شود، آلوده می شوند و متعاقب آن کیست های نسجی در احشاء ایجاد می شود. هدف از مطالعه حاضر شناسایی گونه های مختلف سارکوسیستیس گوسفندان با استفاده از PCR-RFLP بوده است.
در مطالعه حاضر مجموعا 60 نمونه بافتی از عضلات قلب، مری و دیافراگم از گوسفندان ذبح شده در کشتارگاه زیاران قزوین جمع آوری شد که 40 نمونه آن حاوی کیست های ماکروسکوپی و 20 نمونه آن حاوی کیست های میکروسکوپی بود. تخلیص DNA نمونه ها با استفاده از کیت صورت گرفت. شرایط PCR برای تکثیر قطعه rRNA s18 بهینه شد. برای بررسی اختصاصی بودن، آغازگرهای نمونه های DNA نئوسپورا و توکسوپلاسما نیز در کنار نمونه های سارکوسیستیس تحت مطالعه قرار گرفت. برای تعیین گونه سارکوسیست های تحت مطالعه، با توجه به موقعیت محل برش آنزیم های برش دهنده، اقدام به انتخاب آنزیم شد.
نتایج نشان داد که آغازگرها کاملا اختصاصی بوده و جنس سارکوسیستیس را از سایرین متمایز می سازد. ارزیابی PCR-RFLP روی نمونه ها نشان داد که کیست های ماکروسکوپی متعلق به سارکوسیستیس ژیگانته آو کیست های میکروسکوپی متعلق به سارکوسیستیس آریتی کنیس است.
با استفاده از آغازگرهای طراحی شده و برمبنای روش PCR-RFLP گونه های سارکوسیستیس گوسفندی را می توان از هم تفکیک داد. در این روش برای تفکیک گونه های متعلق به کیست های میکروسکوپی گوسفندانTaqI و برای تفکیک گونه های متعلق به کیست های ماکروسکوپیTaqI و HincII موثرتر از سایرین هستند.

مننژیت باکتریایی یکی از عفونت های جدی و گاهی کشنده است که روی سیستم اعصاب مرکزی تاثیر می گذارد. دانستن علت مننژیت ایجاد شده توسط عوامل ویروسی یا باکتریایی، به دلیل تفاوت در شدت بیماری و نیز درمان آن از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا آنتی بیوتیک ها می توانند مانع از گسترش بعضی از این عوامل در بین مردم شوند. نیسریا مننژیتیدس و هموفیلوس آنفولانزا دو عامل مهم بیماری زا هستند که در ایجاد مننژیت حاد باکتریایی دخالت دارند. روش های مختلفی برای شناسایی نیسریا مننژیتیدس و هموفیلوس آنفولانزا استفاده شده است، اما علاوه بر طولانی شدن نیاز به روش های حساس تری برای شناسایی این پاتوژن ها می باشد؛ بنابراین زمان آزمایش از حساسیت کمتری برخوردار بوده و انجام آن با مشکلاتی همراه است.
در این تحقیق برای شناسایی هموفیلوس آنفولانزا و نیسریا مننژیتیدس از روش PCR Multiplex (mPCR) استفاده شد. تایید اولیه این زیرگونه ها به روش بیوشیمیایی صورت پذیرفت. به منظور شناسایی با استفاده از واکنش mPCR، دو جفت آغازگر اختصاصی ژن lic-1 برای هموفیلوس آنفولانزا و ژن opa برای نیسریا مننژیتیدس طراحی شد.
قطعه DNA تکثیر یافته برای هموفیلوس آنفولانزا 150 جفت باز و برای نیسریا مننژیتیدس 320 جفت باز بود. استرپتوکوکوس نمونیا به عنوان کنترل منفی استفاده شد و نتایج PCR آن با آغازگر طراحی شده منفی بود.
این مطالعه نشان داد که PCR خصوصا زمانی که نتایج رنگ آمیزی، کشت باکتری یا شناسایی آنتی ژن منفی بوده یا نتوان به طور قطعی نتایج آن ها را تایید نمود، یک تکنیک تکمیلی مفیدی برای تشخیص می باشد.

امروزه از اپیدمیولوژی مولکولی در تحقیقات مختلف اپیدمیولوژیکی بیماری لشمانیوز احشایی از جمله تعیین ناقلین بیماری استفاده می شود.
در این مطالعه از سه جایگاه کینتوپلاست DNA، بخش های غیرقابل ترجمه ژن های ریبوزوم و ژن سیستئین پروتئاز B ژنوم انگل های لیشمانیا برای تعیین آلودگی و هویت گونه های انگل در پشه خاکی های منطقه گرمی استان اردبیل که مهم ترین کانون بومی بیماری لشمانیوز احشایی (کالاآزار) در کشور است، استفاده شده است.
نتایج مطالعه نشان داد که ژنوم کینتوپلاست DNA، بخش های غیرقابل ترجمه ژن های ریبوزوم و سیستئین پروتئاز B به ترتیب برای تعیین لپتوموناد یا بررسی های اولیه، شناسایی کمپلکس دونوانی و تعیین هویت اعضای کمپلکس دونووانی مناسب هستند. این مطالعه برای اولین بار ثابت نمود که در منطقه مورد مطالعه هر دو عضو کمپلکس دونووانی یعنی لیشمانیا دونووانی و لیشمانیا اینفانتوم وجود دارند و هر دو انگل توسط پشه خاکی های فلبوتوموس پرفیلیوی ترانس کوکازیکوس انتقال پیدا می کنند.
این اولین گزارش از آلودگی طبیعی پشه خاکی ها به لیشمانیا دونووانی در ایران است. با توجه به این که لیشمانیا دونووانی دارای اکولوژی و زیست شناسی کاملا متفاوت از لیشمانیا اینفانتوم است، ضروری است که مطالعات بیشتری درباره نقش این گونه از کمپلکس در اپیدمیولوژی بیماری در منطقه و کشور انجام شود.

زنیان گیاهی است علفی و یک ساله از خانواده چتریان. اسانس میوه این گیاه به نام آجوان موسوم است که مهم ترین ترکیبات آن عبارتند از: تیمول، سایمن، بتا پینن، گاما ترپینن و سابینن. پژوهش های علمی جدید آثار ضد قارچی، ضد باکتریایی، ضد ویروسی و... را تایید کرده است. قارچ کاندیدا آلبیکنس، مخمری است فرصت طلب که در موارد نقص سیستم ایمنی عامل بیماری زایی محسوب می شود.
در این مطالعه اسانس و عصاره الکلی زنیان به دست آمد و به روش میکرودایلوشن براث میزان کمترین غلظت بازدارندگی و کمترین غلظت کشندگی قارچ هر یک از آن ها برای 11 سویه بالینی و سویه استاندارد کاندیدا آلبیکنس (PTCC50-27) تعیین شد.
در مورد اسانس، کمترین غلظت بازدارندگی معادل 87/0 میکروگرم در میلی لیتر و 43/0 میکروگرم در میلی لیتر بود و در مورد عصاره الکلی کمترین غلظت کشندگی قارچ معادل 51/3 میکروگرم در میلی لیتر و 03/7 میکروگرم در میلی لیتر و 75/1 میکروگرم در میلی لیتر بود.
در سال های اخیر، عفونت های سیستماتیک قارچی مرتبط با کاندیدا آلبیکنس افزایش یافته است و منجر به مرگ و میر عفونت های بیمارستانی مرتبط با نقص سیستم ایمنی نظیر ایدز و نارسایی های خونی به ویژه به دلیل استفاده گسترده آنتی بیوتیک ها و کورتیکواستروییدها شده است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر ضد قارچی اسانس روغنی و عصاره الکلی گیاه زنیان بر سویه های حساس و مقاوم به فلوکونازول کاندیدا آلبیکنس جدا شده از بیماران مبتلا به کاندیدیوزیس براساس روش استاندارد ارزیابی حساسیت دارویی به روش رقت در آبگوشت انجام شد. براساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد زنیان می تواند رشد کاندیدا آلبیکنس را با مکانیسمی مشابه با فلوکونازول مهار نماید و می تواند به عنوان یک عامل ضدقارچ به ویژه همراه با فلوکونازول تجویز شود.

توکسوپلاسما ممکن است ایجاد آسیب در جنین و از انگل های فرصت طلب در بیماران با ایمنی سرکوب شده می باشد. استفاده از روش های مولکولی برای تشخیص بیماری حساس تر از روش های سرولوژیک است. استفاده از روش PCR-ELISA حساسیت و ویژگی بالا، زمان تشخیص توکسوپلاسموزیس نیز سریع تر است. در این پژوهش از روش PCR-ELISA با استفاده از قطعه DNA RE، برای تشخیص توکسوپلاسموزیس به کار رفت. از مزایای این روش حساسیت و اختصاصی بودن و در نهایت تشخیص سریع توکسوپلاسموزیس می باشد.
در این مطالعه از روش کمی PCR-ELISA برای تشخیص توکسوپلاسموزیس در 15 سر رت استفاده شد. بدین منظور PCR-ELISA برای تشخیص سریع توکسوپلاسموزیس راه اندازی شد. در این روش آغازگرهای اولیگونوکلئوتیدی برای هدف گیری ژن RE مربوط به تاکی زوئیت به طول 138 جفت باز انتخاب شده و برای تکثیر DNA توکسوپلاسما گونده ای، از فرایند PCR و نشاندار کردن همزمان محصول به دست آمده از آن با دیگوکسی ژنین استفاده شد. قطعه نشاندار شده با DIG، با پروب اولیگونوکلئوتید بیوتینیله شده اختصاصی هیبرید می شود و سپس به استرپتاودین پوشش دار شده در بلیت اضافه می شود. هیبرید DNA-DNA ایجاد شده با اضافه کردن آنتی بادی ضد دیگوکسی ژنین کنژوگه شده با پراکسیداز و با روش کلریمتری قابل شناسایی است.
با استفاده از سیستم PCR-ELISA، ژن RE توکسوپلاسما گونده ای در مدت 4 ساعت و با حساسیت بالا مورد شناسایی قرار گرفت. در ضمن آزمایش هایی برای بررسی حساسیت روش به کار برده شده، انجام گرفت و منحنی استاندارد مربوط به حساسیت روش نیز رسم شد. DNA توکسوپلاسما پس از 4 ساعت قابل شناسایی است و در این روش عوامل دیگر دخالت ندارند؛ بنابراین فقط این انگل تکثیر و شناسایی می شود.
کارایی PCR-ELISA ارزیابی شد و ارزیابی ها نشان داد که از مزیت های این روش سریع، حساس، مطمئن و ساده بودن آن است؛ بنابراین می توان از آن به عنوان یک روش تشخیصی استفاده کرد.