فهرست مطالب

Journal of Dentistry, Shiraz University of Medical Sciences
Volume:11 Issue: 3, 2010

  • تاریخ انتشار: 1389/08/01
  • تعداد عناوین: 12
|
  • مقاله های پژوهشی اصیل
  • نسرین کیانی منش، علی اصغر علوی، الناز شفیق*، محمد عطایی صفحه 183

    بیان مساله: انقباض پلی مریزاسیون کامپوزیتی یکی از بزرگترین معایب کامپوزیت های امروزی است و می تواند به شکاف (Gap) لبه ای، حساسیت پس از کار، ترک مینایی و پوسیدگی ثانویه بینجامد.

    هدف

    هدف از این پژوهش، بررسی اثر فیلرهای نانوپوروس بر میزان انقباض پلیمریزاسیون و درجه ی تبدیل یک گونه کامپوزیت آزمایشی در شرایط نوری گوناگون بود. نتایج به دست آمده از این کامپوزیت با نتایج به دست آمده از انقباض پلیمریزاسیون و درجه ی تبدیل کامپوزیت آزمایشی با فیلرهای معمولی میکروهیبرید مقایسه می شود.
    مواد و

    روش

    در این پژوهش تجربی، کامپوزیت آزمایشی توسط آمیختن فیلرهای سایلانیزه شده و مونومر به دست آمد. 27 درصد مونومر و 73 درصد فیلر با هم آمیخته شدند. مونومر مورد استفاده از ترکیب Bis-GMA، 70 درصد و TEG DMA، 30 درصد به دست آمد. برای پوروس کردن فیلرها، آن ها را در حرارت 1300 درجه ی سانتی گراد سینتر و سپس آسیاب شدند. کامفورکینون و آمین به عنوان آغازکننده و تسهیل-کننده در این بررسی استفاده گردیدند. سنجش میزان انقباض پلیمریزاسیون توسط دستگاه باندد دیسک و سنجش درجه ی تبدیل توسط FTIR اسپکتروسکوپی انجام شد. بررسی در سه شرایط نوری گوناگون استاندارد و پلکانی و شدت بالا (High intensity - Ramping - Standard) انجام گردید. نتایج به دست آمده از این بررسی توسط آزمون یک سویه ی آنوا و توکی واکاوی آماری شدند.

    یافته ها

    فیلرهای نانوپوروس اثری مثبت در کاهش میزان انقباض پلیمریزاسیون داشتند و تفاوت معنادار در میزان انقباض پلیمریزاسیون میان سه روش گوناگون کیور دیده نشد. روش کیور و گونه ی فیلر نیز، اثری بر روی درجه ی تبدیل نداشتند (05/0 p <).

    نتیجه گیری

    با استفاده از فیلرهای نانوپوروس انقباض پلیمریزاسیون کامپوزیت کاهش می یابد و گونه های روش های نوردهی کیور اثری بر میزان انقباض پلیمریزاسیون و درجه ی تبدیل کامپوزیت ندارد.

  • فاطمه شاهسواری، اسامه قاسمی، محمود حبیب زاده، نسیم قشلاقی آذر صفحه 192
    بیان مساله: آملوبلاستوما توموری است، که به طور موضعی مهاجم است و همیشه مورد توجه پژوهشگران بوده تا رفتار زیست شناختی آن را بهتر بشناسند. یکی از نشانگرهایی که به تازگی توسط پژوهشگران در زمینه ی زیست شناختی سرطان ها مطرح شده، Minichromosome Maintenance 3 است، که بیان بیشتر از اندازه ی آن در سرطان های گوناگون گزارش شده اما پژوهشی در مورد MCM3 بر روی آملوبلاستوما انجام نگرفته است.
    هدف
    هدف از این پژوهش، بررسی بیان MCM3، Ki-67و p27 در آملوبلاستوما بود.
    مواد و
    روش
    در این بررسی توصیفی تحلیلی 18 مورد آملوبلاستوما از بایگانی انتخاب گردیدند. اطلاعات بالینی- آسیب شناسی از پرونده ها استخراج و مقاطع لازم از بلوک ها فراهم و رنگ آمیزی نشانگرهای Ki-67، p27 و MCM3 انجام شد. سلول های رنگ گرفته در 10HPF (High Power Field) شمارش و (LI) Labeling Indexارزیابی گردید. سطح های رنگ پذیری به چهار گروه شدید (50 LI>)، متوسط (50≤
  • یافته ها
    در موردKi-67، پنج نمونه (8/27 درصد) منفی و 13 نمونه (2/72درصد) ضعیف رنگ گرفتند و Ki-67 بیشتر در لایه ی آملوبلاستی دیده شد. در مورد p27، پنج نمونه (8/27 درصد) منفی، 11 نمونه (1/61 درصد) ضعیف و دو نمونه (1/11 درصد) رنگ پذیری متوسط را نشان دادند و p27بیشتر در سلول های رتیکولوم ستاره ای دیده شد. هیچ یک از نمونه ها با MCM3 رنگ نگرفت. از نظر آماری میان بیان این پروتئین ها درآملوبلاستوما تفاوت دیده شد، اما میان سن، جنس و اندازه ی تومور با هیچ یک از پروتئین ها پیوند معنادار یافت نگردید.
    نتیجه گیری
    با بیان ضعیف Ki-67 و p27 نمی توان نتیجه ی قطعی گرفت، که آسیب های ما چه رفتار زیست شناختی خواهند داشت، زیرا نبود p27 و یا ضعیف رنگ گرفتن آن برعکس Ki-67 به نفع تکثیر سلولی است و اثبات این موضوع که آیا تومور رفتار تهاجمی و عود خواهد داشت یا خیر، نیاز به بررسی های نشانگرهای بیشتر و نیز پی گیری بیماران در بالین دارد. با منفی شدن همه ی نمونه ها برای MCM3، به نظر می-رسد که MCM3 در پاتوژنز آملوبلاستوما نقشی نداشته باشد.
    کلیدواژگان: آملوبلاستوما، Ki، 67، p27، MCM3، ایمونوهیستوشیمی، نشانگرهای زیستی، یونی سیستیک آملوبلاستوما