فهرست مطالب

Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:6 Issue: 6, 2002

  • تاریخ انتشار: 1380/11/11
  • تعداد عناوین: 16
|
  • تاثیر رادیوتراپی و شیمی درمانی بر الکتروکاردیوگرام مبتلایان به سرطان پستان چپ ماستکتومی شده
    مرتضوی سید حسین، یحیی زاده سید حسین، میری رضا صفحه 1
    سابقه و هدف
    با توجه به عوارض شناخته شده اشعه بر روی قلب و نگرانی از احتمال ایجاد بیشتر عوارض در زنان مبتلا به سرطان پستان و همچنین عدم اطلاع دقیق از وضعیت آن، مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر رادیوتراپی بر الکتروکاردیوگرام مبتلایان به سرطان پستان چپ ماستکتومی شده در مراجعین به بخش رادیوتراپی- انکولوژی بیمارستان امام حسین (ع) در سال 1379، انجام پذیرفت.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد، بر روی 73 نفر بیمار که قبلا ماستکتومی و شیمی درمانی شده و جهت رادیوتراپی مرجعه کرده بودند، به عمل آمد. تاثیر رادیوتراپی و شیمی درمانی بر روی الکتروکاردیوگرام و نقش وضعیت قاعدگی، مصرف دارویAdriamycin و تعداد فیلدهای رادیوتراپی بررسی گردید.
    یافته ها
    متوسط سن بیماران مورد مطالعه 47 سال بود. مداخله صورت گرفته در کوتاه مدت موجب 27% و در بلند مدت موجب 70%تغییرات موج T و قطعه ST روی الکتروکاردیوگرام گردید. مصرفAdriamycin، مدت ظهور و علایم را کاهش و شدت آن را افزایش داده است. شروع تغییرات با افزایش تعداد فیلدهای رادیوتراپی افزایش و زمان ظهور آن کاهش یافته است. میزان تغییرات ST/T در زنان یائسه بالاتر از زنان غیر یائسه گزارش شد.
    نتیجه گیری و توصیه ها: در این بررسی معلوم شد که رادیوتراپی و شیمی درمانی می توانند موجب تغییراتECG در کوتاه مدت و بلند مدت بشوند. بنابراین انجام معاینات قلبی در بیمارانی که تحت درمان با رادیوتراپی و شیمی درمانی قرار می گیرند باید با دقت بیشتری صورت گیرد.
    کلیدواژگان: رادیوتراپی، Adriamycin، عوارض قلبی، ECG
  • بررسی وضعیت سمت جفت و هیدرونفروز مادر در مراجعین به بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، 79-1378
    بیرنگ شیرین، حاجی ابوتراب کاشی علیرضا صفحه 2
    سابقه و هدف
    با توجه به شیوع هیدرونفروز حاملگی و اهمیت شناخت اتیولوژی آن و استعداد ابتلای کلیه هیدرونفروتیک به پیلونفریت و متعاقب آن عوارض سوء روی مادر و جنین و همچنین وجود یک گزارش مبنی بر مرتبط بودن محل جفت با هیدرونفروز حاملگی، این مطالعه روی خانمهای باردار مراجعه کننده به بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سالهای 79-1378 انجام شد.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش توصیفی روی 100 خانم باردار بدون علامت که جهت سونوگرافی معمولی در دوران حاملگی مراجعه کرده بودند، انجام شد. سونوگرافی توسط دستیار آموزش دیده و تحت نظر مستقیم متخصص رادیولوژی صورت گرفت. افرادی که دارای دیلاتاسیون سیستم پیلوکالیس بیشتر از 5 میلی متر بودند به عنوان هیدرونفروز حاملگی تلقی شدند و ارتباط آنها با محل جفت بررسی شد. تحقیق روی خانمهای باردار 35-19 ساله با سن حاملگی 40-20 هفته انجام شد.
    یافته ها
    از 100 نفر مورد بررسی، 46 نفر هیدرونفروز داشتند. هیدرونفروز در افرادی که جفت سمت راست داشتند 61% و در افرادی که جفت سمت چپ داشتند 28% بود (p<0.01). همچنین هیدرونفروز در کلیه راست افرادی که جفت سمت راست داشتند 60% و در افرادی که جفت سمت چپ داشتند 28% بود (p<0.01).
    نتیجه گیری و توصیه ها: در مجموع به نظر می رسد محل جفت با ایجاد هیدرونفروز حاملگی ارتباط داشته باشد. انجام یک تحقیق تحلیلی برای تعیین نقش محل جفت با هیدرونفروز حاملگی توصیه می شود.
    کلیدواژگان: هیدرونفروز حاملگی، محل جفت
  • بررسی نتایج استفاده از انتقال استخوان در بیماران دچار نقص استخوانی در بیمارستان اختر، 79-1372
    اسماعیل جاه علی اکبر، مددی فیروز، شاهانی محمد صفحه 4
    سابقه و هدف
    وجود نقص استخوانی در بسیاری از موارد منجر به از دست دادن عضو در یک فرد خواهد شد. برای بدست آوردن راهکارهای مناسب به منظور حفظ اندام و ارزیابی روش های نوین بازگرداندن سطح مطلوب کارآیی، این مطالعه بر روی بیمارانی که به علت نقص استخوانی، بین سالهای 79-1372 در بیمارستان اختر تهران تحت درمان با روش کالو تازیس قرار گرفتند، انجام شد.
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر به روش مطالعه داده های موجود انجام شد. پرونده کلیه بیمارانی که تحت درمان با کالوتازیس قرار گرفته بودند، از بایگانی خارج و مورد بررسی قرار گرفت، سن، جنس، علل نقص استخوانی، روش کار، سیر درمان و عوارض، از پرونده ها استخراج و به یک فرم اطلاعاتی منتقل گردید. بیماران بر اساس بدست آوردن میزان کارآیی عضو پس از درمان در سه گروه عالی (به دست آوردن 100-75 درصد کارآیی عضو)، خوب (75-50 درصد) و ضعیف (کمتر از 50 درصد) تقسیم شدند. عوارض درمان شامل عوارض مربوط به استفاده از اکسترنال فیکساتور، اختلال در مراحل ساخت و ساز استخوان و عوارض عروقی- عصبی بود.
    یافته ها
    تحقیق بر روی 23بیمار (18 مرد و 5 زن) با میانگین سنی 29 سال انجام شد. 9 بیمار بدنبال تروما، 6بیمار به علت رزکسیون تومورهای استخوانی، 7 بیمار به علت خارج کردن سکسترعفونی و یک بیمار به علت آنومالی مادرزادی، دچار نقص استخوانی شده بودند. متوسط مقدار نقص استخوان 9.4 سانتی متر (20-1.5 سانتی متر) بود. 65% بیماران پس از پایان دوره درمان، دارای عضوی با کارآیی بیشتر از 75% حالت طبیعی و 87% دارای عضوی با کارآیی بیشتر از 50% نسبت به قبل از ضایعه شدند. بنابراین می توان استفاده از کالوتازیس را به عنوان درمان مناسبی برای نقص استخوانی و به عنوان جانشینی برای آمپوتاسیون یا روش های قدیمی تر Limb salvageمطرح کرد.
    نتیجه گیری و توصیه ها: این تحقیق موفقیت کالوتازیس را در درمان نقص استخوان نشان داد. انجام یک مطالعه تجربی برای مقایسه کالوتازیس با سایر روش های درمانی نقایص استخوانی، توصیه می شود.
    کلیدواژگان: نقص استخوانی، انتقال استخوان، کارآیی عضو
  • بررسی میزان شیوع اختلال کم توجهی- پرتحرکی در پسران دبستانی شهر تهران در سال تحصیلی 80-1379
    بحرینیان عبدالمجید، بیات ماکو رامین صفحه 5
    سابقه و هدف
    اختلال کم توجهی- پرتحرکی، شایعترین اختلال روانی کودکان دبستانی می باشد. این اختلال باعث بروز رفتارهای بزهکارانه، سوء مصرف مواد و اختلالات خلقی و اضطرابی می گردد. با توجه به عدم تحقیقاتی کافی در خصوص میزان شیوع این اختلال در کشورمان، مبادرت به این بررسی در پسران دبستانی شهر تهران در سال تحصیلی 80-1379 گردید.
    مواد و روش ها
    در مطالعه اخیر که به روشCorrelational صورت گرفته است، از میان 291000 دانش آموز پسر 12-7 ساله شهر تهران، تعداد 624 نفر به طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، تکمیل پرسشنامه توسط معلمین صورت پذیرفت و برای والدین کودکان مبتلا، طبق نظر معلم، پرسشنامه ارسال گردید. جهت تشخیص از پرسشنامه ای برای اساس معیارهایDSM - IV استفاده شد.
    یافته ها
    میزان شیوع اختلال کم توجهی- پرتحرکی در گروه مورد مطالعه 19.9 درصد بود. فرم کم توجهی اختلال بیشترین میزان شیوع (50.8%) در میان انواع سه گانه را داشت. بین میزان ابتلا به انواع سه گانه اختلال و سن کودک، میزان تحصیلات والدین، دفعات تغییر منزل و حجم خانوار ارتباط معنی داری موجود نبود. نتیجه گیری و توصیه ها: میزان شیوع اختلال کم توجهی- پرتحرکی در کشور ما قابل توجه به نظر می رسد. انجام این تحقیق در سایر نقاط کشور و نیز بررسی علل و یا عوامل بوجود آورنده این اختلال توصیه می گردد.
    کلیدواژگان: اختلال کم توجهی، پرتحرکی، شیوع
  • بررسی تاثیر درمانی امواج رادیو فرکانسی در مبتلایان به تاکیکاردی حمله ای فوق بطنی
    صافی مرتضی، علی پورپارسا سعید، نمازی محمدحسن، وکیلی حسین، سعادت حبیب الله، ولایی ناصر صفحه 6
    سابقه و هدف
    با توجه به شیوع بالای انواع تاکیکاردی های حمله ای فوق بطنی و موفقیت های حاصل از درمان با استفاده از امواج رادیوفرکانسی، این تحقیق با هدف تعیین تاثیر درمانی امواج رادیوفرکانسی بر مبتلایان بهPSVT بر روی مراجعین به بیمارستان شهید مدرس در سالهای 79-1378 انجام شد.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد، انجام گرفت. تشخیص تاکیکاردی حمله ای فوق بطنی بر اساس شکایت تپش قلب ناگهانی به همراه علائم الکتروکاردیوگرافیک گذاشته شد. پس از بررسی الکتروفیزیولوژیک اولیه جهت تعیین نوع PSVT اقدام به ابلیشن شد. تکنیک غالب درAVNRT ابلیشن مسیر آهسته بود. درAVRT نیز برای راه های فرعی واقع در سمت چپ قلب عمدتا از طریق سپتوستومی اقدام به ابلیشن شد. تاثیر درمانی در AVNRT با معیار عدم قابلیت اینداکشن آریتمی، از بین رفتن فیزیولوژی دوگانه گره دهلیزی بطنی و طولانی شدن دوره تحریک ناپذیری گرهAV و در AVRT با معیار عدم قابلیت اینداکشن آریتمی، عدم هدایت رتروگراد به دهلیز حین پیس بطنی توام با تزریق آدنوزین جهت بلوک انتخابی گره AV و از بین رفتن موج دلتا مورد سنجش قرار گرفت. عوارض استفاده از امواج رادیوفرکانسی با شاخص های بلوک گره AV، سکته مغزی، پنوموتوراکس و ترومبوز وریدهای عمقی بررسی شدند. مدت پیگیری بیماران حداقل 3 ماه پس از ابلیشن بود. عود بیماری بر اساس مراجعه بیمار با شکایت تپش قلب ناگهانی و یافته های الکتروکاردیوگرافی استانداردPSVT تشخیص داده شد.
    یافته ها
    از 84 بیمار مورد بررسی، 12 نفر به دلایل مختلف حذف شدند. سن بیماران 42±14.5 سال بود. 30 نفر مرد (41.7%) و 42 نفر (58.3%) زن بودند. AVNRT %51.4 و AVRT %48.6 بودند. میزان موفقیت کلی 76.4% و به طور خاص، در %89.2 AVNRT و در %62.9 AVRT بود (p<0.05). در بین انواع AVRT نیز بیشترین میزان موفقیت در نوع Left posterolateral بود (p<0.05). عارضه در 6.9% موارد در اثر ابلیشن مشاهده شد. عود آرتیمی پس از ابلیشن موفق در 55% بیماران دیده شد. میزان موفقیت ابلیشن طی تحقیق سیر صعودی داشته و از 77.8% در AVNRT و 44.4% در AVRT در شش ماهه اول به ترتیب 100% و 69% در شش ماهه آخر رسید (p<0.05). همچنین بیمارانی که شدت حملات تاکیکاردی در آنها بیشتر بود شانی موفقیت بیشتری با ابلیشن (82.6%) در مقایسه با بیمارانی که شدت حملات آنها کم بود (60%) داشته اند (p=N.S).
    نتیجه گیری و توصیه ها: درمان تاکیکاردی حمله ای فوق بطنی توسط امواج رادیوفرکانسی روش موثر و نسبتا بی خطری است. با توجه به درصد موفقیت بالا، عود بسیار کم و همچنین بی نیاز نمودن بیمار از مصرف داروهای مختلف آنتی آریتمیک و مراجعات مکرر به اورژانس می توان آن را به عنوان روش درمان انتخابی در این نوع آریتمی به ویژه در افراد علامتدار پیشنهاد نمود. در این مطالعه میزان موفقیت ابلیشن با محل راه فرعی و تکرار حملات آریتمی ارتباط مستقیم داشت.
    کلیدواژگان: تاکیکاردی حمله ای فوق بطنی، راه فرعی، الکتروفیزیولوژی، امواج رادیو فرکانسی، ابلیشن
  • بررسی تاثیر PESA بر پارامترهای اسپرم بیماران آزواسپرمی تحت درمان میکرواینجکشن
    حسینی سیدجلیل، شافی حمید، کریمیان لیلی صفحه 9
    سابقه و هدف
    با توجه به روند رو به افزایش استفاده از PESA و نگرانی های موجود در مورد تاثیر آن بر روی پارامترهای اسپرم و به منظور تعیین تاثیر PESA های مکرر بر پارامترهای اسپرم بیماران آزواسپرمی، این تحقیق روی بیماران مبتلا به آزواسپرمی در سالهای 79-1377 در پژوهشکده رویان انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد روی 244 بیمار انجام گرفت. بیماران با تشخیص قطعی آزوسپرمی در صورت عدم موفقیت در اخذ اسپرم و یا PESA اول، این عمل برای بار دوم، سوم و حتی چهارم انجام شده است. تاثیر PESA بر روی تعداد اسپرم، درصد تحرک و موروفولوژی اسپرم بررسی و با آمارهpaired t-test مورد قضاوت قرار گرفت.
    یافته ها
    در طی مدت بررسی تعداد 405 بیمار مبتلا به آزو اسپرمیبا میانگین سنی 34.6±6.8 سال و مدت ناباروری 8.8±5.8 سال مورد بررس قرار گرفتند. در نمونه های فوق تعداد 517 مورد PESA انجام شد که 326 مورد (63.1%) آن درمانی و بقیه تشخیصی بودند. در این بین در 244 مورد PESA متعدد (4-2 بار) صورت پذیرفت به طوری که 180 نفر 2 بار، 52 نفر 3 بار و 12 نفر 4 بار تحت PESA قرار گرفتند. با توجه به یافته ها، به جز درصد تحرک در PESA های اول و دوم (P<0.005) و اول و سوم (P<0.002) در بقیه موارد اختلاف معنی داری مشهود نبود.
    نتیجه گیری و توصیه ها: انجام PESA متعدد جهت اخذ اسپرم در بیماران مبتلا به آزواسپرمی منجر به کاهش تعداد اسپرم یا تغییر در موروفولوژی آنها نمی گردد. البته کاهش در درصد تحرک اسپرمها مشاهده شده است. با توجه به اینکه PESA یک روش ساده و بی خطر بوده و به بیهوشی نیاز نداشته و از طرف دیگر باعث انسداد کامل اپیدیدیم نمی گردد، انجام آن جهت میکرواینجکشن در یک بیمار توصیه می شود.
    کلیدواژگان: PESA، آزواسپرمی، میکرواینجکشن
  • بررسی تاثیر Clozapine بر الکتروانسفالوگرافی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن
    عبدالله زاده شکراله، وحیدی جهانفر صفحه 10
    سابقه و هدف
    با توجه به شیوع بیماری اسکیزوفرنی مزمن مقاوم به درمان و تاثیر بسیار خوب کلوزاپین که در دو سوم موارد سبب بهبودی می شود و با توجه به این که داروی کلوزاپین عوارض جانبی خطرناکی همانند تشنج دارد، برای مشخص شدن تاثیر کلوزاپین بر رویEEG مبتلایان به اسکیزوفرنی مزمن، این پژوهش روی بیماران بستری در بخش روانپزشکی بیمارستان امام حسین (ع) تهران انجام شد.
    مواد و روش ها
    پژوهش به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد، روی 15 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن، بستری شده در بیمارستان امام حسین (ع)، در سال 79-1378 انجام شد. تشخیص اسکیزوفرنی مزمن بر اساس معیارهایDSM-IV بود و قبل از تجویز دارو از بیماران،EEG گرفته شد. در صورت به هنجار بودنEEG، بیمار وارد مطالعه می شد. کلوزاپین با دوز400±86.6 MG تجویز شد. از بیماران سه هفته پس از مصرف دارد،EEG دوم گرفته شد و توسط متخصص مغز و اعصاب به صورت دو سوکور گزارش گردید. تغییرات EEG به شکل امواج آهسته (تتا و دلتا) ثبت و به وسیله آمارهMc Nemar مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    پژوهش روی 15 بیمار، شامل 11 مرد و 4 زن با میانگین 32±8.3 سال، انجام شد. در 80 درصد بیماران (12 نفر) تغییرات تغییرات EEG مشاهده شد (P<0.001).
    نتیجه گیری و توصیه ها: داروی کلوزاپین موجب آهسته شدن EEG بیماران می شود. به همین دلیل مطالعه برای جلوگیری یا کاهش تغییراتEEG، که امکان بروز تشنج را افزایش می دهد، توصیه می شود.
    کلیدواژگان: اسکیزوفرنی مزمن، EEG، Clozapine
  • انسولینوما و بررسی موقعیت تومور در مراجعین به بیمارستان آیت الله طالقانی، 77-1367
    مفید جعفر، حسنی مریم صفحه 11
    سابقه و هدف
    از آنجایی که رزکسیون جراحی، درمان قطعی انسولینوما است، بنابراین تعیین موقعیت تومور قبل از عمل جراحی ضروری می باشد. با توجه به تناقضات موجود در مورد دقت تشخیصی روش های گوناگون برای تعیین محل تومور انسولینوما، این تحقیق روی بیماران مراجعه کننده به بخشهای غدد و جراحی بیمارستان آیت الله طالقانی در سالهای 77-1367 صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش مطالعه داده های موجود(Existing Data) انجام شد. کلیه پرونده های موجود در بایگانی از نظر شرح حال، روش های تشخیصی، روش عمل، خصوصیات فردی بیماران و نتایج عمل مورد بررسی قرار گرفتند و ارزش پیش بینی مثبت روش های مختلف، در تشخیص محل تومور تعیین شد.
    یافته ها
    در این مدت 10بیمار مبتلا به انسولینوما شامل 5 مرد و 5 زن با میانگین سنی 8.2 ±39.7 سال تحت عمل جراحی قرار گرفتند. ارزش پیش بینی مثبت سونوگرافی شکم 10%، سی تی اسکن شکم 60%، سونوگرافی اندوسکوپیک صفر درصد، سونوگرافی حین عمل 25% و لمس پانکراس حین عمل 90%بود.
    نتیجه گیری و توصیه ها: اولتراسونوگرافی اندوسکوپیک علیرغم دقت بالای آن در مطالعات جهانی در این تجربه، کارآمد نبوده و تنها روش قابل اعتماد باقیمانده لمس پانکراس در حین عمل می باشد. تحقیقات بیشتر در این زمینه توصیه می شود.
    کلیدواژگان: انسولینوما، تعیین محل تومور
  • بررسی رابطه میزان سلنیوم خون با پسوریازیس
    نصیری سهیلا، فتوحی هیلدا صفحه 11
    سابقه و هدف
    با توجه به شیوع پسوریازیس و اهمیت شناخت علل آن و عدم توافق بر نقش سلنیوم خون در بروز بیماری، تحقیق حاضر بر روی مراجعین به بیمارستان لقمان به منظور تعیین رابطه سلنیوم خون با پسوریازیس در سال 1379 انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش مورد- شاهدی روی تعداد 60 نفر شامل 30 بیمار مبتلا (گروه مورد) و 30 فرد غیر مبتلا به پسوریازیس، که به لحاظ سن و جنس مشابه هم بودند، انجام شد. از هر فرد 1 سی سی خون در لوله های هپارینه پلاستیکی گرفته شد و با استفاده از روش جذب اتمی، میزان سلنیوم خون تعیین و محدوده 35-10 میکروگرم در دسی لیتر به عنوان مقدار طبیعی در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در گروه شاهد سی نفر در سنین 10±38 سال و در گروه مورد 30 بیمار در سنین 15±42 سال بررسی شدند. توزیع جنسی هر دو گروه یکسان و به صورت 16 زن و 14 مرد بود. میزان سلنیوم خون گروه شاهد 9.5±20.3 و در گروه مورد 20.3±10.3 میکروگرم در دسی لیتر بود83%. (NS) گروه شاهد و مورد، سلنیوم طبیعی داشتند(NS). نتیجه گیری و توصیه ها: میزان سلنیوم خون با پسوریازیس ارتباطی ندارد. در ضمن انجام تحقیق مشابه در سایر مناطق جغرافیایی را توصیه می کند.
    کلیدواژگان: پسوریازیس، سلنیوم خون
  • بررسی علایم و نشانه های روانپزشکی در بیماران Complex Partial Seizure بستری در بخش روانپزشکی بیمارستان امام حسین (ع) در سال های 78-1371
    ظهیرالدین علیرضا، سمنانی یوسف صفحه 13
    سابقه و هدف
    Complex Partial Seizure شایع ترین نوع صرع بوده که علایم و نشانه های آن شباهت زیادی با اختلالات روانپزشکی دارد. با توجه به عدم اطلاع از وضعیت این بیماران در ایران و به منظور تعیین علایم و نشانه های روانپزشکی در این بیماران این تحقیق بر روی مراجعین به بیمارستان امام حسین (ع) در سال های 78-1371 انجام شد.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش بررسی اطلاعات موجود بوده و پرونده هایی که تشخیص قطعی Complex Partial Seizure داشته از بایگانی خارج و خصوصیات سن، جنس، زمان مراجعه، نوع و گروه علایم روانپزشکی بیماران از پرونده استخراج و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید.
    یافته ها
    در طی مدت بررسی، 34 پرونده بیمار واجد شرایط بررسی شد که بیماران شامل 38 درصد مرد و 62 درصد زن در سنین 17 تا 55 سال بودند. شایعترین گروه علایم، اختلال شناختی (85.3 درصد) و کمترین گروه علایم، اختلال سیستم نباتی(Vegetative) گزارش شد (64.7 درصد). شایع ترین علامت ها پرخاشگری (70.5 درصد)، هذیان گزند و آسیب (64.7 درصد)، توهم شنوایی (64.7 درصد) بود.
    نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به شباهت علایم Complex Partial Seizure با اختلالات روانپزشکی توصیه می شود با انجام بررسی های بیشتر و آموزش های دقیق تر به شناسایی این بیماران در بخشهای روانپزشکی دقت بیشتری معطوف شود.
    کلیدواژگان: Complex Partial Seizure، علایم روانپزشکی
  • بررسی عوارض داخل بیمارستانی PTCA و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان شهید مدرس، 79-1378
    نمازی محمدحسن، صافی مرتضی، دارابیان محسن، ولایی ناصر صفحه 14
    سابقه و هدف
    PTCA روش درمانی متداول در بیماری های عروق کرونر می باشد. در اکثر موارد این روش درمانی نقشی در افزایش طول عمر بیماران نداشته و تنها برای رفع علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران انجام می شود. شیوع عوارض حاد PTCA بسته به خصوصیات بیماران متفاوت است و عواملی چون سن، جنس، دیابت، نارسائی قلب، تعداد رگ بیمار و وجود ضایعات از نوعC در بروز عوارض نقش دارند.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. کلیه بیمارانی که از نظر بالینی و آنژیوگرافی اندیکاسیون PTCA داشته و در زمان مورد مطالعه مراجعه نمودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
    یافته ها
    این تحقیق نشان داد 6 درصد بیماران، دچار عوارض داخل بیمارستانی PTCA شدند. شایع ترین عارضه4 non Q-wave MI مورد (2 درصد) بود و شیوع هر کدام از عوارض به ترتیب زیر بود: 3 Q-wave MI مورد (1.5 درصد)،CABG اورژانس یک مورد (0.5 درصد) و RePTCA یک مورد 0.5) درصد). یک بیمار (0.5 درصد) به علت ایجاد خونریزی و هماتوم از محل شریان فمورال نیاز به ترانسفوزیون پیدا کرد. عوارض دیگر از جمله مرگ، تامپوناد، آریتمی های بطنی، نارسائی حاد کلیه نیازمند همودیالیز در هیچکدام از بیماران بروز نکردند.
    نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج بدست آمده، عوارض حاد PTCA در بیماران مورد قبول می باشد. بیماران دچار ضایعاتcomplex از نوعC بیشتر دچار عوارض می شوند(p<0.05).
    کلیدواژگان: PTCA، عوارض داخل بیمارستانی
  • بررسی قدرت FNA در تشخیص ماهیت توده پستانی
    حسنی اصفهانی مژگان، موسوی سیدرضا، آذرگشب اذن اله صفحه 15
    سابقه و هدف
    با توجه به شیوع سرطان پستان و پیش آگهی شناخته شده آن و اهمیت تشخیص سریع بیماری و گزارشات مربوط به کارآیی بالای FNA در تشخیص ماهیت توده پستانی، به منظور گزارش تجربه جدیدی از قدرت FNA، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان شهدای تجریش در سال های 80-1377 انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی روی 229 زن دارای توده پستانی که اندیکاسیون FNA داشتند به روش استاندارد انجام گرفت. سپس با مواردی که اندیکاسیون بیوپسی داشتند. از نظر بدخیمی و خوش خیمی مقایسه و NPV، PPV تست FNA در تشخیصی ماهیت توده پستانی تعیین شد.
    یافته ها
    تعداد 119 بیمار به علل مختلف از مطالعه حذف، و تحقیق روی تعداد 110 نفر در سنین 10.4 ±48.9 سال انجام گرفت و PPV وNPV تست به ترتیب 100% و 96.3% بود.
    نتیجه گیری و توصیه ها: FNA کارآیی لازم جهت تشخیص ماهیت توده پستانی را دارد و انجام آن را به عنوان اولین قدم تشخیص توصیه می کند و نیز مطالعه ای را جهت ارزیابی علل عدم انجام این تست در ایران را توصیه می نماید.
    کلیدواژگان: FNA، بیوپسی، توده پستان
  • بررسی قدرت تست های تعیین لوله گذاری مشکل در بیماران کاندیدای بیهوشی عمومی
    جباری مقدم مرتضی، رادافشار محمدحسین، عارفیان نورمحمد *، سعادت نیاکی اسدالله صفحه 16
    سابقه و هدف
    با توجه به شیوع لوله گذاری مشکل و عوارض شناخته شده آن و نظر به گزارشات متفاوت از قدرت روش های تشخیصی، این تحقیق بر روی بیماران کاندیدای اعمال غیر اورژانس در بیمارستانهای شهدای تجریش و امام حسین (ع) در سال 80-1379 انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی و از نوع تشخیصی روی تعداد 400 بیمار انجام گرفت. بر اساس شاخص های 1- طول راموس فک تحتانی 2- مالمپاتی 3- فاصله تیرویید تامنتوم استخوان چانه 4- باز شدگی مفصل اطلسی - پس سری 5- باز کردن دهان 6- جابجایی فک تحتانی، لوله گذاری مشکل مشخص و ارزش پیش بینی مثبت و ارزش پیش بینی منفی و همچنین حساسیت و ویژگی هر یک از شش تست فوق تعیین گردید.
    یافته ها
    تحقیق روی 400 نفر در سنین 15.3± 35.7 سال که 59%، مرد و 41%، زن بودند، انجام گرفت. ارزش پیش بینی مثبت و منفی تست جابجایی فک تحتانی به ترتیب 13.6% و 98% بود، در تست طول راموس فک تحتانی 9% و 100%، باز شدگی مفصل اطلسی پس سری 4.4 و 85.8، باز شدن دهان 2.3 و 85.9، فاصله تیرویید تامنتوم فک تحتانی 3.5 و 91.2 و در تست مالمپانی 61.1 و 98.9% بوده است.
    نتیجه گیری و توصیه ها: هیچ یک از تستهای فوق به تنهایی قادر به تشخیص لوله گذاری مشکل نیستند و تحقیق روی راه حل های دیگر توصیه می شود.
    کلیدواژگان: ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی، لوله گذاری داخل تراشه مشکل
  • بررسی قدرت سی تی اسکن کرونال محدود در تشخیص سینوزیت مزمن
    خواجوی مهدی، شهنازی مختوم، گچکار لطیف، یارمحمدی محمد ابراهیم صفحه 17
    سابقه و هدف
    سینوزیت مزمن با شیوع بالا یکی از مشکلات تشخیصی و درمانی در دنیای پزشکی امروز می باشد. در بعضی از گزارشات، سی تی اسکن کرونال محدود به عنوان یک روش تشخیصی برای سینوزیت مطرح شده است. به دلیل عدم وجود تجربه ای در این زمینه در کشور و به منظور تعیین قدرت سی تی اسکن کرونال محدود در تشخیص سینوزیت مزمن این تحقیق انجام شد.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی انجام گرفت. بیمارانی که سابقه علائم بالینی سینوزیت به مدت بیشتر از سه ماه داشتند، به عنوان مبتلایان به سینوزیت مزمن تلقی شدند و به مدت چهار هفته تحت درمان دارویی قرار گرفتند. بیمارانی که بعد از علائم درمان، همچنان سینوزیت را داشتند، به عنوان مورد، انتخاب شدند. ازهمه بیماران سی تی اسکن کرونال کامل انجام شد. و برشهای شماره 2 و 5 و 7 و 18 که در تمامی بیماران به ترتیب از سینوس فرونتال، ماگزیلا، اتمویید و اسفنویید عبور می کردند به عنوان سی تی اسکن کرونال محدود انتخاب شدند و نتایج سی تی اسکن کرونال محدود ثبت گردید، همچنین نتایج سی تی اسکن کرونال کامل به عنوان استاندارد طلایی ثبت شد.PPV وNPV مربوط به سی تی اسکن کرونال محدود در کلیه سینوزیتها و همچنین به تفکیک در سینوزیتهای چهارگانه تعیین شد.
    یافته ها
    تحقیق روی 53 نفر با میانگین سنی 13.5± 32.4 انجام گرفت.PPV در کل سینوزیتها 91.9% وNPV در کل سینوزیتها 68.8% بود. برای سینوزیت مزمن ماگزیلا PPV برابر 89% و NPV برابر 68% بود و برای سینوزیت مزمن اتموئید به ترتیب 82.6% و 86.7 بود. همچنین سینوزیت مزمن فرونتال از PPV 77.8% و NPV 100% برخوردار بود. برای سینوزیت مزمن اسفنویید PPV برابر 90% وNPV برابر 95.3% بود.
    نتیجه گیری و توصیه ها: سی تی اسکن کرونال محدود نمی تواند جایگزین مناسبی برای سی تی اسکن کرونال کامل باشد.
    کلیدواژگان: سینوزیت مزمن، سی تی اسکن کرونال محدود، سی تی اسکن کرونال کامل
  • بررسی موارد Inflammatory Pseudotumor در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، 77-1372
    جدلی فرزانه، طباطبایی سلما صفحه 18
    سابقه و هدف
    با توجه به این که IPT از بسیاری جهات بالینی، پاتولوژی و حتی سیر بیماری در بعضی موارد با بدخیمی ها اشتباه می شود و وضعیت آن در کشور کمتر گزارش شده، لذا به منظور تعیین موارد Inflammatory Pseudotumor، این تحقیق روی مراجعه کنندگان به بیمارستانهای دانشگاه شهید بهشتی در سالهای 77-1372 انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش های توصیفی انجام گرفت. پرونده افرادی که دربیمارستانهای وابسته به دانشگاه شهید بهشتی تشخیصIPT و یا اسامی مشابه داشت، بررسی و نمونه های اسلایدهای پاتولوژی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. در صورتی که یافته های مورفولوژی با شرح حال بالینی انطباق داشته به عنوان موارد مثبت تلقی و برای آنان فرم اطلاعاتی تکمیل گردید.
    یافته ها
    طی مدت مورد مطالعه 20 بیمار واجد شرایط وجود داشت. 60% آنها زن و میانگین سنی بیماران 20 سال گزارش شد. 40% موارد ابتلا به صورت ریوی و 60% خارج ریوی بود. 80% دارای آنمی بوده و کاهش وزن و بی اشتهایی در 35% موارد مشاهده گردید. در بزرگسالان بیشتر بیماران به عنوان تومور بدخیم تحت عمل جراحی قرار گرفته اما شیمی درمانی و رادیوتراپی برای آنها انجام نشد. کودکان نیز با تشخیص پنومونی درمان شدند.
    نتیجه گیری و توصیه ها: طیف وسیعی از خوش خیمی تا بدخیمی ها در تشخیص های افتراقی این بیماری مطرح است. از آنجایی که این بیماری توموری خوش خیم با پتانسیل عود می باشد و از نظر بالینی، رادیولوژیک و پاتولوژیک با سایر بیماری های خوش خیم و یا بدخیم اشتباه می شود، توصیه می شود جهت اجتناب از جراحی های وسیع بی مورد و شیمی درمانی و رادیوتراپی با کمک روش های ایمونوهیستوشیمی و فلوسیتومتری بیماران مورد ارزیابی قرار گرفته و پیش آگهی آنان تعیین گردد.
    کلیدواژگان: Inflammatory Pseudotumor
  • بررسی وضعیت جوش خوردن شکستگی گردن ران و عوامل مرتبط با آن در مراجعین بیمارستان اختر بین سال های 75-1370
    جزایری سید محمد، میرشاه ولد پیمان صفحه 20
    سابقه و هدف
    شکستگی گردن ران یکی از بیماری های شایع ارتوپدی می باشد که درمان و عوارض آن، هزینه های زیادی به سیستم بهداشتی درمانی کشور تحمیل کرده و همچنین موجب از کار افتادگی و ناتوانی های فراوانی در بیماران می گردد. این تحقیق به تعیین عوامل مختلف در بروز عارضه جوش نخوردن شکستگی گردن فمور در مراجعین به بیمارستان اختر بین سالهای 75-1370 پرداخته است.
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر به روش مطالعه داده های موجود انجام گرفته است؛ پرونده کلیه بیماران دچار شکستگی گردن ران از بایگانی خارج و مورد مطالعه قرار گرفت و شیوع جوش نخوردن گردن ران و نقش عوامل مرتبط با بروز عدم جوش خوردن تعیین گردید.
    یافته ها
    از 162 نمونه مورد بررسی، 90 پرونده واجد شرایط وجود داشت که در سنین 13.5± 58.7 سال قرار داشتند و 64.4 درصد مرد بودند. به طور کلی 22 نفر (24.4 درصد) دچار جوش نخوردگی شکستگی گردن ران شده بودند. نتایج، حاکی از تاثیر مثبت جااندازی آناتومیک، مختصر والگوس قرار گرفتن سر و گردن نسبت به تنه، ایجاد فشردگی در محل شکستگی بعد از جا اندازی و کارگذاری مناسب وسیله روی جوش خوردگی بود. شدت تروما، افزایش تیپ شکستگی (بر حسب تقسیم بندی گاردن و پاول)، جنس مذکر و افزایش سن فیزیولوژیک فرد قبل از حادثه تاثیر منفی و افزایش فاصله زمانی بین حادثه تا عمل، سن شناسنامه ای بیماران و وسیله انتخابی روی جوش خوردگی بی تاثیر بودند.
    نتیجه گیری و توصیه ها: میزان جوش نخوردن گردن ران در حداکثر مورد انتظار خود بود. تحقیقاتی از نوع تحلیلی برای شناخت عامل یا عوامل اصلی بوجود آورنده آن و نیز از نوع تجربی برای بدست آوردن راهکاری برای کاهش میزان آن توصیه می شود.
    کلیدواژگان: شکستگی گردن فمور، جوش نخوردن