فهرست مطالب

دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد - سال یازدهم شماره 2 (پیاپی 42، تابستان 1388)

مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال یازدهم شماره 2 (پیاپی 42، تابستان 1388)

  • تاریخ انتشار: 1388/05/11
  • تعداد عناوین: 13
|
  • علی احمدی، جعفر حسن زاده، شمس علی خسروی، هاله قائم، رویا رئیسی صفحات 1-7
    زمینه و هدف
    دیابت از گروه بیماری های متابولیک و یک اختلال چند عاملی است که با افزایش مزمن قند خون مشخص می شود. از آنجایی که در زمینه اپیدمیولوژی ژنتیک دیابت نوع 2 در کشور ما، مطالعات اندکی انجام شده و هنوز بطور قطعی مشخص نیست که توارث دیابت نوع 2 بیشتر از طرف کدام یک از والدین (پدر یا مادر) به فرزندان منتقل می شود، این مطالعه با هدف بررسی زمینه ژنتیکی بیماران دیابتی نوع 2 استان چهارمحال و بختیاری طراحی و اجرا گردید.
    روش بررسی
    این بررسی یک مطالعه اپیدمیولوژیک از نوع توصیفی-تحلیلی است که جامعه پژوهش آن افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در استان چهارمحال و بختیاری در سال 1387 بود. تعداد 254 نفر به روش تصادفی دو مرحله ای انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها بوسیله مصاحبه و با تکمیل فرمی، جمع آوری و با نرم افزار STATA9 و آزمون مجذور کا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    از254 نفر بررسی شده 150 نفر (59%) مونث و 104 نفر(41%) مذکر بودند. متوسط سن آنها 6/8±8/54 سال و متوسط مدت زمان ابتلا به دیابت در آنها 8/5±4/7 سال بود. 116 نفر (7/45%) از آنها دارای سابقه خانوادگی مثبت دیابت بودند که از این میان، 4/61% مادر دیابتی، 8/19% پدر دیابتی، 9/62% خواهر دیابتی، 1/18% برادر دیابتی، 5/40% دختر دیابتی و 1/18% پسر دیابتی داشتند. سابقه خانوادگی دیابت در مادر بیشتر از پدر، در خواهر بیشتر از برادر و در دختران بیشتر از پسران بود (001/0>P).
    نتیجه گیری
    نسبت شانس ابتلا به دیابت برای کسانی که سابقه خانوادگی مثبت دیابت در مادر دارند بیشتر و مهم تر از پدر بوده و می توان اظهار نمود که به احتمال قوی، توارث دیابت نوع 2 بیشتر از طریق مادر به فرزندان منتقل می شود.
    کلیدواژگان: دیابت نوع 2، سابقه فامیلی، زمینه ژنتیکی
  • مرضیه سادات سجادی نژاد، نورالله محمدی، ناهید اشجع زاده صفحات 8-15
    زمینه و هدف
    یک حادثه برای همه به یک اندازه، استرس زا نیست. ادراک فرد است که میزان استرس زا بودن آن رویداد را تعیین می کند. افراد مبتلا به سردرد در ارزیابی خود از رویدادها دچار مشکل هستند. این مطالعه با هدف بررسی اثر گروه درمانگری شناختی- رفتاری بر ادراک فراوانی عوامل استرس زا و ادراک ناخوشایند از این عوامل در افراد مبتلا به سردردهای عود کننده انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه نیمه تجربی از بین کلیه دانشجویان دختر دانشگاه شیراز، 20 نفر بر اساس مصاحبه تشخیصی و تشخیص نورولوژیست، به عنوان بیمار مبتلا به میگرن و سر درد تنشی (گروه بیمار) انتخاب شدند. همچنین 32 نفر از دانشجویان که از لحاظ رشته و دامنه سنی با گروه بیمار مشابه بودند، به عنوان گروه عادی (فاقد سردرد) انتخاب شدند. هر دو گروه به پرسشنامه عوامل استرس زا پاسخ دادند و در متغیرهای ادراک ناخوشایند از عوامل استرس زا و ادراک فراوانی عوامل استرس زا، مورد مقایسه قرار گرفتند. در بخش دوم پژوهش، گروه بیماران، به مدت 9 هفته، هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای در گروه شرکت کردند. آنها در طول دوره درمان در سه موقعیت پیش آزمون، میان آزمون (هفته پنجم) و پس آزمون (هفته نهم) مورد سنجش قرار گرفتند. داده ها به کمک آزمون های آماری t مستقل و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    ادراک ناخوشایند از استرس ها و ادراک فراوانی عوامل استرس زا در گروه مبتلا به سردرد بیشتر از افراد عادی بود (001/0P<). گروه درمانی شناختی- رفتاری به طور معنی داری به تغییرادراک ناخوشایند عوامل استرس زا و کاهش تعداد عوامل استرس زای ادراک شده، در افراد مبتلا به سردرد منتهی گردید (001/0P<).
    نتیجه گیری
    گروه درمانگری شناختی- رفتاری، نقش مهمی در مهار سردرد دارد و ادراک بیماران مبتلا به سردرد را نسبت به خطرناک بودن عوامل استرس زا، تغییر می دهد.
    کلیدواژگان: ادراک ناخوشایند استرس ها، سردردهای عودکننده، گروه درمانگری شناختی، رفتاری، عوامل استرس زا
  • علی مومنی، سعید ابریشم کار، سلمان عباسی، عبدالرزاق ایری صفحات 16-21
    زمینه و هدف
    از علل مهم مرگ و میر بخصوص در جوامع شهری و صنعتی آسیب های تروماتیک مغزی است. از جمله اختلالات الکتروکاردیوگرافی (ECG) در آسیب های تروماتیک مغز تاکی آریتمی ها، برادی آریتمی ها، افزایش فاصله (interval) QTc و تغییرات قطعه ST می باشد. در بیماران با ترومای مغزی از جمله خونریزی ساب ارکنویید (SAH) طولانی شدن QTc interval گزارش شده است. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی و شدت افزایش QTc interval در بیماران با آسیب مغزی متوسط و شدید انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 200 بیمار مبتلا به ترومای متوسط و شدید مغزی بستری شده در بیمارستان های الزهرا(س) و کاشانی اصفهان در سال های 85-1383، به صورت در دسترس انتخاب شدند. فاصله QTc بر اساس فرمول Bazett و سطح هوشیاری بیماران بر اساس GCS (Glasgow Coma Scale) از پرونده بیماران استخراج و ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری t و کای دو تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    شایع ترین آسیب ایجاد شده در دو جنس خونریزی داخل مغزی (ICH) بود. بین سن بیماران با فاصله QTc با سطح هوشیاری بر اساس سیستم GCS رابطه ای وجود نداشت. بیشترین موارد مرگ مربوط به خونریزی ساب ارکنویید (SAH) بود (33%)، ولی ارتباطی بین نوع ضایعه و مرگ وجود نداشت. فاصله QTc در بیماران فوت شده نسبت به بیماران زنده (01/0P<) و در زنان نسبت به مردان طولانی تر بود (05/0P<). بین شدت کاهش سطح هوشیاری (بر اساس GCS) و افزایش فاصله QTc بیماران رابطه مستقیم وجود داشت (001/0P<).
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج شاخص فاصله QTc می تواند در تعیین پیش آگهی بیماران مفید می باشد و لذا تشخیص زود هنگام اختلالات الکتروکاردیوگرافی و آریتمی های قلبی و درمان این اختلالات در کاهش مرگ و میر بیماران موثر خواهد بود.
    کلیدواژگان: آسیب مغزی، فاصله QTc، جدول نمای گلاسکو
  • امیررضا صالح مقدم، امیر واحدیان عظیمی *، مرتضی رضایی آدریانی صفحات 22-29
    زمینه و هدف

    شیوع بالای عارضه فلبیت یکی از مسایل مهم در رابطه با تزریقات وریدی می باشد. در بیمارستان هایی که میزان عوارض ناشی از تزریقات وریدی کمتر بوده، مدت اقامت بیماران در بیمارستان و همچنین موارد مرگ و میر کاهش چشمگیری داشته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر کاربرد پماد نیتروگلیسرین 2% بر شدت فلبیت ناشی از کاتتر وریدی انجام شده است.

    روش بررسی

    در این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور 300 نفر از بیماران بستری در بخش قلب و سی سی یو بیمارستان قائم شهر مشهد به روش مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. در گروه آزمون پس از جایگذاری کاتتر وریدی در قسمت دیستال کاتتر پماد نیتروگلیسرین 2% به میزان 5/0 اینچ گذاشته و پانسمان می شد و در گروه شاهد جایگذاری کاتتر وریدی بدون استفاده از پماد نیتروگلیسرین انجام شد. پس از جایگذاری کاتتر هر 12 ساعت محل کاتتر از نظر وجود علایم فلبیت بررسی و در گروه آزمون پانسمان پماد نیتروگلیسرین تعویض می شد. داده های به دست آمده به کمک آزمون های آماری t مستقل، کای دو و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    شدت فلبیت در گروه آزمون کمتر از گروه شاهد بود (001/0P<). شدت فلبیت، طبق معیار مادوکس، در گروه آزمون بطور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P<). از طرفی، فلبیت درجه دو در گروه شاهد بطور معنی داری بیشتر از گروه آزمون بود (05/0P<).

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج این مطالعه استفاده موضعی از پماد نیتروگلیسرین 2% در محل کاتتر وریدی به عنوان یک روش جایگزین جهت کاهش میزان فلبیت ناشی از کاتتر وریدی پیشنهاد می شود.

    کلیدواژگان: پماد نیتروگلیسرین، کاتتر وریدی، فلبیت
  • حسام مودی، فاطمه غیاثی، محمد افشار، اصغر اکبری، هانی هراتی، میترا مودی، عبدالصمد شیخ زاده صفحات 30-38
    زمینه و هدف
    در بزرگسالان ورزش های پلایومتریک به منظور افزایش قدرت عضلات، هماهنگی عصبی-عضلانی و افزایش پرش عمودی استفاده می شود. متاسفانه اطلاعات محدودی درباره اثرات این نوع ورزش ها بر سیستم تنفس وجود دارد، این مطالعه با هدف بررسی اثرات ورزش های پلایومتریک و هوازی بر میزان اتساع قفسه سینه و حجم های ریوی در دانش آموزان دبیرستان انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی 60 دختر و پسر سنین 18-14 سال از طریق نمونه گیری غیر احتمالی و ساده از بین دانش آموزان دبیرستان های زاهدان انتخاب و به صورت تصادفی در یکی از دو گروه دوچرخه سواری (30 مورد) و طناب زدن (30 مورد) قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 12 جلسه، 3 بار در هفته ورزش ها را دریافت کردند. داده ها بر اساس میزان اتساع قفسه سینه (در دو سطح آگزیلاری و گزیفویید)، ظرفیت حیاتی، حجم ذخیره بازدمی، ظرفیت حیاتی حداکثر، حجم بازدمی فشار در ثانیه اول قبل و بعد از ورزش جمع آوری شد. اطلاعات با آزمون های t مستقل و زوج تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    میزان اتساع قفسه سینه در ناحیه آگزیلار در گروه دوچرخه سواری از 10±76 سانتی متر به10±4/77 سانتی متر و در گروه طناب زدن از 1/8±7/77 سانتی متر به 7/8±5/78 سانتی متر (001/0P<) و میزان اتساع قفسه سینه در ناحیه گزیفویید در گروه دوچرخه سواری از 9/8±7/68 سانتی متر به 8±70 سانتی متر و در گروه طناب زدن از 6/6±3/71 سانتی متر به 4/6±3/72 سانتی متر ارتقاء یافت (001/0P<). همچنین افزایش معنی داری در حجم های ریوی در دو گروه دیده شد (05/0>P).
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که میزان انبساط قفسه سینه و حجم های ریوی متعاقب انجام ورزش های پلایومتریک نظیر طناب زدن افزایش می یابد.
    کلیدواژگان: انبساط قفسه سینه، حجم های ریوی، ورزش دوچرخه سواری، ورزش پلایومتریک
  • لاله رستاک، شهرام مشهدی زاده، ستاره همامی صفحات 39-46
    زمینه و هدف
    پره اکلامپسی یک دلیل عمده مرگ و میر و ایجاد عوارض در مادران و عقب ماندگی رشد داخل رحمی، زایمان زودرس و مرگ و میر در نوزادان می باشد. مطابق فرضیه ناسازگاری ایمونولوژیک استفاده از روش های سد کننده پیشگیری از بارداری و یا کوتاه بودن مدت تماس جنسی قبل از بارداری، به جهت کاهش مواجهه قبلی مادر با آنتی ژن های اسپرم پدری، ممکن است عامل خطری در ایجاد بیماری پره اکلامپسی باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط احتمالی بین این فاکتورها با ایجاد بیماری پره اکلامپسی انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 300 نفر از زنان باردار بستری در بخش زنان و زایمان بیمارستان تامین اجتماعی شهرکرد انجام گرفت. 150 زن باردار مبتلا به پره اکلامپسی و 150 شاهد سالم که از نظر فاکتور سن مورد همگن سازی گروهی قرار گرفته بودند جهت تکمیل پرسشنامه طرح، با آنان مصاحبه حضوری صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t، کای دو و نسبت شانس انجام پذیرفت.
    یافته ها
    ارتباط معنی داری بین پره اکلامپسی با بارداری اول، زایمان اول و سابقه شخصی (001/0P<) یا فامیلی پری اکلامپسی (05/0P<) وجود داشت. رابطه معنی داری میان سابقه سقط، استفاده از روش های سد کننده پیشگیری از بارداری یا مقاربت منقطع با خطر ابتلا به پره اکلامپسی وجود نداشت. رابطه مستقیم معنی دار میان طول دوره زناشویی با خطر ابتلا به پره اکلامپسی وجود داشت (001/0>P) که این ارتباط حتی پس از حذف فاکتور تعداد زایمان به عنوان یک متغیر مداخله گر، باقی بود.
    نتیجه گیری
    یافته های مطالعه حاضر، فرضیه ناسازگاری ایمونولوژیک را از برخی جنبه ها در جامعه مورد مطالعه خود به چالش کشیده و چنین به نظر می رسد که شاید فرضیات دیگر در مورد بیماری پره اکلامپسی، برای توضیح دوره زناشویی به عنوان فاکتور خطر این بیماری مناسب تر باشند.
    کلیدواژگان: پره اکلامپسی، پیشگیری از بارداری، زناشویی
  • بررسی اثر پیش گویی کننده میزان پلاکت در سرانجام بیماران ترومایی
    محسن محمودیه، بهنام صانعی، حسن مسعودپور، نسیم طاهری صفحات 47-51
    زمینه و هدف
    هنوز تاثیر میزان پلاکت در پیشگویی سرانجام تروما مشخص نیست. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین میزان شمارش پلاکتی بیماران ترومایی در بدو ورود و میزان مرگ و میر آنها می باشند.
    روش بررسی
    این مطالعه بصورت توصیفی-تحلیلی (cross – sectional) در نیمه دوم سال 1384 بر روی بیمارانی که به علت تروما به بدن (قفسه سینه و شکم) به اورژانس بیمارستان الزهرا(س) مراجعه می کردند انجام شد. جهت تمامی بیماران آزمایشات شمارش کامل سلول های خون (CBC)، پلاکت خون وریدی بدو ورود وISS (Injury Severity Score) محاسبه شد. بیمار طی مدت بستری از نظر نیاز یا عدم نیاز به بخش مراقبت های ویژه (ICU) طبق نظر متخصص مربوطه، بروز حوادث ترومبوآمبولیک نظیر DVT (Deep Vein Thrombosis) و آمبولی ریه بر اساس سونوگرافی داپلر یا CT اسکن و همچنین از نظر سرانجام تروما (وقوع مرگ و میر یا بهبودی بیمار) بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کا دو،-test t و رگرسیون آنالیز شد.
    یافته ها
    در این مطالعه 300 نفر بیمار ترومایی با میانگین سنی 51/17±32 سال بررسی شدند، که 78% این بیماران (237 نفر) مرد بودند. میانگین مدت بستری بیماران به صورت معنی داری با تعداد پلاکت و ISS در بدو ورود ارتباط داشت (05/0P<). میانگین پلاکت در بیمارانی که فوت کردند 57233±203000 و در بیمارانی که بهبود یافتند 72345±233208 بود (05/0P>).
    نتیجه گیری
    پلاکت خون وریدی بدو ورود بیماران می تواند بعنوان یک عامل پیشگویی کننده طول مدت اقامت در بیماران ترومایی مورد توجه قرار گیرد.
    کلیدواژگان: پلاکت، پیش گویی کننده، تروما
  • رضا شرافتی چالشتری، فرهاد شرافتی چالشتری، بهنام زمان زاد صفحه 52
    زمینه و هدف
    یکی از راه های اصلی انتقال مقاومت دارویی از طریق فرآورده های غذایی می باشد.. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای الگوهای مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوک های جدا شده از آب میوه ها (سیب و پرتقال) با الگوی سویه های استافیلوکوک مجزا شده از نمونه های بالینی انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه توصیفی – تحلیلی بر روی 111 نمونه استافیلوکوک جدا شده از نمونه های آب میوه سیب و پرتقال و نمونه های بالینی مجزا شده از بیماران بستری و سرپائی بیمارستان های آموزشی شهرکرد انجام شد. الگوی حساسیت سویه های مورد بررسی با استفاده از تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن (Kirby-Bauer method) نسبت به آنتی بیوتیک های جنتامایسین، کلوکساسیلین، تتراسیکلین، اریترومایسین، کلرامفنیکل، آموکسی سیلین و کوتریموکسازول مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین باکتری ها به طریق آنتی بیوتایپینگ دسته بندی شدند. داده ها به وسیله آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    بین الگوی حساسیت ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس در نمونه های آب میوه و نمونه های بالینی تنها در مورد آنتی بیوتیک کلوگزاسیلین و ایزوله های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، تنها در آنتی بیوتیک های کلوکساسیلین، تتراسیکلین و آموکسی سیلبن تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0P<) نتایج آنتی بیوتایپینگ نشان داد که 111 ایزوله مورد بررسی در 36 الگوی مختلف آنتی بیوتایپ قرار می گیرند. 10 ایزوله (53%) استافیلوکوک های اورئوس جدا شده در 4 الگو و 62 ایزوله (67%) استافیلوکوک های اپیدرمیدیس جدا شده در 11 الگو قرار گرفته که الگوهای یاد شده به نسبت یکسان در نمونه های جدا شده از آب میوه و نمونه های بالینی دیده شده اند (05/0P>). سایر ایزوله ها (39 ایزوله)، 21 الگوی دیگر را ایجاد کردند.
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته های این مطالعه، ایزوله های جدا شده از آب میوه ها و نمونه های بالینی، الگوی مقاومت یکسانی را نشان دادند. لذا این احتمال وجود دارد که مواد غذایی از جمله آب میوه ها بتوانند در انتقال مقاومت های دارویی نقش ایفا نمایند.
    کلیدواژگان: آنتی بیوتایپینگ، آب میوه، استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس
  • هادی بزازی*، علیرضا احمدی، محمدعلی رمضانی، عارف صالحی، مسعود بازوری صفحات 59-65
    زمینه و هدف

    آترواسکلروزیس یک بیماری التهابی خودایمنی مزمن است که همچنان به عنوان شایع ترین علت مرگ و میر در جهان شناخته می شود. آترواسکلروز روی دیواره عروق اثر گذاشته و منجر به بیماری های عروق کرونر قلب می شود. مطالعات اخیر نشان می دهند که پاسخ های ایمنی از جمله اتو آنتی بادی ها در بیماریزایی آترواسکلروزیس دخالت می کنند. این مطالعه با هدف ارزیابی ارتباط بین سندرم حاد کرونری با سطح سرمی اتوآنتی بادی Anti- β2GP1 انجام شد.

    روش بررسی

    بررسی از نوع موردی شاهدی بود که در دو گروه و در مجموع بر روی 179 شرکت کننده، شامل 100 فرد مبتلا به سندرم حاد کرونری و 79 فرد سالم انجام شد. برای تمام افراد بیمار و سالم داوطلب پرسشنامه ای تکمیل گردید. نمونه خون تهیه و سرم تا زمان انجام آزمایش در دمای - 20o C نگهداری شد و با روش الیزا میزان اتوآنتی بادیAnti- β2GP1 در سرم گروه های مورد بررسی، برای هر کدام از کلاس های IgM و IgG بطور مجزا اندازه گیری شد. داده های به دست آمده به کمک آزمون های آماری t و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل گردید.

    یافته ها

    بر اساس نتایج در سرم 6/68% بیماران و 1/48% افراد سالم آنتی بادی از کلاسIgG علیه β2GP1 وجود داشت (01/0P<). در سرم 43% بیماران و 5/2% از افراد سالم آنتی بادی از کلاس IgM علیه β2GP1 وجود داشت. نتایج این بررسی همچنین نشان داد که در سرم 0/50% از زنان بیمار و 2/73% از مردان بیمار (01/0P<) و از سوی دیگردر سرم 5/48% از زنان سالم و 8/47% از مردان سالم، آنتی بادی از کلاسIgG علیه β2GPI وجود داشت (05/0P<).

    نتیجه گیری

    یافته های ما نشان داد که بین سطح سرمی آنتی بادی علیه β2GP1 از کلاس IgG با سندرم حاد کرونری در بیماران ارتباط وجود دارد و احتمالا آنتی بادی های ضد β2GPI از کلاس IgGدر روند ایجاد ضایعات عروقی منجر به سندرم حاد کرونری می توانند نقش داشته باشند.

    کلیدواژگان: اتو آنتی بادی، ایمونوگلوبین G، ایمونوگلوبین M، سندرم حاد کرونری
  • علی اکبر بیگی حافظ قاهری مریم علوی صفحات 66-71
    زمینه و هدف
    فیستول شریانی وریدی در ناحیه Snuff box یکی از تکنیک های رایج فیستول گذاری در بیماران دیالیزی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه کارآیی و عوارض بستن و نبستن دیستال ورید در فیستول های شریانی وریدی در ناحیهSnuff box در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه کارآزمایی بالینی 60 بیمار (30 مرد، 30 زن) با نارسایی مزمن کلیه که برای فیستول گذاری مراجعه کرده بودند به روش آسان انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. در گروه اول پس از گذاشتن فیستول شریانی وریدی (AVF) دیستال ورید بسته شد و در گروه دوم بسته نشد. بیماران در روزهای 1، 30 و 90 پس از جراحی از نظر عملکرد فیستول و عوارض مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها به کمک آزمون های آماری t دانشجویی و کای دو تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    کارآیی زودرس در دو گروه لیگاتور شده و لیگاتور نشده به ترتیب 100 و 7/96 درصد و کارآیی دیررس به ترتیب 90 و 4/83 درصد بود (05/0P<). شایع ترین عارضه در دو گروه ترومبوز بود (7/11%) (05/0P>). هایپرتانسیون وریدی و ادم در دو بیمار (هر دو در گروه لیگاتور نشده) و عفونت محل عمل تنها در یک بیمار مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    با توجه به کارآیی بالا و عوارض اندک، فیستول های شریانی وریدی، ناحیه Snuff-box یکی از راه های ارجح عروقی ممکن برای بیماران همودیالیزی است. بستن دیستال ورید سبب می شود که عارضه هایپرتانسیون وریدی در فیستول ایجاد نشود.
    کلیدواژگان: ترومبوز، فیستول شریانی وریدی، همودیالیز
  • علی دهقان صفحات 72-79
    زمینه و هدف
    ارزیابی آکوستیکی صدا جهت ثبت اطلاعات قبل و پس از درمان به منظور فهم بهتر پاتوفیزیولوژی تولید صدا و پیگیری میزان پیشرفت و بهبودی بیمار به صورت معین استفاده می شود. در جوامع مختلف به دلایل فوبی و فرهنگی میزن پارامتری صوتی افراد با هم تفاوت دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی پارامترهای صوتی در افراد بزرگسال بود.
    روش بررسی
    این پژوهش به صورت توصیفی – تحلیلی بر روی 90 نفر از افراد بزرگسال طبیعی فارسی زبان شهر زاهدان (45 مرد و 45 زن) انجام شد. از یک کامپیوتر که دارای نرم افزار Dr. Speech 4.0(زیر گروه Vocal Assessment) بود جهت ثبت و آنالیز نمونه های صوتی استفاده گردید. آواسازی افراد در شرایط راحت صورت می پذیرفت. داده های به دست آمده به کمک آزمون های آماری کروسکال والیس، t دانشجویی و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    میزان فرکانس پایه زنان (Hz4/25±213) به طور معنی داری بیشتر از مردان (Hz 4/16±3/121) بوده (05/0P<). در نقطه مقابل میزان حداکثر زمان آواسازی (MPT) در مردان (s 4/9±0/28) بیشتر از زنان (s6/7±6/22) می باشد (05/0P<). تفاوت معنی داری در میزان نسبت صوتی (SPL) و آشفتگی فرکانس بین زنان و مردان وجود نداشت. غالب متغیر های صوتی به غیر از آشفتگی دامنه نوسان و نسبت هارمونی به نویز تفاوت معنی داری در بین گروه های سنی هر دو جنس نشان نداد.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این مطالعه عمده خصوصیات صوتی افراد به نظر می رسد با افزایش سن تا 50 سالگی ثابت می باشند البته بایستی در استفاده از پارامترهای آشفتگی دامنه نوسان و نسبت هارمونی به نویز در مقایسه کیفیت صدا دقت نمود.
    کلیدواژگان: صوت، آشفتگی فرکانس، آشفتگی دامنه نوسان، هارمونی به نویز
  • افسانه لالویی، نفیسه کاشانی زاده، مهدی ناصر اسلامی، مجتبی تیموری صفحات 80-85
    زمینه و هدف
    یکی از شایع ترین علل وحشت بیماران از جراحی، درد بعد از عمل می باشد. بطور معمول جهت تسکین درد بیماران داروی ضد درد از گروه مخدرها و یا از گروه داروهای ضد التهابی غیر استروییدی استفاده می شود. با توجه به اثرات جانبی هر دو گروه، این مطالعه به منظور بررسی اثر بی حس کننده موضعی بویپواکایین در تسکین درد بعد از عمل سزارین انجام شده است.
    روش بررسی
    این بررسی از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود، که بر روی 100 زن حامله ای که جهت سزارین به بیمارستان مرکز آموزشی درمانی نجمیه تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد. این افراد بطور تصادفی به دو گروه مورد (50 نفر) و شاهد (50 نفر) تقسیم شدند، برای گروه مورد بوپیواکایین 5/0% به میزان 10 سی سی در محل برش جراحی (زیر جلد) در پایان عمل سزارین تزریق شد. شدت درد در ساعت های اول، دوم، چهارم، ششم، نهم و دوازدهم بعد از عمل با استفاده از آزمون VAS (Visual Analogue Scaling) ارزیابی شد. همچنین میزان مصرف مسکن (آمپول پتدین) در دو گروه مطالعه و شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. یافته های بدست آمده از پژوهش توسط آزمون های آماری کولموگراف، اسمیرنوف، t مستقل و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    میانگین مصرف مسکن در گروه مورد mg 16±63/25 و در گروه شاهد mg 6/13±05/35 بود (05/0P<). در ساعت های چهارم، ششم و نهم و میانگین شدت درد در گروه مورد کمتراز گروه شاهد بود (05/0P<).
    نتیجه گیری
    با توجه به اطلاعات بدست آمده از این پژوهش و با توجه به این که در بخش های زنان امکان استفاده بیشتر از مسکن های قوی (مخدر) وجود ندارد، این روش می تواند جایگزینی، بهتر و عملی تر بود و آرامش و تسکین درد بیمار را در ساعات بعد از عمل تامین نماید.
    کلیدواژگان: بیحس کننده موضعی، بوپیواکایین، سزارین، درد پس از عمل
  • مهدی بشارت، عبدالرضا گودرزی صفحه 86
    چکیده:
    زمینه و هدف
    PH مایع جنب یکی از عمده ترین شاخص ها در تعیین نوع افیوژن های پلور و تصمیم گیری برای نصب Chest-tube بوده و معیاری حساس برای تعیین سرنوشت یک پلورزی است. این مطالعه با هدف تعیین ارزش تشخیصی میزان PH در افتراق مایع پلور انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه با روش تشخیصی و تکنیک مشاهده ای روی 350 نفر بیمار مبتلا به افیوژن پلور مراجعه کننده به بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام گردید. مقدار cc 30-20 مایع پلور بیماران اخذ و مقادیر پارامترهای قند، پروتئین، گلبول سفید و لیپوپروتئین با دانسیته بالا (HDL) و اندازه گیری شد. حساسیت، اختصاصیت، ارزش پیشگویی کننده مثبت و منفی و کارآیی اندازه گیری هر یک از این فاکتورها در مقایسه با چهار فاکتور دیگر در افتراق افیوژن های پلور به اگزوداتیو و ترانسوداتیو بررسی و محاسبه گردید.
    یافته ها
    از 350 نمونه مایع پلور 266 نفر اگزوداتیو و 84 نفر ترانسوداتیو بودند. بر اساس نوع مایعات تعیین شده حساسیت، ارزش پیش گویی کننده مثبت، کارآیی، ارزش پیش گویی کننده منفی و PH به ترتیب 75%، 72%، 61%، 26% به دست آمد.
    نتیجه گیری
    با توجه به اینکه هنوز در اکثر بخش ها توصیه به انجام تمامی تست ها جهت افتراق افیوژن های پلور می گردد و این می تواند علاوه بر هزینه و صرف زمان دارای خطا و اشتباه باشد به نظر می رسد که تعیین میزان PH تنها جهت افتراق افیوژن های پلور بدور از هرگونه خطا و اشتباه باشد.
    کلیدواژگان: اگزودا، پلور، ترانسودا
|
  • Ali Ahmadi, Jafar Hasanzadeh, Haleh Ghaem, Shamseali Khosravi, Roya Reisi Pages 1-7
    Background And Aim
    Diabetes is a multi-factorial and metabolic disease, which is diagnosed by chronic hyperglycemia. Although a few epidemiological researches have focused on the genetic of the type 2 diabetes in Iran, but it is not clear that which of the parents are more important to transmit the disease to their children, mothers or fathers? This study was performed in Chaharmahal va Bakhteyari province in Iran to answer to this question.
    Methods
    This survey was a cross – sectional epidemiological study on all diabetic patients in Chaharmahal va Bakhteyari province in 2008. A two-stage random sampling method was used to select 254 diabetic patients. Data was collected by interview and analyzed by stata9 software, using Chi-square test.
    Results
    From the total number of the type 2 diabetic patients, 59% were female. The average age of the patients was 54.8±8.6 years and the average duration of the disease was 7.4±5.8 years. A positive history of the disease was seen in the family of 116 patients (45.7%), for example 61.4% of the patients had a family history in their mothers, 19.8% in their fathers, 62.9% in their sisters, 18.1% in their brothers, 40.5% in their daughters and finally 18.1% in their sons. Positive family history was higher in mothers than fathers. This was seen more in sisters and daughters compared to the brothers and sons (P<0.001).
    Conclusions
    Our findings showed that the chance of having diabetes from the mothers is higher than from the fathers. It means that type 2 diabetes can be inherited from the mothers more than the fathers.
  • Marzeyehsadat Sajadi-Nejad, Nourola Mohammadi, Nahid Ashjazadeh Pages 8-15
    Background And Aim
    A specific event is not stressor for all persons. It is perception that determines an event is stressor or not. Headache causes that peoples have problems to evaluate events. In this study, we aimed to evaluate the effect of group therapy on perception of stressors in recurrent headache patients.
    Methods
    In this semi-experimental study on female students of Shiraz University, 20 students diagnosed as having headache were selected as case group. Control group was consisted of 32 normal students with same sex and age as case group. Both groups (case and control) were asked to fill a Daily Minor Hassles Questionnaire. They were compared for two variables, perception of the unpleasant stressors and the frequency of unpleasant stressors. In second part of the research, patients in the case group were asked to participate in a 90 minute session per week for 9 weeks. They were compared in three conditions of pre-test, mid-test and post-test. Data were analyzed using independent t-student and paired t-test.
    Results
    Our results showed a significant difference between headache (case) group and normal (control) group in perception of the unpleasant stressors and the frequency of unpleasant stressors (P<0.05). We also found that cognitive-behavioral group therapy throughout the therapeutic sessions decreased perception of the unpleasant stressors and the frequency of unpleasant stressors in headache patients.
    Conclusion
    Cognitive-behavioral group therapy decreases perception of the unpleasant stressors and the frequency of unpleasant stressors in patients with recurrent headache.
  • Ali Momeni, Saeed Abrishamkar, Salman Abasifar, Abdolrazagh Eiri Pages 16-21
    Background And Aim
    Brain trauma is one of the most important causes of morbidity and mortality, especially in the urban and industrial societies. Risk factors that increase the mortality of the patients are aging, other organs trauma and cardiac arrhythmia. Some of the ECG abnormalities following traumatic brain Injury are tachy-arrhythmia, brady-arrhythmia, increased QTc interval and changes in ST segment. Traumatic brain patients also show subarachnoid hemorrhage (SAH) and increased QTc intervals. Our aim in this study is to evaluate QTc interval changes in patients with moderate to severe brain injury.
    Methods
    This retrospective study was performed on 200 patients with moderate to severe head injury, who were admitted in Al-Zahra and Kashani hospitals, in Isfahan city, Iran between years 2004-2006. QTc interval (based on Bazett formula) and level of consciousness (based on Glasgow coma scale) were obtained from the patients files. Data were analyzed using student t-test and Chi-square test.
    Results
    The most common injury in the patients was intracranial hemorrhage (ICH). Our study did not show any correlation between age and level of consciousness with QTc interval (P>0.05). The most common cause of mortality in our patients was subarachnoid hemorrhage (SAH). There was no significant correlation between causes of injury and patients mortality (P>0.05). Evaluating QTc intervals from the files of the patients who were died showed that they had longer QTc interval compared to the alive patients’ (P<0.01). QTc interval was longer in women compared to men (P<0.05). A direct correlation was seen between decreased level of consciousness and QTc interval elongation (P<0.001).
    Conclusions
    Our findings show that QTc interval can be used as a good index for mortality in the patients with moderate to severe brain injury. QTc interval prolongation has correlation with severity of consciousness loss and mortality.
  • Amirreza Saleh-Moghadam, Amir Vahedian-Azimi, Morteza Rezaei-Adriani Pages 22-29
    Background And Aim

    One of the main problems with intravenous injection is high prevalence of phlebitis. The duration of staying the patients in the hospital and mortality have been significantly reduced in the hospitals with less side effects of intravenous injection. The aim of this study was to evaluate the effect of 2% nitroglycerin ointment application on the phlebitis intensity, induced by intravenous catheter.

    Methods

    This is a single-blind clinical trial study in which 300 hospitalized patients Ghaem hospital in Mashhad city, Iran were selected by purposive-sampling method. Patients were randomly divided into two experimental (150 patients) and control (150 patients) group. In experimental groups, after intravenous insertion of catheter, we applied 2% nitroglycerin ointment (0.5 inch) in the distal part of the catheter and in control group, we did not use nitroglycerin ointment. The catheter areas were evaluated for phlebitis every 12 hours after catheter insertion in both groups. In experimental group, replacement of nitroglycerin ointment was repeated after 24, 36, 48, 60 and 72 hours. Data were statistically analyzed using student-t test, Chi-square analysis and Fisher test.

    Result

    The phlebitis intensity in experimental group was less than control group (P<0.001). According to the MADOX criteria, the degree of 0 (for no phlebitis) and 1 of phlebitis intensity was significantly more in the experimental group compared to the control group (P<0.05). On the other hand, the degree of 2 of phlebitis was significantly more in control group than the experimental group (P<0.05).

    Conclusion

    The results of this study suggest that the local application of 2% nitroglycerin ointment can reduce the phlebitis intensity, induced by intravenous catheter.

  • Hesam Moodi, Fatemeh Ghiasi, Mohammad Afshar, Asghar Akbari, Hani Harati, Mitra Moodi, Abdolsamad Sheikhzade Pages 30-38
  • Laleh Rastak, Shahram Mashhadizadeh, Stareh Homami Pages 39-46
    Background And Aim
    Pre-eclampsia is one of major causes of maternal morbidity and mortality, IUGR (Intra uterine growth retardation), preterm birth and mortality in newborns. According to Immune mal-adaptation hypothesis, using contraceptive methods or short period of unprotected cohabitations may be risk factors of pre-eclampsia. The aim of this study was to determine the possible association between these factors and pre-eclampsia.
    Methods
    This study was performed on 300 pregnant women who were admitted in the delivery ward of the Tamin Ejtemaee hospital in Shahrekord, Iran. They were matched for age categories and interviewed for filling the questionnaires. Data analysis was done by SPSS 14, using student t-test, odds ratio or X2, tests.
    Results
    Majority of the participants, both in the case & control groups, were primi-gravida and only 20% had a history of one or more abortions. A significant positive association was seen between the total duration of cohabitation (marital duration) and the risk of pre-eclampsia (P<0.001). This correlation remained significant even after elimination of number of delivery. There was no significant relationship between using contraceptive methods and pre-eclampsia.
    Conclusion
    The results of this study have challenged the immune mal-adaptation hypothesis in some aspects and it seems that there may be another explanation for the role of long cohabitation as a risk factor in pre-eclampsia, which requires further researches.
  • Prediction of trauma outcome with platelet count
    Mohsen Mahmoudieh, Behnam Sanei, Hasan Masoudpoor, Nasim Taheri Pages 47-51
    Background And Aim
    The relationship between the number of platelet and the outcome of trauma is not clearly known. The purpose of this study was to determine the relationship between the number of platelet and the outcome of trauma in traumatic patients (Abdomen and chest) referred to hospital and mortality and morbidity rates after trauma.
    Methods
    This descriptive-analytical study was performed on 300 patients with torso trauma admitted in Al-Zahra hospital in Isfahan, Iran, in 2005. Injury Severity Score (ISS), complete Blood Count (CBC) and platelet count were measured from all the patients at their arriving to the hospital. We also evaluated the patients for the duration of hospitalization, need to stay in ICU, duration of ICU care, thrombo-embolic events, such as deep vein thrombosis (DVT) and respiratory emboli and finally for the outcome of the trauma (death or recovery). Data were analyzed using student t-test, Chi-square and regression.
    Results
    The mean age of patients was 32±17.51 years, from those 78% were men. We found a direct significant relationship between the duration of hospitalization and platelet count and ISS (P<0.05). Mean platelet count was 203000±57233 in those patients who died after hospitalization and it was 233208±72345 in those patients who were recovered (P>0.05).
    Conclusion
    Our findings suggest that platelet counting in traumatic patients at the beginning of their hospitalization is a good predicting factor to estimate the duration of the hospitalization.
  • Reza Sharafati-Chaleshtori, Farhad Shrafati-Chaleshtori, Behnam Zamanzad Page 52
    Background And Aim
    One of the main routes in which bacterial resistance is transmitted is through food products. Antibiotic products are widely used in the nature to control diseases. It has been shown that these products can be transmitted to human through meat, milk, fruit, fruit juices and water and consequently they can cause antibiotic resistance problems. The aim of this study was to compare antimicrobial resistance of staphylococcus strains isolated from orange and apple juices and those strains isolated from clinical samples.
    Methods
    This descriptive- analytical study was performed on 111 staphylococcus bacteria which were isolated from fruit juices or from patients referring to the educational hospitals in Shahrekord, Iran. Antibiotic susceptibility test was performed by disc diffusion method. The bacteria were classified by antibiotyping. Data were analyzed using Fishers exact test.
    Results
    The results of antibiotyping showed that 111 staphylococcus isolates were distributed in 36 patterns from which 10 isolates (53%) were Staphylococcus aureus belonged to 4 patterns. From the total staphylococcus isolates, 62 isolates (67%), were Staphylococcus epidermidis which were belonged to 11 patterns. These patterns were observed the same in fruit juices and clinical samples (P>0.05). The rest of isolates (39 isolates) were belonged to 21 patterns.
    Conclusion
    The results of our study showed that most of the staphylococcus isolates were resistant to one or more antibiotics. On the other hand, 65% of isolated samples showed the same antibiotic resistance pattern in fruit juices and clinical samples. It is possible that food products, including fruit juices have role in transmitting bacterial resistance. Therefore, it is necessary to restrict the use of antibiotics and to control the production, transportation and maintenance of fruit juices.
  • Hadi Bazzazi, Alireza Ahmadi, Mohammadali Ramezani, Aref Salehi, Masoud Bazouri Pages 59-65
    Background And Aim

    Atherosclerosis is a chronic autoimmune inflammatory disease that remains the most common cause of death in the globe. This affects the vascular wall and leads to coronary artery diseases. Several studies have evaluated the association between auto-antibodies and cardiovascular disease. One of the candidate autoantigens is the Beta 2-glycoprotein I (β2GPI). Determining risk factor of the coronary heart diseases is of huge significance, so we carried out the comparative study of Anti-β2GP1 autoantibody level in patients with Acute Coronary Syndrome and healthy controls in Gorgan, Iran.

    Method

    A case-control, study was conducted on 179 subjects in 2007 in whom 79 subjects were healthy (Control group) and 100 subjects had coronary artery disease (Case group). A questionnaire was filled by all subjects. Blood and serum samples were assessed by commercial ELISA tests measuring IgM and IgG auto-antibodies to β2GP1 antigen. Data were analyzed using student t-test and Fisher test.

    Results

    The positivity of IgG and IgM isotypes for anti-β2-GPI antibodies in serum of the cases were %68.6 and %43, respectively. Our results also indicated that frequency of IgG and IgM autoanti-beta2-GPI isotypes in serum of the controls were %48.1 and %2.5, respectively. The results from the serum of the subjects showed that IgG-antibody against β2GPI was found in %50 of the female cases and %73.2 of the male cases (P<0.01). On the other hand, this values were %48.5 of females and %47.8 of males in control group (P<0.05).

    Conclusion

    Our finding shows that there is a relation between serum levels of IgG-antibodies against β2GP and coronary artery diseases.

  • Aliakbar Baigi, Hafez Ghahery, Maryam Alavi Pages 66-71
    Background And Aim
    Arterio-venous fistula (A-V fistula) in the snuff-box region is one of the current fistulization techniques in patients undergoing dialysis. The aim of this study was to find out the efficacy and side effects of distal vein ligation in arterio-venous fistulas of the snuff-box region in chronic renal failure patients.
    Methods
    In this clinical-trial study, 60 patients (30 males, 30 females) suffering from chronic renal failure who had been admitted for fistulization, were randomly divided into two groups. In group 1, the distal part of vein was ligated after the A-V fistulization. In group 2, the distal part of vein was not ligated. Patients were assessed for the efficacy and the complications of distal vein ligation 1 day, 30 days and 90 days after the surgery. Data were analyzed by students t-test and Chi-square test.
    Results
    Early efficiencies in the ligated and non-ligated groups were 100% and 96.7% and late efficiencies were 90% and 83.4%, respectively (p<0.05). Thrombosis was the most common complication (11.7%) in both groups (P<0.05). Venous hypertension and edema were observed in two patients (both from the non-ligated group) and the infection of the surgical site was observed in only one patient.
    Conclusion
    Considering the high efficiency and low complication rate, A-V fistulas of the snuff-box region are of preferred possible vascular methods for hemodialysis patients. Ligation of the distal part of vein prevents occurring venous hypertension in the fistula.
  • Ali Dehgan Pages 72-79
    Background And Aim
    Acoustic measurements have become substantial aspects of voice assessment during the last few decades and studies have established that normative data is necessary for acoustic analysis. Voice acoustic analysis including fundamental frequency (F0), jitter, shimmer, harmonics-to-noise ratio (HNR), and maximum phonation time (MPT) can now be easily recorded and analyzed using a computer. This study was designed to establish the normal acoustic analysis parameters in normal Iranian adults.
    Methods
    This descriptive - analytical study was performed on 45 Iranian women and 45 Iranian men. We made use of Dr. Speech 4.0 software (Vocal Assessment subgroup) for recording and analyzing the acoustic samples under comfortable phonation. Each gender was divided equally into 3 age subgroups. We used the Kruskal-Wallis test to assess the differences between the 3 age groups for each gender. Student’s t-test was used to compare the overall mean value between genders. We used Mann-Whitney U test to analyze gender difference for each age range.
    Results
    Fundamental frequency (F0) of vowel/a/ was calculated in both genders and it was higher in females (213.4±25.4 Hz) than in males (121.3±16.4 Hz) (P<0.05). Conversely, the value of MPT was greater in males (28.0±9.4 sec) than in females (22.6±7.6 sec) (P<0.05). No significant difference was found in average of SPL between females (77.8±5.5 dB (and male (77.5±5.5 dB). We found a significant difference in shimmer and Harmonics-to-noise ratio (H/N ratio) in male subgroup and other acoustic variables were not significantly different.
    Conclusions
    It seems that the majority of voice characteristics of adults was relatively stable and would not change with aging up to 50. More caution should be considered for the usage of shimmer and HNR parameters to compare the voice quality.
  • Afsaneh Lalouei, Nafiseh Kashanizadeh, Mehdi Naser-Islami, Mojtaba Teymouri Pages 80-85
    Background And Aim
    One of the most common causes of fear from the surgery in patients is post operative pain. Opioid analgesic and NSAIDs are commonly used to relieve pain in patients. Both groups have some side effects. In this study we evaluated the local anesthetic effect of bupivacain in pain relieving after cesarean section.
    Methods
    This clinical-trial study was performed on 100 pregnant women who were referred to the Najmiyeh hospital in Tehran, Iran, for cesarean delivery. Pregnant women were randomly divided into two equal groups. Case group was injected bupivacaine 0.5% (10 ml subcutaneously) after the cesarean delivery. Pain Intensity was evaluated in 1st, 2nd, 4th, 6th, 9th and 12th hours after caesarean operation using Visual Analogue Scaling (VAS). Sedative (Petedin) consumption was measured and was compared in both groups. Results were analyzed using student t-test and Mann- whiney test.
    Results
    The results of this study demonstrated that mean analgesic consumption in case group was 25.63±16 (mg) and it was 35.05±13.6 (mg) in control group (P<0.05). Mann- Whitney test demonstrated that pain intensity is significantly lower in case group in 4th, 6th and 9th hours after cesarean operation compared to the control group.
    Conclusion
    The data of this study shows that bupivacaine 0.5% can have a good sedative effect after cesarean operation.
  • Mehdi Besharat, Abdolreza Goodarzi Page 86
    Background And Aim
    The PH of pleural fluid is one of the most important criteria in determination of type of pleural effusion. It is important in decision making for chest tube insertion. Pleural PH is a sensitive index for predicting the pleurisies out come too. Pleural fluid PH is decreased in parapneomonic effusion, cancers, tuberculosis and collagen vascular diseases. This study was designed to determine the sensitivity, specificity, positive and negative predictive values for better management of patients with pleural effusion.
    Methods
    This descriptive study was conducted on 350 patients affected with pleural effusion referring to the Shahid-Beheshti University hospitals. Pleural fluid (20-30 ml) was taken from the patients and the amounts of blood sugar, proteins, WBC and HDL were measured.
    Results
    From the total number of the pleural effusion patients (350 patients) 266 patients had exudative pleural fluid and 84 patients had transudative pleural fluid. The sensitivity, specificity, positive predictive value, negative predictive value and efficacy of the pleural effusion PH were 75%, 22%, 72%, 26% and 61%, respectively.
    Conclusion
    Measuring the pleural PH can be useful for differentiation of exudative from transudative pleural effusion. It seems that PH measurement has lesser mistakes compared to the previous measurements.