مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال سی و سوم شماره 2 (پیاپی 69، تابستان 1388)

کیست احتباسی موکوسی شایع ترین عارضه سینوزیت است که به ندرت با علائم و نشانه های بالینی همراه می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع کیست احتباسی موکوسی سینوس فک بالا و برخی ریسک فاکتورهای مرتبط با آن در بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد بود.
در این مطالعه توصیفی رادیوگرافی های پانورامیک 707 بیمار مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد از جهت وجود رادیواپاسیته صاف و گنبدی شکل با حدودی مشخص و فاقد حاشیه کورتیکالی در سینوس فک بالا، به مدت یکسال مورد بررسی قرار گرفت و شیوع این ضایعه، محل آن و برخی عوامل مرتبط با آن مثل سن، جنس، سابقه آلرژی و مصرف دخانیات بررسی شد. سپس با استفاده از روش های آمار توصیفی، جداول توافقی همراه با آزمون Chi-square و t-test، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از بین 707 بیمار مورد بررسی، 36 بیمار دارای کیست احتباسی موکوسی در سینوس فک بالا بودند که از میان این 36 ضایعه 20 مورد در کف سینوس فک بالا سمت راست، 13 مورد در کف سینوس فک بالای سمت چپ و 3 مورد به صورت دوطرفه مشاهده شد. بیشترین دهه سنی درگیری دهه های سوم و پنجم بود. آزمون دقیق فیشر نشان داد که بین ابتلا به کیست احتباسی موکوسی و سابقه آلرژی ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0P<).
یافته های بدست آمده از این مطالعه مشابه مطالعات قبلی بود و نشان داد که حضور این ضایعه ربطی به سن، جنس یا مصرف دخانیات ندارد. بین حضور این ضایعه و آلرژی ارتباط قوی یافت شد.

به منظور پیشگیری از بروز عوارض ناشی از تجمع پلاک، رعایت دقیق بهداشت دهان توسط بیماران، به خصوص جوانان و نوجوانان که قسمت عمده بیماران ارتودنسی را تشکیل می دهند، ضروری است. با توجه به این که تحقیقات مختلف، نشان از موثر بودن استفاده از مسواک برقی در سلامت بافت های پریودنتال دارند، لذا هدف از این تحقیق تعیین تاثیر استفاده از مسواک برقی بر شاخص های بهداشت دهان بیماران ارتودنسی ثابت و مقایسه آن با مسواک دستی بود.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 40 بیمار 20-12 ساله تحت درمان ارتودنسی ثابت دو فک که حداقل 6 ماه از شروع درمان آنها گذشته بود و در پرونده آنها حداقل 2 بار بهداشت نامطلوب ثبت شده بود، انتخاب شدند. در گروه اول، بیماران به مدت 4 هفته با استفاده از 2 نوع مسواک دستی ارتودنسی (شیاردار و بین دندانی) ساخت کارخانه Oral-B به همراه خمیردندان Colgate total مسواک زدند. گروه دوم به مدت 4 هفته از مسواک برقی Cross action power ساخت کارخانه Oral-B و خمیردندان Colgate total استفاده کردند. در شروع مطالعه و نیز پس از 4 هفته شاخص های Ortho-plaque index (OPI)و Bleeding points index (BPI) محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های t-student زوجی، مستقل و کای دو صورت گرفت.
پس از مداخله، OPI در گروه مسواک دستی 9/19درصد و در گروه مسواک برقی 2/13درصد کاهش یافت. BPI پس از مداخله در گروه مسواک دستی 20 درصد و در گروه مسواک برقی 5/8 درصد کاهش نشان داد. بر اساس آزمون t تفاوت در میزان کاهش OPI بین دو گروه تحت مطالعه معنی دار نبود ولی اختلاف معنی داری در میزان کاهش BPI بین دو گروه وجود داشت.
این تحقیق نشان داد که استفاده از مسواک برقی برتری خاصی نسبت به مسواک دستی نداشت و حتی در کاهش BPI، نوع دستی موثرتر از برقی بود.

در سرتاسر جهان سرطان دهان یکی از شایعترین سرطان ها و یکی از ده عامل مرگ و میر در میان سرطان ها می باشد. اغلب سرطان های دهانی، دیرهنگام تشخیص داده می شوند. از آنجا که دندانپزشکان نقش مهمی در شناسایی زودهنگام سرطان های دهان ایفا می کنند، لذا باید آگاهی کافی در زمینه تشخیص زودهنگام بیماران داشته باشند. هدفازاینمطالعه، ارزیابی میزانآگاهی دندانپزشکانشهرمشهدازسرطاندهانبود.
اینمطالعه از نوع توصیفی و به روش مقطعیبرروی100 نفر ازدندانپزشکانعمومی دارای مطب در سطحشهر مشهد، درسال 1387 انجام شد. پرسش نامه ای طراحی گردید که بخشی از سوالات آن در رابطه با اطلاعات دموگرافیک افراد مورد مطالعه و بخشی دیگر شامل 13 سوال پیرامون سرطان دهان بود. با مراجعه حضوری به مطب دندانپزشکان پرسش نامه ها در اختیار آنان قرار داده شد و از آنان خواسته شد طی زمان معین به پرسش ها پاسخ دهند و سپس پرسش نامه ها جمع آوری و تصحیح گردید. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS و آزمون هایt-test و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن آنالیز شدند.
از 100 نفر دندانپزشک مورد مطالعه 65 نفر مرد و 35 نفر زن و میانگین سنی آنها، 49/7±84/41 بود (66/0=P). میانگیننمره آگاهی در جمعیت مورد مطالعه 74/1±42/6 از 13 بود. میانگینآگاهی در مردان 75/1±26/6 و در زنان 7/1±72/6 بود که از لحاظ آماری این اختلاف معنادار نبود (2/0=P). 91% افراد مورد مطالعه شایع ترین سرطان دهان را می شناختند اما فقط 35% آنها شایع ترین مکان های ایجاد سرطان در دهان را می شناختند.

استفاده از پیچ های ثابت کننده بین فکی اخیرا در جراحی های فک و صورت رواج یافته است. این روش بسیاری از معایب آرچ بار را ندارد ولی استفاده از این پیچ ها چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. هدف این مطالعه ارزیابی موثر بودن درمان شکستگی های فک پایین توسط کاربرد پیچ های ثابت کننده بین فکی می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفته است، 28 بیمار با شکستگی های فک پایین، توسط پیچ های ثابت کننده بین فکی Self-tapping شرکت Leibinger تحت درمان قرار گرفتند. در هر بیمار حداقل 2 عدد پیچ در هر فک قرار داده شده و توسط سیم به یکدیگر متصل شدند و دو فک به مدت 4 هفته در اکلوژن طبیعی بیمار ثابت شد. فراوانی بهبودی شکستگی ها به تفکیک محل شکستگی و بهبودی در محل قرار گرفتن پیچ ها و تعیین فراوانی صدمه عصبی و دندانی ناشی از قرار گرفتن پیچ ها تعیین گردید.
بجز یک مورد ایجاد Open bite خفیف، در 27 بیمار دیگر بهبودی در عملکرد و ظاهر آنها بدست آمد. هیچ موردی از عوارض عصبی و دندانی مشاهده نگردید.
با توجه به مزایای کاربرد پیچ های ثابت کننده بین فکی در درمان شکستگی های فک پایین نسبت به روش های درمانی متداول، کاربرد این روش توصیه می شود.

در ناحیه فک و صورت، تومورها و کیست ها شیوع نسبتا بالایی داشته و دندانپزشکان در طی یک بررسی معمول رادیوگرافی، ممکن است بطور اتفاقی با آنها برخوردکنند. با توجه به استفاده گسترده از رادیوگرافی پانورامیک معمولی در ارزیابی روتین ساختار فکین و دندان ها و نیز ارزانی و در دسترس بودن این تکنیک ها نسبت به انواع اختصاصی، ارزیابی صحت تشخیص ضایعات خوش خیم از بدخیم در رادیوگرافی های معمولی ضروری به نظر می رسد.
در این مطالعه توصیفی، تمامی پرونده های مرتبط با ضایعات داخل استخوانی فک و صورت در یک دوره 6 ساله (از سال 1380 تا 1387) که در بخش های مختلف (رادیولوژی، جراحی، بیماری های دهان) دانشکده دندانپزشکی مشهد موجود بودند، جمع آوری شدند. سپس تصاویر رادیوگرافی توسط یک نفر متخصص رادیولوژی فک و صورت و یک مشاهده گر بررسی شده و با توجه به یافته های رادیوگرافی، در درجه اول خوش خیم و یا بدخیم بودن ضایعات و در مرحله بعد نوع آنها مشخص شد. سرانجام با استفاده از آزمون McNemar نتایج حاصل از بررسی رادیوگرافی و هیستوپاتولوژی با هم مقایسه شدند.
از میان 136ضایعه داخل استخوانی فک و صورت، 116 ضایعه خوش خیم و 20 ضایعه بدخیم بودند. در 19 ضایعه از میان ضایعات بدخیم، تشخیص رادیوگرافی با نتیجه بررسی هیستوپاتولوژیک موافق بود و از 116 ضایعه خوش خیم، 107 ضایعه در بررسی رادیوگرافی خوش خیم تشخیص داده شد. یک ارتباط معنی داری بین یافته های رادیوگرافی و هیستوپاتولوژی بدست آمد (021/0P=).
در این مطالعه، تشخیص رادیوگرافی های معمولی، در 92%از موارد با نتایج هیستوپاتولوژی (از نظر خوش خیم یا بدخیم بودن ضایعات) مطابقت داشت.

علی رغم پیشرفت های متعددی که در درمان سرطان ها به وجود آمده است سرطان دهان به دلیل تشخیص دیرهنگام به جهت علل متعددی مثل بدون علامت بودن در مراحل اولیه، تشابه نمای بالینی با سایر ضایعات و تنوع در تظاهرات کلنیکی و... جز ده علت عمده مرگ و میر می باشد. با توجه به نقش شرایط محیطی و اقلیمی در سرطان ها، ضرورت انجام مطالعات اپیدمیولوژیک احساس می شود. از این رو مطالعه ای با هدف تعیین فراوانی پنج ساله موارد مبتلا به بدخیمی های دهان، فک صورت در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد انجام شد.
مطالعه ای توصیفی بر روی پرونده 44 بیمار مبتلا به بدخیمی دهان، فک و صورت از آذر 79 تا اذر 84 (با تایید پاتولوژی) صورت گرفت. ابتدا اطلاعات فردی، بالینی و هیستوپاتولوژیک موردنیاز، استخراج گردید. سپس با استفاده از آمار توصیفی میزان فراوانی و درصد فراوانی محاسبه، جداول و نمودارها با استفاده از نرم افزار SPSS ترسیم گردید.
کارسینوم سلول سنگفرشی شایع ترین بدخیمی بود (73%) و بعد از آن وروکوس کارسینوما (10%) و بدخیمی های غدد بزاقی (7%) قرار داشتند. نسبت مرد به زن 9/0 به 1و میانگین سن 66/17±52/53 سال بود. کارسینوم سلول سنگفرشی، بیشتر به صورت زخم و ضایعه برجسته (هر کدام 34%) و سایر بدخیمی ها بیشتر به صورت ضایعه برجسته (67%) بودند. شایع ترین شکایت بیماران در کارسینوم سلول سنگفرشی زخم (41%) و شایعترین محل ابتلا، زبان (30%) بود.
الگوی سرطان دهان در مطالعه حاضر مشابه سایر مطالعات بود ولی تعداد زنان مبتلا نسبت به سایر مطالعات بیشتر بود و نقش استعمال دخانیات به عنوان عامل خطر کمرنگ تر بود.

اکثر آسیب های دندانی در طی بیهوشی عمومی اتفاق می افتد و تروماهای دندانی شایع ترین عارضه لوله گذاری اندوتراکه آل است. بیشترین دلیل شکایات علیه متخصصین بیهوشی همین عوارض دندانی می باشد. هدف از این مطالعه بررسینقش محافظ دندان ورزش بوکس در پیشگیری از آسیب های دندانی طی لارنگوسکوپی در بیماران تحت بیهوشی عمومی بود.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفته است، 240 بیمار که تحت لوله گذاری قرار گرفتند در دو گروه شامل 120 نفر با محافظ دندانی و 120 نفر بدون محافظ دندانی مورد مطالعه قرار گرفتند. گرفتن شرح حال و معاینه بیماران قبل و بعد از عمل انجام شد. متغیرهای مورد مطالعه در این تحقیق عبارت بودند از سن، جنس، وضعیت دندان ها قبل و بعد از عمل و درجه بندی لارنگوسکوپی– مالامپاتی. جهت مقایسه از آزمون دقیق فیشر استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.
میزان فراوانی ترومای دندانی در گروه با محافظ دندانی 8/0% بود که کمتر از گروه بدون محافظ (8/5%) بود (02/0=P). در افرادی که دارای دندان لق بودند، بطور معنی داری ترومای دندانی در گروه بدون محافظ بیشتر از گروه با محافظ بود (013/0=P). همچنین در بیماران با درجه مالامپاتی III، IV، ترومای دندانی در گروه با محافظ، کمتر از گروه بدون محافظ بود (03/0=P). نتایج نشان داد در بیماران با درجه لارنگوسکوپی III، IV درصد افرادی که دچار ترومای دندانی شده بودند بطور معنی داری در گروه بدون محافظ دندان بیشتر بود (04/0=P).
استفاده از محافظ دندانی مفید بوده و از میزان فشار بر روی دندان ها کاسته و موجب کاهش احتمال آسیب دندانی در طی زمان لارینگوسکوپی در بیماران با لوله گذاری مشکل و درجه مالامپاتی و لارنگوسکوپی III وIV می شود.

لکوپلاکیا شایع ترین ضایعه پیش بدخیم مخاط دهان می باشد و یک هایپرکراتوز خوش خیم تا کارسینوم سلول سنگفرشی مهاجم را دربر می گیرد. P53 پروتئین مهارکننده رشد تومور و PCNA بیومارکر تکثیر سلولی است. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه بروز آنتی ژن P53 و PCNA در لکوپلاکیای مخاط دهان با و بدون دیسپلازی و اپی تلیوم طبیعی مخاط دهان به روش ایمونوهیستوشیمی بود.
در این مطالعه مقطعی تظاهر P53 و PCNA در 53 نمونه از بلوک های پارافینی مربوط به لکوپلاکیا (بدون دیسپلازی (17 مورد)، دیسپلازی خفیف (15 مورد)، دیسپلازی متوسط (14 مورد) و دیسپلازی شدید (7 مورد) و 10 مورد مربوط به مخاط طبیعی دهان به روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. آزمون های آماری مورد استفاده آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال-والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن بود.
در این مطالعه، 40% از نمونه های نرمال، 5/76% از لکوپلاکیاهای بدون دیسپلازی و 33/93% از لکوپلاکیاهای دیسپلاستیک، P53 را بروز دادند و PCNA در تمامی این ضایعات تظاهر یافت. اختلاف معنی داری از لحاظ تعداد سلول های P53 و PCNA مثبت و شدت تظاهر این مارکرها بین ضایعات وجود داشت (001/0P<). ارتباط مثبتی بین تظاهر P53 و PCNA مشاهده گردید.
افزایش بروز P53 و PCNA با درجه دیسپلازی لکوپلاکیای دهان ارتباط دارد و از این دو نشانگر می توان برای درجه بندی دقیق تر دیسپلازی، همچنین یافتن ضایعات لکوپلاکیای دیسپلاستیک استفاده نمود. همچنین، می توان از PCNA و P53 بعنوان مارکرهای پیش بینی کننده تغییرات بدخیمی در ضایعات لکوپلاکیای دهانی استفاده نمود.

آنالیز فرکانس انعکاسی (RFA)، اندازه گیری کلینیکی ثبات ایمپلنت و اوستئواینتگریشن را میسر می سازد و توسط یک شاخص کمی بنام شاخص ثبات ایمپلنت (ISQ) که بین 1 تا 100 متغیر است ارایه می شود. در مطالعه حاضر ثبات ایمپلنت در دو سیستم ITI و Astra tech در دوره التیام مقایسه و فاکتورهای موثر بر آن تعیین شد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفته است، تعداد 14 بیمار سالم کاندید ایمپلنت انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم و در گروه اول تعداد 15 عدد ایمپلنت Astra tech و در گروه دوم 15 عدد ایمپلنت ITI توسط یک جراح کاشته شد. سپس شاخص ISQ بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت، 1 ماه و 3 ماه و 6 ماه بعد اندازه گیری شد. تحلیل های آماری توسط نرم افزار SPSS با ویرایش 5/11 با کمک ازمون های آماری t و آنالیز واریانس و نیز همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری 05/0P= انجام گرفت.
سیستم Astra tech شاخص ISQ بالاتری را در ماه 3 و 6 نسبت به سیستم ITI نشان داد (به ترتیب 001/0 P=و 018/0P=). همچنین میانگین شاخص ISQ در فک پایین بطور معنی داری بیشتر از فک بالا بود (001/0P=) کیفیت استخوان تاثیر معنی داری روی شاخص ثبات ایمپلنت داشت و همبستگی اسپیرمن نشان داد که قطر ایمپلنت ها با ثبات ایمپلنت رابطه مستقیم و معنی داری دارد (02/0P=).
این مطالعه نشان داد ایمپلنت Astra tech به شکل معنی داری شاخص ISQ بالاتری نسبت به ایمپلنت ITI در ماه سوم و ششم دارد. همچنین کیفیت استخوان و نوع سیستم و قطر ایمپلنت ثبات و زمان بارگذاری را تحت تاثیر قرار می دهد.

میزان مقاومت به سایش دندان های آکریلی نقش مهمی در افزایش طول عمر پروتز دارد. هدف از این مطالعه، بررسی مقاومت به سایش سه نمونه دندان مصنوعی ایرانی و مقایسه با یک نمونه خارجی بود.
در این مطالعه، تجربی و آزمایشگاهی از چهار نوع دندان Ivoclar ایتالیا، یاقوت، هراسیت پلاس و آکرادنت استفاده شد. از هر گروه دندان 9 عدد مولر انتخاب گردید. نمونه ها بصورت استوانه هایی با قطر mm5/2 تراشیده شدند و نمونه ها به تعداد 2500 بار تحت ترموسایکل در دمای °c5 و °c 55 قرار گرفتند. سپس نمونه ها با ترازوی با دقت 100000/1 گرم وزن شدند. در داخل محفظه دستگاه ساینده، بزاق مصنوعی ریخته شد و عمل سایش به تعداد 2000 دور (به مسافت 6/125 متر) بر روی نمونه ها انجام شد. نمونه ها مجددا وزن شدند. سپس دیسک و بزاق مصنوعی عوض شدند و همین روند برای 5000 دور دیگر (در مجموع 7000 دور معادل 6/439 متر) انجام شد و مجددا نمونه ها بعد از خشک شدن، وزن شدند. میزان سایش برای 2000 دور و 7000 دور محاسبه گردید و در مورد دندان های مختلف مقایسه شد. نتایج توسط آنالیز واریانس چند متغیره و آزمون توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میزان سایش در 2000 دور سایش برای ایوکلار 018/0، یاقوت 025/0، آکرادنت 071/0 و هراسیت پلاس 379/0 میلیگرم بر متر بود و میزان سایش در 7000 دور سایش برای ایوکلار 012/0، یاقوت 019/0، آکرادنت 055/0 و هراسیت پلاس 14/0 میلیگرم بر متر بود.
دندان های هراسیت و آکرادنت از نظر سایش اختلاف معنی داری با هم و همچنین با دندان های یاقوت و ایوکلار داشتند. ولی دندان های یاقوت و ایوکلار از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند.

کیست دنتی جروس (شایع ترین کیست دندانی تکاملی)، کیست پری آپیکال (شایع ترین کیست فکی) و کیست رزیجوال ممکن است دچار ترانسفورماسیون های نئوپلاستیک گردند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین تظاهر MDM2 و P53 (تنظیم کننده های چرخه سلولی) با فعالیت تکثیری و ترانسفورماسیون احتمالی این کیست ها بود.
در این مطالعه مقطعی، تظاهر MDM2 و P53 در 60 نمونه از بلوک های پارافینی (از هر کیست 20 نمونه) تحت بررسی ایمنوهیستوشیمی قرار گرفتند. نمونه ها از نظر تعداد سلول های رنگ پذیرفته شده، شدت رنگ پذیری و موقعیت بروز نشانگر در سه منطقه از اپی تلیوم کیست مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمون های آماری مورد استفاده عبارت بود از: One way ANOVA و Tukey test برای مقایسه میزان بروز نشانگرها در گروه های مورد مطالعه، Kruskal-Wallis برای مقایسه شدت رنگ پذیری و Kendall جهت بررسی ارتباط و همبستگی نشانگرها.
کیست پری آپیکال از نظر بروز نشانگر، کاملا بروز مثبت داشت. شدت، درصد و عمق نفوذ MDM2 بسیار بیشتر از P53 بود. بروز نشانگرها در کیست رزیجوال اکثرا با درصد بالایی آن هم اغلب در تمام ضخامت اپی تلیوم همراه بود اما در کیست دنتی جروس اکثر نمونه ها بروز ضعیف و اغلب بازالی را نشان می دادند. اختلاف معنی دار از لحاظ تظاهر (01/0P=) P53 و (03/0P=) MDM2 به طور جداگانه در سه کیست مشاهده گردید و همچنین از نظر درصد (03/0P=) و شدت (01/0P=) بروز MDM2 بین سه کیست رابطه معنی داری پیدا شد. همبستگی مثبتی بین تظاهر P53 و MDM2 نیز مشاهده گردید (001/0P<).
افزایش بروز نشانگرهای P53 و MDM2 در کیست رزیجوال هماهنگ می باشد ولی در کیست پری آپیکال با هم کاملا متفاوت بوده است و از سوی دیگر کیست دنتی جروس قادر به بروز قوی هیچکدام از نشانگرها نمی باشد. ولی در مجموع می توان گفت افزایش بروز نشانگر می تواند با پاتوژنز و احتمالا تغییرات نئوپلاستیک آنها مرتبط باشد.

استفاده از کامپیوتر در قرار دادن ایمپلنت یا آنچه اصطلاحا Computer guided implantology (CGI) خوانده می شود امروزه جزء اصلی ایمپلنتولوژی نوین را تشکیل می دهد. در این مقاله سعی می شود تا استفاده از آن در مورد درمان فک بالای یک بیمار بدون دندان به تفصیل توضیح داده شود.
بیماری 49 ساله برای بازسازی دندان های از دست رفته فک بالا با ایمپلنت با استفاده از پروتکل درمانی CGI مورد درمان قرار گرفت. اطلاعات حاصل از تجزیه و تحلیل تصاویری که از طریق توموگرافیکامپیوتری CT/CBCT Scanning)) بدست آمد. برای تهیه یک سری تمپلیت دقیق مورد استفاده قرار گرفته و در نهایت ایمپلنت ها بر مبنای آنها در فک بیمار قرار داده شد. با توجه به طراحی صحیح ایمپلنت ها، پروتز نهایی ضمن سادگی از دقت و زیبایی در خور توجهی برخوردار بود.
فناوری های پیشرفته ای چون Computer guided implantology می توانند ما را در درمان هر چه آگاهانه تر، دقیق تر، زیباتر بیماران نیازمند یاری نمایند.