فهرست مطالب

پژوهش در پزشکی - سال سی و چهارم شماره 2 (پیاپی 134، تابستان 1389)

نشریه پژوهش در پزشکی
سال سی و چهارم شماره 2 (پیاپی 134، تابستان 1389)

  • تاریخ انتشار: 1389/06/01
  • تعداد عناوین: 12
|
  • سید محمود طباطبایی، عبدالجلیل کلانتر هرمزی صفحه 79
    نگرشی بر دانش کالبدشکافی در متون طب سنتی دکتر سید محمود طباطبایی، دکتر عبدالجلیل کلانتر هرمزی مقایسه تاثیر Flap V-YباNeurovascular Island Flap بر میزان بی حسی نوک انگشتان و نتایج عمل دکتر مسعود یاوری *، دکتر صدر الله معتمد و دکتر افشین ضیایی بررسی امکان تهیه رادیودارویی جدید برای تشخیص بافت های کم اکسیژن نیما رستم پور *، امیررضا جلیلیان، محمدباقر توکلی، کمال الدین شافعی، محسن کمالی دهقان، مهدی اخلاقی و کریم قاضی خانلو ثانی مقایسه اثر کورتیکوستروئید سیستمیک و موضعی بر علائم بالینی و آزمایشگاهی مبتلایان به رینیت آلرژیک سالانه دکتر محمدرضا فتح العلومی، دکتر لیلا دلخواه اکبری،، عذرا رمضانخانی، دکتر سعیداله نوحی *، دکتر علی فتاحی بافقی و دکتر علی گلجانیان مقایسه قدرت Uterobrush و Pipelle در تشخیص نمونه های آندومتر دکتر مریم السادات حسینی *، دکتر محمد هاشمی، دکتر بهجت السادات حسینی و مهندس ناصر ولایی بررسی نقش عوامل موثر در اقدام به خودکشی مجدد دکتر بابک مصطفی زاده *، دکتر مهدی مصری و دکتر اسماعیل فرزانه برآورد عوامل موثر بر دفع پیوند دوطرفه در بیماران مبتلا به قوز قرنیه با مدل شکنندگی شفایافته بیزی میترا رحیم زاده کیوی *، دکتر ابراهیم حاجی زاده و دکتر سپهر فیضی بیان پروتئین نوترکیب غنی از سرین انتامبا هیستولیتیکا شهرام نکوئیان، دکتر علی حقیقی *، دکتر بهرام کاظمی، دکتر سیدجواد سید طبایی، دکتر نیلوفر تقی پور و دکتر سیما راستی بررسی رابطه ژن های فسفولیپاز C با پاتوژنیسیته مایکوباکتریوم توبرکلوزیس سویه بیجینگ وسویه غیربیجینگ دکتر حسین گودرزی *، النازالسادات میرصمدی، پریسا فرنیا و سمیه جهانی شرافت بررسی عادت مصرف دخانیات در دانشجویان پسر رشته های پزشکی و غیرپزشکی دانشگاه شهید بهشتی در سال 1387 دکتر غلامرضا حیدری، دکتر علی رمضانخانی * و دکتر محمدرضا مسجدی بررسی تاثیر لاپاراسکوپی بر میزان درد مزمن شکمی بعد از اعمال جراحی لاپاراتومی قبلی دکتر سید امیر کاظم وجدان *، دکتر قدرت الله ناصح، دکتر هادی مدقق، دکتر ملیحه خسروی و دکتر سید حسن کرباسی گزارش یک مورد اپیدرمولیز بولوزای جانکشنال با تظاهرات گوارشی دکتر سیاوش ظفر دعاگو،، دکتر مرتضی عزیزی،، دکتر سیدرضا محبی،، دکتر مهسا مولایی، و دکتر محمدرضا زالی
  • مسعود یاوری، صدرالله معتمد، افشین ضیایی صفحه 86
    سابقه و هدف
    با توجه به اینکه عملکرد دست با حس نوک انگشتان ارتباط بسیار نزدیکی دارد، انتخاب یک روش از میان انواع مختلف روش های بازسازی این ناحیه که بتواند حس نوک انگشت را در آسیب های نوک انگشتان به میزان بیشتری برگرداند، اهمیت زیادی پیدا می کند. دو روش Neurovascular island flap و VY flap روش هایی هستند که امروزه بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. این مقاله با هدف مقایسه این دو روش در برقراری حس نوک انگشتان آسیب دیده انجام گرفت.
    روش بررسی
    تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی روی 70 بیمار 20 تا 40 ساله که دچار آسیب تروماتیک نوک انگشتان دست شده بودند و به صورت تصادفی در دو گروه 35 نفره قرار گرفتند، انجام شد. در گروه اول از روش VY flap و در گروه دوم از روش Neurovascular island flap جهت بازسازی استفاده گردید. تمام افراد مورد مطالعه، پس از یک سال از زمان عمل جراحی تحت معاینه قرار گرفتند و در هر بیمار حس تفکیک دو نقطه ثابت و متحرک اندازه گیری و ثبت گردید و نتایج درمان در انگشتان بیماران دو گروه مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    تحقیق روی دو گروه 35 نفری که از نظر عوامل دموگرافیک و نوع آسیب مشابه بودند، انجام گرفت. میزان بروز نکروز و عدم رضایت و محدودیت فلکسیون دو گروه مشابه بود. افزایش حساسیت انگشت گروه اول 8/54 و گروه دوم 5/93 درصد بود (0005/0>p).
    نتیجه گیری
    برای برگرداندن حس نوک انگشتان آسیب دیده، روش Neurovascular island flap بطور معنی داری موفق تر از روش V-Y flap می باشد.
    کلیدواژگان: V، Y flap، Neurovascular island flap، نوک انگشت، تشخیص حس دو نقطه ای
  • محمدرضا فتح العلومی، لیلا دلخواه اکبری، عذرا رمضانخانی، سعیدالله نوحی، علی فتاحی بافقی، علی گلجانیان صفحه 92
    سابقه و هدف

    علی رغم اینکه کورتیکوستروئیدها یک گزینه درمانی در درمان رینیت آلرژیک هستند، هنوز در انتخاب نوع کورتیکوستروئید مصرفی برای بهبود علائم اتفاق نظر وجود ندارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر دو نوع کورتیکوستروئید سیستمیک و موضعی بر علایم بالینی و ایمونوگلوبین E (IgE) سرم در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک سالانه انجام گردید.

    روش بررسی

    در این کارآزمایی بالینی اتفاقی، 86 بیمار در دو گروه 43 نفری مورد بررسی قرار گرفتند. برای گروه اول، قرص پردنیزولون (کورتیکواستروئید سیستمیک) و برای گروه دوم اسپری بینی بکلومتازون (کورتیکوستروئید موضعی) تجویز گردید. سطح سرمی IgEو علایم آلرژی، قبل و بعد از درمان بصورت یک سوکور ارزیابی و ثبت گردید. میانگین IgE سرم در داخل هر گروه با آزمون t زوجی و بین دو گروه پس از درمان با آنالیزکوواریانس؛ تفاوت توزیع افراد از نظر علائم بالینی بین دو گروه با استفاده از آزمون کای دو و Mantel-Haenszel و تغییر وضعیت علایم بالینی در پایان درمان نسبت به قبل از درمان در داخل هرگروه با آزمون McNemar بررسی شد.

    یافته ها

    میزان IgE سرم در هر دو گروه پس از درمان کاهش معنی داری داشت. با تعدیل اثر میانگین IgE قبل از درمان، مقدار IgE سرم بعد از گرفتن درمان، در گروه درمان سیستمیک کاهش معنی داری نسبت به گروه درمان موضعی داشت (05/0P<). پس از تعدیل اثر وضعیت متغیرها قبل از درمان، خارش چشم و عطسه در گروه درمان سیستمیک کاهش معنی داری نسبت به گروه درمان موضعی)05/0 (P<و احتقان بینی در گروه درمان موضعی کاهش معنی داری نسبت به گروه درمان سیستمیک داشت)001/0(P<.

    نتیجه گیری

    کورتیکوستروئیدهای سیستمیک در بهبود علایم عطسه و خارش چشم اثربخشی بیشتری نسبت به کورتیکوستروئید موضعی و در بهبود احتقان بینی،کورتیکوستروئیدهای موضعی اثربخشی بیشتری نسبت به کورتیکوستروئیدهای سیستمیک دارند.

    کلیدواژگان: کورتیکوستروئید، رینیت آلرژیک سالانه، درمان
  • نیما رستم پور، امیررضا جلیلیان، محمدباقر توکلی، کمال الدین شافعی، محسن کمالی دهقان، مهدی اخلاقی، کریم قاضی خانلو ثانی صفحه 98
    سابقه و هدف

    ایجاد بافت کم اکسیژن از مهم ترین پدیده هایی است که هنگام سکته های قلبی و مغزی و یا سرطان ها اتفاق می افتد. سلول های کم اکسیژن موجود در یک تومور از علل اصلی مقاومت نسبت به رادیوتراپی و شیمی درمانی می باشند. دی استیل بیس - (4- N- متیل تیوسمی کاربازون) یا ATSM، یکی از موادی است که در تصویربرداری از بافت های کم اکسیژن به کار می رود.

    روش بررسی

    این تحقیق در دو مرحله انجام پذیرفت. در مرحله اول تحقیق، به روش اکتشافی، مس- 61، از برخورد پروتون های MeV 22 با روی طبیعی تولید شد. سپس ماده ATSM به فرم قابل نشان دارسازی تهیه گردید و نشان دارسازی نیز انجام گردید تا ترکیب [Cu61] دی استیل بیس (4N متیل تیوسمی کاربازون) ساخته شود. در مرحله دوم تحقیق، به روش تجربی آزمایش های کنترل کیفی جهت ارزیابی آن به عنوان یک رادیودارو صورت گرفت. هم زمان با تصویربرداری، پراکنش زیستی رادیودارو در موش های سوری سالم و مبتلا به فیبروسارکوما از طریق کشتار و دزیمتری از بافت ها، بررسی گردید.

    یافته ها

    آزمایش های کنترل کیفی RTLC و HPLC، خلوص رادیونوکلئیدی، رادیوشیمیایی و شیمیایی بیش از 99 درصد رادیودارو را نشان دادند. در بررسی پراکنش زیستی رادیوداروی Cu]-ATSM61[، علاوه بر تصویربرداری، نسبت هدف به غیرهدف معنی داری نیز مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد روش مورد استفاده در این تحقیق برای تولید و جداسازی شیمیایی Cu61، ساده و مقرون به صرفه باشد و رادیوداروی Cu]-ATSM61[تهیه شده در این مطالعه، دارای خلوص بالایی بوده و در تومور تجمع مناسبی داشت که می تواند برای تصویربرداری از تومورهای کم اکسیژن با استفاده از PET به کار رود

    کلیدواژگان: رادیودارو، کم اکسیژن، PET، Cu61، فیبروسارکوما
  • مریم سادات حسینی، محمد هاشمی، بهجت سادات حسینی، ناصر ولایی صفحه 107
    سابقه و هدف

    با توجه به شیوع بیماری های آندومتر و اهمیت تشخیص به موقع و صحیح آنها و نیاز به وجود ابزار مناسب تشخیصی در این زمینه و به منظور مقایسه هیستولوژی حاصل از دو روش pipelle و سیتولوژی به وسیله uterobrush نسبت روش استاندارد در تشخیص نمونه های آندومتر در بیماران کاندید هیسترکتومی، این مطالعه انجام شد.

    روش بررسی

    تحقیق با طراحی تشخیصی بر روی 70 نمونه انجام گرفت. نمونه ها به طور مستمر مراجعه کرده و نمونه گیری به طور تصادفی انجام شد، به این صورت که یک دوم با uterobrush و یک دوم با pipelle به روش استاندارد انجام شد. پس از هیسترکتومی، پاتولوژی آندومتر تعیین گردید و ارزش پیش بینی مثبت و منفی هر یک از دو روش نسبت به گزارش پاتولوژی هیسترکتومی مورد بررسی و قضاوت آماری قرار گرفت.

    یافته ها

    از 70 نمونه مورد بررسی، در روش pipelle 9 نمونه و در روش uterobrush 22 نمونه ناکافی بود (01/0>p). ارزش پیش-بینی کننده مثبت در روش pipelle 100 درصد و ارزش پیش بینی کننده منفی 84 درصد و در روش uterobrush به ترتیب 100 درصد و 90 درصد بود. نمونه هایی که ابتدا با pipelle و سپس با uterobrush تهیه شدند، در مقایسه با نمونه هایی که ابتدا با uterobrush و سپس با pipelle نمونه گیری شدند به ترتیب 20 درصد و 7/5 درصد عدم کفایت داشتند (NS).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که نتایج حاصل از دو روش هیستولوژی و سیتولوژی تقریبا مشابه هم هستند و کفایت نمونه در بیمارانی که ابتدا با uterobrush و سپس با pipelle نمونه گیری شوند، بیشتر است. لذا توصیه می شود که در بیماران پرخطر و یا یائسه جهت به دست آوردن نمونه کافی به روش فوق عمل شود.

    کلیدواژگان: بیماری های آندومتر، Pipelle، Uterobrush، هیسترکتومی
  • بابک مصطفی زاده، مهدی مصری، اسماعیل فرزانه صفحه 111
    سابقه و هدف

    تکرار عمل خودکشی یکی از مشکلات مهم و شایع در بیماران مسمومیت های دارویی و شیمیایی است و متغیرهای مختلفی می توانند در انجام خودکشی مجدد تاثیرگذار باشند. لذا به منظور تعیین نقش عوامل موثر در اقدام به خودکشی مجدد، این مطالعه بر روی مراجعین به مراکز مسمومین بیمارستان های آموزشی درمانی تهران در سال 1388 انجام گرفت.

    روش بررسی

    در این مطالعه مورد شاهدی، 19 بیمار با سابقه اقدام به خودکشی و 54 بیمار بدون این سابقه از بین بیمارانی که به دنبال مسمومیت با مواد دارویی در ماه های شهریور، مهر و آبان سال 1388در مراکز مسمومین بیمارستان های آموزشی درمانی تهران بستری بودند، انتخاب شدند. دو گروه از نظر سن، جنس و درجه سطح هوشیاری مشابه سازی شدند. همه آنها دارای کاهش سطح هوشیاری ناشی از مسمومیت های دارویی بودند. وضعیت دموگرافیکی، ویژگی های ماده دارویی مصرف شده، سابقه بیماری های قبلی و سابقه مصرف مواد غیرقانونی ثبت شد. برای مقایسه دو گروه از آزمون کای دو استفاده شد.

    یافته ها

    سابقه قبلی اقدام به خودکشی با نوع ماده دارویی منجر به کاهش سطح هوشیاری، ارتباط معنی داری داشت(04/0P=). سابقه بیماری روحی- روانی (100 درصد، 01/0>P)، متوسط تعداد قرص مصرف شده (40 عدد)، فاصله زمانی بین مصرف دارو و رسیدن نیروهای اورژانس به محل (1/2±4 ساعت)، شرح حال مسمومیت عمدی توسط خود بیمار(Self Poisoning) (100 درصد، 001/0P =)، اصلاح نشدن سطح هوشیاری بعد از اقدامات اولیه اورژانس (51 درصد، 02/0P =) و نیاز به مراقبت های درمانی بعدی و پیشرفته (37 درصد، 013/0= P) در بیماران با سابقه اقدام به خودکشی قبلی در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود.

    نتیجه گیری

    از این مطالعه نتیجه گیری می شود که در برخورد با بیماران مسمومیت های دارویی باید به سابقه قبلی اقدام به خودکشی توجه ویژه ای شود و آن را به عنوان یک عامل خطر در نظر گرفت، چرا که در بیماران دارای خودکشی مکرر نیاز به اقدامات درمانی ویژه و پیشرفته ای در مقایسه سایرین است.

    کلیدواژگان: مسمومیت دارویی، خودکشی مجدد، عامل خطر، کاهش سطح هوشیاری، اقدامات درمانی ویژه
  • میترا رحیم زاده کیوی، ابراهیم حاجی زاده، سپهر فیضی صفحه 117
    سابقه و هدف

    یکی از مهم ترین عوامل برای شکست پیوند قرنیه که موفقیت آمیزترین پیوند در میان پیوند اعضاء انسان است، دفع آن توسط سیستم ایمنی فرد گیرنده می باشد. از آنجایی که در ایران شایع ترین علت پیوند قرنیه بیماری قوز قرنیه (کراتوکونوس) می باشد، در این مطالعه به بررسی عوامل موثر بر دفع پیوند دو طرفه در بیماران قوز قرنیه پرداختیم.

    روش بررسی

    از آنجایی که در پیوند قرنیه درصد قابل توجهی از افراد عضو پیوندی را دفع نمی کنند، با درصد بالای افراد سانسور شده مواجه هستیم و از طرفی در پیوند دو طرفه چشم زمان های دفع پیوند به هم وابسته می باشند، برای تحلیل داده های زمان دفع پیوند دو طرفه در بیماری کراتوکونوس از دو مدل شکنندگی شفایافته و مدل شکنندگی با زمان پیشرفت استفاده شد و برای مقایسه مدل شکنندگی کاکس مبنا قرار گرفت و برای برآورد پارامترها از رهیافت بیزی استفاده شد.

    یافته ها

    از 238 پیوند انجام شده، 54 مورد (7/22 درصد) دفع پیوند رخ داد. میانگین زمان دفع پیوند 8/22±5/13 ماه با میانه 9/6 ماه بود. مهم ترین عامل خطر برای دفع پیوند قرنیه، وجود واسکولاریزاسیون قرنیه و سن بالا بود. در مدل شکنندگی شفایافته، میزان شفایافتگی بدون واسکولاریزاسیون 82 درصد و با واسکولاریزاسیون 38 درصد و در مدل شکنندگی شفایافته با زمان پیشرفت میزان شفایافتگی بدون واسکولاریزاسیون 75 درصد و با واسکولاریزاسیون 31 درصد به دست آمد. در مقایسه مدل های شکنندگی شفایافته که در آنها پارامتری برای نسبت شفایافتگی در نظر گرفته می شود با مدل شکنندگی کاکس که در آن نسبت شفایافتگی صفر در نظر گرفته می شود، مدل های شکنندگی شفایافته برازش بهتری به داده ها داشتند.

    نتیجه گیری

    در تحلیل داده های بقایی که در آنها به دلیل وجود افراد شفایافته سانسور شدگی در پایان مطالعه زیاد است، مدل های شفایافته برازش بهتری به داده ها دارند.

    کلیدواژگان: دفع دو طرفه پیوند قرنیه، قوز قرنیه، آنالیز بقاء، مدل شکنندگی شفایافتگی
  • شهرام نکوییان، علی حقیقی، بهرام کاظمی، سید جواد سیدطبایی، نیلوفر تقی پور، سیما راستی صفحه 123
    سابقه و هدف

    استفاده از شاخص های آنتی ژنیک انتامباهیستولیتیکا مانند آنتی ژن پروتئین غنی از سرین انتامباهیستولیتیکا SREHP)) جهت تهیه واکسن، برسی تنوع ژنتیکی و تشخیص قطعی و افتراق آن از انتامبا دیسپار کاربرد بیشتری پیدا کرده است. این مطالعه با هدف بیان پروتئین نوترکیب غنی از سرین انتامبا هیستولیتیکا به منظور استفاده در کیت تشخیصی الایزا انجام شد.

    روش بررسی

    در این تحقیق که یک روش توصیفی از نوع اکتشافی است، ابتدا ژن SREHP ایزوله ایرانی که قبلا در پلاسمید بلواسکریپت (pBSc) کلون شده بود، با استفاده از آنزیم BamHI جدا گردید و پس از تخلیص از ژل در پلاسمید بیانی pET32a کلون شد. از روش های غربالگری شامل روش سریع (Quick check) با استفاده از محلول Rosconis، PCR با پرایمرهای اختصاصیSREHP و pET و برش آنزیمی با آنزیم های BamHI و HindIII جهت تایید کلونینگ استفاده شد. ترادف نوکلئوتیدهای ژن با روش سکوئنسینگ تعیین گشت و پلاسمید نوترکیب حاوی ژن SREHP جهت تکثیر به سلول پذیرای BL21(DE3) انتقال یافت. در نهایت ازکلنی حاوی پلاسمید نوترکیب کشت انبوه تهیه شد و پروموتور ژن با IPTG القا و وجود پروتئین نوترکیب برروی ژل SDS-PAGE بررسی گردید.

    یافته ها

    ژن SREHP در پلاسمید بیانی pET32a ساب کلون گردید و صحت کلونینگ با روش های غربالگری سریع (Quick check)، PCR با پرایمر های اختصاصیSREHP و pET T7 promoter و برش آنزیمی با آنزیم های BamHI و HindIII تایید شد. ترادف نوکلئوتیدهای ژن با اندازه 666 نوکلئوتید تعیین گشت و ژن کلون شده در پلاسمید بیانی در حضورIPTG در مدت زمان 5 ساعت در محیط کشت ابراز شد. وجود پروتئین نوترکیب غنی از سرین انتامبا هیستولیتیکا به انضمام تیوردوکسین (Trx-Tag) موجود درpET32a با وزن ملکولی 44 کیلودالتونی در کنار مارکر برروی ژل SDS-PAGE مشاهده و مورد تایید قرار گرفت.

    نتیجه گیری

    با توجه به کاربرد زیاد پروتئین نوترکیب غنی از سرین انتامباهیستولیتیکا در تهیه کیت های تشخیصی و تهیه واکسن از آن علیه تک یاخته انتامباهیستولیتیکا، در این مطالعه پروتئین سرین ریچ (SREHP) با موفقیت بیان شد.

    کلیدواژگان: انتامبا هیستولیتیکا، پروتئین نوترکیب غنی از سرین، SREHP
  • حسین گودرزی، النازالسادات میرصمدی، پریسا فرنیا، سمیه جهانی شرافت صفحه 128
    سابقه و هدف

    سویه بیجینگ مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بیشتر از 4/1 موارد توبرکلوزیس در سرتاسر جهان راتشکیل می دهد و از طرفی فسفولیپاز باکتری به عنوان یکی از عوامل بیماریزا گزارش شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی وجود ژن های فسفولیپاز C در سویه های بیجینگ و غیربیجینگ مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و مقایسه پاتوژنز آنها بود.

    روش بررسی

    تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. کشت مثبت 200 مسلول ریوی با استفاده از روش اسپولیگوتایپینگ تعیین سویه گردید. سپس سویه های بیجینگ و غیربیجینگ جدا شده به روش PCR از نظر وجود ژن های فسفولیپاز C مقایسه شدند.

    یافته ها

    از 200 نمونه اسپولیگوتایپینگ، 19 نمونه (5/9 درصد) ژنوتایپ بیجینگ و 181 نمونه (5/90 درصد) غیربیجینگ بودند. با استفاده از روش PCR در نمونه های بیجینگ، 16 نمونه (2/84 درصد) برای plcA، 17 نمونه (5/89 درصد) برای plcB و 17 نمونه (5/89 درصد) برای plcC مثبت شد. در نمونه های غیربیجینگ، 17نمونه (4/9 درصد) برای plcA، 18 نمونه (9/9 درصد) برای plcB و 18نمونه (9/9 درصد) برای plcC مثبت شد. این قطعات با سوش استاندارد مقایسه شده و دارای اندازه مشابهی با آن بودند.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد در اکثریت نمونه های بیجینگ، ژن های فسفولیپاز C وجود داشته و احتمالا می تواند در پاتوژنز مایکوباکتریوم توبرکلوزیس نقش داشته باشد.

    کلیدواژگان: مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، ژنوتایپ بیجینگ، اسپولیگوتایپینگ، فسفولیپاز C، PCR
  • غلامرضا حیدری، علی رمضانخانی، محمدرضا مسجدی صفحه 132
    سابقه و هدف
    مصرف سیگار و دخانیات رفتاری است که عموما از سنین نوجوانی آغاز می گردد و می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی که قابلیت الگو شدن برای آنان را دارند قرار گیرد و وجود رفتار سیگارکشیدن در این افراد باعث شروع و تجربه مصرف برای نوجوان گردد. با توجه به اهمیت الگوی مصرف پزشکان آینده و عدم اطلاع از وضعیت آن، این تحقیق روی دانشجویان شهید بهشتی در سال 1387 انجام گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه مقطعی، از پرسش نامه های خود اظهاری که از مطالعات سازمان بهداشت جهانی و اتحادیه مبارزه با بیماری های ریوی اقتباس شده بود، استفاده شد. به منظور اهداف مورد بررسی، تغییرات لازم توسط محققین داده شده بود. اعتبار و اعتماد و روایی بودن این پرسش نامه در نمونه های اولیه قبلی مورد سنجش قرار گرفت. شیوع عادت مصرف دخانیات در نمونه ها تعیین و نقش عوامل مربوط با آن با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    1271 نفر شامل 765 (2/60 درصد) دانشجوی پزشکی و 506 (8/39 درصد) دانشجوی غیرپزشکی ارزیابی شدند. 782 نفر (5/61 درصد) تجربه مصرف دخانیات را ذکر نمودند و از این تعداد 395 نفر (1/31 درصد کل جامعه و 5/50 درصد تجربه کنندگان) 100 نخ سیگار و یا معادل آن از دخانیات را مصرف کرده بودند. با افزایش سال تحصیلی، میزان تجربه و مصرف 100 نخ سیگار به صورت معنی داری افزایش می یافت (0001/0>p). در مقایسه تجربه مصرف سیگار و مصرف 100 نخ سیگار برحسب رشته تحصیلی تفاوت آماری معنی داری بین دانشجویان رشته پزشکی و رشته های غیرپزشکی مشاهده نگردید (NS).
    نتیجه گیری
    با توجه به بالا بودن تجربه مصرف دخانیات در جامعه فوق نیاز به اجرای برنامه های پیشگیری قبل از ورود به دانشگاه و هم چنین به علت افزایش درصد مصرف سیگار در سال های تحصیلی نیاز به مداخلات آموزشی در دانشگاه می باشد.
    کلیدواژگان: دخانیات، دانشجو، سیگار کشیدن
  • سید امیر کاظم وجدان، قدرت الله ناصح، هادی مدقق، ملیحه خسروی، سید حسن کرباسی صفحه 137
    سابقه و هدف

    درد مزمن شکمی مشکل شایعی است که پس از لاپاراتومی دیده می شود. انجام مجدد عمل جراحی لاپاراتومی تشخیصی و درمانی این درد چون همراه با عوارض زیاد و احتمال چسبندگی مجدد بعد از عمل است، اکثر جراحان به روش های غیرجراحی روی می آورند. به منظور تعیین تاثیر لاپاروسکوپی بر میزان درد شکمی بعد از اعمال جراحی لاپاروتومی قبلی در بیرجند انجام گرفت.

    روش بررسی

    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی روی بیمارانی که قبلا تحت عمل جراحی لاپاراتومی قرار گرفته و از درد مزمن شکمی بعد تغذیه رنج می کشیدند، انجام شد. جراحی تشخیصی- درمانی لاپاروسکوپی در همه آنها بصورت الکتیو انجام شد. در حین عمل علاوه بر تشخیص علت درد شکمی اقدام به آنترولیز شده و تاثیر آن در یک پیگیری 12 ماهه بر میزان درد و چسبندگی داخل شکمی بررسی شد.

    یافته ها

    تحقیق روی 76 بیمار انجام گرفت. در 81 درصد افرادی که تحت عمل جراحی آنترولیز لاپاروسکوپیک قرار گرفتند، در یک دوره 12 ماهه پیگیری هیچ کدام هیچ دردی را بعد از غذا خوردن تجربه نکردند (0001/0>p). 8/10 درصد از آنها چسبندگی داخل شکمی داشتند ولی قابل نسبت دادن به علایم شکمی بیماران نبود و 3/9 درصد بیماران چسبندگی داخل شکمی نداشتند. عوارض خاص ناشی از لاپاروسکوپی وجود نداشت.

    نتیجه گیری

    جراحی لاپاروسکوپی در تشخیص و درمان دردهای مزمن شکمی بعد از لاپاراتومی قبلی،روشی موثر کم خطر و کم هزینه با عوارض کم است.

    کلیدواژگان: جراحی لاپاروسکوپی، درد مزمن شکمی بعد غذا خوردن، آنترولیز
  • سیاوش ظفر دعاگو، مرتضی عزیزی، سید رضامحبی، مهسا مولایی، محمدرضا زالی * صفحه 142
    سابقه و هدف

    اپیدرمولیز بولوزا مشتمل بر گروهی از بیماری های هتروژنوس ژنتیکی نادر مربوط به پوست است که همگی ویژگی مشترک تاول زدن در پاسخ به تروماهای مکانیکی خفیف را دارا می باشند. با عنایت به نادر بودن بیماری مذکور و علائم غیر معمول آن، این گزارش ارائه گردید.
    معرفی مورد: بیمار خانم 22 ساله ای است که از دوران طفولیت تا 13 سالگی در پاسخ به تروماهای خفیف دچار تاول های خود بهبود یابنده می شده و با تابلوی دیس فاژی پیشرونده و ادینوفاژی نسبت به جامدات و مایعات به علت تنگی مری از 2 سال قبل تحت بررسی است. در هیستوپاتولوژی، تاول های ساب اپیدرمال منطبق با تشخیص اپیدرمولیز بولوزای نوع جانکشنال مطرح گردید.

    نتیجه گیری

    پزشکان باید در مواجهه با تنگی راجعه مری به همراه علائم پوستی، احتمال این بیماری را در نظر داشته باشند. واژگان کلیدی: اپیدرمولیز بولوزای جانکشنال، تظاهرات گوارشی، تاول های ساب اپیدرمال.

    کلیدواژگان: اپیدرمولیز بولوزای جانکشنال، تظاهرات گوارشی، تاول های ساب اپیدرمال
|
  • Masoud Yavari, Sadrollah Motamed, Afshin Ziaie Page 86
    Background
    Finger tip injuries are one of the most common types of injury. Destruction of the skin in this area leads to destruction of sensory receptors. As hand function is closely related to sensibility of the finger tips, selecting the best procedure of reconstruction that provides the highest degree of sensation is very important. As V-Y Flap and neurovascular Island flap are more common used, the aim of this study is comparison of these two methods for restoration of finger tip sensation.
    Methods
    This is a clinical trial study of 70 patients with traumatic finger tip injury who were randomly divided into two groups. Finger tip injuries reconstructed by V-Y Flap were placed in group A and neurovascular Island flap in group B. Sensation of the reconstructed finger tip was checked in all patients by two point discrimination test 1 year after operation.
    Results
    Each group was included 35 patients. Incidence of necrosis, flexion contracture and discomfort of the patients was similar in the two groups. Sensibility of the fingers was 54.8% in group A, and 93.5% in group B, which is statistically significant. (P= 0.0005).
    Conclusion
    Restoration of sensibility to the finger tip is significantly more successful by neurovascular Island flap in comparison to V-Y Flap method for finger tip reconstruction.
  • Mohammad Reza Fathololoumi, Leila Delkhah Akbar, Ozra Ramezankhani, Saiedollah Nouhi, Ali Fattahi Bafghi, Ali Goljanian Page 92

    Corticosteroids are used for the management of allergic rhinitis. We compared the efficacy of systemic and local corticosteroid in symptom relief and serum IgE levels in patients with perennial allergic rhinitis.

    Methods

    A randomized experimental study design, (clinical trial) was used. 86 patients with a history of perennial allergic rhinitis were selected and randomly divided in two groups. For the first group systemic corticosteroids were given in the form of prednisolone tablet 5mg twice daily, (10mg/day), tapered every 3 days. For the second group, Beclomethasone nasal spray 50 µ g/puff was administered twice daily as two puffs in each nostril for three weeks. Rhinorrhea, nose and eye itching, sneezing, nasal obstruction and serum IgE before and after treatment, (3weeks) were evaluated and compared.

    Results

    We found a significant decrease in serum IgE in both groups but the decrease was more marked with systemic corticosteroids (P<0.05). After therapy the percentage of sneezing and eye itching decreased significantly in the systemic corticosteroid group and percentage of rhinorrhea decreased significantly in the local corticosteroid group. Pre and post intervention evaluations showed improvement in all symptoms in systemic corticosteroid group and all symptoms except eye itching in local corticosteroid group.

    Conclusion

    The result of this comparative study showed that systemic corticosteroids are more efficient in improvement of sneezing and eye itching but local corticosteroids may have a better efficacy in the improvement of nasal obstruction.

  • Nima Rostampour, Amir Reza Jalilian, Mohammad Bagher Tavakkoli, Kamaleddin Shafei, Mohsen Kamali Dehghan, Mehdi Akhlagh, Karim Ghazikhanloo Ghazi Page 98

    Backgraound: Hypoxia is an important determinant for biological behavior of malignant solid tumors. In vitro and in vivo studies have shown that tumor hypoxia is associated with an increased likelihood of local recurrence and distant metastasis, as well as resistance to radiation therapy and certain types of chemotherapy. Studies have shown that some copper-bis thiosemicarbazones especially, Cu-ATSM accumulates avidly in hypoxic cells, but washes out rapidly from normoxic cell.

    Methods

    [61Cu]-diacetyl-bis (N4-methylthiosemicarbazone) ([61Cu]-ATSM) was prepared using house-made ATSM ligand and [61Cu]CuCl2 produced via the natZn(p,x)61Cu (180¼A proton irradiation, 22MeV, 3.2h) and purified by ion chromatography method. [61Cu]-ATSM was administered into normal and tumor bearing rodents up to 180 minutes followed by biodistribution and co-incidence imaging studies.

    Results

    Radionuclidic control showed the presence of 67.41(4.23%), 282.96(12.2%), 373(2.15%), 511(122.9%), 656(10.77%), 1186(3.75%) keV-rays from 61Cu and showed a radionuclidic purity higher than 99%. The rest of activity was attributed to 60Cu (0.23%). [61Cu]-ATSM radiochemical purity was >99% shown by HPLC and RTLC methods. A significant difference was observed between tumor and non tumor accumulation.

    Conclusion

    The method used in this research for the production and chemical separation of 61Cu was simple and cost effective. [61Cu]-ATSM is PET radiopharmaceutical for hypoxia imaging with an intermediate half life, and our experiments on this radiopharmaceutical have shown satisfactory results, suitable for future PET studies in human.

  • Maryamossadat Hosseini, Mohammad Hashemi, Behjatossadat Hosseini, Naser Valaie Page 107
    Background

    Endometrial cancer is the most frequent cancer in the female genital system. Nowadays outpatient diagnostic procedures like pipelle and uterobrush have facilitated the diagnosis and treatment of endometrial cancer in early stages in high-risk patients. This study has been done to compare the accuracy and tissue sufficiency of biopsy by pipelle and uterobrush.

    Methods

    Between 2005 and 2007, 70 candidates admitted for hysterectomy in Imam Hossein Hospital entered a clinical trial study. Under local or general anesthesia, biopsies were taken by pipelle and then uterobrush or vice versa. The order of using pipelle and uterobrush was selected randomly. The samples were sent to the pathology department and examined by an expert pathologist. The results of endometrial biopsies by pipelle and uterobrush were analyzed. After that the cases were grouped (each group consisted of 35 patients) according to the order of using the pipelle and uterobrush.

    Results

    The endometrial samples sufficiency from uterobrush and pipelle were 68.1% and 87.1%, respectively. The positive predictive value of pipelle was 100% and negative predictive value was 84%. These values for uterobrush were 100% and 90% respectively.

    Conclusion

    It seems that pipelle is better for obtaining sufficient size samples. However in sufficient samples, uterobrush has higher sensitivity and accuracy. Order of using pipelle and uterobrush caused no significant difference in the results.

  • Babak Mostafazadeh, Mehdi Mesri, Esmaiel Farzanehsheikhahmad Page 111

    Backgraound: Repeated suicidal attempts are common in patients with drug and chemical poisoning. This study was conducted at poisoning referral hospitals in Tehran to determine the role of different factors in repeated suicide attempts with drug and chemical agents.

    Methods

    In this case-control study, 19 subjects with a history of previous suicidal attempts, (cases) and 54 individuals without this history, (controls) were selected from patients admitted with drug poisoning in the poisoning referral hospitals in Tehran, from August to October 2009. We matched the two groups regarding age, gender and level of consciousness. Demographics, poisoning characteristics, past medical history and substance use history of the patients were recorded. SPSS version 16, variable bit SD indicators, qualitative variables and frequency tables for the comparison between the two groups Chi-square test were used for statistical analysis..

    Results

    History of mental illness, (100%, 0.01> P), mean of number of tablets ingested (N=40), interval between drug consumption and emergency forces to reach the place (4±2.1 h), history of deliberate self poisoning (100%, P =0.001), failed resuscitation efforts in comatose patients, (51%, P =0.02) and the need for intensive care and follow-up,(37%, P=0.013) were higher in patients with a history of previous suicide attempts compared with the control group. Also, previous history of attempted suicide with drugs was associated with decreased level of consciousness, (P =0.04).

    Conclusion

    Patients with drug poisoning and a history of previous attempted suicide are at high risk for morbidity and mortality, needing special management strategies.

  • Mitra Rahimzadeh Kiwi, Ebrahim Hajizadeh, Sepehr Feyzi Page 117
    Background

    Although corneal graft may be rejected by the immune system of the recipient it remains as the most successful operation as compared to transplantation of other tissues. Since most patient do not reject the grafts, those who do are in the minority. This study was carried out to assess the usefulness of the cure frailty model for determining the significance of risk factors associated with the rejection of bilateral corneal transplants in patients with keratoconus.

    Methods

    Patients with keratoconus receiving bilateral corneal transplants were included in the study. For analysis of the time of bilateral graft rejection in the keratoconus disease we used the cure frailty model and the promotion time cure frailty and used the Cox frailty model for comparison. For estimating the parameters we used the Bayesian approach. For comparison of proposed models we used the Deviance Information Criteria (DIC).

    Results

    238 individuals received corneal transplants during the study period and 22.7 percent experienced graft rejection. Mean and median of graft rejection time was 13.5±22.8 and 6.9 months respectively. Vascularization and old age were important risk factors for graft rejection. In the cure frailty model the cure rate in the patients with vascularization were 34 percent versus 75 percent without vascularization. In the time promotion cure frailty model the cure rates in cases with vascularization were 32 percent and without vascularization were 70%. The cure models that include the parameter for cure rate in the comparison to the Cox frailty model that do not have parameters for cure rate are better for data analysis.

    Conclusion

    For analysis of survival data in which selection of patients is highly selected using the cure model gives more accurate results.

  • Shahram Nekoeian, Ali Haghighi, Bahram Kazemi, Seyyed Javad Seyyed Tabaei, Niloofar Taghipour, Sima Rast Page 123

    Backgraound: Entamoeba histolytica antigenic markers such as Serine-Rich E. histolytica protein (SREHP) have recently been used for vaccine preparation, genetic diversity studies of Entamoeba histolytica isolates and for differentiation between E. histolytica and E. dispar species. This study was carried out with the aim of expression of a recombinant Serine Rich E. histolytica protein in the laboratory to use it in the ELISA kit.

    Methods

    In this study which is an exploration method, an Iranian isolate of Serine-Rich E. histolytica gene which had previously been cloned in bluescript plasmid (pBSc), was cut using BamHI restriction enzyme. After extracting and purification from gel, the SREHP gene was sub cloned into pET32a expression vector. The inserted gene was confirmed with Rosconis solution, PCR and sequencing methods. PCR was performed with the SREHP specific primers as well as pET T7 promoter primer. The cloned gene was also digested with HindIII and BamHI restriction enzymes. Recombinant plasmid was conveyed to competent cell BL21 (DE3). A colony of the plasmid including SREHP gene was cultivated and induced with IPTG. The result of expressed protein was observed on the SDS-PAGE gel. The SREHP gene was sub cloned into pET32a expression vector. A recombinant plasmid including an inserted SREHP gene was screened and confirmed with quick check method using Ruscoins solution, as well as PCR by special primers (SREHP and universal pET primer), digested with BamHI and HindIII restriction enzymes. Finally an open reading frame of 666 nucleotides from inserted SREHP gene was obtained with the sequencing method.

    Results

    The recombinant protein of Serine-Rich E. histolytica in presence of IPTG was expressed in five hours and the result of expressed protein in the length of 44 KDa was observed on SDS-PAGE gel.

    Conclusion

    SREHP protein was successfully cloned and expressed in this study. However additional studies are recommended for preparation and purification of the SREHP in a large quantity and the using it for the ELISA test.

  • Hossein Goodarzi, Elnazossadat Mirsamadi, Parisa Farnia, Somayeh Jahani Sherafat Page 128
    Background

    The Beijing strain of Mycobacterium tuberculosis is responsible for more than 25% of cases of Tuberculosis in the world, it has a high transmission potential and there is a significant correlation between Beijing strain and multidrug resistance. In this study we compared the presence of Phospholipase C genes in Beijing and Nonbeijing strains of Mycobacterium tuberculosis.

    Methods

    CTAB method was used to extract DNA from positive culture specimens from patients with pulmonary tuberculosis. Spoligotyping was used to identify Beijing from non-Beijing strains. Presence of Phospholipase C genes was ascertained by using PCR.

    Result

    Of 200 specimens, 19 were Beijing strain, (9.5%) and 181 non Beijing strains, (90.5%). In Beijing strains, 16 specimens, (84.2%)were positive for plcA,17 (89.5%) were positive for plcB and 17 (89.5%) were positive for plcC genes and in non Beijing strains 17 specimens, (9.4%), were positive for plcA, 18(9.9%), for plcB and 18(9.9%) for plcC.

    Conclusion

    Majority of Beijing strains have phospholipase C genes that may be responsible for the virulence of this strain.

  • Gholamreza Heydari, Ali Ramezankhani, Mohammadreza Masjedi Page 132
    Background
    Cigarette smoking and consuming other tobacco products are the behaviors that generally start in adolescence. This study was done to evaluate the prevalence of smoking in male students of Shahid Beheshti University in 2008.
    Methods
    This is a questionnaire-based cross-sectional study. The questionnaires were designed in accordance with the WHO and IUATLD questionnaires; validity and reliability of questionnaires were assessed in previous samples. Smoking prevalence and its determinants were evaluated using SPSS software.
    Results
    1271 students including 765 (60.2%) medical students and 506 (39.8%) non-medical students were included in the study. In this population, 782 (61.5%) students had had smoking experience, among which 395 (31.1% of whole population and 50.5% of experienced smokers) smoked 100 cigarettes or the same amount of nicotine from other tobacco products. This figure increased significantly with an increase in the number of terms the students had attended the university i.e. senior students, (p=0.000). There was no significant difference between smoking 100 cigarettes in medical and non-medical students, (p=0.08). Figures for smoking experience and smoking 100 cigarettes were respectively 63.7% and 54.2% among medical students and they were 58.3% and 44.4% among non-medical students.
    Conclusion
    Considering the high rate of smoking experience in this population, it is essential to implement prevention programs before entrance to the universities and the increasing rate of smoking in senior years calls for educational interventions in universities.
  • Seyed Amir Kazem Vejdan, Ghodratollah Naseh, Had I. Modaghegh, Maliheh Khosravi, Seyed Hassan Karbasi Page 137
    Background

    Approximately 20% of patients undergoing laporotomy experience chronic post-prandial abdominal pain for months after operation. Most surgeons are wary of re-operation in this condition, and opt for conservative treatment with analgesics and sedatives. This study was performed to determine the cause of this chronic abdominal pain by means of laparoscopy.

    Methods

    Elective laparoscopic surgery was performed on 76 patients suffering from chronic post-operative abdominal pain. They did not have any signs and/or symptoms of acute intestinal obstruction; the most common complaints were: abdominal pain in 100%, nausea in 30%, vomiting in 10%. Diagnostic laparoscopy was performed and cases with positive findings were treated by laporoscopic surgery.

    Results

    In 81% of patients the cause of pain was obvious intestinal adhesions, 10% had adhesions without any correlation to patient's symptoms and the remaining 9% did not have any positive finding on diagnostic laparoscopy. Adhesiolysis, (sharp release with scissors) is the treatment of choice. 95% of those patients who underwent Adhesiolysis became pain free for a mean average of 11 months follow up (pre-operative average of pain episode was 4 time per week).

    Conclusion

    Laparoscopic diagnosis and treatment of chronic post-laparotomy pain is the gold standard method, it is minimally invasive and has good results.

  • Siavash Zafar Doagoo, Morteza Azizi, Seyed Reza Mohebbi, Mahsa Molae, Mohammad Reza Zali Page 142
    Background

    Epidermolysis bullosa is an uncommon disease with a wide spectrum of severity. Here we report a patient presenting with unusual symptoms. Case Report: The patient is a 22 years old female with progressive dysphasia and odynophagia to solids and liquids and a history of spontaneously remitting blisters caused after mild trauma from her childhood till she was 13 years old. Subepidermal blisters were diagnosed as junctional type of epidermolysis bullosa by histopathology.

    Conclusion

    Physicians should have a high index of suspicion regarding epidermolysis bullosa in patients presenting with dysphagia and cutaneous blisters..