فهرست مطالب
مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال هفتم شماره 4 (پیاپی 29، پاییز 1388)
- 62 صفحه،
- تاریخ انتشار: 1388/08/19
- تعداد عناوین: 9
-
- مقالات پژوهشی اصیل
-
صفحه 143پیشزمینهاستفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدی به منظور ایجاد یک محیط بدون خون برای راحتی کار جراح انجام می گیرد، ولی ممکن است با خطرات بالقوه ای همراه باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر استفاده یا عدم استفاده از تورنیکه در عمل جراحی پلاک گذاری در شکستگی های حاد خارج مفصلی تی بیا انجام گرفت.مواد و روش ها138 بیمار با شکستگی حاد خارج مفصلی تی بیا به صورت تصادفی به دو گروه «تورنیکه» و «بدون تورنیکه» تقسیم شدند. پس از عمل، میزان درد بیماران، میزان ترشح هموواک، زمان رسیدن استخوان به جوش خوردگی کامل و بروز یا عدم بروز عفونت و جوش نخوردگی بررسی شد. زمان پیگیری برای تمامی بیماران حداقل یک سال بود.یافته ها73 بیمار گروه «بدون تورنیکه» ترشح هموواک و درد پس از عمل کمتری در 24 ساعت اول داشتند. در حالی که 65 بیماری که با تورنیکه عمل شده بودند، زمان عمل کوتاه تری داشتند. از نظر میزان جوش خوردگی و عفونت بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیریعدم استفاده از تورنیکه اگر چه زمان بدست آمدن جوش خوردگی یا میزان بروز عفونت پس از عمل جراحی پیچ و پلاک برای شکستگی تی بیا را کاهش نمی دهد، ولی با کاهش درد احساس شده پس از عمل توسط بیمار همراه است.
کلیدواژگان: تورنیکه، شکستگی تی بیا، تثبیت داخل شکستگی، درد -
صفحه 149پیشزمینهناپایداری مزمن خارجی مچ پا به دنبال پیچ خوردگی حاد بین 15 تا 48 درصد می باشد. در مواردی که درمان غیرجراحی نتایج رضایت بخشی نداشته باشد، درمان جراحی انجام می شود. ضایعات همراه داخل یا خارج مفصلی می توانند بر نتایج این اعمال تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه تشخیص و درمان جراحی همزمان ضایعات همراه در ناپایداری مزمن مچ پا و بررسی اثر آن بر نتیجه ترمیم آناتومیک رباط های خارجی مچ پا بود.مواد و روش ها18 بیمار سنین 21 تا 45 ساله با پیچ خوردگی مکرر مچ پا مطالعه شدند. اندیکاسیون جراحی براساس شکایت بیمار همراه با علایم ناپایداری مچ پا و یا درد و شکست در درمان فیزیوتراپی برای حداقل یک دوره سه ماهه بود. تمام بیماران تحت بررسی آرتروسکوپیک ضایعات داخل مفصلی و جراحی ضایعات زردپی پرونئوس برویس قبل از ترمیم آناتومیک رباط های خارجی مچ پا به روش بروستروم (Broström) و استفاده از بخیه قلاب دار قرار گرفتند. تمام بیماران قبل و بعد از عمل با مقیاس انجمن پا و مچ پای آمریکا (AOFAS) ارزیابی شدند.یافته هامیانگین زمان بین آسیب و جراحی 19 ماه و دو هفته (36-3 ماه) و میانگین زمان پیگیری بعد از جراحی 14 ماه (22-6 ماه) بود. تمام بیماران قبل از عمل امتیاز پایین داشتند، ولی بعد از عمل 14 بیمار (79%) نتایج عالی و 4 بیمار (21%) نتایج خوب داشتند.نتیجه گیریترمیم مستقیم و آناتومیک رباط های خارجی مچ پا و ترمیم آسیب تاندون پرونئوس در ناپایداری مزمن مچ پا مؤثر می باشد.
کلیدواژگان: مچ پا، بی ثباتی مفصل، ضایعات تاندون -
صفحه 154پیشزمینهشکستگی تنه استخوان درشت نی ساق یکی از شایع ترین شکستگی ها در اندام تحتانی است که در صورت جابه جایی و عدم پایداری بین قطعات شکسته نیاز به عمل جراحی و ثابت کردن محل شکستگی می باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه نتایج دو روش جراحی «پلاک گذاری» و میله داخل استخوانی قفل شونده در درمان شکستگی بسته تنه استخوان درشت نی ساق بود.مواد و روش هااین مطالعه به صورت آینده نگر و تصادفی در یک دوره زمانی 15 ماهه انجام شد. در این مدت تمامی بیماران دچار شکستگی بسته تنه استخوان درشت نی ساق که به دو بیمارستان آموزشی درمانی شهر اهواز مراجعه نموده و به یکی از روش های درمانی مذکور درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. به این ترتیب 106 بیمار وارد مطالعه شدند. 50 بیمار با «میله گذاری» و 56 بیمار با «پلاک گذاری» درمان شدند. میزان و مدت زمان جوش خوردگی و عفونت، شاخص های ارزیابی بیماران بودند و بیماران به مدت یک سال پیگیری شدند.یافته هااز تعداد کل بیماران، 52 نفر (9/92%) در گروه «پلاک گذاری» و 48 بیمار (96%) در گروه «میله گذاری» جوش خوردگی بدست آوردند. 4 نفر (8/7%) در گروه «پلاک گذاری» و 2 نفر (4%) از گروه «میله گذاری» جوش نخوردند. میزان عفونت با پلاک نسبت به میله به صورت معنی داری بیشتر (p=0.034) و میانگین زمان جوش خوردگی با میله نسبت به پلاک به صورت معنی داری کمتر بود (p=0.006).نتیجه گیریاز نظر میزان جوش خوردگی تفاوت آشکاری بین «پلاک گذاری» و «میله گذاری» در شکستگی های بسته تنه تی بیا دیده نمی شود، لیکن «پلاک گذاری» با جوش خوردن کندتر و با احتمال عفونت بیشتری همراه است.
کلیدواژگان: شکستگی تنه تی بیا، تثبیت شکستگی داخل استخوانی، میله استخوانی -
صفحه 161پیشزمینهسندروم تونل کارپ از شایع ترین نوروپاتی های فشاری اندام بالایی است که در صورت عدم پاسخ به درمان های محافظه کارانه، نیازمند عمل آزادسازی کانال می باشد. در این مطالعه نتایج درمان سه روش جراحی باز، آزادسازی آندوسکوپیک و برش کوچک کف دستی مقایسه شدند.مواد و روش هادر فاصله زمانی یک سال، 53 بیمار (5 مرد و 48 زن) که کاندید جراحی آزادسازی تونل کارپ بودند، در سه گروه درمان جراحی باز، آندوسکوپیک و جراحی با برش کوچک قرار گرفتند و عمل جراحی شدند. سپس یک هفته، چهار هفته و چهار ماه پس از عمل از نظر علایم، رضایت مندی، قدرت گرفتن جسم بین دو انگشت و بازگشت به کار ارزیابی شدند.یافته هارضایت مندی در گروه آرتروسکوپی و برش کوچک کف دستی بیشتر و در ماه چهارم میزان رضایت مندی در هرسه روش مساوی بود. در طول 4 ماه بیشترین آمار بهبودی مربوط به درد شبانه و بی حسی و کمترین آمار مربوط به ضعف بود. در روش جراحی باز زمان قبل از بازگشت به کار طولانی تر، و دردناک بودن محل جراحی نسبت به دو گروه دیگر بیشتر بود. بین شدت درگیری در نوار عصبی با شدت علایم بالینی و با میزان بهبود علایم تفاوت معنی داری وجود نداشت. سن، جنس، اندام غالب، بیماری های همراه زمینه ای در بهبود علایم تاثیر نداشتند.نتیجه گیریآزادسازی تونل کارپ با دو روش آندوسکوپیک و برش کوچک کف دستی در ماه اول با رضایت بیشتری همراه بود ولی در ماه چهارم بین رضایت مندی سه گروه تفاوتی وجود نداشت.
کلیدواژگان: سندروم تونل کارپ، روش ها، درمان -
صفحه 167
پیش
زمینهنقش پروتزهای دارای سطح مفصلی متحرک در عملکرد زانو هنوز به خوبی شناخته نشده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو نوع پروتز با سطح مفصلی ثابت و متحرک انجام گردید.
مواد و روش هادر این مطالعه 30 زانو با پروتز دارای سطح مفصلی ثابت و 38 زانو با پروتز دارای سطح مفصلی متحرک، تحت جراحی آرتروپلاستی قرار گرفتند و با استفاده از مقیاس نمره دهی انجمن زانو با یکدیگر مقایسه شدند.
یافته هامیانگین سنی و میانگین زمان پیگیری گروه سطح مفصلی متحرک به ترتیب 65 سال و 34 ماه؛ و گروه سطح مفصلی ثابت 69 سال و 30 ماه بود. میانگین نمره زانو، نمره عملکرد زانو و نمره نهایی در گروه سطح مفصلی متحرک به ترتیب از 29، 45 و 73 در قبل از عمل به 64، 67 و 128 در پس از عمل؛ و در گروه سطح مفصلی ثابت از 7/31، 34 و 9/65 در قبل از عمل به 68، 57 و 125 در پس از عمل رسید. بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیریگرچه میانگین نمره زانو بعد از عمل در هر دو گروه افزایش یافت، اما بین نتایج کوتاه مدت در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. بنابراین هیچ یک از دو نوع پروتز مورد مطالعه بر دیگری ارجحیت ندارد.
کلیدواژگان: آرتروپلاستی، زانو، پروتز و میله -
صفحه 172پیشزمینهسندروم درد پاتلوفمورال یک علت شایع درد جلوی زانو می باشد. عوامل متعددی حرکت کشکک در داخل ناودان استخوان ران را تغییر می دهند و با افزایش فشارهای تماسی مفصل پاتلوفمورال می توانند منجر به درد و اختلال عملکردی زانو گردند. کاهش انعطاف پذیری برخی عضلات اندام تحتانی از اختلالات مهمی است که در درمان محافظه کارانه سندروم درد پاتلوفمورال در نظر گرفته می شود. هدف از این مطالعه مقایسه طول برخی از عضلات اندام تحتانی بین افراد با و بدون سندروم درد پاتلوفمورال بود.مواد و روش هاپانزده بیمار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و پانزده فرد سالم که براساس سن و جنس همتا شده بودند در این مطالعه شرکت کردند. طول عضلات کوادری سپس و گاستروکنمیوس و سولئوس با استفاده از یک گونیامتر استاندارد در هر دو گروه اندازه گیری شدند.یافته هاطول عضلات گاستروکنمیوس (p=0.01) و سولئوس (p=0.02) بیماران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال به طور معنی داری کمتر از افراد سالم بود. از نظر طول عضله کوادری سپس بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیریعضلات گاستروکنمیوس و سولئوس بیماران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال دارای انعطاف پذیری کمتری نسبت به افراد سالم می باشند.
کلیدواژگان: سندروم درد پاتلوفمورال، عضلات، عضله کوادری سپس، عضله کاستروکنمیوس، عضله سولئوس - مقاله موردنگاری
-
صفحه 179آبسه برودی تالوس در بالغین بسیار نادر است. در این مطالعه بیمار بزرگسالی که با تنوسینوویت تاندون های فلکسور پا و تیبیالیس پشتی به دلیل آبسه برودی تالوس مراجعه کرده بود، معرفی می شود.
کلیدواژگان: تالوس، آبسه، بیماری های عفونی استخوان، تنوسینوویت -
نمایه های موضوعی و نویسندگان (دوره هفتم)صفحه 187
-
Page 143BackgroundUse of Tourniquet in orthopaedics to produce a bloodless field is mainly for the comfort of the surgeon. It is however associated with potential dangers. This study was performed to assess the effects of tourniquet use on patients’ and surgeons’ comfort when plating tibial fractures.Methods138 patients with acute extraarticular tibia fractures were randomized into “tourniquet” and “no tourniquet” groups. Postoperatively patients’ pain the amount of blood drainage time to complete bony union development of infection and nonunion was compared between the two groups in a minimum one year follow-up.Results73 cases who were in “no tourniquet” group had significantly less bloold drainage and less postoperative pain in the first 24 hours. The surgical time was however shorter in 65 patients that had tourniquet. The union or infection rates showed no difference.ConclusionAvoidance of tourniquet use does not decrease the time to union or the infection rate after plating of tibia fractures but is associated with a decrease in pain perception by the patient in the early postoperative period.
-
Page 149BackgroundPersistent instability following an acute lateral ankle sprain has been reported to vary in incidence from 15% to 48%. Surgery is indicated when conservative management fails to produce a satisfactory functional outcome. Associated intraarticular lesions of talus or extraarticualr lesions like peroneus Brevis tendon injuries can impact the functional outcome of lateral ankle reconstruction. The aim of this study was to report our short-term experience and treatment of concomitant lesions in chronic lateral ankle instability.Methods18 patients aged 21 to 45 years with recurrent ankle sprain and lateral ankle instability who had not responded to at least 3 months conservative treatment and had underwent direct lateral ligament repair were studied. All the patients received ankle arthroscopy and exploration of peroneus Brevis tendon before repair of anterior talofibular and calcaneofibular ligaments with 14 months (6-22 months) follow-ups. The cases were evaluated by American Orthopaedic Foot and Ankle Society (AOFAS) score.ResultsThe mean duration of injury was 19 months. In the diagnostic ankle arthroscopy 6 patients had some degree of talar chondral lesions two requiring shaving and drilling. Preoperatively all patients had poor scores (
-
Page 154BackgroundTibial shaft fracture is one of the most common fractures in the lower limb which in the case of displacement or instability may need internal fixation. The aim of this study was to compare the results of plating and intramedullary nailing (IMN) for the treatment of closed tibial shaft fractures.MethodsIn a prospective study 106 cases of closed tibial shaft fractures admitted to two of the teaching hospitals of Ahwaz during a 15 months period were treated alternatively with plating or intramedullary rod fixation. The union and complication rates were compared with a 12-months follow-up.ResultsFrom 50 cases treated by intramedullary rod and 56 who received plating 48 (96%) and 52 (92.9%) patients respectively achieved union. Non-union was observed in 4% of intramedullary rod and 7.8% of plate fixation cases. The infection rate in the plated tibias was significantly more than the intramedullary fixation cases (p=.034). The rodded cases had a shorter time to union than the plated ones (p=.006).ConclusionUnion of closed tibial fracture is similar whether fixed by intramedullary rod or plate. A higher infection rate and a slower time to union are however to be expected with plating.
-
Page 161BackgroundCarpal tunnel syndrome is one of the most common compression neuropathies in the upper limb and requires surgery if conservative treatment fails. This article compares the result of regular open incision midpalmar mini incision and endoscopic technique in carpal tunnel release.MethodsThis is a clinical trial study on 53 patients (5 males 48 females) within one year who were surgical candidates. The surgery was done by arthroscopy with regular open incision or with mid palmar small incision. The clinical outcomes were evaluated one week 4 weeks and 4 months post surgery.ResultsRelief and satisfaction were better in the first month in the arthroscopic and mini-incision group. All 3 techniques had similar outcomes after 4 months. In 4-months follow-up night pain relief followed by parasthesia relief were the ones with the best improvement. Weakness was the symptom with the least improvement. Longer incision cases were associated with more delay to return to work.ConclusionCarpal tunnel release with endoscopic and mini incision techniques have a better early satisfaction rates compared to regular open incision but no difference is seen between the two groups after four months.
-
Page 167Background
The role of a mobile-bearing knee arthroplasty is still not clear. This study was designed to compare the mobile and fixed-bearing prosthesis.
MethodsIn 30 knees a fixed-bearing and in 38 knees a mobile-bearing prosthesis was used. The results were compared using the "Knee Society Scoring System".
ResultsThe mobile-bearing group of patients had an average age of 65 and 34 months average follow-up. The fixed-bearing group had an average age of 69 years and a mean follow-up of 30 months. The average knee score functional score and overall score in the mobile-bearing group rose from 29 45 73 to 64 67 128; and in the fixed-bearing group from 31.7 34 65.9 to 68 57 125 prospectively. The difference between two groups was not significant statistically.
ConclusionAlthough in both groups the average knee scores increased after the operation there were however no significant difference between knee scores in the two types in short-term and no preference between two types of prosthesis.
-
Page 172BackgroundPatellofemoral pain syndrome is a common cause of anterior knee pain. This condition may arise from abnormal biomechanical factors that alter tracking of the patella within the femoral trochlear notch. This in turn may contribute to increased patellofemoral contact pressure causing pain and dysfunction. Some impairment such as limited flexibility of key lower extremity muscles may be important impairments to consider in the conservative management of patellofemoral pain syndrome. The purpose of this study was to compare lower extremity muscle length between persons with and without patellofemoral pain syndrome.MethodsFifteen patients with patellofemoral pain syndrome and 15 age and sex matched controls participated in the study. Lower extremity muscle lengths (quadriceps gastrocenmius and soleus muscles) were measured by a standard goniometer in both groups.ResultsPatients with patellofemoral pain syndrome demonstrated significantly less flexibility of the gastrocnemius and soleus muscles compared to healthy persons (respectively p=.01 p=.02) but flexibility of the quadriceps muscle was similar in the two groups (p≥.05).ConclusionThis study suggests less flexibility of the gastrocnemius and soleus muscles in patellofemoral pain syndrome patients. This may be an important consideration in management of this syndrome.
-
Page 179Brodie's abscess of talus in adult is very rare. In this study an adult patient with tenosynovitis of flexor and tibialis posterior tendon due to Brodie's abscess of talus is presented.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.