فهرست مطالب
مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال ششم شماره 4 (پیاپی 24، زمستان 1389)
- تاریخ انتشار: 1389/10/28
- تعداد عناوین: 8
-
- مقاله پژوهشی
-
صفحه 243مقدمهکنترل درد در تمامی رشته های دندان پزشکی از اهمیت خاصی برخوردار است. معمولا تزریق بیحسی در کودکان مشکلترین مرحله درمان است. شایع ترین روش ایجاد بیحسی در فک پایین، بلاک عصب آلوئولار تحتانی است. از آنجا که تزریق بلاک در کودکان بیحسی طولانی مدت ایجاد می کند و ممکن است زمینه ساز وارد شدن آسیب های تروماتیک به بافت های نرم شود، ضرورت یک تزریق جایگزین احساس می شود. در این پژوهش سعی بر مقایسه دو روش بلاک و انفیلتراسیون در پالپوتومی اولین مولر شیری فک پایین از نظر کنترل درد شده است.مواد و روش هادر این پژوهش تجربی- بالینی،40 کودک 8-5 ساله که دارای معیارهای لازم برای پالپوتومی اولین مولر شیری فک پایین به صورت دو طرفه بودند انتخاب شدند. پژوهش بر اساس طرح متقاطع (کراس اور) اجرا شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 1 و 2 تقسیم شدند. در اولین جلسه ملاقات، برای کلیه بیماران گروه 1 تزریق انفیلتراسیون بر روی اولین مولر سمت راست انجام گرفت و در جلسه بعدی معالجه، روش بلاک در سمت مقابل انجام گرفت. برای کلیه بیماران گروه دوم در اولین ملاقات تزریق بلاک بر روی اولین مولر سمت چپ انجام گرفت و در جلسه بعدی معالجه، تکنیک انفیلتراسیون در سمت مقابل انجام شد. در این پژوهش میزان درد بیمار حین تزریق و ورود به پالپ توسط یک نفر ثبت کننده بر مبنای مقیاس (Sound- Eye- Motor) SEM ثبت شد. داده ها توسط آزمون های Wilcoxon signed rank و Man whitney Uدر سطح اطمینان 05/0 p value <مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته هاکودکان در هنگام تزریق با کاربرد روش انفیلتراسیون به طرز معنی داری درد کمتری نسبت به تزریق بلاک نشان دادند، که نشان دهنده تحمل بهتر کودک حین تزریق انفیلتراسیون بود (001/0 >p value). در مورد درد پالپی، تفاوت معنی داری بین دو تکنیک مشاهده نشد (157/0p value =).نتیجه گیریبه نظر می رسد روش انفیلتراسیون روش مناسب تری نسبت به تزریق بلاک حین پالپوتومی اولین مولر شیری فک پایین باشد.
کلیدواژگان: بلاک عصب آلوئولار تحتانی، بیحسی انفیلتراسیون، پالپوتومی، مقیاس، SEM، کنترل درد -
صفحه 249مقدمه
امروزه در دندان پزشکی کودکان تقاضا برای استفاده از ترمیم های همرنگ دندان افزایش یافته است. از آنجایی که کاربرد سیستم های ادهزیو اچ و شستشو حساس و وقت گیر است، تمایل زیادی به جایگزینی آنها با سیستم های ادهزیو آسان سازی شده به وجود آمده است. هدف این پژوهش، مقایسه ریز نشت حفرات کلاس 5 ترمیم شده با کامپوزیت در دندان های شیری با استفاده ازسیستم های ادهزیو آسان سازی شده بوده است.
مواد و روش هادراین پژوهش تجربی، در 60 دندان کانین شیری حفرات استاندارد کلاس 5 در سطح باکال به شکلی تراش داده شد که لبه انسیزالی در مینا و لبه لثه ای درعاج واقع شود. دندان ها به صورت تصادفی به چهار گروه پانزده تایی تقسیم شده، به شرح زیر ترمیم شدند: گروه 1 با OptiBond Solo Plus گروه 2 با Clearfil SE Bond، گروه 3 با Clearfil S3 Bond و گروه 4 با Xeno IV. حفرات با کامپوزیت Filtek Z250 ترمیم شدند. پس از مراحل آماده سازی، نمونه ها در زیر استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی X32 مورد ارزیابی ریزنشت قرار گرفتند. داده های پژوهشی با استفاده از آزمون Kruskal-Wallis، Mann-Whitney و Wilcoxon Signed Ranks و با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح معنی داری 95 درصد آنالیز شدند.
یافته هادر ریزنشت لبه مینایی بین گروه های 1 و 4 با گروه 3 اختلاف معنی داری وجود داشت (005/0 = p value). ریزنشت لبه عاجی در گروه 1 با گروه های 2 و 4 اختلاف معنی داری نشان داد (001/0 =p value). بیشترین ریزنشت لبه عاجی در گروه 1 مشاهده شد. میانگین ریزنشت لبه مینایی در گروه های 1 و 4 به صورت معنی داری از لبه عاجی همان گروه کمتر بود.
نتیجه گیریدر جلوگیری از ریزنشت لبه مینایی ادهزیو، گروه 1 و 4 با قدرت اسیدی زیاد موثرتر بودند. گروه 3 با قدرت اسیدی ملایم در جلوگیری از ریزنشت لبه مینایی موثر بود و بهترین نتایج را در حذف ریزنشت لبه عاجی نشان داد.
کلیدواژگان: ریزنشت، ادهزیو آسان سازی شده، ادهزیو سلف اچ، حفرات سرویکالی، دندان های شیری -
صفحه 257مقدمهدر درمان معالجه ریشه، مواد مختلفی جهت پر کردن کانال دندان معرفی شده اند. گوتا پرکا از جمله شایع ترین مواد مورد استفاده برای این منظور می باشد. جزء اساسی حین پر کردن کانال با گوتا پرکا، سیلر است. در این پژوهش، قدرت سیل کنندگی سه سیلر ZOE خالص،Roth 801 و AH26 در شرایط وجود و حذف لایه اسمیر، به روش نفوذ باکتریایی و با استفاده از سیستم ابداعی بزاق در حال جریان بررسی شده است.مواد و روش هادر این پژوهش تجربی، کانال 188 دندان کشیده شده انسانی آماده سازی شد. در نیمی از نمونه ها، لایه اسمیر به کمک EDTA 17 درصد و هیپوکلریت سدیم 25/5 درصد حذف شد. سپس نمونه های هر نیمه به طور تصادفی به سه زیرگروه تقسیم بندی شدند و هر گروه آزمایشی با یک سیلر پر شد؛ بنابراین نیمی از 6 گروه فاقد لایه اسمیر و نیمی دیگر دارای لایه اسمیر بودند. سپس نمونه ها داخل درپوش های شیشه ای حاوی محیط کشت TSB (Tribticase Soy Broth) قرار گرفتند. کلیه نمونه ها به مدت 90 روز در معرض مخلوط بزاق مصنوعی و سوسپانسیون باکتریایی در حال جریان واقع شدند و روزانه از جهت بروز کدورت مورد بررسی قرار می گرفتند. اطلاعات به دست آمده با آزمون های آماری ANOVA و Factorial Analysis Variance مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته هاطولانی ترین میانگین زمان بروز کدورت محیط کشت (85/67 روز) به گروه سیلر AH26 بدون لایه اسمیر مربوط بود و کوتاهترین میانگین این زمان (3/31 روز) به گروه سیلر ZOE خالص دارای لایه اسمیر تعلق داشت.نتیجه گیرییافته های این پژوهش نشان می دهد که حذف لایه اسمیر، کارایی سیل کنندگی سیلرها، به خصوص سیلرهای رزینی همچون AH26 را، ارتقا می دهد.
کلیدواژگان: قدرت مهر و موم کنندگی، بزاق متحرک، سیلر ZOE خالص، Roth 801، AH26 -
صفحه 266مقدمه
از آنجا که پس از درمان بلیچینگ استحکام اتصال مواد رزینی به عاج کاهش می یابد، اغلب تاخیر در باند این مواد حداقل به مدت یک هفته توصیه می گردد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر خنثی کنندگی یک عامل آنتی اکسیدان بر استحکام باند عاج بلیچ شده و مقایسه آن با تاخیر یک هفته ای قبل از کاربرد کامپوزیت رزین و گلاس آینومر تقویت شده با رزین بود.
مواد و روش هااین پژوهش تجربی- آزمایشگاهی، بر روی 96 دندان مولر تازه کشیده شده سالم در 8 گروه انجام گردید (12 = n). سطوح عاجی آماده شده دندان ها به طور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند. گروه های اول و چهارم (گروه های کنترل مثبت) پس از آماده سازی سطح به ترتیب با سیلندرهای کامپوزیت (CR) و گلاس آینومر تقویت شده با رزین (RMGI) باند شدند. نمونه های بقیه گروه ها به مدت 6 ساعت در روز به مدت 5 روز بلیچ شدند. برای نمونه های گروه 2 و 6 (گروه های کنترل منفی) به ترتیب باندینگ CR و RMGI بلافاصله پس از بلیچینگ صورت گرفت. نمونه های گروه 3 و 7 به مدت 1 هفته در آب غوطه ور شدند و پس از آن با CR و RMGI باند شدند. برای نمونه های گروه های 4 و 8، ژل آسکوربات سدیم 10 درصد پس از بلیچینگ به کار رفت و پس از آن به ترتیب CR و RMGI باند شدند. استحکام باند برشی نمونه ها با دستگاه دارتک اندازه گیری شد و با استفاده از آزمون های ANOVA و سپس Tukey ارزیابی شدند. (05/0= α)
یافته هامقدار میانگین استحکام باند برشی بر حسب مگاپاسکال برای گروه های 5-1 و 7 و 8 به ترتیب 954/2 055/17، 941/0197/8، 508/1 ±406/16، 073/3 ±640/15، 620/.±893/8، 975/0 ±162/8 و 939/0±584/7 به دست آمد. بین گروه ها اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد. نمونه های گروه 6 دچار شکست پیش از تست (Pretest failure) شدند.
نتیجه گیریکاهش قابل ملاحظه استحکام باند برشی کامپوزیت به عاج بلافاصله پس از بلیچینگ مشاهده شد. ماده RMGI پس از بلیچینگ به سطوح عاج باند نشد. یک هفته تاخیر قبل از باندینگ و کاربرد ژل سدیم آسکوربات 10 درصد توانست استحکام باند مواد مورد بررسی به عاج بلیچ شده را به طور قابل ملاحظه ای افزایش دهد. در میان گروه های کامپوزیت، این افزایش در گروه باند تاخیری به طور معنی داری بیشتر از گروه آسکوربات سدیم بود. اما در مورد ماده RMGIفاوت معنی داری بین این دو روش وجود نداشت.
کلیدواژگان: آنتی اکسیدان، کامپوزیت رزین، گلاس آینومر هیبرید، بلیچینگ، استحکام باند -
صفحه 272مقدمهلیکن پلان بیماری مزمن پوستی- مخاطی نسبتا شایع همراه با احتمال بدخیمی است. لیکن پلان دهانی در سال های اخیر افزایش شیوع نشان داده، احتمال تغییراتی در الگوی اپیدمیولوژیک این ضایعه دهانی وجود دارد. پژوهش های مختلفی درباره تغییرات اپیدمیولوژیک لیکن پلان دهانی در نقاط مختلف دنیا انجام شده است. هدف پژوهش حاضر، تعیین تغییرات اپیدمیولوژیک ضایعه لیکن پلان دهانی در بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دهان دانشکده دندان پزشکی اصفهان طی سال های 87-1367 بوده است.مواد و روش هادر این پژوهش توصیفی، کلیه پرونده های بخش آسیب شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندان پزشکی اصفهان طی سال های 87-1367 مورد بررسی قرار گرفت. جنس و سن بیمار، نوع و محل ضایعه و سال مراجعه ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 5/11SPSS و آزمون آماری ANOVA یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.یافته هااز 6509 بیمار مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دهان، فک و صورت، 238 نفر (65/3 درصد) مبتلا به ضایعه لیکن پلان یافت شدند که 154 نفر (7/64 درصد) آنها زن بودند. میانگین سنی بیماران 7/12±8/44 بود. شایع ترین محل ضایعه، مخاط گونه با فراوانی 1/68 درصد بود.نتیجه گیریدر طی این دوره بررسی، تعداد مبتلایان به ضایعه لیکن پلان افزایش شیوع داشت و میانگین سنی بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی کاهش داشت. افزایش شیوع این بیماری در سال های اخیر ممکن است ناشی از افزایش جمعیت، افزایش مراجعه یا امکان مراجعه به دندان پزشکان و متخصصان بیماری های دهان و دندان جهت تشخیص بهتر باشد. بنابراین انجام برنامه های منظم جهت پیگیری، تشخیص و درمان گروه های پر خطر توصیه می شود.
کلیدواژگان: لیکن پلان دهانی، تغییرات اپیدمیولوژیک، ضایعات سفید دهان -
صفحه 278مقدمهاستحکام اتصال برشی یکی از خصوصیات مکانیکی بسیار مهم در دوام بالینی ترمیم های همرنگ دندان است. این خصوصیت رابطه مستقیمی با انقباض حین پلیمریزاسیون دارد. در حال حاضر چهار نوع منبع نوری جهت پلیمریزاسیون کامپوزیت رزین ها و انواع مختلف عوامل اتصال دهنده در اختیار دندان پزشکان می باشد. پژوهش حاضر کارایی دو دستگاه لایت کیور QTH و LED2 و دو نوع عامل اتصال دهنده Excite و Clearfil SE Bond را در استحکام اتصال برشی کامپوزیت رزین به عاج بررسی کرده است.مواد و روش هادر این پژوهش آزمایشگاهی، 40 دندان پره مولار انسانی سالم و بدون پوسیدگی پس از ضد عفونی کردن توسط هیپوکلریت سدیم به طور تصادفی به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. روی سطح اکلوزالی عاج هر نمونه، پس از اکسپوز و صاف شدن توسط فرز فیشور توربین، باند کامپوزیت انجام شد. ترمیم ها در هر گروه با عامل باندینگ Excite یا Clearfil SE Bond باند شده، سپس با دستگاه لایت کیور QTH یا LED2 سخت می شدند. در نهایت، استحکام اتصال برشی نمونه ها توسط دستگاه سنجش نیرو سنجیده شد و نتایج توسط آنالیز واریانس یک طرفه و دو طرفه و سپس روش دانکن (05/0= α) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هادر این پژوهش، ترمیم های کامپوزیتی باند شده با عامل باندینگ Clearfil SE Bond و دستگاه لایت کیور LED2 بیشترین و ترمیم های کامپوزیتی باند شده با عامل باندینگ Excite و دستگاه لایت کیور QTH کمترین مقدار استحکام اتصال برشی را نشان دادند. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که بین گروه ها اختلاف آماری معنی دار وجود دارد (03/0 = p value).نتیجه گیریبا توجه به محدودیت های این پژوهش می توان گفت که دو سیستم کیور QTH و LED2 به یک میزان بر استحکام اتصال برشی عوامل باندینگ مختلف تاثیر گذار هستند؛ در حالی که عامل اتصال دهنده عاجی Clearfil SE Bond نسبت به عامل توتال اچ Excite، بدون ملاحظه نوع دستگاه سخت کننده، استحکام اتصال برشی بیشتری ایجاد کرد.
کلیدواژگان: لایت کیور، عامل باندینگ، استحکام اتصال، کامپوزیت رزین - مقاله مروری
-
صفحه 284مقدمهبا وجود توسعه روش های پروتزی متکی بر ایمپلنت، هنوز مواردی وجود دارند که نیازمند پروتزهای ثابت کانتی لور متکی بر دندان به عنوان یک درمان چاره ساز می باشند. هدف این پژوهش، مروری بر موارد کاربرد این دسته از رستوریشن ها و عوامل مختلفی بود که ممکن است بر موفقیت و دوام آنها تاثیر گذار باشد.مواد و روش هابرای این منظور، جستجوی الکترونیک در پایگاه داده های Medline (از طریق Pubmed)، با کلید واژه های Fixed، Partial، Denture، Denture design، Biomechanics و Cantilever در بین سال های 1950 تا 2010 انجام شد. جهت تکمیل آن، جستجوی دستی نیز صورت گرفت. پس از مرور عنوان و خلاصه مقالات به دست آمده، 57 مقاله مرتبط انتخاب شد.نتیجه گیریاز پروتزهای ثابت کانتی لور متکی بر دندان می توان به عنوان جایگزین برای دنچرهای پارسیل متحرک انتهای آزاد، عدم تراش دندان های پایه سالم قدامی (نظیر ثنایای میانی بالا) و جایگزینی چند دندان از دست رفته در صورت وجود دندان پایه واسطه ای استفاده کرد. سه عامل اولیه که باید برای ارتقای پیش آگهی درمان مد نظر قرار گیرد شامل انتخاب دندان پایه مناسب، کنترل نیروهای اکلوزالی و تامین سختی اتصال دهنده پروتز می باشد.
کلیدواژگان: دنچر، پارسیل، ثابت، طرح دنچر، بیومکانیک - گزارش مورد
-
صفحه 297مقدمهیکی از مشکلاتی که در دندانپزشکی زیبایی وجود دارد، بستن فاصله بین دندان ها با کامپوزیت به روش مستقیم بدون ایجاد مثلث سیاه (امبراژور جینجیوال خالی از پاپیلای لثه) است. ایجاد مثلث سیاه زیبایی لبخند بیمار را مخدوش می کند و مطلوب نیست. جهت جلوگیری از این مشکل لازم است کانتور کامپوزیت اضافه شده جهت بستن فاصله، تحدب لازم در بعد جینجیواینسایزال را داشته باشد. برای حصول این هدف روش هایی معرفی شده اند که بعضا وقت گیر هستند و یا نمی توانند بطور مطلوب کانتور مورد نظر را ایجاد کنند.
معرفی مورد: این مقاله موردی را شرح می دهد که در آن فاصله بین دو دندان با حداقل زمان کار به طور مطلوب با کامپوزیت رزین مستقیم بسته می شود. گرچه بستن فاصله با کامپوزیت مستقیم نیاز به مهارت دندانپزشک دارد ولی این روش احتمالا نسبت به روش های دیگر وابستگی کمتری به مهارت دندانپزشک دارد.نتیجه گیریبستن فواصل بین دندانی از طریق کامپوزیت رزین ها به روش مستقیم روشی سریع و محافظه کارانه است و انجام آن به طریق ارائه شده که کانتور مناسبی ایجاد می کند به سادگی توسط اکثر دندانپزشکان امکان پذیر می باشد.
کلیدواژگان: فاصله، دندان های قدامی، کامپوزیت مستقیم
-
Page 243IntroductionPain control is of utmost importance in all dentistry fields. Anesthetic injection is perhaps the most difficult part of treatment in children. The most common anesthesia technique in the mandible is the inferior alveolar nerve block. As the block injection has a lasting anesthetic effect in children and also might cause traumatic injuries to soft tissues a different injection technique is needed. This study compared infiltration and block techniques for pain control during pulpotomy in the primary first mandibular molars.Materials And MethodsIn this clinical study forty 5-8 year-old children were chosen. The subjects needed bilateral pulpotomy of primary mandibular first molars. This study was conducted based on a cross-over design. The patients were randomly divided into two groups. The patients in group A received an infiltration injection on the right side and a block injection on the left during the first and second sessions, respectively. The patients in group B received a block injection on the right side and an infiltration injection on the left during the first and second sessions, respectively. The patient pain was recorded at the moment of injection and on pulp exposure based on SEM (Sound Eye Molar) scale. Data was analyzed by Mann-Whitney U and Wilcoxon signed-rank tests. Statistical significance was defined at α = 0.05.ResultsThe results showed that at the moment of injection the SEM in the infiltration technique was significantly lower than that in the block technique, which demonstrates that the child can better tolerate the pain in the infiltration injection (p value < 0.001). However, the two techniques did not show significant differences in pulpal anesthesia based on the SEM scale.ConclusionIt seems the infiltration technique is superior to the block technique in controlling pain during pulpotomy in the mandibular primary first molars in 5-8 year-old children.
-
Page 249Introduction
There is a high demand for tooth-colored restorations in pediatric dentistry. Since etch-and-rinse adhesive systems are time-consuming, there is a tendency to replace them with simplified adhesive systems. This study compared microleakage of class V composite resin restorations in primary teeth restored using simplified adhesive systems.
Materials And MethodsIn this in vitro study standard class V cavities were prepared in 60 primary canines with incisal margins in enamel and gingival margins in dentin. The samples were randomly divided into 4 groups and restored as follows: Group 1: Opti Bond Solo Plus (OBP); Group 2: Clearfil SE Bond (SEB); Group 3: Clearfil S3 Bond (S3B); Group 4: Xeno IV (XeIV). The cavities were filled with Filtek Z250 composite resin and observed under a stereomicroscope at × 32 for microleakage scoring. The results were analyzed with Kruskal-Wallis test followed by Mann-Whitney and Wilcoxon Signed Rank tests using SPSS software.
ResultsThe results showed significant differences between groups 1 and 4 and group 3 in enamel leakage (p value = 0.005). There was also a significant difference between group 1 and groups 2 and 4 in dentinal leakage (p value = 0.001). The test showed that enamel leakage in groups 1 and 4 was significantly lower than dentinal leakage in these groups.
ConclusionThe strong acidic adhesives in groups 1 and 4 were more effective in enamel leakage prevention. The mild self-etching adhesive in group 3 was effective in enamel and was the best in dentin leakage prevention.
-
Page 257IntroductionVarious root canal filling materials have been introduced in endodontic therapy, of which gutta-percha is the most common. Sealer is an essential component for obturation with gutta-percha. The aim of this study was to assess sealing ability of three sealers (pure ZOE, Roth 801, and AH26) using bacterial penetration method in an innovative system of flowing saliva in the presence or absence of the smear layer.Materials And MethodsThe canals were prepared in 188 extracted human teeth. In half of the samples the smear layer was removed using 17% EDTA (ethylenediaminetetraacetic acid) and 5.25% sodium hypochlorite. The specimens were randomly divided into three subgroups. The experimental groups were obturated with a single-cone of gutta-percha and one of the above-mentioned sealers (half without and half with the smear layer). Then the teeth were placed in vials containing sterile TSB (Tripticase Soy Broth) culture media. All the samples were exposed to artificial flowing saliva with bacterial suspensions for 90 days. The turbidity of the culture media was checked and recorded daily. Data were analyzed using Factorial Analysis Variance and ANOVA.ResultsThe longest and shortest mean periods of culture media turbidity were seen in the AH26 group without the smear layer (67.85 days) and in the pure ZOE sealer group with the smear layer (31.3 days), respectively.ConclusionThe results showed that removal of the smear layer enhances the sealing ability of sealers, especially in resin sealers such as AH26.
-
Page 266Introduction
As dentin bond strength of the materials containing resin is reduced after bleaching, a delay in bonding for at least one week after bleaching is recommended. The aim of this study was to investigate the neutralizing effect of an antioxidizing agent on the shear bond strength (sbs) of bleached dentin and compare it with a delay of one week before bonding of composite resin (CR) and resin-modified glass-ionomer (RMGI).
Materials And MethodsExposed dentin surfaces of 96 sound human molars were divided into eight groups. Buccal dentin surfaces of the specimens in group 1 and 5 were consecutively bonded with CR and RMGI cylinders. The specimens in other groups were bleached for six hours a day for five consecutive days. For the specimens in groups 2 and 6, bonding of CR and RMGI was performed immediately after bleaching, respectively.The specimens in groups 3 and 7 were immersed in distilled water for one week and then CR and RMGI were bonded. For the specimens in groups 4 and 8, 10% sodium ascorbate gel was applied and then CR and RMGI were bonded, respectively. Shear bond strengths of the specimens were measured. Data was analyzed by ANOVA and Tukey test (α = 0.05).
ResultsThe mean sbs values for groups 1 to 5, 7, and 8 in MPa were 17.055 ± 2.954, 8.19 ± 0.941, 16.406 ± 1.508, 15.640 ± 3.073, 8.893 ± 0.620, 8.162 ± 0.975, 7.584 ± 0.939, respectively. There were significant differences between the study groups. The specimens of group 6 had pretest failure.
ConclusionBleaching led to a significant decrease in sbs of CR to dentin immediately after bleaching, and RMGI did not bond in this situation. A delay of one week before bonding and application of sodium ascorbate gel significantly increased the sbs of the evaluated materials to bleached dentin. In the composite groups the delayed subgroup had significantly higher sbs than the sodium ascorbate subgroup. In glass-ionomer groups there were no significant differences in sbs values.
-
Page 272IntroductionLichen planus is a relatively common, chronic mucocutaneous disease with the risk of malignancy. In recent years, there have been increases in the prevalence of oral lichen planus (OLP) and it looks there are some changes in the epidemiologic pattern of this lesion. Despite the existence of different studies about the changes in OLP lesion epidemiology, this study aimed to investigate epidemiologic changes of oral lichen planus in patients referred to the Oral Pathology Department of Isfahan Dental School (1988-2008).Materials And MethodsIn this descriptive study, archives of the Oral Pathology Department from 1988-2008 was reviewed. Sex, age, location and type of lesion and the referral year were recorded. Data were analyzed by one-way ANOVA with SPSS11.5 statistical software.ResultsA total of 6509 patients had been referred to the Oral Pathology Department, with 238 (3.65%) of cases diagnosed with OLP; 154 (64.7%) of the cases were females. The mean age of OLP patient was 44.8 ± 12.7 years. Buccal mucosa was most frequently involved (68.1%).ConclusionAn increase in the number of patients and decrease in mean age of the patients with OLP was noted, which might be attributed to population growth and an increase in the number of cases referring to dental practitioners, or more accurate diagnosis in recent years. Therefore, regular follow-up programs are recommended for the diagnosis and treatment of high risk groups.
-
Page 278IntroductionShear bond strength is one of the most important mechanical characteristics involved in clinical durability of tooth-colored restorations, which is directly related to polymerization shrinkage. This study evaluated the efficacy of two light-curing units (LED2 & QTH) and two types of dentin bonding agents (Excite & Clearfil SE bond) on composite resin shear bond strength to dentin.Materials And MethodsForty caries-free sound human premolars were randomly divided into 4 groups of 10 after being disinfected with sodium hypochlorite. The occlusal surface of dentin in each specimen was exposed and flattened by a fissure bur; composite resin was bonded with Excite or Clearfil SE bonding agents and polymerized with QTH or LED2. Shear bond strength values of the specimens were tested in a Dartec universal testing machine. Data were analyzed by one-way ANOVA, two-way ANOVA and Dunkan test (α = 0.05).ResultsMaximum shear bond strength values were recorded in composite restorations bonded with Clearfil SE bonding agent and polymerized by LED2; minimum values were recorded in composites restorations bonded with Excite and polymerized by QTH. Statistical analysis showed statistically significant differences between the experimental groups (p value = 0.03).ConclusionUnder the limitations of this study, it can be concluded that two curing systems of LED2 & QTH are equally effective on shear bond strength of different bonding agents, whereas Clearfil SE bonding agent produces higher shear bond strength than Excite total-etch regardless of the type of light-curing unit.
-
Page 284IntroductionDespite developments in implant-supported prosthetic procedures, there are still cases treated with tooth-supported cantilevered FPDs. The aim of this study was to review the indications of these restorations and various factors which affect their success and longevity.Materials And MethodsPubmed search was carried out in Medline from 1950 to 2010 using the following key words for the purpose of the present review: fixed partial denture, denture design, biomechanics and cantilever. Electronic search was supplemented with manual search. Subsequent to the review of titles and abstracts, 57 relevant articles was selected.ResultsThe mean and standard deviation values for interalar width, intercanine tip distance, and the width of anterior maxillary teeth were 36.38 ± 3.81, 34.15 ± 2.05, and 48.23 ± 2.068 mm, respectively. There were significant relations between interalar width, intercanine tip distance and widths of the six anterior teeth.ConclusionTooth-supported cantilevered FPDs can be used as an alternative for distal extension RPDs, saving intact anterior abutment teeth (such as upper central incisors) and replacing multiple missing teeth with pier abutment. Three primary factors which should be considered carefully to optimize the prognosis of cantilevered FPDs are: abutment selection, control of occlusal forces and provision of connector rigidity.
-
Page 297IntroductionOne of the main problems in esthetic dentistry is closing diastema between teeth with a direct technique without creating the black triangle (gingival embrasure lacking papilla). Black triangle will ruin the patient's smile and is not desirable. Composite resin used to close diastema should have adequate convexity from gingivo-incisal direction to avoid this problem. Various techniques have been introduced to close diastema, some of which are time-consuming or cannot provide proper contour.Case report: This article describes a case in which diastema between two teeth was closed with direct composite resin with minimum amount of time. Although closing diastema with direct composite depends on operator skill in most part, this technique is probably less dependent on operator skill compared to other techniques.ConclusionClosing diastema between anterior teeth with composite resin with direct technique is conservative and timesaving, and the presented technique which provides adequate contour can be carried out very easily by many dental practitioners.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.