فهرست مطالب

نشریه تولیدات گیاهی
سال سی و سوم شماره 1 (تابستان 1389)

  • تاریخ انتشار: 1389/06/01
  • تعداد عناوین: 8
|
  • مصطفی علی نقی زاده، محسن موحدی دهنوی، هوشنگ فرجی، اشکبوس دهداری، محمد عظیمی گندمانی صفحه 1
    به منظور بررسی تاثیر تاریخ کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ بهاره به عنوان کشت دوم، آزمایشی در سال 1386 در مزرعه پژوهشی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه یاسوج اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گردید. عامل اول شامل تاریخ کاشت در چهار سطح (26 اردیبهشت، 11خرداد، 26خرداد و 11تیر) و عامل دوم شامل چهار رقم گلرنگ)اراک2811، اصفهان 14، IL111وPI (بودند. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت 26 خرداد و 26 اردیبهشت به ترتیب با میانگین 9/1372 کیلوگرم در هکتار و 5/1129 کیلوگرم در هکتار بیشترین و کمترین عملکرد دانه را تولید کردند. برهمکنش ژنوتیپ و تاریخ کاشت در اکثر صفات معنی دار گردید؛ به طوری که بیشترین و کمترین عملکرد دانه (9/ 1533و 9/809 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد روغن (2/374 و 7/184کیلوگرم در هکتار) و تعداد طبق بارور در بوته (4/ 38 و 3/18) به ترتیب مربوط به رقم اصفهان 14 در تاریخ کاشت 11 تیر و رقم IL111 در تاریخ کاشت 26 اردیبهشت بود. با توجه به نتایج این تحقیق، به نظر می رسد کشت رقم اصفهان 14 در تاریخ کاشت 11 تیر، به عنوان بهترین گزینه جهت کشت دوم در منطقه یاسوج مناسب می باشد؛ ولی با توجه به مصادف شدن زمان برداشت، رقم اصفهان 14 در تاریخ کاشت 11 تیر با زمان کاشت بعضی از کشت های پاییزه مثل کلزا، می توان تاریخ کاشت 26 خرداد را به عنوان گزینه دوم برای کلیه ارقام مورد استفاده در این آزمایش معرفی نمود.
  • اسفندریا فاتح، محمدرضا چایچی، ابراهیم شریفی، داریوش مظاهری صفحه 15
    این پژوهش در سال 1385 و 1386 به منظور بررسی تاثیر تیمارهای کودی بر برخی خواص علوفه سیلویی گیاه کنگرفرنگی ((Cynara scolymus با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی در چهارتکرار در مزرعه آموزشی و پژوهشی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم زراعی و دامی دانشگاه تهران انجام شد. تیمارهای کودی اعمال شده شامل پنج سطح کود شیمیایی، چهار سطح کود دامی، پنج سطح کود دامی و شیمیایی به عنوان تیمار تلفیقی و تیمار شاهد(بدون استفاده از کودهای دامی و شیمیایی) بودند. نتایچ نشان دادکه سیستم حاصل خیزی خاک به طور معنی داری بر کیفیت سیلاژ کنگرفرنگی تاثیر داشت. بیشترین مقدار پروتئین خام سیلو مربوط به تیمار شماره 15 (40 تن کود دامی در هکتار) با مقدار 7/12 درصد و کمترین مقدار پروتئین خام مربوط به تیمار شاهد با مقدار 2/8 درصد بود. در طی فرآیند سیلو کردن، مقدارکربوهیدرات های محلول در آب کاهش پیدا کرد. پروتئین خام، کربوهیدرات محلول در آب و درصد ماده خشک قابل هضم، با افزایش کود دامی افزایش و الیاف نا محلول در شوینده اسیدی (ADF) کاهش پیدا کرد. نتایج کلی آزمایش نشان داد که کنگر فرنگی دارای کیفیت علوفه و سیلوی مناسبی نسبت به سایر گیاهان علوفه ای می باشد. علوفه سیلو شده کنگر فرنگی دارای کیفیت کمتری نسبت به یونجه بود، ولی تقریبا با سیلوی ذرت با دانه کم مشابهت داشت و با این حال کیفیت سیلوی این گیاه از سیلوی سورگوم بیشتر بود؛ اما بایستی مطالعات بیشتر و تکمیلی بر روی این گیاه دارویی و علوفه ای انجام گیرد.
  • مریم ولی پور، امیر آینه بند، اسنفدیار فاتح صفحه 33
    به منظور بررسی اثر نسبت های مختلف N-P-K و تاریخ کاشت بر عملکرد دانه و کارایی مصرف نیتروژن، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 88 – 87 در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. تیمار اصلی شامل تاریخ کاشت در 3 سطح، 1 – اولین تاریخ کاشت (5 آبان)، 2 – دومین تاریخ کاشت (25 آبان) و 3 – سومین تاریخ کاشت (15 آذر) و تیمار فرعی شامل نسبت های مختلفN-P-K (کیلوگرم در هکتار) در 4 سطح، 1 – شاهد (0-0-0)، 2 – 40% کمتر از بهینه (40- 50-70)، 3 – بهینه (80-90-110) و 4 – 40% بیشتر از بهینه (120-130-150) بود. صفات مورد اندازه گیری شامل عملکرد دانه، اجزاء عملکرد و شاخص های کارایی مصرف نیتروژن بود. نتایج آزمایش نشان داد که در محدوده ی تاریخ کاشت بهینه در منطقه (تاریخ کاشت های دوم و سوم) بهترین عملکرد دانه (به ترتیب، 04/5 و 23/5 تن در هکتار) تولید شد. در مقابل تاریخ کاشت زود هنگام کمترین (68/4 تن در هکتار) عملکرد دانه را دارا بود. در بین تیمارهای کودی بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب مربوط به نسبت 120-130-150 و شاهد به میزان 18/6 و 27/3 تن در هکتار بود. در بین اجزای عملکرد وزن هزاردانه و تعداد سنبله در متر مربع به ترتیب بیشترین تاثیر را در بهبود عملکرد دانه در بین تاریخ های کاشت و سطوح کودی دارا بودند. بهترین کارایی مصرف نیتروژن (08/38 کیلوگرم بر کیلوگرم) در دومین تاریخ کاشت و سطح کودی 40% کمتر از بهینه به دست آمد. به علاوه با افزایش مصرف نیتروژن کارایی مصرف نیتروژن نیز کاهش یافت؛ همچنین در هر سه تاریخ کاشت، نسبت کودی 40-50-70 بهترین کارایی مصرف نیتروژن را دارا بود. در مجموع مشخص شد که اگر چه بالاترین عملکرد دانه در تیمار تاریخ کاشت دوم و سطح کودی 40% بیشتر از بهینه به دست آمد؛ ولی این شرایط بهترین کارایی مصرف نیتروژن را نداشت.
  • معرفت مصطفوی راد، اکبز هزاوه ای صفحه 49
    به منظور ارزیابی اثرات تاخیر در تاریخ کاشت بر صفات کمی و کیفی سه رقم کلزای پاییزه، آزمایشی در دو سال زراعی 86-1385 و 1387–1386 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی (اراک) به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. ارقام کلزا دارای سطوح V1 (اوکاپی)، V2 (مودنا) و V3 (لیکورد) و تاریخ کاشت دارای سطوح D1(10 مهر)، D2(20 مهر)، D3(30 مهر) به ترتیب به عنوان فاکتور اصلی و فرعی بودند. کمترین میزان عملکرد دانه (1723 کیلوگرم در هکتار)، وزن هزار دانه (34/3 گرم)، تعداد دانه در خورجین (01/22)، تعداد خورجین در بوته (34/70)، ارتفاع بوته (8/110 سانتی متر)، تعداد شاخه های فرعی (92/2)، تعداد روز تا رسیدگی (79/244)، طول دوره رسیدگی (22/29)، درصد روغن دانه (5/45)، عملکرد روغن دانه (806 کیلوگرم در هکتار)، درصد پروتئین دانه (54/15)، شاخص برداشت (94/24 درصد)، عملکرد زیست توده (6673 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد تک بوته (99/2 گرم) و انتقال مجدد ماده خشک (09/64 میلی گرم بر بوته) در تاریخ کاشت سوم (30 مهر ماه) به دست آمد. اثر متقابل بین سال × رقم بر عملکرد دانه و وزن هزار دانه (05/0P<) و بر تعداد خورجین در بوته (01/0P<) معنی دار بود. همچنین اثر متقابل سال × تاریخ کاشت بر عملکرد دانه، تعداد دانه در خورجین و تعداد خورجین در بوته (01/0P<) معنی دار بود. اثر متقابل تاریخ کاشت × رقم بر وزن هزار دانه (05/0P<)، تعداد خورجین در بوته، درصد پروتئین و شاخص برداشت (01/0P<) معنی دار بود. به علاوه اثر متقابل سال × رقم × تاریخ کاشت بر عملکرد دانه و ارتفاع بوته در سطح احتمال 1% معنی دار بود. بدین ترتیب می توان نتیجه گیری کرد که بیشترین تفاوت عملکرد از سالی به سال دیگر ناشی از تغییر پذیری سالیانه محیط رشد می باشد. عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی دار با وزن هزار دانه، تعداد دانه در خورجین، تعداد خورجین در بوته، ارتفاع بوته، تعداد شاخه های فرعی، تعداد روز تا رسیدگی و طول دوره رسیدگی، درصد روغن، عملکرد روغن، درصد پروتئین، شاخص برداشت، عملکرد زیست توده، عملکرد تک بوته و انتقال مجدد ماده خشک به استثنای تعداد روز تا شروع و خاتمه گلدهی داشت؛ ولی همبستگی عملکرد دانه با طول دوره گلدهی، منفی و معنی دار بود. تاخیر در تاریخ کاشت، عملکرد دانه را به سبب کاهش وزن هزار دانه، تعداد دانه در خورجین و تعداد خورجین در بوته، کاهش داد. در این تحقیق رقم لیکورد عملکرد دانه (4213 کیلوگرم در هکتار) بیشتری نسبت به بقیه ارقام داشت که می تواند ناشی از تفاوت ژنتیکی ارقام در استفاده از منابع رشد در راستای افزایش عملکرد دانه در واحد سطح باشد.
  • علی اسحق بیگی صفحه 67
    در این تحقیق عملکرد سه رقم سیب زمینی شامل مارفونا، آگریا و کوزیما در دو عمق کاشت 20 و 25 سانتی متر با آزمایش کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار، با فاکتور اصلی رقم و فاکتور فرعی عمق کاشت در منطقه دامنه اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. همبستگی درصد ماده خشک، غلظت نیترات و وزن مخصوص غده های به دست آمده از عمق 20 سانتی متری خاک نیز در سه اندازه ریز، متوسط و بزرگ غده مقایسه گردید. تجزیه واریانس نشان داد که فاکتور رقم و عمق کاشت در سطح 5% اثر معنی داری بر میزان عملکرد سیب زمینی دارد و رقم مارفونا در عمق کاشت 20 سانتی متر با 44 تن در هکتار بیشترین میزان عملکرد را به خود اختصاص داد. همبستگی مقادیر ماده خشک غده نشان داد که رقم و اندازه غده به ترتیب در سطح 5% و 1% اثر معنی داری بر میزان ماده خشک غده داشت. بیشترین درصد مادهخشک به رقم کوزیما اختصاص یافت و غده های بزرگ ماده خشک بیشتری داشتند. رقم و اندازه غده در سطح 1% همبستگی معنی داری بر غلظت نیترات غده ها داشت. غلظت نیترات در رقم آگریا بیشترین و در رقم کوزیما کمترین بود. غده های بزرگ میزان نیترات بیشتری داشتند. رقم و اندازه غده همبستگی معنی داری بر وزن مخصوص غده ها نداشتند. به طور کلی غده های مارفونا بزرگ تر و بازار پسند تر بود و غده کوزیما ماده خشک بیشتری داشت و نیترات کمتری ذخیره کرد.
  • محمد برات شوشتری، بهروز شیران، شهرام محمدی، سید عطاالله سیادت صفحه 75
    این مطالعه به منظور بررسی تنوع ژنتیکی و میزان خویشاوندی 35 رقم نیشکر با استفاده از 65 آغازگر RAPD برای تعیین سطح تنوع ژنتیکی و خویشاوندی در برخی از واریته های تجاری S. officinarum و همچنین دو رقم وحشی S. spontaneum در ایران استفاده شد. DNA ژنومی هر رقم از برگ های جوان تازه روئیده بر اساس روش تغییر یافته CTAB استخراج شد و در حجم مناسبی از بافر TEحل گردید و غلظت آن توسط دستگاه بیوفتومتر اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل نشانگر RAPDبه کمک آغازگرهای 10 نوکلئوتیدی انتخابی انجام گردید. تمام ژنوتیپ ها برای حضور نوار و عدم حضور آن نمره گذاری شدند و به کمک نرم افزار NTSYS 2002 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از 65 آغازگر مورد استفاده، 30 آغازگر در بین ارقام چند شکلی نشان دادند و 464 نوار چند شکل تولید شد. تجزیه کلاستر بر اساس ضریب تشابه جاکارد و روش UPGMA واریته ها را در 2 گروه مجزا قرارداد. در این تقسیم بندی دو رقم وحشی ازگونه S. spontaneum از بقیه واریته ها کاملا جدا شدند و الگوی نواربندی کاملا متفاوتی در مقایسه با سایر واریته ها نشان دادند. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان می دهد که نشانگر RAPD ابزار مناسبی جهت بررسی تنوع ژنتیکی در نیشکر است و توصیه می شود به منظور افزایش کارایی برنامه های اصلاحی جهت بررسی دقیق تنوع ژنتیکی و تعیین روابط خویشاوندی، مورد استفاده قرار بگیرد.
  • مجید رزاقی، ولی ربیعی، شهرام صداقت حور صفحه 87
    این آزمایش (سال 1386) برای ارزیابی اثر غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید (0، 2000، 4000 و 6000 میلی گرم در لیتر)، نفتالین استیک اسید (0، 1000، 2000 و 3000 میلی گرم در لیتر) و برهمکنش آنها بر ریشه زایی قلمه های نیمه خشبی کیوی فروت (Actinidia deliciosa) رقم هایوارد به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار و 16تیمار در گلخانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت انجام شد. قلمه ها در بستر ریشه زایی ماسه و پرلیت (1:1)، تحت شرایط مه افشانی نوبتی کشت گردیدند. نتایج نشان داد که اثر اکسین ها بر تولید کالوس، تعداد ریشه، طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه، درصد قلمه های ریشه دار شد و سرعت ریشه زایی معنی دار بود. بیشترین تعداد ریشه، وزن تر و خشک ریشه در تیمار 6000 میلی گرم در لیتر IBA + 2000 میلی گرم در لیتر NAA حاصل شد. تیمار 6000 میلی گرم در لیتر IBA + 1000 میلی گرم در لیتر NAA بیشترین طول ریشه را تولید کرد. حداکثر درصد ریشه زایی و تولید کالوس در تیمار 6000 میلی گرم در لیتر IBA مشاهده شد. بالاترین سرعت ریشه زایی در تیمار 4000 میلی گرم در لیتر IBA + 3000 میلی گرم در لیتر NAA و تیمار 6000 میلی گرم در لیتر IBA + 2000 میلی گرم در لیتر NAA به دست آمد. در مجموع تیمار 6000 میلی گرم در لیتر IBA + 2000 میلی گرم در لیتر NAA بهترین تیمار برای ریشه زایی قلمه های نیمه خشبی کیوی فروت می باشد.
  • احمد مستعان، سعید مینایی، تیمور توکلی هشجین، سهام احمدی زاده صفحه 97
    این تحقیق با هدف بررسی اثر دماهای نزدیک به محیط در فرآیند استخراج و نگهداری گرده خرما بر قوه نامیه آن به صورت آزمایش فاکتوریل با 3 فاکتور شامل دما در سه سطح (40، 50 و 60 درجه سلسیوس)، نوع گرده نخل خرما در سه سطح (غنامی آبادان، غنامی اهواز و غنامی شادگان) و زمان گرمادهی در 7 سطح (0، 40، 120، 480، 1140، 4320 و 12960 دقیقه) و در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا شد و قوه نامیه حاصل و متوسط آهنگ کاهش آن محاسبه و مقایسه گردید. نتایج نشان داد که اثر تمامی فاکتورها و نیز اثرات متقابل مربوطه به جز اثر متقابل نوع گرده و زمان تیمار بر قوه نامیه گرده خرما معنی دار بوده است. بیشترین و کمترین مقدار قوه نامیه 6/84 ٪ و 3/0٪ و به ترتیب مربوط به تیمارهای غنامی آبادان در دمای 40 درجه سلسیوس در زمان صفر و غنامی شادگان در دمای 60 درجه سلسیوس و در زمان 12960 دقیقه بوده اند. همچنین اثر عوامل دما و زمان گرمادهی بر آهنگ کاهش قوه نامیه گرده خرما معنی دار بود و اثر سایر عوامل معنی دار نگردید. تحلیل صورت گرفته نشان می دهد که بیشترین صدمه گرمایی وارد بر دانه گرده خرما در زمان های اولیه روی می دهد. بیشترین و کمترین آهنگ کاهش قوه نامیه به ترتیب 6144/0 درصد در دقیقه در دمای 60 درجه سلسیوس در محدوده زمانی 0 الی 40 دقیقه و 0003/0 درصد در دقیقه در دمای 40 درجه سلسیوس در محدوده زمانی 4320 الی 12960 دقیقه هر دو برای پایه نر غنامی شادگان به دست آمد. در تلاش برای بیان رفتار حاصل، مدل آهنگ کاهش قوه نامیه گرده خرما به صورت تابع توانی از متغیر زمان به صورت Vr=ct-k که هر دو ضریب و توان آن تابعی از متغیر دما می باشند به دست آمد.
|
  • Page 1
    In order to study the effects of sowing dates on yield، yield components and oil content of spring safflower، as double crop، an experiment was carried out in 2007 at the research field of agricultural college of Yasouj University. The experimental design was a factorial with randomized complete block with three replications. Four sowing dates (May 16، June1، June 16 and July 2) as a first factor and four cultivars (Arak 2811، Esfahan 14، IL111 and PI) as second factors were used. The results showed that May 16 and June 16 sowing dates had Minimum (1129 kgha-1) and Maximum (1372 kgha-1) seed yield respectively. Significant interactions were observed between cultivars and sowing dates for most of measured characters. Cultivars of Esfahan 14 at July 2 sowing date and IL111 at May 16 sowing date showed the highest and the lowest seed yield، oil yield، seed numbers per plant and seed numbers per head، respectively. Generally، with respect to these results it might be suggested that the Esfahan 14 cultivar at July 2 sowing date was the best option for double cropping of spring safflower in Yasouj region. However، because of the coinciding the harvest date of Esfahan 14، at July 2 sowing date، with the sowing date of some winter crops، such as canola، the June 16 sowing date for all cultivars is suggested as the second option.
  • Page 15
    To study the effect of three soil fertilizing systems (organic، integrated and chemical) on silage quality of globe artichoke (Cynara scolymus)، an experiment was conducted using a Randomized Completed Block Design (RCBD) with four replications at the Research Farm of Agriculture College، University of Tehran، Karaj، Iran in 2007. The treatments included five levels of chemical fertilizers، four levels of manure، five levels of mixture of different ratios of chemical fertilizers and manure as integrated systems and a control treatment (no fertilizers or manures). The results have shown that soil fertilizing systems significantly affected silage quality of artichoke. The highest crude protein percent (12/7%) and lowest crude protein (8. 2%) were obtained by treatment 15 (40 tones manure/ha) and control respectively. Water Soluble Carbohydrates (WSC) decreased during the silage process. Silage quality characteristics including crude protein (CP)، water soluble carbohydrates (WSC)، and dry matter digestibility (DMD) increased and acid detergent fiber (ADF) decreased by increment of cattle manure application. It was concluded that artichoke، as a forage crop، has a suitable yield and quality potential for livestock feeding in terms of soil fertilization systems. Artichoke silage quality was less than alfalfa silage but it is as much as corn silage with lower seed contents and was more than sorghum silage. Further studies would be needed to consider Artichoke as a source of forage and medicinal crop plant.
  • Page 33
    To study the effect of different N-P-K levels and planting dates on wheat yield and N-use efficiency، a field experiment was conducted in Agricultural Faculty of Shahid Chamran University at 2008-2009. Experimental design was split plot on RCB with 3 replications. Main plot was planting date in 3 levels (27 Oct، 16 Nov، 6 Dec) and sub-plot was different N-P-K levels including F1-control (0-0-0)، F2- 40% lower than optimum (70-50-40)، F3- optimum (110-90-80)، and F4- 40% higher than optimum (150-130-120). Crop grain yield and yield components and also different N-use efficiency indices were measured. Results showed that best grain yield was obtained at range of optimum planting date (second and third planting date). Early planting date had the lowest grain yield for fertilizer treatments. Highest and lowest grain yield belonged to level of 150-130-120 and control plot (6. 18، 3. 27 t/ha) respectively. Seed 1000-weight and No. raceme per m2 had the best effect on the grain yield improvement، respectively. Best NUE (38/08 kg/kg) was obtained in the second planting date and N-P-K level of 40% lower than optimum treatment. In addition، NUE declined with increase in N application. Also، in all planting dates، 70-50-40 fertilizer level had the best NUE. In conclusion، the treatment which produced the highest grain yield had not the best NUE.
  • Page 49
    In order to evaluate the effects of delayed sowing date on quantitative and qualitative traits of three winter rapeseed (Brassica napus L.) cultivars، two split plot field experiments، arranged in complete block designs with three replications، were carried out in Agricultural and Natural Resources Research Center of Markazi Province، Arak (Iran)، during 2006-2008 growing seasons. Three rapeseed cultivars (Okapi، Modena and Licord) and three sowing dates (October 2، 12 and 22) were randomized in main plots and sub-plots respectively. The lowest grain yield (1723 kg/ha)، 1000-seed weight (3. 34 g)، seed number per pod (22. 01)، pod number per plant (70. 34)، plant height (110. 8 cm)، second branch number per plant (2. 92)، days to end flowering (244. 79)، length of maturity (29. 22)، seed oil content (45. 5%)، oil yield (806 kg/ha)، seed protein percentage (15. 54)، harvest index (24. 94%)، biological yield (6673 kg/ha)، grain yield per plant (2. 99 g) and dry matter remobilization (64 mg/plant) were obtained on third sowing date. The interaction effect between year and cultivar was significant for traits such as grain yield، 1000-seed weight (P<0. 05) and pod number per plant (P<0. 01). Also the interaction effect between year and sowing date for grain yield، seed number per pod and pod number per plant was significant at 1% probability level. The interaction effect between cultivar and sowing date was significant for 1000-seed weight (P<0. 05)، pod number per plant، seed protein percentage and harvest index (P<0. 01). In addition، interaction effect between year، cultivar and sowing date was significant for grain yield and plant height at 1% probability level. Thus، it can be concluded that annual variability in the growth environment is responsible for the most of large year to year yield differences. There was positive and significant correlation between grain yield and the most traits such as 1000-seed weight، seed number per pod، pod number per plant، plant height، second branch number per plant، days to maturity، length of maturity، seed oil content (%)، oil yield، seed protein percentage، harvest index، biological yield، grain yield per plant and dry matter remobilization except days to initial flowering and days to end of flowering but correlation coefficient between grain yield and length of flowering was negative but significant. In this research Licord cultivar had more grain yield than other cultivars that could be due to genetic diversity among cultivars for using growth sources in direction of grain yield enhancement per unit area.
  • Page 67
    In this study، the yield of three common varieties Marfona، Agria، and Kosima of Iranian grown potatoes in two sowing depths، 20 and 25 cm in Isfahan، Damaneh area were determined. A strip randomized complete block design was considered with three replications. Variety was considered as the main factor and depth as sub-factor. In addition، correlation of tuber dry matter percent، cumulative nitrate، and weight density of tubers that harvested from the sowing depth of 20 cm were measured and compared in three sizes of tubers: small، medium، and large diameters. ANOVA results showed that variety and sowing depth had significant effect on the yield of potato tubers (P<0. 05). The maximum yield for Marfona variety was 44 tons per hectare in the sowing depth of 20 cm. Tuber size and variety correlation had significant effect on dry matter at confidence level of 1% and 5%، respectively. Kosima variety and large tubers had more dry matter. Variety and tuber size had significant correlation on cumulative nitrate (P<0. 01). Agria tubers stored more amount of nitrate and Kosima stored the least. Large tubers stored more nitrate. Variety and tuber size did not have significant correlation on tuber weight density. Marfona tubers had more weight، so it can be good for export. Kosima tuber had more dry matter percent and stored less cumulative nitrate.
  • Page 75
    This study was accomplished to study genetic variation of 35 cultivars sugarcanes using RAPD marker. The aim was to determine the genetic variation level and relation in some commercial varieties of S. officinarum and the two wild varieties of S. spontneum as well. Total genomic DNA of each cultivar was extracted from 1. 5-2. 5gr new germinated fresh young leaves and solved in the suitable amount of TE buffer. The concentration was determined by spectrophotometer. RAPD analysis was performed by use of 10bp randomized nucleotide primers. All genotypes were marked for presence or absence of band، and analyzed by use of statistical software NTSYS 2002. Among 65 applicated primers، 30 primers showed polymorphism between cultivars، and 464 polymorphic bands were produced. Cluster analysis lays varieties into the 2 separated groups through the Jacard coefficient and UPGMA methods. In this classification، 2 wild varieties from the S. spontanenm were separated completely and showed quite different band pattern in comparison with other varieties. On the whole، the results of this research showed that RAPD marker is a suitable tool to study genetic variation in sugarcane. It is recommended to increase the efficiency of breeding programs to study precise genetic variation and to determine the relationship among cultivars.
  • Page 87
    This research was to evaluate the effect of different concentrations of Indole -3- butyric acid (IBA) “0، 2000، 4000، 6000 mg. l-1”، 1-naphtalene acetic acid (NAA) “0، 1000، 2000، 3000 mg. l-1” and their interactions on the rooting of semi-hardwood cuttings of kiwifruit (Actinidia deliciosa) Hayward cultivar. The experiment was carried out as factorial design with two factors (including Factor A= IBA levels and Factor B= NAA levels) by 3 replications in RCBD (Randomized Complete Block Design) with 16 treatments. The study was done at Islamic Azad University، Rasht Branch. The cuttings were planted in sand: perlite (1:1 v/v) rooting medium under mist. Results showed that the effect of auxins on callus production، root number، root length، fresh and dry weight، rooted cuttings percentage and rooting rate was significant (P≤1%). The highest root number، fresh and dry weight were obtained by 6000 mg. l-1 of IBA + 2000 mg. l-1 of NAA. The cuttings produced the longest roots at 6000 mg. l-1 of IBA + 1000 mg. l-1 of NAA. The highest level of IBA (6000 mg. l-1) increased rooted cuttings percentage (83. 33%) and callus production. The highest rooting rate was obtained by 4000 mg. l-1 of IBA + 3000 mg. l-1 of NAA and 6000 mg. l-1 of IBA + 2000 mg. l-1 of NAA. Altogether، 6000 mg. l-1 of IBA + 2000 mg. l-1 of NAA are the best treatment for rooting of semi-hardwood cuttings of kiwifruit.
  • Page 97
    This research has been conducted to study the effects of near ambient temperatures occurring in drying process on date pollen viability (PV) and pollen viability declining rate (PVDR) as a factorial experiment with 3 factors namely: temperature in 3 levels (40، 50، and 60 oC)، pollen type in 3 levels (Abadan Ghanami، Ahwaz Ghanami، and Shadegan Ghanami)، and exposure time (ET) in 7 levels (0، 40، 120، 480، 1140، 4320، and 12960 minutes) in 3 replications. The results showed that the effects of all factors and their interactions except the interaction effects of pollen type and exposure time on pollen viability were significant. Maximum and minimum pollen viability was 84. 6% for Abadan Ghanami in 40 oC at ET=0 minute and 0. 03% for Shadegan Ghanami in 60 oC at ET=12960 minutes، respectively. On the other hand، the effect of temperature and ET on PVDR was significant and the others were not. Based on data analysis، most of the PV damages occur in the first moments of heat exposure of the pollen grains. Maximum and minimum PVDR were 0. 6144 percent per minute in ET period of 0-40 minutes and 0. 0003 percent per minute in the ET period of 4320-12960 minutes both for Shadegan Ghanami pollen respectively. In attempt to express this regular pattern، PVDR model as a power function of time variable (Vr=ct-k) with both coefficient and power factors of temperature have been defined.