ماهنامه صنعت سینما
پیاپی 13 (امرداد 1382)

یک کافه در کنار یک جاده، زنی به نام ریحان (همسر یک قهره چی مرحوم) و رانندگانی با ملیت های مختلف که پاتوق آنان همین کافه به ظاهر ساده است. این شمایی کلی از آخرین فیلم کامبوزیا پرتوی کافه ترانزیت است، با مجموعه ای از بازیگران و نابازیگران و البته به همراه گروهی از حرفه ای های سینما در بخش فنی. فیلمی که برخلاف فیلم های پیشین پرتوی، در دنیای بزرگ ترها اتفاق می افتد، و بیش از هر چیز کنکاش در دنیای زنی است که می خواهد در میان آدم های اطرافش ایستادن را تجربه کند.

در بخش نخست مجموعه مقالات مرتبط با وضعیت سالن های سینما و توزیع جغرافیایی آنها به وضعیت سالن های سینما در استان تهران پرداختیم. شهری با وسعت تقریبی بیست هزار کیلومتر مربع و با جمعیتی در حدود یازده میلیون نفر و نحوه پراکندگی بسیار ناهمگون، برای گذران اوقات فراغت خود قادر خواهند بود از هشتاد و دو سینمای فعال شهر و استانشان استفاده کنند. لیکن به دلایل بسیاری که سعی شد به آن پرداخت شود مشخص گردید که میزان استقبال آنها از این وسیله تفریح و سرگرمی، در سطح نازلی است. گروهی از دلایل این رویگردانی از سینما معطوف به حوزه های اقتصادی و گروهی دیگر نیز مربوط به مجموعه عوامل غیراقتصادی ارزیابی می گردد.

بدون تردید پرویز پرستویی یکی از معدود بازیگران سینمای ما است که با نگاهی گذرا به کارنامه حرفه ای اش، تنوع غبطه برانگیزی از انواع و اقسام نقش های جذاب می توان پیدا کرد. وسواس، سخت کوشی، استعداد و پشتوانه تئاتری چندین ساله پرستویی، از فاکتورهای اصلی و اساسی توفیق مستمر او بوده اند.
اخیرا پرستویی در رای گیری نویسندگان و منتقدین ماهنامه صنعت سینما به عنوان بهترین بازیگر بیست سال اخیر سینمای ایران انتخاب شده است.

بهمن زرین پور متولد 1320 کرمانشاه از سال 1342 فعالیت در رادیو و پس از آن تئاتر، تلویزیون و سینما را به عنوان بازیگر، نویسنده و کارگردان آغاز کرده و ادامه داده است. از مهم ترین آثار او به عنوان بازیگر می توان به فیلم های ستارخان، اسرار گنج دره جنی، مجموعه فیلم های صمد، میرزا کوچک خان، تحفه ها، زرد قناری و... مجموعه های اختاپوس، سرکار استوار، دایی جان ناپلئون، رعنا، امام علی (ع) و... اشاره کرد و مهم ترین آثارش به عنوان نویسنده و کارگردان عبارتند از مجموعه های تلویزیونی، گالش های مادربزرگ، عطر گل یاس، آوای فاخته، جهان وارونه، زیر چتر خورشید و... هفت ترانه نخستین فیلم سینمایی او در مقام کارگردان است.

علی اصغر آگه بنایی در سال 1359 از کشور کانادا به ایران آمد و طرحی کوتاه درباره انقلاب را جلوی دوربین برد. آداب بهاری ابتدا طرحی غیرممکن به نظر می رسید اما پس از اجرا و نمایش کمتر کسی باور می کرد که این طرح در یک استودیوی کوچک و با وسایلی دست ساز به انجام رسیده است. این فیلم هنوز هم از نظر تکنیکی و جلوه های ویژه منحصر به فرد است و هنوز هم تبدیل فریم ها و پلان ها به یکدیگر در حالی که انگار درون یک ظرف آب به آنها می نگریم و قطراتی که به داخل ظرف می افتد تصویر بعدی را به وجود می آورد و در حافظه تصویری ما موجود است.
او پس از این تجربه موفق، به کشور کانادا بازگشت و مطالعاتی را در زمینه داستان نویسی و فیلمنامه و همچنین مسایل تکنیکی دنبال کرد و پس از چندی تصمیم به ساخت یک فیلم بلند سینمایی با استانداردهای روز جهانی گرفت.

چهارمین هفته فیلم فروغ که از 28 تیر در خانه هنرمندان ایران برگزار شد، سوم مرداد بدون اهدای جوایز به فیلمسازان برگزیده به کار خود پایان داد. پیش از این اعلام شده بود که هفته فیلم فروغ برای اولین بار بخش رقابتی را به دیگر بخش ها اضافه کرده است. سایر بخش های هفته فیلم شامل آزاد (آثار مستند با موضوع زن)، مستندسازان زن ایران و جهان و مرور آثار مستند رخشان بنی اعتماد بود.

سینما، همواره دو رو دارد: آن چه که بر روی پرده می بینیم و آن چه که از دیده ما پنهان است. اما بی تردید، سهم عمده ای از تداوم و حیات سینما، مرهون افرادی است که در پشت صحنه فعالیت می کنند، و حسین معرب یکی از آنهاست. او بیش از چهل سال که به عنوان تکنسین، تعمیرکار و نیز فروشنده آپارات و لوازم یدکی سینمایی، فعالیت می کند و البته مثل خیلی های دیگر که گذران زندگی شان در گروی رونق سینماست گله مند و دل شکسته است و می گوید: «تا زمانی که سینما رونق نگیرد، کار ما هم رونق نمی گیرد.»