مجله پژوهش پرستاری ایران
پیاپی 8-9 (تابستان 1387)

رعایت استقلال یکی از ن یازهای اساس ی ب یماران بوده و پر ستاران نقش منحصر به فرد ی در برآورده نمودن ای ن نیاز دارند. هدف این مطالعه بررسی دیدگاه بیماران در مورد رعایت استقلال آنان طی مراقبتهای پرستاری میباشد. در یک مطالعه توص یفی- تحلیلی 187 ب یمار بستری در سه بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبری ز با روش در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای که رعا یت استقلال ب یماران در دو بعد میزان اطلاعات داده شده به ب یماران و م یزان مشارکت دادن ب یماران در فرا یند تصم یمگیری های درمان ی را م یسنجید استفاده گرد ی د. تجزی ه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون منویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام گرفت. اکثر ب یماران معتقد بودند که پرستاران استقلال آنان را در دو بعد میزان اطلاعات داده شده به آنان و می زان مشارکت دادن آنان در فرا یند تصم یمگیری های درمان ی در حد ضع یفی رعا یت م ینمایند. همچن ین، مشخص شد که بین ادراک از وضعیت سلامت ی، م یزان ن یاز به اقدامات پرستار ی و سن بیماران با م یزان گزارش آن ها از م یزان رعا یت استقلال شان ارتباط وجود دارد. نتیج هگیری: بیماران اعتقاد دارند که استقلال آن ها طی مراقبت های پرستار ی به خوب ی رعا یت نم یگردد و با افزا یش نیاز ب یماران به مراقبت های پرستار ی دیدگاه آن ها در مورد م یزان رعایت استقلالشان بهبود می یابد. آموزش کادر پرستار ی در مورد اهمیت رعایت استقلال بیماران در مراقبتهای پرستاری توصیه میگردد.

بکاربری تحقیق حلقه پیوند بین پژوهش و عملکرد بالینی است که ارائه مراقبت با کیفیت را ترویج می دهد. عملکرد مبتنی بر تحقیق یکی از معیار های اصلی است که نشان می دهد پرستاران یافته های تحقیق را به کار گرفته و مراقبت های بهداشتی ارائه شده بر گرفته از یافته های کسب شده از تحقیقات دقیق علمی است. علی رغم افزایش برونداد تحقیقات استفاده ازآنها توسط پرستاران در عمل موازی با افزایش کمی تحقیقات پرستاری پیش نرفته و زمان آن رسیده که توجه پرستاری بیشتر به قدرت بخشیدن بخش دیگری از طیف تحقیق یعنی به کارگیری نتایج تحقیق در امر مراقبت معطوف گردد. هدف از این مطالعه مروری، توصیف راهبرد های مورد استفاده در توسعه عملکرد مبتنی بر تحقیق در پرستاری است.
در این مطالعه با استفاده از جستجوی منظم نتایج گزارشات پایان نامه ای و مقالات منتشر شده پیرامون بکارگیری نتایج تحقیق و عملکرد مبتنی بر شواهد در پرستاری طی یک دهه اخیر جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعات با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی ISI، CINAHL و MEDLINE که حد وسیعی از مجلات و مطالب منتشر شده را ایندکس می کند بدست آمد. مطالعات منتشر شده فارسی زبان نیز با جستجو در پایگاه اطلاعاتی علمی «SID» یافت شد. از بین حجم زیادی از مطالعات دریافت شده، 51 مطالعه که مطالبی پیرامون راهبرد های توسعه عملکرد مبتنی بر تحقیق در پرستاری را دارا بودند در این بررسی انتخاب شدند.
بر اساس نتایج حاصل از مطالعات انتخابی و توجه به مفاهیم کلیدی مطرح شده در آنها راهبرد هایی بر اساس مدل های به کار گیری نتایج تحقیق و دو مفهوم اصلی پذیرش و آمایش توصیه شده است که اجرای آن بکارگیری نتایج تحقیق در پرستاری را امکان پذیر می سازد.
رسیدن به موفقیت عملکرد مبتنی بر تحقیق با وجود محیط فراگیر، حامی خلاقیت و برانگیزاننده که منابع کافی را در اختیار داشته و به عملکرد افراد ارزش می نهد امکان پذیر می باشد. دسترسی به نتایج تحقیقات معتبر، داشتن کفایت و شایستگی در انتقال و استفاده از نتایج در عملکرد، و ایجاد بافت حمایتی که ایجاد کننده جو خلاق و ذهنیت تحقیقی در سازمان باشد از ملزومات اجرایی شدن فرایند عملکرد مبتنی بر تحقیق در پرستاری است.

کیفیت بالای زندگی کاری به عنوان شرط و پیش زمینه اساسی توانمندسازی منابع انسانی مورد نیاز سیستم مراقبت بهداشتی شناخته شده است. بهره وری پرسنل پرستاری عامل مهمی در موفقیت سازمان است. چنانچه ارتباط بین کیفیت زندگی کاری با بهره وری مشخص شود مدیران می توانند با بالا بردن کیفیت زندگی کاری زمینه بهره وری پرسنل را فراهم آورند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی کاری با بهره وری پرسنل می باشد.
این پژوهش مطالعه ای مقطعی، از نوع همبستگی است که دو متغیر کیفیت زندگی کاری و بهره وری با استفاده از ابزار پژوهشگر ساخته همراه با متغیرهای دموگرافیک مورد بررسی قرار گرفت. جامعه پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می دادند که 360 نمونه تصادفی از بین آنها گرفته شد. روش جمع آوری داده ها خودگزارشی بودند. پرسشنامه کیفیت زندگی کاری با 45 سوال در مقیاس لیکرت و پرسشنامه بهره وری با 25 سوال در مقیاس لیکرت ساخته شد. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از spss نسخه 11.5 مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان دادند از نظر 31.9% واحدهای مورد پژوهش بهره وری آنها در سطح متوسط قرار دارد وکمتر از یک دهم آنها بهره وری خود را مطلوب گزارش نموده اند. هم چنین از نظر 41.9% واحدهای مورد پژوهش کیفیت زندگی کاری آنها در سطح متوسط قرار دارد و تنها یک دهم آنها کیفیت زندگی کاری خود را مطلوب گزارش نموده اند. آزمون پیرسون ارتباط معناداری را بین بهره وری و کیفیت زندگی کاری فرد نشان داد 0.357 r = (p<0.001) با توجه به آنکه تنها حدود یک دهم واحدهای مورد پژوهش بهره وری و کیفیت زندگی کاری خود را در سطح مطلوب برآورد نموده اند، بنابراین مدیران می توانند با اتخاذ راهکارهای مناسب کیفیت زندگی کاری و مؤلفه های مهم کیفیت زندگی کاری پرستاران را ارتقاء داده و شرایط لازم جهت بهبود کیفیت ارائه خدمات وبهره وری پرستاران را فراهم سازند.

بیماری های ایسکمیک قلب، شایعترین بیماری های قلبی و مهم ترین علت مرگ ومیر در تمام دنیا می باشد که بر روی کیفیت زندگی مبتلایان تاثیر می گذارد. این بیماری مشکلات زیادی را برای بیماران و هزینه ی بالایی را برای جامعه به دنبال دارد و از طرفی اغلب مطالعات کیفیت زندگی عمومی را بررسی کرده بودند. این مطالعه به منظور تعیین کیفیت زندگی عمومی و اختصاصی مبتلایان به بیماری های ایسکمیک قلب مراجعه کننده به مراکز درمانی کاشان در سال 1386 انجام شد.
این مطالعه از نوع مقطعی است که در کلیه ی مراجعین به مراکز درمانی(500 نفر) که براساس نتایج آنژیو گرافی، درگیری عروق کرونر و یا براساس معیارهای کلینیکی و پاراکلینیکی تشخیص قطعی انفارکتوس داشته و یا کسانی که سابقه عمل های جراحی باز یا بسته فلبی داشتند و در حال حاضر تحت مراقبت و درمان قرار گرفتند انجام شد. ابزار گرد آوری داده ها برای کیفیت زندگی عمومی فرم کوتاه 36 (SF-36) و برای کیفیت زندگی اختصاصی از پرسشنامه یا شاخص آنژینی سیتل (SAQ) استفاده شد. داده های بدست آمده با شاخص های توصیف و با تست کای دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد میانگین سنی افراد 5/12 ± 5/60 سال بود. از 500 بیمار 8/ 55 درصد آن ها مرد بودند. بیشتر بیماران سابقه سکته قلبی قبلی دلشتند. اکثر بیماران کیفیت زندگی متوسط و خوب داشتند. بیمارانی که تحت CABG قرار گرفته بودند کیفیت زندگی بهتری نسبت به PTCA داشتند. میانگین کیفیت زندگی عمومی براساس فرم کوتاه 24 ± 5/112 یعنی در سطح خوب و براساس شاخص آنژینی سیتل 14/9 ± 8/59 یعنی در سطح خوب بود. عوامل موثر بر کیفیت زندگی شامل بیماری های زمینه ای، بیماری قلبی، سن بالا، عدم آموزش کافی، تحصیلات، دفعات سکته قلبی و جنسیت بود.
سطح کیفیت زندگی عمومی و اختصاصی در بیماران خوب ارزیابی شدند امادر بیماران سکته قلبی و آنژینی بهتر از بیمارانی بود که تحت ترمیم عروق کرونر قرار گرفته بودند.. همچنین لزوم توجه بیشتر و دادن آموزش کافی به بیماران سن بالا، دارای بیماری های زمینه ای و نوع بیماری های قلبی، دفعات سکته قلبی بیشتر و خانم ها را نشان می دهد.

فرسودگی شغلی سندرمی است که با ایجاد تصور منفی از خود، نگرش منفی نسبت به شغل و احساس عدم ارتباط با مددجو، به افت شدید کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی می انجامد. بخش بهداشت و درمان یکی از مهمترین حوزه های توسعه پایدار در جوامع بشری است که نیازمند درمانگران سالم، شاداب و با انگیزه کاری بالا می باشد. ازجمله درمانگران این بخش کادر پرستاری بیمارستانها می باشند که شاغلین در بخش خصوصی این مراکز معمولا پس از مواجه شدن با انبوهی از مشکلات و استرسهای شغلی در محیط کار، فرسوده می شوند. پژوهش حاضر به منظور بررسی عوامل مؤثر بر فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش خصوصی انجام شده است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که جامعه مورد مطالعه را 505 پرستار بیمارستانهای توس، پاستورنو، لاله، تهران کلینیک و کسری تهران تشکیل می داد. پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، مقیاس عوامل فرسودگی آور شغلی در پرستاری و مقیاس فرسودگی شغلی مسلاچ جهت جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. داده ها توسط آزمونهای آماری و نرم افزار spss مورد ارزیابی قرار گرفت.
میزان فرسودگی شغلی در حیطه واماندگی عاطفی 6،36% واماندگی عاطفی در سطح زیاد، در حیطه مسخ شخصیت 1،81% از جامعه مورد مطالعه مسخ شخصیت زیاد و در حیطه احساس عدم کفایت 23.63% احساس کفایت کم داشتند. مهمترین عامل اصلی ایجاد کننده فرسودگی شغلی در پرستاران شاغل در مراکز خصوصی شامل عدم تناسب حقوق و کارانه دریافتی با میزان کار انجام شده و سختی آن تعیین گردید.
با توجه به نتایج این پژوهش واهمیت شغل پرستاری، رفع موانع و مشکلات ایفای نقش پرستاران از جمله مسائل اقتصادی، اجتماعی، مدیریتی و... حائز اهمیت بوده و لازم است مسوولین با پیگیری ها و ارائه راه کارهای لازم در جهت مناسب سازی شرایط محیطی، اقتصادی، پرسنلی و مدیریتی این پرستاران با توجه به حجم و تعداد بالای بیماران این مراکز آنان را یاری دهند.

بیماری های قلبی و عروقی، عوارض، ناتوانایی ها و مرگ و میر ناشی از آن هر ساله در ایران رو به افزایش است. طراحی و بکارگیری مدلهای بومی یکی از مهم ترین راهبردهایی است که می تواند در کنترل این عوارض تاثیر بسزایی داشته باشد. مدل بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیمار حاصل تحقیق کیفی و بومی است، که در این پژوهش مورد ارزشیابی قرار گرفته است. تعیین تاثیر بکارگیری مدل بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیماربر میزان رضایت مندی و اضطراب بیماران مبتلا به اختلالات عروق کرونر می باشد.
در این مطالعه نیمه تجربی 60 بیمار مبتلا به اختلالات عروق کرونر در گروه مداخله و 50 بیمار در گروه شاهد و 5 مدیره پرستاری و 5 پرستار که بصورت مبتنی برهدف انتخاب شده بودند شرکت کردند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های اضطراب اشپیل برگر و سنجش رضایت مندی بیماران استفاده شده است. داده ها مربوط به تعیین و مقایسه میزان اضطراب در دو گروه در قبل از بکارگیری مدل و یک ماه، سه ماه و شش ماه بعد از مداخله جمع آوری گردیده و اطلاعات مربوط به تعیین و مقایسه سطح رضایتمندی بیماران قبل و بعد از مداخله نیز جمع آوری گردید. مداخله شامل یک بسته برنامه ریزی شده مبتنی بر مدل بهینه سازی فرهنگ سازمانی در راستای نهادینه سازی آموزش به بیمار در پرستاران و مدیران پرستاری در ابعاد فرآیند برقراری ارتباط موثر، تصمیم گیری مشارکتی، هدف گذاری، برنامه ریزی، اجرا و ثبت، نظارت و کنترل و افزایش انگیزه بود. داده ها با استفاده از نرم افزار Spss 15 و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس اندازه های تکراری و آزمونهای آماری من ویتنی و آزمون فریدمن تجزیه و تحلیل شدند.
داده ها نشان داد، اضطراب بیماران در گروه شاهد، قبل و بعد از بکارگیری الگوی بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیمار به ترتیب 74/58 و 36/54 و در گروه مداخله نیز به ترییب 81/58 و 15/30 بوده و آزمون آماری تی مستقل اختلاف معنی داری را بین تفاوت میانگین های اضطراب دو گروه نشان داد (P<0.0001)، و همچنین رضایت بیماران در گروه شاهد، قبل و بعد از بکارگیری الگوی بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیمار به ترتیب 88/24 و 7/26 و در گروه مداخله نیز به ترییب 83/23 و 57/52 بوده و آزمون آماری من ویتنی اختلاف معنی داری را بین تفاوت میانگین های اضطراب دو گروه نشان داد(P<0.0001).
با توجه به اثربخشی و قابل اجرا بودن الگوی بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیمار، بکارگیری این مدل موجب انگیزش و تغییر رفتار پرستاران در جهت جدی گرفتن امر آموزش به بیمار و تعهد و مسئولیت پذیری بیشتر آنها نسبت به این مسئولیت مهم گردیده است. لذا این مدل می تواند بعنوان یک راهبرد عملی برای نهادینه کردن آموزش به بیمار در پرستاری بکار گرفته شود.

هم اکنون والد عنصر اجتناب ناپذیر مراقبت از کودکان بستری است. لذا اهمیت ارتباط پرستار با والد امری بدیهی است اما شناخت کافی در مورد ماهیت این ارتباط مبتنی بر تجارب پرستار و والد در بخشهای داخلی کودکان در دسترس نیست. هدف از این مقاله تبیین تجربیات والدین و پرستاران از ارتباط با یکدیگر در محیط بیمارستان طی مراقبت از کودک بود.
مطالعه یک مطالعه کیفی از نوع آنالیز درون مایه ای استقرایی 6 مرحله ای بود. شرکت کنندگان در پژوهش را 14 مادر دارای کودک مبتلا به بیماری مزمن بستری در بخش و 10 پرستار کارشناس که از این کودکان مراقبت میکردند، تشکیل میدادند. اطلاعات با استفاده از مصاحبه های عمیق چهره به چهره جمع آوری شد.
آنالیز درون مایه ای داده ها نهایتا 5 تم نشان دهنده ماهیت تجربه پرستاران و والدین از ارتباط را آشکار ساخت. این پنج تم شامل در حاشیه قرار گرفتن ارتباط با والد و کودک،، محدود کردن اطلاع رسانی به والدین، عبرت آموزی والد و پرستار از ارتباط، حمایت روحی غیررسمی بین والدین و عوامل در حاشیه قرار گرفتن ارتباط می باشد. مطالعه حاضر نشان داد که کمبود وقت و حجم زیاد کار ناشی از عدم تعادل منابع انسانی با نیازها و هم چنین مهارت ناکافی پرستاران در برقراری ارتباط و ماهیت ارتباط پزشک-پرستار سبب در حاشیه قرار گرفتن ارتباط با والدین شده بود.
مطالعه حاضر نشان داد که کمبود وقت بدلیل کمبود تعداد پرستار به بیمار و هم چنین مهارت ناکافی پرستاران در برقراری ارتباط سبب در حاشیه گذاشتن ارتباط با والدین و متعاقبا عدم تامین نیازهای حمایتی و اطلاعاتی والدین شده بود. حال که حضور مداوم والدین بر بالین کودک، تماس مداوم و مکرر کادر درمان علی الخصوص پرستاران با والدین را غیرقابل اجتناب نموده است توجه به زیرساختهای ضروری آن از جمله توسعه مهارتهای ارتباطی پرستاران با فراهم کردن آموزش ضمن خدمت و مدلهای نقش در این زمینه از اهمیت حیاتی برخوردار است.

تدابیر مربوط به کنترل درد یکی ازاقدامات پرستاری و جزء وظایف آنان است. هدف مطالعه حاضر بررسی مشکلات پرستاران در به کار گیری روش های کنترل درد غیر دارویی در کودکان می باشد.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که در سال 1384 در بیمارستانهای منتخب شهرستان ساوه با کلیه پرستاران شاغل در بخشهای اطفال، اورژانس کودکان و مراقبتهای ویژه نوزادان(30 نفر) به روش تمام شماری انجام شد.ابزارها: شامل پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و دانش، چک لیست خودگزارش دهی روش های غیر دارویی کنترل درد به کار گرفته شده توسط پرستاران، چک لیست روش های غیر دارویی کنترل درد به کار گرفته شده توسط پرستاران از دیدگاه پژوهشگر، پرسشنامه خود گزارش دهی مشکلات پرستاران در رابطه با به کار گیری روش های غیر دارویی کنترل درد در اطفال و ارائه راهکارهای پیشنهادی برای حل مشکلات از دیدگاه خودشان. روایی وپایایی ابزارها سنجش شد. بیشترین گروه سنی(40%) در این مطالعه در محدوده سنی 29-25 سال، بیشتر پرستاران (90%) هیچگونه آموزشی درباره روش های غیر دارویی کنترل درد در اطفال دریافت نکرده و 7/86% از نمونه های پژوهش از طریق تجربه بعضی از روش ها را فراگرفته اند. روش انحراف فکر بیشترین روش کنترل غیر دارویی درد(7/76%) توسط پرستاران تحت مطالعه بود. 3/3 درصد روش های غیر دارویی کنترل درد را می شناختند. مشکلات پرستاران در به کار گیری این روش ها شامل مشکلات مربوط به محیط و کمبود تجهیزات (6/91%) و مشکلات آموزشی شامل مشکلات فرهنگی، نداشتن آموزش در زمان تحصیل و نداشتن دوره های باز آموزی ضمن خدمت (2/82%)، مشکلات مدیریتی شامل مشکلات مربوط به مدیریت و نداشتن انگیزه70 % و مشکلات پرسنلی شامل مشکلات شغلی، زیاد بودن شیفتها، مشکلات پرسنلی، حقوق پایین، بار کاری، کمبود وقت، مقاومت پزشکان، مقاومت پرستاران(4/25%) می باشد.
بررسی راهکارهای ارائه شده توسط پرستاران برای حل این مشکلات، در نظر گرفتن یک سیستم نظارتی قوی تر(کمیته درد) که از جمله وظایف آن کنترل بر روند درد، رسیدگی به مشکلات محیطی و کمبود تجهیزات(راهکار کوتاه مدت)و دیگری با توجه به کمبودهای آموزشی در زمان تحصیل، باز بینی دروس دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد پرستاری کودکان و افزودن مباحث مربوط به شیوه های غیر دارویی کنترل درد به محتوای آن(راهکار میان مدت) به عنوان راهکارهای برتر برای حل مشکلات پرستاران پیشنهاد شدند.

شکی نیست که یکی از مهمترین عوامل در پیشبرد اهداف یک سازمان، اعمال شیوه های صحیح مدیریت است و از آنجا که به عقیده بسیاری از صاحبنظران، امروزه اداره امور بیمارستان یک کار مهم گروهی است؛ بنابراین به منظور فراهم آوردن زمینه مشارکت در بیمارستان؛ شناخت موانع اجرا و سپس تعیین راه حل با توجه به منابع و محدودیتها الزامی است. هدف از این مطالعه بررسی موانع اجرای سبک مدیریت مشارکتی در واحدهای پرستاری بیمارستان های آموزشی شهر اراک در سال 1386 بوده است.

این پژوهش مطالعه ای توصیفی است.نمونه های پژوهش شامل 26 مدیر پرستاری و 87 پرستار شاغل در 3 بیمارستان آموزشی شهر اراک بوده اند. داده ها بوسیله پرسشنامه جمع آوری شد و سپس بوسیله آمار توصیفی مورد آنالیز قرار گرفت.

بر اساس نتایج مطالعه 99/56 درصد افراد عوامل سازمانی را بعنوان مهمترین مانع اجرای مدیریت مشارکتی می شناسند. همچنین یافته های پژوهش نشان میدهد که بیشترین واحدهای پژوهش (1/84%) تا به حال آموزشی درباره مدیریت مشارکتی ندیده اند و 1/76 درصد به ایجاد جو مشارکت در سازمان موافق بوده و بقیه افراد هم تا حدودی موافق بوده اند، و بعبارتی هیچکس مخالف با این موضوع نبوده است.

این تحقیق مهمترین مانع را از جهت بعد، عوامل سازمانی شناخته و سپس با اختلاف ارزش ناچیز؛ موانع فرهنگی، فردی – مدیر و فردی – پرسنل بعنوان موانع اجرای مدیریت مشارکتی معرفی کرده است. «بهسازی مدیران برای مدیریت شایسته محور» راهکاری است که می تواند علاوه بر کمک به رفع موانع، منجر به بکارگیری صحیح این سبک مدیریتی یا انتخاب بهترین سبک مدیریت مناسب برای سازمان گردد.

مهمترین هدف ارزیابی درونی؛ بهبود، تضمین و تقویت کیفیت برنامه های آموزشی است. هدف از انجام این پژوهش نیز بررسی میزان تحقق اهداف ارزیابی درونی گروه پرستاری دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بوده است.
این پژوهش براساس هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی است که در آن از طرح تحقیق طولی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، گروه آموزشی پرستاری دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی طی سال های 1378 تا 1386 بوده است. تعداد نمونه آماری تحقیق 129 نفر شامل اعضای هیآت علمی، مدیران گروه، دانشجویان، دانش آموختگان و کارفرمایان دانش آموختگان طی دوره مورد بررسی بوده و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته و فرم های بررسی اسناد و مدارک استفاده شد. برای انجام ارزیابی ابتدا کمیته ای متشکل از اعضاء هیات علمی گروه تشکیل شد و کمیته مزبور براساس اهداف، عوامل و نشانگرهای ارتقاء کیفیت گروه به ارزیابی پرداخت. سپس با توجه به نتایج ارزیابی درونی، برنامه ای برای بهبود مستمر کیفیت آموزشی و پژوهشی گروه تدوین شد و طی یک دوره 10 ساله اجرا و بطور مستمر مورد بازنگری قرار گرفت. نهایتا وضعیت گروه، مورد ارزیابی مجدد قرار گرفته و یافته های آن با وضعیت گروه در سال پایه مقایسه و نتیجه نهایی مشخص شد.
یافته های تحقیق بیانگر آنست که با اجرای ارزیابی درونی و کاربست نتایج آن، گروه در بهبود نشانگر های کلیدی کیفیت سیر صعودی داشته است. همچنین بررسی میزان تحقق اهداف و نشانگر های کیفی گروه در هفت عامل مورد بررسی، بیانگر تاثیر اجرای ارزیابی درونی و برنامه ریزی گروه در بهبود مستمر کیفیت گروه بوده است.
با اجرای ارزیابی درونی، ضمن جلب مشارکت اعضاء هیات علمی، وضعیت موجود و مطلوب گروه آموزشی به تصویر کشیده و نقاط قوت و ضعف گروه آشکار شد. با اجرای پیشنهادات و راهکارهای اجرایی حاصل از نتایج ارزیابی درونی، مطلوبیت نشانگرهای ارزیابی و وضعیت کیفیت آموزشی و پژوهشی گروه آموزشی طی دوره مورد بررسی سیر صعودی داشته است.