مجله فیض
سال سیزدهم شماره 4 (پیاپی 52، زمستان 1388)

داروی آنتی بیوتیک telithromycin با نام تجاری Ketek ® توسط کمپانی فرانسو ی Sanofi-Aventis ® و به منظور درمان عفونت های سیستم تنفسی مثل سینوزیت، برونشیت و نومونی در سال 2001 در کشور آمریکا عرضه شد. این کمپانی برای دریافت تائیدیه FDA چندین کارآزمائی بالینی را عرضه کرد که مهمترین آنها Study 3014 نام داشت و توسط خانم Maria Kirkman Campbell روی 24000 فرد داوطلب انجام شده بود و بالاخره توانست در سال 2004 این تائیدیه را دریافت کند. برخی گزارشات عوارض خطرناکی همچون هپاتیت، از کار افتادن کبد و 4 مورد مرگ به دنبال مصرف این دارو را نشان دادند. FDA با بررسی نامه های رد و بدل شده و مکالمات انجام شده توسط این شرکت و Kirkman Campbell دریافت که وی به دلیل دریافت دستمزد هنگفت از این شرکت خود را موظف به دستکاری در داده های این آزمون دیده و عوارض این دارو را گزارش نکرده است. این شخص در سال 2006 محکوم به 57 ماه حبس شده و تائیدیه FDA برای Ketek ® نیز پس گرفته شد [1]. این مورد یکی از شاید هزاران موردی است که سالیانه در کشورهای مختلف – و چه بسا در ایران - و به دنبال عدم اعلام «تضاد سلایق (تضاد رقابت ها)» (Conflict or Competing of Interests) توسط آزمون گرهای کارآزمائی های بالینی اتفاق می- افتد و تنها معدودی از آنها فاش می شوند. اگر چه موضوع تضاد سلایق در حیطه پزشکی موضوع تازه ای نیست و از اویل دهه 80 میلادی اذهان عمومی را به خود جلب کرده است و برخی نشریات معتبر مثل NEJM (New England Journal of Medicine) از سال 1990 میلادی نویسندگان مقالات خود را موظف به اعلام هرگونه تضاد سلیقه اعم از دانشگاهی و اقتصادی نموده اند [2]، اما، در دهه اخیر «تضاد سلایق» کانون توجه مجلات و سردبیران شده است. مجله «فیض» نیز با یک اقدام ابتکاری، سیاست اعلام تضاد سلایق برای مقالات را از شماره قبل در پیش گرفت و از نویسندگان مقالات خود خواست تا در صورت داشتن هرگونه تضاد سلیقه، آن را برای مجله و خوانندگان محترم آن آشکار سازند. به علاوه نویسندگان مقالات مجله «فیض» موظف شده اند که حتما در پایان مقاله خود و در بخش «تشکر و قدردانی» منبع تامین کننده مالی طرح پژوهشی خود را اعلام نمایند. علی رغم اینکه امروز بیشتر بر جنبه های اقتصادی «تضاد سلایق» تاکید می شود اما، طبق تعریف ارائه شده توسط مجمع جهانی سردبیران مجلات پزشکی (ICMJE)، تضاد سلیقه زمانی رخ می دهد که یک نویسنده یا شورای نویسندگان، داور مقاله یا سردبیر یک مجله ارتباطات شخصی یا اقتصادی ای داشته باشند که به طور غیر مقتضی بر عملکرد آنها اثر سوء بگذارد. به عبارت بهتر، علی رغم عقیده فرد مبنی بر اینکه این گونه روابط می تواند بر کار و وظیفه او تاثیر گذار باشد یا نه، وجود چنین روابطی می تواند عامل بالقوه برای ایجاد سوءگیری باشد [3]. دریافت گواهی یا مدرک از یک بنگاه اقتصادی – مثل یک شرکت تولید کننده دارو، داشتن سهام در آن شرکت، دریافت انواع جوایز و تشویق نامه ها به هر دلیل، در استخدام آن شرکت بودن، مشاوره دادن به شرکت و مهم تر از همه دریافت کمک هزینه (گرنت) انجام طرح های پژوهشی از طرف شرکت، همه و همه از مواردی هستند که به عنوان تضاد سلیقه اقتصادی در نظر گرفته شده [4،5] و بر اساس دستور العمل های COPE (Committee on Publication Ethics) باید توسط نویسندگان مقاله به دفتر مجله اعلام شوند. داوران مقالات نیز موظف هستند در صورت داشتن هرگونه روابط اقتصادی مربوط به مقاله ارسالی برای آنها، سردبیر مجله را بلافاصله آگاه سازند [6]. جالب اینجاست که بر اساس توصیه های COPE و ICMJE و برای شفاف سازی هرچه بیشتر روند داوری و انتشار مقالات علمی، سردبیران مجلات نیز موظف به ارائه لیست تضاد سلایق و رقابت های خود هستند. برای مثال با مراجعه به آدرس http://resources.bmj.com/bmj/about-bmj/about-bmj/editorial-staff/fiona-godlee می توان تضاد سلایق Fiona Godlee سردبیر مجله معتبر BMJ را مشاهده نمود. ممکن است این سئوال برای خواننده پیش آمده باشد که وقتی قرار است یک مقاله در مجله چاپ شود اعلام کردن این نوع روابط اقتصادی چه اهمیتی دارد؟ در پاسخ می توان گفت که گروه های هدف مقاله مذکور با زاویه دید دیگری به آن نگریسته، حداقل آن مقاله را مرجع متقن تصمیم گیری خود قرار نداده و به مقالات بیشتری رجوع می کنند. نوع دیگری از تضاد سلایق که ممکن بر اعتبار یک مقاله یا سند علمی منتشر شده لطمه وارد کند، روابط شخصی و دانشگاهی افراد با یکدیگر است [7]. این مطلب بدین معنی است که نویسنده مقاله موظف است سردبیر را از داشتن روابط دوستانه یا خصمانه ای که با هر یک از دست اندرکاران انتشار مقاله اعم از کارکنان دفتر مجله یا داوران دارد آگاه سازد. برای مثال، یک نویسنده می تواند از سردبیر مجله درخواست کند که مقاله ارسالی وی را برای داوری نزد فلان همکار دانشگاهی خود نفرستد؛ چون هر دو در تلاش اند تا با کسب امتیازات بیشتر، کرسی ریاست گروه را در دست گیرند و به علاوه شخص مذکور از انجام این طرح پ‍ژوهشی آگاه است و همه این موارد می تواند امکان انجام یک داوری عادلانه را از وی سلب کند. یک داور نیز باید تضاد سلایق شخصی و دانشگاهی خود با نویسنده/ نویسندگان را به اطلاع سردبیر برساند و آن گاه این سردبیر یا شورای سردبیران است که در مورد روند بررسی و انتشار مقاله مذکور تصمیم گیری می کنند [8]. باشد که در آینده ای نه چندان دور شاهد ایستادن دانشمندان و محققین ایران اسلامی عزیزمان بر قله های رفیع دانش و پژوهش باشیم.

حضور گیرنده های ویتامین D در نواحی درگیر در یادگیری و حافظه نشان داده شده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر کمبود ویتامین D و نیز افزودن کلسیتریول به رژیم غذائی، بر یادگیری و حافظه فضائی طراحی شده است.
تعداد 27 سر موش صحرائی نر بالغ، در 3 گروه (هر گروه 9 سر) کنترل (C، رژیم نرمال)، کمبود ویتامین D (C-D) و دریافت کننده مکمل کلسیتریول (C+D) قرار گرفتند. یادگیری فضائی طی 5 شب و هر شب 4 مرحله آزمایش، توسط ماز آبی موریس سنجیده شد. در شب آخر میزان تثبیت حافظه فضائی نیز بررسی شد. مدت زمان سپری شده و مسافت پیموده شده در ربع های مورد نظر ماز تجزیه و تحلیل شد.
حیوانات گروه C-D برای یافتن سکو مدت زمان بیشتری را در ماز سپری کردند و این اختلاف با گروه C و C+D از نظر آماری معنی دار بود. به عبارت دیگر، کمبود ویتامین D باعث کندتر شدن روند یادگیری می شود. از دیگر سو، مکمل کلسیتریول بر روند یادگیری بی تاثیر بود. همچنین، هیچ کدام از رژیم های مذکور بر میزان تثبیت حافظه موثر واقع نشدند.
نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که اگر چه کمبود ویتامین D در روند یادگیری فضایی موش های صحرایی در ماز آبی موریس ایجاد اختلال می کند، اما اثر قابل توجهی در تثبیت حافظه فضایی ندارد. همچنین، افزودن مکمل کلسیتریول به مدت 45 روز بر روند یادگیری و حافظه فضائی موش های صحرائی بی تاثیر است.

افت شنوایی ناشی از صدا یکی از مهمترین بیماری های ناشی از کار در جهان است و برخی از آلاینده های موجود در هوا می توانند این افت را تقویت نمایند. با توجه به اینکه در بسیاری از تماس های شغلی و زیست محیطی، مواجهه توام با صدا و مونوکسیدکربن وجود دارد، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مواجهه همزمان با صدا و مونوکسید کربن بر سیستم شنوایی خرگوش از طریق بررسی عملکرد پاسخ شنیداری ساقه مغز حیوان انجام شد.
مطالعه به روش تجربی بر روی 24 سر خرگوش سفید نر بالغ در 4 گروه انجام گرفت. گروه ها شامل گروه کنترل، گروه در معرض صدا، گروه در معرض توام صدا و مونوکسید کربن و گروه در معرض مونوکسید کربن بودند. در کلیه گروه ها، امواج حاصل از پتانسیل برانگیخته ساقه مغز با محرک کلیک و تون برست در سه مقطع زمانی: قبل از مواجهه، یک ساعت پس از آخرین مواجهه و 14 روز پس از آخرین مواجهه ثبت گردید و نتایج با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس و t زوجی تجزیه وتحلیل گردید.
متوسط زمان تاخیر تشکیل موج پنجم برای گروهی که در مواجهه توام با صدا و مونوکسید کربن بودند، یک ساعت پس از آخرین مواجهه در فرکانس های 1، 2، 4 و 8 کیلوهرتز به ترتیب برابر با 08/0±43/5، 07/0±50/5، 07/0±71/5 و 07/0±75/5 میلی ثانیه بود که این مقادیر از مقادیر مشابه در سایر گروه ها بیشتر بود (01/0>P).
مطالعه حاضر نشان داد مواجهه توام با مونوکسید کربن و صدا در فرکانس های 4-1 کیلو هرتز می تواند افت شنوایی ناشی از صدا را تقویت نماید و لذا پیش بینی می شود در محیط های کاری پر سر و صدا، حضور مونواکسید کربن بتواند احتمال افت شنوایی ناشی از صدا را افزایش دهد.

امروزه روش های مختلفی جهت تشخیص فوری و دقیق اعتیاد به مواد مخدر توصیه می گردد. از آن میان می توان به روش های غربالی و آزمون های تاییدی اشاره نمود. گزارشات متعددی مبنی بر تاثیر احتمالی قرص های ضد بارداری خوراکی (OCP) بر افزایش کلیرانس و دفع مورفین وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی دقیق اثر داروهای OCP بر دفع مورفین و اهمیت بالینی آن است.
در این مطالعه دو روش تجویز مزمن مورفین (تولرانس و وابستگی) مورد استفاده قرار گرفت. همچنین دو داروی هورمونی استروژن (mg/kg10) و پروژسترون (mg/kg20) دو روز قبل و همزمان با تجویز مورفین در هر دو روش به حیوانات تزریق گردیدند. سپس نمونه های ادراری (با توالی 6 ساعته) به مدت 24 ساعت گرفته شد. و از روش HPLC به منظور شناسایی و اندازه گیری کمی مورفین در ادرار موش صحرائی استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری اندازه گیری مکرر ((Repeated Measures ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند.
این مطالعه نشان داد که متابولیسم مورفین 6 و 12 ساعت بعد از قطع مورفین در مقایسه با گروه کنترل افزایش می یابد، در حالی که 18 و 24 ساعت بعد از قطع تجویز مورفین تفاوت معنی داری دیده نمی شود.
نتایج فوق بیان گر آن است که تاثیر هورمون های استروژن و پروژسترون بر متابولیسم و دفع مورفین گذرا بوده و در نهایت دفع مورفین کونژوگه در دو گروه دارو و کنترل به یک اندازه می رسد. لذا، در مصرف داروهای ضد بارداری به لحاظ بالینی تاثیر قابل توجهی بر آزمون های تشخیص اعتیاد ندارند و نمی تواند به عنوان تقلب در آزمون های تشخیص اعتیاد محسوب گردد.

آرتریت روماتوئید شایع ترین بیماری مزمن خود ایمنی می باشد. با تشخیص زودرس می توان از عوارض و ناتوانی بیماری جلوگیری کرد. آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه یک شاخص اختصاصی تشخیص بیماری می باشد. این مطالعه با هدف تعیین کارآیی آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه نسبت به فاکتور روماتوئید در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 86-1385 صورت گرفت.
این تحقیق یک مطالعه ارزش تشخیصی است که بر روی 98 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید و 75 بیمار غیر مبتلا به آرتریت روماتوئید که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. میزان فاکتور روماتوئید بیشتر از 35 و آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه بیشتر از 25/6 واحد در میلی لیتر مثبت تلقی شد.
حساسیت آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه؛ 5/73 درصد، فاکتور روماتوئید؛ 4/69 درصد، اختصاصیت؛ 88 درصد و 84 درصد، ارزش اخباری مثبت؛ 9/88 درصد و 85 درصد و ارزش اخباری منفی؛ 7/71 درصد و 7/67 درصد به ترتیب می باشد. ویژگی و ارزش اخباری مثبت بیمارانی که هر دو فاکتور روماتوئید و آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه مثبت داشتند، به ترتیب 3/93 درصد و 4/92 درصد بود. میانگین آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه در بیماران آرتریت روماتوئید 8/46 و در گروه شاهد، 3/5 واحد در میلی لیتر بود (0001/0>P).
به منظور تشخیص بیماری آرتریت روماتوئید، آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه نسبت به فاکتور روماتوئید ارزش تشخیصی بیشتر دارد. اگر هر دو تست آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه و فاکتور روماتوئید استفاده گردند، ویژگی و ارزش اخباری مثبت نسبت به هر کدام به تنهایی بیشتر می گردد.

در این تحقیق سطح آلاینده های استنشاقی مانند ذرات معلق، سولفید هیدروژن و ازون در هوای شهر اراک و خمین تعیین و چگونگی اثر آن بر عملکرد ریه مورد بررسی قرار گرفت.
مطالعه در فاصله زمانی 86-1385 در اراک و خمین انجام شد و دو شهر به ترتیب به 10 و 5 منطقه مختلف طبق تقسیم بندی مرکز بهداشت و محیط زیست تقسیم شده و ذرات معلق، ازون و سولفید هیدروژن در مناطق مذکور به صورت تصادفی بر اساس کد خانوار در فصول مختلف سال اندازه گیری شد. تعداد 1069 نفر در مطالعه شرکت کردند که از این تعداد 522 نفر از خمین و بقیه از اراک بودند. از شاخص کیفیت هوا (PSI) برای ارزیابی کیفیت هوا و از شاخص های اسپیرومتری برای ارزیابی حجم ها و ظرفیت های ریوی استفاده شد. میانگین غلظت آلاینده ها و شاخص پراکندگی ظرفیت های ریوی با آنالیز رگرسیون بررسی شدند.
بر اساس مقایسهPSI، میانگین PSI اراک (54/14±83/101) بالاتر از خمین (58/18±17/89) بود (05/0>P). میزان سطوح قابل پیش بینیFVC، FEV 1، FEF 25-75 %، MEF 50 %، PEF به ترتیب در اراک در 2/10 درصد، 7/11 درصد، 5/35 درصد، 9/30 درصد، 40 درصد و در خمین در 8/8 درصد، 3/11 درصد، 4/35 درصد، 9/33 درصد و 6/40 درصد موارد مختل بود. این تفاوت ها در دو شهر معنادار نبود. میانگین آلاینده H2S در دو شهر اراک و خمین بالاتر از حد استاندارد بود. غلظت آلاینده H2S و O3 در خمین بالاتر از اراک بود، ولی این اختلاف فقط در مورد H2S معنی دار بود. به طور کلی، بین آلاینده های H2S؛ O3 و PM10 ارتباط معناداری با ظرفیت حیاتی به دست نیامد، اما ارتباط معنی داری بین میانگین FEF و75% -25-FEF با ازون وجود داشت. در اراک ارتباط میزان پیش بینی شده FVC با غلظت ازون، معکوس بود. در خمین میزان پیش بینی شده ظرفیت حیاتی و FVC با غلظت H2S و PM10 به صورت معکوس همبستگی داشت.
میانگین PSI اراک بالاتر از خمین بوده و آلاینده عمده آن ذرات معلق و در خمین آلاینده عمده، H2S و O3 بود. در اراک رابطه FVC با غلظت ازون معکوس اما معنی دار نبوده و در خمین رابطهVC و FVC با غلظت H2S و PM10 معکوس بود. لذا، توصیه می شود که آلاینده های مذکور سالیانه مورد پایش قرار گیرد.

تنظیم فواصل بارداری ها مطابق دلخواه زوجین و پیشگیری از بارداری ناخواسته از اهداف برنامه تنظیم خانواده می باشد که لازمه آن، استفاده از روش های مطمئن پیشگیری است. این مطالعه به منظور شناسایی تعیین کننده های استفاده از روش های غیرمطمئن پیشگیری از بارداری در شهر کاشان با استفاده از مدل آماری رگرسیون لجستیک انجام شد.
مطالعه مورد شاهدی روی 522 خانم متاهل 49-15 سال در مراکز بهداشتی درمانی کاشان شامل261 نفر کاربر روش های غیرمطمئن و 261 نفر کاربر روش های مطمئن صورت پذیرفت. با استفاده از نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای جمع آوری شدند. آنالیز داه ها در مدل تک متغیره با استفاده از آزمون های مجذور کای، دقیق فیشر و t و در مدل چندگانه با روش رگرسیون لجستیک انجام شد.
در آنالیز تک متغیره، شغل و تحصیلات زن، سن و تحصیلات همسر، تعداد فرزندان و مدت ازدواج در دو گروه اختلاف معنی دار داشت. تفاوت معنی داری در سن زن، شغل همسر، رضایت از جنسیت فرزند، سطح درآمد و سن آخرین فرزند دیده نشد. در تحلیل چندگانه متغیرهای سن زن (725/1=OR)، شغل زن (241/2=OR)، مدت ازدواج (074/1=OR)، تعداد فرزند (341/0=OR) و سن آخرین فرزند (544/1=OR) در مدل باقی ماندند که ارتباط واقعی معنی دار آماری با نوع روش پیشگیری در حضور اثرات سایر متغیرها داشتند.
برای کاهش روش های غیر مطمئن باید اولویت آموزش بر خانم های شاغل و سنین بالاتر، مدت ازدواج طولانی تر، دارای فرزند کمتر با سن بالاتر فرزند آخر قرار گیرد.

مطالعات بالینی مقدماتی تاثیر گاباپنتین در ایجاد بی دردی و کاهش نیاز به مخدرها بعد از عمل جراحی را نشان داده اند. هدف این مطالعه بررسی میزان مصرف پتدین بعد از عمل جراحی عمومی در دریافت کنندگان گاباپنتین می باشد.
در مطالعه توصیفی حاضر 196 بیمار که تحت عمل جراحی عمومی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. 102 نفر از آنها mg 1200گاباپنتین، 2 ساعت قبل از عمل جراحی دریافت کردند و 94 نفر از بیماران گاباپنتین مصرف نکردند. برای بیماران گروه گاباپنتین متعاقب تجویز دوز اول، mg600 گاباپنتین در سه دوز به فاصله 8، 16 و 24 ساعت به صورت خوراکی داده شد. بیماران هر دو گروه که تقاضای مسکن داشتند، mg25 پتدین به صورت تزریق وریدی دریافت کردند. میزان کل دوز پتدین مصرفی برای هر بیمار از تا 24 ساعت بعد از عمل ثبت شد. استفراغ، سرگیجه و خواب آلودگی به صورت وجود یا عدم وجود و درد بیمار با معیار VAS مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس اطلاعات با آزمون های آماریmann Whitney، مجذور کای،OR و CI مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین سن بیمار 8/15±4/45 سال بود. گاباپنتین سبب کاهش مصرف پتدین بعد از عمل جراحی (001/0>P) و نیز سرگیجه (019/0=P) شد که البته همراه با افزایش قابل ملاحظه ای در ایجاد خواب آلودگی (007/0=P) بود. این در حالی است که تفاوت معنی داری بین مصرف گاباپنتین و استفراغ مشاهده نشد.
تجویز دوز کلی mg3000 گاباپنتین طی عمل جراحی در 24 ساعت اول بعد از عمل با کاهش درد بعد از عمل و کاهش مصرف پتدین همراه است، اما خطر بروز خواب آلودگی و سرگیجه وجود دارد.

سندروم متابولیک یا سندروم x مجموعه ای از ناهنجاری های متابولیک شامل چاقی مرکزی، پرفشاری خون، افزایش قند خون و اختلال در لیپیدهای خون می باشد که خطر ابتلا به برخی بیماری ها را افزایش می دهد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع سندروم متابولیک در بین دانشجویان علوم پزشکی کاشان طی سال 1387 انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی بر روی 221 دانشجو در سنین 27- 19 سال انجام گرفت. سندروم متابولیک با وجود سه معیار یا بیشتر از معیارهای Third Report of the Adult Treatment Panel (ATP III شامل: تری گلیسرید ≥150 میلی گرم در دسی لیتر، فشارخون بالا(فشار خون سیستولیک ≥130 میلیمتر جیوه و فشار خون دیاستولیک ≥85 میلیمتر جیوه)، قندخون ناشتا ≥110 میلی گرم در دسی لیتر، دورکمر ≥ 102 سانتی متر در مردان و ≥88 سانتی متر در زنان، HDL <40 میلی گرم در دسی لیتر در مردان و <50 میلی گرم در دسی لیتر در زنان تعریف شد.
میزان فراوانی سندروم متابولیک در بین دانشجویان 2/3 درصد بود و 8/30 درصد از دانشجویان یک جزء از اجزاء سندروم متابولیک را داشتند. بیشترین شیوع اجزای سندروم متابولیک در این مطالعه مربوط به فشار خون دیاستولیک بالا (7/16 درصد) و HDL کمتر از حد نرمال (2/26 درصد) بود.
نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد فشار خون دیاستولیک بالا و HDL کمتر از حد نرمال از ریسک فاکتورهای مهم سندروم متابولیک در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان می باشند.

بیخوابی موقعیتی ناتوان کننده و پریشان کننده می باشد که نه تنها می تواند بر کیفیت زندگی، کار و فعالیت روزانه اثر گذار باشد، بلکه مشکلات روانی-اجتماعی بسیار زیادی را ایجاد می کند. این پژوهش به منظور بررسی شیوع بیخوابی در میان افراد 18 ساله و بالاتر شهر کاشان در سال 1387 انجام گرفته است.
این مطالعه مقطعی به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با حجم نمونه 1155 نفر انجام گرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه علائم بیخوابی بر اساس ملاک های DSM-IV بود که اعتبار آن توسط 5 روانپزشک تایید و پایایی آن به روش باز آزمایی، 99 درصد به دست آمد. اطلاعات با آزمون های مجذور کای، دقیق فیشر، CI و OR مورد تحلیل قرار گرفتند.
از میان 1155 نفری که مورد مطالعه قرار گرفتند، 684 نفر (59 درصد) بیخوابی داشتند. از نظر سنی کسانی که بین 41 تا 65 سال سن داشتند (266 نفر، 9/67) و زنان (505 نفر، 4/74 درصد) بیشترین فراوانی بیخوابی را داشتند. بین سابقه اختلال روانی [24/2OR=، 001/0P<]، اختلال خواب در خانواده [67/4OR=، 001/0P<]، مصرف نوشیدنی ها کافئین دار قبل از خواب [64/1OR=، 001/0P<] با مشکل بیخوابی تفاوت آماری معناداری مشاهده شد.
بر اساس مطالعه حاضر اکثریت افراد، به خصوص زنان و افراد میان سال از مشکل بیخوابی رنج می برند. از آنجائی که بیخوابی می تواند عامل خطرسازی برای شروع افسردگی و اضطراب و افزایش مستقیم و غیر مستقیم هزینه های پزشکی و تبعات دیگر باشد، لازم است برنامه ریزی دقیقی در جهت رفع این مشکل و بهبود کیفیت خواب افراد صورت گیرد.

هیداتیدوزیس یکی از شایع ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام در سراسر جهان است و فرم متاسستود اکینوکوکوس گرانولوزوس عامل این بیماری است. تشخیص کیست هیداتید با استفاده از شاخصه های بالینی مشکل است، اما روش های سرولوژیک به تعیین آنتی بادی اختصاصی بیماری کمک می کند. با توجه به شیوع و اهمیت پزشکی و اقتصادی آن، این مطالعه به منظور تعیین سرواپیدمیولوژی هیداتیدوزیس انسانی در افراد بالغ شهرستان کاشان طی سال 1387 صورت پذیرفت.
در یک مطالعه مقطعی 361 نمونه سرم انسانی به شکل تصادفی از افراد بالغ مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی روستایی و شهری شهرستان کاشان جمع آوری گردید. نمونه ها در گروه های سنی مختلف با استفاده از دو روش ELISA و IFA مورد بررسی قرار گرفتند.
میانگین سن افراد مورد مطالعه 7/9±4/33 سال بود. فقط 11 مورد (05/3 درصد) از نظر ابتلا به هیداتیدوزیس هم با روش ELISA و هم IFA مثبت و بقیه موارد با هر دو روش منفی بودند. میزان آلودگی در مردان و زنان به ترتیب 7/3 درصد و 3/2 درصد به دست آمد. همچنین، بین ابتلا به هیداتیدوزیس و جنس و محل سکونت ارتباط معنی داری مشاهده نشد.
با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، میزان شیوع هیداتیدوزیس در این منطقه بالا بوده و بنابراین برنامه های کنترل هیداتیدوزیس در منطقه توصیه می شود.

دیورتیکول مکل شایع ترین آنومالی مادرزادی مجرای گوارش است. محل آن اغلب در 60-40 سانتی متری دریچه ایلئوسکال بوده و معمولا بدون علامت است. تنها 4 درصد افراد مبتلا به این دیورتیکول در دوران کودکی دچار عوارض می شوند.
معرفی بیمار: بیمار آقای 44 ساله ای است که به علت درد شدید ربع تحتانی راست شکم مراجعه نمود و از تهوع، استفراغ صفراوی و عدم دفع گاز و مدفوع طی دو روز گذشته شکایت داشت. با توجه به اینکه دو هفته قبل تحت آپاندکتومی قرار گرفته بود، با شک به انسداد ناشی از چسبندگی به علت جراحی اخیر، به مدت 2 روز تحت نظر گرفته شد. به دلیل عدم بهبودی علائم، لاپاراتومی اکتشافی انجام گردید. دیورتیکولی به طول 10 سانتی متر که حول محور خود پیچیده بود، در 100 سانتی متری دریچه ایلئوسکال یافت شد.
علی رغم ناشایع بودن بروز عوارض دیورتیکول مکل در بالغین، می بایست این تشخیص را به عنوان یکی از علل احتمالی شکم حاد جراحی در نظر داشت. با وجود اینکه محل شایع دیورتیکول مکل 60-40 سانتی متری دریچه ایلئوسکال است، پیشنهاد می شود با توجه به همزمانی این دو در حین آپاندکتومی، ایلئوم تا فاصله 100 سانتی متری از این دریچه مورد بررسی قرار گیرد.

هپاتیت مزمن B از شایع ترین بیماری های مزمن کبدی می باشد که عدم تشخیص و درمان به موقع آن منجر به ایجاد عوارض غیر قابل برگشت و تحمیل هزینه های گزاف درمانی می شود. هدف این مقاله آشنایی بیشتر خوانندگان با زمان شروع و روش درمان، انواع داروهای موجود و نیز برخورد مناسب در مواجهه با موارد عدم تحمل دارو، مقاومت دارویی و شکست درمان اولیه در درمان هپاتیت مزمن B می باشد.
آنچه در پیش رو دارید خلاصه...ای از همه گیر شناسی، سیر بالینی و درمان هپاتیت مزمن B می...باشد که برگرفته از آخرین نقطه نظرات محققین مطرح در این زمینه است. سیر مزمن هپاتیت مزمن B بر اساس میزان سرمی HBV DNA، آلانین آمینو ترانسفراز، HBe Ag و نیز بافت شناسی کبد که نشانه فعالیت سیستم ایمنی مبتلایان در مقابل ویروس و میزان آسیب کبدی هستند به چهار مرحله «تحمل ایمنی»، «پاک سازی ایمنی»، «ناقلین غیر فعال» و «عود» تقسیم می شود.
شروع درمان بر اساس شواهد مبتنی بر وجود آسیب کبدی است. مبتلایان در مرحله ی «تحمل ایمنی» و «ناقلین غیر فعال» نیاز به درمان نداشته و فقط باید پیگیری شوند. این در حالی است که بیماران در مرحله «پاک سازی ایمنی» و «عود» نیاز به درمان دارند. انتخاب PEG اینترفرون یا داروهای خوراکی ضد ویروس بر اساس وجود سیروز، میزان مقاومت دارویی و روش استفاده صورت می گیرد. عدم تحمل و عوارض دارویی، مقاومت دارویی و شکست درمان اولیه با عود همراه هستند که باید شناسایی شده و درمان ضد ویروس قطع شده و یا تغییر یابد.
با توجه به رشد سریع اطلاعات در زمینه درمان هپاتیت B و تولید داروهای جدید ضد ویروسی، دستور...العمل...های درمانی به سرعت در حال تغییر می...باشند. درمان زودرس و صحیح مبتلایان منجر به کاهش عوارض و نیز مرگ و میر ناشی از این بیماری می شود.