فصلنامه کومش
سال دهم شماره 3 (پیاپی 31، بهار 1388)

نقص در کنترل پاسچر به دنبال پیچ خوردگی مچ پا در افراد با بی ثباتی عمل کردی مچ پا دیده شده است. مطالعات مختلف، تاثیرات متفاوت ارتزها بر بهبود کنترل پاسچر افراد با بی ثباتی عمل کردی مچ پا را گزارش نموده اند. به نظر می رسد گروه کنترلی که تاثیر ارتزها با آن مقایسه می گردد می تواند شرح دهنده این نتایج متفاوت باشد. بررسی ها نشان داده است که، تاکنون مطالعه ای که تاثیر ارتزها بر کنترل پاسچر در شرایط کنترلی مختلف را مقایسه نماید انجام نشده است. هدف تحقیق حاضر ارزیابی تاثیر گروه کنترل بر نتایج حاصل از سنجش تاثیر ارتزها بر کنترل پاسچر افراد با بی ثباتی عمل کردی مچ پا می باشد.
20 فرد مبتلا به بی ثباتی عمل کردی مچ پا و 20 فرد همتای سالم آن ها در این مطالعه شرکت نمودند. کنترل پاسچر این افراد در حالت ایستاده تک پا بر روی صفحه نیرو در سه وضعیت با ارتز نرم، با ارتز نیمه سخت و بدون ارتز ارزیابی گردید. این تست برای هر دو پای هر فرد تکرار گردید.
یافته ها نشان داد که اثر متقابل سطح سلامتی با نوع ارتز در مورد هر دو شاخص سرعت متوسط (01/0P<) و صفحه فاز (01/0P<) معنی دار می باشد. بدین معنی که ارتزها در دو گروه افراد سالم و بیمار رفتار متفاوتی را نشان می دهند. در حالی که اثر متقابل سمت پا و نوع ارتز در مورد این شاخص ها غیر معنی دار است (سرعت متوسط 34/0 P= و صفحه فاز 40/0P=). به بیان دیگر تاثیر ارتزها بر روی دو پای افراد سالم و یا دو پای افراد بیمار یکسان می باشد.
به نظر می رسد که ارتزها در گروه بیمار در جهت بهبود شاخص های کنترل پاسچر عمل می نمایند اما در گروه سالم تاثیری بر این شاخص ها ندارند. هم چنین بین تاثیر ارتزها بر کنترل پاسچر پای درگیر و غیر درگیر دو گروه تفاوتی وجود ندارد. از این رو می توان عنوان نمود که تاثیر ارتزها بر کنترل پاسچر افراد با بی ثباتی عمل کردی مچ پا زمانی مشخص می شود که از افراد سالم به عنوان گروه کنترل در مطالعه استفاده شود.

سلول های بنیادی جنینی سلول های پرتوانی هستند که از توده سلولی داخلی بلاستوسیست مشتق می شوند. برای سلول های بنیادی جنینی اکثر گونه ها، لایه تغذیه کننده و سیتوکاین ها جزء الزامات کشت است. هدف اصلی از این مطالعه، استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان رت به عنوان لایه تغذیه کننده در جداسازی و کشت سلو ل های بنیادی جنینی موش بود.
ابتدا سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان رت استخراج شده و در محیط DMEM و 10% سرم جنین گاوی کشت داده شدند. برای اطمینان از ماهیت مزانشیمی آن ها، سلول های کشت داده شده به مدت 21 روز در حضور مواد القا کننده تمایز به استخوان کشت شدند و در پایان این مدت تمایز سلولی با رنگ آمیزی اختصاصی بررسی شد. بلاستوسیست ها از موش های حامله نژاد Balb/c به دست آمدند و بر روی لایه تغذیه کننده MSC و محیط DMEM و 10% FBS کشت داده شدند. 2 روز بعد از کشت، زونا پلوسیدا خارج شد، سلول های چسبیده به لایه تغذیه کننده تریپسینه شده و توده سلولی داخلی به خوشه های کوچک چند سلولی تبدیل شد. سپس توده های حاصل بر روی پلیت های 12 خانه ای پوشیده شده با MSC ها قرار گرفت. هیچ گونه ماده رشد یا سایتوکاین به محیط اضافه نشد. 2-3 روز پس از پاساژ، کلونی هایی تشکیل شد که بر اساس مورفولوژی به کلونی های ESCs شباهت داشتند. مطابق روش فوق، کلونی های حاصل تا دو بار دیگر بر روی MSC ها پاساژ داده شدند و نهایتا ماهیت کلونی های رشد کرده حاصل از طریق بررسی های مورفولوژیک و نیز رنگ آمیزی با آلکالین فسفاتاز مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه سلول های بنیادی مزانشیمی به راحتی با استفاده از محیط DMEM کشت داده شدند. ماهیت مزانشیمی سلول های حاصل که از لحاظ مورفولوژی، فیبروبلاستی بودند با تمایز به توده های استخوانی و رنگ پذیری با آلیزلرین رد تایید شد. با استفاده از محیط DMEM و به کارگیری سلول های مزانشیمی کشت شده به عنوان لایه تغذیه کننده سلول های بنیادی جنینی موش بدون استفاده از هرگونه سایتوکاین و محرک رشد کشت شدند. پس از انجام پاساژ سلولی، کلونی هایی تشکیل شد، که این کلونی ها تا دو پاساژ دیگر هم کشت شدند که هر بار بر میزان تشکیل آن ها افزوده می شد و در نهایت ماهیت بنیادی این کلونی ها با رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز اثبات شد.
نتایج حاصل از تحقیق نشان داد سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان رت توان تمایزی به رده های استخوانی را دارند و می توان از آن ها به عنوان لایه تغذیه کننده برای جداسازی و کشت و تشکیل کلونی های سلول های بنیادی جنینی استفاده کرد. این روش با حذف نیاز سایتوکاین ها و محرک های رشد، روشی ساده و کارا برای جداسازی و کشت کلونی های سلول های بنیادی جنینی می تواند باشد.

سالیانه حدود نیم میلیون کودک در جهان با نقائص لوله عصبی متولد می شوند و اسید فولیک نقش موثری در پیش گیری از این امر دارد لذا در این پژوهش به تعیین الگوی مصرف اسید فولیک در دوران بارداری پرداخته شده است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه و تکمیل پرسش نامه بوده است. تعداد نمونه 322 نفر بود که به منظور ختم بارداری به بیمارستان فاطمیه که تنها مرکز آموزشی زنان و مامایی شهر همدان است مراجعه کرده بودند.
4/81 درصد از زنان در دوران بارداری اسید فولیک مصرف کرده بودند که زمان شروع مصرف، در 9/23 درصد از ماه اول و 4/16 درصد بعد از ماه سوم بارداری ذکر شده بود. هیچ یک از واحدهای مورد پژوهش زمان قطع مصرف را قبل از ماه سوم ذکر نکرده بودند. بیش ترین علت عدم مصرف، عدم اطلاع از ضرورت مصرف اسید فولیک ذکر شده بود (3/73 درصد). بین مصرف اسید فولیک در دوران بارداری و میزان تحصیلات زنان (0.004P=)، اشتغال (0.052P=)، تعداد بارداری ها (0.000P=)، تعداد سقط (0.046P=)، و تعداد نوزادان دارای نقص لوله عصبی (0.034P=) رابطه معنی داری یافت شد. هم چنین بین مصرف اسید فولیک با برنامه ریزی قبلی جهت بارداری (0.006P=) و مراقبت های دوران بارداری (0.047P=) نیز ارتباط معنی داری وجود داشت.
اگرچه درصد قابل توجهی از زنان در دوران بارداری اسید فولیک را مصرف کرده اند، اما زمان شروع مصرف، زمان صحیحی نبوده است. بنابراین به نظر می رسد که لازم است در خصوص آشنا نمودن هرچه بیش تر زنان نسبت به فواید اسید فولیک و چگونگی مصرف آن اقدامات مقتضی صورت گیرد.

لیشمانیوزها از جمله بیماری های انگلی مشترک بین انسان و حیوانات می باشند که همواره به وجود آورنده مسائل مهم بهداشتی در جوامع بشری بوده اند و در بسیاری از مناطق دنیا وجود دارند. لیشمانیوز جلدی با تظاهرات کلینیکی گوناگون جزء بیماری های انگلی اندمیک شایع در ایران به شمار می رود و یکی از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از مناطق کشور ما می باشد که شیوع آن در دهه گذشته دو برابر شده است. به منظور تعیین اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان کاشان این مطالعه در سال 1386 انجام شد.
این مطالعه با طراحی Cross-sectional روی 5098 نفر که از 13 منطقه شهری و روستایی کاشان به روش تصادفی انتخاب شده بودند صورت گرفت. تشخیص بیماری بر اساس معاینه بالینی و مشاهده میکروسکوپی انگل در زخم صورت گرفت. اطلاعات مربوط به افراد از قبیل سن، جنس، شغل، تعداد و محل زخم و یا جای زخم، تاریخ و محل آلودگی، و نتیجه معاینه بالینی و آزمایشگاهی در فرم اطلاعاتی ثبت و نتایج با آزمون آماری مجذورکای مورد قضاوت قرار گرفت. شیوع بیماری در 5098 نفر از ساکنین تحت بررسی، 4/6% بود. 103 نفر (2%) دارای زخم فعال و 223 نفر (4/4%) جای زخم داشتند. از 200 مرد مبتلا به سالک 53 نفر (5/26%) و از 126 زن مبتلا به سالک 50 نفر (7/39%) مبتلا به زخم فعال بودند. (013/0=P) بیش ترین فراونی زخم فعال در گروه سنی 29-20 سال به میزان 3/23% و کم ترین آن در گروه سنی 9-0 سال و به میزان 8/7% مشاهده شد. 5/49% بیماران در گروه سنی زیر 30 سال وجود داشتند. 1/64% بیماران یک زخم و 9/35% دو زخم و یا بیش تر داشتند. از نظر موقعیت، 6/46% زخم ها روی دست و بعد روی پا، صورت و در سایر نقاط بدن مشاهده شد. بیش از هفتاد و پنج درصد مبتلایان به سالک (8/75%) در شهرستان کاشان به بیماری مبتلا شده بودند و هیچ گونه مسافرتی به مناطق آلوده کشور نداشتند. انسیدانس بیماری در شهرستان کاشان 6/37 نفر در هر یک صد هزار نفر جمعیت در سال 1386 برآورد شد. شیوع و بروز لیشمانیوز جلدی در منطقه کاشان بسیار بالاتر از حد انتظار می باشد این چنین شیوع و بروز بالایی هشدار دهنده است و اقدامات کنترل و پیش گیری از آن ضروری می باشد. مطالعات بیش تر اپیدمیولوژیک به خصوص نوع لیشمانیوز جلدی پیشنهاد می شود.

در آزمایشگاه های تشخیص طبی، ارزیابی دقت میکروپیپت در انتقال حجم های کوچک مایع، اهمیت زیادی دارد. اگر حجم مایع انتقالی توسط میکروپیپت دقیق نباشد، نتایج آزمایش دقت لازم را نخواهد داشت و در نتیجه، پزشک معالج در تشخیص و کنترل بیماری با مشکل مواجه خواهد شد. در استاندارد معتبر CLSI EP5 با استفاده از ضریب تغییرات، روشی برای تعیین و ارزیابی دقت عمل کرد میکروپیپت ارائه شده است. در متون تخصصی آماری نیز روش های دیگری برای برآورد و آزمون فرضیه ضریب تغییرات ذکر شده که می تواند برای ارزیابی دقت میکروپیپت، مورد استفاده قرار گیرد. هدف اصلی این پژوهش بررسی و ارزیابی دقت دو نوع میکروپیپت موجود در آزمایشگاه های تشخیص طبی است، که آن ها را با A و B نشان داده و با مقدار مرجع استاندارد ISO 8655 مقایسه کرده ایم.
در این تحقیق از داده های مربوط به آزمایش ارزیابی دقت میکروپیپت های آزمایشگاهی استفاده شد. جرم آب مقطر استخراج شده توسط این میکروپیپت ها با استفاده از روش توزین با ترازوی دقیق Prezisa ساخت سوییس مدل 262 SMA-FR که وزن50 گرم را با دقت 5-10 گرم اندازه گیری می کند، تعیین گردید. محیط اجرای آزمایش، یک آزمایشگاه اندازه شناسی مورد تایید موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، و شرایط استاندارد آزمایشگاهی توسط تکنسین واحدی در ابتدای ساعت کاری و بعد به فاصله 2 ساعت مجددا نمونه گیری انجام شده است. در کل 40 اجرای اندازه گیری در 28 روز کاری با 10 بار تکرار برای هر نوع میکروپیپت در هر اجرا انجام گرفته است. در این تحقیق از روش های آماری مربوط به برآورد و آزمون فرضیه درباره ضریب تغییرات استفاده گردید. برآورد نقطه ای ضریب تغییرات میکروپیپت A و B به ترتیب 005/0 و 0064/0 بود. کران بالا برای ضریب تغییرات هر دو نوع میکروپیپت A و B با استفاده از روش نسبت درست نمایی در سطح اطمینان 95 درصد به ترتیب برابر 0053/0 و 0068/0 به دست آمد. میکروپیپت A با استاندارد ISO 8655 مطابقت داشت، اما دقت میکروپیپت B کم تر بوده و با این استاندارد، مطابقت نداشت. خطای اندازه گیری میکروپیپت B به طور متوسط حدود 30 درصد بیش تر از میکروپیپت A بود.
نتایج این پژوهش نشان داد که برخی از میکروپیپت های موجود، با استانداردهای ذیربط انطباق ندارد و لازم است نظارت و کنترل بیش تری در این زمینه اعمال شود.

گنوره یک عفونت قابل انتقال جنسی است که در سرتاسر دنیا گسترش داشته و به وسیله باکتری نایسریا گنوره ایجاد می شود. با توجه به عدم گزارشات مناسب آزمایشگاهی بر آن شدیم تا تعداد مردان آلوده به بیماری سوزاک را در شهر مشهد برآورد نموده و فراوانی گنوره در سنین مختلف را بررسی نماییم.
در سال های 1382 و 1383 تعداد 1348 نمونه ترشح مجرا مورد بررسی قرار گرفت. از ترشحات مجرا توسط دو سوآب نمونه برداری انجام شد که یک سوآب جهت تهیه اسمیر و رنگ آمیزی به روش گرم و بلو دو متیلن و از سوآب دوم جهت کشت روی محیط تایرمارتین استفاده شد. پس از رشد کلنی ها با استفاده از رنگ آمیزی گرم و تست های اکسیداز، کاتالاز و تخمیر قندها باکتری شناسایی گردید.
از تعداد 1348 نمونه مورد آزمایش با استفاده از اسمیر مستقیم 80 مورد مثبت تشخیص داده شد که 71 مورد آن (75/88%) دارای کشت مثبت از نظر نایسریا گنوره بودند. فراوان ترین افراد مبتلا به عفونت در گروه سنی 56-47 سال و سپس گروه سنی 26-16 سال بود. در این مطالعه نشان داده شد که ارزش اسمیر مثبت با توجه به علائم کلینیکی را باید مد نظر داشت.
در این مطالعه مشخص گردید که سن افراد مبتلا در مقایسه با سایر مطالعات از سن بالاتری نسبت به کشورهای غربی و حتی کشورهای آسیا برخوردار است که نشان دهنده تاثیر آموزش های بهداشتی درجامعه می باشد که خطر آلودگی در گروه سنی جوان جامعه را کاهش داده است.

سوء تغذیه یکی از مشکلات شایع در بیماران همودیالیزی می باشد و با افزایش مرگ ومیر در این بیماران ارتباط دارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر دفعات دیالیز بر شاخص های تغذیه ای بیماران همودیالیزی شهر کاشان انجام گرفت.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی به روش قبل و بعد بر روی 18 بیمار همودیالیزی (12 زن و 6 مرد) در شهر کاشان انجام گرفت. بیماران قبل از مطالعه دیالیز استاندارد (3 بار در هفته و هر بار 4ساعت) دریافت می نمودند که به مدت یک ماه تحت دیالیز به صورت 4 بار در هفته قرار گرفتند. اطلاعات مربوط شاخص های تغذیه ای و آنتروپومتری قبل و بعد از مطالعه جمع آوری و با استفاده از آزمون های t زوج و ضریب هم بستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی دار در تمامی آزمون ها (05/0P<) در نظر گرفته شد.
میانگین وزن بیماران از 9/13±3/68 به 8/13±9/68 کیلوگرم و شاخص توده بدنی از 1/7±4/28 به 7± 6/28 افزایش یافت (05/0P<). آلبومین سرم از 2/0±7/3 به 3/0± 4 گرم در دسی لیتر افزایش یافت (05/0P<).
افزایش دفعات دیالیز باعث بهبود وضعیت تغذیه ای بیماران همودیالیزی می گردد.

هر ساله 200 میلیون حاملگی در سطح جهان اتفاق می افتد که در حدود یک سوم آن ها ناخواسته هستند و نیمی از آن ها به سقط منجر می گردد. مطاالعه حاضر به منظور تعیین شیوع بارداری ناخواسته و فاکتورهای مرتبط بر آن در اراک انجام گردید.
مطالعه ای مقطعی-تحلیلی بر روی 352 نفر از مادرانی که نوزاد 12-6 ماهه داشتند در سطح شهر اراک با استفاده از پرسش نامه ای روا و پایا و مصاحبه صورت گرفت که ضمن به دست آوردن شیوع بارداری ناخواسته، با مقایسه دو گروه برخی از عوامل مرتبط نیز با آزمون های دقیق فیشر، کای اسکوئر، t-test و رگرسیون لجستیک مشخص گردید.
شیوع بارداری ناخواسته 8/27 درصد محاسبه شد که 1/56 درصد آن ها از روش طبیعی، جهت جلوگیری از بارداری استفاده کرده بودند. ارتباط آماری معنی داری بین سن زن و شوهر، تعداد فرزندان، سواد همسر و بارداری ناخواسته دیده شد. اما این ارتباط با شغل و تحصیلات مادر دیده نشد. بارداری ناخواسته با مراقبت های قبل از زایمان و تغذیه انحصاری با شیر مادر ارتباط معکوسی را نشان داد.
بنابراین لازم است تا برنامه های گسترده ای در خصوص آموزش روش های مختلف پیش گیری از بارداری و مضرات بارداری های ناخواسته در جهت کنترل بارداری های ناخواسته خصوصا در بین خانم های خانه دار و با سطح تحصیلات پائین تر به اجرا درآید تا شاهد کاهش این معضل و پیامدهای آن باشیم.

مطالعات مختلف نشان داده است که مکانیسم های مختلفی در ایجاد درد نوروپاتی دخالت دارند. افزایش نیتریک اکساید در محل آسیب با افزایش نفوذ پذیری غشا سلول های هدف به عنوان یک عامل موثر بر درد نوروپاتی مطرح است. هدف این مطالعه، بررسی اثرات آمینوگوانیدین (AG) به عنوان یکی از مهارکننده های سنتز نیتریک اکساید بر علایم رفتاری درد نوروپاتی است. در این پژوهش از موش سفید بزرگ آزمایشگاهی نر از نژاد ویستار (200- 300 گرم) استفاده کردید. ایجاد نوروپاتی به روش CCI با ایجاد چهار گره شل به فواصل یک میلی متر قبل از سه شاخه شدن عصب سیاتیک ایجاد شد. دو هفته بعد از ایجاد CCI و یک ساعت پس از تزریق آمینوگوآنیدین با دوزهای mg/kg 75 و150 و300، پدیده آلودینای مکانیکی و هایپرآلژریای حرارتی بررسی گردید. نتایج مطالعه ما نشان داد که ایجاد CCI باعث بروز نشانه های درد نوروپاتی در همه حیوانات شد. مقایسه دوزهای مختلف آمینوگوانیدین نشان داد که دوزهای mg/kg 75 و 150 و 300 باعث کاهش آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی شد. هم چنین اثر دوز 300 بر کاهش هایپرآلژزیای حرارتی به میزان معنی داری بیش تر از دو دوز دیگر (75 و150) بود.
نتایح این مطالعه نشان می دهد که آمینوگوانیدین می تواند نقش مهمی در کاهش درد نوروپاتی داشته باشد که این اثرات می تواند از طریق مهار تولید نیتریک اکساید اعمال شود. علاو بر این، مهار دی آمین اکسیداز و یا اثرات آنتی اکسیدانی آن نیز می تواند در این پدیده موثر باشند که نیازمند بررسی های بیش تر است و با شناخت مکانیسم اثر آن می توان از آن جهت ساخت یک داروی جدید برای کاهش دردهای نوروپاتی در انسان بهره گرفت.

بیماری دیابت شیرین با افزایش رخداد بیماری های قلبی-عروقی همراه می باشد. شواهدی مبنی بر اثر ضد دیابتی گیاه موسیر وجود دارد، لذا، در این تحقیق اثر مصرف خوراکی این گیاه به مدت 2 ماه بر پاسخ گویی انقباضی آئورت سینه ای ایزوله در مدل تجربی دیابت قندی در موش سفید بزرگ مورد بررسی قرار گرفت.
موش های سفید بزرگ نر به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با موسیر، دیابتی، و دیابتی تحت درمان با گیاه تقسیم بندی شدند. برای دیابتی کردن موش ها از داروی استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی استفاده شد. دو گروه تحت تیمار با موسیر نیز پودر این گیاه مخلوط شده با غذای استاندارد موش را با نسبت وزنی 25/6% دریافت نمودند. میزان گلوکز سرم قبل از انجام کار و پس از آن در هفته های 4 و 8 اندازه گیری شد و در پایان ماه دوم، پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و نور آدرنالین با استفاده از بساط بافت ایزوله مورد بررسی قرار گرفت.
میزان گلوکز سرم در هفته هشتم در حیوانات دیابتی افزایش معنی دار (001/0P<) پیدا کرد و سطح سرمی این پارامتر در گروه دیابتی تحت تیمار به طور معنی دار کم تر از گروه دیابتی بود (005/0P<). به علاوه، حداکثر پاسخ انقباضی آئورت سینه ای در گروه دیابتی تحت درمان با موسیر به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین به طور معنی دار کم تر از گروه دیابتی بود (05/0P<). هم چنین هیچ گونه تغییر معنی داری در پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین در گروه کنترل تحت تیمار در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نگردید. مصرف خوراکی موسیر به مدت 2 ماه اثرات مطلوب بر سطح سرمی گلوکز دارد و در کاهش پاسخ انقباضی سیستم عروقی و احتمالا در جلوگیری از بروز هیپرتانسیون متعاقب در مدل تجربی دیابت قندی نوع 1 در موش سفید بزرگ موثر می باشد.

رشد سریع جمعیت در قرن اخیر ضرورت استفاده از روش های پیش گیری از بارداری را نشان می دهد. خون ریزی از عوارض شایع روش های پیش گیری هورمونی و علت قطع این روش ها و حاملگی های ناخواسته است. در این مطالعه میزان بروز خون ریزی های غیرطبیعی (Abnormal uterine bleeding، AUB) در روش های هورمونی را بررسی کردیم.
در این مطالعه 390 نفر از خانم های 35-15 ساله با قاعدگی طبیعی، که به مراکز بهداشتی شهر سمنان مراجعه کردند، بررسی شدند. این خانم ها بیش از یک ماه از یکی از روش های هورمونی، شامل 130 نفر از روش دپو مدروکسی پروژسترون استات تزریقی (DMPA)130 نفر از مینی پیل و 130 نفر از قرص های ترکیبی با دوز پایین (LD) استفاده کرده بودند. خانم هایی که بعد از استفاده از روش هورمونی دچار AUB شدند به عنوان AUB ناشی از این روش در نظر گرفته شدند. بیمارانی که با سونوگرافی یا بررسی های دیگر علت دیگری برای AUB وجود داشت از مطالعه حذف شدند. اطلاعات در پرسش نامه ها با توجه به شرح حال دقیق مصرف کنندگان ثبت شد.
خطر بروز متروراژی با مینی پیل و DMPA به طور معنی داری بیش از LD و خطر الیگومنوره در DMPA بیش تر ازروش های مینی پیل و LD و آمنوره با DMPA بیش از مینی پیل بود. مدت زمان استفاده از روش با بروز الیگومنوره، پلی منوره و منوراژی ارتباط معکوس و با آمنوره رابطه مستقیم داشت. خطر بروز منومتوراژی در سنین 20-15 سال بیش از سایر گروه های سنی بود.
میزان بروز AUB در روش LD بسیار اندک و در صورت عدم منع مصرف، این روش مناسب ترین روش هورمونی و روش مینی پیل با میزان بروز بالای AUB روش نامناسبی جهت پیش گیری از بارداری است.

بیماری بهجت یک سندرم واسکولیتی با درگیری چند ارگان است که دارای تریاد کلینیکی آفت های دهان و زخم های تناسلی و درگیری چشمی می باشد. درگیری چشمی بیماری بهجت می تواند به سمت از دست رفتن سریع بینایی پیش برود. این گزارش در رابطه با معرفی یک مرد 40 ساله با درگیری چشمی دوطرفه و شدید (پان یوئیت مقاوم به درمان) می باشد که ما جهت کنترل آن Infliximab را شروع کردیم و بعد از اولین تزریق وریدی پاسخ افتالمولوژیک قابل ملاحظه ای مشاهده شد. بعد از سومین تزریق وریدی جهت بیمار Cellcept شروع شد. 14 ماه بعد از آخرین تزریق وریدی Infliximab وضعیت بیمار هم چنان ثابت مانده است.