Journal of Holistic Nursing and Midwifery
Volume:19 Issue: 1, 2009

کولونوسکوپی یکی از انواع روش های آندوسکوپی در دستگاه گوارش تحتانی است که نیاز به آماده سازی روده قبل از انجام آزمون دارد. تنها با پاک سازی مناسب کولون می توان تمام جزئیات مخاط کولون را ارزیابی نمود که این امر جهت انجام کونولوسکوپی ایمن و نیز تشخیص درست و نتایج مثبت درمانی اساسی است. روش های مختلف و متعددی نیز جهت آماده سازی روده در دسترس می باشد، از اینرو تحقیقات بیشتر اعضاء مبتکر تیم پرستاری در خصوص آماده سازی های روده می تواند به پیشرفت نتایج درمانی و مراقبتهای ارائه شده پرستاری کمک نماید.
پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر بکارگیری آماده سازی روده به روش متداول (استفاده از روغن کرچک و قرص بیزاکودیل) و روش استفاده از سدیم فسفات خوراکی(فلیت فسفو – سودا) بر میزان پذیرش بیماران تحت کولونوسکوپی انجام شده است.
این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که بر روی 90 بیمار سرپایی کاندید انجام کولونوسکوپی مراجعه کننده به بیمارستان رازی رشت صورت گرفته است. این بیماران بر اساس روز گرفتن نوبت، بصورت متناوب در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، فرم بررسی میزان پذیرش بیمار و چک لیست مربوط به بررسی آماده سازی روده می باشد. ابتدا قسمت اول پرسشنامه (اطلاعات دموگرافیک)برای هر یک از واحد های مورد پژوهش پر گردیده و در دو گروه 45 نفری مداخله انجام شد. در روز انجام کولونوسکوپی، فرم بررسی میزان پذیرش بیمارکه دارای 2 قسمت بود با سوال از بیمار در حضور وی توسط پژوهشگر علامت گذاری می شد.
نتایج تحقیق بیانگرآن است که میزان پذیرش بیماران با اجرای رژیم آماده سازی با سدیم فسفات خوراکی(فلیت فسفو– سودا) بیشتر و بهتر صورت گرفت و آزمون آماری کای– دو و تست دقیق فیشر اختلاف معنی داری را از نظر میزان پذیرش بیماران نشان داد (000/0p=). با توجه به یافته های فوق می توان گفت که در مقایسه با رژیم متداول (استفاده از روغن کرچک و قرص بیزاکودیل)، محلول سدیم فسفات خوراکی(فلیت فسفو – سودا) باعث افزایش میزان پذیرش و رضایت بیماران جهت انجام کولونوسکوپی می گردد.

اسکیزوفرنی از اختلالات روانی شایع و مزمن است که با مشکلات فردی و اجتماعی خاصی همراه می باشد. از طرف دیگر کیفیت زندگی به عنوان معیاری مهم از اثرات بیماری و درمان آن بر فرد مورد توجه متخصصین قرار گرفته است.
این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنیک با جامعه سالم در شهر رشت انجام گرفته است.
این پژوهش مطالعه ای توصیفی- مقطعی بود که نمونه های آن را 52 بیمار اسکیزوفرن مراجعه کننده به درمانگاه سرپایی مرکز آموزشی- درمانی شفا (به عنوان گروه مورد) و 153 فرد سالم شهر رشت (به عنوان گروه شاهد) تشکیل می داد. ابزار گردآوری داده ها مشتمل بر 3 بخش 1)پرسشنامه عوامل فردی-اجتماعی، 2) ابزار استاندارد 28 عبارتی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و 3) ابزار استاندارد بررسی وضعیت روانی بود که ابزار سوم فقط در نمونه های بیمار استفاده شد. نمونه های گروه بیماران به روش در دسترس و گروه سالم به روش تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. داده ها به روش مصاحبه چهره به چهره گردآوری و تحت نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج پژوهش نشان داد که میانگین امتیازات کیفیت زندگی کل و تمامی حیطه های عمومی، روانی، ارتباطات اجتماعی و محیطی بیماران اسکیزوفرن(به ترتیب 03/83، 19/22، 15/25، 22/6 و 05/23) در سطحی پایین تر از جامعه سالم (به ترتیب 49/90، 26/7، 87/25، 62/27، 16/7 و 19/23) بود و آزمون تی مستقل تفاوت موجود در کیفیت زندگی کل(0001/0=P) و حیطه های عمومی(006/0=P)، فیزیکی(0001/0=P)، روانی(001/0=P) و ارتباطات اجتماعی (015/0=P) را از نظر آماری معنی دار نشان داد.
بر اساس نتایج این مطالعه، مددجویان اسکیزوفرن در مقایسه با جامعه سالم شهر رشت دارای کیفیت زندگی پایین تری بودند که نشانگر نیاز به توجه ویژه به ارتقای درمان و مراقبت از این گروه از بیماران در مراحل پس از ترخیص می باشد.

در بیش از 70درصد زنان باردار، تهوع و استفراغ حاملگی دیده شده و با توجه به اینکه این تجربه میتواند توانایی انجام کارهای معمول روزمره فرد را تحت تاثیر قرار دهد، ممکن است بر کیفیت زندگی زنان نیز تاثیر بگذارد.
این مطالعه با هدف تعیین ویژ گی های تهوع و استفراغ در زنان دارای تهوع و استفراغ و تعیین ارتباط بین تهوع و استفراغ و کیفیت زندگی انجام شده است.
این تحقیق یک مطالعه توصیفی مقطعی است و 220 نفر که در سنین حاملگی 4 تا 22 هفته بودند و به درمانگاه های پره ناتال بیمارستان های هدایت، فیاض بخش و بوعلی تهران مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرارگرفتند. اطلاعات توصیفی شامل متغیرهای دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در زمینه تهوع و استفراغ حاملگی تکمیل گردید. برای تعیین شدت تهوع و استفراغ از شاخص (Rhodes) استفاده گردید.
با افزایش سن حاملگی از میانگین نمرات تهوع و استفراغ کاسته می شود. میانگین نمرات تهوع واستفراغ در هفته 4 تا 7 بصورت معناداری بالاتر از هفته های 16 تا 19 و 20 تا 22 بوده است(0001/0 P=). همچنین بین شدت تهوع و استفراغ در تمام هفته های بارداری با کاهش کیفیت زندگی در بعد جسمی ارتباط معناداری وجود داشته و بین کاهش کیفیت زندگی در بعد جسمی و شدت تهوع و اق زدن در هفته های 4 تا 7، 12 تا 15، 16 تا 19 ارتباط شدیدتری مشاهده می گردد(0001/0 P=).
در نهایت بین شدت استفراغ و کاهش کیفیت زندگی در تمام هفته های بارداری ارتباط معناداری وجود داشت که این ارتباط در هفته های(4 تا 7) و (12 تا 15) بالاتر بوده است.
تهوع و استفراغ حاملگی می توانند کیفیت زندگی فرد را بخصوص در بعد جسمی کاهش دهند.

کاتترهای داخل وریدی علیرغم ارزش زیادی که در رساندن مایعات و تامین الکترولیتها و... دارند، دارای عوارضی از جمله فلبیت می باشند که خطری جدی برای بیمار به حساب می آیند.
این مطالعه توصیفی به منظور تعیین شیوع فلبیت ناشی از کاتترهای محیطی، دربیماران بستری در بخشهای داخلی و عفونی مرکز آموزشی - درمانی شهر رشت انجام شده است.
دراین مطالعه توصیفی، 100 کودک بستری در بخش های داخلی و عفونی مرکز آموزشی - درمانی 17 شهریور رشت به ترتیب ورود به بخش رگ گیری و طی 72 ساعت در تابستان سال 1387 مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافیک(جنس، سن، نوع بیماری)، اطلاعات مربوط به وضعیت بیمار(نوع سرم دریافتی، شماره کاتتر وریدی، میزان سرم دریافتی در 24 ساعت، محل نصب کاتتر، داروهای دریافتی و سایر عناصر دریافت شده از طریق کاتتر، میزان فعالیت کودک) و چک لیست مشاهده ای شامل درجات فلبیت (از صفر،به معنای عدم وجود فلبیت، تا چهار، فلبیت بیش از 5/7 سانتیمتر بالای محل تزریق) و زمان ایجاد فلبیت استفاده گردید. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSSو آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی مانند توزیع فراوانی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که 50 درصد نمونه ها را پسران تشکیل می دادند. سن بیشتر آنان(41%) زیر یکسال بود. 75درصد کودکان مبتلا به بیماری های عفونی بودند. در81 درصد از کودکان سرم قندی 5 درصد جهت تزریق وریدی استفاده شده بود، فقط در 6 درصد کودکان از مایعات دیگری مانند خون و آلبومین جهت تزریق استفاده شده بود. حجم مایع دریافتی 24 ساعته، در 42 درصد کودکان تا cc200 سرم بود. فقط 19 درصد کودکان نیاز به استراحت مطلق در بستر داشتند. شایعترین محل تزریق(43%) در ناحیه پشت دست بود. در 89 درصد نمونه ها فلبیت دیده شد که بیشترین درصد،(43 %) موارد در روز دوم پس از انجام رگ گیری، بروز گردید. بررسی آزمون مجذور کای بین عارضه فلبیت و مدت استفاده از آنژیوکت(0001/0 > p)، نوع فعالیت کودک (008/0 > p) ارتباط معنی دار آماری را نشان داد.
نتایج تحقیق نشان داد که فقط 11 درصد کودکان مبتلا به فلبیت نشدند بنابراین با توجه به میزان شیوع بالای این مشکل و ارتباط آن با مدت استفاده از کاتتر و نوع فعالیت، توجه بیشتری درخصوص پیشگیری از بروز فلبیت در خصوص موارد ذکر شده احساس می شود بنابراین مطالعات گسترده تری در این راستا توصیه می گردد.

سبک فرزندپروری والدین در دوران مختلف کودکی به منظور تعلیم و تربیت فرزندان برچگونگی تکامل شخصیت آنان تاثیرگذار می باشد. ارتباط مناسب والد با کودک علاوه بر فراهم نمودن آسایش و تقویت احساساتی از قبیل اعتماد، اطمینان، امنیت و استقلال، زمینه ساز رشد و بلوغ جسمی، روانی و به خصوص اجتماعی در سنین نوجوانی و بعد از آن می گردد.
مطالعه حاضر با هدف تعیین سبک های فرزند پروری والدین شهر رشت انجام شده است.
مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی است که درآن 150 نوجوان 16-14 ساله(سن اواسط نوجوانی)با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایاز دبیرستانهای شهر رشت انتخاب شده و در پژوهش شرکت نمودند. پرسشنامه مشتمل بر دو بخش اطلاعات دموگرافیک نوجوان و خانواده و ابزاری که کیفیت ارتباط پدر و مادر را بطور جداگانه مورد سنجش قرار می داد.Parental Bonding Instrument (PBI) توسط نوجوانان تکمیل شده و پس از جمع آوری به کمک نرم افزارآماری 15 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایچ: یافته های پژوهش نشان می دهد میانگین و انحراف معیار میزان مراقبت و حمایت بیش از حد در پدران بترتیب(68/3±39/15) و (22/4±63/16) و این مقادیر در مادران بترتیب(22/4±45/13) و (81/4±40/14) می باشد که پدران و مادران بر اساس درجه بندی در ابزار در دسته محبت کم و حمایت زیاد(کم محبت) قرارمی گیرند.
پدران و مادران شهر رشت نشان دادند که با کودکان سرد بوده وآنان را طرد می کنند و نیز با حمایت بیش از حد ازفرزندان خود مانع استقلال و پیشرفت آنان می گردند. این امر قویا می تواند ناشی از عدم آگاهی از نحوه برخورد صحیح والدین با فرزندان در مراحل مختلف رشد و تکامل و عواقب جبران ناپذیر بر زندگی آینده جوانان باشد که خود لزوم آموزشهای همگانی بر اساس برنامه های ساختار یافته برای والدین قبل از تولد فرزندان را مطرح می نماید.

سرطان از جمله بیماری های کودکان است که شیوع آن 129 نفر در یک میلیون کودک گزارش شده است و هنوز بعنوان دومین علت منتهی به مرگ کودکان 14-1 سال مطرح می باشد.کودکانی که بدین دلیل فوت می کنند بطور متوسط 5/69 سال از طول زندگی خود را از دست می دهند. از آنجائیکه پیشگیری از این بیماری بسیار مهمتر از درمان آن است شناسایی ویژگی های فردی و بیماری کودکان شاید راهگشا و تعیین کننده نکات خاص تسهیل کننده پیشگیری باشد.
این پژوهش با هدف تعیین ویژگی های فردی و بیماری کودکان مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی کودکان شهر رشت انجام شده است.
این مطالعه توصیفی بر روی 80 کودک مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بخش انکولوژی بیمارستان 17 شهریور شهر رشت (تنها مرکز درمانی کودکان استان گیلان)از فروردین 1380 الی اسفند1384 انجام شده است که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش اطلاعات فردی و اطلاعات مربوط به بیماری بود. اطلاعات از طریق مشاهده و ثبت اطلاعات موجود در پرونده بیماران جمع آوری گردید و نهایتا به کمک نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بر اساس یافته های پژوهش اکثریت کودکان در سنین 9-5 سال(25/47 %)، مذکر(60 %) و ساکن شهر(65 %) بودند. 5/97 درصد آنان با زایمان طبیعی متولد شده بودند. تعداد فرزندان خانواده در 5/72 درصد موارد 2-1 بوده و اکثریت دارای پدران با تحصیلات دیپلم متوسطه (5/57%) و شغل کارگر(50%) بودند. در ارتباط با اطلاعات مربوط به بیماری اکثریت کودکان با تشخیص لوسمی لنفوبلاستیک حاد(75/53%) و انواع لنفوم(25/11%) در بیمارستان بستری شده و تنها 5/7 درصد آنان سابقه مثبت خانوادگی سرطان را ذکر نمودند. 25/ 48 درصد آنان بین 9-1 بار بستری شده و اکثریت آنان(5/32%) بین 5-0 بار شیمی درمانی داخل نخاعی داشتند و متاسفانه 45 درصد بیماران تا زمان نمونه گیری فوت نموده بودند.
این پژوهش نشان داد که سرطانهای هماتولوژیک دارای بالاترین شیوع بوده و علیرغم ارتقای روش های تشخیصی و درمانی با بالایی همراه می باشند لذا پرستاران باید به منظور دستیابی به اهداف مراقبتی خود از نقشهای آموزشی و مشاوره و حمایتی استفاده نمایند.

لپتوسپیروزیس یک بیماری مهم در انسان است که انواع گوناگونی از باکتری لپتوسپیرا در بروز آن نقش دارند. این بیماری در زنان باردار ممکن است با پیامدهایی چون مرگ داخل رحمی جنین، سقط و تولد نوزاد مبتلا به لپتوسپیروزیس مادرزادی همراه باشد. همچنین به سبب غیراختصاصی بودن علایم و نشانه های لپتوسپیروزیس اغلب افتراق آن از سندرم HELLP و کبد چرب حاد در بارداری مشکل است. از این رو، شناخت تاثیر این بیماری بر پیامدهای بارداری در انسان ضروری به نظر می رسد.
هدف از این مطالعه مروری بر مقالات مربوط به لپتوسپیروزیس و پیامدهای آن در بارداری است.
این مقاله با استفاده از پژوهش های انجام گرفته محققان و مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی گردآوری شده است.
لپتوسپیروزیس شایع ترین بیماری منتقله از حیوان به انسان در دنیاست. این عفونت در مناطق گرمسیر به صورت آندمیک رخ می دهد، در حالی که در کشورهای صنعتی شایع نیست. تشخیص لپتوسپیروزیس از بسیاری بیماری های دیگر در انسان مشکل است. این عفونت در انسان ممکن است تحت بالینی باشد و یا با طیف وسیعی از نشانه ها تظاهر کند. نشانه های معمول آن در انسان شبیه آنفلوانزاست و شامل سردرد، درد عضلات و مفاصل، ناراحتی گوارشی، تهوع، استفراغ، تعریق و تب بالا می باشد. محققان چندین مورد لپتوسپیروزیس در بارداری و اثرات آن بر پیامد پری ناتال را گزارش کرده اند که شامل مرگ داخل رحمی جنین، سقط، تولد نوزاد مبتلا به لپتوسپیروزیس مادرزادی و ناهنجاری های تکاملی بوده اند. این ارگانیسم از طریق جفت و شیرمادر منتقل می شود و در مایع آمنیوتیک و بند ناف قابل شناسایی است. احتمالا" اثر سیتوتوکسیک لپتوسپیرا در مادر مبتلا به بیماری شدید همراه با هموراژی و تب و ایسکمی جفت، عامل اولیه مرگ جنین می باشد.
لپتوسپیروزیس در حاملگی نادر است و در صورت بروز اختلال حاد عملکرد کبد یا عفونت حاد بدون تب در زنان باردار علاوه بر سندرم HELLP یا کبد چرب حاد حاملگی بایستی این بیماری را نیز در نظر گرفت.

متخصصان علم پزشکی توانسته اند در دهه های اخیر به مدد پیشرفت های علمی و تکنولوژیک، با غلبه بر عوارض جراحی و کنترل شرایط، جراحی را به یک درمان رایج تبدیل کنند. مجموعه این تحولات در جراحی به کاهش درد و ناراحتی بیماران، کنترل عوارض عمل جراحی و تسهیل انجام جراحی منتهی شده است. سیر تکاملی و تحولات ایجاد شده در این حیطه، در دهه های اخیر از جراحی باز به جراحی آندوسکوپیک یا جراحی با حداقل تهاجم MIS (Minimally Invasive Surgery) رسیده است که در آن با ایجاد چند برش کوچک بر روی بدن بیمار و از طریق کنترل ویدئویی، جراح می تواند اعمال جراحی را انجام دهد که در روش های معمول نیاز به برش های بیشتر داشته و در نتیجه با عوارض بیشتری همراه است. بدیهی است این روش علی رغم مزیت ها، مشکلاتی نیز دارد که تعدادی از آنها شامل عدم انطباق کامل چشم و دست جراح، دید غیر مستقیم و دو بعدی، درجه آزادی محدود ابزارها و خستگی جراح می باشند. مضافا آنکه اجرای این روش مستلزم تبحر و آموزش کامل استفاده کننده است. مجموعه این عوامل استفاده گسترده از MIS را محدود کرده است. برای برطرف کردن اینگونه مشکلات، روش جراحی رباتیک ابداع شده است. این روش نیز مانند MIS از طریق ایجاد چند انسزیون کوچک صورت می گیرد که در آن جراح قادر است بدون حضور بر بالین بیمار و از راه دور ضمن دارا بودن دید سه بعدی با کنترل بازوهای ربات که دارای دامنه حرکتی شبیه دست و مچ دست انسان هستند و در اطراف تخت جراحی قرار می گیرند، عمل جراحی را انجام دهد. با وجود مزایای بسیاری که برای این روش ذکر می شود، هزینه بالای استفاده آن از موانعی است که کاربرد آن را محدود کرده است. البته این امیدواری وجود دارد که با توسعه قابلیت های این روش جراحی و استفاده از آن در مواردی که اختصاصا از انجام آن سود می برند، شاهد کاهش هزینه تمام شده و استفاده وسیع از این روش باشیم.