مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال دوازدهم شماره 2 (پیاپی 34، تابستان 1389)

ترکیبات قندی سطح سلول و ماتریکس سلول، دارای نقش با اهمیتی در تنظیم میان کنش های سلول - سلول و سلول - ماتریکس هستند. تغییر قندهای سلولی، یکی از مهم ترین وقایع مولکولی است که در طی فرآیند بدخیمی بافت ها ایجاد می شود. این مطالعه به منظور بررسی هیستوشیمیایی موکوپلی ساکاریدهای سلولی و ارتباط آن با تمایز تومور در کارسینومای مری و معده انجام شد.
در این مطالعه آزمایشگاهی نمونه های بافتی 80 بیمار شامل 40 بیمار با اسکوآموس سل کارسینومای مری (SCC) و 40بیمار با آدنوکارسینومای معده با تمایزهای مختلف تومور، از بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سال 1388 انتخاب گردید. نمونه ها با روش آلسین بلو PH 1 و 5/2 برای شناسایی ترکیبات موکوسی سولفاته و کربوکسیله همراه با شاهد مثبت و منفی رنگ آمیزی و بررسی میکروسکوپی شدند.
سلول های پوشش طبیعی و کارسینوم مری در تمایزهای مختلف در PH 1 و 5/2 رنگ پذیری منفی داشتند؛ اما سلول های استرومای طبیعی و توموری واکنش مثبت داشتند. سلول های غددی طبیعی و سرطانی معده در PH 1 منفی؛ ولی سلول های غددی طبیعی در PH2.5 مثبت شدند؛ اما سلول های سرطانی در تمایزهای مختلف پاسخ ضعیفی نشان دادند. سلول های استرومای طبیعی و توموری معده در در PH 1 و 5/2 مثبت بودند.
این مطالعه نشان داد که احتمالا در فرایند سرطانی شدن، تغییر در عملکرد سلول های پوششی مری از نظر ایجاد ترکیبات موکوسی سولفاته و کربوکسیله پدید نمی آید؛ ولی در سلول های غددی معده تغییراتی به صورت کاهش ترشح ترکیبات موکوسی کربوکسیله ایجاد می گردد.

تاکنون درمان دارویی موثری برای جلوگیری از کاهش نورون ها بعد از صدمات مغزی مشخص نشده است. در این مطالعه اثر دیازوکساید به عنوان تعدیل کننده های کانال پتاسیم میتوکندریایی بر تغییرات فراساختاری نورون ها بعد از ایسکمی-ریپرفیوژن بررسی شد.
در این مطالعه تجربی موش های صحرائی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در 8 گروه 3تایی شامل گروه شم، گروه حامل، گروه های 1، 5 و 25 میلی گرم/کیلوگرم گلی بنکلامید و گروه های 2، 6 و 18 میلی گرم/کیلوگرم دیازوکساید گروه بندی شدند. حیوانات گروه های مداخله (دوم تا هشتم) 2 ساعت بعد از تزریق تحت جراحی انسداد چهار رگ اصلی خون دهنده به مغز به مدت پانزده دقیقه قرار گرفتند. بعد از 24 ساعت ریپرفیوژن، بررسی فراساختاری نورون ها شامل تغییرات هسته و میتوکندری توسط میکروسکوپ الکترونی انجام شد.
تغییرات مورفولوژیک فراساختاری پاتولوژیک شامل تورم میتوکندریایی و صدمه به کریستاها و هسته متراکم در نورون ها به دنبال ایسکمی رخ داد. در گروه هایی که گلی بنکلامید دریافت کرده بودند؛ تغییرات مورفولوژیک فراساختاری شدید بوده است. این تغییرات در حیواناتی که دوز بیشتری از گلی بنکلامید را دریافت کرده بودند؛ بیشتر مشاهده شد. در حیوانات آزمایشگاهی که دیازوکساید را به میزان 8 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن دریافت کرده بودند؛ تغییرات موفورلوژیک فراساختاری پاتولوژیک هسته و میتوکندری کاهش واضحی داشت. کاهش عوارض ناشی از ایسکمی در گروه های دریافت کننده 2 و 6 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن دیازوکساید مشاهده نشد.
این مطالعه نشان داد که دیازوکساید با دوز 18 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن در موش های صحرایی دارای نقش حفاظتی در برابر تغییرات فراساختاری نورون ها شامل تخریب میتوکندری و تغییرات ظاهری آپوپتیک ناشی از ایسکمی می باشند.

مجرای شریانی باز از مشکلات شایع نوزادان نارس بوده که در صورت عدم درمان در هفته اول تولد منجر به تغییرات همودینامیکی، تشدید علائم تنفسی و نارسائی قلبی می گردد. بستن مجرای شریانی با درمان های دارویی یا جراحی می باشد و داروهای مورد استفاده مهارکننده های پروستاگلاندین سنتتاز مانند ایندومتاسین و ایبوبروفن هستند که با دوزها و روش های مختلفی (خوراکی یا تزریقی) مصرف می گردند. این مطالعه به منظور تعیین اثر ایبوبروفن خوراکی با دو دوز متفاوت در بستن مجرای شریانی نوزادان نارس انجام شد.
در این کارآزمایی بالینی 44 نوزاد نارس کمتر از 35 هفته حاملگی که در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان حضرت رسول اکرم تهران طی سال های 86-1384 بستری شده بودند و با علائم بالینی و اکوکاردیوگرافی، باز بودن مجرای شریانی در آنها قطعی شده بود؛ به صورت تصادفی به دو گروه درمانی تقسیم شدند. گروه درمانی اول با دوز کم شامل 23 نوزاد داروی ایبوبروفن خوراکی را به میزان 2/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در 3نوبت دریافت نمودند و گروه درمانی دوم با دوز استاندارد شامل 21 نوزاد داروی ایبوبروفن خوراکی را به مقدار 10 میلی گرم بر کیلوگرم در نوبت اولیه و سپس دو نوبت 5 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن با فاصله هر 24 ساعت دریافت نمودند. نوزادان از نظر بروز عوارض دارو (شامل آنوری/الیگوری، خونریزی گوارشی، تغییر در سطح کراتینین سرم، خونریزی داخل بطنی) و سیر بالینی تحت نظر قرار گرفتند.
بسته شدن مجرا در 17 نوزاد (74 درصد) از گروه درمانی اول (دوز کم) در مقایسه با 16 نوزاد (76 درصد) از گروه درمانی دوم (دوز استاندارد) مشاهده شد. 5 نوزاد (22درصد) از گروه اول و 3 نوزاد (14درصد) از گروه دوم به درمان با بروفن پاسخ ندادند و درمان تکرار شد. کاهش حجم ادرار در اثر مصرف دارو در 4درصد موارد مصرف با دوز کم و 33درصد موارد دوز استاندارد دارو وجود داشت (P<0.05). تفاوتی از نظر سطح کراتینین سرم در دو گروه مشاهده نشد. دو گروه از نظر میزان بروز خونریزی گوارشی تفاوت معنی دار نشان ندادند و یک نوزاد در گروه درمانی اول (4درصد) و 3 نوزاد در گروه درمانی دوم (14درصد) دچار خونریزی گوارشی شدند. همچنین دو گروه از نظر خونریزی داخل بطنی تفاوت معنی دار آماری نشان ندادند.
این مطالعه نشان داد که دوز کم در مقایسه با دوز استاندارد ایبوبروفن خوراکی علی رغم عوارض کلیوی کمتر؛ تفاوتی در میزان بسته شدن مجرای شریانی نوزادان نداشته است.

استفاده از راه هوائی ماسک حنجره ای (laryngeal mask air way، LMA) برای اداره راه هوایی عمل های انتخابی کوتاه مدت توصیه شده است؛ اما افزایش ترشحات راه هوایی و اسپاسم حنجره از عوارض آن است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر آتروپین و هیوسین ان - بوتیل - بروماید (NBB) بر همودینامیک و تهوع استفراغ در بیهوشی با راه هوائی ماسک حنجره ای انجام پذیرفت.
در این کارآزمایی بالینی دوسوکور 100 بیمار 50-20 ساله با کلاس 1 و 2 انجمن بیهوشی امریکا با LMA تحت بیهوشی عمومی کمتر از یک ساعت برای انجام عمل انتخابی جراحی عمومی و ارتوپدی در بیمارستان شهید بهشتی بابل طی سال های 87-1386 قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به صورت یک درمیان به دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. ضربان قلب و فشارخون اولیه بیماران اندازه گیری شد. به هردو گروه میدازولام 0.05 mg/kg، مورفین 0.1 mg/kg و فنتانیل 1.5mcg/kg به عنوان پیش دارو تجویز شد. سپس به گروه اول 0.5mg آتروپین و به گروه دوم 10mg هیوسین NBB با حجم مساوی 5ml وریدی تزریق و پس از دو دقیقه همودینامیک کنترل شد. القاء بیهوشی با تیوپنتال سدیم (5mg/kg) انجام و LMA گذاشته شد. سپس تعداد ضربان قلب و میزان فشارخون در دقایق متعدد ثبت گردید. در پایان عمل جراحی و خروج LMA میزان ترشحات راه هوائی بیماران براساس نیاز به دفعات ساکشن مورد بررسی قرار گرفت و شدت تهوع و استفراغ پس از عمل با توجه به نیاز بیماران به آنتی امتیک در ریکاوری و بخش به فواصل 6-2 ساعت پس از عمل بررسی و ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-13 و با آزمون های آماری کای اسکوئر، یومن ویتنی و Repeated measurement تجزیه و تحلیل شدند.
دراین مطالعه با توجه به نیاز به آنتی امتیک بین اثر ضد استفراغی دو دارو تفاوت معنی داری مشاهده نشد. اثر ضدترشح بزاقی به میزان کم، متوسط و زیاد به ترتیب در گروه هیوسین 80 درصد، 18 درصد و 2 درصد بود و این میزان در گروه آتروپین به ترتیب 72 درصد، 22 درصد و 6 درصد بود (P<0.05). در هر دو گروه افزایش ضربان قلب (کمتر از 20 درصد) وجود داشت؛ ولی فشار متوسط شریانی افزایشی نداشت و اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه یافت نشد.
نتایج این مطالعه نشان داد که اثرات دو دارو در کاهش میزان ترشحات راه هوائی و تهوع استفراغ تقریبا یکسان می باشد.

مطالعات زیادی اهمیت عملکرد هماهنگ و هم زمان عضلات کتف و گلنوهومرال را نشان داده اند. تغییرات خفیف در عملکرد و هماهنگی این عضلات منتهی به اختلال مفاصل می گردد. سندرم گیرافتادگی به عنوان شایع ترین علت درد شانه گزارش شده است. در این مطالعه قدرت ایزومتریک عضلات کمربند شانه ای در بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی با افراد سالم مقایسه گردید.
این مطالعه مورد شاهدی با استفاده از نمونه گیری غیراحتمالی ساده روی 15 بیمار مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه که به درمانگاه ها و بیمارستان های دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و دانشگاه علوم پزشکی ایران مراجعه نموده بودندو 15 فرد سالم طی سال 1387 انجام شد. قدرت عضلات گلنوهومرال و اسکاپولوتوراسیک با استفاده از یک دینامومتر دستی در دو گروه مورد و شاهد اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و تی زوج برای مقایسه بین گروهی و درون گروهی تجزیه و تحلیل شدند.
بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی در مقایسه با افراد سالم دارای قدرت کمتری در عضلات شانه خود بودند (P<0.05). قدرت عضلات در سمت درگیر بیماران نسبت به سمت غیردرگیر کمتر بود (P<0.05). در بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی نسبت قدرت عضلات چرخاننده به خارج به قدرت عضلات چرخاننده به داخل به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (P<0.05).
این مطالعه نشان داد که کاهش قدرت عضلات شانه در بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی وجود دارد. لذا بررسی قدرت عضلانی بایستی در برنامه ارزیابی و درمانی این بیماران در نظر گرفته شود. همچنین در درمان فیزیوتراپی این بیماران تقویت عضلات ضعیف بایستی مورد تاکید قرار گیرد.

بیماری کالاآزار یکی از مهم ترین بیماری های عفونی در شمال غربی کشور می باشد. لیشمانیا اینفانتوم و لیشمانیا دنووانی هر دو متعلق به کمپلکس دنووانی و مسبب لیشمانیوز احشایی در کانون های مختلف دنیا هستند. در این مطالعه از ژن سیستئین پروتئاز B (CPB) انگل های لیشمانیای جدا شده از پشه های خاکی برای تعیین هویت و بررسی خصوصیات ملکولی انگل در سطح اسیدنوکلئیک و اسیدآمینه استفاده گردید.
در این مطالعه آزمایشگاهی بخشی از ژن CPB انگل های لیشمانیا به طول 741-702 جفت باز به کمک واکنش های زنجیره ای پلیمراز تکثیر و تعیین توالی شدند. سپس خصوصیات ملکولی آنها از قبیل جایگاه های دارای پتانسیل گلیگوزیلاسیون، محل های اتصال سلول های B و T و تاثیر جهش در ساختار سه بعدی پروتئین های حاصله به کمک نرم افزارهای بیوانفورماتیکی مورد بررسی قرار گرفتند.
از 3477 پشه خاکی بررسی شده، 7 نمونه با واکنش PCR ژن سیستئین پروتئازB مثبت شدند. همچنین بر اساس یافته های این مطالعه در شمال غربی ایران هر دو عضو کمپلکس دنووانی یعنی L.donovani و L.infantum توسط پشه های خاکی فلبتوموس پرفیلیوی رانسکوکازیکوس منتقل شده اند. بررسی توالی های DNA انگل ها نشان داد که یک نوکلئوتید سیتوزین به توالی ژن CPBگونه دنووانی اضافه شده است که این امر باعث تغییر چهارچوب ترجمه به اسیدآمینه، ظهور یک کدون توقف(TGA) در هفت کدون پایین تر و توقف عملیات ترجمه شده است. در نتیجه یک زنجیره پپتیدی خیلی کوتاه به طول 76 اسیدآمینه ایجاد شده که بسیار کوتاه تر از زنجیره پپتیدی طبیعی به طول 234-247 اسیدآمینه در سایر استرین های لیشمانیا دونووانی کمپلکس می باشد. بررسی توالی های پروتئینی نشان داد که هیچ کدام از سه جایگاه گلیگوزیلاسیون و اپی توپ های سلول های B و T در پروتئین کوتاه استرین لیشمانیا دنووانی ایران وجود ندارد.
زنجیره پروتئینی حاصل شده از نمونه های دنووانی ایران کوتاه ترین زنجیره پپتیدی این کمپلکس است که تا به حال در دنیا گزارش شده است. به نظر می رسد که کوتاه شدن زنجیره پپتیدی CPB می تواند در ارتباطات بین انگل- ناقل و نیز انگل - میزبان تاثیرگذار باشد. با توجه به اهمیت ژن سیستئین پروتئاز B در برهم کنش انگل و سلول های میزبان و نقش کلیدی آن در ایجاد عفونت و گسترش بیماری کالاآزار، لازم است تا مطالعات بیشتری در مورد انگل لیشمانیا دونوانی جدا شده و پروتئین کوتاه آن انجام شود تا اپیدمیولوژی و سیمای واقعی بیماری کالاآزار در ایران کامل شود.

اثرات زیانبار بیماری های تیروئید در دوران بارداری روی سیر بارداری و رشد جنین به اثبات رسیده است. بیماری های خودایمنی تحت بالینی تیروئید می توانند منجر به دو برابر شدن شانس زایمان زودرس، سقط و نیز تیروئیدیت پس از زایمان شوند. این مطالعه به منظور مقایسه میزان عملکرد و خودایمنی تیروئید در زنان باردار مبتلا و غیرمبتلا به گواتر انجام شد.
این مطالعه مورد شاهدی روی 100 زن باردار مبتلا به گواتر (گروه مورد) و 100 زن باردار غیرمبتلا به گواتر (گروه شاهد) مراجعه کننده به درمانگاه مرکز آموزشی درمانی دزیانی گرگان طی تابستان 1384 انجام شد. از هر زن 5 میلی لیتر خون برای تعیین مقادیر هورمون های تیروئیدی (T3، T4، TSH، T3RUP) و آنتی بادی های ضدتیروئید (Anti TG، Anti TPO) گرفته شد. هورمون های تیروئیدی به روش IRMA و آنتی بادی ها با روش الیزا اندازه گیری شدند.
از 100 زن باردار مبتلا به گواتر 34 درصد اندازه تیروئید حدود سه برابر طبیعی و 66 درصد اندازه تیروئید حدود دو برابر طبیعی داشتند. Anti TPO در 36 درصد زنان باردار مبتلا به گواتر و در 16 درصد زنان غیرمبتلا به گواتر بالاتر از حد طبیعی بود. Anti TG در 9 درصد از زنان باردار مبتلا به گواتر و 4 درصد زنان غیر مبتلا به گواتر از حد طبیعی بالاتر بود. میانگین TSH در گروه مورد و شاهد در محدوده طبیعی و به ترتیب microU/ml 1.81+-1.33 و microU/ml 1.84+-1.4 بود. میانگین غلظت Anti TPO و Anti TG در گروه مورد U/ml 373.91+-197.37 و U/ml 248.8+-70.59 و در گروه شاهد U/ml 79.52+-63.97 و U/ml 248.8+-70.59 تعیین شد.
با توجه به مشاهده اختلالات عملکرد و اتوایمونیته تیروئید در 20درصد جمعیت سالم مورد مطالعه و در 45درصد افراد مبتلا به گواتر، بهتر است که بررسی عملکرد و آنتی بادی های ضدتیروئید در تمامی زنان باردار سالم، بدون علامت و مبتلا به گواتر برای جلوگیری از عوارض جنینی مادری انجام شود.

آنژیوگرافی توموگرافیک کامپیوتری (CTA) یک روش کم تهاجمی برای تصویربرداری عروق بدون عوارض دستکاری مستقیم عروق بزرگ است و کاربردهای عمده آن در ارولوژی شامل ارزیابی عروق کلیه برای آمادگی نفرکتومی فرددهنده، تشخیص عروق خارجی در ارزیابی تنگی اتصال حالب به لگنچه و تشخیص تنگی شریان کلیه می باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی عروق کلیه قبل از عمل دهنده های زنده کلیه با استفاده از آنژیوگرافی توموگرافیک کامپیوتری و آنژیوگرافی متداول و مقایسه با یافته های حین عمل انجام شد.
در این مطالعه توصیفی وضعیت عروق کلیوی 70 دهنده زنده کلیه با روش آنژیوگرافی توموگرافیک کامپیوتری و 30دهنده زنده کلیه با روش آنژیوگرافی متداول قبل از عمل با وضعیت عروق کلیه این بیماران در هنگام عمل توسط دو مشاهده گر در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی اسفند 1385 لغایت اردیبهشت 1387 مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت.
در گروه آنژیوگرافی توموگرافیک کامپیوتری در دو بیمار دو ورید اصلی کلیه حین عمل مشاهده شد که در آنژیوگرافی توموگرافیک کامپیوتری گزارش نشده بود. در گروه آنژیوگرافی متداول در یک بیمار حین عمل دو ورید اصلی کلیه مشاهده شد که با روش آنژیوگرافی متداول مشخص نشده بود. در هر دو گروه شریان های فرعی کلیه تشخیص داده شده بود. دقت برای تشخیص آناتومی شریان اصلی کلیه در آنژیوگرافی توموگرافیک کامپیوتری و آنژیوگرافی متداول 100درصد بود. دقت تشخیصی آناتومی ورید اصلی کلیه برای آنژیوگرافی توموگرافیک کامپیوتری 1/97 درصد و برای آنژیوگرافی متداول 6/96درصد به دست آمد.
این مطالعه نشان داد که دقت تشخیصی روش آنژیوگرافی توموگرافیک کامپیوتری و روش آنژیوگرافی متداول در مورد عروق اصلی کلیه تقریبا یکسان می باشد.

حالب تحتانی شایع ترین محل توقف سنگ بوده که منجر به کولیک کلیوی و یورتروهیدرونفروز می گردد. در صورت عدم موفقیت درمان طبی، برای درمان سنگ های حالب تحتانی از دو روش ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy) و یا TUL (transurethral lithotripsy) استفاده می شود. این مطالعه به منظور مقایسه دو روش سنگ شکنی برون اندامی و درون اندامی در درمان سنگ های حالب تحتانی روی 60 بیماری که به درمان طبی پاسخ ندادند؛ انجام شد.
این مطالعه کوهورت آینده نگر روی 60 بیماری که بیش از 3 هفته دارای سنگ حالب تحتانی با ایجاد انسداد بودند و به درمان طبی پاسخ نداده بودند؛ در مرکز ارولوژی بیمارستان امام رضا (ع) طی اردیبشهت ماه 1383 لغایت خرداد ماه 1385 انجام شد. با توجه به اندیکاسیون های درمان 30 نفر از بیماران در گروه I (ESWL) و 30 نفر در گروه II (TUL) قرار گرفتند. معیار تشخیص موفقیت سونوگرافی و KUB بود. میزان موفقیت روش ها و عوارض ایجاد شده برای هر بیمار در هر گروه ثبت شد.
از تعداد 30 نفر در گروه اول، سنگ 14 نفر (6/46 درصد) شکسته و دفع شد. در 13 نفر (3/43درصد) سنگ شکسته نشد و در 3 نفر (10 درصد) سنگ شکسته شد؛ ولی تکه های سنگ دفع نگردید. درد کولیک کلیه در 15 نفر (50 درصد) رخ داد که نیازمند تجویز مسکن بودند و تکه های سنگ بدون عارضه خاصی دفع شدند. درد کولیکی (50 درصد) تنها عارضه بیماران ESWL بود که با درمان طبی بهبود یافت. در بیمارانی که تحت TUL قرار گرفتند؛ در 5/93 درصد سنگ شکسته و تکه های سنگ یا خارج شدند و یا به تکه های قابل دفع تبدیل شدند. در 5/6 درصد روش موفقیت آمیز نبود که بیماران کاندید ESWL و یا عمل باز شدند. تب و درد کولیکی عارضه ای بود که در 10 درصد از بیماران اتفاق افتاد و با درمان طبی بهبود یافت.
این مطالعه نشان داد که روش TUL در درمان سنگ حالب تحتانی با توجه به میزان موفقیت بالا، عارضه کم و هزینه پایین، میزان بالای عاری از سنگ شدن و از طرفی میزان موفقیت کمتر ESWL، به عنوان روش انتخابی در درمان سنگ حالب تحتانی ارجحیت دارد.

ایست قلبی-ریوی مسوول نیمی از موارد مرگ و میر بیماران است. در بسیاری از موارد با احیای قلبی-ریوی موثر و فوری می توان بیمار را از مرگ نجات داد. در سال های اخیر پیشرفت های بسیاری در زمینه احیای قلبی-ریوی صورت گرفته است؛ ولی متاسفانه آمار دقیقی از میزان موفقیت احیای قلبی-ریوی در ایران وجود ندارد. این مطالعه به منظور مقایسه میزان بقای کوتاه مدت بیماران پس از احیای قلبی ریوی در بخش اورژانس بیمارستان های آیت الله طالقانی و شهید مدرس تهران انجام شد.
این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر روی 178 بیماری که در بخش اورژانس دو بیمارستان دانشگاهی آیت الله طالقانی (54 نفر) و شهیدمدرس (124 نفر) احیای قلبی-ریوی شده بودند؛ در سال 1384 انجام شد. مدت زمان تاخیر تیم احیاء، مدت زمان احیای قلبی-ریوی و نتیجه احیای قلبی-ریوی با استفاده از آزمون های تی و کای اسکوئر تجریه و تحلیل شدند.
پس از گذشت 24 ساعت از ایست قلبی، احیای قلبی-ریوی در 54 فرد مورد مطالعه در بیمارستان طالقانی تنها در 7مورد (13درصد) موفقیت آمیز بود. از 124 مورد احیای قلبی-ریوی در بیمارستان شهید مدرس، 33 مورد (6/26 درصد) با بقای بیماران همراه بود (P<0.05). مدت زمان تاخیر در شروع عملیات احیاء در بیمارستان آیت الله طالقانی 9/0 + - 9/2 دقیقه و در بیمارستان شهیدمدرس 1/1 + - 7/2 دقیقه بود. میانگین مدت زمان احیاء گروه اول 2/11 + - 2/44 دقیقه و گروه دوم 5/7 + - 44 دقیقه بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بقای 24 ساعته بیماران به دنبال احیای قلبی-ریوی در مقایسه با سایر نقاط کشور مشابه بوده؛ اما از میزان جهانی کمتر می باشد.

ایدز توصیفی از اختلالات ناشی از نقص در کارکرد سیستم ایمنی بدن انسان است که بر اثر عفونت با ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) به وجود می آید. از آنجایی که پرخطرترین گروه مبتلایان به ایدز را معتادان تزریقی و افراد دارای تماس جنسی غیرایمن به خود اختصاص می دهد؛ این مطالعه به منظور تعیین سطح آگاهی و نگرش نسبت به بیماری ایدز در گروه های دارای رفتارهای پرخطر تزریقی و جنسی و رابطه آن با مشخصه های اقتصادی-اجتماعی در شهرهای گرگان و گنبدکاووس در استان گلستان انجام شد.
این مطالعه توصیفی مقطعی روی 134 فرد با رفتار پرخطر تزریقی و جنسی در شهرهای گرگان و گنبدکاووس طی سال 1386 انجام شد. آزمودنی ها به وسیله نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. روش جمع آوری اطلاعات مصاحبه با پرسشنامه استاندارد بود. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16 و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، تی، کروسکال والیس و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.
این مطالعه نشان داد که در جمعیت مورد مطالعه 67درصد دارای تحصیلات 12-6سال، 8/44 درصد متاهل و 53 درصد بیکار و بدون درآمد بودند. 6/36درصد افراد مورد مطالعه در مورد ایدز آگاهی متوسطی داشتند و 3/49درصد از افراد نسبت به ایدز نگرش منفی داشتند. سطح آگاهی با سن و سطح تحصیلات رابطه آماری معنی داری داشت (P<0.05). به طوری که افرادی دارای سن بالاتر آگاهی بالاتری داشتند. سطح آگاهی گروه سنی 34-25 سال بالاتر از بقیه بود. همچنین افراد با سواد بالاتر، آگاهی بیشتری نسبت به بی سوادان وکم سوادان داشتند. سطح آگاهی با نگرش رابطه معنی داری داشت (P<0.05)؛ افراد با آگاهی بالاتر نگرش مطلوب تری داشتند.
این مطالعه نشان داد که 65 درصد افراد با رفتارهای پرخطر آگاهی مطلوب در زمینه راه های انتقال ایدز دارند؛ اما نیمی از افراد در زمینه ایدز نگرش ضعیفی دارند.

تشخیص سل نهفته به روش آزمون جلدی توبرکولین (TST) با محدودیت هایی همراه است. اطلاعات کمی در مورد انجام آزمایشات سرولوژی برای تشخیص سل نهفته در افراد آلوده به ویروس نقص ایمنی (HIV) وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین شیوع سل نهفته در بیماران HIV مثبت و مقایسه تشخیصی سنجش آنتی بادی ضدآنتی ژن های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس با آزمون جلدی توبرکولین انجام شد.
در این مطالعه توصیفی 62 بیمار HIV مثبت به روش تصادفی از میان مراجعین یک مرکز ترک اعتیاد در اهواز تحت آزمون TST با ماده PPD 5واحدی و سنجش IgM علیه آنتی ژن های باسیل سل طی سال 1387 قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-15 و آزمون آماری کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند.
از میان 62 فرد مطالعه شده 34نفر (8/54درصد) TST مثبت داشتند؛ در حالی که فقط 6نفر (7/9درصد) تست IgM مثبت داشتند. سل نهفته در 37 نفر (7/59درصد) با یکی از دو روش فوق تشخیص داده شد. مطابقت کلی دو تست 2/45درصد بود که از نظر آماری معنی دار نبود. در افرادی که توسط یکی از دو تست مثبت شده بودند؛ فقط در 8/4درصد موارد هر دو تست مثبت بودند. عدم مطابقت در 8/54درصد موارد یافت شد. نتایج مثبت برای دو تست در افرادی که در دو گروه از نظر شمارش CD4 (بیشتر از 200 سلول و کمتر از 200 سلول) قرار داشتند؛ تفاوت آماری معنی داری نداشت.
این مطالعه نشان داد که شیوع عفونت سل نهفته در بین معتادان تزریقی HIV مثبت در منطقه مورد مطالعه از سایر نقاط دنیا بیشتر است. آزمون جلدی توبرکولین تست مفیدی برای تشخیص سل نهفته در افراد HIV مثبت است و بر سنجش IgM علیه آنتی ژنهای مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ارجحیت دارد.

کیفیت مقالات پزشکی در ارتقای دانش پزشکی موثر است. این مطالعه به منظور تعیین کیفیت مقالات منتشر شده مجلات مصوب کمیسیون نشریات وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام شد.
این مطالعه توصیفی مقطعی روی 690 مقاله منتشر شده بین سال های 84-1362 در مجلات علمی پژوهشی کشور که به صورت تصادفی و براساس اطلاعات موجود در وب سایت ایران مدکس از بین همه مقالات علوم پزشکی انتخاب شده بودند؛ در سال 1386 انجام شد.
52 درصد مقالات از نوع توصیفی، 2/21 درصد مداخله ای و 8/5درصد از نوع تحلیلی بود. در سال های اخیر تعداد مقالات تحلیلی و مداخله ای به طور معنی داری نسبت به سایر مقالات افزایش یافته بود (P<0.05). از بین مقالات بررسی شده؛ نوع مطالعه هیچ مقاله ای کیفی نبود. درصد مقالات پژوهشی، گزارش مورد و مروری به ترتیب 9/44 درصد، 9/36 درصد و 1/14 درصد بود. در سال های اخیر میزان مقالات پژوهشی در مقایسه با مقالات گزارش مورد و مروری به طور معنی داری افزایش یافته بود (P<0.05). در 80درصد از مقالات حداقل یک تست آماری به کار رفته بود. بیشتر مقالات (60درصد) بالینی و متن 82درصد از مقالات به زبان فارسی بود.
نتایج این مطالعه نشان دهنده روند روبه رشد شاخص های مربوط به کیفیت مقالات چاپ شده می باشد. احتمالا تغییر در سیاست های وزارت بهداشت و درمان در خصوص نحوه ارزشیابی معاونت های پژوهشی دانشگاه های علوم پزشکی کشور، برگزاری کارگاه های روش تحقیق و مقاله نویسی، نحوه امتیاز دهی به مجلات مصوب کمیسیون نشریات علوم پزشکی کشور و قوانین ارتقاء اعضای هیات علمی سبب بهبود شاخص های کیفی مقالات شده است.

ملانوم ولو تومور بسیار بدخیم و نادری با شیوع 19/0-1/0 در صدهزار نفر بوده و اغلب بعد از منوپوز اتفاق می افتد. در این مقاله بیماری 43 ساله معرفی شده است که با شکایت پیدایش ضایعه کوچک خارش دار از 2 ماه قبل در ناحیه ولو مراجعه نمود. ضایعه مذکور به قطر 5 میلی متر قهوه ای تیره در روی لابیالیس مینور چپ به فاصله بیش از 2 سانتی متر از خط وسط وجود داشت. بیوپسی ملانوم بدخیم با عمق 5/3 میلی متر طبق تقسیم بندی berslow نوع حد وسط گزارش گردید. حذف جراحی با حاشیه بیش از 2 سانتی متر و لنفادنکتومی اینگونیال و فمورال در طرف ضایعه انجام شد و تا 4 ماه بعد از عمل جراحی علائمی از عود تومور دیده نشد.

تومور Buschke-Lowenstein Tumor (BLT) یا تومور گل کلمی شکل یا کوندیلوم آکومیناتوم بزرگ Giant Condyloma Acuminatum (GCA) با رشد آهسته و تهاجم موضعی است که اندازه بزرگی دارد و معمولا در ناحیه پرینه ایجاد می شود. BLT توسط ویروس پاپیلومای انسانی، معمولا توسط ژنوتیپ 6 یا 11 ایجاد می شود. BLT معمولا در زمینه Condyloma Acuminatum ایجاد می شود و در هر سنی بعد از دوران بلوغ می تواند بروز کند. ولی معمولا در دهه های 4 و 6 عمر تظاهر می یابد. رشد تهاجمی و عود بعد از درمان از ویژگی های این تومور می باشد. معمولا امکان تبدیل آن به بدخیمی نیز وجود دارد. در این مطالعه مرد 33 ساله مبتلا به Penile Buschke-Lowenstein Tumor گزارش شده است که تومور وی از زگیل تناسلی معمولی ناشی گردید.