فهرست مطالب

Journal of Kerman University of Medical Sciences
Volume:18 Issue: 2, 2011

  • تاریخ انتشار: 1390/02/14
  • تعداد عناوین: 9
|
  • بررسی تظاهر پروتئین سایکلین D1 در کارسینوم سلول سنگ فرشی سر و گردن با استفاده از تکنیک ایمنوهیستوشیمی
    شهرزاد ادهمی، فاطمه نبی پور، فهیمه بقایی، شهلا کاکویی، موسی محمودی، مریم عزیزی صفحه 3
    مقدمه
    سرطان های سر و گردن پنجمین سرطان شایع در جهان هستند. با وجود پیشرفت های علمی زیادی که در زمینه تشخیص و درمان این بیماری به عمل آمده است، هنوز پیشرفت قابل توجهی در افزایش شانس حیات بیماران پیش نیامده است و توانایی های ما در پیش بینی نمونه های پیشرفته ی سر و گردن ضعیف است. هدف از این مطالعه بررسی تظاهر پروتئین سایکلین D1 در سرطان سلول سنگفرشی سر و گردن بود.
    روش
    از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی به روش استاندارد Biotin Streptavidine Peroxidase دراین مطالعه استفاده شد تا رنگ پذیری پروتئین cyclin D1 روی بلوک های پارافینی 42 بیمار مبتلا به سرطان سلول سنگ فرشی و 25 مورد نمونه مخاط طبیعی مورد بررسی قرارگیرد.
    یافته ها
    در مجموع 42 نمونه مربوط به سرطان سر و گردن با 25 نمونه ی اپیتلیوم مخاط طبیعی حفره دهان مورد مقایسه قرار گرفتند. تظاهر مثبت پروتئین سایکلین D1 در3/66 درصد نمونه ها مشاهده شد. همچنین ایمونوراکتیویتی مثبت به میزان بالاتری در تومورهای مرحله 2 مشاهده شد. همچنین ارتباط مثبتی بین افزایش تظاهر سایکلینD1 در تومورهای با فنوتیپ مهاجم تر سر و گردن مشاهده شد. البته تفاوت معنی داری در رنگ پذیری براساس گرید هیستوپاتولوژیک (0041/0=P) و محل ضایعه (044/0=P) نیز وجود داشت.
    نتیجه گیری
    یافته ها دلالت بر این دارد که ایمونوراکتیویتی مثبت به عنوان یک مارکر ارزشمند می تواند در تعیین فنوتیپ سرطان های مهاجم تر با پیامد ضعیف ارزشمند باشد که البته مطالعات با تعداد بیشتر نمونه و در سطح وسیع تر را می طلبد.
    کلیدواژگان: سرطان سلول سنگ فرشی، سیکلینD1، سر و گردن
  • زهرا سلطانی، محمد خاکساری حداد*، علیرضا سرکاکی، زکیه کشاورزی، فرزانه اسماعیلی، سیاوش جوکار صفحه 107
    مقدمه

    علت اصلی خیز مغزی به دنبال جراحت تروماتیک مغزی (TBI)، رهایش سیتوکین های پیش برنده التهاب می باشد و از آنجا که بر اساس پژوهش های قبلی استروئیدهای جنسی دارای اثر ضدخیز مغزی می باشند، در این پژوهش تغییرات در مقادیر مغزی این سیتوکین ها به دنبال تجویز استروژن و پروژسترون در 24 ساعت بعد از ضربه مغزی بررسی شد.

    روش

    در این مطالعه از موش های صحرایی ماده استفاده شد که به 7 گروه تقسیم شدند. گروه اول و دوم به ترتیب کنترل و شم بودند و در بقیه حیوانات تخمدان به صورت دوطرفه برداشته شده و به گروه های حلال، دوز فیزیولوژیک استروژن (E1)، دوز فارماکولوژیک استروژن (E2)، دوز فیزیولوژیک پروژسترون (P1) و دوز فارماکولوژیک پروژسترون (P2) تقسیم شدند. حلال و هورمون های استروئیدی جنسی نیم ساعت بعد از ضربه مغزی به روش داخل صفاقی تزریق شدند. ضربه مغزی متوسط از نوع منتشر و به روش مارمارو ایجاد شدند. نمرات نورولوژیک (VCS)، بلافاصله بعد از ضربه، 1، 4 و 24 ساعت بعد از ضربه مغزی اندازه گیری شد. غلظت های مغزی سیتوکین های IL-1β، TNF-α، و IL-6، TGF-β و استروئیدها، 24 ساعت بعد از ضربه مغزی با روش ELISA اندازه گیری شد.

    یافته ها

    گروه های E1 و E2 در مقایسه با گروه حلال به ترتیب 5/27 % و 27% کاهش در میزان مغزی IL-1β نشان دادند. IL-1β، در گروه حلال در مقایسه با گروه شم، افزایش نشان داد. مقدار IL-6 مغزی در گروه های E1و P1 به ترتیب 47% و 5/20% در مقایسه با گروه حلال کاهش یافت. در گروه E2 میزان مغزی TNF-α چهل در مقایسه با گروه حلال افزایش داشت. هر دو هورمون استروژن و پروژسترون و در هر دو دوز فیزیولوژیک و فارماکولوژیک باعث افزایش TGF-β شدند که بیشترین افزایش 5/9 برابر بود که توسط دوز فیزیولوژیک استروژن ایجاد شد، در حالی که غلظت بتا- استرادیول مغزی در گروه E2 یک ممیز هشت دهم برابر و غلظت پروژسترون مغزی در گروه P2، یک ممیز هشتاد و دو صدم برابر در مقایسه با گروه حلال افزایش نشان داد. یک ساعت بعد از TBI، در گروه های E1، E2، P1 و P2 نمرات نورولوژیک افزایش داشتند، در حالی که در 4 ساعت بعد فقط در گروه های P1و E1 و در 24 ساعت بعد از TBI در گروه های E1، E2 و P1 نمرات نرولوژیک افزایش داشت.

    نتیجه گیری

    هورمون های استروئیدی جنسی احتمالا قسمتی از ویژگی ضد التهابی خود برای کاهش خیز مغزی و بهبودی پیامدهای نورولوژیک بعد از TBI از طریق کاهش در مقادیر مغزی IL-1β و IL-6 و افزایش در میزان مغزی TNF-α و TGF-β موجب می شوند.

    کلیدواژگان: TBI، استروژن، پروژسترون، IL، 1β، TNF، α، 6، TGF، β
  • ریحانه پور، ایرج شریفی*، بهرام کاظمی، مهدی زارعان صفحه 123
    مقدمه

    لیشمانیوز پوستی بیماری انگلی شایع در جهان از جمله ایران است. لیشمانیا تروپیکا و لیشمانیا ماژور عوامل لیشمانیوز پوستی در ایران می باشند و شهر بم یکی از کانون های بسیار قدیمی وشناخته شده آن محسوب می شود. هدف از این مطالعه، تعیین گونه ایزوله های مقاوم به گلوکانتیم (مگلومین آنتی مونات) است تا راه کاری مناسب برای برنامه ریزی وکنترل بیماری در بم، فراهم شود.

    روش

    این مطالعه طی سال های 1388-1387 در شهر بم و دانشکده پزشکی کرمان صورت گرفت. از مجموع 2126 بیمار مبتلا به لیشمانیوز پوستی مراجعه کننده به مرکز سالک بم، 235 نفر (1/11%) با عدم پاسخ به گلوکانتیم بودند که 51 نفر از آنان، به طور تصادفی انتخاب و پس از نمونه گیری و انجام مراحل کشت و استخراج DNA، باروش Nested-PCR، تعیین گونه شدند.

    یافته ها

    در این بررسی، 122 نفر (9/51%) از بیماران با عدم پاسخ به درمان با گلوکانتیم مذکر و 113 نفر (1/48%) مونث بودند. هیچ گونه اختلاف آماری معنی داری بین دو جنس مشاهده نگردید. حداکثر موارد عدم پاسخ به درمان در گروه های سنی 21-11 سال (4/29%)، سپس10≥ سال (6/21%) و کمترین فراوانی(9/5%) در گروه سنی بالای 55 سال دیده شد. بیشتر ضایعات بر روی صورت (5/55%) بود، 5/64% از بیماران دارای یک زخم بودند و 3/33% از آنها دارو را به صورت موضعی دریافت داشتند. واکنشPCR، گونه انگل عامل بیماری را در تمامی 51 ایزوله مورد بررسی، لیشمانیا تروپیکا مشخص نمود.

    نتیجه گیری

    این مطالعه برای اولین بار در شهر بم برروی نمونه های عدم پاسخ به گلوکانتیم، صورت گرفته است. از آنجا که تعداد موارد بیماری و میزان بروز مقاومت در سال های اخیر به ویژه بعد از زلزله 1382 افزایش یافته است، مطالعات بیشتری جهت شناسایی تنوع ژنتیکی ایزوله های مقاوم به منظور استفاده از داروهای جدیدتر ضروری به نظر می رسد.

    کلیدواژگان: لیشمانیوز پوستی، لیشمانیا تروپیکا، مقاومت دارویی، Nested PCR، بم
  • فرامرز فلاحی، مهرداد روغنی، کمیل نصری صفحه 144
    مقدمه
    با توجه به افزایش بروز بیماری های قلبی-عروقی در بیماری دیابت قندی و وجود شواهدی مبنی بر اثرات آنتی اکسیدانی و ضددیابتی نارینجنین، اثر مصرف خوراکی این ماده به مدت 6 هفته بر پاسخ انقباضی آئورت سینه ای جداشده در مدل تجربی دیابت قندی در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.
    روش
    موش های صحرایی نر به پنج گروه شاهد، شاهد تحت تیمار با نارینجنین، دیابتی، دیابتی تحت درمان با نارینجنین و تحت تیمار با گلیبن کلامید تقسیم شدند. برای دیابتی کردن موش ها از استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم استفاده شد. نارینجنین نیز 1 هفته پس از القای دیابت به میزان 10 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی و یک روز در میان به مدت 6 هفته تجویز گردید. میزان گلوکز سرم قبل از تجویز نارینجنین و پس از آن در هفته 6 اندازه گیری شد و در پایان کار، پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و فنیل افرین به صورت تجمعی مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی تحت تیمار با نارینجنین در هفته 6 به طور معنی دار کمتر از گروه دیابتی بود (01/0>P). به علاوه، حداکثر پاسخ انقباضی آئورت سینه ای به فنیل افرین در گروه دیابتی تحت درمان با نارینجنین به طور معنی دار کمتر از گروه دیابتی درمان نشده بود (05/0>P). هم چنین، این کاهش معنی دار در مورد پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم در گروه دیابتی تحت درمان با نارینجنین نیز مشاهده شد (05/0>P). از طرف دیگر، کاهش معنی دار در حداکثر پاسخ انقباضی به فنیل افرین در گروه شاهد تحت تیمار در مقایسه با گروه شاهد مشاهده گردید (05/0>P).
    نتیجه گیری
    تجویز تحت مزمن نارینجنین به مدت 6 هفته دارای اثر پایین آورنده قندخون بوده و موجب کاهش پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و فنیل افرین می گردد.
    کلیدواژگان: نارینجنین، دیابت قندی، آئورت، قابلیت انقباض
  • نجمه افهمی، منصور صاحب الزمانی صفحه 154
    مقدمه
    ستون فقرات گردنی، در معرض ناهنجاری ها و آسیب های ورزشی فراوانی قرار دارد. با این وجود تاکنون ابزار اندازه گیری غیرتهاجمی با اعتبار بالا برای ارزیابی سریع، آسان و بدون عوارض ثانویه، به منظور ارزیابی ناحیه گردن معرفی نشده است. هدف از تحقیق حاضر تعیین اعتبار روش اندازه گیری گونیامتری لوردوز گردن از طریق رادیوگرافی می باشد.
    روش
    آزمودنی های تحقیق را 16 دانشجوی دختر دانشگاه شهید باهنر کرمان دارای ناهنجاری سر به جلو با میانگین سنی 06/1±81/19 سال، قد 96/1±160 سانتی متر و وزن 78/2±56/56 کیلوگرم تشکیل می داد. برای جمع آوری اطلاعات تحقیق از روش گونیامتری و رادیوگرافی استفاده شد. تصاویر رادیوگرافی توسط سه روش کاپانجی، کوب، هاریسون و یک روش مشابه روش گونیامتری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی های آماری استفاده شد.
    یافته ها
    یافته های تحقیق حاکی از همبستگی معناداری بین اندازه گیری گونیامتری با روش مشابه آن بر روی تصاویر رادیو گرافی در تعیین میزان قوس گردنی (01/0>P و 954/0=r) و عدم همبستگی معنادار بین روش گونیامتری و سایر روش هاست.
    نتیجه گیری
    با توجه به همبستگی پایین میان روش گونیامتری با روش رادیوگرافی در ارزیابی میزان زاویه قوس گردنی، روش گونیامتری نمی تواند روش مناسبی برای ارزیابی های زاویه قوس گردنی باشد.
    کلیدواژگان: لوردوز گردن، گونیامتری، رادیوگرافی
  • یعقوب قره داغی، سیدرضی بهاورنیا صفحه 172
    مقدمه
    هیداتیدوز به عنوان یک زئونوز انگلی در ایران همانند بسیاری از کشورهای دنیا آندمیک است، ولی اطلاعات جامع در مورد میزان واقعی شیوع آلودگی در بیشتر مناطق کشور اندک است. به لحاظ اهمیت موضوع و آگاهی از شیوع بیماری، این پژوهش با هدف بررسی سرواپیدمیولوژی هیداتیدوز در ساکنین استان آذربایجان شرقی با روش الیزا در سال 1388 طراحی و اجرا گردید.
    روش
    پس از تکمیل پرسشنامه، نمونه خون 1500 نفر از اهالی شهرهای تبریز، مراغه، مرند، میانه، اهر، بناب، سراب و آذرشهر تهیه و جمع آوری شد. آنتی ژن مورد نیاز برای آزمایش از مایع کیست هیداتید ریوی و کبدی گوسفندان آلوده تهیه گردید. با استفاده از این آنتی ژن، همه نمونه های سرمی در رقت 1:400 با روش الیزا مورد آزمایش قرارگرفتند. غلظت مناسب آنتی ژن و رقت مطلوب سرم به روش تیتراسیون متقاطع تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون های تی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    در مجموع 19 نفر (28/1 درصد) با آزمون الیزا واکنش مثبت نشان دادند. از این افراد، 8 نفر (93/0 درصد) از جمعیت شهری و 11 نفر (8/1 درصد) از جمعیت روستایی بودند که از نظر درصد آلودگی بین جمعیت روستایی و شهری اختلاف معنی داری وجود نداشت. هم چنین 76/1 درصد زنان و 83/0 درصد مردان تحت مطالعه با این روش مثبت بودند که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت (001/0>P). بیشترین درصد آلودگی در گروه سنی 40-30 سال (66/1 درصد) مشاهده شد. اختلاف درصد آلودگی در این گروه سنی با گروه های سنی دیگر معنی دار بود (001/0>P). بیشترین آلودگی در افراد دارای شغل آزاد (8/2 درصد) و کمترین آلودگی در گروه شغلی محصل-دانشجو (4/0 درصد) دیده شد.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان دهنده شیوع قابل توجه آلودگی در جمعیت مورد مطالعه همانند سایر مناطق بررسی شده در کشور می باشد. با توجه به وفور آلودگی در گروه های سنی و شغلی مختلف، توجه به پیشگیری و کنترل بیماری به عنوان یکی از اولویت های بهداشتی منطقه ضرورت دارد. هم چنین انجام مطالعاتی در زمینه شناسایی منابع و راه های انتقال آلودگی پیشنهاد می گردد.
    کلیدواژگان: کیست هیداتید، الیزا، سرواپیدمیولوژی، آذربایجان شرقی
  • علی شریفی، سونیا احمدی صفحه 182
    مقدمه
    این مطالعه به منظور بررسی علل پیوند قرنیه در استان کرمان در سال های 1383 تا1385 انجام شد.
    روش
    در این مطالعه گذشته نگر پرونده پزشکی 186 بیمار که طی سه سال (85-1383) در بیمارستان شفای کرمان تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفت. تشخیص اولیه و علت پیوند قرنیه ثبت شد. کراتیت عفونی (باکتریال قارچی و آکانتامبایی)، اسکار و کدورت قرنیه، کراتوکونوس (قوز قرنیه)، کراتوپاتی تاولی (آفاکی و سودوفاکی)، پیوند مجدد، دیستروفی و دژنرسانس قرنیه، کراتوپاتی تب خالی (کراتیت تب خالی فعال) و... به عنوان علل پیوند قرنیه در نظر گرفته شدند.
    یافته ها
    در مجموع 186 بیمار (110 مرد و 76 زن) با میانگین سنی 3/24±7/47 سال (6 تا 85) بررسی شدند. شایع ترین علت پیوند قرنیه کدورت و اسکار قرنیه (3/32%) بود. علل دیگر پیوند قرنیه، کراتوکونوس (6/22%)، کراتیت باکتریال (6/15%)، کراتوپاتی تاولی آفاکی (7/6%)، کراتوپاتی تاولی سودوفاکی (5/6%)، پیوند مجدد (8/4%)، کراتیت تب خالی (8/3%)، کراتیت قارچی (6/1%)، دیستروفی قرنیه (6/1%) و دژنرسانس اسفروئیدال (6/1%) بودند.
    نتیجه گیری
    کدورت واسکار قرنیه شایع ترین علت پیوند قرنیه در کرمان بین سال های 1383 تا 1385 می باشد که احتمالا به دلیل شیوع بیشتر بیماری های عفونی از جمله تب خال و تراخم می باشد که منجر به کدورت قرنیه می شوند.
    کلیدواژگان: پیوند قرنیه، کدورت قرنیه، قوز قرنیه
  • ماریه هنرمند، سیروس ریسباف، نرجس اکبری صفحه 187
    کیست آنوریسمال استخوانی غالبا در استخوان های بلند و مهره ها و به ندرت در نواحی فکی – صورتی دیده می شود. در این گزارش خانم 19 ساله ای معرفی می شود که با شکایت تورم در ناحیه پرمولرهای سمت چپ مندیبل مراجعه کرده بود و با تشخیص سلولیت دندانی درمان آنتی بیوتیک دریافت کرده بود. در بررسی رادیوگرافی رادیولوسنسی یونی لاکولار با حدود مشخص در ناحیه پری اپیکال پرمولرهای مندیبل مشاهده می شد.پس از شش ماه تورم وسیع در ناحیه مبتلا همراه با پاراستزی و رشد سریع ایجاد شد. در بررسی اسکن سه بعدی ضایعه مولتی لاکولار که پیشنهاد کننده ضایعه عروقی بود مشاهده شد. با برش جراحی و کورتاژ ضایعه تحت درمان قرار گرفت و بلافاصله پس از آن با پلیت بازسازی شد.
    کیست آنوریسمال استخوانی ضایعه غیر نئوپلاستیک است که می تواند به صورت موضعی مهاجم باشد و به واسطه رشد سریع در تشخیص افتراقی با ضایعات آملوبلاستوما، اوسی فاینگ فایبروما و کیست های اپی تلیالی و همچنین ژانت سل گرانولوما قرارگیرد. درمان آن جراحی محافظه کارانه ضایعه همراه با کورتاژ و خارج سازی یکپارچه آن است.
    کلیدواژگان: کیست آنوریسمال استخوانی، ضایعات خوش خیم، تومورهای فکی مندیبل
  • علی اصغر وحیدی، الهام ایرانمنش صفحه 194
    مصرف دارو در دوران شیردهی شایع است و معمولا از پزشکان در مورد ایمن بودن مصرف داروهای نسخه شده یا آزاد و حتی داروهای گیاهی و مواد دارای ممنوعیت نسبی مانند توتون و الکل در دوران شیردهی سؤال می شود. در زمینه نحوه مصرف دارو در شیردهی عوامل مربوط به مادر، شیرخوار و دارو دخالت دارند. در صورت ضرورت مصرف دارو برای مادر، می توان از روش هایی برای کم کردن تماس شیرخوار با دارو استفاده کرد. در این مقاله داروهای مورد استفاده بر اساس بیماری ها دسته بندی شده و در مورد عوارض جانبی و یا میزان بی خطر بودن آنها بحث شده است.
    انتظار می رود پس از مطالعه خواننده بتواند:- عوامل مؤثر بر انتقال دارو در شیر را بشناسد و توضیح دهد.
    - روش های به حداقل رساندن اثر دارو بر شیرخوار را بشناسد و توضیح دهد.
    - داروهای مجاز در شیردهی را بشناسد و بتواند آنها را به نحو مناسبی تجویز کند.
    - بتواند با مادر شیرده در مورد داروهای مجاز در شیردهی مشاوره نماید.
    کلیدواژگان: شیردهی، داروها
|
  • The Expression of Cyclin D1 Protein in Head and Neck Squamous Cell Carcinoma Using Immunohistochemical Technique
    Adhami Sh, Nabipour F., Baghaee F., Kakooee Sh, Mahmoodi M., Azizi M Page 3
    Background & Aims Head and neck squamous cell carcinoma (HNSCC) is the fifth most common cancer worldwide. Despite major advancement in cancer diagnosis and treatments, survival rate has not significantly improved over the past few decades. Our ability to make prognosis of advanced cases of HNSCC is especially poor. The aim of this study was to investigate the expression of cyclin D1 protein in HNSCC by immunochemical study.
    Methods
    The standard biotin streptavidine peroxidase immunochemical staining method was used to study the expression of cyclin D1 on formalin fixed paraffin embedded blocks of 42 cases of HNSCC and 25 cases of normal mucosal epithelium.
    Results
    A total of 42 cases of HNSCC were compared with 25 cases of normal mucosal epithelium. Positive expression of cyclin D1 was seen in 66.3% of cases and also more positive immunoreactivity was seen in grade 2 HNSCC. Positive correlation between overexpression of cyclinD1 and more aggressive phenotype of HNSCC also was evident. There was a significant difference between tumor site and grading with more aggressive phenotype of HNSCC.
    Conclusion
    We suggest that immunohistochemistry for cyclin D1 is reliable in identifying the phenotype of more aggressive HNSCC cases with poor outcome.
  • Soltani Z., Khaksari Haddad M., Sarkaki Ar, Keshavarzi Z., Esmaili F., Jokar S Page 107
    Background and Aims

    Release of proinflammatory cytokines after traumatic brain injury (TBI) is a major cause of brain edema. Previous studies demonstrated that sex steroids decrease brain edema induced by TBI. In this study changes of brain cytokines after the administration of estrogen and progesterone 24 hours after TBI were evaluated.

    Materials And Methods

    Female rats were divided into 7 groups. Groups 1 and 2 were considered as control and sham respectively and other 5 groups underwent bilateral ovariectomy and considered as vehicle, physiologic does of estrogen (E1), pharmacologic dose of estrogen (E2), physiologic dose of progesterone (P1) and pharmacologic dose of progesterone (P2). Vehicle and sexual steroid hormones were injected intraperitoneally 30 minutes after TBI. Moderate TBI was induced by Marmarou method. Neurologic scores (VCS) were evaluated immediately, 1 h, 4 h and 24 h after TBI. Brain level of IL-1β, IL-6, TNF-α, TGF- estrogen and progesterone were measured 24 hours after TBI by ELISA method.

    Results

    E1 and E2 groups showed respectively 27.5% and 27% decrease in brain level of IL-1β compared to vehicle. Brain level of IL-1β increased in vehicle group compared to sham. E1 and P1 groups showed respectively 47% and 20.5% decrease of brain IL-6 level compared to vehicle. Brain Level of TNF-α increased 48.5% in E2 group compared to the vehicle group. Both estrogen and progesterone in physiologic and pharmacologic doses increased TGF-β, but the highest increase of TGF-β level was about 9.5 times and was observed in E1 group. Brain level of β-Estradiol increased 1.8 times in E2 group and progesterone increased 1.84 times in P2 group compared to the vehicle group. Veterinary coma scale (VCS) increased in E1, E2, P1 and P2 group at 1 hour after TBI, whereas, 4 h after TBI only in E1 and P1 and 24 h after TBI, in E1, E2 and P1 groups VCS, showed increase.

    Conclusion

    Neuroprotective effect of sex hormones in reducing cerebral edema is probably performed by decrease of brain level of IL-1β and IL-6 and increase of brain level of TNF-α and TGF-β after TBI.

  • Pour R., Sharifi I., Kazemi B., Zarean M Page 123
    Background and Aims

    Cutaneous leishmaniasis (CL) is a prevalent disease worldwide including Iran. In Iran Leishmania tropica and Leishmania major are two causing factors of cutaneous leishmaniasis and Bam is one of the old and well-known focuses of CL. The objective of the present study was to identify the resistant isolates to meglumine antimoniate (MA) for implementation of future control measures in Bam.

    Methods

    This work has been conducted during 2009-2010 in the city of Bam and Kerman School of Medicine. From a total of 2126 patients with CL, 235 patients (11.1%) were resistant against MA (Glucantime) of whom 51 ones were randomly selected. Skin scrapings were taken for direct smear preparations and culture media and Nested-polymerase chain reaction (PCR) were used for species identification.

    Findings

    In this study, 122 males (51.9%) and 113 females (48.1%), resistant to MA were identified that shows no significant difference between the two sexes. With a significant difference most of the resistant patients were in the age group 11-21 years (29.4%), followed by ≤ 10 years (21.6%) and the lowest were in the age group≥ 55 years (5.9%). Most of the lesions were on face (55.5%), the majority had one lesion (64.5%) and 33.3% received MA intra -lesionally. According to the results of PCR, all 51 isolates were Leishmania tropica.

    Conclusion

    To our knowledge this is the first study that is carried out on the resistant patients to MA in Bam. Since the incidence of this disease and drug resistance have been increased after the earth quake of 2003, further studies to identify genetic variants of resistant isolates in order to use new alternative drugs are required.

  • Fallahi F., Roghani M., Nasri K Page 144
    Background and Aims
    Considering increasing incidence of cardiovascular disorders in diabetes mellitus and some evidence on antioxidant and antidiabetic potentials of naringenin, this study was conducted to evaluate the beneficial effects of 6-week administration of naringenin on contractile reactivity of isolated thoracic aorta in diabetic rats.
    Methods
    Male Wistar rats were divided into control, naringenin-treated control, diabetic and glibenclamide-treated, and naringenin-treated diabetic groups. For induction of diabetes, streptozotcin (STZ) was administered (60 mg/Kg). Naringenin (10 mg/kg) was administered i.p. one week after diabetes induction in every other day intervals for 6 weeks. Serum glucose level was measured before naringenin administration and at 6th week. Finally, contractile reactivity of thoracic aortic rings to KCl and phenylephrine (PE) was cumulatively determined.
    Results
    Serum glucose level at week 6 showed a significant decrease in naringenin-treated diabetic group compared to diabetics (P<0.01). In addition, naringenin-treated diabetic group showed a significantly lower contraction to PE (P<0.05) as compared to diabetic group and such significant reduction was also observed for KCl (P<0.05). Meanwhile, there was also a significant difference between control and naringenin-treated control groups regarding their contractile reactivity to PE (P<0.05).
    Conclusion
    Subchronic administration of naringenin for 6 weeks could exert an anti-hyperglycemic effect and lowers contractile responsiveness of thoracic aorta rings to KCl and phenylephrine.
  • Garedaghi Y., Bahavarnia Sr Page 172
    Background and Aims
    Hydatidosis as a parasitic zoonotic infection is endemic in Iran, but systematic information about the exact rate of hydatidosis prevalence in different regions of the country is very limited. Because of the importance of disease this study was undertaken in East-azarbaijan province to determine the prevalence rate of hydatidosis by ELISA method.
    Methods
    Totally, 1500 serum samples were collected from patients referred to different health centers in 8 cities of East-Azarbaijan province in 2009. Antigen B was obtained from infected sheep’s lung and liver. All sera were checked in 1:400 dilution by ELISA test. Optimal antigen concentration and serum dilution were determined by cross-titration method. Data were analyzed with t-test and chi-square.
    Results
    Overall, 19 cases (1.28%) were positive for human hydatidosis, of whom 8 cases (0.93%) were from urban population and 11 cases (1.8%) were from rural areas. There was no significant difference between urban and rural population in this regard. Also 1.76% of females and 0.83% of males were positive that shows significant difference between two sexes (P<0.001). Age group of 30-40 years old had significantly (P<0.001) the highest rate of positive cases (1.66%).
    Conclusion
    According to the results of this study, in East Azarbaijan hydatidosis is an important endemic disease with a considerable prevalence. Because of high rate of infection in different age and occupational groups, prevention and control of this disease should be considered as one of the health priorities. Moreover, further studies are needed to investigate the sources and transmission routes of the infection.
  • Sharifi A., Ahmadi S Page 182
    Background and Aims
    This study was carried out to determine the leading indications for corneal transplantation in Kerman province.
    Methods
    Medical records of 186 patients underwent corneal transplantation during 3 years (2004-2006) in Shafa Medical Center were evaluated retrospectively. The initial diagnosis and causes of corneal grafting were recorded. Infectious keratitis (Bacterial, Fungal, and acanthamoeba keratitis), corneal opacity and scarring, keratoconus, bullous keratopathy, regrafting, corneal dystrophy and degeneration, herpes simplex keratopathy (active keratitis), etc. were considered as indications of corneal transplantation.
    Results
    A total of 186 patients (110 males, 76 females) were included in the study. Mean age of patients was 47.7± 24.3 years (6-85). The leading indications of grafting was corneal opacity (32.3%) followed by keratoconus (22.6%), bacterial keratitis (15.6%), aphakic bullous keratopathy (6.7%), pseudophakic bullous keratopathy (6.5%), regrafting (4.8%), herpes simplex keratopathy (3.8%), fungal keratitis (1.6%), corneal dystrophy (1.6%) and spheroidal degeneration (1.6%).
    Conclusion
    Corneal opacity and scarring were the most common indications of corneal transplantation that might be due to high prevalence of infectious keratitis in this region.
  • Honarmand M., Risbaf S., Akbare N Page 187
  • Vahidi Aa, Iranmanesh E Page 194
    Taking medications during breastfeeding is common and physicians are usually asked about the safety of prescribed medicines, herbal medications, or tobacco and alcohol consumption during lactation. Safety of medications during breastfeeding is related to maternal factors, neonatal factors and the type of medication, In the case of necessity of taking medication for the mother, there are ways to minimize neonate’s exposure to the medication. In this article, drugs have been classified according to the different diseases and their safety or side effects in lactation have been discussed.