فهرست مطالب

Otorhinolaryngology - Volume:21 Issue: 2, 2009

Iranian Journal of Otorhinolaryngology
Volume:21 Issue: 2, 2009

  • تاریخ انتشار: 1388/05/11
  • تعداد عناوین: 8
|
  • محمد محمدیان پناه، ساسان رزمجو قلایی، بیژن خادمی، امین شفی زاده، شاپور امیدواری، احمد مصلایی، نیلوفر احمدلو، منصور انصاری صفحه 55
    مقدمه
    هم اینکشیمی رادیوتراپی هم زمان به عنوان درمان انتخابی کارسینوم موضعی ناحیه ای نازوفارنکس در نظر گرفته می شود. سلکوکسیب یک مهارکننده ی انتخابی سیکلواکسیژناز-2 است که می تواند تاثیر رادیوتراپی را تقویت کند. هدف از این مطالعه، تعیین اثر درمانی و عوارض سلکوکسیب در بیماران مبتلا به کارسینوم نازوفارنکس می باشد.
    روش کار
    در این کارآزمایی بالینی، بیماران مبتلا به کارسینوم موضعی تازه تشخیص داده شده ی نازوفارنکس، وارد مطالعه شدند. در تمام بیماران رژیم درمانی شامل 7 هفته شیمی رادیوتراپی هم زمان با سیس پلاتین مورد استفاده قرار گرفت و فقط در نیمی از بیماران،سلکوکسیب با دوز 100 میلی گرم دو بار در روز به رژیم درمانی اضافه شد. پس از اتمام شیمی رادیوتراپی، تمام بیماران 3 دوره ی شیمی درمانی ترکیبی با سیس پلاتین و 5- فلوئورویوراسیل را دریافت نمودند. میزان های پاسخ بالینی و عوارض ناشی از درمان در دو گروه مورد بررسیقرار گرفت.
    نتایج
    50 بیمار با میانه ی سنی 43 سال وارد مطالعه شدند. میزان پاسخ کلی (کامل و نسبی) بالینی در هر دو گروه 100 درصد بود (1=P). میزان های پاسخ کامل و نسبی بالینی در گروه مطالعه به ترتیب 64 و 36 درصد و در گروه شاهد به ترتیب 44 و 56 درصد بودند (25/0P>). از نظر عوارض مربوط به درمان، تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    این کارآزمایی بالینی نشان می دهد که افزودن سلکوکسیب با دوز 100 میلی گرم دو بار در روز به شیمی رادیوتراپی هم زمان، میزان پاسخ بیشتر و عوارض بالاتر در بیماران مبتلا به کارسینوم نازوفارنکس همراه نمی باشد.
    کلیدواژگان: رادیوتراپی، سلکوکسیب، شیمیدرمانی، کانسر نازوفارنکس، میزان پاسخ
  • سیدبصیر هاشمی، حبیب سهرابی، هاجر بحرانی فرد صفحه 66
    مقدمه
    استفاده ازغضروف در بازسازی پرده ی تمپان به خصوص در مواردی مانند اختلال عمل کرد لوله ی استاش و پروسه های چسبنده معمول می باشد.مزیت غضروف نسبت به غشای مخاطی در این است که به خوبی در محل قرار می گیرد. اما ممکن است عبور صدا از پرده را دچار اختلال کند. هدف از این مطالعه بررسی این امر است که شنوایی به دنبال تمپانوپلاستی با گرافت نازکی از پری کندریوم- غضروف چه تفاوتی با تمپانوپلاستی به وسیله ی فاسیاتمپورالیس دارد.
    روش کار
    در این کارآزمایی بالینی در گروهی از بیماران از برش های نازکی از غضروف همراه با پری کندریوم به عنوان گرافت و در گروه دیگر از فاسیای تمپورالیس حین عمل تمپانوپلاستی استفاده شد و نتایج میزان موفقیت ترمیم پرفوراسیون پرده ی تمپان وSRT پس از تمپانوپلاستی در دو گروه با استفاده از آزمون های آماری مقایسه گردید.
    نتایج
    پس از یک سال میزان موفقیت از نظر ترمیم پرفوراسیون در گروه با فاسیا تمپورالیس 98 درصد ودرگروه پری کندریوم غضروف8/96 درصد بود. میانگین بهبودی SRTدر گروه غضروف- پری کندریوم 9/17 دسی بل و در گروه تمپورالیس فاسیا 6/21 دسی بل بوده است. مابین میزان بهبودی SRT پس از عمل جراحی در دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد استفاده از گرافت غضروفی حین تمپانوپلاستی علاوه بر قابلیت مناسب در حفظ استحکام پرده تمپان با نتایج شنوایی قابل قبولی همراه است.
    کلیدواژگان: بازسازی پرده ی صماخ، تمپانوپلاستی، عفونت مزمن گوش میانی، غضروف پری کندریوم
  • محسن نراقی، ابراهیم کریمی، ام البنین معتمد، مونا حیدرعلی صفحه 67
    مقدمه
    تومورهای سینوس های نازال و پارانازال معمولا به صورت علایم غیراختصاصی و خوش خیم بروز می کنند. لذا اکثر بیماران در مراحل بسیار پیشرفته و غیرقابل علاج قطعی مراجعه می کنند. در این مطالعه علایم بالینی، نوع آسیب شناسی و درمان بدخیمی های سینوس های پارانازال در بیماران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران بررسی شده است.
    روش کار
    این مطالعه ی توصیفی با بررسی اطلاعات استخراج شده از پرونده های بیماران مبتلا به کانسرهای سینوس های پارانازال که در فاصله ی سال های 86 – 1379 در بیمارستان های امیر اعلم و امام خمینی بستری شدند انجام پذیرفت.
    نتایج
    از 75 بیمار مورد مطالعه 47 نفر مرد و 28 نفر زن بودند. میانگین سنی افراد 1/14± 55 سال بود. شایع ترین سینوس درگیر، سینوس ماگزیلاری (7/86%) بوده و 18 نفر هم زمان درگیری سایر سینوس ها را داشتند. شایع ترین آسیب شناسی (40%) کارسینوم سلول سنگفرشی و شایع ترین علامت بالینی انسداد بینی بود (28%) و پس از آن دوبینی و تورم صورت بود. 42 نفر از بیماران در بدو مراجعه درگیری چشمی و46 نفر هم متاستاز دور دست داشتند. رزکسیون تومور در 11 نفر از بیماران به روش آندوسکوپیک انجام شد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که وجود درگیری چشمی و متاستاز دوردست در تعداد زیادی از بیماران مبتلا به کانسرهای سینوس های پارانازال حین مراجعه، نشان دهنده ی عدم توجه به علایم غیراختصاصی این بیماری می باشد که خود لزوم آموزش بیشتر علایم و نشانه های این بیماران را مورد تاکید قرار می دهد.
    کلیدواژگان: برداشت جراحی، جراحی آندوسکوپیک، سینوسهای پارانازال، شیمی درمانی، رادیوتراپی، نئوپلاسم های بدخیم
  • محسن رجعتی حقی، محمد مهدی قاسمی، مهدی بخشایی، عاطفه طاقتی، دکترآیه شهابی پور صفحه 73
    مقدمه
    آسیب زنجیره ی استخوانچه ای از علل شایع کاهش شنوایی در بیماران عفونت مزمن گوش میانی (‍‍‍‍COM) است. اگرچه تشخیص قطعی آن حین عمل داده می شود، ولی پیش بینی وضعیت زنجیره قبل از عمل در تصمیم گیری بازسازی شنوایی و تعیین پیش آگهی شنوایی کمک کننده است. در این مطالعه به مقایسه ی مقادیر ادیومتری باتون خالص(PTA) قبل از عمل بیماران COM با وضعیت استخوانچه ای آن ها حین جراحی پرداختیم.
    روش کار
    97 بیمار مبتلا به COM که برای اولین بار تحت جراحی گوش قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند و پرسش نامه ای شامل متغیرهای قبل از عمل، نتایج آزمون های ادیومتری و یافته های حین عمل برای تمام بیماران تکمیل گردید.
    نتایج
    میانگین جز، انتقالی کاهش شنوایی (ABG) و آستانه ی شنوایی از راه استخوان (BC) و آستانه ی شنوایی از راه هوا (AC) قبل از عمل در 97 بیمار مورد بررسی به ترتیب 17/35، 13/13 و30/48 بود. در صورت وجود و یا عدم وجود کلستئاتوم یا بافت گرانولاسیون یا اتوره ی فعال میانگین آستانه ی AC وBC وABG بیماران تفاوت معنی دار آماری نداشت. در خوردگی استخوانچه ای میانگین آستانه های AC وBC به طور معنی داری بالاتر بود ولی ABG تفاوت معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد در ارزیابی قبل از عمل، بیماران جهت پیش گویی وضعیت استخوانچه ای بهتر است به هر 3 پارامتر توجه شده و به استفاده از ABG به تنهایی که در کلینیک متداول تر است، اکتفا نگردد.
  • مجتبی باهوش، محمدتقی هدایتی، عبدالمجید کثیری، مریم قاسمی، سیدجعفر مطهری، رستم پورموسی، سید رضاعقیلی صفحه 79
    مقدمه
    رینوسینوزیت قارچی آلرژیک (AFRS) شایع ترین فرم رینوسینوزیت های قارچی در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقاوم می باشد و با توجه به بروز بالای آن در مناطق با آب و هوای گرم و مرطوب، در مطالعه ی حاضر میزان شیوع AFRS در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقاوم در شهر ساری مورد ارزیابی قرار گرفته است.
    روش کار
    در طول یک سال 134 نمونه ی (لاواژ، موسین و بافت) به دست آمده از سینوس های پارانازال50 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقاوم جمع آوری شده و مورد بررسی آسیب شناسی بافتی و قارچ شناسی با روش های رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، پریودیک اسیدشیف، کالکوفلوروایت و پتاس20 درصد و هم چنین کشت قرار گرفتند. اندازه گیری IgE توتال نیز در تمام بیماران انجام شد.
    نتایج
    از50 بیمار مورد مطالعه، 12 بیمار (24%) یافته های بالینی، آسیب شناسی بافتی، قارچ شناسی و رادیوگرافی مبنی بر رینوسینوزیت های قارچی آلرژیک داشتند. اسمیر قارچ در تمام نمونه های این بیماران از نظر حضور قارچ مثبت بود و 34/58 درصد بیماران کشت مثبت داشتند. شایع ترین قارچ جدا شده آسپرژیلوس فلاووس (34/33%) بود. IgE توتال در 66/16 درصد بیماران، AFRS بالاتر از حد طبیعی بود. پولیپ بینی، موسین ائوزینوفیلیک و سابقه ی آتوپی در تمامی بیماران مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که رینوسینوزیت های قارچی آلرژیک یک اختلال شایع در بین بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن می باشد. پولیپوز سینونازال و آتوپی در سابقه ی تمامی افراد مبتلا به AFRS مشاهده گردید، لذا استفاده از آن به عنوان یک معیار تشخیصی مهم مورد تاکید قرار می گیرد.
    کلیدواژگان: آسپرژیلوس فلاووس، رینوسینوزیت آلرژیک، قارچی، موسین
  • مجید صنعتخانی، آتش سا پاک فطرت، علیرضا شیرزاده صفحه 89
    مقدمه
    زخم های دهانی همواره یکی از شایع ترین ضایعات دهانی و علل مراجعه ی بیماران به بخش بیماری های دهان می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع انواع مختلف زخم های دهانی در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده ی دندان پزشکی مشهدانجام پذیرفت.
    روش کار
    این مطالعه ی توصیفی و گذشته نگر بر روی پرونده ی 294 بیمار مبتلا به زخم دهانی که مابین سال های 1380 تا 1386 به بخش بیماری های دهان دانشکده ی دندان پزشکی مشهد مراجعه نموده بودند صورت پذیرفت. اطلاعات از پرونده ی بیماران استخراج شده و با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    نتایج
    آفت شایع ترین زخم دهانی را در افراد مراجعه کننده تشکیل می داد (9/27%). میزان بروز زخم های دهانی در زنان بیشتر از مردان بود. شایع ترین محل زخم های دهان (2/44%) در زبان بود و بیشترین زخم های دهانی در سن 21 تا 40 سال دیده شد. هم چنین زخم های دهانی بیشتر به صورت متعدد (76%) در دهان دیده شد.
    نتیجه گیری
    زخم های دهانی از شایع ترین علل مراجعه ی بیماران به بخش بیماری های دهان می باشد. با توجه به تفاوت های جغرافیایی، مطالعات اپیدمیولوژیک می تواند کمک شایانی به تشخیص این دسته از ضایعات نماید.
    کلیدواژگان: اپیدمیولوژی، زخم های دهانی، فراوانی
  • محبوبه نادری نسب، محمد جواد قبولی، حمیدرضا نادری، رضا ظریف، آیدا قلوبی، الهام سعید هدایتی، علیرضا توانایی یوسفیان صفحه 95
    مقدمه
    استافیلوکوک طلایی یکی از شایع ترین علل عفونت های بیمارستانی است که می تواند منجر به مرگ و میر قابل توجهی شود. پیش گیری از ابتلای بیماران به عفونت های ناشی از استافیلوکوک طلایی جایگاه ویژه ای در کنترل عفونت های بیمارستانی دارد که قدم اول، شناسایی و بررسی مخازن این باکتری در بیمارستان ها می باشد.
    روش کار
    در مرحله ی اول، نمونه ها به صورت تصادفی از دست کارکنان بخش های مختلف بیمارستان امام رضا (ع) مشهد اخذ شد. سپس از کارکنان که کشت دست آن ها قبل و بعد از شستشو از نظر آلودگی با استافیلوکوک طلایی مثبت بود، نمونه ی بینی اخذ و به وسیله ی آزمایشات بیوشیمیایی استافیلوکوکوس آرئوس های جدا شده از بینی افراد شناسایی شدند.
    نتایج
    از 90 نفری که در مرحله ی اول انتخاب شدند، 35 نفر در هر دو نوبت، نمونه ی دست آلوده داشتند که از میان آن ها نمونه ی بینی در 28 نفر از نظر استافیلوکوک طلایی مثبت شد. ارتباط معنی داری از نظر آماری بین تعداد حاملین بینی و آلودگی دست ها مشاهده شد، اما بین حاملین بینی و یا آلودگی دست ها با جنس، شیفت کاری، شغل و بخش محل کار ارتباط معنی داری مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که حاملین بینی استافیلوکوک طلایی می توانند باعث آلودگی دست ها به این باکتری شده و این امر به انتشار این باکتری به خصوص در محیط بیمارستانی کمک می نماید.
    کلیدواژگان: استافیلوکوک طلایی، بینی، حاملین، عفونت های بیمارستانی
  • جهانشاه صالحی نژاد، رضا زارع محمودآبادی، فرامرز بابازاده، شادی ثقفی، حمیده کده صفحه 101
    مقدمه
    شوانومای قدیمی نوع نادری از شوانوما است که در حفره ی دهان به ندرت ایجاد می شود. از لحاظ بافت شناسی این تومور می تواند با یک تومور مزانشیمال بدخیم اشتباه شود. لذا تشخیص و افتراق آن ها از یکدیگر ضروری است.
    معرفی بیمار:بیمار آقای40 ساله ای بود که با شکایت تورم تدریجی بدون درد در ناحیه ی لثه ی زبانی سمت چپ فک پایین با شروع از5 سال پیش مراجعه کرده بود. در رادیوگرافی پری آپیکال، علایمی از تحلیل استخوانی مشاهده نگردید. پس از برداشتن ضایعه در بررسی میکروسکوپی، پرولیفراسیون سلول های شوان با آتی پی و مناطق هیالینیزه، میگزوئید وکلسیفیکاسیون مشاهده شد. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی شدید S-100 تشخیص فوق را تایید نمود.
    کلیدواژگان: شوانوما، حفره ی دهانی، نوریلوما
|
  • *Mohammadianpanah M. , Razmjoo Ghalaee S. , Khademi B. , Shafizadeh A. , Omidvari Sh. , Mosallaei A. , Ahmadloo N. , Ansari M. Page 55
    ntroduction: Concurrent cisplatin-based chemoradiation is currently considered the treatment of choice for locoregional nasopharyngeal carcinoma. Celecoxib is a selective cyclooxygenase-2 (COX-2) inhibitor which can potentially enhance the effect of radiotherapy. The aim of this study was to determine the efficacy and safety of celecoxib in nasopharyngeal carcinoma.
    Materials And Methods
    Patients with newly diagnosed locoregional nasopharyngeal carcinoma were included in this clinical trial study. The patients were assigned to receive 7 weeks concurrent chemoradiation with weekly cisplatin and either celecoxib 100 mg twice daily or placebo. After completion of chemoradiation, all patients received combined chemotherapy with cisplatin plus 5-Fu every 3 weeks for 3 cycles. Clinical response rates and treatment-related toxicity were the primary and secondary end-point of the study.
    Results
    Total of 50 eligible patients with the median age of 43 years were enrolled in the trial. Overall (complete and partial) clinical response rate was 100% in both groups. Complete and partial clinical response rates were 64% and 36% in study group and 44% and 56% in control group respectively (P>0.25). There was no difference in terms of treatment-related toxicity rates between two groups.
    Conclusions
    This clinical trial showed that addition of celecoxib 100 mg twice daily to concurrent chemoradiation does not increase the response rates and treatment-related toxicities in patients with locoregional nasopharyngeal carcinoma.
  • *Hashemi Sb. , Sohrabi H. , Bohranifard H. Page 66
    ntroduction: The use of cartilage in reconstruction of the tympanic membrane has been established especially in cases such as tubal dysfunction and adhesive processes. Cartilage offers the advantage of higher mechanical stability compared with membranous materials but may alter the acoustic transfer characteristics of the graft. The purpose of this study was to investigate the hearing results after thin cartilage – perichondrium tympanoplasty, versus temporalis facia tympanoplasty.
    Materials And Methods
    In this clinical trial, tympanic membrane reconstruction was operated with thin perichondrium-cartilage slices in one group of patients and temporalis facia in another group. Post operation Speech reception threshold (SRT) and graft take rate were compared statistically between two groups.
    Results
    After one-year follow up, the graft take rate was 98% in the temporalis fascia group and 96.8% in the cartilage perichondrium group. The mean improvement of SRT was 17.9db for cartilage-perichondrium group and 21.6db for temporalis fascia group. The difference was not statistically significant.
    Conclusion
    Considering the results of this study, cartilage-perichondrium tympanoplasty offers the possibility of a rigorous tympanic membrane (TM) reconstruction with no statistically significant differences in post operative hearing results.
  • *Naraghi M. , Karimi E. , Motamed Ob. , Heidarali M. Page 67
    ntroduction: Nasal and paranasal sinuses malignant neoplasms are usually diagnosed in advanced stages because of non-specific and benign symptoms. In this study we evaluated the symptoms، pathology and treatment of paranasal sinuses malignancies in patients admitted to Tehran University of Medical Sciences affiliated hospitals.
    Material And Methods
    In this descriptive study، medical files of patients diagnosed with paranasal sinus malignancies and admitted to Imam Khomeini and Amir Aalam hospitals between 2000-2007 were evaluated.
    Results
    Of 75 patients، 47 were male and 28 were female. The mean age was 55±14. 1 years. The most common sinus involvement was seen in Maxillary sinuses (86. 7%) and 18 patients had concurrent involvement of other sinuses. The most common pathology was squamous cell carcinoma (40%) and the most common clinical symptom was nasal obstruction (%28). Distant metastasis was found in 46 patients and 42 patients presented with eye involvement Eleven patients underwent endoscopic resection.
    Conclusion
    The presence of eye involvement and distant metastasis in a large number of the patients showed that diagnosis of paranasal cancers is delayed because of their nonspecific symptoms. Therefore further education of clinical manifestations of paranasal sinus cancers is emphasized.
  • *Rajati Haghi M. , Ghasemi Mm. , Bakhshaee M. , Taghati A. , Shahabipour A. Page 73
    ntroduction: Ossicular chain injury is one of the most common causes of hearing loss in chronic otitis media (COM). Although definite diagnosis of ossicular discontinuity is made intraoperatively, preoperative determination of ossicular chain injury will help the surgeon decide about reconstruction options and hearing prognosis of the patient. In this study we compared preoperative pure tone audiometry (PTA) findings of COM patients with the ossicular condition determined during surgery.
    Materials And Methods
    97 Patients with COM who underwent ear surgery for the first time were included in the study. A checklist of preoperative clinical findings, audiometric parameters and intraoperative findings was filled out for all patients.
    Results
    Mean amount of Air-Bone Gap (ABG), Bone Conduction threshold (BC) and Air Conduction threshold (AC) of 97 Patients were 35.17, 13.13 and 48.30 respectively. In ears with or without cholesteatoma, granulation tissue, or otorrhea, mean of AC, BC, and ABG were not significantly different. In ossicular erosion and discontinuity (OD), mean of AC and BC thresholds increased significantly but ABG didn’t change significantly.
    Conclusion
    According to the results of this study, in preoperative assessment of COM patients to predict ossicular condition we recommend considering AC, BC and ABG levels together instead of using ABG alone as is routine in our daily practice.
  • Bahoosh M. Ma, *Hedayati Mt. , Kasiri A. , Ghasemi M. , Motahari Sj. , Pourmoosa R. , Aghili Sr. Page 79
    ntroduction: Allergic fungal Rhinosinusitis (AFRS) is the most common form of fungal sinusitis in patients with refractory chronic rhinosinusitis (CRS). According to high occurrence of AFRS in warm regions with high humidity, in this study we evaluated the prevalence of AFRS in patients with refractory chronic rhinosinusitis from Sari city, Iran.
    Materials And Methods
    During one year, 134 surgical sinus specimens were retrieved from 50 cases with refractory CRS. Specimens were analyzed by histopathological and mycological methods including Hematoxylin & Eosin, Periodic Acid- Schiff, and CalcoFlour White staining and also mounted by KOH. These samples were also processed for fungal culture. Total serum IgE was evaluated for all patients.
    Results
    Of 50 patients, 12 cases (24%) showed AFRS based on clinical, histopathological, mycological and radiological findings. Although collected samples from these patients were all microscopically positive for fungi, only 58.34% of these patient's specimens yielded fungi in culture. Aspergillus flavus was the most prevalent isolated fungi (33.34 %). 16/66% of these patients had elevated total IgE levels. Nasal polyps, history of atopy and Eosinophilic mucin were seen in all patients with AFRS.
    Conclusion
    The results of our study showed AFRS is a common disorder in patients with CRS. Sinonasal polyposis and history of atopy were found in all patients with AFRS, therefore considering these important criteria in diagnosis of AFRS is emphasized.
  • Sanatkhani M. Dds, *Pakfetrat A. Dds, Shirzadeh Ar. Dds Page 89
    ntroduction: Oral ulcers are one of the most common oral lesions and chief complaints of the patients referred to the Oral Medicine department. This study was conducted to determine the prevalence of different etiologies of oral ulcers in oral medicine ward of Mashhad university of medical sciences
    Materials And Method
    This retrospective and descriptive study was conducted on 294 patients referred to the oral medicine ward of Mashhad dental school between 2002 and 2007 due to oral ulcers. Required data were collected from medical records of patients and analyzed by descriptive statistics.
    Results
    Aphthous ulcers were the most common oral ulcers (27.9%). Oral ulcers were more prevalent in females. Tongue was the most common site involved (44.21) and oral ulcers were most prevalent between the ages 21-40. Multiple ulcers were more common (76%).
    Conclusion
    Oral ulcers are among the most common complaints of patients referred to the Oral Medicine department. Due to geographic variations, epidemiologic studies can be helpful in diagnosis of these lesions.
  • *Naderinasab M. , Ghabouli Mj. , Naderi Hr. , Zarif R. , Gholoobi A. , Saeed Hedayati E. , Tavanaee Yousefian Ar. Page 95
    ntroduction: Staphylococcus aureus is one of the most important common factors of nosocomial infections which can lead to considerable fatality. Preventing patients from suffering infections resulting from S. aureus has a special place in controlling nosocomial infections, in which the first step is to determine and study the sources of bacteria in hospitals. Clinical staff is one of the sources of this bacterium.
    Materials And Methods
    In the first step the samples were taken randomly from staffs, hands in different wards of Imam Reza Hospital. Then nasal samples were taken from the personnel whose culture was positive for S. aureus before and after washing, and S. aureus was determined by biochemical tests.
    Results
    Of 90 people chosen for the first step, 35 had contaminated hands in both sampling steps and 28 of them were nasal carries of S. aureus.Although there was a significant relationship between nasal carriage of Staphylococcus aureus and hand contamination, the relationships between these variables and sex, work shift and hospital ward were not statistically significant.
    Conclusion
    This study showed that nasal carriage of Staphylococcus aureus can enhance hand contamination with these bacteria which helps bacteria circulation in the hospital environment.
  • Salehinejad J. Dds, Zare Mahmoodabadi R. Dds, Babazadeh F. Dds, *Saghafi Sh. Dds, Kade H. Dds Page 101
    ntroduction: Ancient schwannoma is a rare variant of schwannoma that rarely occurs in the oral cavity. Histologically it can be confused with a malignant mesenchymal tumor. Therefore it is important to differentiate them from each other. Case report: The patient was a 40 – year – old male with the complaint of a painless gradual swelling in the left side of the mandibular lingual gingiva for about 5 years. No sign of bone resorption was found in periapical radiographs. After the excision of lesion, histopathologic examination showed proliferation of Schwann cells, degenerative changes including nuclear atypia, hyalinization and myxoid areas and calcification. Immunohistochemical analysis revealed strong positive staining for S-100 protein. All these features were consistent with diagnosis of ancient schwannoma.