فهرست مطالب

پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی
پیاپی 10 (پاییز و زمستان 1388)

  • بهای روی جلد: 7,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1389/02/20
  • تعداد عناوین: 8
|
  • علی شفیع زاده صفحه 1
    پژوهش حاضر به بررسی ارتباط قد، وزن و شاخص توده بدنی (BMI) نوجوانان مدارس فوتبال با مهارت های فردی آنان پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مدارس فوتبال دارای مجوز از هیات فوتبال استان اصفهان که در شهر اصفهان فعالیت داشتند، تشکیل می داد. در مجموع 16 مدرسه فوتبال و 171 فوتبال آموز در سه رده سنی 10، 11 و 12 سال به صورت تصادفی خوشه ایاز بین این مدارس انتخاب شدند. وزن و قد آنان اندازه گیری شد سپس در آزمون های مهارتی دویدن با توپ، چرخیدن با توپ، سرعت دویدن و دریبل کردن توپ که روایی و اعتبار آن ها مورد تایید قرار گرفته بود، شرکت کردند. در این پژوهش از آزمون آنالیز واریانس و آزمون تکمیلی LSD و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد: قد، وزن و شاخص توده بدنی بین سه گروه سنی نوجوانان تفاوت معناداری داشت (001/0 < p). رابطه قد و وزن، وزن و شاخص توده بدن در هر سه گروه سنی و رابطه قد و شاخص توده بدن در دو گروه سنی 10 و 11 سال معنادار بود (001/0 < p). بین وزن و مهارت سرعت دویدن نوجوانان10 سال (314/0 - = r) و بین BMI و مهارت سرعت دویدن آنان (317/0 - = r)ارتباط معکوس و معناداری وجود داشت (05/0< (p). بین وزن نوجوانان 11 سال با مهارت های دویدن با توپ (251/0 - = r)، چرخیدن با توپ (317/0 - = r)و سرعت دویدن (465/0 - = r) و بین BMI آنان با مهارت های چرخیدن با توپ (292/0 - = r) و با مهارت سرعت دویدن (431/0 - = r) و همچنین بین قد با مهارت سرعت دویدن آنان (298/0 - = r) ارتباط معکوس و معناداری وجود داشت (05/0< (p. در مجموع سه عامل وزن، قد و BMIبیشترین ارتباط را با مهارت های فردی نوجوانان 11 سال داشت.
    کلیدواژگان: قد، وزن، شاخص توده بدن، مهارت های فردی، نوجوانان، فوتبال
  • فائزه خسروی، ولی الله دبیدی روشن، شادمهر میردار، اکبر حاجی زاده صفحه 15
    هدف پژوهش: هدف این پژوهش، مطالعه تاثیر 4 هفته بی تمرینی و تمرین مجدد به دنبال 8 هفته تمربن تداومی بر برخی شاخص های هموستازی در موش های صحرایی (وزن 5±296 گرم و سن 3 ماه) بوده است.
    روش شناسی: 48 سر موش صحرایی با شرایط وزنی و سنی مشابه انتخاب و به طور تصادفی به 2 گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. سپس هر2 گروه به نوبه خود به 3 زیر گروه سطوح پایه، مرحله بی تمرینی و مرحله تمرین مجدد تقسیم شدند. پروتکل تمرینی ابتدا به مدت 8 هفته و هفته ای 5 جلسه و هر جلسه با سرعت و مدت تعیین شده اجرا شد. سپس پروتکل بی تمرینی برای مدت 4 هفته و پس از آن پروتکل 4 هفته ای تمرین مجدد اجرا شد. آنگاه خون گیری پروتکل های بی تمرینی و تمرین مجدد در سطوح پایه به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی در 3 مرحله با شرایط مشابه انجام گرفت. فیبرینوژن، APTT و PAI1 به ترتیب به روش های Clauss و زمان لخته شدن پلاسما بر حسب ثانیه و ELISA اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD (post hoc) و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند (سطح معنی داری 05/0 pیافته های پژوهش: نتایج پژوهش نشان داد بی تمرینی باعث افزایش قابل توجه مقادیر فیبرینوژن و کاهش غیر معنی دار درAPTT شد که این تغییرات در گروه کنترل مشهودتر بوده است. تمرین مجدد 4 هفته ای نیز باعث کاهش قابل توجه فیبرینوژن شد؛ در حالی که تغییر قابل توجهی در مقادیر APTT ایجاد نکرد. از سوی دیگر 4 هفته بی تمریتی باعث افزایش PAI1 شد که این افزایش در مقایسه با گروه کنترل نیز معنی دار بوده است؛ اما تمرین مجدد باعث مهار این افزایش شده است. به علاوه مقادیر PAI1 در گروه تمرینی نیز کمتر از کنترل بوده است. با توجه به این نتایج می توان گفت بی تمرینی می تواند بر اثرات مطلوب ناشی از تمرین بر دستگاه انعقادی تاثیر بگذارد، به علاوه تمرین مجدد به ویژه در دستگاه انعقادی، اندکی تاثیر می گذارد.
    کلیدواژگان: فیبرینولیز، انعقاد، موش صحرایی، بی تمرینی، تمرین مجدد
  • هادی بهار لویی، شهرام آهنجان، ناصر بهپور، افشین مقدسی، مریم عباسی دره بیدی صفحه 25
    هدف
    هدف از تحقیق حاضر ارزیابی سطح آگاهی و نحوه عملکرد هندبالیست های نوجوان پسر نسبت به راهکارهای پیشگیری از آسیب می باشد.
    روش شناسی: تحقیق حاضر، توصیفی پیمایشی است که به صورت گذشته نگر سطح آگاهی و نحوه عملکرد آزمودنی ها را در یک سال گذشته نسبت به گرم کردن، سرد کردن، انعطاف پذیری، قدرت، تجهیزات حفاظتی و تغذیه مورد ارزیابی قرار داده است. جامعه آماری آن را کلیه هندبالیست های نوجوان پسر استان اصفهان شامل216 نفر در قالب 12 تیم که در سال 1385 فعالیت داشته اند، تشکیل داده است که از بین آن ها 5 تیم شامل 83 هندبالیست (میانگین و انحراف معیار؛ سن 4/1±4/16 سال، قد 6/5 ± 3/178سانتی متر، وزن 1/5± 8/69 کیلوگرم) به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه تعدیل یافته هاوکینز و فولر (1998) (81/0r=) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون تی زوجه استفاده شد. از مقیاس فاصله ای لیکرت پنج ارزشی و سه ارزشی جهت نمره گذاری پرسش نامه استفاده گردید. به طوری که به بهترین آگاهی و عملکرد نمره 100 و به بدترین آگاهی و عملکرد نمره صفر داده شد. بنابراین مطلوب آن است که بازیکنان نمره 100 را کسب کرده باشند.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که بازیکنان بهترین آگاهی را در مورد تاثیر گرم کردن در پیشگیری از آسیب قبل از تمرین (3/17±6/90) و مسابقه (9/17±8/88) و ضعیف ترین آگاهی را نسبت به تاثیر استفاده از زانو بند (24±8/57) در کاهش آسیب های زانو داشته اند. همچنین بازیکنان بهترین عملکرد را نیز در مورد انجام عمل گرم کردن قبل از مسابقه (3/18±3/93) و تمرین (8/14±7/92) و ضعیف ترین عملکرد را در مورد استفاده از زانو بند در حین تمرین (7/16±7/8) و مسابقه (21±2/10) داشته اند. نتایج همچنین نشان داد که به طور کلی بین آگاهی (1/15±6/74) و عملکرد (2/14±6/53) آزمودنی ها نسبت به راهکارهای پیشگیری از آسیب اختلاف معناداری وجود دارد (000/0=p، 46/4 =t).
    بحث و نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده، بیانگر آن است که آزمودنی های بالاترین آگاهی و عملکرد را نسبت به گرم کردن و ضعیف ترین آگاهی و عملکرد را در مورد تجهیزات حفاظتی داشته اند. در کل آگاهی آن ها، نسبت به عملکردشان در رابطه با برخی از راهکارهای پیشگیری از آسیب بالاتر و بهتر بوده است. و این نشان می دهد که بازیکنان به اندازه آگاهی که داشته اند عملکرد مناسبی را از خود نشان نداده اند. وجود این نقائص در آگاهی و عملکرد بازیکنان هندبال استان اصفهان نسبت به برخی از راهکارهای پیشگیری از آسیب نشان می دهد که مربیان و ورزشکاران این استان به یک آموزش گسترده در مورد این راهکارها نیازمندند.
    کلیدواژگان: آسیب، هندبال، راهکارهای پیشگیری، آگاهی، عملکرد
  • یاسر صابری، بهمن میرزایی، حمید اراضی صفحه 37
    در تمرین های با وزنه، توانایی تولید بیشترین نیروی عضلانی و انجام حجم بیشتر تمرین به زمان استراحت بین نوبت های تمرین وابسته است. بدین منظور جهت مقایسه تاثیر سه زمان بازیافت متفاوت [تناوب استراحتی مختلف] بر عملکرد حرکت پرس سینه در نوبت های متوالی با بار 90 درصد یک تکرار بیشینه، 17 دانشجوی ورزیده دانشگاه گیلان با میانگین سن 89/1± 92/21 سال، قد 5/4± 53/176 سانتی متر و وزن 95/5 ± 98/76 کیلوگرم به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. همه آزمودنی ها چهار جلسه تمرین پرس سینه با 48 ساعت استراحت بین هر جلسه انجام دادند. در جلسه اول بعد از آشنایی آزمودنی ها با نحوه اجرای پروتکل، یک تکرار بیشینه آن ها اندازه گیری شد. در طول سه جلسه بعد، آزمودنی ها پس از گرم کردن در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرس سینه را با وزنه معادل 90 درصد یک تکرار بیشینه تا سر حد خستگی اجرا کردند. در هر جلسه، یکی از زمان های بازیافت متفاوت [تناوب های استراحتی] 90، 150 و 240 ثانیه ای بین نوبت ها به صورت تصادفی استفاده شد و تعداد تکرارها در نوبت های مذکور ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. عملکرد حرکت پرس سینه (توانایی حفظ تکرار) بر حسب درصد، (نسبت تعداد تکرارهای انجام گرفته در هر نوبت بر تکرارهای انجام شده در نوبت اول ضرب در صد) محاسبه شد. یافته ها نشان داد هر سه زمان بازیافت [تناوب استراحتی] مورد استفاده، سبب کاهش تعداد تکرار ها در نوبت های متوالی می شود و تفاوت معنی داری بین عملکرد [حرکت] پرس سینه بین نوبت های متوالی وجود دارد (001/0pبا توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان توصیه نمود هنگامی که هدف افزایش قدرت عضلات درگیر در تمرین پرس سینه است، 240 ثانیه استراحت بین نوبت های تمرین در نظر گرفته شود تا تکرارها در نوبت های متوالی حفظ شود.
    کلیدواژگان: خستگی، زمان بازیافت [تناوب استراحتی]، نوبت [بازیافت]، توانایی حفظ تکرار
  • نادر رهنما، عفت بمبئی چی، فرزانه تقیان، مریم ابرقویی نژاد صفحه 49
    هدف
    رشد جمعیت زنان طرفدار فوتسال در ایران در حال ازدیاد است و همین طور بازیکنان زن فوتسالیست نیز در حال افزایش هستند. تحقیقات جزئی در مورد آسیب در زنان فوتسالیست صورت گرفته است، لذا هدف این پژوهش بررسی میزان شیوع و علل آسیب دختران فوتسالیست بود.
    روش
    اطلاعات مربوط به آسیب ها (نوع، مکانیسم، زمان بروز، مناطق بروز) در بازیکنان دختر حاضر در 7 تیم لیگ فوتسال استان اصفهان با استفاده از فرم ثبت آسیب، از طریق مصاحبه با بازیکنان آسیب دیده و پزشک مسابقات ثبت شد. از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای (2χ) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
    نتایج
    نتایج تحقیق حاضر نشان داد از 95 بازیکن شرکت کننده در لیگ فوتسال بانوان استان 45 نفر آنها دچار آسیب دیدگی شدند (3/5 آسیب در هر 100 ساعت بازی). کوفتگی با 7/46 درصد بیشترین تعداد آسیب را به خود اختصاص داد (05/0 >P). پایین تنه با 1/51 درصد (05/0 >P). به طور معنی داری بیشترین میزان آسیب را داشت و زانو بیشترین تعداد آسیب را به خود اختصاص داد. بین دو نیمه بازی تفاوت معنی داری از بروز آسیب گزارش نشد، و در 5 دقیقه پایانی نیمه دوم (21 درصد) نسبت به سایر دقایق بازی بیشترین آسیب ایجاد شد. میزان آسیب ها در مکانیسم برخوردی (6/75 درصد)، به طور معنی داری بیشتر از مکانیسم غیر برخوردی (4/24 درصد)، بود، ((05/0 >P). آسیب خفیف (کمتر از 7 روز) بیشترین میزان شیوع را (1/51 درصد) به خود اختصاص داد.
    کلیدواژگان: فوتسال، بانوان، علل آسیب ورزشی، شیوع آسیب
  • حسن نقی زاده، حسین اکبرزاده صفحه 59
    اعتقاد بر آن است که میزان فعالیت آنزیم های ضداکسایشی بدن در طول فعالیت های هوازی متوسط افزایش، و از آسیب دیدگی بافت ها در برابر استرس اکسایشی تولید شده در جریان ورزش محافظت می کنند. هدف تحقیق حاضر، مقایسه ظرفیت ضداکسایشی تام (TAC) و میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و نیمرخ لیپیدی سرم شناگران استقامتی با مردان غیر ورزشکار است. بدین منظور 25 نفر شناگراستقامتی که در 7 ماهه قبل از تحقیق به طور مداوم هفته ای حد اقل 3 جلسه 45 دقیقه ای در تمرینات شنا شرکت کرده بودند و 23 مرد غیر ورزشکار که در دوره مشابه در فعالیت های ورزشی منظم شرکت نداشتند، در تحقیق شرکت کردند. TAC با استفاده از روش FRAP، فعالیت آنزیم GPX بر اساس مهار واکنش اتواکسیداسیون پیروگالول؛ و غلظت شاخص های نیمرخ لیپیدی با استفاده از روش های آنزیماتیک استاندارد کیت شرکت پارس آزمون اندازه گیری گردیدند. نتایج آزمونt نشان داد که مقادیر TAC، GPX و اکسیژن مصرفی بیشینه شناگران نسبت به مردان غیر ورزشکار به طور معنی داری بالاتر (05/0P). بنابراین، انجام دادن تمرینات خاص رشته شنا به صورت منظم باعث بهبود و تقویت دستگاه ضداکسایشی در برابر استرس اکسایشی تولید شده در جریان ورزش می شود.
    کلیدواژگان: ظرفیت ضداکسایشی تام، فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز، نیمرخ لیپیدی، شناگران استقامتی
  • قنبری نیاکی، شهربانو محمدی صفحه 75
    بررسی ها نشان داد که تمرینات استقامتی، تاثیرات مفیدی بر نیمرخ متغیرهای خونی دارد. علی رغم توافق کلی بر تاثیر تمرینات هوازی بر شاخص های خونی، و توافق کلی درباره تاثیر فعالیت بی هوازی به ویژه رست بر شخص های هماتولوژی وجود ندارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر چهار هفته تمرین بی هوازی (آزمون رست به صورت یک پروتکل تمرینی) بر شاخص های هماتولوژیک در کیک بوکسورهای مرد بوده است. بدین منظور 30 کیک بوکسور (با میانگین سنی 2.06 ± 19.26 سال 13.7± 69.76 کیلو گرم وزن، 5.8 ± 177.5 سانتیمتر قد، و با شاخص توده بدن - 6 3.5 ± 22.6 کیلوگرم بر مجذور قد (شرکت کردند که به طور تصادفی به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند. از افراد گروه تجربی (یا تمرین)، خواسته شد تا نیمی از فعالیت منظم کیک بوکس را به تمرین بی هوازی (آزمون رست را به صورت یک پروتکل تمرینی هفته ای 3 بار به مدت 45 دقیقه) اختصاص دهند؛ در حالی که گروه شاهد فقط تمرین منظم کیک بوکس را انجام می دادند. نمونه های خونی به مقدارcc 10 در زمان های قبل، 2 هفته و 4 هفته پس از تمرین از ورید بازویی گرفته و متغیرهای خونی (WBC RBC، ، HGB، HCT، MCV، MCH، MCHC، RDW،PLT، MPV) اندازه گیری شد. افراد، حد اقل 12 ساعت ناشتا بودند. کلیه اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری (13) SPSS پردازش و برای اختلاف میانگین بین زمان های تمرین و گروه از ANOVA مکرر (3times ×2groups) و در صورت مشاهده اختلاف معنی دار بین زمان های تمرین از آزمون های تعقیبی مناسب (LSD) استفاده شد. اختلافات میانگین ها در سطح (0.05 ≥ P) پذیرفته شد. تغییر معنی داری در HGB، PLT، MCV و RDW پلاسما پس از تمرین مشاهده گردید. علی رغم افزایش معنی دار در MCV، HGB، PLT، و کاهش معنی دار در RDW، تغییرات در WBC، RBC، HCT، MCH، MCHC معنی دار نبود. نتایج پژوهش حاضر، حاکی از آن است که تمرین بی هوازی رست (با شرایط تحقیقی ما می تواند سبب تغییراتی در تعداد گلبول های سفید خون بشود. از طرفی دیگر تغییرات اندازه و حجم پلاکت ها شاید به افزایش لخته سازی خون شود که این به نوبه خود ناشی از این شکل از تمرین باشد که فعال کننده پلاکت در محل تشکیل تومبوز و محرک ایجاد ترومبوز باشد.
    کلیدواژگان: تمرین بی هوازی(رست)، تغییرات هماتولوژیک، کیک بوکسورها، گلبول های خونی، پلاکت ها
|
  • Shafi Zadeh, A. Page 1
    The present study investigates the relationship between height,weight and body massindex (BMI) of the preadolescents at football schools with their individual skills. The population includes all football schools that had been given a certificate in Isfahan. Cluster sampling was used to select 16 football schools, including 171 preadolescents from three age groups (10,11and 12 years old). The participant's height and weight were first measured, and then they took valid and reliable skill tests which included running with the ball, turning with the ball, speed of running and dribbling. ANOVA and LSD and Pearson correlation coefficient were used for data analysis in this study. The results showed that there is a significant difference in height, weight and BMI between three age groups (p< 0. 001) and a significant relationship between weight, on the one hand, and height and BMI, on the other, among 3 age groups. Also a significant relationship was found between height and BMI in 10 and 11 years old age groups (p< 0. 001). Furthermore, there was a significant negative relationship between speed of running with weight (r =-0. 314) and BMI (r =-0. 317) in the 10 years old group. There was a significant negative relationship between weight, on the one hand, and the running with the ball (r =-0. 251), turning with the ball (r =-0. 317), speed of running (r =-0. 465), on the other, in the 11years old group. Besides there was a significant negative relationship between BMI with the turning with the ball (r =-0. 222) and the speed of running (r =-0. 431) as well as height with the speed of running (r =-0. 298) in 11 years old preadolescents (p < 0. 05). Finally the highest correlation was found between height,weight and BMI with individual skills of 11 year old preadolescents.
    Keywords: height, weight, BMI, individual skills, preadolescent, football
  • Khosravi, F. , Dabidi Roshan, V. , Mirdar, Sh. , Hajizadeh, A. Page 15
    The purpose of this study was to determine the effect of four weeks of detraining and retraining after 8 weeks of continuous training on some markers of hemostatic system inrats (296±5 gr,and old-5month). 48 male wistars were randomly assigned into two experimental and control groups and related–subgroups including baseline levels, detraining and retraining groups. The training protocol was performed for 8 weeks, 5 days a week with defined speed and duration. Also, the detraining and retraining protocols performed for 4 weeks. The blood sampling was taken after 12 to 24 hours fasting in baseline, detraining and retraining phases. Fibrinogen and APTT and PAI-1 were measured by Clauss clotting and enzyme-linked immnosorbent assay (ELISA) method, respectively. Data were analyzed by the repeated measure and least significant Difference (LSD) as well as t-tests at P≤0/05 level. The results showed the detraining resulted in significant increase of fibrinogen levels but not in significant decrease of APTT levels. Furthermore, the retraining resulted in significant decrease of fibrinogen levels but no change was observed in APTT levels. On the other hand, the detraining resulted in significant increase PAI-1 levels, while the retraining tended to show decreasing amounts of PAI-1.These findings suggest four weeks of detraining can destroy balance in the hemostatic system and four weeks of retraining can not inhibit detraining-induced coagulation response.
    Keywords: Fibrinolysis, Coagulation, Rat, Detraining, Retraining
  • Baharloei, H. , Ahanjan, Sh. , Behpoor, N. , Moghadasi, A. , Abbasi Dareh Bidi, M. Page 25
    The purpose of this study was an assessment of young adolescent handball players’performance and awareness about injury prevention strategies including warm-up, cool down, flexibility, strength, protective equipment and nutrition. The study was essentially descriptive using retrospection. The participants included the adolescent handball players participating in Isfahan league. It involved 12 teams and 216 athletes in 1385. Five teams involving 83 handball players (Means±SD: Age 16.4±1.4 year, height 178.3±5.6 cm, weight 69.8±5.1 kg) were randomly selected. The instrument for data collection was a modified version of the questionnaire originally designed by Hawkins and Fuller (1998). Descriptive statistic procedures and t-test were used for the analysis the collected data. The results showed that the highest level of awareness was about warm-up prior to training (90.6±17.3) and competition (88.8±17.9) and the lowest level of awareness was about using of knee pad (57.8±24) in reducing knee injury. Also players had the highest performance about warm-up prior to training (92.7±14.8) and competition (93.3±18.3) and the lowest performance was uising knee pad in training (8.7±16.7) and competition (10.2±21). The result showed that there was a significant difference between awareness (74.6±15.1) and performance (53.6±14.2) about prevention strategies (t= 4.46, p= 0/000). The results of study indicate that awareness raising and improving the level of performance about injury and prevention strategies in handball players are necessary. This problem can be well addressed by prganizing workshops for player and coaches about the risk factors.
    Keywords: Injury, Handball, Prevention strategies, Awareness, Performance
  • Saberi, Y. , Mirzaei, B. , Arazi, H. Page 37
    The ability of generate maximal muscular force and perform a higher volume of training is dependent upon rest interval length between sets. The purpose of this study was to compare the effect of three different rest intervals on bench press performance in four consecutive sets with 90% 1RM in trained student. For this reason, 17 trained students of Guilan University (aged 21/92±1/89 years; height 176/53 ± 4/50 cm; and weight 76/98 ± 5/95 kg) volunteered to participate in this study. All subjects performed four testing sessions of bench press with 48 hours recovery period between sessions. In the first session, one repetition maximum (1RM) was measured. During each test session subjects performed four sets of bench press with a 90% 1RM up to voluntary exhaustionwith a 90, 150, and 240 sec rest intervals between sets. For statistical analysis of data, two-way repeated measures and LSD post hoc were used. In all of three rest intervals, there were significant differences in the percentage of repetition completed between the first set and each subsequent set there after. Bench press performance in 240 sec rest interval was significantly higher than 150 and 90 sec. bench press performance in 150sec rest interval was also significantly higher than 90 sec. The ability to sustain repetitions while keeping the intensity constant may result in a higher training volume and consequently better results in muscular strength. When training goal is maximal strength development, 240 seconds of rest should be taken between sets to sustain repetition in consecutive sets.
    Keywords: Fatigue, Rest interval, Recovery, Sustainability of repetition
  • Rahnama, N. , Bambaei Chi, E. , Taghian, F. , Abarghouei Nejad, M. Page 49
    Despite the growing popularity of women’s futsal in Iran and the increasing number offemale players, there have been few researches on injuries sustained by female futsal players. The aim of this study was to investigate the epidemiology and etiology in female futsal players. Information related to injuries (types of injuries, time of injuries, location of injuries) from among players of seven teams participating in Isfahan provincial league was collected by interviewing the injured athletes and the medical team. (Means ± SD; age 22 ± 4/7, height 160/75 ± 8/2 (m), weigh 55/97 ± 7/6 (kg), BMI 21/68 ± 2/7 (k/m²). Descriptive statistics and chi-square tests were used for analysis of data. The result of this study showed that in total 95 female futsal players participating in Isfahan provincial league players 45 athletes received injury (equivalent to incidence 5/3 injuries per 100 player hour). Bruise was the most frequent type of injury, (P=0/00). Significant injuries most commonly involved the lower extremity (n=51/1%), (P=0/02) and the knee was the most frequent type of injury. The injures of the first halftime and those of the second halftime were not significantly different. Also injuries in the second half and the last 5 mins were 21 percent. 95/6% of injuries were not related to the fouls in the game, (P=0/00). The incidence of contact injuries (n=75/6%) was significantly more than non-contact injuries (n=24/4), (P=0/00). Minor intensity injuries made up the highest level (n=51/1%).
    Keywords: Futsal, Female, Etiology, Epidemiology
  • Naghi Zadeh, H. , Akbar Zadeh, H. Page 59
    It is believed that the amount of antioxidant enzymes activity increases during the moderate aerobic exercise and protects the tissue against the oxidative stress. The aim of the current study is to compare the endurance swimmers with non-athletes males regarding three factors: Total Antioxidant Capacity (TAC), Glutathione Peroxides (GPX), and serum lipid profile. For the purpose of the study, 25 endurance swimmers participated in swimming exercises for three 45 minutes sessions every week seven months before the study. The 23 non-athletes selected did not participate in any regular physical exercises in the same period. TAC was measured according to FRAP method, GPX was measured by controlling the reaction of Autoxidation Pyrogallol, and Profile Lipid indexes density was measured according to Pars company’s Enzymatic standard kit methods. The result showed that the amount of TAC, GPX, and maximal oxygen uptake(VO2max) of the swimmers was significantly higher than the non-athletes(P < 0.05), but their BMI and fat body percent were significantly lower than the nonathletes(P < 0.05). Moreover, it was observed there is not any significant difference between Uric Acid, Bilirobin, and Lipid indexes of the two groups (P > 0.05). Therefore, performing special swimming exercises regularly result in improvement and fortification of antioxidant system against the oxidative stress produced during exercise.
    Keywords: Total antioxidant capacity, Glutathione Peroxides activity, Lipid profile, Swimmers endurance
  • Ghanbari Niaki, A. , Mohammadi, Sh. Page 75
    It has been shown that endurance exercise training has beneficial impacts on hematological profiles. In spite of the effect of aerobic exercise, there is no a general agreement on the effect of anaerobic exercise, particularly Running-Based anaerobic Sprint test (RAST) on hematological profiles. The purpose of the present study was to investigate the effect of a four- week anaerobic exercises (RAST as a protocol) on the hematologic changes in young male kick- boxers. Thirty young male kick-boxers 19.26 (±2.06yr, 177.5 ±5.08 cm in high, 69.76± 13.72 kg in weight and 22.06±3.588 kg/m2) who volunteered to participate in this study were assigned to a control and experimental (training) groups. The training group were asked to spent half (45minutes) of their regular kick-boxing training for the RAST protocol and the control group were asked to practice their regular kick boxing training. Blood samples were taken before 2 weeks and after 4 weeks of RAST training for hematological indices (WBC, RB, HGB, HCT,MCV, MCH, MCHC, RDW, PLT, MPV). Data was analyzed using ANOVA and LSD was employed as a suitable following test. A significant increase in HGB, platelets (PLT) and mean cell volume (MVC), and RDW were observed in the experimental group. However, the concentrations and percentage of WBC, RBC, MCH, MCHC, and HCT were not significant. We did not find any significant differences between the groups. The results indicate that using anaerobic exercise training protocol (RAST protocol) was able to change some hematological indices such as HGB and RDW which are important in red blood cell composition. On the other hand, a higher PLT counts might result in thrombin which is the primary activator of platelets at the site of thrombus formation and a major driving force in thrombus.
    Keywords: Hematological profiles, RDW, RAST, Kick-Boxers, WBC, Platelets