مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال نهم شماره 2 (پیاپی 65، خرداد و تیر 1389)

گزارش های ضد و نقیضی در مورد ارتباط عفونت مزمن هلیکوباکترپیلوری و تیفوئید در مناطق مختلف دنیا وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی رابطه بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و بیماری تب تیفوئیدی در استان خوزستان بود.
در این مطالعه مورد شاهدی،50 بیمار که در بیمارستان های رازی و ابوذر در شهر اهواز به علت تب و علائم بالینی منطبق بر تیفوئید که با تشخیص قطعی بر اساس کشت مثبت خون یا مغز استخوان بستری بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. به ازاء هر بیمار یک نفر از بین همکلاسی ها یا ملاقاتی ها با تطابق سنی و جنسی و عدم وجود تب به عنوان شاهد انتخاب شد. از تمام افراد، آزمایش سرولوژی(IgG) هلیکوباکترپیلوری به روش ELISA انجام شد. نتایج در نرم افزار spss با آزمون Chi square تجزیه و تحلیل شدند.
شیوع سرمی هلیکوباکترپیلوری در گروه مورد با 66 درصد از شیوع سرمی گروه شاهد با 44 درصد بیشتر بود (02/0=p). شیوع سرمی در گروه سنی کمتر از20 سال در گروه مورد و شاهد به ترتیب 6/60 درصد و 5/54 درصد بود (05/0

طیف علائم پانکراتیت حاد از یک درد شکمی خفیف تا بیماری شدید منجر به مرگ میتواند باشد. علاوه بر درمانهای طبی عمومی، در تحقیقات مختلف تلاش های زیادی به منظور سرکوب ترشح پانکراس و کنترل علائم بیماری و پیشگیری از عوارض آن انجام شده است. و داروهای مختلفی تحت بررسی قرار گرفته اند. یکی از این داروها اکترئوتاید(سندوستاتین) است که نتایج تحقیقات گذشته درباره آن یکسان نبوده است.
این کارآزمائی بالینی در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپوراهواز از اسفند1380تا شهریور1383 بر روی 25 بیمار صورت گرفته است. در بیماران پانکراتیت حاد بستری در بیمارستان امام خمینی(ره) (19بیمار)گروهA از اکترئوتاید با دوز 5./. میلی گرم هر 12ساعت زیر جلدی استفاده شد و در بیماران بیمارستان گلستان(6 بیمار) گروهB فقط درمان های عمومی رایج بکار رفت. هر دو گروه به مدت حداقل 6 ماه تحت پیگیری قرار گرفتند. سیر بیماری، نتیجه درمانی، عوارض و مرگ ومیر هر گروه مقایسه شد.
گروه A که طبق معیارهای رانسون بطور متوسط از شدت بیماری بیشتری برخورداربودند، علیرغم درمان با اکترئوتاید در سیر بیماری تفاوتی ملاحظه نگردید و متوسط زمان بهبودی، زمان قطع تب و رفع لکوسیتوز بیشتر از گروه B داشتند، در حالیکه میزان بروز عوارض برابر یا کمتر از گروه B داشتند.
با توجه به شدیدتربودن بیماری در گروه Aمیتوان چنین نتیجه گیری کرد که اکترئوتاید در سیر بیماری اثر قابل توجه و معنی داری نداشته (P>0.05) درحالیکه در کاهش میزان بروز عوارض، عود و مرگ و میر اثر نسبی داشته است.

مطالعات متعددی نشان داده اند که فقدان استروژن متعاقب یائسگی یکی از عوامل اصلی بروز اختلال حافظه است. ورزش از طریق تنظیم برخی از سیستم های نوروترانسمیتری، اثرات محافظت نورونی، نورون زایی و آنتی اکسیدانی، افزایش کارایی سیناپسی و تسهیل در ایجاد تقویت طولانی مدت LTP))، سبب بهبود یادگیری و حافظه می گردد، در حالی که اوارکتومی علت اختلال در کلیه اثرات ذکر شده می باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات ده روز ورزش اجباری بر یادگیری و حافظه فضایی در موش های صحرایی اوارکتومی شده، طراحی شد.
تعداد 60 سر موش صحرایی ماده نژاد Wistar (270-240 گرم) به طور تصادفی به 6 گروه آزمایشی تقسیم شدند: 1- گروه سالم و شاهد ورزش 2- گروه سالم ورزش کرده 3- گروه شاهد جراحی و شاهد ورزش 4- گروه شاهد جراحی ورزش کرده 5- گروه اوارکتومی شده و شاهد ورزش 6- گروه اوارکتومی شده ورزش کرده. بعد از انجام عمل جراحی اوارکتومی و یا عمل شاهد جراحی اوارکتومی و سپری شدن دوره بهبودی، حیوانات در تمام گروه ها به مدت 10 روز تحت ورزش اجباری و یا به عنوان شاهد ورزش قرار گرفتند. سپس به مدت 21 روز یادگیری و حافظه فضایی آنها با استفاده از ماز T شکل مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت.
داده ها نشان دادند که زمان تاخیر و تعداد اشتباهات جهت رسیدن به جعبه هدف در گروه سالم، در مقایسه با گروه شاهد اوارکتومی در مرحله یادگیری و آزمون حافظه تغییری نیافته است (05/0 P=). زمان تاخیر و تعداد اشتباهات جهت رسیدن به جعبه هدف در گروه سالم در مقایسه با گروه اوارکتومی و شاهد ورزش در مرحله یادگیری (به ترتیب 05/0، P< 01/0 P

استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت و بیماری مفصل زانو و از علل مهم درد و ناتوانی جسمی در انسان محسوب می شود. عوامل متعددی در پیدایش این بیماری دخالت دارند که به طور اولیه یا ثانویه منجر به تخریب غضروف مفصل می شوند. هدف از این مطالعه بررسی میزان عوامل خطر شایع در بروز استئوآرتریت مفصل زانو می باشد.
این مطالعه توصیفی مقطعی در بیمارانی که به علت درد و علائم آرتروز مفصل زانو در مدت 12 ماه به درمانگاه ارتوپدی مراجعه نمودند صورت گرفت. معیارهای مورد نظر جهت انتخاب بیماران موارد زیر بود: سن 40 سال یا بیشتر، علائم رادیولوژیک استئوآرتریت زانو، عدم سابقه شکستگی یا آسیب لیگامانی در مفصل و عدم بیماری زمینه ای شناخته شده مثل آرتریت روماتوئید. متغیرهای مورد مطالعه شامل سن، جنسیت، وزن بدن و شاخص توده بدنی (BMI)، شغل، نحوه سکونت و استفاده از نوع توالت، وجود استئوآرتریت(OA) در سایر مفاصل، دفورمیتی ژنوواروم، علائم رادیولوژیک و میزان یا درجه OA بودندکه با معاینه در یک پرسش نامه ثبت علائم انجام گردید.
بر اساس معاینه بالینی و رادیوگرافی، 400 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو واجد شرایط در مطالعه تشخیص داده شدند. 5/69 درصد بیماران سن 60 سال و بالاتر داشتند.63 درصد بیماران مبتلا زن و 37 درصد موارد مرد بودند. در خانم های مبتلا 75 درصد موارد بعد از سنین یائسگی بودند. رابطه مستقیم بین میزان BMI، نحوه سکونت و دفرمیتی ژنوواروم مشاهده شد. 95 درصد کل بیماران، ژنوواروم درجه II تا III داشتند که بیشترین میزان(59 درصد) مربوط به درجه IV (پیشرفته) OA بود. 7/8 درصد بیماران، علائم OA را در سایر مفاصل داشتند.
چاقی، جنس مؤنث، سنین بعد از یائسگی، ژنوواروم و نحوه سکونت از عوامل همراه و مساعد در بیماران دچار استئوآرتریت زانو بودند. انجام تغییراتی در سبک و روش زندگی، کاهش وزن در افراد چاق و اصلاح دفرمیتی ژنوواروم قبل از پیدایش استئوآرتریت می تواند در پیش گیری یا کاهش شدت و علائم این بیماری مؤثر باشد. جهت بررسی سایر عوامل دخیل درپیدایش این بیماری همچون ژنتیک، متابولیک و تغذیه نیاز به مطالعات تکمیلی بیشتری درآینده خواهد بود.

اندومتریوز تخمدانی یکی از بیماری های زنان در سنین باروری است. به خوبی مشخص شده است که از جمله شایع ترین علائم اندومتریوز تخمدانی درد و نازائی است. اما جنبه های متعددی از این بیماری از جمله مؤثرترین روش درمانی هنوز به خوبی مشخص نشده است. بنابراین هنوز بر روی بهترین روش برخورد با اندومتریوز تخمدانی بحث وجود دارد. در این مطالعه، ما به بررسی کارایی دو روش جراحی لاپاراسکوپیک اندومتریوز تخمدانی یعنی سیستکتومی و کوتریزاسیون به خصوص از نظر میزان کاهش درد، میزان باروری و عود بیماری پرداخته ایم.
در این مطالعه گذشته نگر، 85 بیمار مبتلا به اندومتریوما به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه تحت درمان کوتریزاسیون قرار گرفتند (گروه A) و برای گروه دیگر سیستکتومی انجام شد (گروه B). 30 بیمار در گروه A و 55 بیمار در گروه B قرار گرفتند. سپس 2 گروه از نظر میزان عود علایم بیماری به خصوص درد و میزان باروری بعد از عمل مقایسه شدند.
میزان عود علایم به خصوص درد لگنی بعد از یک سال در گروه A، 3/83 درصد و در گروه B، 4/76 درصد بود. در این مورد تفاوت معناداری مشاهده نشد. میزان باروری بعد از عمل بعد از یک سال به طور معناداری در گروه A (3/73 درصد) بالاتر از گروه B (4/36 درصد) بود. میزان عود بیماری در گروه A (3/23 درصد) پایین تر از گروه B (5/34 درصد) بود که این تفاوت معنادار نبود.
کوتریزاسیون کیست نسبت به روش سیستکتومی انتخاب بهتری در درمان اندومتریوما است به خصوص از نظر میزان باروری بعد از عمل، چرا که روش سیستکتومی می تواند باعث کاهش ذخیره تخمدانی شود.

مطالعات متعددی تاثیر درمان های پریودنتال بر وضعیت پریودنشیم و کنترل متابولیک بیماران دیابتیک را مورد بررسی قرار داده اند. و همچنین در تحقیقات مختلف نتایج مثبت کاربرد داکسی سایکلین در پریودنتیکس و کنترل دیابت به علت اثرات ضد باکتریایی و ضد کلاژنولیتیک آن مشاهده گردیده است ولی اثر آن روی بافت پریودنشیم بیماران دیابت نوع دو مورد بررسی قرار نگرفته است. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثرات کلینیکی کاربرد جرم گیری و صاف کردن سطح ریشه به همراه استفاده سیستمیک داکسی سایکلین در بیماران دیابتیک نوع دو دارای پریودنتیت مزمن انجام پذیرفت.
120 بیمار دیابتیک نوع دو با پریودنتیت مزمن متوسط تا شدید در این کارآزمایی بالینی یک سویه کور شرکت نمودند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در ابتدای مطالعه پارامترهای پریودنتال شامل BOP، PD، CAL و پارامترهای کنترل قند خون شامل FBS و HbA1C برای تمام بیماران ثبت شد. سپس برای هر دو گروه آموزش بهداشت، جرم گیری و صاف کردن سطح ریشه در یک یا دو جلسه با توجه به شدت بیماری انجام گرفت. در گروه آزمایش علاوه بر درمان جرم گیری و صاف کردن سطح ریشه کپسول داکسی سایکلین 100 میلی گرم برای 14 روز تجویز شد. پارامترهای فوق پس از 4 ماه مجددا اندازه گیری شدند. از آزمون آماری T زوجی و مستقل جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.
نتایج نشان دادند در هر دو گروه در کلیه پارامترها پس از درمان نسبت به ابتدای مطالعه بهبودی حاصل شده بود. کاهش پارامترهای پریودنتال و HbA1C در گروه دریافت کننده داکسی سایکلین بیشتر بود. ولی در مورد کاهش FBS در بین دو گروه تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نشد.
اگرچه هر دو نوع درمان پریودنتال در بهبود بیماری پریودنتال و دیابت نوع دو موثر است ولی استفاده از داکسی سایکلین به همراه جرم گیری و صاف کردن سطح ریشه به عنوان یک عامل کمکی، سبب بهبود بیشتر نسج پریودنشیم و کاهش قند خون می گردد.

یائسگی یک مرحله از زندگی زنان بوده که با علائم مختلف همراه می باشد. یکی از علائم بسیار مشخص یائسگی گرگرفتگی بوده که بر کار، فعالیت های اجتماعی، خواب و کیفیت زندگی تاثیر می گذارد. درمان رایج گرگرفتگی هورمون درمانی بوده که دارای بعضی عوارض سوء بوده و منع مصرف دارد. هدف این مطالعه مقایسه اثر گیاه شیرین بیان(Glcyrrhiza glabra) و هورمون درمانی بر روی گرگرفتگی در زنان یائسه می باشد.
این مطالعه بالینی بر روی 60 خانم یائسه که حداقل یک سال و حداکثر 5 سال از آخرین قاعدگی آنها گذشته و با شکایت گرگرفتگی به درمانگاه های منتخب شهر اهواز مراجعه نمودند انجام گرفت. نمونه ها به طور تصادفی به 2 گروه دریافت کننده شیرین بیان (دی- رگلیس، تهیه شده از عصاره شیرین بیان، ساخت شرکت داروسازی رازک) روزی سه عدد و گروه دریافت کننده هورمون روزانه(نصف قرص استروژن کنژوگه 625/0میلی گرم و نصف قرص مدروکسی پروژسترون 5 میلی گرم) تقسیم گردیدند. مشخصات فردی و گرگرفتگی زنان مورد مطالعه (با استفاده از ایندکس کوپرمن) قبل و پس از درمان در 9 مرحله (یک هفته قبل از درمان و هفته های 1،2،3،4،6،8،10،12 پس از درمان) جمع آوری گردید.
یافته های پژوهش نشان داد که میانگین کاهش مدت، شدت و تعداد گرگرفتگی در دو گروه شیرین بیان و هورمون درمانی قبل و پس از درمان اختلاف نداشته و در هر دو گروه درمان علایم نسبت به قبل از درمان وجود داشته است.
نتایج نشان داد که داروی شیرین بیان(دی- رگلیس) نیز مانند هورمون جهت درمان گرگرفتگی دوران یائسگی موثر بوده و می تواند به عنوان یک درمان جایگزین در جهت کاهش میزان گرگرفتگی خصوصا برای کسانی که نمی توانند از هورمون درمانی استفاده کنند، مورد استفاده قرار گیرد.

آنژیوفیبروم یک توده خوش خیم، پر عروق و نادر نازوفارنکس با تهاجم موضعی بوده، به طور کلاسیک نوجوانان مذکر را مبتلا نموده و حدود 05/0 درصد از کل تومورهای سرو گردن را شامل می شود. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی سن، جنس، شکایات، علایم بالینی و میزان عود در بیماران بود.
در این مطالعه گذشته نگر توصیفی بیماران مبتلا به آنژیوفیبروما که بین سال های 5137تا 4138 در مرکز گوش و حلق و بینی بیمارستان امام خمینی اهواز تحت درمان قرار گرفته اند، مورد ارزیابی قرار گرفتند.
در این مطالعه 23 بیمار ارزیابی شدند که 7/95 درصد آن ها را مردان تشکیل می دادند. سن متوسط بیماران 17 سال بود. خونریزی از بینی(9/88 درصد) و پس از آن گرفتگی بینی(3/83 درصد) شایع ترین و مهم ترین علائم اولیه بیماران را شامل می شدند. شایع ترین یافته بالینی در بیماران شامل توده بینی (9/88 درصد) و سپس عفونت گوش میانی و بیرون زدگی چشم (1/11 درصد) بودند. عود عوارض در 04/30 درصد بیماران بین 3 تا 12 ماه (با میانگین زمانی 5/8 ماه) دیده شد.
آنژیوفیبروما عمدتا محدود به گروه جوانان مذکر بوده و به ندرت در زنان دیده می شود. گرفتن شرح حال دقیق و توجه به علائم شایعی همانند خونریزی و گرفتگی بینی به ویژه در نوجوانان مذکر، در تشخیص زودرس این تومور و پیشگیری از گسترش و عوارض ناشی از آن از اهمیت به سزایی برخوردار می باشد.

کیست تخمدان از جمله بیماری های شایع زنان می باشد. در این میان کیست های تخمدان مقاوم به درمان داروئی یکی از بیماری های مهم در این گروه محسوب می شوند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی انواع کیست های تخمدان مقاوم به درمان دارویی می باشد.
در این مطالعه پرونده بیمارانی که با تشخیص کیست تخمدان مقاوم به درمان طی سال های 1385 و 1386 در بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز بستری و تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، از لحاظ سن، اندازه، گزارش سونوگرافی و نتایج آسیب شناسی بررسی شدند. در مجموع 112 نفر انتخاب و از نظر سنی به سه گروه کمتر از 20 سال،20 تا 40 سال و بیشتر از 40 سال تقسیم شدند. کیست ها از نظر اندازه در سه اندازه کمتر از 5 سانتیمتر، بین 5 تا 9 سانتی متر و بزرگ تر از 9 سانتیمتر دسته بتدی شدند. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS 13 مورد آنالیز قرار گرفت.
از مجموع 112 بیمار، 6/11 درصد در رده سنی کمتر از 20سال، 8/67 درصد در 20 تا40 سال و6/20 درصد در گروه بیشتر از 40سال بودند. کیست های عملکردی و آدنوم ها هرکدام با 5/28 درصد شایع ترین نوع بودند. شایع ترین انواع کیست ها در رده سنی کمتر از 20 سال به ترتیب درمویید، آدنوما و عملکردی هر کدام با 1/23 درصد، در گروه 20 تا 40 سال آدنوماها با 2/34 درصد و در گروه بیشتر از40 سال، کیست های عملکردی با 1/39 درصد بودند. بر اساس اندازه، در گروه کمتراز 5 سانتی متر، 3/39 درصد، که همگی خوش خیم بودند. در گروه 5 تا 9 سانتی متر، 1/40 درصد که 4/84 درصد آنها خوش خیم و6/15 درصد بدخیم بودند و در گروه بزرگ تر از 9 سانتی متر، 6/20 درصد بوده که 6/95 درصد خوش خیم و 4/4 درصد بدخیم گزارش شدند.
به طور کلی کیست ها در هر سه رده سنی، 9/92 درصد خوش خیم و1/7 درصد بدخیم بودند. بنابراین می توان با انجام سونوگرافی و تومورمارکرها آنها را پی گیری نموده و برای همه آنها اقدام تهاجمی، ضروری نمی باشد.

تشخیص و ارائه طرح درمان مناسب از اصول پایه و با اهمیت در رشته های مختلف پزشکی، دندان پزشکی و از جمله رشته ارتودنسی است. حجم زیاد داده ها، بررسی مشکل بیمار در سه بعد فضائی و ارائه یک Problem list از وضعیت بیمار و خستگی ذهنی دندان پزشک، از عواملی هستند که می توانند مانع تشخیص صحیح ناهنجاری و ارائه طرح درمان مناسب شوند. استفاده از نرم افزار کمک تصمیم گیری در تشخیص صحیح و به موقع ناهنجاری های ارتودنسی این امکان را برای دندان پزشک فراهم می کند که از سیر ناهنجاری به سوی مراحل پیشرفته تر و درمان های گسترده تر که هزینه های سنگین تری دارد ممانعت کند. هدف از این مطالعه، طراحی و ارزیابی یک نرم افزار کمک تصمیم گیری با توانائی پردازش حجم وسیعی از اطلاعات جهت تشخیص و درمان ناهنجاری های ارتودنسی است که می تواند در درمان بیماران و آموزش علم ارتودنسی به دانشجویان دندان پزشکی مورد استفاده قرار بگیرد.
در این مطالعه توصیفی، تحلیلی برای طراحی نرم افزار از روش الگوریتمی بر مبنای سیستم فلوچارت و برای تهیه gold standard از کتب رفرنس ارتودنسی و جهت بررسی کارآیی سیستم از 3 متخصص ارتودنسی استفاده شد. از آمار توصیفی نیز برای تعیین حجم نمونه و بررسی کارآیی نرم افزار استفاده شد.
متخصص اول در 100 درصد موارد، متخصص دوم در 100 درصد موارد و متخصص سوم در 98 درصد موارد با استفاده از نرم افزار به تشخیص صحیح رسیدند.
از آنجا که اغلب خطاها ناشی از نادیده گرفتن جزئیات است، سیستم های کمک تصمیم گیری با داشتن ذخیره اطلاعات بالا و یادآوری جزئیات به عنوان یک ابزار قابل اعتماد می توانند کاربر را در رسیدن به یک تشخیص و ارائه طرح درمان مناسب یاری کنند. اما نباید از این حقیقت غافل شد که کارآیی این سیستم ارتباط نزدیک با آگاهی کاربر از علم ارتودنسی دارد.

بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری مزمن و خود ایمن است و همراه با مشکل ها و اختلال های متنوعی می باشد که منجر به ناتوانی های پیشرفته و فلجی می شود. ضعف عضلانی و خستگی در این بیماران، باعث کاهش فعالیت های روزانه می شود. همچنین، مطالعات نشان داده اند که کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس پایین می باشد. اگرچه ورزش به طور معمول برای این بیماران مورد قبول است، ولی تاثیر آن ثابت نشده است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ورزش بر سرعت راه رفتن، میزان خستگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد.
این کارآزمایی بالینی، به صورت تک گروهه بر روی 15 بیمار مبتلا به ام اس با ناتوانی خفیف تا متوسط انجام گرفت. درجه ناتوانی بیماران با استفاده از مقیاس EDSS، میزان خستگی با استفاده از مقیاس دیداری (VAS)، سرعت راه رفتن با استفاده از تست راه رفتن در مسیر 8 متری و کیفیت زندگی آنان با استفاده از پرسش نامه MS QOL-54 سنجیده شد. بیماران تحت ورزش های کششی و هوازی به صورت 3 جلسه در هفته در طول یک دوره 6 هفته ای قرار گرفتند.
بعد از ورزش، سرعت راه رفتن بیماران به طور معناداری افزایش یافت (0001/0(P= و میزان خستگی به طور معناداری کاهش یافت (001/0(P=. افزایش آماری معناداری، فقط در 4 بعد از کیفیت زندگی (ایفاء نقش در رابطه با وضعیت جسمی، انرژی، سرزندگی و درک از سلامتی) بعد از مداخله مشاهده شد.
نتایج نشان دادند که ورزش، سرعت راه رفتن بیماران مبتلا به ام اس را افزایش و میزان خستگی آنان را کاهش می دهد. همچنین، ورزش ممکن است به طور نسبی بر روی کیفیت زندگی این بیماران مؤثر باشد. لذا، با توجه به این که ورزش بر سرعت راه رفتن و میزان خستگی این بیماران موثر است، می توان به این بیماران انجام ورزش کششی و هوازی را توصیه کرد.

سندروم ایکایری یا انسفالوپاتی کشنده توکسیک از عوارض نادر اسهال شیگلائی در کودکان می باشد که تاخیر در تشخیص و درمان با مرگ و میر بالائی همراه است.
معرفی موارد: در اجرای برنامه کشوری نظام مراقبت بیماری های منتقله از غذا و در میان موارد اسهال های خونی شیگلائی گزارش شده به مرکز مدیریت بیماری ها سه کودک 9،8و4 ساله مبتلا به این سندرم تشخیص داده شدند. این کودکان با شکایت تب شدید، اسهال خونی، بی قراری، سردرد، کاهش سطح هوشیاری، لتارژی، بدون دهیدراتاسیون، بدون اختلال های الکترولیتی مراجعه و بستری شدند و در یک سیر کاملا«سریع و پیشرونده علائم انسفالوپاتی و ورم مغزی تکمیل شده و همگی تحت لوله گذاری داخل نای قرار گرفته و سپس در سیر بیماری فوت شدند. در آزمایش مدفوع گلبول های سفید و قرمز فراوان مشاهده گردید. کشت خون آنها منفی بود و در کشت مدفوع آنها شیگلا رشد کرد که در دو مورد شیگلا فلکسنری بود و در یک مورد گونه آن تعیین نگردید.
علیرغم مرگ و میر بالا در این سندرم، با این حال در کودکان بزرگ تر مشکوک یا تایید شده گاستروآنتریت شیگلائی، لتارژی و سردرد می توانند اولین علائم انسفالوپاتی کشنده توکسیک ناشی از شیگلا باشند. تشخیص سریع و درمان مناسب ورم مغزی می تواند مرگ و میر ناشی از آن را کاهش دهد.