مجله سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال بیست و ششم شماره 4 (پیاپی 104، زمستان 1387)

مطالعات مختلف نشان داده ند که کودکان و نوجوانان شهری به طور معنی داری از جهت قد و وزن در وضعیت بهتری قرار دارند. بررسی تغییرات اختلاف قد و وزن ساکنین شهری و روستایی در طول زمان موضوعی است که از دیرباز مورد توجه قرار بوده است. مطالعه حاضر ضمن بررسی اختلاف این شاخصها در پسران و دختران شهری و روستایی، به مقایسه این اختلاف بین سالهای 69-70 و 1378 می پردازد.
با استفاده از اطلاعات دو طرح ملی «بررسی سلامت و بیماری» سالهای 1369-70 و 78 ضمن بررسی اختلاف رشد پسران و دختران 2-18 ساله شهری و روستایی، به مقایسه این اختلاف بین دو مطالعه پرداخته شده است.
در همه سنین و در هر دو جنس میانه قد و وزن شهری ها بیشتر از همتایان روستایی خود بوده است. همچنین اختلاف قد و وزن پسران و دختران شهری و روستایی حاصل از مدل سازی ها به طور معنی داری در مطالعه دوم نسبت به مطالعه اول افزایش داشته است. اختلاف میان وزن دختران و پسران شهری و روستایی به طور متوسط در مطالعه دوم به ترتیب 0.151 و 0.191 کیلوگرم افزایش یافته است (P<0.0001). در مورد قد این افزایش اختلاف برای پسران و دختران به میزان برابر و حدود 0.1 سانتی متر بوده است (P<0.0001). اگر چه اندازه نسبی این افزایش ها فقط بین %0.2 تا %1 متغیر بوده است.
هر چند ساکنین شهری از نظر شاخصهای قد و وزن بلندتر و سنگین تر بوده اند، ولی اختلاف رشد آنها با ساکنین روستایی در طول دوره مطالعه تغییر محسوسی نکرده است.

اگر چه برخی مطالعات در رابطه با ارزیابی عوامل روانی اجتماعی اثر گذار بر فعالیت جسمانی انجام گردیده است ولی پایایی و روایی ابزارهای بکار رفته اندازه گیری نشده است. هدف پژوهش حاضر تحلیل سوالها و تحلیل عاملی پرسشنامه های عوامل روانی اجتماعی اثر گذار بر فعالیت جسمانی و ساخت مقیاس های معتبر و استاندارد در بین دختران نوجوان ایرانی بوده است.
در این مطالعه، 512 دانش آموز دختر دبیرستانی کلاس های اول و دوم از 12 دبیرستان دولتی در منطقه 10 آموزش و پرورش تهران بصورت تصادفی انتخاب شدند. مقیاس های بکار رفته در این پژوهش با استفاده از سازه های تئوری شناختی اجتماعی بندورا و مدل (TTM) پروجاسکا و دیکلمنته طراحی شده بودند. بر اساس تحلیل سوالهای پرسشنامه های عوامل روانی اجتماعی همه سوالها با نمره کل همبستگی معنی داری داشتند. بر اساس تحلیل عاملی از طریق تحلیل مولفه های اصلی و تحلیل موازی نشان داد که مقیاس خود کارآمدی حاوی یک عامل، این عامل برای %55 واریانس در سوالات محاسبه شده بود، مقیاس حمایت اجتماعی شامل دو عامل: حمایت خانواده و حمایت دوست، این دو عامل برای %52 واریانس در سوالات محاسبه شده بود، مقیاس تعادل تصمیم گیری، شامل دو عامل: منافع فعالیت جسمانی و موانع فعالیت جسمانی، این دو عامل برای %52 واریانس در سوالات محاسبه شده بود، مقیاس استراتژی های تغییر حاوی یک عامل واریانس %38 و مقیاس عوامل محیط نیز یک عامل با واریانس %50 بود. علاوه بر این، ضرایب آلفای کرونباخ (Cronbach’s alphas)، و پایایی بازآزمایی (test-retest) نشان دهنده اعتماد و پایایی نتایج فوق می باشد.
نتایج این پژوهش نشان داد که پرسشنامه های عوامل روانی اجتماعی اثر گذار بر فعالیت جسمانی را می توان در پژوهش های ارتقا سلامت و برنامه های آموزش فعالیت جسمانی نوجوانان دختر بکار برد.

مطالعه و بررسی آسیبهای ورزشی و شناخت عوامل ایجاد کننده- روش های درمان و برنامه ریزی جهت پیشگیری از آنها در ورزش حرفه ای امروزی از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است چرا که بروز این آسیبها سالیانه مخارج بسیار سنگینی را بر دوش باشگاه های ورزشی وارد می کند. تکواندو بعنوان یک ورزش رزمی پر تحرک و بدلیل ذات مبارزه ای و رقابتی آن احتمال بروز آسیب ورزشکار را بالا می برد و بدلیل اینکه در این ورزش حدود 90 درصد ضربات از طریق خم و راست شدن زانو به بدن حریف وارد می شود دور از ذهن نخواهد بود که زانو ها و بخصوص مفصل پاتلوفمورال نیز در معرض آسیب بیشتری قرار داشته باشد.
برای این منظور تعدادی از تکواندو کاران حرفه ای انتخاب شدند. این تکواندو کاران هیچگونه ضایعه حاد و یا دفورمیتی شدید در زانوی خود نداشتند. اطلاعات خام مربوط به انجام ورزش- اندازه گیری های مختلف محیط ران و دامنه حرکتی مفصل هیپ و مچ پا و نیز اطلاعات بدست آمده از انجام تستهای عملکردی و بالینی نوزادی هر فرد در یک پرسشنامه پنج صفحه ای جمع آوری شده و با استفاده از برنامه آماری SPSS با اطلاعات مشابه از افراد عادی غیر ورزشکار مقایسه و تجزیه و تحلیل گردید.
با توجه به تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات خام بدست آمده از زانو های چپ و راست دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار نتایج زیر بدست آمد: امتیاز ارزیابی مفصل P.F مربوط به پای راست ورزشکاران به طور معنی داری از امتیاز زانوی راست غیر ورزشکاران پایین تر بود (P.V=0.039) که این یافته استفاده بیشتر از پای راست و بالاتر بودن احتمال درگیری مفصل P.F راست را در ورزشکاران تکواندو تایید می کند. یافته جالب دیگر عدم وجود اختلاف معنی داری بین اندازه محیط ران در فواصل مختلف از خط مفصل زانوی دو گروه بود. با توجه به بار زیاد وارده به زانو ها حین ورزش تکواندو، ضعف عوامل اسکلتی نگهدارنده مفصلP.F حین خم و راست شدن زانو، به عنوان عامل زمینه ساز مهم در ایجاد P.F.P در ورزشکاران تکواندو کار محسوب می گردد.

در سالهای اخیر بیماری پریودنتیت مزمن با بیماری های قلبی- عروقی ارتباط داه شده است. فرضیه اینکه عفونتهای دهانی، مخصوصا پریودنتالی بطور بالقوه اثرات شدید سیستمیک ایجاد میکنند این روزها مورد توجه بیشتر قرار گرفته است.
در این مطالعه مورد شاهدی، گروه مورد (MI) از بین افراد 45-60 ساله که در یکی از بخشهای قلب یا اورژانس بیمارستانهای چمران و خورشید شهر اصفهان به علت سکته قلبی بستری شده بودند انتخاب شدند. گروه کنترل از میان افرادی که به سکته قلبی دچار نشده بودند انتخاب گردیدند و همه این افراد مورد معاینه کامل پریودنتالی قرار گرفتند. اطلاعاتی از قبیل سن، موقعیت اجتماعی، دخانیات و بیماری های قلبی از پرونده پزشکی و از راه مصاحبه حضوری بدست آمد. متغیرهای وابسته (Attachment Loss (AL و تعداد دندانهای از دست رفته به عنوان معرفهایی برای وضعیت بیماری پریودنتیت در این تحقیق مورد نظر قرار گرفت. مجموعا 56 نفر بر اساس رضایتنامه شخصی در این تحقیق شرکت کردند. مقایسه میانگین این دو متغیر در دو گروه با استفاده از آزمون t زوجی و به کمک نرم افزار SPSS 15 انجام شد.
یافته های پژوهش نشان داد که میانگین شاخص AL به ترتیب در گروه بیماران MI و در گروه سالم 3.11±1.05 و 2.46±0.85 و همچنین میانگین شاخص دندانهای از دست رفته به ترتیب در گروه بیماران MI و در گروه سالم 7.78±5.12 و 4.67±3.47 بدست آمد. آزمون آماری نشان داد که این تفاوتها در هر دو شاخص با P<0.05 معنی دار است.
بر اساس یافته های این مطالعه میتوان توصیه نمود که چنانچه افرادی با سن بالا در معاینات معمولی دندانپزشکی نشانه هایی از بیماری پریودنتال و چندین دندان از دست رفته را دارند، ممکن است که خطر ابتلای بیشتری به بیماری قلبی عروقی را داشته باشند.

بیماری آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن مفاصل می باشد که %1 افراد جامعه را درگیر می کند و در بسیاری از موارد به ناتوانی و در برخی موارد منجر به مرگ و میر بیماران می شود. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی سلنیوم در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و مقایسه آن با افراد سالم می باشد.
در56 بیمار دچار آرتریت روماتوئید (طبق معیارهای (ACR 1998 که به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان شهید مصطفی خمینی مراجعه کردند، مصاحبه و معاینه توسط روماتولوژیست صورت گرفت و فعالیت بیماری بر اساس DAS-28 و میزان ناتوانی با Global Functional Status (GFS) ارزیابی شد. سپس نمونه خون جهت آزمایشات CBC، ESR، CRP، RF و غلظت Selenium گرفته شد و بر روی گروه کنترل که از نظر سن و جنس مشابه بودند و بیماری آرتریت روماتوئید و یا بیماری التهابی نداشتند آزمایشات فوق نیز انجام شد.
میانگین سطح سلنیوم در بیماران آرتریت روماتوئید 90.76 میکروگرم در لیتر با انحراف معیار 31.22 و در گروه کنترل 92.21 میکروگرم در لیتر با انحراف معیار 48.65 بود. که اختلاف قابل توجهی در سطح سلنیوم بین دو گروه وجود نداشت (p=0.889). همچنین همراهی بین جنس، مدت بیماری، احساس ضعف، مدت خشکی صبحگاهی، میزان ناتوانی (GFS)، فعالیت بیماری، فاکتور روماتوئید و سطح سلنیوم وجود نداشت در حالیکه به ازای هر سال افزایش سن 0.865 میکروگرم در لیتر سلنیوم کاهش یافته بود.
در این بررسی رابطه ای بین بیماری آرتریت روماتوئید و فعالیت این بیماری و وجود فاکتور روماتوئید و سطح سرمی سلنیوم وجود نداشت. یافته های فوق نیز در برخی مطالعات دیده شده است و نیاز به بررسی بیشتر در این زمینه میباشد.

با افزایش سن تغییرات جزیی در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- تیروئید ایجاد می شود که ممکن است همراه با اختلال در عملکرد تیروئید بدون تظاهرات بالینی باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اختلال عملکرد تیروئید در حوالی یائسگی می باشد.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی است. در این مطالعه 100 نفر از زنان 40-60 ساله مراجعه کننده به درمانگاه زنان و کلینیک یائسگی بیمارستان قائم (عج) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در طی سال 1383 مورد مطالعه قرار گرفتند. نحوه نمونه برداری آسان بود و روش جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل اطلاعاتی در زمینه مشخصات دموگرافیک و علایم بالینی تکمیل شد. سپس آزمایشات هورمونی شامل LDL، TSH، T3، T3RU، T4 کلسترول، -HDLکلسترول و تری گلیسیرید (TG) درخواست شد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز و جهت بررسی آماری از جداول توزیع فراوانی و آزمونهای c2 و آزمون دقیق فیشر استفاده شد. p<0.05 از نظر آماری معنی دار تلقی گردید.
در زنان محدوده سن یائسگی مورد مطالعه فراوانی اختلال عملکرد تیروئید (اعم از پر کاری و کم کاری) در فرم بدون علامت %5 و در فرم آشکار %1 مشاهده گردید. درصد فراوانی هیپوتیروئیدی بدون علامت در گروه سنی 51-60 ساله %6.25 بود.افزایش TG در %13.64 بیماران با عملکرد طبیعی تیروئید و در %20 بیماران با کم کاری تیروئید بدون علامت مشاهده شد (P=0.743). افزایش –LDLکلسترول سرم در %22.73 افراد با عملکرد طبیعی تیروئید و %40 مبتلایان به کم کاری تیروئید بدون علامت دیده شد (P=0.001). در گروه مبتلا به هیپرتیروئیدی بدون علامت اختلال قاعدگی با جمعیت نرمال تفاوتی نداشت (p>0.05).
اختلال عملکرد تیروئید با علایم تحت بالینی در زنان میانسال افزایش دارد و با توجه به عوارض ناشی از عدم تشخیص و درمان این اختلالات، توصیه می شود بیماریابی برای اختلال کارکرد تیروئید از سنین حوالی یائسگی شروع شود.

بیماری سرم (serum sickness) واسکولیت ازدیاد حساسیتی تیپ 3 می باشد که متعاقب تجویز مواد آنتی ژنیک خارجی ایجاد می شود. در گذشته بیماری سرم اکثرا متعاقب آنتی توکسینهای اسبی ایجاد می شد. اما امروزه بیشترین عامل ایجاد کننده این بیماری، آلرژی دارویی خصوصا متعاقب مصرف آنتی بیوتیکهایی مانند پنی سیلین است.
بیست و هشت بیمار مبتلا به بیماری سرم که از فروردین 1384 لغایت شهریور 1386 در بیمارستان کودکان مفید بستری شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به سابقه و زمان تماس با مواد آنتی ژنیک و یافته های بالینی و پاراکلینیکی بیماران از طریق پرسشنامه جمع آوری شد و مورد ارزیابی قرار گرفت.
از تعداد 28 بیمار مورد مطالعه 17 نفر پسر و 11 نفر دختر بودند. از نظر سنی 24 بیمار 86) درصد) زیر 5 سال بودند. فاصله زمانی بین شروع علایم بالینی و زمان مصرف ماده آنتی ژنیک در 25 مورد (هشتادو نه درصد) بین یک تا سه هفته، در 2 مورد (هفت درصد) کمتر از یک هفته 4-3) روز) و در 1 مورد (چهار درصد) بیشتر از سه هفته (25 روز) بدست آمد. آرتریت در %36، تب در %75، آرترالژی در %85 و بثورات پوستی و آنژیوادم در همه موارد بیماران در زمان یا طول بستری مشاهده گردید. در این مطالعه شایعترین علت تک دارویی و چند دارویی ایجاد کننده بیماری سرم داروی فورازولیدون بود.
هر چند بیماری سرم با برنامه های منظم واکسیناسیون که استفاده از آنتی توکسینهای اختصاصی را محدود نموده بطور چشمگیری کاهش یافته، ولی اخیرا واکنش های شبه سرم متعاقب مصرف دارو ها بخصوص فورازولیدون بطور شایع مشاهده می گردد. با توجه به این فراوانی، توصیه می گردد که از مصرف بی رویه فورازولیدون در کودکان خودداری گردد.

درد شکم در کودکان یکی از علل شایع مراجعه به اورژانس است یکی از شایعترین علل ایجاد کننده درد شکم در اطفال آپاندیسیت حاد می باشد. سیر آپاندیسیت حاد در کودکان سریعتر از بالغین است و علایم بالینی در این افراد کمتر تیپیک است. گرفتن شرح حال در کودکان مشکل بوده و همکاری لازم جهت انجام معاینه بالینی ندارند و هیچ تست تشخیصی به طور دقیق نمی تواند آپاندیسیت را در همه موارد مشخص کند. هدف از این مطالعه بررسی دقت تشخیصی یک سیستم نمره بندی به نام Modified Alvarado Score در تشخیص آپاندیسیت حاد در کودکان ایرانی می باشد.
مطالعه بر روی 300 کودک با 4 تا 12 ساله طی سالهای 1384 و 1385 که با درد حاد شکم مراجعه نموده بودند، انجام شد. MAS از روی متغیر های کلینیکی بیماران محاسبه شد. بر اساس MAS بیماران به دو گروه تقسیم شدند گروه اول بیمارانی که نمره MAS آنها کمتر از 7 بود و شامل 147 مورد از بیماران 49) درصد) بود. گروه دوم MAS آنها بزرگتر یا مساوی 7 بود که شامل 153 مورد از بیماران معادل 51) درصد) می باشد. اطلاعات بیماران و گزارش پاتولوژی آنها استخراج و در پرسشنامه های مخصوص ثبت شد. نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار آماری SPSS12 تحلیل شد.
از میان 300 کودک مورد مطالعه که با شک به آپاندیسیت حاد تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند. 269 مورد (89.6%) در بررسی پاتولوژیک آپاندیسیت حاد داشتند. از میان بیمارانی که MAS آنها پایین تر از 7 بود 147) مورد) 124 مورد تشخیص آپاندیسیت حاد پاتولوژیک ثابت شد (معادل 84.35 درصد). و از میان بیمارانی که MAS آنها بزرگتر یا مساوی 7 بود 153) مورد)، 145 مورد تشخیص آپاندیسیت حاد پاتولوژیک آنها به اثبات رسید (94.77%). بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری از لحاظ تشخیص آپاندیسیت حاد بر اساس MAS وجود نداشت.
طبق این مطالعه حساسیت MAS در تشخیص آپاندیسیت حاد 53.9 درصد و اختصاصیت آن 74.19 درصد می باشد که نشان می دهد سیستم MAS به تنهایی در تشخیص آپاندیسیت حاد در بیماران ایرانی سنین اطفال موثر نمی باشد و به عنوان یک ملاک قطعی نمی تواند مورد ارزیابی قرار گیرد.

استافیلوکوک طلایی یکی از مهمترین عوامل میکروبی ایجاد کننده عفونت خطیر در انسان است. مصرف بی رویه وانکومایسین به عنوان خط اول درمان عفونتهای ناشی از این ارگانیسم سبب افزایش ایجاد استافیلوکوک و انتروکوکهای مقاوم به وانکومایسین به عنوان یک معضل مهم بهداشتی، شده است. توصیه های مجامع بین المللی جهت کنترل عفونت بیمارستانی در مورد سیاست گذاری مصرف وانکومایسین در مراکز بهداشتی درمانی به منظور جلوگیری از ایجاد و گسترش موارد استاف طلایی و انتروکوک مقاوم به وانکومایسین میباشد. هدف این مطالعه تعیین حساسیت استافیلوکوکهای طلایی جدا شده از نمونه های بالینی از بیماران بستری در بیمارستان با استفاده از روش E-Test در جهت تعیین روش درمانی مناسب اولیه می باشد.
در این مطالعه که به صورت توصیفی تحلیلی طراحی شده، تاثیر 14 آنتی بیوتیکی مختلف با روش E-Test بر روی استافیلوکوکهای به دست آمده از نمونه های بالینی بیمارستانی در بیمارستان الزهرای اصفهان، مورد بررسی قرار گرفت. کنترل کیفی با استفاده از استافیلوکوک ATCC29213 انجام شد. اطلاعات پس از ویرایش و ورود به رایانه توسط نرم افزار SPSS نسخه 13 و WHOnet 5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
این مطالعه بر روی 72 بیمار انجام گرفته که 25 نفر زن و بقیه مرد می باشند. بین جنس بیماران و محل جدا سازی ارگانیسمها رابطه معنی دار آماری وجود نداشت ولی در مورد بخش بستری و میزان مقاومت، بیشترین مقاومت در بخشهای ICU و جراحی (p<0.05) دیده شد. بیشترین حساسیت به وانکومایسین (%93.5) و پس از آن ریفامپین (%87) و آمیکاسین (%71.4) می باشند. بیشترین مقاومت به داکسی سیکلین و اگزاسیلین با %75 می باشد و سپس کوتریموکسازول وافلوکساسین با %69 مقاومت در رتبه بعدی قرار دارند.
به علت استفاده بی رویه از آنتی بیوتیکها، به خصوص در بیمارستانها و بخشهای جراحی و ICU، مقاومت باکتری خطرناک و بالقوه کشنده ای مانند استافیلوکوک طلایی بالا است و هم اکنون فقط دارو های معدودی مانند وانکومایسین وجود دارند که این باکتری را می توانند پوشش دهند.

امروزه مفهوم های متفاوتی بعنوان نشانه کیفیت ارایه خدمات بهداشتی- درمانی بکار می روند. بررسی میزان رضایتمندی بیماران، ابزار مفیدی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. تعیین میزان رضایتمندی بیماران از پزشکان عمومی شهر قم و عوامل موثر بر آن که در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته، می تواند بعنوان یک ابزار ارزشمند به منظور شناسایی وضعیت فعلی کیفیت خدمات ارایه شده از دیدگاه بیماران و تنظیم راهکار های مناسب جهت ارتقا آن مورد استفاده قرار گیرد.
این تحقیق کاربردی- میدانی به روش Cross-sectional انجام شد. در این مطالعه 1200 بیمار مراجعه کننده به پزشکان عمومی شاغل در 60 مطب شهر قم در زمستان 84 و بهار 85 با استفاده از پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور آنالیز داده ها ضریب همبستگی اسپیرمن و تست های Kruskal-Wallis و مقایسه های چندگانه مورد استفاده قرار گرفت.
با انجام محاسبات میانه درصد رضایتمندی %88 بدست آمد. بیشترین میزان رضایتمندی در محور ویژگی های مربوط به پزشک، از میزان توجه به صحبت های بیمار و طرز برخورد پزشک و بیشترین میزان نارضایتی از زمان اختصاص یافته برای ویزیت بود. بین میزان رضایتمندی و سن، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل، شغل و قومیت بیمار، همچنین سن، جنس و سابقه کار پزشک و نوع مطب و ساعات و روز های فعالیت آن رابطه معناداری یافت شد.
با توجه به اینکه میزان رضایت واقعی کمتر از میزان بدست آمده می باشد، با اختصاص مدت زمان بیشتر برای ویزیت، داشتن امکانات رفاهی بیشتر در مطب و نیز نظارت دقیقتر بر ویژگی های منشی می توان این میزان را افزایش داد.

پس از اجرای برنامه موفق کنترل و درمان عفونت های حاد گوارشی و گاستروانتریت های ناشی از آن، عفونت های حاد تنفسی و بخصوص پنومونی، بعنوان مهمترین علت عفونی مرگ و میر کودکان در کشور های در حال توسعه طی سال های اخیر محسوب می گردد.تشخیص پنومونی عمدتا یک تشخیص بالینی است که بر اساس چهار معیار شامل یافته های بالینی، اپیدمیولوژی، رادیولوژی و آزمایشگاهی روتین به سه دسته پنومونی باکتریال، ویرال و آتی پیک قابل تقسیم می باشد بطوری که در هر مورد بر اساس خصوصیات مربوط به آن پنومونی، تشخیص احتمالی داده شده و درمان مربوطه انجام می شود.شناخت صحیح و دقیق پزشکان از چگونگی تشخیص و نحوه درمان بموقع این بیماری مهم در کودکان بدون صرف هزینه های اضافی می تواند در جلوگیری و کاهش میزان مرگ و میر و موربیدیتی آن نقش اساسی بازی نماید.

بازال سل کارسینوما (BCC)؛ شایعترین نئوپلاسم پوستی مهاجم بدخیم است که منشا آن از سلولهای اپی تلیال می باشد و از سلولهایی مشابه با سلولهای لایه بازال اپیدرم و ضمایم آن تشکیل شده است.%95 افراد مبتلا به 40 BCC تا 79 سال سن دارند و افراد جوانتر به ندرت دچار آن می شوند. در این مطالعه مرد 22 ساله ای با پوست تیپ II معرفی می شود که به دنبال تروما دچار زخم و متعاقبا BCC در همان محل شده است.

ترومبوآنژئیت اوبلیتران (Thromboangiitis Oblitrans) TAO یا بیماری برگر با انسداد سگمنتال و التهاب در شریانهای متوسط و کوچک و ورید های سطحی مشخص می شود. این بیماری بیشتر در مردان 50-20 سال رخ داده و ارتباط تنگاتنگ با مصرف تنباکو دارد. TAO در سراسر جهان دیده می شود اما پراکندگی آن در آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه به مراتب بیشتر از اروپا و آمریکای شمالی است. روش های درمانی TAO و پاسخ این بیماری به روش های درمانی رایج، محدود بوده و عود بیماری شایع می باشد. مطالعات اخیر نشان داده که آنژیوژنز راه حلی جدید و موثر برای این دسته از بیماران می باشد در مطالعه حاضر، سلولهای بنیادی تهیه شده از خون محیطی پس از تحریک مغز استخوان با (Granulocyte-Colony Stimulating Factor) G-CSF، در درمان بیماری برگر استفاده گردیده و میزان تاثیر آن ارزیابی شده است.
مطالعه حاضر به روش تجربی (Experimental) و از نوع قبل و بعد می باشد. در این مطالعه سه بیمار مبتلا به برگر با درد در حال استراحت و زخم اندام، که به درمان های اولیه طبی و جراحی پاسخ مناسب نداده، کاندید دریافت سلولهای بنیادی اتولوگ شدند. برای هر بیمار G-CSF نوترکیب به صورت زیرجلدی با دوز 5 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم، روزانه تجویز شد. تا سلولهای Stem یا پیش ساز (Progenitor Cells) از مغز استخوان رها شوند. سلولها در روز هفتم از خون محیطی جمع آوری و در نقاط متعدد و مشخص از عضلات اندام تحتانی درگیر، تزریق شدند.
در طول مطالعه، مهمترین یافته ها عبارتند از: بهبود آشکار در اندازه زخم در مورد اول و سوم و بهبود کامل در مورد دوم. دمای سطحی دیستال اندام مبتلا 1 تا 1.5 درجه سانتیگراد افزایش داشت. اشباع اکسیژن عروقی (O2 Saturation) در مورد اول %17، در مورد دوم %11 و در مورد سوم %4 افزایش یافت. پالس اکسی متری از میزان غیرقابل بررسی در اندام مبتلای هر سه مورد تا میزان قابل توجهی در دو مورد افزایش یافت. محدودیت مسافت طی شده در هر سه مورد از بین رفت. شواهد رادیولوژیک به نفع تشکیل عروق کولترال در اندام تحتانی درگیر بود.
این مطالعه Pilot نشان می دهد که تزریق سلولهای بنیادی خون محیطی به بیماران برگری که پس از تحریک مغز استخوان با G-CSF به دست می آیند، روش درمانی موثر، در دسترس و قابل انجام و بدون عارضه جانبی خاص می باشد.

دیر زمانی است که این مطلب در تمام محافل پزشکی جهان مورد بحث و تفسیر قرار دارد که در برابر بیماری های خطرناک و مهلک از جمله سرطان ها باید به بیمار حقیقت را گفت یا نه؟بسیاری از پزشکان به پیروی از سوگند نامه بقراط طرفدار حفظ امید در بیماران هستند؛ حتی هنگامی که چنین کاری به معنای مخفی کردن حقیقت باشد.نظر بقراط آن بود که پزشکان باید با فاش نکردن وضعیت حال و آینده بیمار باعث جلوگیری از تشویش خاطر و دلواپسی او شوند؛ چرا که حتی بیان کمی او واقعیت امید بیمار و اراده او برای زیستن را بر باد خواهد داد.اما این شیوه به علت تقاضاهای بیشمار بیماران برای اطلاع از واقعیت به منظور برنامه ریزی های آینده شان از حدود نیم قرن قبل دچار دگرگونی شده و در بسیاری از کشور های جهان دانستن حقیقت را حق مسلم بیمار می دانند.