مجله اقتصادی
سال دوم شماره 19 (اردیبهشت و خرداد 1382)

به نظر می رسد در حال حاضر دلیل اصلی عقب ماندگی اقتصادی کشورمان نبود احساس غبطه ملی به دلیل ایجاد خدشه بر هویت و ضعف در صمیمیت ملی است. این معنا را می توان با عبارت استعمارزدگی تعبیر کرد. برای رشد و توسعه، انسان و در پی آن جامعه کشور باید مستقل باشد تا در او حس غبطه و رقابت ایجاد شده و در مسیر پیشرفت گام بردارد. رقابت لازمه توسعه و مانع ان نیز انحصار است.

امروزه از نظام آموزشی دانشگاه ها انتظار می رود که برنامه ریزی آموزشی و درسی شان طوری طراحی و تنظیم شود که به موجب آن ایجادکنندگان کسب و کارهای جدید پرورش یابند. در این مقاله ضمن بررسی این که چگونه می توان کارآفرینی را آموزش داد؟ و همچنین برنامه درسی و محتوای دوره های آموزش کار آفرینی چگونه می تواند تعیین شود؟ نقش و اهمیت دانشگاه های کشورهای توسعه یافته در تربیت کارآفرینان آینده بررسی می شود.

این گزارش ضمن معرفی مشخصات و تبعات دولت رانتیر به روند ایجاد آن در ایران می پردازد. به نظر می رسد که ایران از اوایل دهه 1340 شمسی با اهمیت یافتن فاکتور نفت در درآمدهای بودجه ای دولت رفته رفته به جرگه حکومت های رانتیر پیوسته باشد و در دهه 1350 با بروز شوک نفتی این وضع تثبیت شده است.
این روند بر اقتدارگرایی دولت، برنامه های بلند پروازانه وی و بی توجهی به بحران های اجتماعی اقتصادی و سیاسی بالقوه و بالفعل تاثیر به سزایی داشته است. توسعه رانتیریسم دولتی در ایران در عمل غفلت از چالش های پیش رو و انحراف از جهت گیری برنامه های توسعه ای پیش از انقلاب را در پی داشت به طوری که در برنامه پنجم توسعه ایران از راه اصلی توسعه صنعتی منحرف شد و ساختار جدیدی پایه ریزی شد که همچنان به عنوان مانعی بر سر راه صنعتی شدن کشود خودنمایی می کند.

چگونگی کاهش پیامدهای منفی مالیات بر ارزش افزوده از جمله موضوعاتی است که می بایست در طراحی این مالیات مورد توجه مسؤولان امر قرار گیرد. شیوه اعمال نرخ ها، معافیت ها، چارچوب اداری و اجرایی مالیات، همچنین اتخاذ سیاست های جبرانی در مجموع می توانند از نکات قابل توجه در کاهش آثار منفی مالیات بر ارزش افزوده باشند. به عبارت دیگر در برنامه ریزی نظام مالیات بر ارزش افزوده، اتخاذ روش های مناسب در زمینه موضوعات اشاره شده می تواند موجبات تحقق اهداف مالیات بر ارزش افزوده را فراهم کند.

این مقاله عوامل تجربی تعیین کننده پس انداز خصوصی را برای نمونه ای از اقتصادهای جنوب شرقی آسیا و امریکای لاتین در طول دوره 95-1975 مورد آزمون قرار می دهد. میزان پس انداز در جنوب شرق آسیا طی این دوره سیری صعودی داشته است، در حالی که در امریکای لاتین این سیر نزولی بوده است. پی بردن به نیروهای محرکه این رفتار پس اندازی ممکن است بیانگر علل وقوع رشد اقتصادی متفاوت در دو ناحیه باشد.