Annals of Military and Health Sciences Research
Volume:6 Issue: 4, 2009

چکید ه روند رو به رشد بیماری های غیرواگیر خصوصا بیماری های قلبی–عروقی که ریشه رفتاری دارند، ضرورت آموزش، شناسایی و پیشگیری را براساس برنام هریزی منسجم با مشارکت تمام دستگا ه ها دو چندان می کند. این مطالعه جهت پاسخ به این سوال انجام شده که چه فاکتورها و الگوهایی در بیماران نظامی که مبتلا به MI شده اند وجود دارد؟ مقایسه این عوامل در مبتلایان با افراد سالم به چه ترتیب است؟
مواد و رو شها: مطالعه به صورت موردی شاهدی انجام شد؛ گروه مورد 150 نفر از بیماران نظامی مرد دارای سن بالاتر از 40 سال بودند که برای اولین بار دچار سکته قلبی شده بودند وگروه کنترل 300 نفر از پرسنل نظامی مرد بالاتر از 40 سال انتخاب شدند ب همنظور جم عآوری اطلاعات از پروند ه ها پرس شنام های تهیه گردید که اطلاعات در آن درج شد پرسش نامه شامل دو بخش، مشخصات دموگرافیک و اطلاعات پارا کلینیکی بود داده ها توسط SPSS آنالیز گردید.
نتایج نشان داد سابقه خانوادگی MI بالاترین ریسک فاکتور می باشد 07 / 10 – 03 / OR=6/37; CI (4. سابقه مصرف س یگار دومین ریسک فاکتور است (23 / 6 – 92 / OR=3/46; CI (1. سابقه چربی خون سومین ریسک فاکتور می باشد; 99 / OR=2 CI: (1/63 -5/51). عدم فعالیت بدنی چهارمین ریسک فاکتور بوده است و تاثیر مثبت بر سکته قلبی داشته است 0/ OR=3 CI: (1/68 -5/38). سابقه دیابت پنجمین ریسک فاکتور می باشد (02 / 4- 2/ OR=2/2; CI: (1. سابقه فشار خون آخرین ریسک فاکتور است (63 / 2- 16 / OR=1/75; CI: (1. همچنین نسبت شانس برای افرادی که 3 فرزند و کمتر دارند به افرادی که 4 فرزند و بیشتر دارند عبارت است از: (34 / 3- 40 / OR=2/17 CI (1 که این موضوع نشانگر اختلاف وضعیت اجتماعی اقتصادی دو گروه می باشد.
با توجه به ریسک فاکتورهای قابل کنترل، که در این مطالعه اولویت بندی شدند برنامه ریزی برای کنترل آنها به مسوولین بهداشتی درمانی توصیه می گردد.

چکید ه با توجه به شیوع رو به گسترش شکستگ ی های گردن فمور، عوارض زیاد این شکستگی و نبودن مطالعات کافی در کشور در مورد عوارض درمان فیکساسیون داخلی تصمیم به انجام این مطالعه گرفتیم.
موارد و در این مطالعه مشاهده ای و مقطعی، 80 بیمار مبتلا به شکستگی گردن فمور که در بیمارستان حضرت رسول اکرم)ص(در فاصله سا لهای 8513 – 1380 تحت عمل جراحی به روش فیکساسیون داخلی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. شرط ورود این بیماران برای شرکت در مطالعه، گذشت حداقل یکسال از زمان عمل جراحی به روش فوق بود.
در مجموع 29 بیمار) 3/ 36 %(حداقل به یکی از عوارض دچار شده بودند. 19 بیمار) 8/ 23 %(نکروز آواسکولر (،(AVN 12 بیمار) 15 %(عدم جوش خوردگی (3، (Non-Union بیمار) 75 / 3%(عفونت و 28 بیمار) 35 %(درد و لنگش پیدا کرده بودند. عوارض در شکستگی Base کمتر و در شکستگ ی های Sub capital و Tran cervical بیشتر بود) 016 / P=0 (. میزان بروز عوارض در بیماران با شکستگی همراه با جابجایی بیشتر از موارد بدون جابجایی بود) 001 / P=0 (. میزان عوارض با کاهش کیفیت جااندازی و فیکساسیون بیشتر شد) 001 /. )P>0 با توجه به نتایج مطالعه حاضر و سایر مطالعات توجه بیشتر در کیفیت جااندازی و فیکساسیون توصیه می گردد. همچنین در گروه شکستگی همراه با جابجایی عوارض بیشتر بوده و عمل جراحی آرتروپلاستی مفصل هیپ در بیماران بالاتر از 65 سال باید مد نظر قرار گیرد.

چکید ه سینوس پیلونیدال یکی از شایع ترین اختلا لهای مزمن ناحیه ساکروکوکسیژیال بوده که جهت درمان آن راهکارهای مختلفی ارائه شده است که بهترین روش ترمیم اولیه با فلاپ های چرخشی و متد Karydakis گزاش شده است) 3(.
مواد و رو شها: مطالعه صورت گرفته به صورت prospective بر روی 103 بیمار با سینوس پیلونیدال غیر راجعه و با ترشح مختصر انجام گرفت که تمامی بیماران تحت اکسیزیون و ترمیم اولیه قرار گرفتند که 53 مورد آن در گروه A سوتور عمقی به فاشیا و به دنبال ترمیم با استفاده از گاز به صورت overtie پانسمان شد و تعداد 50 مورد در گروه B که بعد از ترمیم به صورت روتین پانسمان شدند.
عوارض مختصر زخم در سه بیمار گروه A رخ داد؛ ولی در گروه B در 28 بیمار عوارض رخ داد. گسستگی زخم در گروه A دیده نشد ولی گروه B در 8 مورد گزارش شد. در گروه A بهبودی کامل سریعتر بود. عود در یک بیمار گروه A و در 2 بیمار گروه B دیده شد.
نتایج کوتاه و طولانی مدت نشان می دهد که اکسیزیون محدود خط وسط همراه با ترمیم اولیه و پانسمان overtie جهت ps غیر عارضه دار ساده و مؤثر است و استفاده از اکسیزیون وسیع و فلاپ جهت ترمیم اولیه جراحی برای ps عارضه دار نگه داشته می شود.

چکید ه امروزه مصرف دخانیات یکی از مشکلات مرتبط با سلامتی جامعه است. از طرفی، نتایج متفاوت و گاه متناقضی در مورد اثر مصرف سیگار بر روی نسوج و پریودنشیوم گزارش شده است. هدف این مطالعه تعیین رابطه بین شاخص های لثه ای، پلاک و شاخص پریودنتال در افراد سیگاری فعال، سیگاری قبلی و افراد غیرسیگاری در مراجعین به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و درمانگاه حضرت ابوالفضل شهر ری در سال 1386 است.
مواد و رو شها: در یک مطالعه تحلیلی، 90 نفر شامل 30 نفر بدون سابقه مصرف سیگار)شاهد(، 30 نفر که در حال حاضر سیگار م یکشیدند)سیگاری فعال(و 30 نفر که حداقل یک سال از تاریخ ترک مصرف سیگار آنها م یگذشت)سیگاری قبلی(به صورت غیراحتمالی انتخاب شدند. دندان های سانترال و پرمولر اول فک بالا در سمت چپ و فک پایین در سمت راست و همچنین مولرهای اول فک بالا در سمت راست و فک پایین در سمت چپ مورد معاینه قرار گرفتند. شاخص های لثه ای و پلاک با روش Loe & Silness و شاخص پریودنتال با روش Russell در نمونه ها تعیین و با آزمون های Mann-whitney U، Kruskal-wallis و ضریب همبستگی Spearman در سه گروه مقایسه گردید.
بیشترین مقادیر شاخص های لثه ای، پلاک و پریودنتال در گروه سیگاری فعال و کمترین مقادیر در گروه غیرسیگاری به ثبت رسید. افراد سیگاری قبلی نیز در حد وسط دو گروه قرار داشتند. در مقایسه سه گروه با یکدیگر تفاوت های معنی داری در هر سه شاخص دیده شد)هر سه: 001 / P<0 (. از نظر شاخص های لثه ای و پریودنتال تفاوت های معنی داری بین افراد سیگاری فعال و سیگاری قبلی دیده نشد. همبستگی مثبت و معنی داری در دو گروه سیگاری فعال و سیگاری قبلی از نظر هر سه شاخص و میزان مصرف سیگار دیده شد.
نتایج نشان می داد استعمال سیگار با بیماری های پریودنشیوم مرتبط بوده و ترک آن از شدت و پیشرفت این بیماری ها می کاهد که با اغلب مطالعات انجام شده در این زمینه همخوانی دارد.

چکید ه با توجه به شیوع قابل توجه عفونت های نوزادی اطلاع از میزان شیوع میکروارگانیسم های مسئول عفونت خون و نقش عوامل زمینه ای در ایجاد این عفونت ها اهمیت دارد.
مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر 118 نمونه خون مربوط به نوزادان که طی 3 ماه از تاریخ 1/ 6/ 85 لغایت 1/ 10 / 85 در بخش نوزادان و nicu بیمارستان قدس بستری شده بودند به عنوان جامعه آماری بررسی شدند. اطلاعات پرونده بیماران شامل: جنس، سن، زمان بستری، وزن، نوع زایمان، محل بستری، علایم موقع بستری، فصل ابتلا و عوامل زمینه ای ثبت شد و یافت ه ها در قالب جداول آماری، نمودار و شاخص های عددی ارائه گردید. موارد کشت خون مثبت نیز از نظر میکروارگانیسم رشد یافته و نتیجه آنتی بیوگرام بررسی شدند.
در این بررسی 118 نمونه خون مربوط به نوزادانی که طی 3 ماه از تاریخ 1/ 6/ 85 لغایت 1/ 10 / 85 در مرکز پزشکی کودکان قزوین بستری شده بودند جهت پیدا کردن عفونت بالینی با استافیلوکوک کوآگولاز منفی مورد بررسی قرار گرفتند شد. از این تعداد 26 نمونه) 0/ 22 %(کشت خون مثبت و 92 نمونه) 0/ 78 %(کشت خون منفی داشتند.
در مطالعه حاضر 22 % نمونه ها کشت خون مثبت و 78 % نمون ه ها کشت خون منفی داشتند که 6/ 34 % موارد کشت مثبت مربوط به استافیلوکوک کواگولاز منفی و 4/ 65 % مربوط به سایر میکروارگانیس مها بود. شایعترین عامل زمینه ای پره ترم بودن با شیوع 2/ 10 % بود.شایعترین تظاهر بالینی تب با شیوع 9/ 66 % بود.

چکید ه سکته مغزی یکی از علل مهم مرگ و میر در افراد مسن می باشد ومطالعات متعددی در مورد نقش CRP در پروگنوز بیماری انجام شده و ما نیز در این تحقیق کوشیده ایم ارتباط بین افزایش سطح CRP هنگام بستری و میزان ناتوانی بیمار را بعد از یک ماه بررسی نماییم.
مواد و رو شها: مطالعه روی 50 بیمار با حمله ایسکمیک مغزی در مسیر شریان مغزی میانی)شاخه فوقانی(انجام شده که با شرح حال، معاینه بالینی و CT SCAN مغز تشخیص داده شده بود. محدوده سنی آنان 60 تا 80 سال بوده که باانجام آزمایش بیوشیمیایی خون در زمان مراجعه به دو گروه CRP مثبت و CRP منفی تقسیم شده اند.در زمان بستری معاینه عملکرد حرکتی بیماران در اورژانس ارزیابی و ثبت گردید و پس از یک ماه با مراجعه به منزل عملکرد حرکتی بیماران مجددا ارزیابی شد. هر دو گروه در طی یک ماه تحت درمان یکسان قرار داشتند.
قدرت عضلانی قبل از درمان در بیماران سکته مغزی CRP مثبت نسبت به قدرت عضلانی قبل از درمان بیماران CRP منفی تفاوت معناداری نداشت (765 / P<0) و قدرت عضلانی یک ماه بعد از درمان در بیماران CRP مثبت نسبت به بیماران CRP منفی تفاوت معنی داری نداشت (262 / P<0)، اما تغییرات قدرت عضلانی در بیماران CRP منفی نسبت به بیماران CRP مثبت قبل از درمان و یک ماه پس از درمان از نظر آماری معنادار بود. (014 / P<0) و بهبود قدرت عضلانی در بیماران CRP منفی بارزتر است.
مشخص شد بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک که CRP مثبت داشتند نسبت به بیماران هم رده خود که CRP منفی بودند پروگنوز بدتری داشته، لذا به نظر می رسد نقش عوامل التهابی در پروگنوز بیماران سکته مغزی قابل ارزیابی و بررسی بیشتر است.

مقدمه برای چندین دهه ابتلا به دیابت کی ی از مواردی بود که به عنوان مانعی برای ک سب مجوز غواصی محسوب می شد و به خصوص ابتلا به دیابت تیپ I جزءک نتراند کیاسیون های قطعی غواصی اسکوبا در دریا بود. گرچه این حقیقت واضح وجود دارد که بسیاری از افراد دیابتی غواصی های متعدد موفقیت آمیز و بدون عارضه ای داشته اند. در این مبحث برآنیم که نتایج مطالعات اخیر را مروری ک رده و نهایتا بینش بهتری نسبت به انجام غواصی و خطرات آن در غواصان دیابتی داشته باشیم. اطلاعات آماری و علمی دقیقی در این مورد وجود نداشته و به نظر می رسد که اعلام نظر دقیق در این مورد نیاز به بررسی های کاملتری دارد. وجود سوالات فراوان باعث شد که در سال 1994 ک میته دیابت آمر کیا و انجمن طبی زیرآب و هیپربار کینشست مشترکی تش یکل داده، به بررسی اطلاعات موجود پرداختند و نتیجه کلی را به شرح زیر اعلام کردند) 1(.)جدول 1- 1(خلاصه پیشنهادات کمیته غواصی و دیابت اطلاعات موجود برای تجویز غواصی در افراد دیابتی کافی نیست و برای اعلام نظر قطعی نیاز به بررسی های بیشتری وجود دارد. تعداد قابل قبولی از دیابتی های درمان شده با انسولین یا داروهای پایین آورنده قند خون، در حال حاضر مشغول غواصی هستند. افراد دیابتی در حال درمان با انسولین یا قرص های پایین آورنده قند خون در معرض افزایش خطر ناشی از غواصی به خصوص به علت حملات هیپوگلیسمی هستند. دیابتی های درمان شده با انسولین یا داروهای پایین آورنده قندخون وقتی که اقدام به غواصی می کنند باید دیگران شامل همراهان، مربی و خانواده را در جریان خطرات موجود بگذارند. تا زمانی که اطلاعات کافی در دسترس نباشد بهتر است افراد زیر را از غواصی منع ک نیم. الف – افراد با سابقه حملات شدید هیپوگلیسمی)مثل: ک اهش سطح هوشیاری، تشنج یا مواردی که منجر به مداخله دیگران شده است(در طی 12 ماه گذشته ب- افراد با عوارض پیشرفته دیابت مثل: رتیتوپاتی، نوروپاتی و بیماری عروق ک رونر ج – افراد با حملات هیپوگلیسمی بدون علامت)یعنی فقدان علایم هیپوگلیسمی علی رغم قند خون پایین(د – افراد با دیابتک نترل نشده. دیابتی هایی که خوب ک نترل شده اند و تحت درمان با انسولین یا داروی خوراکی بوده اند و اطلاعات کافی از بیماری دارند با آموزش چگونگی برخورد با موارد اورژانس قادر به انجام غواصی می باشند.