فهرست مطالب

تحقیقات دامپزشکی - سال پنجاه و هفتم شماره 3 (پاییز 1381)

مجله تحقیقات دامپزشکی
سال پنجاه و هفتم شماره 3 (پاییز 1381)

  • 102 صفحه، بهای روی جلد: 12,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1381/07/15
  • تعداد عناوین: 18
|
  • غفار اردلانی، داراب باقری صفحه 1
    هدف
    مطالعه ورید صورتی در گاومیش. طرح: مطالعه مشاهده ای.
    روش
    در این بررسی 8 سر گاومیش مورد بررسی از کشتارگاه ارومیه تهیه و با تزریق محلول ژلاتین خالص همراه با رنگ خوراکی قابل حل در آب از طریق ورید زاویه ای چشم و دو عدد از سرها نیز جهت رادیوگرافی با اروگرافین به روش قبلی از زاویه چشم تزریق گردید. سپس موقعیت و مسیر وریدهای مورد نظر با کالبد شکافی ساده بررسی گردید.
    نتایج
    در مقایسه وریدهای به دست آمده با وریدهای به دست آماده با وریدهای صورتی گاو شش مورد اختلاف اساسی مشاهده و ثبت و بحث گردید. این اختلافات عبارت بودنند از: ورید جوشی پایینی در گاومیش دیده نمی شود، ورید عرضی صورت در گاومیش وجود ندارد، شبکه وریدی عمقی صورت در گاومیش موجود نیست، در گاومیش ورید صورتی شاخه های مستقلی دارد، در گاومیش ورید پلکی قدامی از ورید صورتی منشعب می شود، ورید عمقی صورت در گاومیش تبدیل به سینوس وریدی شده که ورید صورتی رابا ورید فکی فوقانی ارتباط می دهد.
    نتیجه گیری
    سیستم وریدی صورت به ویژه انشعابات ورید صورتی آن در گاومیش در مقایسه با گاو بسیار متفاوت بوده، به طوری که حداقل شش مورد اختلاف اساسی بین این نشخوارکننده با گاو مشاهده می شود. مجله دانشکده دامزشکی دانشگاه تهران (1381)، دوره 57، شماره 3، 6-1.
    کلیدواژگان: گاومیش، ورید صورتی، ورید سطحی صورت، ورید عمقی صورت
  • اسماعیل تمدنفرد، صونا سید نژاد یامچی صفحه 7
    هدف
    مطالعه اثر تزریقات داخل بطن مغزی هیستامین و آنتاگونیستهای H1 و H2 آن بر درجه حرارت خرگوش. طرح: مطالعه تجربی. حیوانات: سی قطعه خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن 3- 5/2 کیلو گرم.
    روش
    قرار دادن کانول از فلز زنگ نزن راهنما به شماره 21 در داخل بطن جانبی مغز، تزریقات داخل بطن مغزی هیستامین (25، 50 و 75 میکروگرم)، پرومتازین (150 میکروگرم)، رانیتیدین (150 کیلوگرم) و سالین نرمال (کنترل) به وسیله سرنگ هامیلتون 25 میکرولیتری، اندازه گیری درجه حرارت رکتوم با ترمومتر دیجیتال در دقایق 15، 30، 45، 60، 75 و 90 پس از تزریقات. تجزیه تحلیل آماری: آنالیز واریانس یک طرفه با اندازه گیری مکرر، آزمون دانکن و آزمون، ، t، ، زوج.
    نتایج
    تزریق داخل بطن مغزی هیستامین در مقادیر 50 تا 75 میکروگرم به ازای هر حیوان موجب کاهش درجه حرارت رکتوم به ترتیب تا 30 و 60 دقیقه پس از تزریق شدند. پرومتازین به تنهایی در مقدار 150 میکروگرم به ازای هر حیوان اثری بر درجه حرارت بدن نگذاشت، اما رانیتیدین به تنهایی در همان مقدار موجب افزایش درجه حرارت رکتوم تا 30 دقیقه پس از تزریق شد. از طرف دیگر پیش تزریق پرومتازین کاهش درجه حرارت ناشی از تزریق پرومتازین کاهش درجه حرارت ناشی از تزریق هیستامین را مهار نکرد، در حالی که پیش تزریق رانیتیدین از اثر هیپوترمیک هیستامین جلوگیری نمود.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج می توان چنین استنباط نمود که فعال شدن سیستم هیستامینرژیک مغز خرگوش یک اثر هیپوترمیک از طریق گیرنده H2 و نه H1 مرکزی آن ایجاد می کند. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 3، 12-7.
    کلیدواژگان: هیستامین، مغز، درجه حرارت بدن، خرگوش
  • فرهنگ ساسانی، سیدعلی امامی صفحه 13
    هدف
    معرفی بالینی یک مورد شکاف کام در بزغاله. حیوان: یک بزغاله 7 روزه.
    روش
    تشخیص بر حسب مشاهدات بالینی و یافته های پاتولوژی.
    نتیجه
    با توجه به علامت پنومونی استنشاقی و کابدگشایی بزغاله مزبور، شکاف کام ثانویه به طول 6 سانتیمتر تایید گردید. مجله داشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 3، 14-13.
    کلیدواژگان: شکاف کام، بز
  • اسماعیل آین، شاپور حسن زاده، مرتضی عبدالله وند صفحه 15
    هدف
    مقایسه تغییرات بافت شناسی جداره واژن گاو در مرحل مختلف آبستنی و چرخه فحلی. طرح: نمونه برداری از جداره واژن گاو از طریق بیوپسی در دام زنده و یا پس از کشتار. حیوانات: تعداد 58 نمونه بافتی از جداره فوقانی واژن دامهای زنده و یا کشتار شده.
    روش
    در مطالعه حاضر با برداشت نمونه از طریق کشتارگاه ارومیه و یا با استفاده از بیوپسی از دام زنده از مراحل مختلف آبستنی و مرحله استروس و دی استروس، بعد از آماده سازی و تهیه مقاطع بافتی، به روش هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی شده، تغییرات بافتی در زیر میکروسکوپ بررسی شدند. تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از تست دانکن به منظور پی بردن به اختلاف بین تعداد لایه های سلولی و ضخامت مخاط واژن.
    نتایج
    نتایج نشان می دهد که در مرحله استروس، مخاط دارای یک لایه سلولی استوانه ای ترشحی در سطح، و 3-1 لایه از سلولهای چند وجهی در زیر آن در بهضی جاها می باشد. فعالیت عروقی و فیبروبلاستی زیاد ولی تعداد پلاسماسل ها در مخاط و زیز مخاط کمتر مشاهده می شوند. در مرحله دی استروس مخاط دارای 8-4 لایه از سلولهای اپی تلیان با فعالیت عروقی و فیبروبلاستی کم تا متوسط و تعداد پلاسماسل ها متوسط تا زیاد می باشد. نمونه های اخذ شده از دامهای آبستن نیز نشان می دهند که ضخامت مخاط از ماه اول تاهشتم تفاوت چندانی نداشته ولی در ماه نهم افزایش یافته و با سایر ماه ها اختلاف معنی داری دارد (01/0 > P). از نظر تعداد لایه های سلولی نیز بین ماه های اول تا پنجم و ششم تا نهم تفاوت معنی داری مشاهده می شود (01/0 > P). همچنین از ماه اول تا هفتم آبستنی مخاط حاوی سلولهای کم حجم با هسته پیکنوتیک و فعالیت عروقی و فیبروبلاستی کم و تعداد پلاسماسل ها زیاد در مخاط و زیر مخاط بوده در صورتی که در ماه هشتم و بخصوص ماه نهم آبستنی سلولها حجیم با هسته های ایوکروماتیک می باشند و فعالیت عروقی و فیبروبلاستی زیاد ولی در تعداد پلاسماسل ها کاهش چشمگیری مشاهده میگردد.
    نتیجه گیری
    بارزترین تفاوت بافت شناسی در مخاط واژن، مابین ماه های هشتم و نهم آبستنی از نظر ضخامت و تعداد لایه های سلولی است. همچنین وجود سلولهای فعال ترشحی از ماه هفتم در لایه سطحی مخاط کاملا مشهود و قابل توجه است. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره57، شماره 3، 19-15
  • شاهین فکور، محمدقلی نادعلیان، عبدالمحمد حسنی طباطبایی، محمد جواد قراگزلو، علی کریمی صفحه 21
    هدف
    تشخیص بیماری توبرکولوزیس در بز با جداسازی جنس مایکوباکتریوم و تشخیص تفریقی گونه آن. طرح: مطالعه مشاهده ای. حیوانات: یک هزار راس بز، مرز بین دو نیمه قدامی و خلفی گردن در سمت چپ
    روش
    تراشیدن محل مورد نظر در گردن با ابعاد 20? 4 سانتیمتر، تزریق توبرکولین مرغی و پستانداری در دو نقطه بالایی و پایینی با فاصله 12-10 سانتیمتر، اندازه گیری محل تزریق و مقایسه با پوست سالم در 72 ساعت پس از زمان تزریق، انجام معاینات بالینی و کالبد گشایی در دامهای راکتور مثبت و مشکوک، نمونه برداری از اندام و بافتهای با ضایعات قابل رویت و در صورت عدم وجود ضایعات قابل رویت نمونه برداری از عقده های لنفاوی در دسترس، انجام مطالعات باکتری شناسی، واکنش زنجیر پلیمراز و آسیب شناسی روی نمونه ها.
    نتایج
    از مجموع یک هزار راس بز 7 راس واکنش مثبت و 4 راس واکنش مشکوک نشان دادند. در کالبد گشایی راکتورهای مثبت و مشکوک 6 راس بدمن ضایعات قابل رویت و 5 راس با ضایعات قابل رویت بودند. در دامهای بدون ضایعات قابل رویت مایکوباکتریوم جدا نشد. اما در 4 راس از دامهای با ضایعات مایکوباکتریوم جدا شد. که آزمایشات تفریقی 3 مورد گونه توبرکولوزیس را نشان دادند. آزمایش واکنش زنجیر پلیمراز (PCR) نتایج فوق را تایید کرد. و مطالعات آسیب شناسی نیز ضایعات گرانولومایی تیپیک سلی را نشان دادند.
    نتیجه گیری
    این مطالعه اولین تحقیق در زمینه مایکوباکتریوم در بز می باشد که در ایران انجام شده است، که نشان می دهد در کشور ایران وقوع سل در بز قابل انتظار است. لذا می توان اظهار کرد: 1- ضرورت انکار ناپذیر مراقبت بیش از پیش بز در ایران با توجه به نقش اپیدمیولوژیک این حیوان در بیماری سل 2- تحت پوشش قرار دادن بز در برنامه کنترل و ریشه کنی سل 3- تحقق دو بند فوق نه تنها کمک شایانی به ریشه کنی سل گاوی میکند بلکه در شناسایی بز مبتلا و نیز تامین سلامت و حفظ بهداشت عمومی بسیار ارزشمند خواهد بود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 3، 26-21
  • فرهید همت زاده، هادی کیوانفر، مریم بادوام صفحه 27
    هدف
    این تحقیق با هدف دستیابی به پادتن نشاندار با FITC جهت ردیابی پادگنهای پستی ویروسی و مقایسه با پادتن های استاندارد موجود، در زمستان 1378 شروع ودر پاییز 1380 به پایان رسید.
    طرح: تجربه میدانی.
    روش
    پس از ایمن سازی 10 سر خرگوش با سویه NADL ویروس BVD پادتنهای حاصله پس از عیارسنجی و خالص سازی، با FITC کنژوگه شده و در ستون حاوی سفادکس G25 پالایش و دیالیز گردید. عیار 20/1 پادتن کنژوگه به عنوان عیار مطلوب به دست آمد.
    تجزیه و تحلیل آماری: آزمون مک نمار، مربع کای.
    نتایج
    از تعداد 210 نمونه کشت سلولی تعداد 140 لوله با ویروسی BVD آلوده گردید و 70 لوله به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج حاصله از به کارگیری آنتی سرم کنژوگه تهیه شده در طرح مقایسه آن روش آنتی سرم استاندارد بیوایکس روی این نمونه ها حاکی از همخوانی 100 درصد موارد مورد آزمایش بود. در آزمایش روی 81 نمونه از گاوها و گوسفندان مشکوک به بیماری با هر دو آنتی سرم، تنها در یک مورد علی رغم مثبت بودن نتیجه با FA بیوایکس والیزا، پاسخ منفی با آنتی سرم تهیه FA شده در طرح مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    مقایسه آماری این دو روش حکایت از همخوانی 99.6 درصد نتایج حاصل از این دو آزمون در تشخیص پادگنهای پستی ویروسی دارد.
    کلیدواژگان: ایمونوفلورسنت، پستی ویروس، پادگن، عفونت پایدار
  • محمد ربانی خوراسگانی، مصطفی پور تقوا حسن تاج بخش، فیروزه رئیسی، مرتضی نیک گوهر صفحه 35
    هدف
    بررسی حضور بروسلوز(تب مالت) در بیماران روانی.
    طرح: مطالعه مشاهده ای.
    روش
    مطالعه حاضر بر روی 500 نفر از افراد بستری در بیمارستان اعصاب و روان روزبه تهران انجام شد. در این مطالعه، سرمهای افراد فوق الذکر مورد آزمایشهای آگلوتیناسیون سریع جهت تشخیص حضور آنتی بادی های ضد بروسلوز قرار گرفت.
    متعاقبا بر روی موارد مثبت، آزمایشهای آگلوتیناسیون استاندارد (رایت)، مرکاپتوانتانل (2-ME)، کومبس و تثبیت عامل مکمل (CFT) انجام گردید.
    تجزیه و تحلیلی آماری: آمار توصیفی.
    نتایج
    حضور آنتی بادی های ضد آنتی ژنهای بروسلوز، در 0.4 درصد از بیماران تشخیص داده شد یعنی از نظر سرم شناسی 0.4 درصد از آنان مبتلا به بروسلوز هستند. آزمایش دو کاپتواتانل فعال بودن بیماری در یکی از افراد (0.2 درصد موارد) را تایید کرد.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج این مطالعه و یافته های مربوط به بیماریزایی بروسلوز، درصدی از بیماران مراجعه کننده به مراکز روانپزشکی کشور، ممکن است مبتلا به بروسلوز باشند و در آنها علایم و نشانه های اختلالات روانی می تواند ناشی از بروسلوز باشد و یا حداقل به وسیله بروسلوز تشدید شده باشد.
    تشخیص بروسلوز در این بیماران می تواند حایز اهمیت باشد تا در صورت ابتلا به آن، تحت درمان ضد بروسلوز نیز قرار گیرند چرا که غفلت از آن می تواند سد راه درمان موفق این دسته از بیماران روانی گردد.
    کلیدواژگان: تب مالت، بروسلوز، سرم شناسی، بیماران روانی
  • علیرضا کامرانی، سید جاوید آل داود، شهرام جمشیدی، سید حسین مرجانمهر، امیر رستمی، مهرداد مهری صفحه 41
    هدف
    مقایسه تجربی دو داروی رانیتیدن و سوکرالفات در جلوگیری از ضایعات ایجاد شده به وسیله آسپرین بر روی مخاط معده سگ.
    طرح: مطالعه تجربی.
    حیوانات: هجده قلاده سگ نژاد مخلوط.
    روش
    هجده قلاده سگ به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم و تحت درمانهایی به شرح زیر قرار گرفتند: گروه 1) آسپرین با دوز 25 mg/kg هر 12 ساعت. گروه 2) آسپیرین با همان دوز و 150 میلی گرم رانیتیدن هر 12 ساعت. گروه 3) آسپیرین با همان دوز و 1000 میلی گرم سوکرالفات هر 12 ساعت. گروه 4) هیچ دارویی دریافت نمی داشتند.
    همگی سگها در انتهای هر هفته درمان مورد گاستروسکوپی قرار می گرفتند و ضایعات مشاهده شده درجه بندی می شد. بعد از هشت هفته حیوانات با دوز بالای داروی بیهوشی معدوم و ضایعات معده و دئودنوم به صورت ماکروسکوپی ومیکروسکوپی مورد برسی قرار گرفت.
    تجزیه و تحلیل آماری: جهت مقایسه آماری نتایج به دست آمده از گاستروسکوپی در بین سه گروه از تستهای (Kruskal wallis) و(Mann withney) و جهت مقایسه نتایج به دست آمده در هفته های مختلف هر گروه از تست Sign استفاده شد.
    نتایج
    جراحات مشاهده شده در گروه دوم در هفته های اول و سوم نسبت به گروه اول ودر هفته اول نسبت به گروه سوم به صورت معنی داری خفیفت تر بود. در گروه چهارم نیز پایان هفته هشتم ضایعه ای ایجاد نشد.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های اندوسکوپی و نتایج آماری موجود در این مطالعه می توان اظهار نظر کرد که رانیتیدین قادر است به صورت معنی داری ضایعات معدی ناشی از استفاده کوتاه مدت از آسپیرین را تخفیف دهد ولی سوکرالفات نه در کوتاه مدت و نه در بلند مدت قادر به کاهش معنی دار ضایعات معدی ناشی از آسپرین نیست.
    کلیدواژگان: سوکرالفات، رانیتیدین، سگ، ضایعات معده
  • اسماعیل تمدنفرد، نسرین حاجی اقراری، برومند مرادی صفحه 49
    هدف
    بررسی نقش مرکزی هیستامین و گیرنده های H1 و H2 آن در رفتار خرگوش.
    طرح: مطالعه تجربی.
    حیوانات: سی و پنج قطعه خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن 2.5-2 کیلوگرم.
    روش
    قرار دادن کانول استانلیس استیل راهنما به شماره 23 و به طول 15 میلیمتر در داخل بطن جانبی مغز خرگوش، تزریقات داخل بطن مغزی سالین نرمال (کنترل)، هیستامین (50 میکروگرم)، پرومتازین (آنتاگونیست H1،00 میکروگرم)، رانیتیدین (آنتاگونیست H2، 100 میکروگرم) از طریق کانول راهنما، به وسیله سرنگ هامیلتون 25 میکرولیتری، ثبت رفتار حیوان شامل غذا خوردن، نظافت و حرکت کردن به مدت یک ساعت پس از تزریق.
    تجزیه و تحلیل آماری: آزمون تجزیه واریانس یکطرفه و آزمون t زوج.
    نتایج
    هیستامین مدت زمان غذا خوردن و نظافت کردن را کاهش و مدت زمان حرکت کردن را افزایش داد. پرومتازین به تنهایی موجب افزایش و کاهش به ترتیب در مدت زمان غذا خوردن و حرکت کردن شد و بر مدت زمان نظافت و حرکت کردن اثر نگذاشت و پیش تزریق آن از کاهش مدت زمان غذا خوردن ناشی از هیستامین جلوگیری کرد ولی اثر افزایش دهنده و کاهش دهنده هیستامین به ترتیب بر نظافت و حرکت کردن تاثیری نداشت. بین گروه های شاهد اختلاف معنی دار مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    از نتایج مطالعه حاضر می توان چنین استنباط نمود که در خرگوش سیستم هیستامینرژیک مغز با به کارگیری گیرنده های H1 مرکزی یک اثر مهاری بر رفتار تغذیه ای و یک اثر تحریکی بر رفتار حرکتی ایجاد می کند. گیرنده های H2 مرکزی نیز در ایجاد بی اشتهایی ناشی از هیستامین ممکن است دخالت کنند.
    همچنین هیستامین مغزی موجب مهار رفتار نظافت کردن می شود که از طریق گیرنده های H1 و H2 مرکزی به انجام نمی رسد. استفاده از آنتی هیستامین های H1 و H2 قابل عبور از سد خونی - مغزی در درمان برخی از اختلالات رفتاری قابل توصیه می باشد.
    کلیدواژگان: هیستامین، مغز، رفتار، خرگوش
  • اسماعیل آین، رسول شهروز صفحه 55
    تعداد لایه های سلولی اپی تلیوم مخاط در طول دوران آبستنی تقریبا یکسان بوده واختلاف معنی داری بین آنها وجود نداشت. از ماه دوم آبستنی سلولهای تشرحی در لا به لای سایر سلولهای مخاطی و بخصوص در لایه سطحی مشاهده شدند که در ماه پنجم آبستنی تعداد آنها به طور معنی دار به حداکثر رسیده و از ماه هفتم آبستنی کاهش یافت.
    کلیدواژگان: گاومیش، بافت شناسی واژن، آبستنی
  • صدیقه نبیان، سید مهدی میرسلیمی صفحه 61
    هدف
    گزارش حضور کنه هیالومااژیپتیوم از لاک پشت تستودوگرکا در ایران.
    طرح: مطالعه موردی.
    حیوان: دو لاک پشت تستودوگرکا.
    نتیجه
    در بهار سال 1380، تعداد 6 عدد کنه (4 نر و 2 ماده) از روی دو لاک پشت تستودوگرکا در منطقه کرمان، مشاهده و جدا گردید. پس از بررسی آزمایشگاهی، تمامی این کنه ها، هیالوما اژیپتیوم تشخیص داده شدند که در تحت جنس هیالومستا (Hyalommasta) قرار می گیرند.
    کلیدواژگان: لاک پشت، تستودوگرکا، کنه، هیالومستا، هیالوما اژیپتیوم
  • ودود رضویلر، لی فضل آرا صفحه 65
    هدف
    این مطالعه جهت ارایه مدل پیشگوی رشداستافیلوکوکوس آرئوس متاثر از عوامل انتخابی رشد (حرارت نگهداری، pH و میزان اینوکولوم) در دو نوع سوپ تجارتی (سوپ جو و سوپ قارچ) طراحی شده است.
    طرح: آنالیز چند فاکتوری.
    روش
    در طی یک مطالعه تلقیحی چند فاکتوری، اثرات مقادیر مختلف pH (5، 4.5،4)، میزان تلقیح اولیه باکتری 102) و 104 در میلی لیتر سوپ)، درجه حرارت نگهداری (5، 15، 25، 35 و 45 درجه سانتیگراد) و نیز نوع سوپ تجارتی (سوپ قارچ و سوپ جو) بر روی زمان دو برابر شدن باکتری استافیلوکوکوس آرئوس مورد بررسی قرار گرفته است. تعیین میزان رشد باکتری (زمان دوبرابر شدن) از طریق کشت نمونه های سوپ تلقیح شده در شرایط مختلف و شمارش باکتری در محیط بردپارکر Baird Parker صورت گرفت.
    تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس جهت ارزیابی اثرات مستقل و تداخلی، pH، حرارت نگهداری، میزان تلقیح باکتری و نوع سوپ و مدل رگرسیون چند فاکتوری نیز جهت تهیه مدل پیشگوی رشد در شرایط آزمایش شده مورد استفاده قرار گرفت. قدرت پیشگویی مدل با محاسبه R2 (ضریب تعیین) مشخص گردید.
    نتایج
    مدت زمان دو برابر شدن باکتری به طور معنی داری تحت تاثیر نوع سوپ، حرارت و نیز اثرات تداخلی این دو قرار گرفت (P?0.05) ولی میزان تلقیح اولیه باکتری در این مطالعه تاثیر معنی داری در میزان رشد باکتری نداشت (P=0.182) با استفاده از معادله رگرسیون و ترانسفورماسیونهای مناسب، ارتباط زمان دو برابر شدن باکتری (g) به عنوان متغیر وابسته با مقادیر مختلف عوامل مورد نظر رشد و نیز اثرات تداخلی آنها به عنوان متغیرهای مستقل به صورت مدل پیشگو تهیه گردید.
    نتیجه گیری
    با استفاده از مدل تهیه شده در این مطالعه زمان دو برابر شدن استافیلوکوکوس آرئوس در محدوده دامنه مقادیر متغیرهای به کار گرفته شده با قدرت پیشگویی بسیار خوب قابل محاسبه و پیشگویی می باشد.
    کلیدواژگان: استافیلوکوکوس آرئوس، زمان دوبرابر شدن باکتری، میزان رشد باکتری، مدل سازی ریاضی، سوپ
  • فرهنگ ساسانی، ناهید اطیابی، مهدی راعی دهقی صفحه 73
    هدف
    مطالعه و تعیین اتیوپاتولوژی و نوع پنومونی.
    حیوان: بره 4 ماهه.
    روش
    میکروب شناسی و آسیب شناسی رنگ آمیزی(H&E).
    نتایج
    در ظاهر ماکروسکوپی نواحی قدامی شکمی ریه ها مبتلا به برونکوپنومونی لوبار و فیبرینی بود. در برسی هیستوپاتولوژی آلوئولها و برونشیولها، دچار نکروز انعقادی، نفوذ فیبرین، نوتروفیل و دیگر سلولهای آماسی بودند و آمفیزم آتلکتازی هم مشهود بود. در کشت بافت و آزمایشات بیوشیمیایی باکتری پاستورلا همولیتیکا بیوتیپ T مشخص گردید.
    نتیجه گیری
    باکتری پاستورلا همولیتیکا بیوتیپT، معمولا سپتیمبی ایجاد می کند ولی دراین مورد باعث ایجاد برونکوپنومونی فیبروینی (پنومونی پاستورلایی) شده است.
    کلیدواژگان: برونکوپنومونی فیبرینی، بره، پاستورلا همولیتیکا (بیوتیپ T)
  • محمدامیر کریمی ترشیزی، شعبان رحیمی، سید مهدی میرسلیمی صفحه 75
    هدف
    تعیین اثرات افزودن آنزیم فیتاز بر عملکرد جوجه های گوشتی.
    طرح: بلوکهای کاملا تصادفی.
    حیوانات: دویست وهشتاد قطعه جوجه گوشتی.
    روش
    افزودن سطوح مختلف آنزیم فیتاز و دی کلسیم فسفات به جیره شاهد.
    جیره های آزمایشی به شرح زیر از سن 21 الی 49 روزگی تغذیه شدند. جیره شاهد، دارای 0.2 درصد فسفر غیرفیتات و فاقد آنزیم فیتاز یا دی کلسیم فسفات بود. سه جیره حاوی آنزیم فیتاز به ترتیب از افزودن 600، 300 و 900 واحد آنزیم فیتاز به هر کیلوگرم جیره شاهد تهیه شدند و سه جیره دارای دی کلسیم فسفات از افزودن 0.53، 1.07 و 1.6 درصد دی کلسیم فسفات به جیره شاهد تهیه گردید تا به ترتیب 0.1، 0.2 و 0.3 درصد فسفر از منشا دی کلسیم فسفات را تامین نماید.
    در طول آزمایش صفات مربوط به عملکرد و عوامل مرتبط با تغذیه فسفر، نظیر طول استخوان درشت نی، درصد خاکستر و فسفر استخوان درشت نی ودرصد فسفر در فضولات تعیین شد.
    تجریه و تحلیل آماری: تجزیه واریانس، آزمون مقایسه میانگینها به روش چند دامنه ای دانکن و تعیین معادلات رگرسیون خطی.
    نتایج
    افزودن آنزیم فیتاز به طور معنی داری موجب افزایش میانگین مصرف خوراک، اضافه وزن، طول استخوان درشت نی، درصد خاکستر استخوان درشت نی و درصد فسفر استخوان درشت نی در طول آزمایش گردید (P<0.05) افزودن آنزیم فیتاز بر متوسط ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و هزینه خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده اثر معنی داری نداشت و در اثر استفاده از آنزیم فیتاز دفع فسفر از طریق کود به طور معنی داری کاهش یافت(P<0.05). در این تحقیق به ترتیب 400 و 700 واحد فعالیت آنزیم فیتاز در کیلوگرم جیره برای معیارهای درصد خاکستر استخوان درشت نی و اضافه وزن بدن معادل با یک گرم فسفر از منشا دی کلسیم فسفات تعیین شد.
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته های این آزمایش مشخص شد که استفاده از آنزیم فیتاز در جیره جوجه های گوشتی می تواند عملی و ثمربخش باشد وضمن عدم نیاز به افزودن منابع فسفر معدنی نظیر دی و منوکلسیم فسفات به جیره جوجه های گوشتی، هزینه اضافی تحمیل نشده و موجب کاهش دفع فسفر از طریق کود نیز می گردد. سطح مطلوب به کارگیری آنزیم فیتاز 600 واحد فعالیت آنزیم فیتاز در هر کیلوگرم جیره توصیه می شود.
    کلیدواژگان: آنزیم فیتاز، فسفر، فیتات، جوجه های گوشتی
  • عبدالحسین دلیمی اصل، مرتضی حسینی، غلامرضا معتمدی صفحه 81
    هدف
    تعیین نقش سگ ولگرد و روباه قرمز در چرخه اکینوکوکوس گرانولوزوس در استان لرستان و تعیین وضعیت آلودگی دامهای ذبح شده در کشتارگاه های استان به کیست هیداتیک بوده است. علاوه بر این، میزان باروری کیست های جدا شده از دامها واندامهای مختلف آنها و همچنین میزان زنده بودن پروتواسکولکس کیست دامها و اندامهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.
    طرح: مطالعه مشاهده ای مقطعی.
    حیوانات: 42 قلاده سگ، 30قلاده روباه قرمز، 6879 راس گوسفند، 3752 راس بز و 1968 راس گاو از استان لرستان.
    روش
    شکار و کالبد گشایی سگها و روباه ها، شستشو و بررسی روده کوچک آنها از لحاظ آلودگی به اکینوکوکوس، مراجعه به کشتارگاه های استان لرستان و بازرسی اندام دامهای کشتار شده به کیست هیداتیک و ثبت آنها، سنجش میزان باروری کیست های هداتیک دامهای مختلف و سنجش میزان زنده بودن پروتواسکولکس کیست های هیداتیک دامهای مختلف.
    تجزیه و تحلیل آماری: اندازه گیری درصد آلودگی، اندازه گیری میانگین و انحراف معیار میزانها و مقایسه میانگینها با استفاده از آزمونStudent t.
    نتایج
    به طور کلی از مجموع 42 قلاده سگ، 13 قلاده (30.95 درصد) و از 30 قلاده روباه قرمز، 2 قلاده (6.67 درصد) به اکینوکوکوس گرانولوزوس آلوده بوده اند. در کشتارگاه های خرم آباد، دلفان و سلسله استان لرستان، از مجموع 6879 راس گوسفند تحت مطالعه 25.29 درصد، از مجموع 3752 راس بز، 11.08 درصد و از مجموع 1968 راس گاو 55.94 درصد به کیست هیداتیک آلوده بوده اند در گوسفندان آلوده، 52.87 درصد آلودگی در ریه ها، 28.39 درصد در کبد و 18.73 درصد به صورت آلودگی توام و در بزهای آلوده، 61.54 درصد آلودگی در ریه ها، 33.41 درصد در کبدها و 50.50 درصد به صورت آلودگی توام و در گاوهای آلوده، 52.86 درصد آلودگی در ریه ها و 28.43 درصد در کبدها و 18.89 درصد به صورت آلودگی توام بوده است. 35.47 درصد کیست های گوسفندان، 16.88 درصد کیست های بزها و 14.70 درصد کیست های گاوها دارای کیست های بارور بوده و میانگین درصد زنده بودن پروتواسکولکس ها در کیست های بارور ریه گوسفندان 87.5 درصد، کبد گوسفندان 92.35 درصد، ریه بزها 78.5 درصد، کبد بزها 95.75 درصد، ریه گاوها 93 درصد و کبد گاوها 84.44 درصد بوده است.
    نتیجه گیری
    به طور کلی می توان نتیجه گرفت که آلودگی اکینوکوکوزیس - هیداتیدزیس در استان لرستان شیوع بالایی داشته و با توجه به اهمیت بهداشتی و اقتصادی این بیماری لازم است اقدامات موثری در کنترل این بیماری در استان صورت پذیرد.
    کلیدواژگان: اکینوکوکوس گرانولوزوس، هیداتیدوزیس، سگ ولگرد، روباه قرمز، دامهای ذبح شده، لرستان
  • مهرداد مدیر صانعی، سید محمد مهدی کیایی صفحه 87
    هدف
    بررسی اثر افزودن بتائین به جیره غذایی جوجه های گوشتی به منظور کاهش میزان متیونین مورد نیاز.
    طرح: طرح کاملا تصادفی.
    حیوانات: تعداد 700 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه از سویه تجاری راس 208.
    روش
    جوجه های مورد آزمایش به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند به طوری که هر گروه مشتمل بر چهار زیر گروه 35 قطعه ای بود. جوجه های یک گروه به عنوان گروه شاهد با جیره غذایی واجد متیونین، بر اساس مقادیر پیشنهاد شده از سوی (1994) NRC تغذیه گردیدند. در جیره های غذایی چهار گروه دیگر، مقدار متیونین به میزان 10 درصد نسبت به گروه شاهد کاهش داده شد (جیره های کم متیونین) و به ترتیب مقادیر 0، 2 درصد 4 درصد، و 8 درصد بتائین به آنها اضافه گردید. در پایان سنین 21، 42 و 49 روزگی، شاخصهای تولیدی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    تجزیه و تحلیل آماری: نتایج به دست آمده بر اساس آزمونهای تجزیه واریانس و توکی مورد مقایسه قرار گرفتند.
    نتایج
    در پایان سن 21 روزگی، افزودن 4% درصد بتائین به جیره غذایی کم متیونین سبب افزایش معنی دار وزن بدن در مقایسه با گروه شاهد و سایر گروه های تغذیه شده با جیره های واجد بتائین گردید (P=0.002). در حالی که اضافه نمودن 0.02 درصد و 0.08 درصد بتائین، تاثیر معنی داری بر وزن بدن جوجه ها در مقایسه با گروه شاهد نداشتند (P>0.05) از نظر ضریب تبدیل غذایی، هیچ گونه تفاوت معنی داری بین گروه شاهد با گروه های دریافت کننده جیره های واجد بتائین مشاهده نگردید(P>0.05). تغذیه جوجه ها با جیره کم متیونین بدون افزودن بتائین یا همراه با اضافه کردن 0.02 درصد بتائین سبب افزایش معنی دار ضریب تبدیل غذایی گردید (P=0.02) ولی تاثیر معنی داری بر وزن بدن و میزان مصرف غذا نداشت (P>0.05) در خاتمه آزمایش، اختلاف بین میانگین وزن بدن جوجه ها و بازده غذایی در گروه شاهد با گروه های تغذیه شده به وسیله جیره های کم متیونین (با یا بدون افزودن بتائین) معنی دار نبود(P>0.05).
    نتیجه گیری
    از مجموع نتایج حاصل از این بررسی می توان چنین استنباط نمود علی رغم آن که افزودن سطوح مختلف بتائین به جیره های کم متیونین، در مقایسه با جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره کم متیونین فاقد بتائین، تاثیر معنی داری بر بازدهی تولید نداشته است، ولی از آنجایی که اضافه کردن 0.04 درصد بتائین به جیره کم متیونین سبب افزایش نسبی وزن بدن و بازده غذایی در جوجه های تغذیه شده با این جیره در مقایسه با گروه شاهد و همچنین سایر گروه های دریافت کننده جیره های کم متیونین گردید، به نظر می رسد افزودن 0.04 درصد بتائین به جیره هایی که میزان میتونین آنها کمی پایینتر از سطح مورد نیاز می باش، می تواند این کمبود را تا حدودی جبران نماید.
    کلیدواژگان: متیونین، بتائین، جوجه گوشتی، وزن بدن، بازده غذایی
  • محمد رحیم احمدی، سعید نظیفی، مجتبی کافی، سیروس سلمان نژاد صفحه 93
    هدف
    بررسی واکنش التهابی دهانه گردن رحم گاوهای آبستن و غیر آبستن پس از دریافت نمونه یاخته شناسی.
    طرح: مطالعه مشاهده ای مقطعی.
    حیوانات: 24 راس گاو آبستن 2 تا 4 ماهه و 9 راس گاو غیر آبستن در مرحله لوتئال چرخه فحلی
    روش
    نمونه گیری از ترشحات دهانه گردن رحم گاوهای آبستن در 3 گروه 8 راسی به ترتیب در روزهای صفر و3، صفر و 7 و صفر و 14 انجام شد. از گاوهای غیر آبستن که در 2 گروه 3 و 6 راسی قرار داشتند در روزهای 8 و 11 و 8 و 15 چرخه فحلی نمونه یاخته شناسی گرفته شد. گسترشهای تهیه شده با رنگ گیمسا رنگ آمیزی شده و با بزرگ نمایی 1000× میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفتند. در هر گسترش حداقل 100 سلول در 20 میدان میکروسکوپی مورد شناسایی و شمارش قرار گرفتند.
    تجزیه وتحلیل آماری: آزمونهای تجزیه و اریانس(ANOVA)، دانکن و آزمون t.
    نتایج
    اختلاف آماری معنی داری در درصد سلولهای پوششی، سلولهای پوششی بزرگ واکوئول دار و نوتروفیلهای ترشحات دهانه گردن رحم گاوهای غیر آبستن در روزهای 8، 11 و 15 چرخه فحلی دیده نشد. همچنین اختلاف آماری معنی داری در درصد سلولهای پوششی و سلولهای پوششی بزرگ واکوئول دار ترشحات دهانه گردن رحم گاوهای آبستن در روزهای صفر، 3، 7و 14 نمونه گیری دیده نشد. درصد نوتروفیلها در روز 3 نمونه گیری (1.36 ± 2.47) با روزهای 7 و 14 نمونه گیری از نظر آماری اختلاف معنی دار داشت (P<0.05). در گاوهای آبستن روش نمونه گیری از ترشحات دهانه گردن رحم سبب بروز واکنش التهابی جزیی می شود که تا روز سوم نمونه گیری وجود دارد و در روزهای بعد برطرف می شود.
    نتیجه گیری
    نتایج این پژوهش نشان داد که روش نمونه گیری از ترشحات مخاط دهانه گردن رحم هیچ گونه واکنش التهابی قابل تشخیصی ایجاد نمی کند.
    کلیدواژگان: نمونه یاخته شناسی، دهانه گردن رحم، واکنش التهابی، گاو آبستن و غیرآبستن
  • اسماعیل آین صفحه 97
    هدف
    بررسی فشار درون شکمی در مراحل مختلف آبستنی و در زمانهای قبل و بعد از تغذیه در میشهای آبستن تک قلو و چند قلوطرح: مطالعه تجربی میدانی.
    حیوانات: هفت راس گوسفند چند شکم زاییده.
    روش
    وسیله ای بصورت توپی کروی با استفاده از کاندوم ساخته شده و در اواخر ماه دوم آبستنی تحت بیهوشی کامل و به روش لاپاراتومی خط میانی شکم، در محوطه لگنی نصب شد. سپس با اتصال توپی به یک مبدل و یک دستگاه ثبت کننده شفار و تجویز 4 میلی لیتر سرم فیزیولوژی، فشار درون شکمی در روزهای 90، 120، 135،143 آبستنی در دو نوبت قبل و بعد از تغذیه اندازه گیری شد.
    تجزیه و تحلیل آماری: جهت بررسی اختلاف مابین داده ها در مراحل مختلف از آزمون آماری T.test استفاده شد.
    نتایج
    نتایج نشان می دهد که فشار درون شکنی در مراحل مختلف آبستنی در زمان قبل از تغذیه بیشتر از زمان بعد از تغذیه و همچنین در دامهای آبستن تک قلو بیشتر از دامهای آبستن چند قلو بود.
    نتیجه گیری
    بسیاری از محققین یکی از فاکتورهای مهم در شیوع بیماری پرولاپس گردن رحمی - واژنی را افزایش فشار درون شکمی در دوران آبستن به علت بزرگ شدن رحم و یا تغذیه با جیره دارای فیبر زیاد می دانند. در صورتی که مطالعه حاضر کاهش فشار درون شکمی پس از تغذیه و در میشهای آبستن دو قلو نسبت به آبستن تک قلو را ثابت میکند. بنابراین تغذیه و آبستنی دو قلو نه تنها سبب افزایش فشار درون شکمی نشده، بلکه به عنوان فاکتور بیماری پرولاپس گردن رحمی - واژنی نمی تواند مطرح شود.
    کلیدواژگان: فشار درون شکمی، میشهای آبستن، تغذیه