Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:7 Issue: 1, 2002

با توجه به اهمیت تشخیص و درمان زودرس تومورهای اولیه و ثانویه و عدم اطلاع از وضعیت بیماران در کشور، تحقیق حاضر در مراجعه کنندگان به بیمارستانهای تجریش، شریعتی و امام حسین (ع) طی سالهای 78-1377 انجام گرفت.
پژوهش حاضر به روش مطالعه داده های موجود بر روی کلیه بیمارانی صورت گرفت که با روش های نوروپاتولوژیک براساس طبقه بندی جدیدWHO به تشخیص دقیق رسیده اند. مشخصات از پرونده های بیماران به همراه اسلایدهای پاتولوژی که دارای تشخیص هیستوشیمی و در مورد تعدادی از لنفوم ها ایمونوهیستوشیمی بودند به یک فرم اطلاعاتی منتقل و خصوصیات سن، جنس، محل استقرار، نوع تومور و علایم بالینی بررسی شدند.
از 41بیمار مورد بررسی، همه انواع تومورها در مردان بیشتر از زنان دیده شد بجز مننژیوم و متاستاز. میانگین سنی بیماران 17±38 سال بود. شایع ترین نئوپلاسمها، تومورهای غلاف عصبی و گلیوم ها هر یک به میزان 34.2% بود. متاستاز در 14.6%، مننژیوم در 12.1% و تراتوم در 4.9% بیماران دیده شد. نخاع سینه ای بیشترین مکان بروز تومورها راتشکیل می داد. مکانهای شایع دیگر به ترتیب ناحیه گردنی و لومبوساکرال بودند. شایع ترین گلیوم نخاعی اپاندیموم بود و لنفوم نیمی از انواع درگیری های نخاعی راتشکیل می داد.
نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع تومورهای غلاف عصبی و در راس آنها شوانوم مانند آمارهای غربی و آسیایی بود. گلیوم های نخاعی بالاترین شیوع رابین آمارهای موجود داشتند. برخلاف سایر مطالعات، لنفوم بجای کارسینوم، شایع ترین متاستاز بود و مننژیوم های نخاعی برخلاف مننژیوم های مغزی در سنین بعد از یائسگی بیشتر دیده شده اند. یافته های این تحقیق لزوم سرعت عمل در تشخیص دقیق و درمان به موقع بیماران و همچنین بررسی بیشتر در جهت تایید شیوع بیشتر گلیوم های نخاعی در ایران و به تبع آن بررسی و در مورد علل شیوع بالای گلیوم های نخاعی و تحقیقات تجربی و در مورد اثر داروهای استروژن و پروژسترون در جلوگیری از بروز مننژیوم در خانم ها را توصیه می نماید.

با توجه به شیوع و روند رو به افزایش تعویض کامل مفصل ران و گزارشات متفاوت از علل، نتایج درمان و عوارض آن، این تحقیق بر روی بیمارانی که در بیمارستان امام حسین (ع) و پارس طی سالهای 77-1373 تحت عمل تعویض ران قرار گرفته اند، انجام شد.
تحقیق به روش مطالعه داده های موجود انجام گرفت. پرونده بیماران واجد شرایط که تحت عمل تعویض مفصل ران قرار گرفته و به مدت حداقل 2 سال پیگیری شدند، از بایگانی خارج و خصوصیات بیماران، علل، نتیجه درمان و عوارض آن بررسی و با آمار توصیفی ارایه شد.
طی مدت بررسی، 80 بیمار و 96 مفصل ران مورد مطالعه قرار گرفتند که 52.5% بیماران مرد و 47.5% زن با میانگین سنی 48.5±13.1 سال بودند. مهم ترین علل تعویض مفصل ران به ترتیب آرتریت دژنراتیو اولیه(36%)، دیسپلازی هیپ (30%) و شکستگی گردن فمور (25%) بود. در زنان شایع ترین علت، دیسپلازی هیپ و در مردان آرتریت دژنراتیو اولیه بوده است. بعد از عمل جراحی بهبودی کامل درد در 88.7% و بهبودی نسبی در 11.3% بیماران دیده شد. محدودیت حرکتی خفیف هیپ و نیاز به استفاده از وسایل کمکی برای راه رفتن در 6.3% بیماران مشاهده شد. بیشترین عوارض بعد از عمل در بیماران مبتلا به دیسپلازی هیپ دیده شد. و شایع ترین عوارض به ترتیب در رفتگی پروتز، اختلاف طول اندام و عارضه عصبی بود. عوارضی همچون عفونت، شکستگی، آمبولی، صدمه به مثانه و مجاری ادراری و صدمه عروقی دیده نشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به تفاوت هایی که در این مطالعه از نظر علل تعویض مفصل ران و عوارض با کتابهای مرجع دیده می شود، انجام تحقیقات اپیدمیولوژیک از نظر علل تخریب مفصل ران و تحقیقات تجربی از نظر عوامل مساعد کننده در ایجاد عوارض بعد از عمل توصیه می شود.

با توجه به شواهدی از وقوع بیماری لیستریوز در انسان به دلیل مصرف مواد غذایی آلوده به باکتری لیستریا مونوسایتوجنز و شواهدی از آلودگی شیرخام و فرآورده های آن در کشور ما، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان شیوع لیستریا مونوسایتوجنز در پنیرهای تولید شده در کارخانه های صنعتی و کارگاه های سنتی در چهار استان آذربایجان غربی و شرقی، خراسان و تهران در طی سالهای 1376 و 1377 انجام گرفت.
مطالعه حاضر به روش توصیفی بر روی 150 نمونه پنیر انجام شد. با مراجعه به لیست کارخانه ها و کارگاه های پنیرسازی، تعداد 30 کارخانه صنعتی و 20 کارگاه سنتی، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و از هر کدام در سه فصل متوالی در سال های 1376 و 1377 نمونه گیری سیستماتیک انجام گرفت و آزمایش های فیزیکی شامل بافت و قدام، آزمایش های شیمیایی شاملPH، درصد رطوبت، درصد نمک و درصد شرابه و آزمایش های میکروب شناسی برای جستجو و شناسایی لیستریامونوسایتوجنز براساس استانداردهای ایران و استانداردهای بین المللی صورت گرفت. به منظور تشخیص سلول های لیستریا مونوسایتوجنز که احتمالا در حین فرآیندهای صنعتی آسیب دیده اند، یک مرحله پیش غنی سازی در تعدادی از پنیرهای فرآیند شده انجام شد. 150 نمونه شامل 63 نمونه پنیر سفید و 27 نمونه پنیر فرآیند شده (پنیر چدار، بوترکیزه، پیتزا، گودا و کازیینات) از کارخانه ها و 60 نمونه پنیر سفید از کارگاه های سنتی در سه فصل متوالی اخذ شد. هیچ کدام از نمونه های پنیر مورد بررسی به باکتری لیستریا مونوسایتوجنز آلوده نبودند.
نتیجه گیری و توصیه ها: هیچ یک از پنیرهای مورد بررسی به باکتری لیستریا مونوسایتوجنز آلوده نبودند. با توجه به اختلاف در خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و میکروب شناسی انواع پنیر و تنوع فرآیندهای صنعتی، توصیه می شود بررسی بیشتری در مورد تاثیر این عوامل در ایجاد شرایط مساعد یا نامساعد آلودگی به لیستریا مونوسایتوجنز صورت گیرد.

با توجه به شیوع عفونت ادراری در شیرخواران و کودکان و عوارض شناخته شده آن و اهمیت اطلاع از عامل بیماری زا و حساسیت آن نسبت به آنتی بیوتیکها در مناطق جغرافیایی مختلف، به منظور تعیین عوامل بیماری زا و تاثیر سفالوتین بر روی آن، این تحقیق در بیمارستان کودکان تهران از سال 1374 تا 1379 انجام گرفت.
تحقیق در اولین مرحله به روش توصیفی و در مرحله دوم به روش کارآزمایی بالینی بر روی کلیه کودکانی که با شکایات مختلف مراجعه و نیاز به مراقبت و بستری داشتند، انجام گرفت. کودکانی که در 2 نمونه متوالی ادرار کشت مثبت داشتند و نیز نشانه های بالینی حاکی از عفونت شدید بود، به عنوان افراد مبتلا تلقی شدند و با اخذ رضایت، سفالوتین به میزان 150 میلی گرم بازاء هر کیلوگرم وزن بدن در 24 ساعت بمدت 10 روز تجویز و تاثیر آن بر یافته های بالینی و آزمایشگاهی تعیین گردید. عامل بیماری زا و تاثیر آنتی بیوتیک های مختلف در محیط آزمایشگاه نیز مشخص گردید.
84 نفر شامل 72 دختر (86%) و 12 پسر (14%) از سنین 3 ماهگی تا 11 سالگی در این تحقیق وارد شدند.E.Coil تنها میکروبی بود که در کشت همه بیماران رشد کرد. در محیط آزمایشگاهی سفالوتین در 83.3% و از نظر بالینی در 100% موارد اثر درمانی داشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج قابل قبول این دارو و همچنین با آگاهی از عوارض ناگوار بعضی ازآنتی بیوتیک های مورد استفاده فعلی، پیشنهاد می شود تحقیق تجربی مشابه در سایر بیماران مبتلا به عفونت ادراری صورت گیرد.

با توجه به نیاز فیستولهای شریانی وریدی در مبتلایان به نارسایی مزمن کلیوی جهت همودیالیز و این که دستیابی عروقی در بیماران دیالیزی از اهمیت حیاتی برخوردار است، جهت مقایسه میزان کارآیی فیستول های شریانی وریدی، این تحقیق روی بیماران به نارسایی مزمن کلیوی که جهت همودیالیز مراجعه کرده بودند، در بیمارستان شهدای تجریش در سالهای 79-1378 انجام گرفته است.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی روی 60 نفر انجام گرفت. بیماران برحسب مراجعه به طور تصادفی به 2گروه تقسیم شدند. فیستول های شریانی وریدی در ناحیه Snuffbox بین ورید سفالیک و شاخه شریان رادیال در یک گروه به روش end to side ETS انجام گرفت. بیماران به مدت 6ماه پیگیری شدند. کارآیی فیستول، از کارافتادگی و عارضه هیپرتانسیون وریدی مورد مقایسه و قضاوت آماری قرارگرفت.
در هر گروه 30 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروهSTS، 6 مورد (20%) از کارافتادگی داشتیم که 4 مورد به علت ترومبوز فیستول و 2 مورد به علت هیپرتانسیون وریدی حادث شده بود. فیستول تحت عمل جراحی بسته شد. در گروهETS، 5 مورد (16.6%) از کارافتادگی فیستول داشتیم که همگی به علت ترومبوز بوده است.
نتیجه گیری و توصیه ها: میزان کارآیی فیستول شریانی وریدی در 2 گروه در بررسی 6 ماهه تفاوت معنی داری نداشته است. جهت تصمیم گیری قطعی و قابل استناد لازم است که تحقیق بر روی نمونه های بیشتر و زمان طولانی تر انجام شود.

در مطالعات اخیر ارتباط آترواسکلروزیس و سکته مغزی حاد با عفونت کلامیدیا پنومونیه قویا مطرح شده که تایید آن و مقابله آن و مقابله با چنین عفونتی اثرات قابل توجهی بر درمان آترواسکلروزیس خواهد گذاشت. لذا تعیین رابطه عفونت کلامیدیا پنومونیه با سکته مغزی حاد در بیماران بستری در بخش اعصاب بیمارستان لقمان حکیم در سال 1379 هدف بررسی قرار گرفت. این بررسی به روش تحلیلی از نوع مورد شاهدی و با تکنیک مصاحبه مشاهده انجام گردید. گروه مورد (44 نفر)، بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد بوده که در بیمارستان لقمان حکیم بستری شده بودند. تشخیص این بیماری توسط متخصص مغز و اعصاب و براساس شاخص های بالینی، آزمایشگاهی و پرتونگاری صورت گرفت. گروه شاهد (44 نفر)، بیماران غیرمبتلا به سکته مغزی بوده که در همان بیمارستان بستری شده بودند. بیماران دو گروه از نظر سن، جنس، سابقه سکته قلبی، سابقه مصرف سیگار و سابقه مصرف استرویید مشابه سازی شدند. آزمایشات سرولوژیک براساس روش ELISA از نظرIgA و IgG ضد کلامیدیا و IgG اختصاصی بر علیه کلامیدیا پنومونیه انجام شد. یافته ها با استفاده از آزمون کای دو، آزمون دقیق فیشر و Odd''s ratio مورد تحلیل قرار گرفتند.
7 بیمار (15.9%) در گروه مورد و 24 بیمار (54%) در گروه شاهد دارای ردپای ایمونولوژیک(IgA، IgG) از درگیری با کلامیدیا بودند. چنین اختلافی به لحاظ آماری معنی دار بود(p<0.001). هفت نفر (15.9%) از گروه مورد دارای HgG اختصاصی بر علیه کلامیدیا پنومونیه بودند. در صورتی که هیچ کدام از افراد گروه شاهد دارای چنین آنتی بادی نبودند. چنین اختلافی نیز به لحاظ آماری معنی دار بود(p<0.001). نتیجه گیری و توصیه ها: معنی دار بودن اختلاف حضور آنتی بادی اختصاصی بر علیه کلامیدیا پنومونیه در گروه مورد و شاهد در این مطالعه، ارتباط بین عفونت کلامیدیا پنومونیه با سکته مغزی حاد را که در مطالعات مختلف بیان شده است، تایید و تقویت نموده و تحقیق تجربی را توصیه می نماید.

با توجه به اهمیت پیشرفت تحصیلی و عوارض شناخته شده عدم پیشرفت تحصیلی و با توجه به ارتباط بین راهبردهای مطالعه و یادگیری مورد استفاده دانشجویان و موفقیت تحصیلی آنان و نیز عدم اطلاع از وضعیت آن منطقه و به منظور تعیین راهبردهای مطالعه و یادگیری و نقش این راهبردها در موفقیت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد، این تحقیق درسال 1378 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام گرفته است.
این پژوهش یک مطاله مقطعی است. 412 نفر از دانشجویان سالهای اول تا سوم به روش تصادفی انتخاب شدند. دانشجویان خارجی و دانشجویانی که نمره حداقل 12 واحد درسی رانداشتند، از مطالعه حذف شدند. راهبردهای مطالعه و یادگیری مطابق پرسشنامه Weinstein که دارای ده حیطه نگرش، انگیزش، کنترل وقت، اضطراب، تمرکز، پردازش اطلاعات، انتخاب ایده اصلی، راهنمای مطالعه، خودآزمایی و راهبردهای آزمون بود، پس از مطالعات مقدماتی مهیا شد. پیشرفت تحصیلی دانشجویان براساس معدل دروس تئوری و معدل کل ترمی دانشجویان سنجیده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمونهای کای دو، گرایش چند متغیره، آزمون من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد.
از 10 حیطه مورد بررسی، 9 حیطه از راهبردهای مطالعه و یادگیری با موفقیت تحصیلی دانشجویان رابطه معنی دار داشتند (p<0.05). بین نمره کسب شده از حیطه های مختلف راهبردها با همدیگر همبستگی بالایی مشاهده شد(p<0.001). در 9 حیطه بین راهبردهای مطالعه و یادگیری و موفقیت دانشجویان همبستگی بالایی وجود داشت. همبستگی بین راهبردها با معدل دروس تئوری بیشتر از معدل کل بود. در تحلیل گرایش چندگانه مشخص شد که راهبردهای انگیزش، کنترل اضطراب و خودآزمایی اثرات مستقلی بر موفقیت تحصیلی دانشجویان داشته اند. نمرات راهبردهای یادگیری دردانشجویان قوی به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از دانشجویان ضعیف می باشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نقش راهبردهای مطالعه و یادگیری در موفقیت تحصیلی و به منظور افزایش توان یادگیری دانشجویان و به ویژه افرادی که دارای مشکلات تحصیلی هستند، آموزش راهبردهای صحیح مطالعه و یادگیری به دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی توصیه می شود.

این بررسی با توجه به شیوع مسمومیت ها نزد کودکان و تغییراتی که در نوع مسمومیت در سالهای بعد مشاهده شد در بیمارستان لقمان حکیم در طی سال 1376 انجام گردیده است.
پژوهش به روش مطالعه داده های موجود روی کلیه کودکان کمتر از 12 سال مراجعه کننده به درمانگاه مسمومین بیمارستان لقمان حکیم انجام گرفت. خصوصیات مربوط به سن، جنس، نوع مسمومیت، نحوه و نتیجه درمان مورد بررسی قرار گرفت و با آمار توصیفی ارایه شد. طی مدت بررسی، تعداد 2819 نفر (86.5%) به علت مسمومیت خفیف سرپایی تحت مراقبت بوده و 380 مورد (13.5%) به علت مسمومیت شدید بستری شدند که 60.2% مذکر و 39.8% مونث بودند. 46.6% در گروه سنی 3-1 سال قرار داشتند. تعداد فوت شدگان 3 مورد بود. بیشترین علت مسمومیت، مسمومیت دارویی (45%) بود، این داروها، داروهای اعصاب و روان بودند (56.3%) که شامل بنزودیازپین ها 178) مورد)، ضدافسردگی ها (170 مورد)، ضدتشنج ها (88 مورد) و سایر داروهای اعصاب و روان (23 مورد) بودند. داروهای ضد درد غیراستروییدی هم در 88 مورد، علت مسمومیت بودند. در مرتبه دوم نفت (617 مورد) و در مرتبه سوم مواد سفید کننده و شوینده (242 مورد) قرار داشتند. مسمومیت با مواد مخدر (117 مورد)، مسمومیت غذایی و گیاهی (11 مورد) و گزش حشرات (95 مورد) در مکانهای بعدی از نظر فراوانی قرار داشتند.
نتیجه گیری و توصیه ها: به علت شیوع مسمویت نزد کودکان و عوارض و خطرات ناشی از آن، با توجه به قابل پیش گیری بودن مسمومیت ها، انجام پژوهش در این مورد توصیه می شود.

با توجه به شیوع استرونجیلوییدیوزیس و عوارض شناخته شده ناشی از تشخیص نادرست آن و روش متداول الایزا (قبل از جذب) در تشخیص این بیماری، همچنین گزارش دو مورد موفقیت آمیز آزمایش الایزا با روش اصلاح شده بعد از جذب، برای بررسی تجربی این آزمایش ها در کشور و به منظور بررسی قدرت دو روش الایزا (قبل و بعد از جذب) در تشخیص استرونجیلوییدیوزیس، این تحقیق در سال 1377 در دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی بر روی 462 نمونه سرم (46 نمونه مربوط به افرادی که قطعا به استرونجیلوییدس آلوده بودند، 37 نمونه مربوط به افرادی که فاقد هرگونه آلودگی انگلی بودند و 379 نمونه مربوط به مبتلایان سایر آلودگی های انگلی) انجام گرفت. در این پژوهش آزمایش الایزا (قبل از جذب) با به کار بردن آنتی ژن خام محلول (به دست آمده از لارو عفونت زا) بر روی نمونه های مذکور انجام شد و سپس با استفاده از عصاره های آنتی ژنیکی انگل هایی که موجب واکنش متقاطع (پاسخ مثبت کاذب) گردیدند، آزمایش الایزا به روش اصلاح شده بعد از جذب برای تمام نمونه ها انجام داده شد. حساسیت، ویژگی، ارزشهای پیشگویی مثبت و منفی هر کدام از این روش ها تعیین گردید.
تحقیق بر روی 462 نمونه سرم انجام شد. حساسیت، ویژگی، ارزشهای پیشگویی مثبت و منفی در آزمایش الایزا (قبل از جذب) به ترتیب 91، 93، 59 و 99 درصد می باشد، در حالی که در آزمایش الایزا با روش اصلاح شده بعد از جذب، این ارقام به ترتیب 93، 96، 73 و 99 درصد است.
نتیجه گیری و توصیه ها: آزمایش الایزا با روش اصلاح شده بعد از جذب، قدرت بیشتری در تشخیص استرونجیلوییدیوزیس دارد. با توجه به عوارض شناخته شده این عفونت به دنبال تشخیص نادرست آن و ارزش پیشگویی مثبت این روش ها، مطالعه و بررسی بیشتر توصیه می شود.

با توجه به شایع بودن شانه دردناک و اهمیت تشخیص سریع و صحیح در بیماران فوق و به منظور تعیین قدرت سونوگرافی در تشخیص پارگی تاندون روتاتورکاف، این تحقیق بر روی مراجعین به بیمارستان اختر از سال1377 لغایت 1379 انجام گرفته است.
این کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی بر روی 64 نفر از مراجعه کنندگان با شانه دردناک انجام گرفت. بررسی سونوگرافیک توسط دستگاه Dynamic Imaging با پروب 7.5 مگاهرتز خطی صورت گرفت و بیماران در یک پیگیری 18 ماهه از نظر تشخیص قطعی (بالینی و جراحی) تشخیص داده شدند.
در این مطالعه 64 بیمار (53% مرد و 47% زن) با میانگین سنی 10.9±35 سال وارد شدند. ارزش پیش بینی مثبت پارگی کامل توسط سونوگرافی 100% و ارزش پیش بینی منفی نیز 100% بدست آمد. یک مورد که در سونوگرافی نرمال دیده شد، در بررسی های بعدی پارگی ناقص داشته که تحت عمل جراحی قرار گرفت.
نتیجه گیری و توصیه ها: سونوگرافی قادر به تشخیص پارگی تاندون روتاتورکاف می باشد. با توجه به سهولت انجام و ارزانی این روش، انجام تحقیقات مکمل در این زمینه توصیه می شود.

با وجود اینکه عفونت مزمن با ویروس هپاتیتB یک معضل بزرگ بهداشتی در جهان و به خصوص کشور ما می باشد و مرگ و میر ناشی از عوارض آن نظیر سیروز و هپاتوسلولار کارسینوما بسیار بالاست، در حال حاضر تنها راه تخمین میزان التهاب و فیبروز کبد بیوپسی است. مقالات محدودی به بررسی آنزیمهای کبدی به عنوان یک شاخص برای تخمین التهاب و فیبروز کبد پرداخته اند که نتایج آنها متناقض می باشد. ما بر آن شدیم که در طی 10 سال در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز همبستگی بین التهاب و فیبروز کبد را با میزان آنزیمهای کبدی در مبتلایان به هپاتیتB مزمن بررسی کنیم.
تحقیق به روش مطالعه داده های موجود صورت گرفت. کلیه افرادی که با تشخیص هپاتیتB دارای بیوپسی بودند و نیز در پرونده آنان وضعیت آنزیمی مشخص بود وارد مطالعه شدند. لازم به ذکر است که فیبروز و التهاب در کبد با دو روش مختلف Sheuer و Ishak توسط یک پاتولوژیست و بدون اطلاع از میزان آنزیمها بررسی شدند. در ضمن بیمارانی که هر نوع بیماری علاوه بر هپاتیت مزمن داشته اند، از مطالعه حذف گردیدند.
در این مدت، بررسی روی 139 نمونه بیوپسی کبد انجام شد که 42 بیمار به علل مختلف مثل بیماری های همراه، مصرف اینترفرون و... از مطالعه حذف شدند. در 97 بیمار باقی مانده، میانگین سنی افراد 35.9 (15-66) سال بود. 57 بیمار (58.7%) مرد و 40 نفر(41.3%) زن بوده اند. میانگین فاصله زمانی بررسی میزان آنزیمهای کبدی با بیوپسی 4.2 روز بود. بیلی روبین توتال و ALT با میزان درگیری التهابی کبد ارتباط معنی دار داشتند(p<0.0005). میزان التهاب با نسبت AST/ALT ارتباط معنی دار ولی معکوس داشت(p<0.01). فیبروز کبدی باALT، بیلی روبین توتال و گلوبولین ارتباط مستقیم و معنی دار داشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به مطالعه حاضر هنوز بهترین روش برای تخمین التهاب و فیبروز کبد بیوپسی می باشد چرا که ارتباط آنزیمها و شاخصهای کبدی با التهاب و فیبروز کبد از نظر آماری چندان قوی نمی باشد. یعنی در کل امکان پیش بینی دقیق میزان التهاب و فیبروز کبد براساس سطوح آنزیمها مقدور نمی باشد.

با توجه به شایع بودن عمل جراحی تعویض مفصل هیپ و روند رو به افزایش این عمل جراحی و وجود یک مورد گزارش از موفقیت طراحی قبل از عمل و به منظور ارزیابی این روش برای تعویض مفصل هیپ، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان اختر در سالهای 78-1376 انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی روی کلیه بیمارانی که طی سالهای مورد بررسی تحت عمل جراحیTHA به صورت cemented و noncemented قرار گرفته اند و نیازمند تعویض یک طرفه مفصل می باشند، انجام گرفت. کلیشه رادیوگرافی بیماران قبل از عمل با کمک template muller طراحی یاpreoperative planning شده و شاخصهای هشتگانه شامل فواصل مختلف برشها تا مرکز چرخش تعیین با کلیشه رادیوگرافی پس از عمل جراحی مقایسه شد. یافته ها با استفاده از آماره paired t-test مورد قضاورت قرار گرفت.
51 بیمار شامل 21 مرد و 30 زن با میانگین سنی 12±58.4 سال وارد مطالعه شدند. شاخص های inclination و anteversion به علت در نظر گرفتن اعداد ثابت استاندارد قابل مقایسه نبودند. مشاهده شد که شاخصهای (p<0.003) x و (p<0.0001) z که مشخص کننده خطوط T وR هستند، تفاوت معنی داری داشته اند، ولی شاخص (p<0.015) y که معرف فاصله مرکز چرخش تا برجسته ترین قسمت تروکانتر کوچک است، تغییری نکرده است. به این معنی که برشهای روی گردن تنها توسط تجربه جراحان با هم بالانس شده اند و نهایتا محل قرارگیری جزء فمورال تغییر معنی داری نداشته است. نتایج بین موارد cemented و noncemented تفاوت آماری نداشته است.
نتیجه گیری و توصیه ها: استفاده از template و طراحی قبل از عمل با نتایج بهتر و منطبق بر برشهای استاندارد حین عمل، همراه خواهد بود. در این راستا انجام یک کارآزمایی بالینی قویا توصیه می شود.

سرعت دوران مفصل ممکن است در میزان گشتاور مقاومتی، که در اثر اعمال گشتاور عضلات و نیروهای خارجی و در نتیجه تغییر شکل بافتهای محاط بر مفصل بوجود می آید، موثر باشد. تعیین تاثیر سرعت، رفتار بیومکانیکی مفصل راهنگام حرکت و نه ایستایی، معین می نماید. تاکنون بررسی های انجام شده فقط اثر موقعیت مفصل رابر گشتاور مقاومتی در این مفصل مورد مطالعه قرار داده اند. هدف این پژوهش اندازه گیری کمی این گشتاور در سرعت های دوران متفاوت مفصل مچ پای انسان هنگام خمش قدامی خلفی می باشد.
تحقیق به روش تجربی روی 16 دانشجوی مرد انجام گرفت. جهت اندازه گیری گشتاور مقاومتی وسیله ای طراحی و ساخته شد که ضمن اتصال به ساق و کف پا امکان خمش دستی قدامی خلفی مفصل رابا سرعت ثابت فراهم آورد. نیروی اعمال شده به قسمت دیستال وسیله و زاویه مفصل لولایی آن در هر لحظه توسط ترانسدیوسرهای نصب شده اندازه گیری و توسط رایانه ذخیره گردید. محدوده حرکتی مفصل، منحنی گشتاور زاویه در سه سرعت ثابت 11، 57 و 170 درجه بر ثانیه، منحنی برازش مربوطه و میزان پس ماند تعیین گردیدند.
تحقیق روی هر دو پای 16 دانشجوی داوطلب مرد، در مجموع 32 مفصل، در رده سنی 25-20 سال انجام گرفت. بین گشتاور مقاومتی پای راست و چپ تفاوت معنی داری مشاهده نگردید(p<0.01). زاویه خمش خلفی 5±16 (25-10) درجه و زاویه خمش قدامی 12±37 (50-30) درجه اندازه گیری شد. محدوده کلی حرکتی مفصل در خمش قدامی خلفی 17±58 (75-50) درجه بدست آمد. تفاوت معنی داری بین گشتاور مقاومتی در سرعتهای مفروض مشاهده نگردید(p<0.01)، اما در منحنی گشتاور زاویه، پس ماند قابل ملاحظه ای معادل 7±36 (40-25) درصد حداکثر گشتاور مشاهده شد. گشتاور مقاومتی تابع غیرخطی از زاویه مفصل بوده و دو تابع توانی به صورت M=bm بر منحنی رفت و برگشت برازش گردیدند r2) به ترتیب برابر 0.98 و 0.94).
نتیجه گیری و توصیه ها: گشتاور مقاومتی تابع مقدار سرعت دورانی مفصل نبوده ولی تابع جهت آن می باشد. لذا مدل psedue-elastic برای بیان رفتار بیومکانیکی این مفصل مناسب به نظر می رسد.

هپاتیت C از عفونتهای شایع در بیماران تالاسمی به علت تزریقهای مکرر خون است. بیش از 85% افرادی که دچار این عفونتهای ویروسی می شوند، گرفتار هپاتیت مزمن می گردند و در حدود 25% آنها به ناهنجاری پیشرفته نظیر سیروز کبدی، نارسایی کبدی و یا سرطان کبد مبتلا می شوند. در این بیماران به علت انباشتگی آهن، آسیب کبدی با عفونت HCV بیشتر خواهد بود.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی روی 81 بیمار مبتلا به تالاسمی از نظر ابتلا به هپاتیتC و پاسخ درمانی به? -IFN صورت گرفت. تمام این بیماران از نظر عفونتهای قابل انتقال با تزریق خون، با انجام تستهای HIVAb، HCVAb، HBcAb، HBsAb، HBsAg مورد آزمایش قرار گرفتند. بیمارانی که HCV Ab مثبت داشتند، با روش PCR از نظر HCV-RNA چک شدند. تستهای کبدی شامل آنزیم های کبدی PTT، PT، SGPT، SGOT در بیماران انجام شد. بیمارانی که مبتلا به هپاتیتC بودند و تست کبدی مختل داشتند، تحت بیوپسی کبد قرار گرفتند. بیمارانی که HCV-RNA مثبت داشتند با? -IFN با دوز 3 میلیون واحد 3 بار در هفته به مدت یکسال درمان شدند.HCV-RNA یکسال پس از درمان و نیز 6 ماه پس از آن چک شد. تستهای کبدی هر 3 ماه یکبار تکرار شد.
22 بیمار (27.2%)HCV Ab مثبت داشتند، در حالی که تنها 17 نفر (21%)HCV-RNA مثبت داشتند. در بیماران مبتلا به هپاتیتC، آنزیم های کبدی بالا گزارش شد که بیوپسی کبد برای آنان صورت گرفت و نتایج به این صورت بود: 4 بیمار مبتلا بهmild chronic hepatitis، 3 بیمارchronic active hepatitis و 2 بیمار مبتلا به sever hemosiderosis بودند. 12 بیمار یکسال درمان خود رابه انتها رساندند. پس از یکسال، HCV-RNA منفی در 7 بیمار (58%) گزارش شد. 6 ماه پس از آن در 7 بیمار HCV-RNA چک شد که در 5 نفر منفی بود و 2 بیمار دچار عود شدند.
نتیجه گیری و توصیه ها: بیماران تالاسمیک مبتلا به هپاتیت C نیز می توانند با? -IFN درمان شوند. نتایج درمان در این بیماران تقریبا شبیه بیماران غیر تالاسمی است و حتی میزان عود تا حدی کمتر است.

با توجه به اهمیت نتیجه بارداری و گزارشات متفاوتی که از نقش BMI و افزایش وزن بارداری بر نتیجه آن وجود دارد و به منظور تعیین BMI و وزن گیری دوران بارداری، این تحقیق بر روی 106 خانم باردار مراجعه کننده به درمانگاه مامایی بیمارستان امام حسین در سال 78-1377 انجام شد. این تحقیق به روش طولی بر روی 106 خانم حامله انجام شد. خصوصیات فردی و سوابق زایمانی نمونه ها بررسی، قد و وزن قبل از حاملگی اندازه گیری شد. مراقبت دوران بارداری طبق معمول ارایه گردید و شاخصهای سن حاملگی، پارگی زودرس کیسه آب و وزن هنگام تولد نوزاد مشخص گردید. افزایش وزن برای هر گروه با BMI اولیه مشخص و ارتباطBMI با وزن گیری و شاخصهای نتیجه بارداری و نیز نقش افزایش وزن دوران بارداری بر نتیجه باروری تعیین شد.
تحقیق بر روی 106 خانم باردار انجام گرفت. 95.3% مادران در محدوده سنی 35-18 سال قرار داشتند.BMI کمتر از 19.8 در 14.1%، بین 26-19.8 در 47.2%، بین 29-26.1 در 19.8% و BMI بیشتر از 29 در 18.9% خانمهای باردار گزارش شد.37% خانمهای باردار افزایش وزن کمتر از استاندارد، 35% آنها افزایش وزن بیشتر از استاندارد و 28% افزایش وزن در محدوده استاندارد داشتند.BMI اولیه با روند وزن گیری همبستگی نشان داده و در خانمهای با BMI بین 29-26.1 میزان زایمان زودرس 33.3% و در خانمهای با BMI طبیعی، 24% گزارش شد.
نتیجه گیری و توصیه ها: BMI غیرطبیعی و روند غیرطبیعی وزن گیری با عوارض شناخته شده بارداری همراه بوده و باعث صرف هزینه بسیار بالا و بعضا عوارض جدی و برگشت ناپذیری روی مادر و نوزاد می شود. انجام این تحقیق ضرورت مشاوره قبل از حاملگی و آموزش قبل از بارداری رانشان می دهد. لذا تحقیقات جامع تر برای بررسی تاثیر آموزش قبل از بارداری بر روند افزایش وزن و نتیجه بارداری توصیه می شود.

با توجه به افزایش بروز سرطان در جوامع غربی و عدم وجود آمار دقیق بیماران سرطانی در ایران در جهت مشخص کردن نقش عواملی مانند سن، جنس، عادات و عوامل محیطی در اپیدمیولوژی سرطان، این تحقیق روی مراجعین به مرکز رادیوتراپی انکولوژی شهدا تجریش طی سالهای 76-1372 انجام شد.
تحقیق به روش بررسی داده های موجود انجام گرفت. پرونده تمامی مراجعین طی سالهای مورد بررسی از بایگانی خارج و مطابق معیار ICD10 کلیه پرونده هایی که کدC منطبق با بدخیمی به آنها اطلاق می شد، مورد بررسی و سایر پرونده ها از مطالعه حذف شدند. شیوع انواع سرطان برحسب سن، جنس، مصرف سیگار و تاهل تعیین شد.
در این مدت، 2709 پرونده مورد بررسی قرار گرفت که تعداد مبتلایان به بیماری های خوش خیم 23 نفر (0.8%) و تعداد مبتلایان به بیماری های بدخیم 2686 نفر (99.2%) بود که از این تعداد 1532 نفر مرد (57%) و 1154 نفر زن (43%) بودند. میانگین سنی مبتلایان23±39.8 سال بود. در این بررسی تومورهای اعصاب مرکزی شایع ترین تومور مشاهده شده بود (20.8%). شایع ترین تومور در مردان تومور سیستم اعصاب مرکزی و در زنان سرطان سینه بود. بیشترین درصد مصرف سیگار در مبتلایان به سرطان حنجره و سپس سرطان ریه مشاهده شد.
نتیجه گیری و توصیه ها: تفاوت آماری این مرکز با آمارهای جهانی و منطقه ای ضرورت انجام مطالعات بیشتر در این زمینه را مشخص می سازد.

با توجه به شایع بودن اضطراب در مادران کودکان بستری و عوارض شناخته شده آن و گزارشاتی مبنی بر موفقیت مشارکت مادران در کاهش اضطراب آنان و بررسی تجربی آن در کشورهای دیگر، این تحقیق بر روی مادران کودکان بستری در بخشهای داخلی و جراحی بیمارستان کودکان مفید تهران در سال 1376 و تاثیر مشارکت مادران بر اضطراب آنان صورت گرفت.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی بر روی 120 مادر انجام گرفت. مادران بر حسب مراجعه و بطور تصادفی به دو گروه شاهد (80 نفر) و مورد 40) نفر) تقسیم شدند. در روز دوم بستری، میزان اضطراب مادران درگروه شاهد و مورد بوسیله آزمون pillberger بررسی شد. در گروه مورد بعد از آموزش مادران به انجام مراقبت در ساعت مناسب پرداختند و پس از دو روز، میزان اضطراب مادران در هر دو گروه، مورد بررسی قرار گرفت.
مادران در هر دو گروه به لحاظ سن خود و کودک، اشتغال مادر، تعداد فرزندان، نوع بیماری، وضعیت مهدکودک رفتن کودک، رتبه تولد فرزند، حضور فرد مراقب دیگر در منزل، تعداد تخت های موجود در اتاق، سابقه قبلی بستری شدن، سابقه مصرف داروی آرام بخش، میزان درآمد خانواده، جنس کودک، ساعت های بعد از بستری و میزان اضطراب مشابه بودند. یافته های این تحقیق نشان داد که شدت اضطراب موقعیتی در گروه مورد در نوبت دوم 32.5% تغییرات کاهشی از متوسط به ضعیف داشته است و نشان داد که این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار است(p<0.0001). در گروه شاهد 2.5% تغییرات کاهشی و 10% تغییرات افزایشی اضطراب موقعیتی مشاهده شد. در هر دو گروه، تغییرات کاهشی در شدت اضطراب حالتی مادران مشاهده نشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: مشارکت مادران در امر مراقبت از کودک بستری در بیمارستان می تواند موجب کاهش اضطراب موقعیتی مادران شود و این امر در تسریع روند بهبود کودک و پیشگیری از اضطراب کودکان بیمار، تاثیر بسزایی خواهد داشت. مطالعات بیشتر در زمینه چگونگی کاهش هر چه بیشتر اضطراب مادران توصیه می شود.