Journal of Holistic Nursing and Midwifery
Volume:17 Issue: 2, 2008

بستری شدن یکی از افراد خانواده در بیمارستان بخصوص در بخش مراقبت ویژه می تواند به عنوان یک بحران، باعث ایجاد اضطراب در خانواده و اعضای نزدیک بیمار گردد.
هدف از انجام این مطالعه تعیین عوامل فردی مؤثربر اضطراب خانواده ی بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بوده است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی بوده که 218 نفر از افراد خانواده 130 بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه در مراکز آموزشی درمانی پورسینا و رازی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل یک پرسشنامه محقق ساخت و یک پرسشنامه استاندارد بررسی اضطراب و افسردگی بیمارستانی(HADS)بود. داده ها پس از جمع آوری با نرم افزار SPSS(ver14) و با استفاده از آزمون کای دو، تست دقیق فیشر و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که 1/77 درصد از افراد خانواده بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه مضطرب بودند. همچنین در بررسی عوامل مؤثر در اضطراب خانواده بیماران آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد که ضریب شانس اضطراب در افراد خانواده با توجه به تفاوت های فردی به ازای افزایش هر واحد کاهش سطح هوشیاری در بیمار 726/9 بار(726/9OR=) (017/0P=)افزایش در خانواده های با جنس مونث 171/6 بار (171/6OR=) (005/0P=)افزایش، خانواده هایی که در تصمیم گیری برای پی گیری درمان و انجام امور خاص مثل جراحی برای بیمارشان نقش داشتند433/6 بار (433/6OR=) (007/0P=) و سن در افراد خانواده939/0 بار (939/0OR=) (044/0P=) افزایش می یابد.
از آنجایی که اکثریت واحد های مورد پژوهش مضطرب بودند، لذا جهت پیشگیری از اضطراب واثرات سوء آن بر خانواده، شناسایی عوامل موثر بر اضطراب خانواده بیماران مهم بوده و از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا پیشنهاد می گردد برای شناختن این عوامل، در بدو ورود بیمار در بخش های مراقبت ویژه بررسی و شناخت خانواده بیماران توسط پرستار انجام گیرد تا بر اساس آن مراقبت های پرستاری بصورت خانواده محور ارائه گردد و از اثرات جبران ناپذیر اضطراب جلوگیری به عمل آید.

در سراسر جهان بیماری های مقاربتی(SDD) مانند سوزاک، عفونت کلامیدیایی، سفلیس، شانکروئید و تریکومونیاز از شایعترین بیماری های عفونی محسوب می شوند. با توجه به آن که قشر جوان در معرض خطر بیماری های مقاربتی قرار دارند و نتایج مطالعات قبلی نشان داده که جوانان آگاهی ضعیفی در این زمینه دارند، این مطالعه با هدف سنجش میزان آگاهی دانشجویان دانشگاه تهران در مورد بیماری های مقاربتی(شامل هپاتیت B، سوزاک، کلامیدیا، سیفلیس، تب خال تناسلی، زگیل تناسلی)، روش های انتقال و پیشگیری از این بیماری ها صورت پذیرفت.
مطالعه حاضر توصیفی – مقطعی است که در آن 181 دانشجوی جدیدالورود رشته های غیرپزشکی دانشگاه تهران مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ها به صورت سیستماتیک و تصادفی انتخاب شدند و ابزارگردآوری اطلاعات پرسشنامه خود ساخته بود که اعتبار و روایی ان مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری کای دو استفاده گردید.
نتایج نشان داد که 1/57 درصد دانشجویان از آگاهی ضعیف و 9/42 درصد آنها از آگاهی متوسط برخوردار بودند. بر طبق آزمون کای دو، میزان آگاهی دانشجویان پسر بالاتر از دانشجویان دختر بود(0001/0P<).
نتایج مطالعه نشان داد که دانشجویان از آگاهی ضعیفی در مورد بیماری های مقاربتی برخوردار هستند و با توجه به موارد روز افزون بیماری های مقاربتی باید در زمینه روش های پیشگیری از بیماری های مقاربتی و بهداشت جنسی از طریق روش های نوین و مورد علاقه دانشجویان و با مشارکت دادن خود آنها آموزش لازم ارائه گردد.

پژوهش درباره مسائل و مشکلات مرتبط با سالمندی به منظور ارتقاء کیفیت زندگی این قشر از جمعیت روبه رشد یکی از دغدغه های عمده جهان امروز بشمار می رود. زیرا فرآیند سالمندی اگرچه از یک روند طبیعی وابسته به تغییرات زمانی پیروی می کند، لیکن عوامل تاثیرگذار بسیاری از جمله شیوه زندگی، وضعیت خواب و استراحت، تنش ها و نحوه مقابله با انها و... در چگونگی طی این مسیر ایفای نقش می کنند که شناسائی انها در راستای ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان ضروری است.
این پژوهش با هدف "تعیین ارتباط شیوه زندگی و کیفیت خواب سالمندان مراجعه کننده به کانون های بازنشستگان انجام گرفت.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است که در آن 245 سالمند بازنشسته به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه ای متشکل از 3 بخش مربوط به مشخصات دموگرافیک(فردی و بیماری)، شیوه زندگی و شاخص کیفیت خواب پیترزبرگ می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی(آزمون کای دو و تست دقیق فیشر و آزمون های غیرپارامتری مانند من ویتینی یو، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن) استفاده گردید.
یافته های پژوهش در مورد ارتباط بین شیوه زندگی و کیفیت خواب بر حسب سن در مقطع سنی 70-65 سال(033/0 P<) و در مقطع سنی بالای 70 سال (001/0 P<)، در مردان(012/0 P<)، در متاهلین(014/0 P<)، افراد زیر دیپلم(006/0 P<)، افراد بدون اشتغال بکار دوم(021/0 P<)، با تعداد اعضاء خانواده کمتر و یا مساوی 4 نفر(001/0 P<)، وضعیت اسکان شخصی(004/0 P<) و افراد برخوردار از اتاق مجزا به منظور خواب و استراحت(013/0 P<)، بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی(008/0 P<) و بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی(06/0 P<) و وجود درد(003/0 P<) و درد در طی روز(012/0 P<) ارتباط معنی دار آماری مشاهده شده است.
با توجه به یافته های فوق می توان گفت که سالمندان با ایجاد تغییر و اصلاح در عوامل رفتاری(رژیم غذایی، فعالیت و استراحت، استعمال دخانیات و...)می توانند در راستای بهبود کیفیت خواب که در واقع یکی از اساسی ترین نیازهای انسان محسوب می شود، اقدام نمایند.

چگونگی رفتارهای آموزشی اساتید بالینی پرستاری و ارتباط آنها با دانشجویان، ممکن است به طور مثبت و یا منفی بر اضطراب و متعاقبا یادگیری و عملکرد دانشجویان تاثیر بگذارد.
هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین نحوه ی رفتارهای آموزشی اساتید بالینی با اضطراب دانشجویان از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بوده است.
در این پژوهش 171 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان که به کارآموزی اشتغال داشتند، به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات فردی، بررسی رفتارهای آموزش بالینی و پرسشنامه اضطراب آشکار اشپیلبرگر بود که توسط واحدهای مورد پژوهش در محیط های کارآموزی تکمیل گردید.
نتایج این پژوهش نشان داد که ارتباط معکوس و معنی دار بین رفتارهای آموزش فردی(0001/0P< و 63/0-r=) و رفتارهای آموزش حرفه ای(0001/0P< و 47/0-r=) اساتید بالینی با اضطراب آشکار دانشجویان وجود دارد به نحوی که با قوی تر شدن رفتارهای آموزشی اساتید، اضطراب دانشجویان کاهش می یابد.
با توجه به نتایج بدست آمده، اساتید بالینی پرستاری باید هوشیار باشند که رفتارهای آموزشی آنها به دانشجویان در کنترل اضطراب خود در محیط بالینی کمک می نماید.

یکی از شایعترین مشکلات بیماران تحت همودیالیز اختلالات خواب می باشد و درمانهایی مانند استفاده از فشار مثبت راه های هوایی و دارو ها برای درمان اختلالات خواب اغلب در دسترس نبوده و یا باعوارض همراه می باشد. طب فشاری یک روش در مانی غیرتهاجمی برگرفته از طب سنتی چینی می باشد که در برخی مطالعات سودمندی این روش در درمان اختلالات خواب نشان داده شده است.
این مطالعه نقش تاثیر طب فشاری بر کیفیت خواب بیماران همودیالیزی می باشد.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بوده و نمونه ها شامل 62 بیمار تحت درمان با دیالیز در مرکز آموزشی – درمانی رازی و مبتلا به اختلالات خواب بودند که به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون هفته ای 3بار به مدت 4 هفته در حین دیالیز تحت درمان با طب فشاری قرار گرفتند و برای گروه کنترل فقط مراقبت های معمول صورت گرفت. کیفیت خواب بیماران قبل و بعد از مداخله با شاخص کیفیت خواب پیتزبرگ اندازه گیری شد و از ابزار تقویم خواب برای بررسی روند بهبودی در کیفیت خواب بیماران استفاده شد و در نهایت از آمار توصیفی و استنباطی(کای دو، تی زوجی، تی مستقل، من ویتنی و ویلکاکسون) برای تحلیل نتایج استفاده شد.
یافته ها نشان دهنده ی اختلاف معنی دار بین گروه آزمون و شاهد در کیفیت خواب بر اساس ابزاز پیترزبرگ بود و بهبودی در حیطه های کیفیت خواب ذهنی(042/0=p)، مدت زمان لازم برای به خواب رفتن (007/0p=)،کل مدت خواب(017/0p=)، کارآیی خواب معمول(001/0p=)، اختلالات خواب (024/0p=)،اختلال عملکرد روزانه(002/0p=) و امتیاز نهایی(001/0p=) بر اساس ابزار پیترزبرگ صورت گرفته بود. همچنین ابزار تقویم خواب نشان داد که مدت بیداری شبانه کاهش و کیفیت خواب بیماران افزایش یافته است و این بهبودی از هفته اول مداخله شروع و تا یک هفته پس از پایان مداخله نیز ادامه داشته است.
این مطالعه نشان می دهد که طب فشاری، کیفیت خواب بیماران همودیالیزی را افزایش می دهد و می تواند بعنوان یک روش درمانی غیر تهاجمی برای درمان اختلالات خواب در این بیماران توصیه گردد.

وضعیت عاطفی هر فرد بیانگر سلامت روانی او می باشد. میزان شادمانی و غمگینی فرد نشان می دهد که فرد تا چه حد از وضعیت عاطفی مطلوبی برخوردار است.
از جمله مواردی که می تواند شادی فرد را متاثر نماید بیماری های جسمی و روحی است، بخصوص اگر بیماری موجود مزمن بوده و ناتوانی های متعدد و دائمی را برای فرد ایجاد نموده باشد. در میان انواع بیماری های مزمن تالاسمی ماژور یکی از شایع ترین بیماری ها در کودکان و نوجوانان است.
هدف این مطالعه تعیین وضعیت شادمانی بیماران تالاسمی ماژور می باشد.
پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی است که برروی 120 کودک و نوجوان مبتلا به تالاسمی ماژور که به مراکز آموزشی – درمانی هفده شهریور و رازی شهر رشت مراجعه نموده بودند، صورت گرفته است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه شادکامی آکسفورد می باشد. این پرسشنامه مشتمل بر 29سوال سه گزینه ای(بلی، شاید و خیر) در رابطه باوضعیت عاطفی کودکان و نوجوانان است و پایایی آن92 درصد می باشد. این پرسشنامه در اختیار کودکان و نوجوانانی که جهت تزریق خون یا دسفرال به مراکز درمانی فوق مراجعه کرده بودند، گذاشته شد و پس از تکمیل جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان می دهد که میانگین نمرات شادمانی در کودکان و نوجوانان مورد بررسی 93/2±57/15 بود که نشان دهنده آن است که اکثریت کودکان و نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور شادمان نبودند. همچنین یافته ها نشان می دهند که بین جنس و میزان شادمانی ارتباط آماری معنی داری وجود دارد (043/0 > p) و اکثریت پسران مبتلا به تالاسمی ماژور (3/80%)نسبت به دختران مبتلا به تالاسمی ماژور(8/72%)غمگین هستند و نمره شادمانی پایین تری دارند. در این پژوهش بین میزان شادمانی وسایر مشخصات دموگرافیک ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد.
با توجه به اینکه اکثریت کودکان و نوجوانان مبتلا به تالاسمی غمگین بوده اند توجه به برنامه های متنوع و متناسب با سطح سلامت جسمی و روانی این بیماران برای ارتقاء سلامت روان آنان لازم می باشد.

نوجوانی و تغییرات جسمی وروانی ناشی ازبلوغ می تواند بر عملکرد نوجوان در جنبه های مختلف تاثیر گذار باشد. مسایل و مشکلات این دوره در صورت کم توجهی می تواند منجر به اختلال و بی نظمی در شخصیت نوجوان شده و او را در معرض خطر قرار دهد. بعضی از نوجوانان به علت اینکه در برخورد با مسائل بسیار سریع تصمیم گرفته ومهارت های زندگی را به طور کامل کسب ننموده و توانایی تحمل ناکامی ها را ندارند ممکنست برای رهایی از فشارویا برانگیختن توجه و ترحم اطرافیان اقدام به نابود نمودن خویش نمایند و برای انجام آن از روش های گوناگونی استفاده نمایند که یکی از آنها خوردن انواع سموم است. قرص برنج از جمله موادی است که استفاده از آن به قصد خودکشی امروزه افزایش چشمگیری داشته است.
هدف این مطالعه تعیین مشخصات فردی و اجتماعی اقدام کنندگان به خودکشی با قرص برنج بوده است.
پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی از نوع مقطعی CROSS-CECTIONAL)) می باشد که با بررسی دفتر پذیرش و پرونده های نوجوانانی که در سنین 20-12 سال قرار داشته و ازاول فروردین سال 1386تا اول فروردین سال 1387 با خوردن قرص برنج اقدام به خودکشی کرده بودند، انجام گرفت. در این مطالعه متغیرهایی شامل سن، جنس،محل سکونت ووضعیت تاهل و... مورد بررسی قرار گرفت و پس از جمع آوری داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت.
یافته ها نشان داد که در طول دوره بررسی تعداد716 مورد نوجوانان بین سنین 20-12 سال که اقدام به خودکشی کرده بودندبه واحد فوریتهای مرکز آموزشی و درمانی رازی شهر رشت مراجعه نموده بودند که از این بین136 نفر(19%) اقدام به خوردن قرص برنج جهت خودکشی نموده بودندو حدود 9/53% ازآنان فوت نموده بودند. اکثریت نوجوانان اقدام کننده به خودکشی(5/61%)مذکر بودندوحدود 59%از آن ها در سنین بین 17-15 سال قرار داشتند.اکثریت این نوجوانان(4/54%) ساکن شهرو تنها(3/14%) متاهل بودند.62% از فرم قرص و بقیه از پودر استفاده کرده بودند.مدت زمان رسیدن به بیمارستان در 51 % موارد بیش از یکساعت بود.
رقم بالای مرگ و میر پس از اقدام به خودکشی به وسیله قرص برنج نشان می دهد که این ماده بسیار کشنده است وچون دسترسی به مراکز درمانی در اکثریت موارد بیش از یک ساعت پس از خوردن این ماده بوده است، بیانگر آنست که ازقدرت کشنده بودن بالای آن اطلاعات کمی در اختیار افراد و بخصوص نوجوانان قرار داده شده است. با توجه به موارد فوق،بررسی عوامل احتمالی موثر بر اقدام به خودکشی نوجوانان با قرص برنج کمک می نماید تا این عوامل شناسایی و افراد در معرض خطر مورد توجه بیشتری قرار گیرند تا از بروز آن که بسیار تاسف برانگیز است، تا حد امکان پیشگیری بعمل آید.

آتروفی یکطرفه پیشرونده صورت(PFH) یا سندروم پری- رومبرگ یک بیماری نادر است که غالبا با مشکلات نورولوژیک مانند میگرن و صرع همراه می باشد. سندروم پری - رومبرگ با آتروفی پیشرونده بطئی بافت نرم و پوست در نیمی از صورت و معمولا سمت چپ صورت مشخص می شود.این بیماری در زنان شایع تر ازمردان است. هدف این مقاله معرفی یک مورد سندرم پری-رومبرگ می باشد.
در این مقاله خانمی 37ساله و متاهل معرفی می شود که بدنبال ظهور ایجاد لکه های قهوه ای رنگ در سمت چپ صورت دچار آتروفی همان ناحیه شد که در پی آن توانایی حرکت دادن فک، جویدن غذا و صحبت کردن را از دست داد. بیماری پس از 4سال بدون درمان اختصاصی متوقف گردید سپس درمان زیبایی صورت با تزریق چربی ساکشن شده از شکم انجام شد.