Journal of Research Development in Nursing and Midwifery
Volume:2 Issue: 2, 2006

تعهد سازمانی یک نگرش مهم شغلی و سازمانی است که در طول سال های گذشته مورد علاقه بسیاری از محققان رشته های رفتارسازمانی و روانشناسی، خصوصا روانشناسی اجتماعی بوده است. اساتید متعهد با داشتن التزام عملی و احساس مسؤولیت، وظایف خود را به بهترین نحو ممکن انجام داده و موجب افزایش کارایی و اثربخشی سیستم آموزشی می شوند. این مقاله به منظور شناسایی عوامل موثر بر تعهد سازمانی اعضای هیات علمی پرستاری و مامایی انجام شد.
با 34 نفر از اعضای هیات علمی شاغل در دانشکده های پرستاری و مامایی شهر تهران مصاحبه های نیمه ساختار به عمل آمد. داده ها مطابق رویکرد «نظریه پایه» تحلیل شدند.
مضامین «مدیون بودن به سازمان و علاقه به کار» به عنوان عوامل تسهیل کننده و «احساس تبعیض در سازمان، نادیده گرفته شدن نیازها، مشارکت نداشتن در امور سازمانی و بی انگیزگی دانشجو» به عنوان عوامل بازدارنده شناسایی شدند.
یافته های این مطالعه و الگوی پیشنهادی، مدیران آموزشی را به شناخت بیشتر اعضای هیات علمی و درک آنها از تعهد سازمانی رهنمون می سازد. این شناخت ممکن است به طور غیرمستقیم به طراحی، اجرا و ارزیابی برنامه های آموزشی کمک نماید.

نیاز به انتخاب ماده ضدعفونی کننده مناسب ثابت شده است و عدم انتخاب محلول مناسب سبب ایجاد عفونت های بیمارستانی می گردد، به طوری که عفونت های محل جراحی 25درصد کل عفونت های بیمارستانی به شمار می آید. هالامید یک ترکیب کلردار متصل به نیتروژن است و دکونکس 53 محلولی است جدید برای ضد عفونی سطوح، وسایل، ابزارهای جراحی، اندوسکوپ و در مکان هایی مانند اتاق عمل و سرویس های بهداشتی کاربرد دارد. با توجه به مقاومت های ایجاد شده در فلورهای مختلف میکروبی، تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر گندزدایی دو محلول هالامید و دکونکس 53 بر سطوح و وسایل اتاق عمل مورد بررسی قرار گرفت.
مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با روش تصادفی نمونه برداری شد. محیط پژوهش، اتاق های عمل بیمارستان آموزشی - درمانی پنجم آذرگرگان بود. نمونه ها از وسایل جراحی و سطوح گرفته شد. در هر مرحله 15 نمونه قبل از ضدعفونی و 15نمونه هم بعد از ضدعفونی نمونه برداری شد. بنابراین تعداد نمونه های قبل از ضد عفونی با دکونکس 105 و بعد از ضدعفونی نیز 105 و از محلول هالامید 120 نمونه قبل و 120نمونه نیز بعد از ضدعفونی گرفته شد. فاصله هر نوبت ضدعفونی و نمونه گیری پنج روز بود.
اثر ضدعفونی محلول هالامید 3/73 درصد و دکونکس 5/69 درصد بود. محلول هالامید بالاترین اثر را روی باسیل گرم مثبت داشت که از 20درصد رشد، قبل از ضدعفونی به 7/6درصد بعد از ضدعفونی تقلیل یافته است. محلول دکونکس 53 بالاترین اثر را روی آنتروباکتر آئروژنز داشت، یعنی از 3/13درصد به 5/1درصد تقلیل داده و کمترین اثر را روی استافیلوکوک اپیدرمایتیس داشت که تغییری در رشد ماقبل و بعد از ضدعفونی دیده نشد. هر دو محلول اثر ضدعفونی کنندگی معنی داری با قبل از ضدعفونی دارند. مقایسه اثر دو محلول، آزمون های آماری تفاوتی معنی داری نشان نداد. اگرچه می توان ترتیبی از نظر شدت اثر برای آنها قائل شد.
هالامید اندکی از محلول دکونکس 53 اثربخش تر است، ولی به طور کلی دو ماده با هم تفاوت چشمگیری نداشتند.

خونریزی غیرطبیعی رحمی(AUB) ناشی از اختلالات ارگانیک و عملکردی است که علل شایع هر دسته برحسب سن بیمار متفاوت می باشد. دیلاتاسیون و کورتاژ (D&C) روش متداول برای تشخیص ضایعات آندومتر می باشد که حداکثر 60درصد حفره رحمی را تحت پوشش قرار می دهد و بنابراین احتمال عدم مشاهده بعضی ضایعات در نمونه حاصل از کورتاژ وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان و علل عدم تطابق نتایج هیستوپاتولوژیک نمونه های حاصل از D&C و نتایج هیسترکتومی متعاقب آنها بود.
از 1000 بیماری که با AUB در طی پنج سال (1381–1377) به بیمارستان شهید مطهری ارومیه، مراجعه کرده بودند، 80 نفر نیز متعاقبا هیسترکتومی شده بودند که مطالعه با بررسی گزارش های هیستوپاتولوژی آنها انجام گرفت.
7/63درصد عدم تطابق بین نتایج مشاهده شد که زیاد بودن مقدار لخته در نمونه D&C و نامناسب بودن نمونه از نظر محل نمونه گیری از علل عمده عدم تطابق بودند. در ضمن در 67 درصد نمونه های فوق الذکر موارد ضایعه فوکال قابل تشخیص نبود و نیز هیچ یک از پولیپ های مشاهده شده در هیسترکتومی نیز در نمونه کورتاژ دیده نشده بودند.
علاوه بر حجم کافی نمونه D&C، کیفیت مناسب آن و محل مناسب نمونه گیری از عوامل بسیار مهمی است که روی تشخیص، تاثیر بارز داشته و رعایت کردن آنها در صحت تشخیص ضروری است.

امروزه شناسایی مشکلات بیماران تحت درمان با همودیالیز مورد توجه فراوان قرار گرفته است. این بیماران به دلیل محدودیت های ناشی از بیماری و شیوه درمان با تنش زاهای زیادی روبرو هستند. در نتیجه اضطراب به عنوان یکی از شایع ترین حالات آسیب شناسی روانی می تواند آسایش آنان را مختل سازد و از نظر بالینی قابل توجه باشد. پژوهش حاضر نیز با هدف کلی تعیین رابطه اضطراب با مشخصه های فردی بیماران همودیالیزی تدوین گردید.
نمونه های پژوهش شامل کلیه بیماران (129 نفر با دامنه سنی 11 تا 77 سال) تحت درمان با همودیالیز در استان گلستان بود. داده ها با استفاده از دو پرسشنامه مشتمل بر مشخصات فردی آزمودنی ها و مقیاس اضطراب حالت - صفت اسپیلبرگر گردآوری شد.
بیشتر بیماران (9/58درصد) اضطراب متوسط داشتند. همچنین با کاهش میانگین سن بیماران میزان اضطراب آنان افزایش می یافت. از عوامل جمعیت شناسی مورد بررسی در این مطالعه تنها بین مدت زمان دیالیز در هفته با میزان اضطراب همبستگی وجود داشت (05/0P<).
با توجه به نتایج حاصل از پژوهش که همه بیماران همودیالیزی درجه ای از اضطراب را تجربه می کنند و این امر می تواند سلامت جسمی، روانی و اجتماعی آنان را به مخاطره بیندازد، پیشنهاد می شود در پژوهش های بعدی سایر عواملی که می توانند در ایجاد و افزایش اضطراب دخیل باشند و روش های مداخله ای برای کاهش اضطراب بیماران همودیالیزی بررسی شود.

جراحی یک روش درمانی معمول در بسیاری از بیماری هاست که موجب اضطراب می شود. لذا وظیفه تیم پزشکی و به خصوص پرستاران است که در زمینه کاستن اضطراب از آنان تلاش نمایند. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر آموزش قبل از عمل جراحی ترمیم فتق بر میزان اضطراب بعد از عمل بیماران بستری در مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان در سال 1380 بود.
این پژوهش یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود. در طی مدت سه ماه، تعداد 80 بیمار که برای انجام عمل جراحی ترمیم فتق از نوع مغبنی و رانی مراجعه نموده بودند، به صورت دو گروه 40 نفره در گروه های مورد و شاهد به طور تصادفی قرار گرفتند. به گروه مورد، عصر روز قبل از عمل آموزش های لازم داده شد و با گروه شاهد طبق روتین عمل شد. قبل و بعد از عمل میانگین نمره اضطراب سنجیده شد. روش گردآوری داده ها خودگزارش دهی و ابزار آن شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه اسپیل برگر بود. اطلاعات حاصله با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی، توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین نمره اضطراب موقعیتی بعد از عمل درگروه مورد 08/30 و در گروه شاهد 13/36 بود که تفاوت معنی داری از نظر آماری بین دو گروه وجود داشت.. همچنین تفاوت در میانگین نمره اضطراب قبل و بعد از عمل درگروه مورد وجود داشت.
نتایج گویای این مطلب است که آموزش قبل از عمل، میزان اضطراب موقعیتی بعد از عمل را بطور مؤثری کاهش می دهد.

مردم به طور متوسط یک سوم عمر خود را در خواب می گذرانند. مفهوم خواب به معنی حالتی است که در آن تغییر در سطح هوشیاری با درجات مختلف مشاهده می گردد و محرک وارد شده باعث بیداری می گردد. بعضی افراد به دشواری به خواب می روند و خواب آنها سبک و منقطع است. ناراحتی ناشی از بیماری جسمی و روحی، ضرورت بستری شدن در بیمارستان و نحوه درمان، در خواب یک فرد مداخله می نماید. بنابراین پرستاران باید به عوامل ایجاد کننده اختلال در خواب از جمله عوامل محیطی، جسمی، روحی، روانی و اقدامات درمانی توجه داشته باشند، تا بتوان به ارتقاء سطح سلامتی جسمی روانی مددجویان کمک نمود. این مطالعه به منظور بررسی عوامل مؤثر بر وضعیت خواب از دیدگاه مددجویان بستری در مرکز پزشکی آموزشی درمانی بعثت سنندج انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی بود که در سال 1380 صورت گرفت. جامعه پژوهش شامل کلیه مددجویان بستری بود و به روش تصادفی تعداد 100 نمونه انتخاب شدند. داده ها براساس تکمیل پرسشنامه دو قسمتی به روش مصاحبه، حاصل شد. این پرسشنامه شامل 10 سؤال مشخصات دموگرافیک و 25 سؤال در رابطه با عوامل جسمی روانی،19 سؤال در رابطه با عوامل محیطی و 13 سؤال در رابطه با عوامل مراقبتی درمانی مؤثر بر خواب بود. اطلاعات با استفاده از آزمون کای اسکوئر و نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
اکثریت واحدهای مورد پژوهش مذکر (54درصد) و متاهل (64درصد) با بیشترین سن 50 سال به بالا (53درصد) با سطح تحصیلات بی سواد (54درصد) و خانه دار (35درصد)، با (49درصد) دارای ساعت خواب شبانه در منزل حدود 9-7 ساعت و در بیمارستان با اکثریت (55درصد) دارای ساعت خواب شبانه کمتر از 5 ساعت بودند. اکثریت در اتاق های با 3 بیمار بستری بودند و 81درصد بیمه بودند. عوامل جسمی، روانی با 48درصد و عوامل محیطی با 63درصد و عوامل مراقبتی درمانی نیز با 54درصد نسبتا بر خواب مؤثر بود. همچنین بین برخی از مشخصات دموگرافیک و عوامل درمانی، عوامل جسمی روانی و عوامل محیطی با اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد.
استراحت و خواب از اجزاء مهم سلامت هستند و اقدامات پرستاری بالینی باید در راستای حفظ و ارتقاء سلامتی مددجویان باشد.

سالانه موارد متعددی به دلیل مسمومیت های مختلف به اورژانس های کشور مراجعه می کنند که از این میان حدودا 7درصد را مسمومیت تشکیل می دهد. مراجعه کنندگان به طرق مختلف (تصادفی و یا عمدی) دچار این مشکل می شوند. هدف از انجام این تحقیق تعیین مشخصات اپیدمیولوژی مسمومیت در مراجعه کنندگان به مرکز آموزشی - درمانی 5آذر گرگان طی سال 1383 بود.
این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1383 صورت گرفت. واحدهای مورد پژوهش کلیه مراجعه کنندگانی که مسموم شده بودند را تشکیل می داد. اطلاعات با استفاده از چک لیست جمع آوری شد. در این تحقیق متغیرهای سن، جنس، محل سکونت، عامل مسمومیت،تعداد مراجعه به علت مسمومیت، میزان سواد و شغل و وضعیت بیمار هنگام ترخیص مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با کمک نرم افزار آماری SPSS-10 و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در کل 414 نفر مسموم شده بودند که 5/35درصد مذکر و 5/64درصد مونث بودند. 2/52 درصد مجرد و 8/47 درصد متاهل بودند. بیشترین توزیع فراوانی مسمومیت در سنین زیر 20 سال (4/53 درصد) بود و بالاتر از 61سالگی (7/0 درصد) کمترین فراوانی را شامل می شد. فصل تابستان (2/30درصد) و میزان تحصیلات بیماران در حد دبیرستان بیشترین (2/38 درصد) فراوانی را شامل می شد، اما کمترین میزان (9/3درصد) مربوط به تحصیلات دانشگاهی بود. زنان خانه دار (6/38 درصد) بیشترین درصد و بیشترین علت مراجعه، خوردن قرص (6/82 درصد) بود. 1/97 درصد از مسمومین در نتیجه درمان زنده ماندند، اما 12 نفر (9/2درصد) فوت شدند. از نظر تعداد دفعات مسمومیت کمترین تعداد کسانی بودند که بیشتر از سه بار، 5 نفر (2/1 درصد) دچار مسمومیت شده بودند.
درصد مسمومیت بین جوانان و زنان خانه دار، بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده است، لذا به نظر می رسد توجه بیشتری به این دو قشر بایستی صورت گیرد.

اهمیت پژوهش در توسعه کشورها و دست یابی آنان به استقلال و پیشرفت بر کسی پوشیده نیست. کشورهای توسعه یافته نیز پیشرفت خود را مدیون پژوهش پژوهشگران و محققین خود هستند و به این دلیل در تخصیص منابع مالی و انسانی برای انجام امور پژوهشی از هیچ تلاشی فروگذار نمی کنند. با عنایت به این که برنامه ریزی در این امر، نیازمند جلب مشارکت بیشتر محققین که در دانشگاه طیف وسیعی از آنان را اعضای محترم هیات علمی و مدرسین تشکیل می دهند، دارد و نیز ازطرفی بدون شناخت نیاز، علایق، توقعات آنان و همچنین عواملی که بر همکاری و مشارکت منظم و بیشتر آنها مؤثر است، غیرممکن به نظر می رسد، لزوم تحقیق در این زمینه امری مهم و ضروری به نظر می رسد.
این مطالعه یک تحقیق توصیفی و تحلیلی است که به روش kap اجرا گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل سوالاتی در ارتباط با اطلاعات دموگرافیک و برخی عوامل موثر بر نگرش اعضای هیات علمی و مدرسین نسبت به پژوهش بود. جامعه مورد مطالعه کلیه اعضای هیات علمی و مدرسین شاغل در دانشگاه علوم پزشکی گلستان بود که به شیوه سرشماری برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری کروسکال والیس و من ویتنی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. روایی پرسشنامه نیز توسط آزمون آلفای کرنباخ بررسی گردید و با مقدار 83/0 مورد تائید قرار گرفت.
در ارتباط با دیدگاه اعضا نسبت به برگزاری کارگاه ها، سمینارها وکنگره ها و تاثیر آن در جلب مشارکت محققین در اکثر موارد (92 درصد) نظر مثبت وجود داشت. همچنین نگرش اعضای هیات علمی نسبت به تاثیر حمایت مالی از مقالات و کتب چاپ شده و افزایش حق التحقیق در جلب مشارکت محققین در اغلب موارد (به ترتیب 5/97درصد، 94درصد و 93درصد)مثبت بود.

انفوزیون داخل استخوان یک روش قدیمی در تکنولوژی مدرن مراقبت های سلامتی است و در عین حال یک امتیاز سودمند در حوزه پزشکی اورژانس به شمار می رود. گرچه این روش به عنوان یک شیوه جایگزین برای دسترسی به عروق توصیه شده، ولی امکان دسترسی به داخل جریان خون را در مواقع اورژانسی تهدیدکننده حیات، فراهم می کند. یک بازنگری در این شیوه نشان می دهد که کانال داخل استخوان امکان دسترسی نسبتا سریع، مطمئن و مفید به جریان خون را با عوارض قابل قبول پایین فراهم می کند. این مقاله مروری مختصر به این روش، شیوه های جاگذاری، موارد کاربرد بالینی و موارد منع استفاده از آن می پردازد.