مجله پیاورد سلامت
سال سوم شماره 3 (پاییز و زمستان 1388)

بیماری قلبی عروقی اولین عامل مرگ و میر در بزرگسالان بوده و افزایش کلسترول خون زمینه ساز ابتلاء به این بیماری هاست. هدف اصلی این مطالعه بررسی میزان شیوع هیپرکلسترولمی و ارتباط آن با الگوی تغذیه ای، شیوه زندگی و شاخص های تن سنجی است. این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بر اساس یافته های مبتنی بر جمعیت بوده که بر روی 1995 نفر (997 مرد و 998 زن) از افراد 65-25 ساله درسال 1384 در استان گلستان به اجرء درآمده است. نمونه گیری از نوع ترکیبی (خوشه ایو طبقه ای) بوده و از تمامی نمونه ها اندازه گیری کلسترول خون، آنتروبومتری و تکمیل پرسشنامه بعمل آمد. کلسترول خون بالاتر از mg/dl200 بعنوان هیپرکلسترولمی طبقه بندی گردد.
میانگین سنی 2/39 سال و میانگین و انحراف معیار کلسترول سرم در مردان و زنان بترتیب39.5 ± 196.7 و 42.9 ± 209.4 میلی گرم در دسی لیترو میزان شیوع هیپرکلسترولمی در زنان و مردان بترتیب57%و7/44% است که اختلاف از نظر آماری معنی دار می باشد(P<0.05). اختلاف آماری معنی داری از نظر میانگین کلسترول سرم بین گروه های سنی، محل زندگی، میزان فعالیت بدنی روزانه و نمایه توده بدنی مشاهده می شود(P<0.01) ولی از نظر وضعیت اقتصادی معنی دار نیست. میزان شیوع هیپرکلسترولمی در افراد دچار چاقی شکمی2/63% و افراد سالم 41% می باشد که اختلاف از نظر آماری معنی دار است (P<0.05). مردم استان گلستان میوه، سبزیجات و ماهی را بترتیب 84/4، 65/3 و 2 روز در هر هفته مصرف می نمایند که میانگین مصرف افراد هیپرکلسترولمیک از نظر سبزی ها و ماهی کمتر از افراد سالم است. مصرف روغن جامد، مایع و انواع روغنهای دیگر بترتیب در 4/85 %، 14%، 7/0 % افراد مشاهده می شود که در افراد هیپرکلسترولیک مصرف روغن مایع اندکی بیشتر است ولی اختلاف معنی دار نیست.
هیپرکلسترولمی از مشکلات بهداشتی مردم استان گلستان است و زنان بیش از مردان از آن رنج می برند الگوی زندگی و الگوی تغذیه ای زمینه ساز ابتلاء به آن است. لذا آگاهی مردم و اصلاح رفتارهای اجتماعی و تغذیه ای در کاهش بروز بیماری های قلبی- عروقی می تواند موثر باشد.

بیماری قلبی عروفی اولین عامل مرگ و میر در بزرگسالان بوده و افزایش کلسترول خون زمینه ساز ابتلاء به این بیماری هاست. هدف اصلی این مطالعه بررسی میزان شیوع هیپرکلسترولمی و ارتباط آن با الگوی تغذیه ای، شیوه زندگی و شاخص های تن سنجی است.
سویه های اشریشیاکلی مهاجم (Enteroinvasive Escherichia coli; EIEC) دسته ای از پاتوتایپ های اشریشیاکلی مولد اسهال(DEC) بوده و به عنوان عامل اسهال خونی شبه شیگلا در کودکان و بالغین شناخته شده اند. این سویه ها به سروتایپ های محدودی تعلق داشته و آنتی ژن های سوماتیک (O) آنها مشابه آنتی ژن های شیگلاها می باشند. سویه های EIEC را می توان با بررسی وجود ژن آنتی ژن تهاجمی پلاسمیدی (invasive plasmid antigen H; ipaH) با آزمون مولکولی واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) مورد شناسایی قرار داد.از آنجایی که در کشور ما مطالعات چندانی در رابطه با تعیین فراوانی این سویه ها و بررسی اهمیت آنها صورت نگرفته است، هدف از این مطالعه شناسایی این سویه ها با آزمون PCR در اسهال کودکان زیر 5 سال شهر تهران بود.
طی یک مطالعه توصیفی، 300 نمونه مدفوع اسهالی مربوط به کودکان زیر 5 سال از بیمارستان علی اصغر(ع) و مرکز طبی کودکان شهر تهران جمع آوری شده و پس از ارسال به آزمایشگاه میکروب شناسی، سویه های اشریشیاکلی با کشت برروی محیط کشت هکتون انتریک آگار و انجام تست های بیوشیمیایی افتراقی جداسازی شدند. وجود ژن آنتی ژن تهاجمی پلاسمیدی(invasive plasmid antigen H; ipaH) در موارد کلنی های تایید شده سویه های اشریشیاکلی با تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز(PCR) مورد بررسی قرار گرفت.
از میان 300 نمونه اسهالی مورد بررسی با استفاده از روش کشت و آزمون های بیوشیمیایی افتراقی، 39 مورد(13%) سویه اشریشیاکلی مولد اسهال(DEC)جدا سازی شدند.از بین 39 مورد مذکور، 7 سویه(3/2%) اشریشیاکلی حاوی ژن ipaH (EIEC) با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز(PCR) شناسایی شدند.
جداسازی سویه های اشریشیاکلی مهاجم (EIEC) در این مطالعه حاکی از نقش آنها به عنوان یکی از عوامل باکتریایی در ایجاد اسهال بویژه در کودکان زیر یک سال در کشور ما می باشد. برای شناسایی دقیق آنها باید از تکنیک های نوین مولکولی بهره گرفت.

در بخش رادیولوژی بیمارستان ملاحظات ایمنی خاصی برای جلوگیری از آسیب ناشی از اشعه های مضر به کار می رود اما تاکید کمتری بر سایر جنبه های ایمنی وجود دارد. به عنوان بخشی از برنامه ایمنی لازم است بخش های مذکور از لحاظ رعایت ملاحظات فیزیکی، طراحی ساختمان و مقابله با آتش سوزی نیز مورد بررسی قرار بگیرد. در این مطالعه هدف اصلی تعیین میزان رعایت ملاحظات ایمنی در بخشهای رادیولوژی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.
این مطالعه از نوع توصیفی می باشد که به روش مقطعی صورت پذیرفته است. رعایت ایمنی بخشهای رادیولوژی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران از جنبه های مختلف شامل فضای فیزیکی، مقابله با آتش سوزی، محافظت در مقابل اشعه، نگهداری مواد شیمیایی، ایمنی بیماران و ایمنی کارکنان بررسی شد. از برگه مشاهده بعنوان ابزار جمع آوری داده ها استفاده شد. در هر یک از جنبه ها امتیاز 100-80 درصد بعنوان ایمنی مطلوب، 80-50 درصد ایمنی نسبتا مطلوب و ایمنی زیر 50 درصد ایمنی غیر مطلوب شناخته شد.
بخشهای رادیولوژی بیمارستان ها به طور کلی ایمن برآورد شدند. اگرچه از نظر ایمنی بیماران و مقابله با آتش سوزی نسبتا ایمن بودند. پروتکل های مقابله با آتش سوزی باید در بخشهای رادیولوژی مد نظر قرار بگیرد. پیشنهاد می شود برنامه ریزی و طراحی لازم برای ایمنی بیماران از زمان ورود به بخش رادیولوژی تا زمان خروج مورد ملاحظه باشد.

هدف اساسی هر بیمارستان مانند تمام بخش های بهداشتی و درمانی، حفظ وارتقاء سطح سلامت افراد به بالاترین حد ممکن است. با توجه به اهمیت فزاینده ی نیروی انسانی در بیمارستان ها از یک سو و اتخاذ تصمیمات راهبردی مناسب با تغییر و تحولات محیطی سریع و بی سابقه از سوی دیگر، نیاز به مشارکت کارکنان در اتخاذ این نوع تصمیمات را به ویژه در کارکنان پرستاری که بزرگترین بخش از ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی را تشکیل می دهند، بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. هدف این پژوهش تعیین میزان مشارکت کارکنان پرستاری در تصمیم گیری های راهبردی و ارتباط آن با متغیرهای وابسته بیمارستان شریعتی می باشد.
این پژوهش به شیوه ی توصیفی تحلیلی انجام گرفته است. جامعه ی پژوهش شامل کلیه کارکنان پرستاری بیمارستان شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران (577 نفر) بوده که از این تعداد 175 نفر به صورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته اند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه اقتباس شده از پژوهش «دوستار» استفاده شد. این پرسش نامه شامل 35 سؤال 5 گزینه ای بوده که بر مبنای مقیاس لیکرت تنظیم شده است. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و با در نظر گرفتن سطح اطمینان95% تجزیه و تحلیل گردید و از مشخصه های آماری مثل میانگین، انحراف معیار و آزمون های همبستگی و ناپارامتریک استفاده شد.
امتیاز (نمره) میانگین مشارکت کارمندان در فاصله اطمینان (67/32- 37/24)، 52/28، از امتیاز کامل 100، تخمین زده شد. بنابر نتایج بدست آمده بین مشارکت کارکنان در تصمیم گیری های استراتژیک با وضعیت تاهل آنان(01/0P=)، جهت دهی تصمیمات(00/0P=)، فرهنگ مشارکتی(00/0P=)، بلوغ سازمانی(00/0P=) و تحمل مخاطره (01/0P=) رابطه معنی دار آماری وجود دارد.
با توجه به یافته های پژوهش میزان مشارکت کارکنان پرستاری در تصمیم گیری های استراتژیک در بیمارستان شریعتی در حد پایین ارزیابی شده است. لذا عملکرد مدیران ارشد بخش های این بیمارستان در ارتباط با تسری فرهنگ مشارکت به صاحبان فرآیند امری است که باید بیش از پیش بدان پرداخته شود.

روش های غیر تهاجمی برای تشخیص گنوره و کلامیدیا با استفاده از تست های اداراری و بدون استفاده از معاینات واژینال، با استفاده از اسپکولوم در دسترس می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج دو روش نمونه گیری از ترشحات واژن با و بدون استفاده از اسپکولوم در تشخیص عفونت تریکومونایی است.
مطالعه حاضر یک مطالعه کار آزمایی بالینی از نوع مقایسه آزمونها است. نمونه مورد پژوهش 100 خانم 49-18 ساله، با شکایت از ترشحات واژینال و سایر علائم واژینیت، مراجعه به درمانگاه زنان مرکز آموزشی- درمانی طالقانی بودند که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند که جهت تشخیص نوع عفونت از ترشحات واژینال بیماران یکبار قبل از معاینه با اسپکولوم و بار دیگر در طی معاینه با اسپکولوم نمونه تهیه شد و جهت تشخیص عفونت تریکومونیازیس مورد بررسی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش از نرم افزار کامپیوتری 14 SPSS و آزمونهای ناپارامتری مک نمار و ضریب کاپا استفاده شد. فاصله اطمینان %95 و سطح معنی داری در این پژوهش 05/0در نظر گرفته شد.
نتایج نشان داد که حساسیت روش نمونه گیری از ترشحات واژن با اسپکولوم در تشخیص تریکومونیاز %69 بود. حساسیت روش نمونه گیری از ترشحات واژن بدون اسپکولوم در تشخیص تریکومونیاز %5/62 بود. آزمون آماری مک نمار اختلاف آماری معنی داری بین حساسیت دو روش نمونه گیری از ترشحات واژن با و بدون استفاده از اسپکولوم در تشخیص این عفونت نشان نداد (P= NS). میزان توافق به دست آمده بین دو روش نمونه گیری از ترشحات واژن با و بدون اسپکولوم در تشخیص این عفونت 85/0 بود.
تشخیص عفونت تریکومونایی می تواند بدون انجام معاینه با اسپکولوم صورت پذیرد. این روش می تواند در زنانی که به علت ترس از معاینه با اسپکولوم با تاخیر مراجعه می کنند، سودمند باشد.

آموزش الکترونیکی یک فرآیند جدید در آموزش است که براساس فناوری های رایانه ای، چند رسانه ای و پردازشگرها، شکل گرفته است. با پیشرفت آموزش الکترونیکی، آموزش علوم پزشکی نیز از ظرفیت های آن در زمینه های مختلف بهره جسته است.
برای توفیق در پیاده سازی آموزش الکترونیکی و بهره مندی از ظرفیت ها و گریز از تهدیدهای احتمالی در کشور، پرداختن به مطالعات تطبیقی و بهره برداری از تجارب دانشگاهی موفق در کشورهای پیشرو در زمینه آموزش الکترونیکی لازم و ضروری است.
این پژوهش بصورت تطبیقی و توصیفی - مقطعی در طول سالهای 2007 و 2008 میلادی با استفاده از سایت تعداد هشت دانشگاه در کشورهای پیشرو و منتخب در زمینه آموزش الکترونیک علوم پزشکی در پنج قاره دنیا و بهره برداری از تعداد شصت و دو منبع و کلید واژه های آموزش الکترونیکی، رشته های علوم پزشکی، فناوری ارتباطات، بررسی تطبیقی، دانشگاه انجام شده است. در نهایت، فعالیت های انجام شده در دانشگاه های مزبور با وضعیت موجود آموزش الکترونیکی در دانشگاه های علوم پزشکی کشور که در این خصوص عملکرد بهتری داشته اند، مورد مقایسه قرار گرفته است.
یافته های بدست آمده نشان می دهد دانشگاه منچستر در انگلستان و دانشگاه دکین در استرالیا در زمینه راه اندازی و ایجاد دوره های آموزش الکترونیکی در رشته های علوم پزشکی از قدمت و تجربه بیشتری برخوردار هستند. در کلیه دانشگاه های پیشرو ارزیابی دانشجویان بصورت حضوری، آنلاین و ترکیبی است. در دانشگاه های کشور افریقای جنوبی کلیه آموزش های الکترونیکی بصورت رشته های منجر به مدرک ارائه می شود، در حالیکه در سایر دانشگاه ها بصورت دوره های تک درس، کوتاه مدت و رشته های منجر به مدرک در اختیار علاقمندان قرار می گیرد. ارائه رشته ها و دوره های علوم بهداشتی بصورت الکترونیکی نسبت به سایر رشته ها و دوره ها در دانشگاه های مورد مطالعه بیشتر است.
بنظر می رسد دانشگاه های مورد مطالعه در کشورهای منتخب درخصوص تاریخچه، واحد متولی، ملزومات ورود، نوع ارزیابی، نحوه ارائه تکالیف، روش ثبت نام و نوع آموزش الکترونیکی بکار رفته بصورت متفاوت با یکدیگر عمل می کنند. نتایج این بررسی نشان داد که سیستم آموزش الکترونیکی در دانشگاه علوم پزشکی کشور در مقایسه با کشورهای پیشرو، کاستی هایی دارد. لازمه موفقیت در بکارگیری موفق این سیستم برقراری زیر ساخت های فناوری و فرهنگی و ارتقاء مهارت مورد نیاز کاربران است.

اسینتوباکترها از پاتوژنهای فرصت طلب بوده و از عوامل مهم عفونتهای بیمارستانی محسوب می شوند. این باکتری ها می توانند طیف وسیعی از عفونتها نظیر سپتی سمی وپنومونی را ایجاد نمایند و به دلیل مقاومت به آنتی بیوتیکهای رایج از معضلات سیستم بهداشتی درمانی محسوب شده و از طریق کارکنان بهداشتی درمانی و ابزار پزشکی قابل انتقال هستند. لذا مطالعه حاضر به منظور تعیین فراوانی و حساسیت انتی بیوتیکی اسینتوباکتر های جداشده از کشت خون انجام پذیرفت.
در این مطالعه که یک مطالعه توصیفی گذشته نگر می باشد تعداد 750 عدد کشت خون مثبت در یک فاصله9 ماهه با استفاده از اطلاعات ثبت شده در رایانه ازمایشگاه بیمارستان شریعتی ارزیابی گردید و فراوانی اسینتوباکتر های جداشده از کشت خون محاسبه گردید و نتایج حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن آگار مورد بررسی قرار گرفت. سپس نتایج با امار توصیفی تجزیه و تحلیل گردید.
در این بررسی تعداد 133 مورد اسینتوباکتر از نمونه های کشت خون ارسال شده از بخشهای بیمارستان شریعتی جدا گردید که در مقایسه بین بخشهای بیمارستان، بیشترین موارد جداشده (5/65%)مربوط به بیماران بخش اورژانس بیمارستان بود. در انجام آنتی بیوگرام با استفاده از آنتی بیوتیکهای سیپرو فلوکساسین، کوتریموکسازول، جنتامایسین، آمیکاسین، توبرامایسین، سفتازیدیم و سفتریاکسون، بیشترین حساسیت بدست آمده مربوط به سیپروفلوکساسین (91%) و کوتریموکسازول (5/57%) و بیشترین مقاومت مربوط به سفتریاکسون (4/98%) بود. با توجه به این نکته که بیشترین موارد جداشده از بخش اورژانس می باشد این مهم را خاطر نشان می سازد که احتمال دارد بخشی از موارد مثبت، عفونت واقعی نبوده و در اثر آلودگی باشد. لذا لازم است یک مطالعه آینده نگر با رعایت تمام شرایط استاندارد و استریل از زمان نمونه گیری تا بدست آمدن نتیجه نهایی و مقایسه با علائم بالینی بیمار انجام گیرد و سپس نتایج حاصل از آن با این مطالعه مقایسه گردد.

مدیران امروزی، درمحیطی پویا، پرابهام ومتحول کار می کنند. نقش مدیران در ایجاد کیفیت بسیار اساسی است. امروزه پرداختن به کیفیت کالاها وخدمات در کلیه زمینه ها در زمره اولویتهای اساسی هر سازمان پیشرو می باشد. در بخش بهداشت ودرمان، به لحاظ اهمیت نوع خدمات و سر و کار داشتن با سلامت وجان انسانها، اعتلای کیفیت وتضمین آن برای نظام بهداشت ودرمان ومردم بطور فزاینده و مداوم مورد توجه قرار گرفته است. مدیریت کیفیت فراگیر (Total Quality Management) یکی از مهمترین تحولاتی است که وارد عرصه مدیریتی مراقبتهای بهداشتی شده است. هدف از این پژوهش بررسی آگاهی و نگرش مدیران ارشد و میانی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران نسبت به امکان اجرای مدیریت کیفیت فراگیر (TQM) در بیمارستانهای مربوطه می باشد.
روش پژوهش: این مقاله به شکل توصیفی تحلیلی و میدانی بوده است، جامعه شامل مدیران میانی و ارشد دانشگاه های علوم پزشکی تهران بودند و مطالعه در سال 1387 انجام گرفت. حجم جامعه 50 نفر بوده و نمونه گیری صورت نگرفته است. ابزار گردآوری داده های آن پرسشنامه می باشد که شامل 46 سئوال است و روایی آن با استفاده از تیم متخصص و پایایی آن با روش زیرنمونه با اطمینان 95% اثبات شده است. روش به اینگونه بود که داده ها از طریق پرسشنامه ها جمع آوری شدند، سپس داده ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردیدند و در دو شکل آمار توصیفی (شامل میانگین، میانه، نما، انحراف معیار، واریانس، دامنه تغییرات، حدپایین و حد بالا) و آمار استنباطی (شامل آزمون Bivariate و ضریب همبستگی Pearson (ارائه شدند.
به طور کلی متوسط میزان دانش مدیران ارشد و میانی در مورد مدیریت کیفیت فراگیر* برابر با 73.24 درصد است و با توجه به نحوه ی امتیازدهی در گروه خوب قرار می گیرد و نیز متوسط میزان نگرش مدیران ارشد و میانی در مورد مدیریت کیفیت فراگیر برابر با 79.76 درصد است و با توجه به نحوه ی امتیازدهی در گروه خوب و نزدیک به عالی قرار می گیرد. بررسی رابطه بین میزان آگاهی و نگرش مدیران ارشد و میانی نشان می دهد که ارتباط معنادار مثبتی بین این دو وجود دارد. مدیریت کیفیت جامع یک دیدگاه جدیدی است که برای ادامه بقای سازمان کاملا حیاتی است بخصوص در محیطهای حساسی چون بیمارستانها که با جان انسانها سروکار دارند و کیفیت یک فرآیند مستمر است و با توجه به یافته ها نشان می دهند مدیران حداکثر دانش و نگرش را نداشتند اما با آموزش مداوم می توان زمینه این امر حیاتی را در آینده مهیا نمود تا سطح سلامت آحاد جامعه بهبود یابد.

فناور ی های اطلاعاتی منبع مهمی برای انتشار اطلاعات بوده و استفاده از آنها منجر به افزایش دانش سلامت مردم میگردد. باتوجه به رویکرد سلامت متمرکز بر بیمار، این تحقیق به منظور بررسی نگرش بیماران بستری نسبت به فناور ی های اطلاعاتی صورت پذیرفت.
مطالعه ای توصیفی - مقطعی در بیمارستا نهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی کاشان بر روی 461 بیمار بستری در سال 78 که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند، صورت پذیرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه حاوی دو قسمت اطلاعات زمین های و، (r=0/ محقق ساخته، روا(صوری و محتوائی) و پایا (روش اسپیرمن - براون با 83 و آمار توصیفی تجزیه و SPSS اطلاعات مرتبط با اهداف مطالعه بود. داده ها توسط مصاحبه جمع آوری و با نرم افزار تحلیل گردید.
185 درصد / 88 درصد دریافت و ارسال سوابق، 7 / 86 درصد تمایل به دسترسی به اطلاعات پرونده پزشکی، 3 / داشتند. 3 76 درصد اخذ نوبت، 80 درصد مشاوره با پزشک معالج و 80 / دریافت جواب آزمایشات، 79 درصد تجدید نسخه داروئی، 4 درصد تمایل به دریافت اطلاعات مرتبط با رژیم غذائی را با استفاده از فناوری های اطلاعاتی داشتند.
نگرش بیماران بستری نسبت به فناوری های اطلاعاتی نسبتا خوب م یباشد. پیشنهاد می شود اطلاعات مورد نیاز بیماران بخصوص اطلاعات مربوط به نحوه صحیح مصرف داروها و رژیم غذائی از طریق دیسکهای فشرده و یا سایت بیمارستان در اختیار بیماران قرار گیرد و یا سایت های مناسب به آنها معرفی گردد.

گزارشات متعددی مبنی بر اهمیت نقش آپوپتوز در سندروم سپتی سمی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر و پذیرنده نوع یک آن در افراد مبتلا به سپتی سمی و مقایسه آن با افراد سالم TNF سطح، PBMC بررسی میزان آپوپتوز در میباشد.
این تحقیق بر روی 22 فرد بیمار مبتلا به سپتی سمی انجام گرفت. پس از اخذ 6 سیسی خون در شرایط میزان، PBMC سرم بیماران بررسی گردید. بلافاصله پس از جداسازی TNFRI و TNF استریل، با استفاده از کیت الیزا میزان آپوپتوز این سلولها بررسی گردید(آپوپتوز در زمان صفر)؛ در ادامه با کشت این سلولها میزان آپوپتوز خود به خودی و نوترکیب بر میزان آپوپتوز نیز بررسی گردید. TNF تاثیر بیماران در مقایسه با افراد نرمال افزایش PBMC یافت ه ها: میزان آپوپتوز در زمان صفر و میزان آپوپتوز خود به خودی برای مرگ سلولی برنامهریزی شده اند. in vivo معنی داری داشته و نشان دهنده این است که سلولهای ایمنی در شرایط نسبت به آپوپتوز خود به خودی آنها افزایش معنی داری نداشت. TNF بیماران، تحت تاثیر PBMC میزان آپوپتوز نتایج نشان دهنده این است که مسیرهای مرگ دیگری غیر از پذیرنده های مرگ، در امر آپوپتوز در این بیماران بطور معنی داری در مقایسه با افراد نرمال TNFRI و TNF دخیلند. همچنین میزان سرمی هر دو پروتئین در مراحل ابتدایی TNFRI با یکدیگر است و نشان دهنده نقش پروتکتیو r= افزایش یافته و این افزایش متناسب 0.908 بیماری است.